ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ - ၁၉၈၀) အပိုင္း (၅၄)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ - ၁၉၈၀) အပိုင္း (၅၄)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂၊ ၂၁၈

● နမ့္လင္းတိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္
ရင္း ၁၀၇ မွတပဖြဲ႕မ်ားသည္ နံနက္ ၃ နာရီခန္႔တြင္ သတ္မွတ္ေနရာ
သုိ႔ ေရာက္ရွိေနရာယူထားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ စခန္းတြင္းမွ အစိုးရတပဖြဲ႕မ်ားက သိရွိသြားရာ တပ္ခြဲ ၂ အား ခ်က္ျခင္းပင္ စခန္းအား တက္ထိုးေစခ့ဲရေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္မနက္ ၅ နာရီစြန္းစြန္းတြင္ တိုက္ပြဲစတင္ခ့ဲေတာ့သည္။ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုက စခန္းအနီးလ်င္ျမန္စြာခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သံဆူးႀကိဳးႏွစ္ထပ္အား ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးၿပီး ေျခလ်င္တပ္ဝင္ရန္ လမ္းေၾကာင္းေဖါက္ေပး လိုက္သည္။ ထိုစဥ္က မဆလအစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ ေရွ႕တန္းစခန္းအားလုံးသည္ အနည္းဆံုး သံဆူးႀကိဳး သုိ႔မဟုတ္ ဝါးတပ္စည္း႐ုိး ႏွစ္ထပ္မွ သုံးထပ္အထိ ကာရံထားေလ့ရွိၾကၿပီး အဆိုပါတပ္စည္းမ်ားအတြင္း ဝါးေညႇာင့္မ်ား မိုင္းမ်ား ေထာင္ ထားေလ့ရွိရာ CPB ဖက္မွ ယမ္းထုပ္ သုိ႔မဟုတ္ ယမ္းေခ်ာင္းမ်ား အသုံးျပဳေဖါက္ခြဲၿပီး ၎စည္း႐ုိးအားလည္းေကာင္း တပ္ စည္း႐ုိးမ်ားအတြင္းရွိ ေညႇာင့္မ်ား မိုင္းမ်ားအားလည္းေကာင္း ရွင္းလင္းပစ္ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ားတက္ထိုးမည့္ ေျခလ်င္ တပ္ေရွ႕တြင္ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုက အျမဲေရာက္ေနရေပသည္။ ေဖါက္ခြဲေရးတပ္စုက ေဖါက္ခြဲရွင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေျခလ်င္တပ္က တေဝါေဝါပစ္ခတ္ၿပီး က်ားတက္ထိုးရေပေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ဇႏၷဝါရီ ၂၁ ရက္ အ႐ုဏ္ဦးတြင္ မူစယ္ေဒသတခုလုံး ၾကားၾကရ သည့္ ေပါက္ကြဲသံမ်ား ေသနတ္သံမ်ားစတင္ခ့ဲေပေတာ့သည္။

ရင္း ၁၀၇ တပဖြဲ႕မ်ားသည္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ အမွတ္ ၄ ေတာင္ကုန္းအား သိမ္းပိုက္ရရွိခ့ဲေပသည္။ အမွတ္ ၄ ေတာင္ ကုန္းအား သိမ္းပိုက္ရရွိၿပီးေနာက္ တပ္ခြဲ ၂ သည္ အမွတ္ ၂ ကုန္းအား ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ရာ တဖက္တပဖြဲ႕မ်ားက ျပင္ ဆင္မႈရွိသြားၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပန္လည္ပစ္ခတ္သျဖင့္ ေတာင္ကုန္းအား ခ်က္ျခင္းမသိမ္းနိုင္ဘဲ ႏွစ္ဖက္ရင္ဆိုင္ ပစ္ခတ္ ေနရသည့္အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားေပေတာ့သည္။

