စိုးခိုင္ညိန္း - ဒီဇင္ဘာ

ဒီဇင္ဘာ 
စိုးခိုင္ညိန္း
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၇

ငါ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ 
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ 
လွည္းလမ္းေၾကာင္းရဲ႕ အၿမီးပိုင္းကိုပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္
အခိုးထြက္မလားလို႔ ဟားဆိုၿပီး ပါးစပ္ကေန မႈတ္ထုတ္လိုက္တာ
သစ္ရြက္ေတြပဲ တဖြဲဖြဲ ေႂကြက်လာတယ္
ဥၾသသံက ေနလုံးႀကီး နီရဲေနသည္အထိ အဆက္မျပတ္ေအာ္ေနတယ္
နီရဲေနတဲ့ လက္ပံပင္ေအာက္က ေရအိုးစင္ေလးထဲက ေရတခြက္ေသာက္ရဖို႔ 
ေပသုံးရာေက်ာ္ေလာက္နက္တဲ့ တြင္းထဲကေန ကုပ္ကပ္တက္ခဲ့ရတယ္
စိန္ပန္းေတြရဲ႕ မခံမရပ္ႏိုင္ ေတာက္ေလာင္ေနမႈဟာ
ကတၱရာလမ္းမေတြေပၚ အရည္ေပ်ာ္က်လို႔ 
အေမာတေကာေျပးဝင္လာတဲ့ ေလဟာ 
ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေခၽြးေစးေတြနဲ႔ ပိတ္မိေနတယ္
အဲဒီ အႏၲရာယ္ အထပ္ထပ္ အသြယ္သြယ္ၾကားကေန
ငါ ထုတ္ပိုးၿပီး ဖြက္ယူလာခဲ့တဲ့ ႏွင္းေတြကို 
ဒီဇင္ဘာထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ဖြင့္ၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္တယ္
အခုေတာ့ ႏွင္းေတြဟာ ျမက္ပင္နဲ႔ ပန္းပြင့္ေတြၾကား ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားလို႔
အဲဒါကို ေနေရာင္ျခည္က လက္ပိုက္ၿပီး ျပံဳးၾကည့္ေနေလရဲ႕။။

စိုးခိုင္ညိန္း 
(1, 12, 2017)

Comments