ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း) ● ဖက္​ဖူးစိမ္​း​ေရာင္​ ရထားတြဲ​ေလး

ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း) ● ဖက္​ဖူးစိမ္​း​ေရာင္​ ရထားတြဲ​ေလး
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၇

သမီးနွင္​့ဇနီး လိုက္ပါသြားၾက​သည္​့ အစုန္​ရထားကို ရထားထိန္​းတြဲ​ေလး တျဖည္​းျဖည္​း ​ေပ်ာက္​သြားသည္​အထိ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေငး​ေနမိသည္​။ ထိုစဥ္​ မိုးက ျဗဳန္​းစားႀကီး႐ြာခ်ပစ္​လိုက္​သည္​။ သူတို႔သားအမိကို ဘူတာရံု​ေလးသို႔လိုက္​ပို႔စဥ္​ ထြန္​းလင္​း​ေန​ေသာ ​ေနမင္​းသည္​ တိမ္​မည္​းမည္​း
တအုပ္​​ေၾကာင္​့ ကြယ္​ပ​သြား​ေပၿပီ။

ဘူတာရံု​ေလး၏ စၾကၤ ံေပၚမွ ခရီးသည္​မ်ားနား​ေနရန္​ ျပဳလုပ္​ထား​ေသာ ခံုဝိုင္​း​ေလးတြင္​ ထိုင္​ခ်လိုက္​ၿပီး ပတ္​ဝန္​းက်င္​ကို ၾကည္​့လိုက္​မိသည္​။ လူမ်ားမ်ားစားစား မရွိလွ။ တစခ်ိန္​က​ေတာ့ ဤဘူတာရံု​ေလးသည္​ တရံမလပ္​ပင္​ လူမ်ားႀကိတ္​ႀကိတ္​တိုးစည္​ကား​ေနခဲ့ဖူးသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​  ဘူတာစႀကႍ​ေခါင္​မိုးမွ တသြင္​သြင္​စီးက်​ေန​ေသာ မိုး​ေရမ်ားကို ရည္​႐ြယ္​ခ်က္​မရွိပဲ ​ေတြ​ေတြႀကီး​ေငးၾကည္​့​ေနမိ၏။ မိုး​ေနွာင္​းကာလ၏ ႏုတ္​ဆက္​မိုးက ​ေတာ္​ရံုနွင္​့စဲမည္​့ပံု မ​ေပၚ​ေတာ့ပါ။

မိုး​ေရမ်ားထဲ အိမ္​ျပန္​ရမည္​လား...၊ ဆက္​ထိုင္​​ေနရမည္​လား ​ေဝခြဲမရျဖစ္​သည္​့စိတ္​​ေပၚလာ​ေသးသည္​။ မိုးမိၿပီးဖ်ားမွာနာမွာကို လည္​း ပူပင္​​ေနမိသည္​။ ငယ္​႐ြယ္​စဥ္​အခ်ိန္​ကဆိုလ်ွင္​​ေတာ့ မိုး႐ြာျခင္​း​​၊ ​ေနပူျခင္​းကို ​ေခါင္​းထဲမထည္​့ျဖစ္​ခဲ့ပါ။ သြားခ်င္​လာခ်င္​စိတ္​​ေပၚလာလ်ွင္​ ​ေနာင္​ျဖစ္​မည္​့ အ​ေရးကို ႀကိဳမ​ေတြးပဲ စိတ္​သြားရာ ကိုယ္​ခႏၶာက လိုက္​ပါစၿမဲ။ ယခု​ေတာ့ အသက္​အ႐ြယ္​ကိုစဥ္​းစားမိၿပီး ႀကိဳတင္​​ေတြးဆ ပူပန္​​ေနတတ္​ၿပီ။ စႀကႍ​ေခါင္​မိုးတြင္​ ခ်ိတ္​ဆြဲထား​ေသာ နာရီကိုၾကည္​့မိ​ေတာ့ ည​ေန​ ငါးနာရီ မတ္​တင္​း။ အျပင္​မွ ​ေသာ့ခတ္​ထားခဲ့​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ ျခံဝင္​း​ေလးထဲမွာ ေခြးက​ေလး သံုး​ေကာင္​ ရွိ​ေနသည္​။ သခင္​တေယာက္​မွ မရွိ​ေသာ ၿခံဝင္​းထဲမွာ သူတို႔မ်ား အားငယ္​​ေနၾကမလား ဟု ​ေတြးလိုက္​မိ​ေသးသည္​။

