ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း – အပုိင္း (၁၉)

ေအာင္သူၿငိမ္း ● ခရီးရွည္ အိမ္အျပန္လမ္း – အပုိင္း (၁၉)
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၇

● ဘုရားသံုးဆူ ေန႔ရက္မ်ား (၇)
က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို လာခဲ့တဲ့ေတာလမ္း ခရီးမွာပဲ ရြာပ်က္တရြာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ေရးအေရွ႔ဖ်ားေဒသ ျဖစ္လိမ့္ မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီရြာပ်က္စီးသြားရသလဲ၊ ေသခ်ာ မသိခဲ့ရဘူး။ အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ မြန္သူပုန္ေတြအၾကား တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ေလာေလာလတ္လတ္ မြန္-ကရင္တိုက္ပြဲေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ တပ္ေတြ ေရွ႔တန္းဆင္းေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႔ ဒုကၡအဖံုဖံုကို ပိုလို႔နားလည္ ခံစားမိလာၾကတယ္။ မြန္ရြာေတြမွာ ကေလးေတြငိုေနရင္ "ဟမယ္.. ကလိန္း" (ဗမာလာၿပီ) ဆိုရင္၊ ကေလးေတြ အငိုတိတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က 'ေဒေဝါႀကီးလာၿပီ' ဆိုၿပီး မိဘေတြေျခာက္လွန္႔ၾကသလိုေပါ့။ ကရင္ေက်းရြာေတြမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ "ပေရာ္.. ဟဲလီး" (ဗမာလာၿပီ) လို႔ ကေလးေတြ အငိုတိတ္ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔တာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္ယြင္းေနၿပီလဲ ဆိုတာ ပိုလို႔ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔တန္းဆင္းၾကတဲ့အခါ ေခါဇာရြာ (ယခု ေခါဇာၿမိဳ႔၊ ေရးၿမိဳ႔နယ္) မွာ ရွိစဥ္လည္း အစိုးရစစ္တပ္လာရင္ ရြာက အစိုးရခန္႔ မူလတန္းျပဆရာမေတာင္ ရြာသား ေတြနဲ႔အတူ ေရာေျပးတာကို ျမင္ၾကရေသးတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေတာထဲထြက္လာတုန္းက ျပႆနာ၊ ပဋိပကၡေတြကို ဒီေလာက္ အေလးအနက္ မစဥ္းစားခဲ့ၾကဘူး။ မစဥ္းစား ထားၾကဘူး။ အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔မွန္းတာက ေတာထဲသြားမယ္၊ လက္နက္ယူမယ္၊ ျပန္လာတိုက္မယ္။ (ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္တို႔ ဂ်ပန္ကို စစ္သင္တန္းသြားယူၾကသလိုေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရေရာ)။ ဒီေလာက္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ထားၾကတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ျပႆနာက ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္းမႈ ျပႆနာ နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားမႈ ျပႆနာ။ တဖက္မွာလည္း ေရရွည္မဟုတ္ဘူးလို႔ တိတ္တခိုး ေမွ်ာ္မွန္းထားမိတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳထားတယ္။ သိပ္မယံုၾကည္လွေပမယ့္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေရြးေကာက္ပြဲ က ျဖစ္လာမွာပဲ။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေနာက္ပိုင္းသိပ္မၾကာခင္မွာ ေၾကညာလိုက္တယ္။ ဒီအခါမွာ ဒီမို ကေရစီလိုလားတဲ့ ပါတီေတြက အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို အႏိုင္ရမွာပဲ။ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းရမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အနည္းဆံုး ေတာတြင္းေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြ ျပန္ေခၚေရးတို႔၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာမွာပဲတို႔ အနည္းဆံုး စိတ္ထဲက တိတ္ တခိုး ေမွ်ာ္လင့္ထားမိတယ္။ ေတာထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ေမးခြန္းက "ခင္ဗ်ားတို႔.. က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုစဥ္းစားထားသလဲ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးေတြကို ဘယ္လိုသေဘာ ထားသလဲ"… က်ေနာ္တို႔ အေျဖေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး။ "ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ မဟာဗမာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို က်င့္သံုးေနတာ၊ လူမ်ဳိးစု လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြကို ဖိႏွိပ္ေနတယ္။ ဗမာလူမ်ဳိးျဖစ္ေရး ဇာတ္သြတ္သြင္းေနတယ္"။ က်ေနာ္တို႔က ဒီ မဟာဗမာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အခုမွ ၾကားဖူးေတာ့တယ္။ "ဖက္ဒရယ္မူ ကို ဘယ္လိုသေဘာထားပါသလဲ" အဲဒါမွ ပိုဆိုးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေက်ာင္းသင္တန္း ကာလတေလွ်ာက္လံုး 'ဖက္ဒရယ္' ဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုကေန ခြဲထြက္ၾကမွာ၊ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ့္ အေရးလို႔ သင္ၾကားခဲ့ၾကရဖူးတာ။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ယူဂိုဆားဗီယားမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္လာၿပီး၊ ေဘာ့ဇနီးယား၊ ဟာဗီဂိုဗီးနား၊ ကရိုေအးရွား၊ ဆလိုေဗးနီးယား (၁၉၉၂)၊ မက္ဆီဒိုးနီးယား (၁၉၉၃) ဆားဗီးယား၊ မြန္တီနီဂရိုး (၂၀၀၀) မွာ ခြဲထြက္လို႔ ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံျဖစ္လာၾကတာေတြ ရွိတယ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံေတြ ၿပိဳကြဲ တာကို ေဘာလ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း (Balkanization) သရုပ္လကၡဏာလို႔ေတာင္ သမုတ္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။ အာဏာသိမ္း ၿပီး စစ္အစိုးရကလည္း ဒီလိုတိုင္းျပည္ၿပိုကြဲမွာပဲဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို ေပးေနတဲ့အခ်ိန္။ ရုပ္ရွင္ေတြမွာလည္း "အေဖနဲ႔ သားမ်ား" ဆိုၿပီး အဖႀကီးစိုးေရးဝါဒ ရုပ္ရွင္ကားေတြ ျပသေနတယ္။ သီခ်င္းေတြမွာလည္း "အခိုင္မာဆံုးေသာ ျပည္ေထာင္စုေတြ ကမၻာအရပ္ရပ္မွာ ၿပိဳကြဲလွ်က္ ရွိၾကေပ" ဆိုတာမ်ဳိး သီခ်င္းေတြကို ေရဒီယိုေတြက လႊင့္ေပးေနတဲ့ ကာလ။

က်ေနာ္တို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အသိပညာေပးသြားတာက မဟာမိတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ။ ႏိုင္ဗညားေအာင္၊ ႏိုင္တင္ေအာင္ (ႏိုင္ငံျခားေရး၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ)၊ ႏိုင္ပန္းသာ (မြန္ျပည္သစ္ပါတီ) တို႔ပါတယ္။ ေကအဲန္ယူဖက္ကဆိုရင္ ဒူးပလာယာခရိုင္ ဥကၠ႒ ဖူးတာအယ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႔မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းႀကီး အသံက်ယ္က်ယ္၊ ေလးေလးနဲ႔ စကားေျပာပံုကို သေဘာက်သလို၊ သူကလည္း က်ေနာ့္ကို သေဘာက်ပံုရတယ္။ သူက လူေကာင္ႀကီးတယ္။ အသက္ ႀကီးလာေတာ့ စကားေျပာရင္း၊ အစည္းအေဝးထိုင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာလည္း ရွိတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားေတြဆိုရင္ ေအးေအးေဆးေဆး စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္ၾကည့္တတ္တယ္။ အႏုပညာကိုလည္း ခံုမင္ပံုရတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ တပ္မဟာ (၆) ဒူးပလာယာခရိုင္မွာ ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းဖူးေသးတယ္။ ျပည္တြင္းက ပါလာတဲ့ ကိုထက္ေခါင္ (ျပည္သူ႔အသံ သတင္းစဥ္) နဲ႔ အျခားအႏုပညာသမားေတြ ေခၚတယ္။ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔က လူေတြကို မင္းသား၊ မင္းသမီးေရြးေစတယ္။ ရုပ္ရွင္ တကားရိုက္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ဇာတ္ပစၥည္း၊ အဝတ္အစား၊ ယူနီေဖာင္းေတြ ဝယ္ဖို႔ ေငြထုတ္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြက လက္နက္ခ်အိမ္ျပန္၊ အခ်ဳိ႔လည္း က်ဆံုး၊ ေသဆံုးနဲ႔ အဲဒီရုပ္ရွင္ကားႀကီးကို အခုတိုင္မျမင္လိုက္ ၾကရဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တာမလာေဘာ (ကြယ္လြန္ ေကအဲန္ယူ ဥကၠ႒) ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ဘုရားသံုးဆူေဒသမွာ ေကအဲန္ဒီအို (ကရင္ကာကြယ္ေရး ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္) အျဖစ္ လာရွိေနတတ္တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ သိပ္ရွိပံု မရဘူး။ ေအးေအးလူလူ ပုခက္တလံုး ခ်ည္အိပ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သူနဲ႔ စကားသြားေျပာဆိုရင္ ကရင္ ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္း ေၾကာင္းေတြ၊ ၿဗိတိသွ်တပ္မေတာ္တြင္း သူတို႔တာဝန္ယူဖူးခ်ိန္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေျပာျပတတ္တယ္။

သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ႀကီး ၅ ေခတ္ကို တမ်ဳိးတဖံု အဓိပၸါယ္ ျပန္ဖြင့္ေပးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ က ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ဘာသာရပ္မွာ တကၠသိုလ္အထိ ဖတ္ၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မွာ ေခတ္ႀကီး ၅ ေခတ္ ကို ျဖတ္ၾကရတယ္။

၁။ သမိုင္းဦး ဘံုေျမေခတ္
၂။ ေက်းပိုင္ကြၽန္ပိုင္ေခတ္
၃။ ေျမရွင္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္
၄။ အရင္းရွင္ေခတ္
၅။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ .. စသည္ျဖင့္ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကရတယ္။

ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ေရာက္မွသာလွ်င္ မတရားမႈ အဖံုဖံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမယ္။ လူလူခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြ ကင္းေဝးလို႔ သာယာ ဝေျပာေသာ လူ႔ေဘာင္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ စသျဖင့္ သင္ၾကားခဲ့ၾကရသကိုး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ ေတြမွာ သူတို႔က ထပ္ၿပီး အေသးစိတ္ေျပာလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က လူတိုင္း ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိတဲ့၊ အားလံုး ညီတူညီမွ် ပိုင္ဆိုင္ ၾကတဲ့ သမိုင္းဦး ဘံုေျမကို ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းလာၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြအခ်င္းခ်င္းၾကား ျပႆနာနည္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္လာၾကတဲ့ အခါ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္တယ္၊ သိမ္းသြင္းတယ္။ အင္အားႀကီးသူက အင္အား နည္းသူကို အႏိုင္ယူတဲ့ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ေခတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ လူတခ်ဳိ႕က သခင္ျဖစ္ၿပီး လူတခ်ဳိ႕က ကြၽန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီမွာ ဖိႏွိပ္ေခါင္းပံုျဖတ္မႈ၊ ဂုတ္ေသြးစုတ္မႈေတြ စတင္လာခဲ့တယ္။ လူဟာ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္းတခုသဖြယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေက်းကၽြန္ေတြသဖြယ္ ေရာင္းစားစရာ ကုန္ပစၥည္း ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္တဆင့္မွာေတာ့ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေတာ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ ဘုရင္ေတြက သူတို႔ ခြန္အားရွိၿပီ ထင္တဲ့အခါ ေဘးနားကၿမိဳ႕ျပ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြကို တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ သိမ္းပိုက္ ႏိုင္ငံထူေထာင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရာဇဝင္ေတြထဲက စကားနဲ႔ ေျပာရင္ လက္ရံုးဆန္႔တန္းၾကတယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဒီအဆင့္ဟာ မလြဲမေသြ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ဗမာဘုရင္ အင္အားႀကီးလာရင္ မြန္ကိုတိုက္တယ္၊ ရွမ္းကိုတိုက္တယ္၊ ယိုးဒယားကိုတိုက္တယ္။ လာအိုအထိ တိုက္တယ္။ ဒီလို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတာဟာ မလြဲမေရွာင္သာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကရတဲ့ သမိုင္းပဲ။ သူတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ နားလည္တယ္။ စစ္ပြဲေတြဟာ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း မုန္းလို႔တိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရင္ (ပေဒသရာဇ္) ေတြ၊ အင္ပိုင္ယာျပည့္ရွင္ ေတြရဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔သာ တိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္… လို႔ သူတို႔က ရွင္းျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ အခုတိုင္ စစ္တိုက္ေနၾက တာလဲ… ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း မုန္းလို႔မဟုတ္ဘူး။ အုပ္စိုးသူလူတစုရဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေၾကာင့္ သာ စစ္တိုက္ေနၾကတာ။ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းက မုန္းလို႔မျဖစ္ဘူး၊ ခ်စ္ၾကည္ၾကရမယ္။ စစ္တိုက္ခိုင္းေနတဲ့ စစ္အစိုးရသာ ဘံုရန္သူျဖစ္တယ္… စသည္ျဖင့္ သူတို႔ ေတာ္လွန္စစ္ဆင္ႏႊဲေနၾကရျခင္းရဲ႕ တရားကို ထူေထာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သေဘာက်ၾကတယ္။

