လင္းငယ္- အလင္း

အလင္း 

လင္းငယ္

(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၇

၁) 

အားလပ္ရက္တရက္ ေန႔ခင္းဘက္ ေရခ်ဳိးေနသည္။ ေရကန္ရဲ႕တဝက္ေလာက္ကုိ ေနေရာင္က ျဖာက်ေန သည္။ က်န္တဝက္က ေနေရာင္ မရွိ။ ေနေရာင္က်ေနတဲ့အပိုင္းက ေရထဲမွာ ေမ်ာေနတဲ့အမႈိက္၊ အမႈန္ အမႊားေလးေတြကို အထင္းသားျမင္ရသည္္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေနေရာင္မက် တဲ့အရိပ္က်တဲ့အပုိင္းကေရကို ခပ္ခ်ဳိး လိုက္မိသည္။ ခ်ဳိးၿပီးလုိက္ကာမွ ကိုယ့္ဘာသာေတြးၿပီးလည္း ရယ္ခ်င္သြား၏။ ေနေရာင္ရဲ႕အ႐ွိန္ ေၾကာင့္ ကိုယ့္မ်က္စိထဲမွာ ကန္တခုထဲကေရကိုတပုိင္းကသန္႔ၿပီး တပုိင္းကမသန္႔ဘူး ထင္မိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာလည္း ဆင္ျခင္စရာတခုရသြားသည္။ ေနေရာင္သာမက်ခဲ့ရင္ ဒီေရေတြကို ေရသန္႔ ေတြလို႔ ထင္ၿမဲထင္ေနခဲ့မွာပင္။ 

ဒီအျဖစ္မ်ဳိးငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတာကို သတိရသည္။ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထို္င္တဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ထရံေပါက္က ဖ်ာက်လာတဲ့အလင္းေတြကိုျဖစ္ေစ ေငးၾကည့္ဖူးသည္။ အလင္းတန္းေတြထဲမွာ အမႈန္ အမႊားေတြလြင့္ေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ ႐ႈ႐ႈိက္မိမွာစုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အလင္းနဲ႔ေဝးရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သြား ေနမိသည္္။ အလင္းေရာင္ေတြက ငါတို႔အိမ္ထဲကိုဖုန္မႈန္႔ေတြ သယ္လာသည္ဟု ကေလးအေတြးမွာ ထင္ခဲ့မိ တာ။ တကယ္တမ္းမွာ ေတာရြာေလတ႐ြာရဲ႕ ဖုန္ထူထူလမ္းနံေဘးက ထရံကာသက္ငယ္မုိး အိမ္ေလးထဲ မွာ ကိုယ္မသိ၊ ကိုယ္သတိမထားမိဘဲ ဖုန္မႈန္႔ေတြက အျပည့္႐ွိေနၿပီးသား။ အိမ္ေလးရဲ႕အတြင္းဘက္ ေလ ထုထဲမွာ ဖုန္မႈန္မ်ားက အျပည့္ အသိပ္႐ွိေနၿပီးသား။ အလင္းေရာင္ထိုးလိုက္မွသာ ကိုယ့္မံသမ်က္စိျဖင့္ ျမင္ ရျခင္းသာ။ အလင္းေၾကာင့္ ျမင္ရတာကုိမျမင္ဘဲ အလင္းကို အျပစ္တင္မိျခင္းဟု ဆုိရေလမည္လား။ 

၂) 

ေတာအရပ္က လူေတြေဆး႐ံုလာရင္ မၾကာခဏ ေျပာသံၾကားရသည္။ ေဆး႐ံုကို မေရာက္ခ်င္ဘူး။ ေဆး႐ံု ေရာက္မွ ေရာဂါေတြပိုဆိုးကုန္တာဆုိတာမ်ိဳး မၾကာခဏ ၾကားရဖူးသည္။ ဒီေတာ့ မထူးဆန္းစြာဘဲ သက္ ဆုိင္ရာက်န္းမာေရးဝန္းထမ္းမ်ားက လိုအပ္လို႔ သူတို႔ကို ေဆး႐ံုေဆးခန္းမွာ စစ္ေဆးတာေတြလုပ္ရန္ ေစ လႊတ္လွ်င္ မသြားခ်င္ၾကေပ။