ထိုအခိုက္​ ​အစုန္​ရထားတစင္​း ဝင္​လာျပန္​သည္​။ ထိုရထားသည္​ နံပါတ္​ ၂ သံလမ္​းတြင္​ ရပ္​တန္​႔သြားသည္​။ နာတာရွည္​လူမမာရုပ္​နွင္​့ လူတေယာက္​က​ေတာ့ ရထားရပ္​ရပ္​ခ်င္​းပင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့မ်က္​နွာခ်င္​းဆိုင္​မွ ရထားတြဲ​ေပၚတက္​သြားသည္​။ သူ႔ထံ ပစၥည္​းမ်ားမ်ားစားစား မပါလွပါ။ အဝတ္​အစားအနည္​းငယ္​နွင္​့ အသံုးအ​ေဆာင္​မ်ားကို စုထည္​့ထားဟန္​ရွိသည္​့ ပီနန္​အိတ္​ညစ္​​ေပ​ေပတလံုးသာ ပါ၏။ ​ေမွာ္​ထဲ သြားမည္​့သူမ်ားဟုထင္​ရ​ေသာ ​ခရီးသည္​ ​ေလးငါး​ေယာက္​ခန္​႔​ ရထား​ေပၚက ဆင္​းလာသည္​။ သူတို႔၏အထုပ္​အပိုးမ်ား၊ အဝတ္​အစားအမ်ားကို ျမင္​ရံုနွင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​့အထင္​မလြဲနိုင္​​ေၾကာင္​း ဘာသာမွတ္​ခ်က္​ခ်​ေနမိျပန္​သည္​။ ခပ္​သည္​းသည္​း႐ြာ​ေန​ေသာမိုးစက္​မ်ားကိုျဖတ္​ရင္​း စႀကႍ​ေအာက္​သို႔ဝင္​လာၾကသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေဘးနားမွ ခံုတြင္​ဝင္​ထိုင္​ၾကသည္​။ ပါလာ​ေသာ အထုပ္​အပိုးမ်ားကို စုပံုၾကသည္​။ တေယာက္​က ကားသြား​ေမးဦးမည္​ ဟု ​ေအာ္​​ဟစ္​ေျပာရင္​း ဘူတာအျပင္​ဖက္​ မိုး​ေရစက္​​ေတြၾကား​ေျပးထြက္​သြားသည္​။

ရထား၏စက္​​ေခါင္​း  စက္​သတ္​လိုက္​ၿပီ။  ​ေလာ္​ကယ္​ရထားျဖစ္မည္​ထင္​၏။ ရထားတြဲ မ်ားမ်ားစားစားမပါလွ။ ယခုလိုည​ေန​ေစာင္​းအခ်ိန္​သည္​ အဆင္​းအတက္​ရထားမ်ား ၾကပ္​ခ်ိန္​မို႔ အစုန္​အဆန္​အျမန္​ရထားမ်ားကိုသာ  ဦးစား​ေပးၾက​ေတာ့မည္​။ ထို​​​ရထား​ေလးသည္​  နံပါတ္​ ၂ လမ္​း​ေပၚ တြင္​  မိုးသည္​းထဲမွာ ဝါဆိုရ​ေပ​ဦးေတာ့မည္​။

ယခုမွပင္​ ရထားတြဲအ​ေရာင္​မြဲမြဲကို ကြၽန္​​ေတာ္​ သတိထားမိ​ေတာ့သည္​။ ​တခ်ိဳ႕​ေနရာ​ေလးမ်ား၌ ​ေအာက္​ခံ​ေဆးသားပင္​ ​ေပၚ​ေန​ေပၿပီ။ တ​ခ်ိဳ႕​ ေနရာမ်ားက​ေတာ့ ​ေအာက္​ခံ​ေဆးနွင္​့အ​ေပၚ​ေဆးသား ​ေရာယွက္​သြားကာ စိမ္​းဝါ​ေရာင္​ညစ္​တစ္​တစ္​ ျဖစ္​​ေန​ေပၿပီ။ ရထားတြဲနံပါတ္​ကို ​ေသ ခ်ာၾကည္​့မိသည္​။ ရင္​ခုန္​ျခင္​းနွင္​့ စိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​မိျခင္​းကို တဆက္​တည္​းလို ခံစားလိုက္​ရသည္​။

ထိုရထားတြဲကိုကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာႀကီး မွတ္​မိပါသည္​။ အရိပ္​မ်ား၊ အသံမ်ားနွင္​့ အျဖစ္​အပ်က္​မ်ားကို ျပန္​လည္​ဖမ္​း ယူနိုင္​​ေသာ စက္​ကိရိယာမ်ားတကယ္​ရွိခဲ့ပါမူ ကြၽန္​​ေတာ္​့အရိပ္​မ်ား၊ အသံမ်ားနွင္​့ျဖတ္​သန္​းခဲ့ဖူးရာ အတိတ္​ကာလတခ်ိဳ႕ကို ထိုရထားတြဲအတြင္​းမွျပန္​ရမည္​မွာ မုခ်။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ မွတ္​ဉာဏ္​မွာ​ေတာ့ စတင္​ၿပီး ပံု​ေဖာ္​​ေနမိပါၿပီ။ သူ အနားမယူနိုင္​​ေသး ပါလား...။ ကြၽန္​​ေတာ့္​မွာ ထို သက္​မဲ့ရထားတြဲႀကီးနွင္​့ အတူတူ​ေနခဲ့ရ​ေသာ နွစ္​ကာလမ်ား​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​မည္​ထင္​၏။ သနားစိတ္​က​ေလးပင္​ ဝင္​လာခဲ့​ေသးသည္​။

တေက်ာ့ျပန္​သည္​း​ေန​ေသာ မိုးနွင္​့မႈန္​ဝါးဝါးည​ေနခင္​းအလင္​း​ေအာက္​တြင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့မ်က္​လံုးကို ကြၽန္​​ေတာ္​အားမလို အား မရ ျဖစ္​မိသည္​။ ထိုင္​ခံု​ေလးမွ ထ၍ ပလက္​​ေဖာင္​းအစပ္​ထိသြားကာ တြဲနံပါတ္​ကို ျပန္​ဖတ္​ၾကည္​့မိျပန္​သည္​။ ​ေသခ်ာပါသည္​။ လြန္​ခဲ့သည္​့ ဆယ္​စုနွစ္​ ၂ ​ေက်ာ္​​ ေက်ာ္​က ဤသံလမ္​းရုိးတေလ်ွာက္​တြင္​  စုန္​​လိုက္​ဆန္​လိုက္​ျဖင္​့  သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​  နွစ္​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ လက္​တြဲခဲ့ၾကဖူးသည္​။

သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​ စၿပီး​ေတြ႔​ေတာ့ သူ႔ထံမွ အသစ္​ရနံ႔မ်ားရ​ေနခဲ့တာ မွတ္​မိ​​ေသးသည္​။ ထိုစဥ္​ကတည္​းက သူသည္​ ႏုပ်ိဳ​ေယာင္​​ေဆာင္​ထားရသည္​သာ။ ျမစ္​ငယ္​တြဲျပင္​ရံုမွ ​ေဆးအသစ္​သုတ္​ခံခဲ့ၿပီး ထြက္​လာခဲ့​ေသာ သူသည္​  အမ်ားအျမင္​တြင္​​ေတာ့ အ​ေတာ္​ပင္​တင္​့ တယ္​ ​ေနခဲ့သည္​။ စင္​စစ္​မူ ​အေပၚယံအဝတ္​အစားသာသစ္​လြင္​​ေန​ေသာ္​လည္​း ခႏၶာကိုယ္​တြင္​​ေတာ့ ဒဏ္​ရာဒဏ္​ခ်က္​​ေတြ မ်ား​ေနၿပီး ျဖစ္​သည္​။

ထိုစဥ္​က ...ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​ အသက္​နွစ္​ဆယ္​စြန္​းရံုသာ ရွိ​ေသးသည္​့ ခႏၶာကိုယ္​၏လ်ွင္​ျမန္​သန္​စြမ္​းမႈကို ဝင္​့ဝါမာန္​တက္​​ေန​ေသာအ႐ြယ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုယ္​ခႏၶာ​ေပၚမွာလည္​း ရထားကုမၸဏီမွခ်ဳပ္​​ေပးထား​ေသာ အက်ႌျဖဴနွင္​့ ကာကီ​ေရာင္​​ေဘာင္​း ဘီ ရွည္​ အသစ္​စက္​စက္​ကို ဝတ္​ဆင္​ထားခဲ့ပါသည္​။ သူနွင္​့အတူ​ေန အတူသြားဖန္​ မ်ားလာ​ေလ​ေလ သူ႔အ​ေၾကာင္​းကိုပိုသိခဲ့ရ​ေလ​ေလျဖစ္​သည္​။ လူမ်ားလိုဆိုရလွ်င္ သူသည္ ေဆးပင္​စင္​ကို  ထိုစဥ္​ကတည္​းကခံစား​ေနသင္​့ခဲ့ပါၿပီ။သူ မနားခဲ့၊ မခံစားခဲ့ရ ပါ။

သူ႔ၾကမ္​းခင္​းျပင္​တြင္​ မိုင္​းထိထား​ေသာ ဒဏ္​ရာႀကီးရွိသည္​။ လက္​ဝဲ လက္​ယာနံရံမ်ားတြင္​ စက္​​ေသနတ္​က်ည္​ဆန္​ရာမ်ား ရွိသည္​။

တံတားအဝင္​ တခုတြင္​ ဒိုင္​ဗင္​ထိုးခဲ့ရဖူး​ေသာ​ေၾကာ့င္​ တြဲခ်ိတ္​ဆက္​ ​နောသည္​ အနည္​းငယ္​​ေစြ​ေနသည္​။ ဖက္​ဖူး​ေရာင္​သ​ေဘၤာ​ေဆး၏ ရနံ႔​ေလးေပ်ာက္​ပ်ယ္​ကာစ တစည​ေနတြင္​ ထိုအ​ေၾကာင္​းကို သူတီးတိုး​ေျပာျပ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​့မွာ စိတ္​မ​ေကာင္​း ျဖစ္​ခဲ့ရသည္​။ ထို​ေန႔ညက ကခ်င္​ျပည္​နယ္​၊ျမစ္​ႀကီးနားဘူတာရံုရွိ ​ေအးစက္​စက္​သံလမ္​းမ်ား​ေပၚတြင္​ သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​ အတူတကြ အိပ္​စက္​ၾကသည္​့အခါ ျပည္​တြင္​းစစ္​၏ ရက္​စက္​ဆိုး႐ြားမႈမ်ားကိုသူသိသ​ေလာက္​ ​ေဖာက္​သည္​ခ်​ေန၍ ညတာရွည္​ခဲ့ရ​ေသးသည္​။

​ၾကမ္​းခင္​း​ေကာ္​​ေဇာအစိမ္​း​ေရာင္​မ်ား၊ တီဗီမ်ား၊ တဝီဝီပန္​ကာမ်ား၊​ ေတာင္​ဘက္​နွင္​့​ေျမာက္​ဘက္​ကို လိုသလိုလြယ္​ကူစြာလွည္​့နိုင္​​ေသာ ထိုင္​ခံုမ်ားျဖင္​့ တန္​ဆာဆင္​ထားၿပီး အက်ႌအသစ္​ပမာျဖစ္​​ေသာ ဖက္​ဖူး​ေရာင္​သ​ေဘၤာ​ေဆးအသစ္​သုတ္​ထား၍သာ သူသည္​ လူစီးတြဲအသစ္​ျဖစ္​ခဲ့ရသည္​။

