ေျခရာေတြဆီ. . .
ဆလိုင္းနံရံ
(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၇
(၁)
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရေအာင္တဲ့။ ႀကိဳသိၿပီးသားအရာတခုသူေျပာတာပဲ။ မေျပာခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳ သိခဲ့တဲ့အရာ မွားတယ္လို႔ ဝန္ခံရမွာပဲ။ ဟားခါးဟာ သိပ္ခ်မ္းတယ္။ ငါ ခံစားရတာကိုပဲ ေျပာတာပါ။ တကယ္လို႔ မင္းသာ ငါ့ေနရာမွာဆို သိပ္ခ်မ္းတယ္လို႔ပဲ ေျပာမွာပါပဲ။ ဟားခါးက ခ်မ္းတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရာသီဥတုကသာ ခ်မ္းေနတာပါ။ ဟားခါးကလည္း ခ်မ္းတဲ့ရာသီဥတုၾကား ေရာက္ေနတာပါ။
(၂)
ျမဴကို မိန္းကေလးလို႔ထင္ခ်င္စရာပဲ။ နာမည္က ျမဴ ။ ' ဝူ ' တို႔၊ ' ယြင္း 'တို႔ နာမည္သာေပးၾကည့္ရင္ ဟားခါးၿမိဳ႕ဟာ 'ဝူ'ထူတယ္ လို႔ေျပာရမလားပဲ။ ဟုတ္တယ္ေျပာရမွာပဲ။ ဒါ အမ်ားလက္ခံၾကတာပဲ။ အမွန္တရားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔မွာ နာမည္ရွိပံုမတူဘူး။ လူေတြ ေျပာလို႔ ျမဴလို႔ ငါေတြးမိတာပဲ။ ငါ့ ေဘးက ေခြးကေလးအတြက္ ဒါ ျမဴ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ သူတို႔ဘယ္လိုေခၚၾကလဲမသိဘူး။ မေခၚပဲ ေနရင္လည္း ေနၾကမွာပဲ။ ဒါဆို ကမၻာဟာ ကမၻာဆိုတာ စၾကာဝဠာအမွန္တရားမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုေတာ့ လည္း အရာရာဟာ ဗလာႀကီးပါလား။ အမွန္တရားလို႔ ထင္ရင္ အမွန္တရားလို႔ နာမည္ေပးလိုက္။ မင္း မမွားဘူး။ ဒါဆို ငါဟာ ဘူနိန္မဟုတ္ပဲ ဂီဂီသာျဖစ္ၾကည့္၊ ငါဟာ ငါျဖစ္ေနတုန္းပဲ။
ငါလက္ခံပါတယ္။ ျမဴဟာ ဗလာႀကီးနဲ႔ တည္ေနတယ္။
(၃)
တခါတေလေတာ့ စိတ္ဟာကိုယ္နဲ႔မကပ္ဘူး။ မကပ္ဘူးဆိုတာကလည္း စိတ္နဲ႔ႏွလံုးသားဟာ ပိုရင္းႏွီးလို႔ပဲ ျဖစ္ဟန္ရွိတယ္။ ႏွလံုးသားကေတာ့ စိတ္ကိုနားလည္သလိုပါပဲ။ စိတ္နဲ႔ႏွလံုးသားဟာ တခုတည္းလို႔ ယံုခ်င္ စရာေကာင္းသလို
(၄)
ေထာင္ေလွ။ ေမြးရာပါခင္လာၾကသူမဟုတ္ဘူး။ မူလတန္းတုန္းက ကမၻာေပၚမွာ သူရွိေနလိမ့္လို႔ ငါ မေတြး ဖူးဘူး။ ခုေတာ့ သူ႔ကိုငါသိတယ္။ ျဖစ္သလို ေနတဲ့ေကာင္တေယာက္လို႔ ငါသိတယ္။ ျဖစ္သလိုေနတာကလည္း ဟိတ္ဟန္မရွိလို႔ပဲ။ ဟိတ္ဟန္နဲ႔ခပ္တည္တည္နဲ႔ျပတ္ျပတ္
သူဘာေတြးလဲ ငါမသိဘူး။ သူလုပ္ေနတာအခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ငါေတြ႔တယ္။ သူတက္တဲ့ေက်ာင္းကိုငါသိတယ္။ သူေရးတဲ့စာ ငါဖတ္ဖူးတယ္။ ငါသူ႔ကို သိတယ္။ ေထာင္ေလွ။ တကယ္လို႔ ငါတို႔မသိရင္ အခုသူ႔ကုိျမင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူငယ္တေယာက္ကို ငါၾကည့္သလိုၾကည့္ရင္ၾကည့္မယ္။ ၾကည့္ခ်င္မွလည္း ၾကည့္မယ္။ သူ႔ဆီကို ငါလာတာပဲ။ ငါတို႔ အခ်င္းခ်င္းသိတယ္ ။