အဲ့သည္ထဲမွာ ႀကီးေတာ္တေယာက္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာကို မွတ္မိေနတာ သည္။ သူ႔ဆီမွာလည္း ပါးစပ္ ရာဇဝင္ေတြ အစံု႐ွိသည္။ ႐ြာေတာင္ပိုင္းက ဘယ္သူေပါ့။ လူကျဖင့္ အေကာင္းႀကီး။ ေဆး႐ံုေရာက္မွ ကင္ ဆာျဖစ္တာတဲ့။ ဦးဘယ္သူဆုိလည္း က်န္းမာတာမွ ေဒါင္ ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ေဆးခန္းက ဆရာေလးဆီေရာက္မွ ေသြးတုိးေန သတဲ့။ ဆီးခ်ဳိလည္း ျဖစ္ေနသတဲ့။ ဒီလုိ ဇာတ္လမ္းေတြ မ႐ိုးႏုိင္ေအာင္ သူ႔ဆီက ၾကားရ သည္။ သူက ေျပာတတ္ေသးသည္။ 

ခုေခတ္ႀကီးကလည္း ေခတ္ပ်က္ႀကီးကိုး ေရာဂါဘယေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ ၉၆ ပါးေတာင္ မကေတာ့ပါ ဘူး။ ေဆး႐ံုေတြကုိ သြားကို မသြားခ်င္ဘူး။ စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ဆုိတာလည္း ပါေသး။ သူေျပာတာကို နား ေထာင္ၿပီး ရယ္လည္းရယ္ခ်င္ သနားလည္း သနားရသည္။ ကုိယ္တတ္အားသမွ် ႀကံဳသလို ႐ွင္းျပရ သည္။ ႀကီးေတာ္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ကလည္း လူေတြ ေရာဂါျဖစ္ၾကပါတယ္။ 

လူေတြေရာဂါျဖစ္ေနၿပီးသားပါ။ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ လက္လွမ္းမီလာတာ၊ ေဆးဝါးေတြ ေကာင္းလာ တာ၊ ေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြ ေပါလာတာေၾကာင့္ အရင္က လူေတြမသိတဲ့ေရာဂါေတြကို ေဖာ္ထုတ္ကုသ လာႏုိ္င္တာပါလို႔ ေျပာလည္း နားမလည္ပါ။ လက္မခံပါ။ သူ႔ ဆီကုိေတာ့ ကိုယ္ေပးတဲ့အလင္းေရာင္က ေရာက္ဟန္မတူ။

၃)

ျပတင္းတံခါးဖြင့္ကာ ေခတ္တေခတ္ေျပာင္းတုိင္း၊ ပိုမုိပြင့္လင္းလာတိုင္း ျပႆနာေတြ ပိုေတြ႔ရတတ္သည္ မွာ သဘာဝတခုပင္ျဖစ္သည္။ အရင္က မ႐ွိပါဘူး ေကာင္းပါတယ္ လုပ္ထားသမွ် ေသခ်ာ အလင္းေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္မွ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္လာရသည္။

အရင္က ေဆာက္ခ်င္သလို စိတ္ထင္တုိင္းေဆာက္ခဲ့သမွ် လမ္းမ်ားတံတားမ်ားသည္ အရည္အေသြးမမီ သည္ကို ပြင့္လင္းလာမွ သိရသည္။ အရင္က ဖမ္းခ်င္သလိုဖမ္း ေထာင္ခ်တတ္သည္ကို ဘယ္ပုဒ္မနဲ႔ ဖမ္း ဆီးခံရတာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိၿပီး တိတိက်က်ေရတြက္ေဝဖန္လာႏုိင္သည္။ အစိုးရမင္းတုိ႔၏ အားနည္း ခ်က္မ်ားကို မကြယ္မဝွက္ ေထာက္ျပလာႏုိင္သည္။ 