သူ၏ ခ်ဴခ်ာ​ေန​ေသာ က်န္​းမာ​ေရးကို အဆင္​မ​ေျပလွ​ေသာ သံလမ္​းခင္​းက်င္​းထားမႈမ်ားနွင္​့ ထိစပ္​မိ​ေလတိိုင္​း သိလာရပါသည္​။ ခုန္​ျခင္​း၊ ေဆာင္​့ျခင္​း၊ လူးျခင္​းမ်ားျဖစ္​​ေလတိုင္​္​း သူရႈံ႕မဲ့​ေန​ေလသည္​။ တြဲခ်ိိတ္​ဆက္​​ေနရာ​ေလးကို အကူအထိန္​းအျဖစ္​ သံႀကိဳးနွင္​့တုပ္​ထားသည္​ကလည္​း ျမင္​တတ္​သူမ်ားအဖို႔ စိတ္​မခ်မ္​း​ေျမ့စရာပင္​။

အံၾသစရာပင္​။ ထိုစဥ္​က ...သူမ်က္​နွာပြင္​့လြန္​းခဲ့ပါသည္​။ သူနွင္​့လိုက္​ပါလိုသူ ခရီးသည္​မ်ားက ရထားလက္​မွတ္​ကို ျမန္​မာက်ပ္​​ေငြျဖင္​့ဝယ္​၍ မရၾကပါ။ ​ေဒၚလာ​ေငြကို တန္​ဖိုးသင္​့ထား​ေသာ အက္​ဖ္​အီးစီစကၠဴျဖင္​့သာ ဝယ္​ၾကရသည္​။ အက္​ဖ္​အီးစီစကၠဴလက္​ထဲမရွိသူမ်ားအဖို႔ ျမန္​မာ က်ပ္​​ေငြကိုင္​ကာ အက္​ဖ္​အီးစီ ရွာပံု​ေတာ္​ ဖြင္​့ၾကရသည္​။ သူသည္ ​ ထိုမ်ွတန္​ခိုး ထြားခဲ့ဖူးသည္​။

ထိုစဥ္​က သူနွင္​့တြဲရ​ေသာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ပင္​ ​ေခၚခ်င္​​ေျပာခ်င္​သူ​ေတြ မ်ားလြန္​း​ေသာဘဝ။ သူ႔တြဲထိုင္​ခံုမ်ား​ေပၚတြင္​  အစုန္​ျဖစ္​​ေစ၊ အဆန္​ျဖစ္​​ေစ စကားဝဲသူ၊ အသားျဖဴသူမ်ားသာ ပါတတ္​သည္​။

သူ႔ တြဲထဲတြင္​ မနက္​ခင္​းဆိုရင္​ အဖိုးတန္​ ​ေဘာ္​ဒီစပ​ေရးနံ႔နွင္​့ အ​ေမရိကန္​စီးကရက္​နံ႔ သင္​းပ်ံ့ႀကိဳင္​​ေလွာက္​​ေနတတ္​သည္​။ ည​ေန .ည​ေန...၊ စည္​တယ္​​ေလ..ဆိုသည္​့စကားမွာလည္​း သူ႔တြဲအတြက္​လိုပင္​။ စား​ေသာက္​တြဲမွ အ​ေပၚျဖဴ၊​ ​ေအာက္​ျပာႏွင့္ ဝိတ္​တာ​ေလးမ်ား ဘီယာဗူးနွင္​့ အျမည္​းပန္​းကန္​ကိုင္​ကာ ဝင္​လိုက္​ ထြက္​လိုက္​။

ဖားကန္​႔ရတနာ​ေျမမွ ​ေက်ာက္​စိမ္​းတံုးမ်ားသည္​  ထိုစဥ္​ကာလက ျမန္​မာတနိုင္​ငံလံုးကိုပင္​ နည္​းလမ္​းအသြယ္​သြယ္​ျဖင္​့  ကိုင္​လႈပ္​ခဲ့ဖူးသည္​။ ရတနာထြက္​ရာ​ေမွာ္​မွ အသြားအျပန္​မ်ားျဖင္​့ ယခုကြၽန္​​ေတာ္​ထိုင္​​ေနရာ ဘူတာရံု​ေလးသည္​လည္​း စည္​ကားခဲ့​ေသးသည္​။ ယခု မိုးသည္​းထဲ ၿငိမ္​ကုပ္​​ေန​ေသာ ဘူတာရံု​ေလးသည္​ ထိုစဥ္​က​ေတာ့ မိုး႐ြာ႐ြာ၊​ ေနပူပူ လူမ်ားျပည္​့ၾကပ္​​ေနခဲ့သည္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​့မ်က္​လံုးမ်ားသည္​ ရထားတြဲ​ေလး၏ နံရံမ်ားကို ၾကည္​့​ေနမိသည္​။ ျပတင္​း​ေပါက္​တ​ခ်ိဳ႕ ပိတ္​ထားၾက​ေသာ္​လည္​း တခ်ိဳ႕မွာ ပြင္​့​ေနသည္​။ မိုးက သည္​းလြန္​းလွသည္​။ တမင္​တကာ ဖြင္​့ထားျခင္​း​ေတာ့ မဟုတ္​တန္​ရာ။ ပိတ္​မရျခင္​းပင္​ ျဖစ္​​ေပလိမ္​့မည္​။ ယခင္​တုန္​းက ဆိုလ်ွင္​​ေတာ့ တံခါးဖြင္​့ထား​ေစဦး... ဖက္​ဖူး​ေရာင္​လိုက္​ကာ​ေလးမ်ားက မိုးကို ကာကြယ္​​ေပးၾကသည္​။ ယခု​ေတာ့ တြဲနံရံမွ အညစ္​အ​ေၾကးမ်ား သည္​ပင္​ မိုး​ေရနွင္​့​ေရာကာ ျပတင္​း​ေဘာင္​မ်ား​ေပၚ တစက္​စက္​က်​ေနၾကၿပီ။ ယခု သူ႔တြဲထဲ ထိုင္​​ေနၾကသူမ်ားမွာ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတြ႔ခဲ့ဖူးသူမ်ားလို မဟုတ္​နိုင္​ၾက​ေတာ့။

