သင္းရည္လြင္ ● မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ခရီးသြားမ်ား

သင္းရည္လြင္ ● မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ခရီးသြားမ်ား
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၇

၁ ။
လူေလးၾကီးရင္ဘာလုပ္မလဲလုိ႔ဘယ္သူမွမေမးၾကေတာ့တဲ့ေမးခြန္းအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အေျဖမရိွပါေၾကာင္း ရိုးရိုးသား သား ေျဖပါသည္။ သည့္အတြက္ မည္သူမွ် စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မည္ မထင္၍ ျဖစ္ပါသည္။

အေဖသည္ သူ၏ျမင္းကို အစာေကာင္း စားႏိုင္ရန္အတြက္စနစ္တက် ၾကိတ္ခဲြ လီွးျဖတ္ေကြၽးေသာ္လည္း လူေလးတို႔ ညေန စာမ်ားသည္ မဲျပာပုဆိုးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ သည္စကားသည္ မွန္ေသာသစၥာစကားျဖစ္သည္ ဆိုျငားအံ့။

ရင္ခုန္စရာမေကာင္းေသာ ရုပ္ရွင္ကဲ့သို ့လူၾကိဳက္နည္းပါသည္။

၂။
ေနရာတကာ သီဆိုေနေသာသီခ်င္းမ်ား ရိုးသြားတတ္ၿပီး နားၿငီးယုံျဖစ္သည္ဟု ျမည္တြန္ ေတာက္တီး ေျပာတတ္ေသာအေမ့ ကြယ္ရာတြင္ အေဖကတစ္ေယာက္ထဲ ေျပာသလိုလိုႏွင့္ အေမ့ကိုေျပာတတ္ ပါသည္ ။ အေမက ရီစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရိုးအသူ ျဖစ္သည္။ ဟုတ္ပါ့ေတာ္ သည္ဗိုလ္ေအာင္ဒင္သီခ်င္းက ေနရာတကာ ေသာက္ျမင္ကပ္ကပ္ေသးေတာ့ ဆိုၿပီး ျပန္ ေျပာတတ္ပါသည္။

ဘဝေတြကေတာ့ ရီစရာမေကာင္းတတ္ေၾကာင္း နားလည္ေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ျမင္းလွည္းမ်ား ေမာင္းခြင့္ မျပဳေတာ့ဟူေသာ သတင္းကို အေဖယူလာသည့္ေန႔မွစတင္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အေဖ့ဘဝသည္ အဘိုးလက္ထက္မွ စၿပီး ျမင္းလွည္းေမာင္းသည့္လုပ္ငန္းကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ မိရိုးဖလာလုပ္ငန္းအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

အခုေတာ့ အေဖ့ အတြက္ တစ္ခါမွ မၾကဳံဘူးေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုေတြ ့လိုက္ရတာျဖစ္သည္။

၃ ။
အဲသည့္ေန႔က လူေလးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြပါ ဘာမသိညာမသိ ေရာေယာင္ စိတ္ပ်က္ေနၾကသည္။ အေမက ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ဖြာၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ စကားမေျပာပဲထိုင္ေနခဲ့သည္။ အေဖက အိမ္သို႔ ေရာက္လာၾကေသာျမင္းလွည္းသမားအခ်ဳိ႕ႏွင့္ စကားအေခ်တင္ ေျပာဆိုေနသည္။

လူေလးတို႔တေတြက အိမ္ေအာက္ဆင္းထိုင္ျပီး ျမင္းမေလးမိညိဳကို ယင္ေကာင္ေမာင္းေပးေနလိုက္သည္။ တစ္အိမ္လုံး အပ္ က်သံပင္ ၾကားေနရေသာေန႔ ျဖစ္သည္။

အေဖတို႔ ျမင္းလွည္းသမားေတြကို ၿမိဳ႕ကလူႀကီးေတြက ခြင့္ျပဳခ်က္မရိွပဲ လူစုၿပီး ဆႏၵျပမွဳျဖင့္ အေဖႏွင့္ တခ်ဳိ႕ရဲစခန္းသို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။ အေမက အေဖမွာေသာလိုအပ္သည္မ်ား သြားပို႔ေပးသည္။ အိမ္ျပန္လာေတာ့ အေဖႏွင့္ မေတြ႔ခဲ့ရဟု အေမ ေျပာသည္။

ဒါေပမဲ့ အဘြားေပးခဲ့တဲ့ အေမပန္ေနၾကနားေဋာင္း အေမ့နားမွာ မေတြ႔ေတာ့။ လူေလးတို႔ အဲသည္ ညေနကစလို႔ မၿငိမ္းခ်မ္း ေတာ့ေၾကာင္း နားလည္လိုက္ၾကသည္။

အေဖ အခ်ဳပ္ထဲ ျပန္ထြက္လာေတာ့ လူေလးလည္း ေက်ာင္းထြက္ၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။

၄။
အဲသည္ေန႔က လူေလး မငိုပါ။ အကိုဝမ္းကဲြ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ပန္းရံ အလုပ္ရသည္။ အုတ္သယ္ မဆလာသယ္အဆင့္ေပမယ့္ လူေလးပင္ပန္းေနသည္။ အေမ ကမ်က္ရည္က်သည္အေဖက အံကိုတင္းၿပီး ေနသည္။ လုပ္အား ခေငြအေမ့ ကိုေပးသည့္ ေန႔က တအိမ္လုံး ညစာ မစားျဖစ္ၾက။ မ်က္ရည္ေတြရင္ျပည့္ေနတာ ျဖစ္သည္။