တပ္မဟာ ၂ ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္ ၊ ရင္း ၃ ႏွင့္အထူးတပ္ရင္းတုိ႔သည္ေတာင္ဖက္မွ နမ့္လင္းစခန္းသုိ႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ရာတြင္ လမ္းမကြၽမ္းက်င္ျခင္းညအခ်ိန္ခ်ီတက္ရျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ရင္း ၁၀၇ မွ စတင္တိုက္ခိုက္သည့္အခ်ိန္ထိသတ္မွတ္စခန္းမ်ားသုိ႔ မေရက္နိုင္ေသးေပ။ သုိ႔ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းၿပီးရင္း ၁၀၇ ထိုးေဖါက္သြားသည့္ လမ္းအတိုင္း အမွတ္ ၄ ေတာင္ကုန္း သုိ႔ခ်ီတက္ၾကသည္။ ထိုတပဖြဲ႕မ်ား အမွတ္ ၄ ေတာင္ကုန္းသုိ႔ေရာက္ရွိသည့္ တခ်ိန္တည္းလိုလိုပင္ တပ္မဟာ ၂ မွ အေျမာက္ တပ္ႏွင့္ စက္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ သတ္မွတ္ထားသည့္ နမ့္လင္းႏွင့္ မီတာ ၁၅၀၀ ေဝးသည့္ ေတာင္ဖက္ေတာင္ေၾကာသုိ႔ ေရာက ရွိသည္။ တပ္မဟာ ၂ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ လက္နက္ႀကီးပစ္ကူျဖင့္ စတင္ထိုးစစ္ဆင္ခ့ဲသည္။

ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ CPB တပဖြဲ႕မ်ားမွ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ျခင္းမခံရသည့္ အစိုးရ အေျမာက္တပ္မွ တပ္မဟာ ၂ တပ္ ဖြဲ႕မ်ားသုိ႔ ပစ္ခတ္လာရာCPB ရဲေဘာ္မ်ား ဒဏ္ရာရသူမ်ားျပားခ့ဲသည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ တပ္မဟာ၂ မွ လက္နက္ၾကီး စက္ႀကီးအားလုံးကို အမွတ္ ၂ ေတာင္ကုန္းအား စုျပံဳပစ္ခတ္ၿပီး လက္နက္ႀကီးပစ္ကူႏွင့္ အမွတ္ ၂ ေတာင္ကုန္းအားသိမ္းပိုက္ နိုင္ခ့ဲသည္။ အဆိုပါေအာင္ျမင္မႈအရွိန္ႏွင့္ တဖက္တပ္အမိန္႔ေပးဌာနရွိသည့္ အမွတ္ ၃ ေတာင္ကုန္းအားလည္း ဆက္တိုက္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခ့ဲသည္။

စခန္း ၃ ခုအားတိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ က်န္ေသာ အမွတ္ ၁ ေတာင္ကုန္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တပ္မဟာ ၂ လက္နက္ႀကီးတပ္ခြဲမွာ ၈၂ မမ ႏွင့္ ၅၇ မမ တပ္စိတ္တုိ႔ကို အမွတ္ ၄ ေတာင္ကုန္းသုိေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး အမွတ္ ၁ ေတာင္ကုန္းအား အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ဦးႏွိမ္ခ့ဲသည္။သုိ႔ေသာ္ CPB တပဖြဲ႕မ်ားအတြက္ အားနည္းခ်က္တခုေပၚလာၿပီျဖစ္သည္။ ၎မွာ တိုက္ပြဲအခ်ိန္ၾကာျမင့့္လာသည္ႏွင့္ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္အားနည္းလာၿပီျဖစ္သည္။ မိမိအေျခခံေဒသမွထြက္၍ တဖက္ခံစစ္ေၾကာင္းေနာက္သုိ႔ ထိုးေဖါက္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ ၾကံဳရသည့္ျပႆနာျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ တိုက္ ပြဲဝင္ရဲေဘာ္တိုင္း က်ည္ ၃၀၀ လက္ပစ္ဗံုး ၄ လုံး ခန္႔ အနည္းဆံုးသယ္ေဆာင္ၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ တပ္မဟာ ေထာက္ပ့ံ ေရးဌာနကလည္း လူ၊ ျမင္း၊ လားတုိ႔ျဖင့္ အရံသယ္ေဆာင္ေလ့ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ အကန္႔အသတ္ရွိသည္။ မိမိအေျခခံေဒသ ေထာက္ပ့ံေရးဂိုေဒါင္ႏွင့္ေဝးကြာ တဖက္အစိုးရတပ္ဖြဲ႕မ်ား ထိမ္းခ်ဳပ္ထားေသာ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ျဖတ္ သန္း၍ ခဲယမ္းသယ္ရန္ မလြယ္ကူလွေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ တဖက္ခံစစ္ေၾကာင္းေနာက္ဖက္သုိ႔ ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည့္ တိုက္ပြဲစီမံကိန္းတိုင္းတြင္ အရံလက္နက္ခဲယမ္းသယ္ေဆာင္နိုင္မႈေပၚမူတည္၍ စစ္ဆင္ေရးကို ကန္႔သတ္ရေလ့ရွိေပသည္။