ဟိုစဥ္​ကာလတုန္​းကဆိုလ်ွင္​ အမိႈက္​က​ေလးတစ၊ ဖုန္​​ေလးတကြက္​ ျမင္​လ်ွင္​ပင္​ ၿငိဳျငင္​တတ္​ၾကသူမ်ား လိုက္​ပါတတ္​ၾကသည္​။ ​စဥ္​းစားၾကည္​့မိ​ေတာ့လည္​း သူ႔တြဲနွင္​့လိုက္​ပါဖို႔ ဟိုးတုန္​းကလို အက္​ဖ္​အီးစီစကၠဴရွိဖို႔ မလို​ေတာ့ျပန္​။ ​ေမွာ္​ထဲျပန္​ လူမမာရုပ္​နွင္​့ ခရီးသည္​​ေလးပင္​ ပုဆိုးၿခံဳ၍ ​ေက်နပ္​စြာ​ေကြး​​ေန​ေလာက္​ပါၿပီ။ ယခင္​က သူ႔တြဲထဲ ထိုင္​ခြင္​့ရဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူမ်ားထဲမွ တ​ခ်ိဳ႕သည္​လည္​း ဇိမ္​ခံကားႀကီးမ်ားျဖင္​့ သာ ျမန္​မာျပည္​အထက္​ပိုင္​းနွင္​့​ေအာက္​ပိုင္​းကို ကူးသန္​း​ေနၾက​ေရာ့မည္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေတြးထဲ၌ ငယ္​႐ြယ္​စဥ္​က​ေလးဘဝက ဖားကန္​႔ရတနာ​ေမွာ္​ကို ျမင္​​ေယာင္​လာျပန္​သည္​။ ထိုစဥ္​အခ်ိန္​က ယခုဘူတာ​ရံု​ေလး မွ ​ေမွာ္​ထဲသို႔ ကားလမ္​းမ​ေပါက္​​ေသး။

ျမန္​မာျပည္​္​အရပ္​ရပ္​မွ ခ်မ္​းသာလိုသူမ်ားသည္​ ​ေလာပန္​အိပ္​မက္​မက္​ကာ ရထားစီးၿပီး ဘူတာရံု​ေလးသို႔ လာၾကသည္​။ တခ်ိဳ႕က​ေတာ့အိပ္​မက္​မမက္​ၾက။ အိပ္​မက္​ မမက္​သူတို႔က လက္​​ေတြ႔က်က် ​ေစ်း​ေရာင္​းဖို႔၊ ​ေျမသယ္​ဖို႔၊​ ေရထမ္​းဖို ႔၊လာၾကျခင္​း ျဖစ္​၏ ။ဆန္​၊ ဆီ၊ ဆား၊ ငရုပ္​၊ၾကက္​သြန္​၊ ​ေဆးဝါးပစၥည္​းမွအစ လူသုံးကုန္​ပစၥည္​းမ်ိဳးစံုကိုျခင္​းၾကားႀကီး ​ေက်ာပိုးၿပီး ​ေမွာ္​ထဲသို႔ တက္​ၾကရသည္​။ ​ေမွာ္​နွင္​့မကင္​းနိုင္​​ေသာ စီးကရက္​​၊ ​ေဆး​ေပါ့လိပ္​၊ အရက္​၊ဘီယာ တို႔လည္​း မပါမျဖစ္​ ပါၾကသည္​။ ​ေက်ာက္​စိမ္​းတူး​ေဖာ္​ရာတြင္​ ​ေရစုပ္​စက္​အင္​ဂ်င္​​ေမာင္​းနွင္​ဖို႔ ဒီဇယ္​ပံုးမ်ားကိုလည္​း ​ေက်ာျဖင္​့သာ ပိုးၾကရသည္​။ ဘူတာရံု​ေလးမွ ​ေျခက်င္​ခရီးျဖင္​့ စထြက္​ၾကၿပီး မနိမ္​့မျမင္​့ ​ေတာင္​အသြယ္​သြယ္​ကို ျဖတ္​​ေက်ာ္​ၾကရသည္​။