သို႔ေသာ္လည္း မင္းတို႔လိုခ်င္လွခ်ည့္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဆုိ။ အခုၾကည့္ေလ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ ေထာင္။ အရင္ကဆုိ နားေအး ပါးေအးပဲ။ ဘာသံမွမၾကားရဘူး။ နဂို႐ွိရင္းစြဲ ျပႆနာထက္ အလင္းေရာင္ ရလာျခင္းကုိ အျပစ္တင္မည့္သူေတြကလည္း မနည္းမေနာ။ အရင္တုန္းက ဒီေလာက္ေအးခ်မ္းသာယာေန တာကြာ။ ဆႏၵျပတယ္ဆုိတာ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး။ အခုမ်ား ျပလိုက္ရတဲ့ဆႏၵေတြ ခဏခဏ။ အရင္သူႀကီးတုန္းက ေအးေဆးပဲ။ အခု သူႀကီးက်မွ အ႐ႈပ္ေတြမနည္းဘူးဆိုသည့္ သူႀကီးေဟာင္းတမ္းတ ေဖာ္မ်ားကလည္း တပံုတပင္ျဖစ္ သည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ ေနသားက်လာသူမ်ားအတြက္ အလင္းေရာင္၏ ဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ၾကျခင္းမ်ား ေလလား။ 

၄)

လူတေယာက္မွာေရာ ပိုၿပီး အလင္းေရာင္ရသြားခဲ့ရင္၊ ဉာဏ္အဆင့္ျမင့္သြားခဲ့ရင္ ၾကည္လင္ေနသည့္ ေရ ထဲမွာပဲ ႐ႈပ္ေထြေပြလီေနေသာအညစ္အေၾကးမ်ားကို ျမင္လာေပသည္။ ထို႔အတူ သာမာန္လူတေယာက္ အတြက္ ျပႆနာဟုမျမင္ႏိုင္သည္ကို ပညာ႐ွင္တေယာက္၏ ပညာမ်က္စိျဖင့္မႈ ျပႆနာအႀကီးႀကီးျဖစ္ မည္။ မိုက္က႐ိုစကုတ္ျဖင့္ ၾကည့္ျခင္းလိုပင္ ျဖစ္ေနမည္။ သာမာန္လူ၏အျမင္တြင္ ေရာဂါေသးေသးေလး သည္ အသက္ကိုပင္ ႏႈတ္ယူႏုိင္ေသာ အျပစ္အနာအဆာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ လူတေယာက္ အသတ္ခံရ သည္။ 

သာမာန္လူအတြက္ေတာ့ သာမာန္လူသတ္မႈ။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆက္တြဲဂယက္မ်ားကို တြက္ခ်က္ တတ္သူ အဖို႔၊ ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္း ကိုျမင္ကာ ဆင္ျခင္တတ္သူအဖုိ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ႀကံမႈတခုအျဖစ္ ျမင္ ေကာင္း ျမင္ႏုိင္မည္။ ဒီမိုကေရစီဆုိသည့္ လူအမ်ား၏အျမင္ကို အားျပဳသည့္စနစ္တရပ္တြင္ အလင္းေရာင္ ထြန္းျပႏုိင္မည့္ ပညာမ်က္စိ႐ွိသူမ်ားဆိတ္သုဥ္းေနခဲ့လွ်င္ေတာ့ ေ႐ွ႕တုိးႏုိင္မည့္ေျခလွမ္းမ်ား ဆုတ္ယုတ္ေန မည္ထင္၏။

ျပႆနာမ်ားကိုေျဖ႐ွင္း၍ အနာဂတ္တည္ေဆာက္ရာတြင္ ပညာ႐ွင္မ်ား၏အား၊ ပညာ၏အားကို အထူးကိုး စားသင့္ႏုိင္ရန္ ပညာ႐ွင္ေတြကို ေမြးထုတ္ႏုိင္ေစေၾကာင္း ေမွာင္ဆဲသန္းေျခာက္ဆယ္အတြက္ ေတြးပူဆု ေတာင္း မိ၏။ သို႔ေသာ္ျငား ျမင္သူမ်ားက ျပသသည္ကို မျမင္ဘဲ ျပသသူကုိသာ ျမင္လ်က္ ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္စကားဆုိတတ္ျခင္းတတ္ၾကျခင္း၊ ျမင္၍ ျပသသူကုိမလို ငါျပသည္ကုိသာ ျမင္ေစလိုတတ္ျခင္းမ်ားကို လည္း လူ႔သေဘာလူ႔မေနာဟုတင္ႀကိဳျမင္ကာ ျပင္ဆင္ရမည္ကလည္း အေသအခ်ာ။

စာၿပီး။ ။3^rd Feb 2017: 2:30 pm @STW