ဤသုိ႔ တပ္မဟာ ၂ လက္နက္ၾကီးတပဖြဲ႕က မီးအားအျပင္းအထန္ေပးလာမႈေအာက္တြင္ အမွတ္ ၁ ေတာင္ကုန္းမွ အစိုးရ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ စခန္းကို စြန္႔ခြာသြားၾကၿပီး အထူးတပ္ရင္းမွ တပ္စုတစုမွ အမွတ္ ၁ ကုန္းအား သိမ္းပိုက္နိုင္ခ့ဲေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၂၁ ရက္ေန႔ နံနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔ တိုက္ပြဲစတင္ၿပီး ၃ နာရီခြဲခန္႔အၾကာတြင္ နမ့္လင္းေတာင္ေၾကာေပၚရွိ စခန္းအား လုံးကို သိမ္းပိုက္နိုင္ခ့ဲပါသည္။ ဤစခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္အတြင္း အေျမာက္တပ္စုတစုႏွင့္ ခလရ ၄ မွ တစိတ္တပိုင္းအား ေခ်မႈန္းႏိုင္ခ့ဲသည္။ အစိုးရတပ္မွ ေသဆံုး ၂၂ ေယာက္၊ ဒဏ္ရာ ၁၅ ေယာက္ရွိခ့ဲၿပီး သုံ႔ပမ္း ၇ ေယာက္ ဖမ္းဆီးရမိခ့ဲသည္။ ၇၆.၂ မမ အေျမာက္ ၄ လက္ကိုဖ်က္ဆီးႏုိင္ခ့ဲသည္။ မိမိအေျခခံေဒသႏွင့္ ေဝးကြာ၍ထိုအေျမာက္မ်ားကို သယ္ေဆာင္ရန္ မျဖစ္နိုင္ခ့ဲေပ။ မဖ်က္စီးမီ ထိုအေျမာက္မ်ားျဖင့္ အစိုးရတပ္စခန္းမ်ားကို ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္ခ့ဲေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ကြၽမ္းက်င္မႈ မရွိ၍ ထိေရာက္မႈေတာ့ေကာင္းစြာမရွိခ့ဲေပ။ သိမ္းပိုက္ရရွိသည့္စခန္းေတာင္ကုန္းမ်ားအား ေျခလ်င္တပ္က ရွင္းလင္းေရးျပဳ လုပ္ခ့ဲသည္။

ဆုတ္ခြာသည့္ အစိုးရတပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ေတာင္ေျခတဝိုက္တြင္ ျပန္လည္စုဖြဲ႕ခ့ဲၾကသည္။ တပ္စိတ္ ၅ စိတ္ျပန္လည္စုဖြဲ႕ၿပီး ေန႔လည္ ၁ နာရီခြဲခန္႔တြင္တပ္မဟာ ၂ တပ္ဖြဲ႕မ်ားတပ္စြဲထားသည့္ နမ့္လင္းစခန္းကုန္းအား ျပန္လည္ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္အားနည္းေနၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ထပ္မံပို႔ရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ေထာက္ပို႔အဖြဲ႕မ်ားမွာလည္း အခ်ိန္မီေရာက္မလာေပရာ တပ္မဟာ ၂ ပါတီေကာ္မတီသည္ စစ္ေျမျပင္မွဆုတ္၍ မိမိေဒသ သုိ႔ျပန္ရနိ ဆံုးျဖတ္ခ့ဲၾကေပေတာ့သည္။

