ေအးၿငိမ္း ● အေဝးသင္တကၠသုိလ္၊ ဒုတိယႏွစ္ ျမန္မာစာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ား

ေအးၿငိမ္း ● အေဝးသင္တကၠသုိလ္၊ ဒုတိယႏွစ္ ျမန္မာစာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ား
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၇

● နိဒါန္း
၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလက အေ၀းသင္တကၠသုိလ္၊ ပထမႏွစ္ ျမန္မာစာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ားအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေဆာင္းပါးေရးခဲ့ ပါသည္။ ထိုျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ား၌ အဘယ္ေၾကာင့္ အမွားမ်ားသည္မွ်မ်ားေနရေၾကာင္း ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန ကုိေမးရန္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးမွလည္း ေမးခြန္းတင္ခိုင္းလုိက္၏။ တစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာသည္ထိ ေမးခြင့္ျပဳမျပဳ မသိရပါ။ တကၠသုိလ္ ျပ႒ာန္း စာအုပ္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတာေတြ မ်ားေနလို႔ ေနမွာပါေလဟု စိတ္ကို မႏိုင့္ရင္ကာ ေျဖသိမ့္ထားရ၏။

ႏုိင္ငံတစ္ခုကိုတည္ေဆာက္ရန္ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ား လုိ၏။ ထိုႏိုင္ငံသားမ်ားကို မည္သည့္ေနရာက ေမြးထုတ္ ေပးေနပါသနည္း။ တကၠသိုလ္မ်ားက မဟုတ္ပါေလာ။ အမွန္စင္စစ္ တကၠသိုလ္မ်ား၏ အဓိကတာ၀န္မွာ အရည္ အခ်င္းျပည့္၀ၿပီး ေတာ္တည့္ထက္ျမက္ေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးေရး ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတြက္ ထိုတကၠသိုလ္မ်ား၏ သင္ၾကားေရးစနစ္ အေရးႀကီးပါသည္။ သင္ၾကားေရးစနစ္အတြက္ အဓိကေၾကာရိုးျဖစ္ေသာ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ဖတ္စာအုပ္မ်ား၏ အရည္အေသြးမွာလည္း အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း ေျပာေနစရာပင္ မလိုပါ။ သို႔ႏွင့္ေတာင္မွ သည္ဖတ္စာအုပ္မ်ားကို ဂရုစိုက္ကာ အမွားအယြင္း ကင္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကသည္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အရုပ္ဆိုးလွပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဦးသာ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာအဓိကယူကာ ေလ့လာသင္ၾကားမည္ ဆိုပါက၊ တကၠသိုလ္ျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ားတြင္ ထိုမွ်အမွားမ်ားပါေနေၾကာင္း သိသြား မည္ဆိုပါက ႏိုင္ငံႏွင့္ခ်ီ၍ အရွက္ဟက္တက္ကဲြရလိမ့္မည္။

ယခု ပညာတတ္ဟုအမည္ခံေနသူ လူႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေခတ္လူငယ္ကေလးမ်ား၏ ပညာေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရစရာ မရိွေအာင္ မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး ေျပာေနၾကတာ နားႏွင့္မဆန္႔ေအာင္ ၾကားေနရ၏။ ကေလးဆိုသည္မွာ လူႀကီးမ်ားလုပ္သမွ် ခံေနရေသာ အရုပ္မ်ားသာ ျဖစ္၏။ သူတို႔ကံၾကမၼာကို သူတို႔ ဖန္တီးခြင့္ရသူမ်ားမဟုတ္ၾက။ ကေလးမ်ား ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနရျခင္းမွာ သူတို႔ စာမႀကိဳးစားၾကလို႔မဟုတ္။ အဓိကအေၾကာင္းမွာ သူတို႔ကို ပံုစံသြင္းေပးေနသည့္ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ႏွင့္ ထုိပညာေရးစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသူမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း ယခင္ေဆာင္းပါး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရးခဲ့ဖူးပါၿပီ။

အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ဟူသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စာအုပ္မ်ား၊ အသံသြင္းစီဒီ၊ ဗီဒီယုိမ်ားမွတစ္ဆင့္ သင္ၾကားေပးေနသည့္စနစ္ ျဖစ္၏။ အသံသြင္းစီဒီႏွင့္ ဗီဒီယုိမ်ားကို ဖြင့္နားေထာင္သူ ေက်ာင္းသားဦးေရမွာ ၅% ပင္ ျပည့္မည္မထင္ပါ။ အမ်ားစုမွာ စာအုပ္ကိုသာ အားကိုးၾကပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အဓိကသင္ေပးေနသည့္ ထိုျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ား မွန္ကန္ ေကာင္းမြန္ေရးမွာ အသက္တမွ် အေရးႀကီးပါသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုစာအုပ္မ်ားမွာ တစ္ေက်ာင္းစာအတြက္၊ ေက်ာင္းသားအနည္းစု အတြက္မွ် ထုတ္တာမဟုတ္ပဲ တစ္ႏုိင္ငံလံုးရိွေက်ာင္းသားအားလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွ ေက်ာင္းသား မ်ားသည္ ထိုစာအုပ္မ်ားကိုကုိင္ကာ ေလ့လာသင္ယူေနၾကတာ ျဖစ္၏။

အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ား၌ အမွားမ်ားစြာ ပါေန၏။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ထိုအမွားမ်ားကိုပင္ ေလ့လာက်က္မွတ္ ၾကလိမ့္မည္မခြ်တ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ လူငယ္မ်ားသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသိပညာဗဟုသုတ မ်ားလိမ့္ဦးမည္မဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တု႔ိက်က္မွတ္ေနသည့္ ထုိစာမ်ားမွာ မွန္သလား၊ မွားသလားခဲြျခားႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ထို႔ထက္ဆိုးသည္ကား ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏိုင္ငံမွ တစ္လမ္းသြားပညာေရးစနစ္ ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ။ ေက်ာင္းမွ သင္ေပးသမွ် ကိုသာ လက္ခံယူၾကရ၏။ ၎တို႔မွာ ေ၀ဖန္ပိုင္ခြင့္မရိွ။ အကယ္၍ ေ၀ဖန္ခဲ့လွ်င္ နင္ကဘယ္ေလာက္တတ္လို႔လဲ ဟု အေျပာခံရမွာ ေသခ်ာလွ၏။ အာစရိယဂုေဏာ အနေႏၱာေအာက္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ျပန္လည္ေ၀ဖန္ပိုင္ခြင့္တို႔ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္သည္။

ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွာ အမွားေတြပါေနတာ မသိဘူးလား ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း သူတို႔ျပ႒ာန္းထားတာ သင္ရတာပဲ ဟု မိတ္ေဆြဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာ၏။ ဆရာဆရာမမ်ားအေနႏွင့္ မွားေနတာကုိ မွားေနတယ္ဟု အထက္သို႔ တင္ျပပိုင္ခြင့္ ရိွပါသလား။ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။
ယခု ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းသင္တကၠသုိလ္၊ ဒုတိယႏွစ္ ျမန္မာစာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ားကို ေရးသားေဖာ္ျပပါမည္။ သို႔ေသာ္ ပထမႏွစ္စာအုပ္မ်ားလိုပင္ ဒုတိယႏွစ္စာအုပ္မွ အမွားမ်ားမွာလည္း စာအုပ္တိုင္း စာမ်က္ႏွာတိုင္းလိုလို မွားေနသည္ျဖစ္ရာ အကုန္အစင္ ေဖာ္ျပဘို႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အကယ္၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ထုိအမွားအားလံုးကို ၾကည့္ခ်င္ပါသည္ ဆိုအံ့။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီလာၾကည့္ဘို႔ ဖိတ္ေခၚပါသည္။

အေရးႀကီးဆံုးကား ယခု ကြ်န္ေတာ္ေရးသားထားသည္မ်ားကို ေဂၚဇီလာေလာက္ႀကီးသူ၏ လက္ထဲ ထည့္ေပးေရး ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဤမွ်ေလာက္ အစြမ္းအစမရိွပါ။ သည္စာအုပ္မွ အမွားမ်ားျပင္ေရးမွာ ေဂၚဇီလာေလာက္ႀကီးသူႀကီးက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေပးမွ ျဖစ္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ေအာက္လူမ်ားဆီသြားလွ်င္ေတာ့ ဟင္းဟင္း၊ ဒီကိစၥ ကြ်န္ေတာ္/ကြ်န္မတို႔လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူးဆင့္ ဆိုတာႏွင့္ ၿပီးသြားလိမ့္မည္။