တခါ က်ေနာ္တို႔ကို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဆြးေႏြးျပတယ္။
"က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ ျပႆနာက ဒီမိုကေရစီဆိတ္သုဥ္းမႈ ျပႆနာ နဲ႔ တိုင္းရင္းသားအေရး ျပႆနာ၊ တခုတည္း ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး" က်ေနာ္တို႔ လက္ခံၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတာထဲ ထြက္လာခါစေတာ့ ဒီမိုကေရစီအေရးပဲ။ အခုေတာ့ တိုင္းရင္း သားအေရးကိုပါ ေက်ာပိုးဖို႔ လက္ခံလာၾကတယ္။ "အဆက္ဆက္ အုပ္စုိးခဲ့တဲ့ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္နဲ႔ ဗမာပါတီ အဆက္ဆက္က တုိင္းရင္းသား ျပႆနာကို ဘယ္လိုသေဘာထားၾကသလဲ။ တိုင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ စိတ္ဆႏၵမရွိၾကဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အာသီသ မရွိၾကဘူး။ ဖိႏွိပ္တယ္။ မဟာဗမာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို က်င့္သံုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ က်ရႈံးရတာပဲ" လို႔ ဆိုတယ္။ က်ရႈံးသြားတဲ့ ဖဆပလ အစိုးရနဲ႔ ဖဆပလ ပါတီႀကီး၊ ေလာေလာလတ္ လတ္ ၿပိဳကြဲသြားတဲ့၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ (မဆလ) အစိုးရနဲ႔ (မဆလ) ပါတီ၊ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အင္အား ေသာင္းခ်ီရွိေနရာကေန ၿပိဳကြဲသြားတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ-ဗမာျပည္ (ဗကပ) ကို ဥပမာေပးၾကတယ္။ "တိုင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မူဝါဒမမွန္တဲ့ ပါတီေတြဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးၾကရတာပဲ။" သူတို႔က ဒီလိုနိဂံုးခ်ဳပ္ၾက တယ္။ [အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အာဏာရပါတီ NLD ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားေရးရာ မူဝါဒေတြက ဘယ္သို႔ရွိမလဲ စသည္ျဖင့္လည္း ေစာေၾကာစဥ္းစားေနမိတယ္။]

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ABSDF ဗဟိုေကာ္မီတီ အစည္းအေဝး၊ ညီလာခံေတြမွာ တိုင္းရင္းသားေရးရာ မူဝါဒေတြကို စဥ္းစားၾက တယ္။ တိတိက်က်ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ဒရယ္မူကို အတည္ျပဳလက္ခံၾကတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး/ ေပၚထြန္းေရးဟာ အေရးႀကီးေၾကာင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ဒရယ္မူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေလ့လာဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ၾကတယ္။

