ခင္လြန္း ● ၾကည္ေအး ေျပာျပတဲ့ ေတာအုပ္၊ ျမစ္ကမ္းပါးနဲ႔ က်ေနာ္တု႔ိရဲ႕အိမ္မ်ား

ခင္လြန္း ● ၾကည္ေအး ေျပာျပတဲ့ ေတာအုပ္၊ ျမစ္ကမ္းပါးနဲ႔ က်ေနာ္တု႔ိရဲ႕အိမ္မ်ား
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၇

အင္တာနက္မရတဲ့ေနရာကို တပတ္ေလာက္ သြားေနရတယ္။ လက္လွမ္းမီရာ တေနရာကိုေရာက္ေတာ့ အခ်စ္မွာရဲတဲ့ (ဆရာမႀကီး) ၾကည္ေအးဆုံးၿပီတဲ့။ တကယ္ေသလုိ႔လား။

"မီ" ကေတာ့ ခုထိ က်ေနာ့္ရင္ထဲရွင္သန္ဆဲ။

ဆရာမႀကီးကိုလြမ္းေတာ့ ေမာင္ကိုကိုႏွင့္ ျမနႏၵာထဲမွာ ဆရာမႀကီး (ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတာ့ မသိဘူး။ သူျပန္တာပဲေနမွာပါ) ဘာသာျပန္ထည့္ထားတဲ့ ဂ်ာမန္ကဗ်ာဆရာ ေဟလဒါလင္း (မမွန္ရင္ခြင့္လႊတ္ပါ၊ စာအုပ္လွန္စရာ အသင့္လည္းမရွိ၊ မွတ္ ဉာဏ္ကလည္းမေကာင္း) ရဲ႕ "အိမ္" ကဗ်ာေလးကိုက်ေနာ္ (ေသာက္တုန္းကဆို) အျမဲဆုိညည္းေလ့ရွိတာကို သတိရသြား တယ္။ ခုလဲ မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အျဖဴထည္ႀကီးနဲ႔ ဆုိညည္းတတ္ၿမဲပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္တေနရာကိုေရာက္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ကမ္းနဖူးေပၚရပ္မိရင္ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ အလိုလိုေပၚလာတတ္တုန္းေပါ့။

က်ေနာ္တို႔က အိမ္မျပန္ႏိုင္ၾကသူေတြမို႔လား။ (ဆရာမႀကီးလဲ အိမ္မျပန္ခဲ့ဘူးထင္ပါရဲ႕)

ကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ ဒုကၡခံစားျခင္းသာ ရိတ္သိမ္းစရာ ရွိခဲ့သူမ်ားမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့့ ျပန္ရၿပီဆုိရင္ေရာ က်ေနာ္တု႔ိငယ္ဘဝ ေတာအုပ္မ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြ တဖန္ျပန္ေပးႏိုင္ပါအုံးမလား ....။

ဆရာမႀကီးေရ ျမန္မာကဗ်ာ ျမန္မာစာေပေလာက ရွိေနေသးသ၍ ဆရာမႀကီး ဘယ္ေသာအခါမွမေသ။

“အိမ္”

ေလွသမားဟာ
ဟို႔အေဝးကကၽြန္းေတြမွာ
ေကာက္သိမ္းၿပီးေတာ့
သူ႔အိမ္…
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သူ႔ျမစ္ေခ်ာင္းထဲ
ျပန္လာခဲ့တယ္။
ကိုယ္လည္း အိမ္ျပန္ခ်င္ပါရဲ႕…
ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မွာ
ဘာမ်ားရိတ္သိမ္းစရာရွိပါသလဲ။
ဒုကၡခံစားျခင္းသာ ရိတ္သိမ္းစရာ ရွိခဲ့တယ္။
မိတ္ေဆြ ျမစ္ကမ္းနဖူးရယ္
သင္ဟာ
ကိုယ့္ကိုေမြးျမဴႀကီးျပင္းေစခဲ့တယ္။
အခ်စ္ရဲ႕ေဝဒနာကိုေရာ
သက္သာရာရေအာင္
သင္ …မတတ္ႏိုင္ဘူးလား။
အို ..
ကိုယ့္ကေလးဘဝရဲ႕
ေတာအုပ္မ်ား
ကိုယ္အိမ္ျပန္လာရင္
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို
တဖန္ေပးႏိုင္ပါဦးမလား။ ။

(“ေမာင္ကိုကိုႏွင့္ ျမနႏၵာ” မွ …)