အရွင္ဥာဏိကာဘိဝံသ (ကာလီဖုိးနီးယားတကၠသုိလ္) - ပီနန္ႏွင့္ တရံခါဆီက အေၾကာင္းမ်ား



ပီနန္ႏွင့္ တရံခါဆီက အေၾကာင္းမ်ား
အရွင္ဥာဏိကာဘိဝံသ (ကာလီဖုိးနီးယားတကၠသုိလ္) ၊မိုးမခ၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၇


ရဟန္းငယ္ဘဝက ႏုိင္ငံျခားသာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေၾကာင္း ဖတ္ရတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလုိ႔သာ ဆုိလုိက္ရေပမဲ့ သိပ္ၿပီးမ်ားမ်ားႀကီးေတာ့ မဟုတ္။ ေျပာရရင္ ႏွစ္ပါးသုံးပါးေလာက္သာ။ လူငယ္သဘာဝဆုိေတာ့လည္း ကိုယ္နဲ႔အလွန္းကြာေဝးလွတဲ့အရာေတြေပၚမွာ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးနဲ႔ ေမွ်ာ္ေငးအားက်မိတတ္တယ္။ ကိုယ့္အေနအထားနဲ႔က ႏိုင္ငံျခားဆိုတာႀကီးက နတ္ျပည္ေလာက္နီးနီးေဝးတဲ့အရာ။ ဒီေတာ့လည္း ႏုိင္ငံျခားသာသနာျပဳဆရာေတာ္မ်ားရဲ့ ႏုိင္ငံျခားအေတြ႔အႀကဳံမ်ားက အထူးပင္ အံ့ၾသေငးေမာစရာ။ အထင္ႀကီး အားက်စရာ။

မွတ္မွတ္ရရ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနထုိင္သာသနာျပဳရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေရးၾကတဲ့စာေတြထဲမွာ ဆရာေတာ္ဦးေသ႒ိလ၊ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ဦးဥာဏိကနဲ႔ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားအေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ ေရးတတ္တဲ့ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ႀကီးစာေတြကုိလည္း ဖတ္ရတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵာဘိဝံသဆုိတဲ့ စာတတ္ေပတတ္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ႏုိင္ငံျခားမွာသီတင္းသုံးေနတယ္ဆုိတာေလာက္ သိရေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းကုိေတာ့ မဖတ္ခဲ့ရ။ သူ႔အေၾကာင္းက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေရးထားတဲ့စာမ်ိဳးကလည္း ခုတုိင္မရွိေသး။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ နဝတေခတ္ဦးပုိင္းမွာ ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြ စကၤာပူတုိ႔ မေလးရွားတုိ႔ဖက္ကုိ အလုပ္သြားလုပ္ၾကေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ မေလးရွားရွိ ျမန္မာေက်ာင္းႀကီးေတြဟာ အဲဒီႏုိင္ငံေတြေရာက္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ အားထားမွီခုိစရာေနရာေတြျဖစ္လာတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းမ်ားလည္း ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က အုပ္ခ်ဳပ္သူထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္မႈ၊ ခ်စ္စံဝင္းစတဲ့ စာေရးဆရာမ်ားရဲ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေရးသားမႈေၾကာင့္ အျခားအျခားဆရာေတာ္ေတြအေၾကာင္းထက္ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ပုိမုိသိရွိခြင့္ရလာတယ္။

ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာေနထုိင္သာသနာျပဳေတာ္မူၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြကုိဖတ္မွတ္ၿပီး သူတုိ႔ေတြဘဝကုိ အားက်ခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ားထာဝရေနထုိင္ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ စိတ္ကူးထဲမွာပင္ မေတြးခဲ့။ ကုိယ္ေတြးထားခဲ့တဲ့ကုိယ့္ဘဝပုံစံထဲမွာလည္း ႏုိင္ငံျခားဆုိတာႀကီးက ဦးစားေပးေနရာထဲ မပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ကံၾကမၼာဆုိတာက ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားလုိ႔ ရေကာင္းတဲ့အရာမ်ိဳး မဟုတ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ သမုိင္းဝင္ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးက လူေပါင္းမ်ားစြာ၊ ရဟန္းေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ ဘဝေပါင္းမ်ားစြားကုိ ေျပာင္းလဲျပစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေျပာင္းအလဲရဲ့ အဖ်ားခတ္တဲ့အထဲမွာ ကုိယ္လည္းပါဝင္သြားတယ္ေျပာရမယ္။ ကုိယ္ပုံေဖာ္လုိတဲ့ ကုိယ့္ဘဝစိတ္ကူးပုံေဖာ္ခ်က္ကျဖစ္မလာေတာ့။ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေျပာင္းရင္းေရႊ႔ရင္းနဲ႔ ရန္ကုန္ကုိေရာက္။ ရန္ကုန္ကမွတဆင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အေျခခ်ေနထုိင္ဖုိ႔ ျဖစ္လာတယ္။

ျပည္ပကုိေရာက္ခါမွ ငယ္စဥ္ကစာအုပ္ေတြကတဆင့္ ၾကားသိရတဲ့ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵာဘိဝံသ၊ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔နဲ႔ ဆုံျဖစ္လာတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးသီလာနႏၵာဘိဝံသကေတာ့ သူသီတင္းသုံးေနထုိင္ရာ ဆန္ဖရန္စစၥကုိဝန္းက်င္ကုိ ကုိယ္ကေရာက္သြားေတာ့ သူ႔ကုိဖူးေတြ႔ခြင့္ရတာ။ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးေတာ့ အဲဒီလုိမဟုတ္။

၂၀၀၇ ခုနစ္က ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ျပည့္ေမြးေန႔ကုိ ကာလီဖုိးနီးယားျပညနယ္ ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္ၿမိဳ့က လပြန္းေတးေက်ာင္းလုိ႔ အမ်ားေခၚၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ က်င္းပတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကလည္း အေမရိကမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေက်ာငး္ေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေရွ့ဦးက်တဲ့ေက်ာင္း။ ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကုိ ဦးစီးတည္ေထာင္သူကလည္း ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီး။

ဆရာေတာ္ႀကီးေမြးေန႔ပြဲကုိ ဆရာေတာ္ႀကီး တည္ေထာင္ရာေက်ာင္းမ်ာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပမည့္အခ်ိန္မွာမွ ကမၻာေက်ာ္တဲ့ ျပန္မာျပည္ရဲ့ ေရႊဝါေရာင္အေရးအခင္းျဖစ္ခ်ိန္နဲ႔ လာတုိက္ဆုိင္ေနတယ္။ ေရႊဝါေရာင္အေရးအခင္းဆုိတာက ျမန္မာျပည္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြၾကားမွာ အထူးပဲလွႈပ္လွႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ရတဲ့အေရးအခင္းတစ္ခု။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ သကၤန္းကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ရုံၿပီး စနစ္တက်စီတန္းလွည့္လည္ကာ ေမတၱာသုတ္ကုိ ညီညီညာညာ ရြတ္ဆုိေတာမူၾကတဲ့ သံဃာအတန္းႀကီးေတြကုိၾကည့္ၿပီး သံဃာငယ္ေတြရဲ့ ေခါင္းေပၚကေန မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကုိ က်ေရာက္လာတဲ့ မုိးေရစက္ေတြအလား ျမင္ရသူေတြရဲ့ ႏွစ္လုံးသားကတဆင့္ မ်က္လုံးအိမ္ကေန မ်က္ေရေပါက္ေတြ စီးက်လာတဲ့အထိ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ခံစားခဲ့ရတဲ့ပြဲ။ ေနာက္ၿပီး အာဏာရွင္ေတြရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ ဘဝေတြဝရုန္းသုန္းကားျဖစ္ၾကရတာကုိ ျမင္ၿပီး ႏွစ္လုံးေၾကကြဲ ျဖစ္ရတဲ့ပြဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာတုိက္တုိက္ဆိုင္ဆုိင္လာတုိက္ေနတဲ့ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ျပည့္ေမြးေန႔ပြဲကုိ မူလစီမံထားသလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ မလုပ္လုိေတာ့တဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးက သူ႔ေမြးေန႔ပြဲကုိၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္အေရးအခင္းကုိ ပံ့ပုိးကူညီဖုိ႔ စံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔အတူဦးစီးၿပီး သာသနာ့ဥေသွ်ာင္အဖြဲ႔ကုိ ဖြဲ႔စည္းေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ပထမဦးစြာ ဆုံဖူး ဖူးဘူးရတယ္။