ဒီကာလထဲမွာ တိုင္းျပည္ထဲမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြက တိုးလာေနတယ္။ ေက်ာင္းေတြက ပိတ္ထားဆဲ၊ အစိုးရက ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူေတြကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ထဲမွာ အံတုလႈပ္ရွားမႈ နည္းနည္းကေလးကိုမွ် သည္းညည္းမခံႏိုင္တဲ့ မူဝါဒကို က်င့္သံုးလာတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃ ရက္ေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ မိခင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္တဲ့ စ်ာပနအခမ္းအနားမွာလည္း ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြကို ရွာေဖြဖမ္းဆီးတာေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ (ဗကသ) ဥကၠ႒ ကိုမင္းကိုႏိုင္ကို ဖမ္းလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ဒု-ဥကၠ႒ကိုသက္ထြန္းကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း လိုက္ျပန္တယ္။ ဧၿပီလထဲမွာ ကိုေအာင္ဒင္ အပါအဝင္ ဗကသေခါင္းေဆာင္ေတြ ထပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးခံရျပန္တယ္။ လူ႔ေဘာင္ သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ကိုမိုးသီးဇြန္ကလည္း ဖမ္းဆီးခံရမယ့္ အေရးျမင္ပံုရတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ သၾကၤန္အၿပီးေလာက္မွာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူ႔ေဘာင္သစ္ရဲေဘာ္ မ်ားလည္း သူနဲ႔အတူ နယ္စပ္ေဒသကို တဖြဲဖြဲ လိုက္လံထြက္ေျပးလာၾကတယ္။ အခ်ဳိ႔က ရွမ္းျပည္နယ္ အက္စ္၊ အက္စ္၊ ေအ စခန္းေတြဖက္ တက္သြားၾကသလို၊ အခ်ဳိ႔က က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူ (၁၀၁) စခန္းကို ေရာက္လာၾကတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ေဆးတကၠသိုလ္-၂ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသား (က်ေနာ္တို႔အေပၚ စီနီယာတန္းက) ကိုေဇာ္ ထြန္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဆရာဦးျမင့္လိႈင္တို႔လည္း ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို ပူးေပါင္းေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ျဖစ္ပံုက ဒီလို။ က်ေနာ္တို႔ ABSDF ဖြဲ႔စည္းၿပီး မၾကာခင္ေလာက္မွာပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ အႀကီးဆံုးတပ္ေပါင္းစု Democratic Alliance of Burma (DAB)- ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (မဒမခ) တပ္ေပါင္းစုကို ဖြဲ႔တယ္။ ဒီေအဘီမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု ပါဝင္ၾကၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢလိုမ်ဳိး သပိတ္တုန္းက ပါဝင္လာၿပီး၊ ထြက္ေျပးလာၾကတဲ့ ရဟန္းပ်ဳိေတြလည္း ပါဝင္ၾကတယ္။ ရဟန္းေတြက ႏိုင္ငံေရး-စစ္ေရးမွာ ပါဝင္သင့္သလားဆိုၿပီး အေစာပိုင္းမွာ ကန္႔ကြက္မႈေတြ ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စစ္ေရးဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားမွအပ ပါဝင္ေဆြးေႏြးခြင့္ ရွိသည္ဆိုၿပီး၊ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢကို လက္ခံပါဝင္ေစတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဇီဝေဗဒဌာနက နည္းျပ ဆရာဦးျမင့္လိႈင္၊ ကိုေဇာ္ထြန္းတို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာကတည္းက သူတို႔ဦးေဆာင္ပါဝင္ေတာ့ အေထြေထြသပိတ္ေကာ္မီတီ (General Strike Committee- GSC) ကို ဒီေအဘီမွာ အဖြဲ႔ဝင္ ဝင္တယ္။ ျပည္တြင္းကိုယ္စားျပဳ ဆိုေပမယ့္ လူနည္းနည္းပဲ ပါတယ္။ ေနာက္ ပိုင္းမွာ သူတို႔က ကရင္နီတိုးတက္ေရးပါတီ (KNPP) နယ္ေျမကတဆင့္ ျဖတ္လို႔ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း (ဗကပ) တပ္ဖြဲ႔ ေတြ ရွိရာဆီ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ၾကဖို႔ အစီအစဥ္လုပ္ၾကတယ္ ဆိုတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူ ေရွ႔ေနကိုေက်ာ္လင္း၊ ရခိုင္တဦးတို႔ ပါဝင္တယ္။ သူတို႔ကို ေကအဲန္ပီပီဥကၠ႒ ေစာေမာ္ရယ္က ခရီးဆက္မသြားဖို႔ ဟန္႔တားထားလိုက္တယ္။ ဖမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲသည္ ကရင္နီစခန္းမွာ အတန္ၾကာေနလိုက္ၾကရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုမိုးသီးဇြန္ကလည္း တိုက္တြန္း တာနဲ႔ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ (DPNS) လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီဝင္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြ က်ေနာ္တို႔စခန္းကို ေရာက္လာတာ တခုေကာင္းတယ္။ ျပည္တြင္းကို ေျမေအာက္ (UG) ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း ပြင့္လာတယ္။ ဆိုးက်ဳိးတခုကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္ရင္း (၁၀၁) ၂-ျခမ္းကြဲဖို႔ အေၾကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။