လမ္​းခရီးတေ​ေလ်ွာက္​တြင္​ မလႊဲမ​ေသြ ႀကံဳႀကိဳက္​ရသည္​က အ​ေကာက္​ဂိတ္​မ်ား။ နဖူးမွ​ေခြၽး ​ေျခမထိ​ေရာက္​​ေအာင္​ ကိုယ္​အားကိုယ္​ကိုးလုပ္​ ကိုင္​ၾကရ​ေသာ္​လည္​း လက္​နက္​ကိုင္​မ်ား၏ဂိတ္​ကို ျဖတ္​သန္​းခ ​ေပး​ေဆာင္​ၾကရသည္​။ မ​ေပး​ေဆာင္​ပဲ ​ေက်ာ္​ျဖတ္​မိပါက ကြၽဲရိုက္​၊ႏြား ရိုက္​​ထက္​ဆိုး​ေအာင္​ ရိုက္​ခံၾကရသည္​။ ထိုအခ်ိန္​က 'ခႏၶာကိုယ္​မွ အ​ေသြးအသားကို ​ေလာင္​စာအျဖစ္​အသံုးျပဳၿပီး မိမိကိုယ္​ကို အင္​ဂ်င္​​တ​လံုး ပမာ​ေမာ​င္းနွင္​ပါက မက္​​ေမာဖြယ္​​အခ​ေၾကး​ေငြကို နည္​းလမ္​းမ်ိဳးစံုျဖင္​့ ​ေမွာ္​ထဲမွရနိုင္​သည္​'ဟု ​ေမွာ္​ထဲျပန္​တို႔က ဆိုၾကပါသည္​။

အဆင္​​ေျပသြားသူတ​ခ်ိဳ႕က ယခုဘူတာ​ေလး​ေရာက္​လ်ွင္​  အထက္​တန္​းတြဲဟု အမည္​​ေပးထား​ေသာ တစ္​တန္​းလ်ွင္​ ထိုင္​ခံု ၃ လံုးပါသည္​့ရထားတြဲကို စီးၾကသည္​။ အထက္​အရပ္​၊​ေအာက္​အရပ္​  အလိုရွိရာသို႔ ျပန္​ၾကသည္​။

၁၉၉၀ ခုနွစ္​အလြန္​ ​ေန႔ရက္​မ်ား၌ ဖားကန္​႔ရတနာ​ေျမသည္​ ​ေခတ္​မီစက္​ကိရိယာႀကီးမ်ားျဖင္​့ တူးဆြ​ေမႊ​ေနွာက္​ျခင္​း ခံရ​ေပၿပီ။ ဆူညံ​ေန​ေသာ ​ေသနတ္​သံမ်ား၊ ​ေခတၲတိတ္​ဆိတ္​သြားျခင္​းနွင္​့အတူ  ​ေက်ာက္​စိမ္​းလုပ္​ကြက္​မ်ားမွ စက္​ႀကီးခုတ္​​ေမာင္​း သ ံမ်ား ပိုမိုက်ယ္​လာၾက၏။ ယခင္​က တ​နိုင္​တပိုင္​ ​ေက်ာက္​တူးသမား​ေလးမ်ား၏​လုပ္​ကြက္​​ေနရာမ်ားကိုဥစၥာဓနနွင္​့ အာဏာ ႀကီးမားသူတို႔က နည္​းမ်ိဳးစံုျဖင္​့ သိမ္​းပိုက္​လိုက္​ၾက​ေတာ့သည္​။ မရပ္​မနားလုပ္​ရွား​ေန​ေသာ ယႏၲရားမ်ားၾကား၊ တ​ေဝါ​ေဝါသြန္​ခ်လိုက္​​ေသာ စြန္​႔ပစ္​​ေျမစာပံုမ်ားၾကား၊ စိန္​တူတစလက္​ကိုင္​ကာ ​ေက်ာက္​တံုး​ေခါက္​ၾကည္​့ရ​ေသာ ​ေရမ​ေဆး​ေက်ာက္​စိမ္​း ရွာ​ေဖြသူမ်ား။

သယံဇာတ၏ က်ိန္​စာ သင္​့​ေနၿပီျဖစ္​​ေၾကာင္​း သတိမူမိသူ နည္​းပါးလွ​ေသးသည္​့ ကာလမ်ား။
ကာလမ်ားသည္​ မရပ္​နားခဲ့ပါ။

ဖက္​ဖူး​စိမ္​း​ေရာင္​ရထားတြဲ​ေလးတြင္​ ​န႔စ ေဥ္​နွင္​့အမ်ွ ခရီးသည္​ျပည္​့ခဲ့သည္​။ သူ၏ မ်က္​နွာပြင္​့လြန္​း​ေသာ ​ေန႔စြဲမ်ား။

တ​ခါတရံ​ေတာ့လည္​း တရုတ္​ျပည္​ျဖစ္​စတိုင္​လ္​​ေဘာင္​းဘီနွင္​့ အ​ေမရိကန္​ဖီးဂ်က္​ကက္​ဝတ္​ကာ ပခံုးစလြယ္​သိုင္​းအိတ္​ထဲမွပစၥတိုႀကီးကို ျမင္​​ေအာင္​ျပထား​ေသာ ခရီးသည္​တခ်ိဳ႕နွင္​့ ႀကံဳရဖူးသည္​။ သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​မွာ ရင္​တမမ။ ရထားတြဲနွစ္​တြဲ ​ေပါင္​းကူးၾကား၌ ဘီယာထိုင္​​ ေသာက္​ခ်င္သည္​ဟုဆိုလာျပန္​လ်ွင္​လည္​း ခြင္​့ျပဳရရံုမက နွီး​ေခ်ာဖ်ာ​ေလးပါ ခင္​း​ေပးရတတ္​သည္​။ အ​ေပးအကမ္​းမ်ားျဖင္​့ ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရး ​ကာလ မ်ားကို သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​ မီးစင္​ၾကည္​့ကၿပီး​ေက်ာ္​ျဖတ္​ခဲ့ရဖူးသည္​။ ရထားစက္​​ေခါင္​းႀကီးက​ေတာ့ မွန္​မွန္​ခုတ္​​ေမာင္​း​ေနဆဲ။ အခ်ိန္​ရထားသည္​လည္​း မရပ္​နားခဲ့ရွာပါ။