ေနာက္ပုိင္းသာသနာ့ဥေသွ်ာင္အဖြဲ႔မွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္လုပ္ေဆာင္ရင္း မၾကာခဏဆုိသလုိပဲ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ထိေတြ႔ရတယ္။ တခါခါမွာေတာ့လည္း လုပ္ငန္းသေဘာအရ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ျငင္းခုံရတာမ်ိဳးလည္းရွိခဲ့တယ္။ အနီးေနတပည့္ေတြလုိ ဆရာေတာ္ႀကီး အေၾကာင္းကုိ အမ်ားႀကီး မသိႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ သာသနာေတာ္အေပၚထားတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ျမန္မာျပည္အေပၚထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ားကုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိရွိခြင့္ရခဲ့တယ္။

လုပ္ငန္းကုိ ရဲရဲဝန္႔ဝန္႔လုပ္ဖုိ႔၊ ဇြဲရွိရွိနဲ႔လုပ္ဖုိ႔၊ ရလုိမႈတစ္ခုေၾကာင့္ ဒကာဒကာမေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ရဟန္းတစ္ပါးရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ေလ်ာ့က်သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစဖုိ႔၊ သူမ်ားယဥ္ေက်းမႈၾကားမွာ ေနထုိင္ၾကရတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ရဟန္းေတာ္ေတြအေနနဲ့ အျခားသူမ်ားရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားနဲ႔ ကန္႔လန္႔ဖီလာျဖစ္ေစမယ့္ အရာမ်ိဳးေတြကုိ သတိထားၾကဖုိ႔စတဲ့ စကားေတြကုိ ၾကားခဲ့ရတယ္။

သာသနာျပဳလုပ္ငန္းလုပ္ၾကရမွာ သူမ်ားဆီက အရင္ေမွ်ာ္ရတာထက္ ကုိယ့္ဆီက တစ္ခုခုအရင္ေပးၿပီးမွ သူတုိ႔ဆီကအလုိလုိ ေရာက္လာတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျပဖုိ႔ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ မဟာယာန ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနန႔ဲ သူတုိ႔အလုပ္ကုိ ပုိမုိက်ယ္က်ယ္ျပန္ျပန္႔ လုပ္ႏုိင္ကုိင္ႏုိင္ၾကတဲ့အေနအထားကုိလည္း အသိအမွတ္ျပဳကာ ဥပမာျပဳေလ့ရွိတယ္။

နဝကမၼ ပစၥည္းပစၥယမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း တြယ္တာမႈနည္းပါးတာ၊ လြတ္လြတ္စြန္႔တတ္တာကုိလည္း အထူးသတိျပဳမိတယ္။ ရဟန္းငယ္မ်ားနဲ႔ဆက္ဆံရာမွာလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ့ အေနအထားမ်ိဳးလုိ တည္တည္ခန္႔ခန္႔ႀကီး မဟုတ္ပဲ တပည့္အရင္းအျခာမ်ားလုိ ေျပာစရာရွိေျပာ၊ ဆုိစရာရွိဆုိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိလွတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားတာမ်ိဳးကုိလည္း လက္ခံေတာ္မူေလ့ရွိတယ္။