မေကြးကို ငါေရာက္ဖူးတယ္။ ေထာင္ေလွနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ငါမေကြးေရာက္တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ၾကာတာမွ ၾကား ထဲေတာင္ ဟားခါးမွာဆံုၾကေသးတယ္။ ဧၿပီလေလာက္ေပါ့ ။ ငါေဆးရံုမတက္ခင္မနက္က လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခဲ့ၾကတာတို႔ ေဆးရံုတက္ေတာ့ ေဆးရံုမွာဆံုခဲ့ၾကတာတို႔၊ ေနာက္ပိုင္း မေတြ႔ ေတာ့ဘူး။ ငါ့ကိုလည္း သူမေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ျပန္ေတြ႔တဲ့အခါ ျပန္ေတြ႔ၾကတယ္လို႔ ငါေရးမယ္စိတ္ကူးတယ္။
(၅)
တစ္ပတ္ၾကာေလာက္ ေနေရာင္ျခည္မျမင္ရပဲ ေန႔ရက္ေတြကိုျဖတ္သန္းမႈဟာ ဒီေန႔ေတာ့ေကာင္းကင္ျပာ ႀကီး ျပန္ေပၚလာမႈနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ပါၿပီ။ ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ေပ်ာက္မလဲေတာ့ ရင္ထိတ္ေနရေသးတယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေနေရာင္ျခည္ေတြ ငါ့အသားေရကိုထိေတြ႔တဲ့ခံစားမႈကေ
ၾကံဳဖူးေနက်ဆိုေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွေနသားက်လို႔မရတဲ့ ရာသီဥတု။ ဟားခါးကို ေက်ာင္းပိတ္ျပန္လာ ေတာ့ ညႀကီးမင္းႀကီး ခ်မ္းစိမ့္စိ္မ့္နဲ႔ႀကိဳဆိုမႈကိုခံခဲ့ရတယ္။ အရာရာဟာ သိပ္ကိုမွ တိတ္ဆိတ္လွတယ္။ အိမ္တခ်ိဳ႕မီးလင္းတာကလဲြလို႔ လူေတြမွေနၾကေသးရဲ႕လားဆိုတဲ့တိတ္ဆိတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္ ေရာက္ခဲ့ တယ္၊ ခုနစ္ရက္အၾကာထိ ေနေရာင္မျမင္ေသးဘူး။ မနက္ခင္းျမဴေတြအျပည့္၊ ေန႔လည္ေလာက္က် မိုး ေတြခပ္စိမ့္စိမ့္ရြာ၊ တိမ္ေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာမေန ေျမျပင္လာၿပီး ေတာင္ေပၚသားေတြၾကားေရာ ေန တတ္ၾက၊ ညေတြဟာလည္း မိုးလား ႏွင္းမိုးလားမေသခ်ာတဲ့ စိုစြတ္မႈေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေနတယ္။
ေနေရာင္ျခည္လြမ္းလာရင္ လူမႈကြန္ယက္ အပ္ပလီးေကးရွင္းေမ့ဆင္ဂ်ာကေန ေနျပည္ေတာ္ က်န္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက ေနေရာင္ျခည္ဓာတ္ပံုကို လွမ္းလွမ္းမွာခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္းကင္ဟာ အျပာ ေရာင္သန္းတဲ့အေၾကာင္း၊ တိမ္ေတြထက္မွာ ေနဟာထြက္ျမဲထြက္ေနဝင္ျမဲဝင္ေနတဲ့အေၾကာင္း ငါတို႔ရဲ႕ သံသယေတြကင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။
(၆)
မိန္းကေလးတေယာက္ဆီက စာဝင္လာတယ္။ မိုးကို မႀကိဳက္တဲ့မိန္းကေလး ၊ ခ်မ္းလြန္းတာကို မခံႏိုင္တဲ့ မိန္းကေလးဆီက ေနေရာင္ျပန္ ထြက္လာမႈနဲ႔အတူ စာတေစာင္ဟာ ငါ့ဆီကိုေရာက္လာတာပဲ။ မိန္းကေလးရဲ႕ပံုတူပန္းခ်ီ ငါ့ဆီရွိတာ ရက္ေပါင္းေရတြက္ရရင္ စဆဲြၿပီး ကတည္းကလို႔ ဆိုရမွာပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ပိုင္ရွင္ဆီပို႔ေပးဖို႔ စာဝင္လာၿပီ။ ရာသီဥတုလည္း ျပန္ေကာင္းလာၿပီ။
ဆိုင္ကယ္ညစ္ပတ္ပတ္ေလးကို စက္ႏိႈးၿပီး အေႂကြးဆပ္ဖို႔သြားတဲ့ မိန္းမႀကီးတေယာက္လို လမ္းေပၚထြက္ လာတယ္္။ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးကိုလည္း လြယ္ထားေသးတယ္။ က်န္ေနေသးတဲ့တိမ္စတိမ္နေတြ ငါ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနတယ္။ ဒါကို ငါမမႈပါဘူး။ ငါသိတာ မ်က္လံုးသိပ္လွတဲ့မိန္းကေလးတေယာ