(၁) စာအုပ္မ်ား၏ အရည္အေသြး

စာအုပ္အရည္အေသြးဟုဆိုရာတြင္ ႏွစ္ပိုင္းရိွ၏။

တစ္ခုမွာ စာအုပ္၏ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရည္အေသြးျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုမွာ အတြင္းမွ စာသားမ်ား၏အရည္အေသြး ျဖစ္၏။ ေကာင္းမြန္ေသာ စာတစ္အုပ္ျဖစ္ဖို႔ရာ ထိုႏွစ္ပိုင္းစလံုး အေရးႀကီး၏။

စာအုပ္၏ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရည္အေသြးတြင္ စာအုပ္အျပင္အဆင္၊ စာအုပ္ခ်ဳပ္ပံု၊ အဖံုးႏွင့္ စာရြက္သားမ်ားအေျခအေန၊ စာအုပ္ထဲမွ စာလံုးမ်ားအားလံုး ထင္ထင္ရွားရွား ရိွေနေစေရး၊ စာရြက္ေက်ာ္မ်ား ပါမလာေစေရး၊ ဗလာစာမ်က္ႏွာမ်ား ပါမလာေစေရး၊ ရုပ္ပံုမ်ား ထင္ထင္ရွားရွား ျပတ္ျပတ္သားသား၊ လွလွပပရိွေနေရး စသည္တို႔ ပါ၏။

ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ စာသားမ်ား၏ အရည္အေသြးျဖစ္၏။ စာသားမ်ား၏ အရည္အေသြးမွာမူ နယ္ပယ္က်ယ္၀န္းလွ၏။ ကြ်န္ေတာ္ အက်ဥ္းခ်ံဳးၿပီး ေျပာပါမည္။

ပထမဆံုး အေရးႀကီးသည္မွာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုမ်ား မွန္ကန္ေရး ျဖစ္၏။ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုဟု ဆိုရာတြင္ စာလံုးတိုင္း စာလံုးတိုင္းကို ဆိုလိုသည္။ ေက်ာင္းသင္ျပ႒ာန္းစာအုပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ စာတစ္လံုးမွ မမွားေစရ၊ မလဲြေစရပါ။ အလြန္ ဂရုစိုက္ရန္ လိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ားကို စစ္ေဆးသူမ်ားအေနႏွင့္ လက္ရိွတရား၀င္အသံုးျပဳေနေသာ ျမန္မာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းကို ကုိင္ကာ စာတစ္လံုးခ်င္းစီကို က်က်နန စစ္ေဆးရန္ အေရးႀကီး၏။

ဒုတိယ အေရးႀကီးသည္မွာ (ဒုတိယဆိုေသာ္လည္း ပထမကဲ့သို႔ပင္ အေရးႀကီး၏) ျပ႒ာန္းစာမ်ားသည္ မူရင္းစာမ်ားႏွင့္ လံုး၀ကြက္တိ တူညီေနေစေရး ျဖစ္၏။ သို႔အတြက္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ားကို စစ္ေဆးမည့္သူသည္ စာေရးဆရာ၏ မူရင္းစာအုပ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးရမည္ ျဖစ္၏။ စစ္သမွ စာတစ္လံုးခ်င္းစီကို တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးရမည္။ မူရင္းစာထဲတြင္ မပါသည့္စာလံုးမ်ား ပါမလာေစေရး၊ မူရင္းစာအုပ္မွ စာလံုးမ်ား က်က်န္မေနေစေရးသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွ၏။ ျမန္မာစာ သည္ လံုးေကာက္ အနက္အဓိပၸာယ္ ထြက္ေသာစာ ျဖစ္ေလရာ စာတစ္လံုးက်က်န္ခဲ့ သို႔မဟုတ္ ပိုသြားသည္ႏွင့္ မူရင္းအဓိပၸာယ္မွ မ်ားစြာ လဲြေခ်ာ္သြားႏိုင္၏။