● တပ္မဟာ ၂ ၏ တိုက္ပြဲနိဂံုးခ်ဳပ္
ထိုတိုက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ CPB တပ္မဟာ ၂ အေနႏွင့္အားသာခ့ဲသည္မွာ ေျမျပင္အေနအထားကို ေကာင္းစြာေကာင္းစြာအကဲခတ္ေထာက္လွမ္းႏိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း အားနည္းခ်က္လည္းရွိေနေသးသည္။ တပ္မဟာဌနခ်ဳပ္ႏွင့္ ရင္း ၃၊ အထူးတပ္ရင္းတုိ႔ လမ္းေၾကာင္းတြက္ခ်က္မႈလိုအပ္ခ့ဲေသာေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္မ်ား ေပါင္းစပ္တိုက္ခိုက္ရန္ အခ်ိန္မမီ ေတာ့ျခင္း၊ တပ္အားလုံး ရင္း ၁၀၇ ထိုးေဖါက္သည့္ေနရာမွ စုျပံဳထိုးေဖါက္ရေပရာ ေျမအေနအထားအကန္႔အသတ္ရွိျခင္းႏွင့္ ေအာက္အဆင့္ အမိန္႔ေပးသူမ်ား မညီညြတ္မႈေၾကာင့္ တေနရာတည္းတြင္ တပ္မ်ားစုျပံဳေနရာ တဖက္၏လက္နက္ႀကီး ဒဏ္ခံရၿပီး ထိခိုက္အက်အဆံုးမ်ားခ့ဲသည္။

ေနာက္ထပ္ျပသနာတခုမွာ နမ့္လင္းစခန္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္တပဖြဲ႕အသီးသီးကို တာဝန္ရွင္းလင္းစြာ ေပးမထား၍ ႐ႈပ္ေထြးမႈ မ်ားရွိခ့ဲသည္။ မိမိလက္နက္ခဲယမ္း နည္းပါးသည့္အခ်ိန္တြင္ သိမ္းဆည္းရမိေသာအစိုးရတပ္၏ လက္နက္ငယ္မ်ား ကို ကိုင္တြယ္အသုံးျပဳနိုင္ျခင္းမရွိခ့ဲ။ ထုိ႔ျပင္ စခန္းမွဆုတ္ခြာသြားေသာ တဖက္တပ္မ်ားေနာက္သုိ႔ လိုက္လံရွင္းလင္းမႈမျပဳ နိုင္ခ့ဲသျဖင့္ တဖက္မွတပ္အင္အားမ်ား ျပန္လည္စုစည္းၿပီး ျပန္လွန္ထိုးစစ္ဆင္ႏိုင္ခ့ဲသည္။

တဖက္တြင္ တပ္မဟာ ၂ အေနႏွင့္ အေျခခံေဒသအျပင္သုိ႔ ထြက္လႈပ္ရွားေနခ်ိန္တြင္ ေဒသကာကြယ္ေရးအတြက္ ျပည္သူ႔ စစ္မ်ားကို တာဝန္ေပးနိုင္ခ့ဲသည္။ ျပည္သူ႔စစ္မ်ားကို အစိုးရထိမ္းခ်ဳပ္ရာေဒသအထိပါ လႈပ္ရွားေစနိုင္ခ့ဲၿပီး ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ အထိ ခဲယမ္းပို႔ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္မ်ားသယ္ေဆာင္ျခင္းတုိ႔ကို စည္း႐ံုးေဆာင္ရြက္နိုင္ခ့ဲသည္ဟု သုံးသပ္ခ့ဲၾက သည္။