ေျပာရရင္ေတာ့ မိန္းကေလးအိမ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္ေပါ့။ မိန္းကေလးဟာ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေမလ တုန္းကထက္ ဆံပင္ရွည္လာတယ္။ လွလည္းပိုလွလာတယ္လို႔ေတာ့ ေလပိုမမႈတ္ခ်င္ပါဘူး။ အမွန္က အရင္ရုပ္အတိုင္းပါပဲ။ မိန္းကေလးရဲ႕ပံုတူပန္းခ်ီကားကို အႏုပညာခ်စ္တဲ့တဏွာ စိတ္နဲ႔ ဆဲြ ေပးတာလို႔ပဲ ေျပာရမယ္။ ေဘာင္ေတြဘာေတြတပ္မထားဘူး။ စာရြက္ေပၚက ခဲတံျခစ္ရာေတြနဲ႔ပံု ေဖာ္ထားတဲ့ မိန္း ကေလးကို မိန္းကေလးရဲ႕လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တယ္။ မစ္ရွင္ၿပီးၿပီ။ ဒါ ငါ့မစ္ရွင္ၿပီးတာပဲ။ ေကာ္ဖီ ေသာက္မလာ အေအးေသာက္မလား ဘာေသာက္ခ်င္လဲတဲ့။
တကယ္ေတာ့ ဘာမွမေသာက္ခ်င္ဘူး။ ဒီတခါ ထပ္ေသာက္ရင္ ဒီေန႔တေန႔မွာကို သံုးခြက္ေျမာက္ျဖစ္ ေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာ္ဖီပဲေသာက္မယ္လို႔ ငါေျပာမိလိုက္တယ္။ ပရီးမီးယားေသာက္မလား ဆန္းေဒး ေသာက္မလား ေနာက္ၿပီးႏို႔ဆီထည့္ရမလားတဲ့။ တံတားလယ္ကို ငါေရာက္ခဲ့ၿပီ။ တံတားအဆံုးကို ငါဆက္ ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္။ ပရီးမီးယားပဲ လုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္မိျပန္တယ္။ ေန႔လည္တုန္းကပဲ ပရီးမီးယားငါ ေသာက္ၿပီးၿပီ။ မနက္က ခ်ိဳစိမ့္ ေသာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ငါမျငင္းခ်င္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိန္းကေလး ေဖ်ာ္ တာကို ငါေသာက္ခဲ့တယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္။ စကားဘာေျပာရမွန္း ငါမသိဘူး။
ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာနဲ႔ ရွက္ကန္းကန္းနဲ႔ ငါျပန္ခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးကေတာ့ သိမယ့္ပံုမေပါက္ဘူး။ မိန္း ကေလးရဲ႕အိမ္နံရံမွာ မိန္း ကေလးရဲ႕ရိုးရာဝတ္စံုနဲ႔ပံုႀကီး
တကယ္ေတာ့ ဘာမွမေသာက္ခ်င္ဘူး။ ဒီတခါ ထပ္ေသာက္ရင္ ဒီေန႔တေန႔မွာကို သံုးခြက္ေျမာက္ျဖစ္ ေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာ္ဖီပဲေသာက္မယ္လို႔ ငါေျပာမိလိုက္တယ္။ ပရီးမီးယားေသာက္မလား ဆန္းေဒး ေသာက္မလား ေနာက္ၿပီးႏို႔ဆီထည့္ရမလားတဲ့။ တံတားလယ္ကို ငါေရာက္ခဲ့ၿပီ။ တံတားအဆံုးကို ငါဆက္ ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္။ ပရီးမီးယားပဲ လုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္မိျပန္တယ္။ ေန႔လည္တုန္းကပဲ ပရီးမီးယားငါ ေသာက္ၿပီးၿပီ။ မနက္က ခ်ိဳစိမ့္ ေသာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ငါမျငင္းခ်င္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိန္းကေလး ေဖ်ာ္ တာကို ငါေသာက္ခဲ့တယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္။ စကားဘာေျပာရမွန္း ငါမသိဘူး။
ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာနဲ႔ ရွက္ကန္းကန္းနဲ႔ ငါျပန္ခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးကေတာ့ သိမယ့္ပံုမေပါက္ဘူး။ မိန္း ကေလးရဲ႕အိမ္နံရံမွာ မိန္း ကေလးရဲ႕ရိုးရာဝတ္စံုနဲ႔ပံုႀကီး
(၇)
ဒီေန႔ ေဘာလံုးပဲြသြားၾကည့္တယ္။ ဝမ္သူေမာင္းကြင္းဟာ အရင္လိုတကြင္းလံုးမွာ လူေတြစိတ္ႀကိဳက္ထိုင္ လို႔မရေတာ့
သူမူးတယ္ ငါလည္း ေခါင္းနည္းနည္းမူးတယ္။ မိန္းကေလးနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ပထမဆံုးမူးတာပဲ။
လမ္းကလည္း ပိုဆိုးလာသလိုခံစားရတယ္။ ေႏြးထြးမႈေတြေတာ့ ရင္ထဲက်န္ခဲ့တယ္။ ေခါင္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္။
(၈)
ဟားခါးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖဲြ
ဟားခါရာသီဥတုက မိုးမရြာေတာ့ေကာင္းတယ္ေျပာလို႔ရေ
လူေတြရဲ႕ ဘာသာတရားယံုၾကည္မႈလိုပဲ ငါယံုၾကည္တယ္။ ငါယံုၾကည္တယ္ဆိုတာက ငါသူ႔ကိုႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာကိုပါ။ မိန္းကေလးက ငါ့ကို ဘယ္လို သေဘာထားလဲဆိုတာ ငါမသိႏိုင္ဘူး။ ေျမငလ်င္ကို တိုင္းလို႔ မရသလိုပဲ။ လႈပ္ၿပီဆိုမွ သိရတယ္။ ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူး။ ညတိုင္း အိပ္မက္လွလွေလးမက္ဖို႔ ေမ့ေဆခ်္ပို႔ေန က်အတိုင္း ထပ္ပို႔တယ္။ ဒီခ်ိန္ဟာ မိန္းကေလး လိုင္းသံုးေနက်ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီည မိန္းကေလး ကြ်န္ေတာ့္ ကို စာမျပန္ဘူး။ ဒီညမွမဟုတ္ပါဘူး သံုးေလးညေလာက္ရွိၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္က် ပံုမွန္ပို႔ရက္နဲ႔ ဘာလို႔ပံုမွန္စာ မျပန္တာလဲေတြးမိ
ကံၾကမၼာဘာညာ၊ ဖူးစာဘာညာ၊ ကံတရားဘာညာ၊ ေရွးဘဝဘာညာမ်ားရဲ႕အက်ိဳးသက္ေရာ
(၉)
ဒီေန႔ရာသီီဥတု တဖန္ဆိုးလာျပန္ပါၿပီ။ အစိုးရနဲ႔ျပည္သူၾကားကျပႆနာလို
ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာပါ။ ယံုခ်င္မွလည္းယံုၾကမွာပါ။ မိန္းကေလးကို ငါႀကိဳက္တယ္။ မိန္းကေလးငါ့ကို ျပန္ႀကိဳက္ခ်င္မွျပန္ႀကိဳက္လိမ့္မယ္။ ငါလည္း မိန္းကေလးကို ႀကိဳက္ခ်င္မွတသက္လံုးႀကိဳက္မယ္။ ဟားခါး ရုန္းေတာင္ႀကီးၿပိဳကတည္းက ျဖစ္တတ္တဲ့အရာေတြကို ႀကိဳတြက္မိ တတ္လာတယ္။
ဆိုင္ေတာ့ မဆိုင္ဘူးေပါ့ ။
ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။
ေနာက္ပိုင္း ရာသီဥတုဆိုးဆိုးနဲ႔ ဟားခါးကို ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ခ်စ္တာပါပဲဆိုတဲ့ ဒႆန ေတြကိုခံယူလိုက္တယ္။
ဆုမေတာင္းခင္ ထမင္းစားတာမဟုတ္ဘူး။ ထမင္းမစားခင္ဆုေတာင္းတာ ၊ ထမင္းစားၿပီး ဆုထပ္ေတာင္း တာ။
ခ်စ္ၿပီးမွေတာ့ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ျမတ္၌ အာမင္။
လူျဖစ္လာမွေတာ့ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ျမတ္၌ အာမင္။
" ဘဝဆိုတာ ဒါပါပဲ " အဲ့လိုေတြးၿပီးေျပာမွလုပ္မွ အရာရာ အဆင္ေျပမယ္ဆိုရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့။
ဆလိုင္းနံရံ
Comments