ဖားကန္​႔ရတနာ​ေျမသည္​ ​ရမၼက္​ႀကီး​ေသာ အစိုးရအဆက္​ဆက္​ တက္​လာခဲ့ၿပီး​ေနာက္​ ​ေဂဟစံနစ္​မ်ား သိသာစြာ ပ်က္​သြားခဲ့ရၿပီ။

​ေတာသည္​လည္​း​ေကာင္​း၊​ေတာင္​သည္​လည္​း​ေကာင္​း​၊ျမစ္​​ေခ်ာင္​းအင္​းအိုင္​မ်ားသည္​ လည္​း​ေကာင္​း ပကတိအ​ေနအထား မဲ့သြား​ေတာ့သည္​။ သားငွက္​တိရိစၧာန္​မ်ားသည္​ လည္​း​ေကာင္​း၊ ဇာတိသားမ်ားသည္​လည္​း​ေကာင္​း အာဏာရွင္​၊ဓနရွင္​မ်ားကို ၿငိဳျငင္​က်ိန္​ဆိုၾက​ေတာ့သည္​။​ေရႀကီးခဲ့သည္​။ ​ေျမၿပိဳခဲ့သည္​။ ရတနာတူး​ေဖာ္​ရာတြင္​ အသံုးျပဳရန္​ ​ေလာဘတႀကီးသို​ေလွာင္​ထား​ေသာ ယမ္​းတိုက္​မ်ား ​ေပါက္​ကြဲၿပီး မီးႀကီး​ေလာင္​ခဲ့သည္​။ ရတနာ​ေျမနွင္​့ဖြားဘက္​​ေတာ္​ျဖစ္​​ေသာ မူးယစ္​​ေဆးဝါးကလည္​း တနယ္​လံုးကို ဖ်ဥ္​းနာစြဲသလို စြဲ​ေစခဲ့ၿပီ။

ဥရု​ေခ်ာင္​းအတြင္​း​ေရနီနီမ်ားစီးဆင္​း​ေနသလို၊​ေသြးခ်င္​းခ်င္​းနီ​ေသာ ​ေခတ္​မ်ားကလည္​း မျပတ္​စီး၏။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ရထားကုမၸဏီ ရပ္​နားသြားသည္​။သူနွင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​ လမ္​းခြဲၾကရသည္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကို သတိရ​ေနသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ရထားတြဲ ဖက္​ဖူး​ေရာင္​​ေလးသည္​ အဝိဉာဏက ျဖစ္​​ျပေသာ္​လည္​း  ထိုစဥ္​က စကား​ေျပာ​ေနသည္​ဟု ထင္​မိသည္​။

ဖားကန္​႔​ေက်ာက္​စိမ္​း​ေျမတြင္​ မဟာအဝီစိသို႔ ​ေရာက္​လု​ခမန္​း တြင္​းနက္​နက္​ႀကီးမ်ား ရွိ​ေနၿပီ။ တူးဆြျခင္​း မခံထားရ​ေသာ ​ေျမမွန္​ဟူ၍ ရွား​ေလၿပီ။ ​ေဒသခံမိသားစုမ်ားအ​ေနျဖင္​့ ခ်မ္​းသာတာ ဆင္​းရဲတာ  အပထားဦး၊ မူးယစ္​​ေဆးဝါးဒဏ္​နွင္​့ သဘာဝ​ေရ​ေျမ​ေဖာက္​ျပန္​မႈဒဏ္​ကို​ ေတာ့ ဒက္​ထိခံ​ေနၾကရၿပီ ျဖစ္​၏။ ျပည္​နယ္​အတြင္​းရွိ အက်ဥ္​း​ေထာင္​မ်ားတြင္​ ​ေရာက္​ရွိ​ေနၾကသူအမ်ားစုမွာ 'ယစ္​​ေဆး၏သား​ေကာင္​မ်ား'။ တနည္​းဆိုခြင္​့မ်ားရပါလ်ွင္​ ​ေခတ္​စံနစ္​၏သား​ေကာင္​မ်ား။

မၾကာ​ေသးခင္​ကပင္​ ​ေရမ​ေဆး​ေက်ာက္​ရွာသူမ်ားသည္​  ရုန္​းရင္​းဆန္​ခတ္​ျဖစ္​ျခင္​းမ်ား၌ လံုၿခံဳ​ေရးရဲတပ္​သားမ်ား၏က်ည္​သင္​့ခဲ့ၾက​ေသးသည္​။ ဘယ္​သူမွန္​သည္ ဘယ္​ဝါမွားသည္​ဟူ၍ ကြၽန္​​ေတာ္​မ​ေတြးတတ္​ပါ။ ဓမၼနွင္​့အဓမၼ လြန္​ဆြဲပြဲ၏ ရက္​စက္​မႈကိုသာ ​ေအာ့နွလံုးနာလိုက္​သည္​။ ဆာ​ေလာင္​​ေနသူအား ​ေျဖသိမ္​့​ေပးတတ္​သည္​့ သြား​ေလသူ အ​ေနာ္​ရထာမင္​း​ေစာ ကို ကြၽန္​​ေတာ္​ မတမ္​းတခ်င္​​ေတာ့ပါ။

