ေမာင္စိန္ေသာ္ ● ေျပာက္က်ားစစ္ လႈပ္ရွားျဖစ္စဥ္ေလးတခု

ေမာင္စိန္ေသာ္ ● ေျပာက္က်ားစစ္ လႈပ္ရွားျဖစ္စဥ္ေလးတခု
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၅၊ ၂ဝ၁၈

အေျခခံေဒသတခု တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး၊ ေဒသသစ္တိုးခဲ်႕ေရးတို႔အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႔မ်ားအေနနဲ႔ သဏၭာန္မ်ဳိးစံုသံုး စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ၾကရပါတယ္။ မိမိထက္အင္အားႀကီးမားတဲ့ရန္သူကို ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္နိုင္ရန္ မွန္ကန္တဲ့ စစ္ေရးလမ္းစဥ္ ရိွဖို႔လိုအပ္႐ံုမက စစ္ေရးလမ္းစဥ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳရိွၿပီး ေပၚလစီအာမခံနိုင္ မယ့္ ေကဒါေတြလည္း ရိွဖို႔လိုတယ္။ တပ္မဟာ တပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႔ေတြ ဖဲြ႔ထားတဲ့တိုင္ေအာင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႔မ်ားကို ပံုမွန္တပ္အေျခအေနမ်ဳိး အၿမဲတမ္း အင္နဲ႔အားနဲ႔ခ်ည္း လႈပ္ရွားေနႏိုင္တာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္။ တပ္ဖဲြ႔ငယ္ေတြ ျဖန္႔ခဲြ ေျပာက္က်ားစစ္နည္းကိုလည္း  မလြတ္တမ္းလႈပ္ ရွားၾကရတာ ရိွပါတယ္။ ရန္သူကို ခ်-ေျပး၊ ေခ်ာင္းပစ္နည္း လုပ္ရသလို ရန္သူ႔ေနာက္ပိုင္း ဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ ရတာ၊ အေရးပါတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းမႀကီးမ်ားတေလွ်ာက္ ထိုးေဖာက္လႈပ္ရွား ရတာေတြလည္း လုပ္ရေလ့ရိွ ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔တပ္ခဲြ ၁ ဟာ လူအင္အား ၅ဝ ေက်ာ္ေလာက္ရိွတယ္။ တပ္ရင္း အေျခစိုက္မွထြက္ခြာလာၿပီး နွစ္ရက္ေလာက္ အၾကာ ကုန္းဝိုင္း ဆိုတဲ့ရြာ ေရာက္တယ္။ ဒီရြာက တ႐ုတ္နဲ႔ ကခ်င္ ေရာေနတဲ့ရြာျဖစ္တယ္။ ကြတ္ခိုင္နယ္ထဲက ပါတီရဲ့ တည္ၿငိမ္တဲ့ေဒသ အစြန္ဆံုးရြာလို႔ဆိုရမယ္။ လက္နက္တပ္ဆင္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ ေတြ အစဥ္သတိရိွေနတဲ့အေနအထား ေတြ႔ရတယ္။ ရြာမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေဒသဆိုင္ရာပါတီအဖဲြ႔အစည္းက ထူေထာင္ေပးထားတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးလည္း ရိွတယ္။ တပ္ခဲြ႐ံုးကို ကုန္းဝိုင္းရြာမွာဘဲ စခန္းခ်လိုက္တယ္။ တပ္ခဲြနိုင္ငံေရးမႉး (ညႊန္ၾကားေရးမႉးလည္း ေခၚတယ္) နဲ႔ ဒုခဲြမႉးတို႔ ဦးစီးတယ္။ ခဲြ႐ံုးက အရင္ဆံုး ပတ္ဝန္း က်င္အေျခအေန ရန္သူ႔သတင္း စံုစမ္းေလ့လာမႈလုပ္တယ္။ ေနာက္ ဒုခဲြမႉးဦးစီးအင္အား ၂ဝ ေက်ာ္ ထုတ္နုတ္ၿပီး ျပည္သူ႔စစ္တခ်ဳိ႕ပါ ပူးေပါင္းေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားေရး ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားေရး အဖဲြ႔ထဲမွာ ခ႐ိုင္က စစ္ေရးေကဒါ လူေဟာင္းကခ်င္ရဲေဘာ္ႀကီးနဲ႔အဖဲြ႔လည္းပါတယ္၊ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔လႈပ္ရွားမယ့္ခြင္ မွာ KIA မဟာမိတ္ ရိွေနလို႔ တပ္ေပါင္းစုလုပ္ငန္းအေနနဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္နိုင္ဖို႔ လိုက္လာျခင္းျဖစ္တယ္၊ ခန္႔မွန္း ၁၆ နာရီ (ညေန ၄ နာရီ) ခန္႔ ကုန္းဝိုင္းရြာက စထြက္တယ္။ စထြက္ကတည္းက မိုးေလးတဖဲြဖဲြျဖစ္ေနလို႔ ရဲေဘာ္တိုင္း မိုးကာေတြျခံဳ ထြက္လာၾကတယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာ ေသနတ္ Equipment ဘဲတပ္ဆင္လာလို႔ သြားလာလႈပ္ရွားရတာ ျမန္ဆန္ေပါ့ပါးေနၾကတယ္။ ေလွ်ာက္လာလို႔ ၂ နာရီေလာက္အၾကာ မုန္းလီ ဆိုတဲ့ ကခ်င္ရြာတရြာ ေရာက္တယ္။ ရြာထဲမွာ အိမ္ဟာင္းႀကီးတအိမ္ ဒူဝါအိမ္လားမသိ၊ ထူးျခားေနတဲ့အိမ္ႀကီးတလံုး သတိထားလိုက္မိတယ္။ ရြာထဲမွာ ေဒသတပ္ (ေခၚ) ပါတီရဲ့ ၿမိဳ႕နယ္တပ္က ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ေတြ႔တယ္။ သူတို႔ဆီ သတင္းစံုစမ္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္ထြက္ၾကတယ္။ မိုးက ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္၊ တဖြားဖြားက်ေနတယ္။ ၂ နာရီ ၃ နာရီေလာက္ ဆက္တိုက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ မိုးတအားေမွာင္ေနခိ်န္ တီမာ ဆိုတဲ့ေဒသထဲ ေရာက္လာၿပီ၊ မိုးေတာ့စဲသြားၿပီ။ ဒီခြင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ တည္ၿငိမ္တဲ့ေဒသမဟုတ္၊ အျပင္ စည္းလႈပ္ရွားရတဲ့ ေျပာက္က်ားခြင္ျဖစ္တယ္၊ ရန္သူ အဝင္အထြက္ရိွသလို၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔တပ္နဲ႔ KIA ေတြလည္း ဝင္ထြက္ လႈပ္ရွားတယ္။

"ေစ်းရြာတရြာ ဝင္ျဖတ္သြားရမယ္၊ သတိရိွၾက၊ အသံ လံုးဝမထြက္ေစရ၊ အားလံုး အသင့္ အေနအထားျဖစ္ေနရ မယ္” ေတာင္းဆိုခ်က္ တင္းက်ပ္။ တပ္ဖဲြ႔ခဏနား၊ ေရွ႕ေျပးတပ္ဖဲြ႔ ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္ အသင့္အေနအထားနဲ႔ ေရွ႕တိုး ရြာထဲဝင္သြားတယ္။ အေမာေျပ ေရဘူးဖြင့္ေသာက္စဥ္ ကြၽန္ေတာ္ ေအာင့္မရ၊ ေခ်ာင္းတခ်က္ဆိုးလိုက္ မိ၊ အဆင့္ဆင့္ သတင္းပို႔လာ၊ အသံလံုးဝမထြက္ေစနဲ႔၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ရတဲ့၊ ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္ျပန္လို႔ အေတာ္ ေနရထိုင္ရခက္ေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းရဲေဘာ္တေယာက္ ေခ်ာင္းဆိုး၊ စကားတီးတိုးသံ ၾကားေနရတယ္။ ဒုခဲြမႉး စိတ္ရွည္ပံုမရ၊ အသံထြက္တဲ့ဆီသြား၊ အံႀကိတ္သတိေပး ေဝဖန္ေျပာဆိုေနတယ္၊ မၾကာခင္ ေရွ႕ပိြဳင့္ရဲေဘာ္ထံမွ ဘာမွမထူး၊ တဖဲြ႔လံုးရြာထဲဝင္၊ ရွမ္းနဲ႔ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား ေရာေနတဲ့ရြာျဖစ္၊ အေျခအေန ေမးျမန္းစံုစမ္း၊ ေရွ႕ဆက္ ထြက္။ ညအေမွာင္ထုအကာအကြယ္နဲ႔ ရန္သူ႔စခန္းအနီး ကပ္ျဖတ္ရတယ္။ လမ္းမတခုေတြ႔၊ လမ္းတေလွ်ာက္ အထူးသတိထား ေလွ်ာက္ေနစဥ္ လမ္းေရွ႕တည့္တည့္ဆီမွ လူသံၾကားေနရတယ္၊ လူငယ္ေတြမ်ား ျဖစ္မလား၊ ဂစ္တာပါလာပံုရတယ္၊ တခ်က္တခ်က္ ဂစ္တာေခါက္သံ ၾကားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တပ္ဖဲြ႔ လမ္းမွာ လူေတြ႔မခံ နိုင္ဘူး၊ ရန္သူစခန္းနဲ႔သိပ္နီးေနတယ္။ ေရွ႕ဆံုးမွ အခ်က္ေပးလိုက္တာနဲ႔ တဖဲြ႔လံုး လမ္းေဘးမွာ အကာ အကြယ္ယူ ဝပ္ေနရတယ္။ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေလာက္ႀကီး ေယာက်ာ္းေလး မိန္းကေလး ေလးငါးေယာက္ေလာက္ ရိွလိမ့္မယ္၊ အနီးအနားရြာခ်င္း လည္ပတ္ၾကတာျဖစ္မယ္ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သြားေနၾကတယ္။ သူတို႔ ေက်ာ္ သြားမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခရီးဆက္ၾကရတယ္၊ အသံနဲ႔အေရာင္ လံုျခံဳေရး အထူးသတိထား၊ ရန္သူစခန္းနဲ႔ ေဝးသြား မွ ခဏနား၊ ဆက္ထြက္ရတယ္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ခိ်န္ႀကီး ရြာတရြာ အနီးေရာက္၊ ကခ်င္ရြာလို႔ထင္၊ မသဲကဲြ၊ တပ္ဖဲြ႔လိုက္ ရြာထဲမဝင္၊ အျပင္ကေစာင့္ၿပီး ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ရြာထဲဝင္၊ ရြာသားႏွစ္ေယာက္ ေခၚလာတယ္။ ရြာသား မ်ား ထိတ္လန္႔ေနတဲ့ပံုဘဲ။ မတတ္နိုင္၊ ေရွ႕ကလမ္းျပခိုင္းရတယ္။

ညဥ့္လယ္ယံ လေရာင္မိွန္မိွန္ လမ္းက အတက္အဆင္းမရိွ၊ ေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းေနတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ အၾကာ ေျမျပန္႔ေလးတခုအစပ္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားလမ္းေၾကာင္းႀကီးတခု သြားေတြ႔တယ္။ ႀကိဳတြက္မထားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ လားရိႈး-မူဆယ္ ကားလမ္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီ။ ရဲေဘာ္တိုင္း ပိုသတိရိွၾကတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က တပ္ဖဲြ႔ငယ္နဲ႔လႈပ္ရွားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ မရိွ။ ေျမပံုလည္း မၾကည့္၊ ညအခိ်န္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသဆိုတာ မမွန္းတတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒုခဲြမႉးနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား၊ ရြာသားမ်ား ေျပာဆိုေမးျမန္း ေနစဥ္ ရဲေဘာ္ေတြ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေနာက္နည္းနည္းဆုတ္ ေစာင့္ေနစဥ္ ျမန္ဖို႔ေလာေနတဲ့ဒုခဲြမႉးက ေနာက္ဆုတ္ ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဘက္ ေျပးသြား၊ ေဒါပြ၊ ထိုးမယ္ႀကိတ္မယ္ ျဖစ္ေန၊ ရဲေဘာ္တေယာက္က မခံ၊ ျပန္ေျပာ၊ ကိ်တ္ျဖစ္ေနၾကတာ၊ အသံထြက္ မရဘူး။ ေတာင္ေစာင္းတေနရာမွာ မီးလင္းေနတယ္။ ရန္သူစခန္းနဲ႔တူတယ္။ ရဲေဘာ္တိုင္း အသင့္ ေသနတ္ပိုက္ ကားလမ္းမအတိုင္း ေတာင္ဘက္ဆီ ဦးတည္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ တိုက္ပဲြမ်ား