ေနာက္ပုိင္းႏွစ္မ်ားမွာ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း အေမရိကဖက္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးၾကြလာတတ္ဆုိတာ ၾကားရတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႀကီး အသစ္တည္ေထာင္တဲ့ ဗုဒၶဒီပံေက်ာင္းရွိရာ နယူးေယာက္ဖက္မွာပဲ သီတင္းသုံးၿပီး အဲဒီကေနပဲ ဆရာေတာ္ႀကီးက လွည့္ျပန္သြားတတ္တယ္။ ကုိယ္ကလည္း နယူးေယာက္ဖက္ကုိ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာေလေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ျပန္လည္ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့။

၂၀၁၆ ခု ႏွစ္ဦးပုိင္းက မေလးရွားဖက္ကုိေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးအၿမဲသီတင္းသုံးရာ ပီနန္ကျမန္မာေက်ာင္းႀကီးမွာ တစ္ညသြားအိပ္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဝင္ေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့တယ္။ အရုဏ္ဆြမ္းအၿပီး ထုံးစံအတုိင္း ဘဝအေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ အားရပါးရ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေျပာျပေတာ္မူတယ္။ စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္ဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ သူ႔အနားကထျပန္ဖုိ႔ေလ်ာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရရင္ ေနပါဦးလားရယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။

ေနာက္အေခါက္ ဆရာေတာ္ႀကီး အေမရိကကုိေရာက္တဲ့အခါ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ားေက်ာင္းကုိၾကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္ပါဦးလုိ႔ေလွ်ာက္ေတာ့ "ေအး အရွင္ဘုရားေက်ာင္းကုိ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့မယ္"ရယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ က်န္းက်န္းမာမာအေနအထားမုိ႔ တကယ္ေရာက္လာလိမ့္ဦးမယ္ရယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ခုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး မရွိေတာ့။ ကုိယ့္ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာေတာ့မယ္ မဟုတ္ေတာ့။

ဆရာေတာ္ႀကီးက သူတည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတကာရွိ ေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ တပည့္တကာ တကာမေတြကုိ စြန္႔ခြါလုိ႔ ဘဝနတ္ေက်ာင္းေျပာင္းေတာ္မူခဲ့ၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပသာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ ျပည္ပသာသနာျပဳလုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကဳံေတြ ျပည့္စုံရင့္က်က္ေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိယ္တုိင္ အထူးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာ တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းရွိ သႏၲိသုခေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ့ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ၿပီး ဘဝနတ္ေက်ာင္း ေျပာင္းေတာ္မူခဲ့တဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။

ကမၻာ့ဗုဒၶသာသနာျပဳရယ္ဆရာေတာ္ရယ္လုိ႔ နာမည္နဲ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ လုိက္ဖက္ညီေထြရွိေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ အနည္းငယ္ထဲမွာ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ တစ္ဘဝဝဋ္ၿငိမ္း ခႏၶာသိမ္းေတာ္မူေလၿပီ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အုတ္ျမစ္ခ်ျပဳစုေတာ္မူခဲ့တဲ့ ကမၻာတစ္ဝွမ္းက သာသနာျပဳေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ ေဟာေျပာဆုံးမေတာ္မူခဲ့တဲ့ အဆုံးအမတရားေတာ္ေတြကေတာ့ ေနာင္ႏွစ္ရွည္ၾကာၾကာ ဝင့္ထည္စြာ ဆက္လက္တည္တံ့ေနေပလိမ့္ဦးမယ္။ ဒါေတြက တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အရာေတြျဖစ္သလုိ ဝမ္းနည္းမႈၾကားက အားက်အားရစရာ ေျဖဆည္စရာ အရာမ်ားပါ။

သုိ႔ေပမယ့္ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီး လြန္ေတာ္မူျခင္းဟာျဖင့္ ျမန္မာ့သာသနာအတြက္သာပါမက ေထရဝါဒသာသနာေတာ္အတြက္ပါ ႀကီးမားတဲ့ ဆုံးရွဳံးမႈႀကီးတစ္ခုသာပါေလ။ ။

Comments