နာရီကို အမွတ္​တမဲ့ၾကည္​့ျဖစ္​သည္​။

ည​ေနငါးနာရီခြဲသြားၿပီ။ မိုးက ​တ​ေဝါ​ေဝါသြန္​ခ်​ေနဆဲ။ မိုးမ်ားထဲမွာ ရထားတြဲ​ေလးသည္​ ႀကံ့ႀကံ့ခံ​ေနဆဲ။ ထိုင္​ရာမွ အသာထရပ္​လိုက္​ၿပီး အိမ္​ျပန္​ဖို႔စဥ္​းစားရ​ေတာ့သည္​။ မၾကာမီ ​ေမွာင္​လာ​ေတာ့မည္​။ လူငယ္​ဘဝကို ျပန္​​ေတြးမိ​ေသာ စိတ္​က ယခု​ေတာ့ မိုးစိုမွာ ဖ်ားနာမွာ မပူပင္​​ေတာ့သလို ျဖစ္​ရသည္​။

ပလက္​​ေဖာင္​း​ေလး​ေပၚမွ ဆင္​းကာ မိုး​ေရထဲျဖတ္ နံပါတ္ ​၁ သံလမ္​းကို ​ေက်ာ္​ၿပီး ရထားတြဲ​ေလးနား ကပ္​သြားမိသည္​။ အ​ေရာင္​အဆင္​းသည္​ မြဲ​ေနရွာပါၿပီ။' လူမြဲ​ေလးမ်ားအတြက္​ သီးသန္​႔တြဲမ်ား ျဖစ္​သြားရွာၿပီလား ' ဟု ဝမ္​းနည္​းစြာ ​ေတြးမိ​ေသးသည္​။ အ​ေပၚကို​ေမာ့ၾကည္​့​ေတာ့ ပိတ္​ထား​ေသာ ျပတင္​း​ေပါက္​ကို​ေတြ႔ရသည္​။ ထို​ေနရာ​ေလးသည္​ အတိတ္​ကာလက တြဲထိန္​းခံု​ေနရာ။ တနည္​းဆိုရ​ေသာ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ ​ေနရာ​ေလး ျဖစ္​၏။ ျပတင္​း​ေပါက္​​ေအာက္​နားမွ တြဲနံပါတ္​​ေလးကို ပြတ္​သပ္​ရင္​း ႏႈတ္​ဆက္​လိုက္​ပါသည္​။ သူသည္​ အရင္​ကလို ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို စကားျပန္​မ​ေျပာနိုင္​​ေတ့ာပါ။

သူ႔အ႐ြယ္​ အိုစာလြန္​းလွပါၿပီ။ ရထားတြဲ​ေလးသည္​ လႈပ္​ခတ္​သြားသလို ထင္​လိုက္​မိသည္​။ အံၾသလြန္​း၍ အဆင္​းအတက္​တံခါးႀကီးကို တြန္​းဖြင္​့လိုက္​မိသည္​။ တဖက္​ျခမ္​းတံခါး​ေပါက္​မွတက္​လာ​ေသာ ​ေတာင္​းရမ္​းစား​ေသာက္​​ေနရသူ တေ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရပါသည္​။
-----------

ၿခံဝင္​းတံခါး​ေသာ့ကိုဖြင္​့ၿပီးဝင္​လိုက္​ခ်ိန္​တြင္​ ​ေခြးက​ေလး ၃ ေ​ကာင္​က ႐ႊင္​ျမဴးစြာ ဆီးႀကိဳၾကသည္​။ မိုး​ေရထဲမွာ သူတို႔ ၃​ ေကာင္​လံုးကို ေထြး​ေပြ႔လိုက္​မိသည္​။ ထမင္​းအိုးထဲမွ ထမင္​းမ်ားနွင္​့ဟင္​းမ်ားကို နွယ္​ဖတ္​ၿပီး ​ေဝငွ​ေကြၽးလိုက္​သည္​။ အားပါးတရစား​ေနၾက​ေသာ သူတို႔ကို ၾကည္​့ရသည္​မွာ ပီတိျဖစ္​စရာ။ၿခံတံခါးပိတ္​ထားျခင္​း၊အားကိုးစရာမရွိျခင္​းနွင္​့ ဆာ​ေလာင္​ျခင္​းက သူတို႔ကို နွိပ္​စက္​သြားသလား စိုးရိမ္​မိသည္​။

ထို​ေန႔ညက ကြၽန္​​ေတာ္​့အတြက္​ ထမင္​းမခ်န္​ထားမိလိုက္​ပါ။ သို႔​ေသာ္​ သူတို႔ ၃​ ေကာင္​နွင္​့အတူ ဆာ​ေလာင္​ျခင္​းမရွိဘဲ နွစ္​ၿခိဳက္​စြာ အိပ္​​ေပ်ာ္​ခဲ့ပါသည္​။