ျဖစ္ေလမလားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို သဲထိတ္ရင္ဖိုဘဲ။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္ေတာ့ ကားလမ္းေဘးမွာ ရြာတရြာေတြ႔တယ္။ ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ တံတားတခု ေတြ႔ျပန္တယ္။ တံတားမွာ ေစာင့္ေန တာ တနာရီနီးပါးၾကာလိမ့္မယ္၊ ဘာထူးျခားမႈမွမေတြ႔၊ တိုက္ပဲြမျဖစ္၊ တံတားက ေခ်ာင္းကူးတံတား၊ သိပ္မႀကီး ဘူး။ မိုင္းေတြကပ္ ေဖာက္ခဲြလိုက္တယ္။ ေပါက္ကဲြသံ ဝုန္းခနဲျမည္ဟိန္းၿပီး ေျမႀကီးမ်ားပါ လႈပ္ခတ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အျမန္ျပန္ဆုတ္လာၾကတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေနာက္မွသိရတာ လမ္းလံုျခံဳေရးတိုက္ဖို႔၊ မတိုက္ ျဖစ္ရင္ လမ္းေၾကာင္းျဖတ္ေတာက္ေရးလုပ္ဖို႔။ ဒါေၾကာင့္ တံတားကို ေဖာက္ခဲြပစ္လိုက္တယ္။ မိုင္းကဲြတာနဲ႔ ရန္သူသိၿပီဆိုေတာ့ အျမန္ဆုတ္၊ ေတာင္ေၾကာတခုေပၚ ေျပးတက္တယ္။ အေရးထဲ မိုးေသးေလး ရြာလာျပန္ တယ္။ မနက္မိုးလင္းေနၿပီ။ မိုးနွင္းျမဴေတြေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး သဲသဲကဲြကဲြမျမင္ရ၊ ဗိုက္ကဆာ၊ တည လံုးမအိပ္ရလို့ ရဲေဘာ္တိုင္း နံုးခ်ည့္ေနၿပီ။ ေတာင္ထိပ္မွာ မိုးကာေတြျခံဳ၊ ခဏနား၊ ရိကၡာေျခာက္ ထုတ္စားၾက တယ္။ ခ်မ္းလို႔တုန္၊ အိပ္ခ်င္တာလည္း လြန္ပါေရာ၊ ရန္သူခြင္ ၾကာၾကာနားမျဖစ္၊ လာလမ္းနဲ႔တျခားစီ ေတာင္ ေၾကာေတြ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ ေလွ်ာက္ေနၾကရာ ဝ၇.ဝဝ ခိ်န္ခန္႔ ပေလာင္ရြာတရြာ အနီးေရာက္။ ေနာက္က အသံေပး ေျပးလိုက္လာတဲ့ တ႐ုတ္ရဲေဘာ္တေယာက္။ ေစာေစာကအနားယူတဲ့ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ က်န္ေနတာ၊ ေျခရာခံ ေနာက္ကလိုက္ေျပးလာလို႔ မီလာတယ္။ ဒုခဲြမႉးစိတ္တို၊ ဘယ္တပ္စိတ္လဲ-ကိုယ့္လူ က်န္ မက်န္ မသိဘူးလားနဲ႔ အျပစ္တင္ေနတယ္။ ပေလာင္ရြာထဲဝင္ နံနက္စာခ်က္စားၾကတယ္။ ရန္သူနဲ႔နီးေနလို႔ သတိလည္းရိွရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ထဲမွာ ပေလာင္ရဲေဘာ္ နွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ပါလာလို႔ ရြာလူထုနဲ႔ စကားေျပာရတာ အဆင္ေျပ၊ ခင္မင္ရင္းႏီွးမႈ မဆိုးဘူးဆိုရမယ္။

နံနက္စာ ထမင္းစားၿပီး ပေလာင္ရြာမွ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ တီမာေစ်းရြာ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ေလာက္ ထင္ တယ္။ လယ္ကြင္းေတြ ျဖတ္ေလွ်ာက္၊ တ႐ုတ္ရြာေတြ ေတြ႔ရတယ္၊ တ႐ုတ္ရြာတရြာဝင္။ ဒီေဒသ တ႐ုတ္ရြာေတြ ထူးျခားတာက ဘံုေက်ာင္း ေခၚမလား ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားေက်ာင္းလား အေဆာက္အဦးေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ မွာ တပ္အနားယူ တေရးတေမာအိပ္ၾကေသးတယ္။ အေဆာက္အဦးေတြထဲ ဝင္ၾကည့္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔တပ္က တ႐ုတ္စကားလည္းတတ္၊ တ႐ုတ္ရဲေဘာ္ေတြလည္းပါေတာ့ ရြာကအရပ္သားေတြလည္း ေဖာ္ေရြ ခင္မင္ၾက တယ္။ ထမင္းစားစဥ္ ဟင္းေတြေတာင္ လာေပးၾကတယ္။ ရြာထဲမွာ KIA တပ္တခ်ဳိ႕လည္း ေတြ႔တယ္။ KIA ထဲ က ခဲြမႉးအဆင့္ေလာက္ ျဖစ္ေလမလား မသိဘူး။ သူက ေရဒီယိုေလးနဲ႔ ျမန္မာ့အသံသီခ်င္းဖြင့္ထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စကားစပ္မိတယ္၊ ေျပာရင္းေျပာရင္း သူ အရင္က အစိုးရတပ္မွာလုပ္ဖူးေသးေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ ကခ်င္လူမ်ဳိးလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ခင္ဗ်ား ဗမာလူမ်ဳိးဟုတ္လားလို႔ေမးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ “ဗမာျဖစ္ေနၿပီး၊ ဗမာ လူမ်ဳိးမရိွတဲ့ ဒီေဒသမွာ တပ္ေတြနဲ႔ လိုက္လႈပ္ရွားေနတာ အံ့ၾသစရာဘဲ" လို႔ ေျပာတယ္။ “ဗမာမရိွလည္း ကိစၥမရိွ ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တျပည္လံုးလြတ္ေျမာက္ဖို႔ ေတာ္လွန္ေရးကိုယံုၾကည္လို႔ လာလုပ္ေနတာ၊ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဆီက တျခားတပ္ေတြမွာ ဗမာေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြရိွတယ္၊ တခ်ိန္မွာ ဗမာေတြေနတဲ့ေဒသ ေရာက္မွာ ဘဲ” ေျပာျပေတာ့ သူသေဘာက်သြားပံုရတယ္။ ဒီေျပာက္က်ားခြင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ မၿပီးေသးဘူး၊ ထပ္လႈပ္ရွားရဦးမယ္။

ေနာက္တရက္ေန႔ခင္းပိုင္း တ႐ုတ္ရြာက ထြက္လာၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္တ႐ုတ္ရြာတရြာ ေတြ႔ျပန္တယ္။ ရြာထဲ မဝင္ေတာ့၊ ေတာစပ္မွာ စခန္းခ်တယ္။ တပ္စိတ္တစိတ္ ထုတ္ႏုတ္၊ ရန္သူလာလမ္းတခု ျဖတ္ေစာင့္တိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္တယ္။ ရဲေဘာ္ ၇ ေယာက္ေလာက္ဘဲ အရင္ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က်န္ရဲေဘာ္မ်ားကေတာ့ ဆုတ္လမ္းဘက္ ထြက္လာၾကတယ္။ ညေမွာင္မွ ကခ်င္ရြာတရြာထဲ ဝင္အိပ္ၾကတယ္။ နံနက္ေစာေစာ ေသနတ္ သံ ၾကားရတယ္လို႔ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ေျပာၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သတိမထားမိ၊ မၾကားလိုက္ရပါ။ နွစ္နာရီ သံုးနာရီ ေလာက္အၾကာ ေျပာက္က်ားပစ္ဖို႔ထြက္သြားတဲ့ ရဲေဘာ္ ၇ ေယာက္ေရာက္လာ၊ ပူးေပါင္းမိသြားၿပီ။ က်ဴပတ္ ဆိုတဲ့ ကခ်င္ရြာအနီးမွာ လမ္းျဖတ္တိုက္ပဲြတပဲြျဖစ္တယ္။ မိမိထိခိုက္မႈမရိွ၊ ရန္သူေသေၾက ဒဏ္ရာမသိ ေသနတ္ တလက္ရလာတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ ရန္သူ႔ေသနတ္ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဒီခြင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လႈပ္ရွားၿပီး ျပန္ ဆုတ္ရမယ္။ သတိထားရမွာက ေစ်းရြာအလြန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆုတ္လမ္း ရန္သူနဲ႔ဝင္တိုးနိုင္တယ္။ ေသခ်ာျပင္ ဆင္၊ မနားဘဲ ခရီးျပင္းႏွင္ျဖတ္ေက်ာ္ေရး ျဖစ္လာတယ္။ ေစ်းရြာအလြန္ ရွမ္းရြာေရာက္ေတာ့ ေနပူကဲ်ကဲ် ေမာ ဟိုက္ေနတယ္၊ ရြာမွာနားခိ်န္မရလိုက္၊ ရဲေဘာ္ေတြ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ခပ္ေဝးေဝး လူတန္းခဲ် ေလွ်ာက္ ၾကရတယ္။ ဒါမွ ရန္သူနဲ႔တိုးလည္း အထိအခိုက္နည္းနိုင္တယ္။ ရြာကအထြက္ လမ္းမေပၚမွာ ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္ မာလကာသီးေတြ ခူးလာတာ ေတြ႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မေအာင့္နိုင္၊ ခေလးေတြဆီ လက္ျပ၊ မာလကာသီးတလံုး ေတာင္းစား၊ စားလို႔ အရသာရိွလိုက္တာ။ ဒီေဒသတဝိုက္မွာ မာလကာပင္ မာလကာသီး ေပါတာ ေနာက္မွသတိထားမိတယ္။ ညေန ခန္႔မွန္း ၁၈းဝဝ နာရီေက်ာ္က်ာ္ေလာက္မွာ မိမိတပ္ခဲြအေျချပဳရာ ကုန္းဝိုင္းရြာသို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေရာက္ တပ္ခဲြနဲ႔ပူးေပါင္းမိၾကတယ္။

ေနာက္ တပ္ခဲြ ၃ ကလည္း ေရႊက်င္ဝမ္းေနာက္ေက်ာဘက္မွ မုန္းယု ၁ဝ၅ မိုင္ ကားလမ္းဘက္အထိ ဖိကပ္ လႈပ္ရွားၾကတယ္။ ေမာ္ေတာင္း ဆိုတဲ့ေစ်းရြာအနီး ညအခိ်န္ ပက္ပင္းတိုးတိုက္ပဲြတပဲြ ျဖစ္တယ္။ မိမိခဲြ ၃ မွ၊ နွစ္ေယာက္က်၊ တေယာက္ မိုင္းထိက်ဆံုးျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ တေယာက္ ပက္ပင္းတိုးတိုက္ပဲြမွာက်၊ ရန္သူ ေသေၾက ဒဏ္ရာရမသိရ။ တပ္မဟာမွ ထုတ္နုတ္တပ္ရင္းတရင္းလည္း အေျခခံေဒသ ခြင္ခုန္ၿပီး ကားလမ္းေက်ာ္ကာ ၂ဝ၂ ေဒသထဲထိထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားတယ္။ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔သိရတာက ဝနယ္ ကြန္လံု-ဟိုပန္ ဘက္မွ ပန္ေကာ္ျခဴးေဆြတိုက္ပဲြႀကီးကို ေပါင္းစပ္ေပးတဲ့ ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေၾကာင္း သိရတယ္။ ကားလမ္းေဘးရြာေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာက္စဥ္ ရြာသားတခ်ဳိ႕ အစိုးရတပ္ကေပၚတာဆဲြလို႔ ထြက္ေျပးေနရ တယ္ ဆိုတဲ့သတင္းၾကားခဲ့ရတယ္။ အဲဒါ ဝနယ္တိုက္ပဲြမ်ားအတြက္ ရန္သူက ေပၚတာဆဲြေနျခင္းျဖစ္တယ္။ တကယ့္တိုက္ပဲြႀကီးေတြက ကြန္လံုဘက္မွာ။ ခင္ဗ်ားတို႔တပ္က တိုက္ပဲြငယ္ေလးေတြဘဲဆိုၿပီး အရပ္သားတခ်ဳိ႕ ေျပာၾကတာေတာင္ရိွတယ္။

ေဖာ္ျပပါစစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္က ျဖစ္တယ္။ ထိုႏွစ္က ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ တပ္မဟာ ၂ အေန နဲ႔ အင္အားစုလႈပ္ရွားေရး အကန္႔အသတ္ခံရသလိုျဖစ္ေနတယ္၊ အေၾကာင္းက ေရႊက်င္ဝမ္းေတာင္ေၾကာ ၂ ကုန္းနဲ႔ ၃ ကုန္းကို ရန္သူက အလစ္အငိုက္ယူသိမ္းထားလို႔ နံပါတ္ ၁ ကုန္းကို တပ္မဟာ ၂ ကတပ္တခ်ဳိ႕ထုတ္ ခံစစ္ယူထားရခိ်န္ျဖစ္တယ္၊ သို႔ေပမဲ့ တပ္တခ်ဳိ႕ထုတ္၊ ရန္သူ႔ေနာက္ပိုင္းထိုးေဖာက္ေရးေတြ လုပ္နိုင္ခဲ့တယ္။ ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္စဥ္ေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ဘဲ ျဖစ္တယ္။

ေမာင္စိန္ေသာ္
၂၅. ၂. ၂ဝဝ၅

Comments