မိညိဳကို ေရာင္းမလားဟု လာေမးသူေတြ ရိွလာသည္။

သူ႔ကို သူစိမ္းမ်ားလာၾကည့္ေသာအခါ မိညိဳမ်က္ႏွာ မေကာင္းမ်က္ရည္ဝဲ ေနသည္ထင္ရသည္။ ဘယ္သူ မွစိတ္မေကာင္းၾက။
အေဖ့ညီတစ္ေယာက္က လွည္းကိုေရာင္းေပးဖို ့ယူသြားၿပီ။

ျမင္းမေလးကို ဘယ္သူ ့မွမေရာင္းျဖစ္ေတာ့ပဲ ရွင္ျပဳရာတြင္ျမင္းအငွားလိုက္ဖို ့ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။

အဲသည္ေန႔ကတအိမ္လုံး အေဖ အခ်ဳပ္ကလြတ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္သည္။

၅ ။
လူေလး ဘဝလည္း က်သလို ေနတတ္လာသည္။ အလုပ္ေပါင္းစုံ က်င္လည္ရင္း သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေၾကာင့္ ျမဝတီ မဲ ေဆာက္ဘက္ေရာက္လာသည္။ ကိုယ့္လို ဒုကၡေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အဲသည္မွာ ႏိုင္ဝင္းဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရသည္။ သူ ကေရာက္ေနတာၾကာၿပီ ၾကံဳရာက်ဘမ္းလုပ္ေနသူ။

သည္လိုနဲ႔ ကြၽန္းပင္ ငုတ္္တို ခုိးသည့္ အလုပ္ရသည္။

ခဲြစိတ္ျပီး တဖက္ႏိုင္ မဲေဆာက္ရိွ ပရိေဘာဂ လုပ္သူထံေရာင္းရသည္။ ေငြေၾကး ၿမိဳးၿမိဳးမ်က္မ်က္ရသျဖင့္ လူေလးေရာက္ၿပီး ႏွစ္လအတြင္း အိမ္ကို ေငြပို႔ေပးႏိုင္သည္။

အလုပ္က သစ္သူခိုးျဖစ္၍ ေရွာင္တိမ္းပုန္းေအာင္းလုပ္ရသည္။ သည္မွာက လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ စုံသည္။ ဘာသာစကား မတူ အယူအဆ မတူသူေတြ။ မၾကာခဏပစ္က်ခတ္က်သည့္အခါမ်ဳိးမွာ လူေလး ေတာထဲေတာင္ထဲ ေလးငါးရက္ ပုန္း ေအာင္း အိပ္ရသည္။

သည္ရက္ထဲ အေဖေနမေကာင္းေၾကာင္း သတင္းရသည္။

အေဖသည္ ျမင္းလွည္းေရာင္းၿပီးကတည္းက တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္ ထင္သည္။

၆။
သတင္းေတြ မေကာင္းပါ။ အလုပ္ကလည္း မေသခ်ာေသးတဖက္ကမ္းသို႔ ျပည္တြင္း ေနရာအႏွံ႔မွ လူေတြ။

စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ပုံသဏၰာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေရာက္လာၾကတာေတြ႔သည္။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွန္း မသိခ်ိန္ သူမ်ားေတြလည္း ကိုယ္က မကူတတ္။ ရဲေတြြ ေျခရွဳတ္ေနသည္။ သည္လိုအခ်ိန္ အေနအထိုင္တတ္မွ ျဖစ္မည္။

အဆင္မေျပျခင္းေတြ အေဖာ္ေကာင္းသည္။ လူေလးအတြက္ေတာ့မေကာင္း သစ္ခိုးသူတခ်ဳိ႕ မိုင္းနင္းမိကာ ေသသူေျခ ေထာက္ ျပတ္သူ ေတြျဖစ္သည္။ ဘယ္အဖဲြ ့စည္းမွန္းသိေပမယ့္ မေျပာရဲ ။ အိမ္ကို လည္း အဆက္အသြယ္လုပ္မရမိသားစုမ်ား ဘယ္လိုေနထိုင္ၾကပါလိမ့္။ ညသည္ အေမွာင္သီးသန္႔။ အလင္းဆုိလုိ႔ စိတ္ကူးထဲမွာပင္ မေတြ ့။

၇။
အစားအေသာက္ေတာင္ နပ္မမွန္ခ်င္ေတာ့။ ရရာအလုပ္ကအျမဲတန္း အဆင္မေျပ မရတေမာ့ ရတေမာ့။ အိမ္ျပန္ဖို႔ကလည္း စဥ္းစားလို႔ပင္မရ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြလဲ ေျပးေျပးလႊားလႊား။

လမ္းေပၚမွာ လမ္းမျမင္ရတာ ဆိုးသည္။ ထမင္းအတြက္ေတာင္ အဆင္မေျပတာ အိမ္ကို လက္ခ်ည္းျပန္ဖို႔မေတြးရဲ ။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ ျမစ္တို႔သည္ တခါတရံ ပိုမိုရွည္လ်ား တတ္သည္ထင္သည္။

ထီးမပါေသာေန႔မွာ မိုးကပိုသည္းလာတတ္တာ မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သည္ၾကားထဲ ကုန္ပို႔တဲ့အလုပ္ေလး ရလို႔ဝင္လုပ္မိတာသူမ်ား အလုပ္ကိုဝင္လုပ္ရသလားဆိုၿပီး ရန္စထိုးႀကိတ္တာခံရသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားျခင္းက ပိုဆိုးေနသည္။

သင္းရည္လြင္

မုိးမခမဂၢဇင္း စက္တင္ဘာ ၂၀၁၇ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ဝတၳဳတုိ။