နမ့္လင္းတိုက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္္၍ စခန္းကိုသိမ္းပိုက္ရရွိျခင္း၊ အေျမာက္ ၄ လက္အား ဖ်က္ဆီးပစ္နိုင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ CPB ဘက္မွ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆိုနိုင္ေသာ္လည္း တဖက္၏လက္နက္ႀကီးဒဏ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္က်ဆံုးမႈ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ ထက္မ်ားခ့ဲသည္ဟု  ဆိုရပါမည္။ မိမိတုိ႔ မေရာက္မီ ျဖစ္ပြားေသာတိုက္ပြဲျဖစ္၍ CPB တပ္မဟာ ၂ ဘက္မွ အက်အဆံုးစာရင္း ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ေပ။ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားလည္း ေပ်ာက္ပ်က္ခ့ဲ၍ျဖစ္ပါသည္။ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဖက္ျခမ္းတြင္ CPB တပ္မဟာတခုလုံးအျပင္ ေဒသတပ္မ်ားပါ ပါဝင္တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကသည့္ တိုက္ပြဲၾကီးတပြဲအျဖစ္ နမ့္လင္းတိုက္ပြဲအား မွတ္တမ္္း ျပဳရေပမည္။

● နမ့္လင္းတိုက္ပြဲႏွင့္ ႏွစ္ဖက္အျမင္
ထိုစဥ္က နမ္လင္းစခန္းအပါ မူစယ္ေဒသအား စစ္ဆင္ေရးႏွင့္လုံျခံဳေရးတာဝန္ယူထားသည္မွာ ရင္းမွဴးဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးညြန္႔ေဆြ ဦးစီး ေရွ႕တန္း ခလရ ၄ တပ္ရင္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ခလရ ၄ သည္ တပ္မ ၉၉ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သည္။ တပ္မ ၉၉ ေနာက္တန္းဌာနခ်ဳပ္မွာ မိတၳီလာျဖစ္ေသာ္လည္း ေရွ႕တန္းဌာနခ်ဳပ္အား လား႐ႈိးတြင္ အေျချပဳ ၍ စစ္ဆင္ေရးတာဝန္ယူသည္။ တပ္မမွဴးမွာ ဗိုလ္မွဴးၾကီးမင္းေဂါင္ျဖစ္သည္။ ကြတ္ခိုင္အေျခစိုက္ဗ်ဴဟာမွဴးမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ဳိးညြန္႔ျဖစ္သည္။

ေရွ႕တန္းခလရ ၄ ၏ စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမမွာ မူစယ္အားအေျချပဳ၍ မူစယ္အေနာက္ဖက္ ဆယ္လန္႔ေက်းရြာမွ ပန္ခမ္း၊ မူ စယ္ႏွင့္ပိြဳင့္ ၃၁၂၇ ေခၚလြယ္တိန္႔ခမ္း၊ ထိုတ႐ုတ္နယ္စပ္မွသည္ မူစယ္ကားလမ္းအတိုင္း တုန္ခန္ ၊၁၀၅ မိုင္ မုန္းယု၊ ကႀကီး ကုန္း၊ စလုံးကုန္း၊ ေမာ္ေတာင္းအထိ ၂၅ မိုင္ေက်ာ္ရွည္လ်ားသည့္နယ္ေျမအား စခန္းထိုင္တာဝန္ယူထားသည္။ ထိုနယ္ေျမ တြင္းရွိ ပိြဳင့္ ၄၅၆၁ တြင္ ၇၆ မမ အေျမာက္တပ္စုထားရွိၿပီး စစ္မ်က္ႏွာတခုလုံးအား စိုးမိုးထားသည္။

ေရွ႕တန္း ခလရ ၄ တပ္ရင္း၏ အဓိကစစ္ဆင္ေရးတာဝန္မွာ မူစယ္မက်ေရး၊ မဆုတ္တမ္း ခံစစ္စခန္းတာဝန္ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔တပ္မဟာ ၂ တပ္လႈပ္ရွားမႈအား ေရွ႕တန္းခလရ ၄ မွ တရက္ႀကိဳသတင္းရသည္ဆိုေသာ္လည္း မူစယ္အားတိုက္မည္ ဟူေသာ မိမိတုိ႔၏ေယာင္ျပမႈအား အမွန္ဟုယူဆထားသည္။ သူတုိ႔၏ အဓိကတာဝန္မွာလည္း မူစယ္မက်ေရးျဖစ္၍ အဓိက တာဝန္ဖက္ကို ပိုအားသန္သည္ဟု ဆိုရမည္။ အထူးသျဖင့္ ၂၁ ရက္မနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔ နမ့္လင္းစခန္းအား CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ား သိမ္းပိုက္ၿပီးသည္အထိပင္ ညပိုင္း၌ မူစယ္ၿမိဳ႕အား CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လာေရာက္တိုက္ခိုက္နိုင္သည္ဟု တြက္ဆျပင္ဆင္ ေနခ့ဲၾကေပသည္။