တတိယ အေရးႀကီးသည္မွာ အျဖတ္အေတာက္မ်ား မွန္ကန္ေရး ျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္စာတြင္ စကားလံုးတစ္လံုးခ်င္းစီကို ျဖတ္သြားသည္ျဖစ္ရာ အျဖတ္အေတာက္မွားမွာ မပူရ။ မွားစရာကို မရိွ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာစာတြင္မူ အျဖတ္အေတာက္မွားလွ်င္ အဓိပၸာယ္ပါလဲြသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျဖတ္အေတာက္မ်ား မွန္ကန္ေစေရး အေရးႀကီး၏။ ဤသည့္ကိစၥမွာ အထက္ဆံုးအရာရိွ၏ တာ၀န္ျဖစ္၏။ ေအာက္ဘက္က မေတာ္တဆမွားလာခဲ့သည္မ်ားကို အထက္ဆံုးအရာရိွက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ရမည္။ ျမန္စရာမလို။ အုပ္ေရ သိန္းႏွင့္ခ်ီကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ျဖန္႔မည့္စာအုပ္မ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ မွန္ရန္သာ အေရးႀကီးေလသည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ျဖစ္၏။ ဤစာအုပ္မွာ သာမန္ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္၊ ၀တၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္ မဟုတ္။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အနက္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား မွန္ကန္ေရးမွာ အလြန္အေရးႀကီး၏။ ယခုမွ ပညာရင္ႏို႔ ေသာက္စို႔ခါစ ကေလးမ်ားကို အမွားႀကီး သင္မေပးမိေစေရး၊ ထိုျပ႒ာန္းစာအုပ္ပါစာမ်ား မွန္ကန္ေရး အေရးႀကီးေၾကာင္း သတိထားရပါမည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ စံျပအေျဖမ်ား မွားမေပးမိေစေရး ျဖစ္၏။ ကေလးမ်ားကို မွားသင္ေပးလိုက္လွ်င္ တစ္သက္လံုး မွားသြားလိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကေလးမ်ား၏ စိတ္မွာ ပကတိျဖဴစင္ေနေသာ စိတ္ျဖစ္၍ အေရာင္ဆိုးရလြယ္သည္။ ထုိအေရာင္သည္ တစ္သက္လံုးစဲြေနတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စ သင္ကတည္းက အမွန္ကိုသင္ေပးေရး အေရးႀကီးျခင္း ျဖစ္၏။ စံျပအေျဖမ်ား မွန္ကန္ေစေရးမွာ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္ဆရာမ်ား၏ အရာျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ ေဖာ္ျပထားေသာ ပံုမ်ားႏွင့္စာသား ကိုက္ညီေစေရး၊ ပံုမ်ား မွန္ကန္ေစေရး ျဖစ္၏။ အခ်က္အလက္မ်ား ေဖာ္ျပမည္ ဆိုပါကလည္း ထိုအခ်က္အလက္မ်ားကို အခိုင္မာဆံုးေနရာ၊ မူလေနရာမွသာ ရယူရပါမည္။ မေသခ်ာသည့္ သို႔မဟုတ္ အျငင္းပြားဖြယ္ အခ်က္မ်ား ပါလာပါက တာ၀န္ရိွသည့္ဌာနႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရပါမည္။

အေရးႀကီးသည့္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကို ျပပါဆိုလွ်င္ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထုိကိစၥမ်ားသည္ အလြန္ အကဲဆတ္သည့္ကိစၥျဖစ္၍ ထိခိုက္ေစာ္ကားသည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ား၊ အမုန္းပြားေစမည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ားမပါေစေရးကို မွန္ဘီလူးႏွင့္ ရွာကာ စစ္ထုတ္ပစ္ရန္ လိုပါသည္။

ဤသည္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္က အက်ဥ္းရံုးျပျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ အျခားအေရးႀကီးသည့္အခ်က္မ်ား မ်ားစြာက်န္ရိွေနႏိုင္ပါေသးသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၃ ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၇