သုိ႔ေသာ္ နမ့္လင္းစခန္းက် ၿပီးေနာက္ တပ္မမွ စစ္ကူမ်ား ေရာက္မလာနိုင္ခင္မွာပင္ ခလရ ၄ မွ ထုတ္ႏႈတ္တပ္စု ၄ စု (တပ္ စိတ္ ၁၁ စိတ္) စုဖြဲ႕ၿပီး နမ့္လင္းစခန္းအား ျပန္လည္ထိုးစစ္ဆင္ႏိုင္ခ့ဲျခင္းကေတာ့ ခလရ ၄ ၏ အားသာခ်က္ဟုဆိုရပါမည္။ (တပ္မဟာ ၂ မွ တပ္စိတ္ ၅ စိတ္ခန္႔ဟုသာ ခန္႔မွန္းခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္က ၂ ဆပိုမ်ားပါသည္) ထိုသုိ႔ ျပန္လွန္တိုက္ခိုက္နိုင္ျခင္းမွာလည္း မူလေရးဆြဲထားသည့္ စစ္ဆင္ေရးရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း စလုံးကုန္းေခၚ စပယ္ေတာင္ကုန္းမွ ၇၅ မမ တ လက္၊ သုံးလက္မစိတ္ေျပာင္း ၂ လက္ျဖင့္ နမ့္လင္းကုန္းအား ျပန္လည္ပစ္ကူေပးနိုင္ခ့ဲျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ရာ ခံစစ္စီမံခ်က္မ်ား သည္ စနစ္တက်ေရးဆြဲႏိုင္ပါက လက္ေတြ႕အသုံးဝင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ျပန္လည္ထိုးစစ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုစဥ္က ခလရ ၄ ရင္းမွဴးဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးညြန္႔ေဆြသုံးသပ္ခ်က္မွာ CPB တုိ႔သည္ ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္မရွိၾက ၊ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္းသာ ပုံေသ တိုက္ခိုက္တတ္ၾကသည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ( ေမာင္ေဆြသက္- ကဒူးမမွ ေမာ္ဖသုိ႔)

အမွန္ပင္ CPB တပ္မဟာ ၂ တပဖြဲ႕သည္ နမ့္လင္းစခန္းအား သိမ္းပိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ တပ္ရင္းလိုက္ မည္သည့္တာဝန္ ယူရမည္ဆိုသည္ကို တိက်စြာ အထက္ကတာဝန္ေပးနိုင္ျခင္းမရွိသက့ဲသုိ႔ တပ္ရင္းအလိုက္လည္း ဆံုးျဖတ္နိုင္ခ့ဲျခင္းမရွိခ့ဲေပ။ CPB တပဖြဲ႕မ်ားသည္ စစ္ပြဲစီမံခ်က္မ်ား ေရးဆြဲရာတြင္၎ စနစ္က်မႈတြင္၎ အတန္ငယ္အားနည္းသည္။ CPB တပဖြဲ႕မ်ား ကို က်ားကုတ္က်ားခဲ တိုက္ခိုက္သည့္စိတ္ဓါတ္အေပၚတြင္သာ အားျပဳထားရသည္။ ထို႔ျပင္ နမ့္လင္းကုန္းသိမ္းၿပီးေနာက္ မူလရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ စစ္ကူအားဆြဲတိုက္ရန္ဆိုေသာ ရည္မွန္းခ်က္အားလည္း အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ တပ္မမွ စစ္ကူေရာက္မလာနိုင္ခ့ဲ၊ နမ့္လင္းေတာင္ကုန္းတခုလုံးအားသိမ္းပိုက္ထားနိုင္ခ့ဲေသာ္လည္း ေအာင္ပြဲျမင္မႈ ဆက္ လက္ခ်ဲ႕ထြင္နိုင္ခ့ဲျခင္းမရွိဟု ဆိုရေပမည္။

ျပသနာမွာ ေထာက္ပို႔အခ်ိန္မွီမေရာက္၍ လက္နက္ခဲယမ္းအားနည္းေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ဤျပႆနာအား မိမိ အေျခခံေဒသမဟုတ္သည့္ အစိုးရတပ္ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ေဒသမ်ားတြင္းသုိ႔ ထိုးေဖါက္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ ေတြ႕ၾကံဳရေလ့ ရွိသည္။ လမ္းမက်ြမ္းက်င္ၾကသျဖင့္ ေျမပုံေပၚၾကည့္၍ လမ္းျပမ်ားေျပာသည့္အတိုင္း အခ်ိန္တြက္ခ်က္လ်င္ လြဲေခ်ာ္ေလ့ရွိ သည္။ အထူးသျဖင့္ ညဖက္စစ္ခ်ီတက္ရာ၌ လမ္းမွားပါက ပို၍ၾကန္႔ၾကာတတ္ေပသည္။ သာမန္စစ္ခီ်တက္စဥ္ ျပႆနာမၾကီး ေသာ္လည္း ခ်ိန္ကိုက္စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ လြဲေခ်ာ္ပါက စစ္ဆင္ေရးတခုလုံးအား ထိခိုက္ေပေတာ့သည္။

ေနာက္ျပသနာတခုမွာ နမ့္လင္းစခန္းတခုလုံးသိမ္းဆည္းၿပီး အစိုးရတပ္၏ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ားသိမ္းဆည္းရမိေသာ္လည္း ၎တုိ႔ကို အက်ဳိးရွိစြာအသုံးျပဳႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ CPB ဗဟိုအေနႏွင့္ ရန္သူ႔လက္နက္ကိုယ့္လက္နက္၊ က်ည္ဆံ တေတာင့္ ရန္သူတေယာက္ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ အစိုးရတပ္လက္နက္မ်ားအား ကြၽမ္းက်င္စြာ အသုံးျပဳႏို္င္ရန္ လုံေလာက္စြာေလ့က်င့္ေပးထားခ့ဲျခင္းမရွိရာ စစ္ေျမျပင္တြင္ အခက္အခဲျဖစ္ခ့ဲေပသည္။

ခလရ ၄ အတြက္ ျပန္လည္နံမည္ေကာင္းရသြားသည္။ တပ္မမွ စစ္ကူမလာနိုင္မီမွာပင္ နမ့္လင္းေတာင္ကုန္းအား ျပန္လည္ ထိုးစစ္ဆင္နိုင္ခ့ဲသည္။ CPB တပဖြဲ႕မ်ားကလည္း ျပန္လည္ဆုတ္ခြာရန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး နမ့္လင္းစခန္းသိမ္းပိုက္နိုင္သည့္အခ်က္ႏွင့္ပင္ ေၾကနပ္လိုက္ရာ ခလရ ၄ မွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ညေန ၆ နာရီခန္႔တြင္ နမ့္လင္းစခန္းအား ျပန္လည္သိမ္းပိုက္လိုက္နိုင္ခ့ဲ သည္။ ထိုအခ်ိန္က အစိုးရတပ္ဘက္က ေလတပ္ကအားနည္းေပရာ ေလေၾကာင္းပစ္ကူက မိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွေရာက္လာ၍ ဗံုးၾကဲ ႏိုင္သည္။ ခလရ ၄ မွတပ္မ်ားက ေလေၾကာင္းပစ္ကူမေရာက္မီ နမ့္လင္းကုန္းအား ျပန္သိမ္းနိုင္ခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတြက္ လည္း ခလရ ၄ မွ အရာရွိတဦး အျခားအဆင့္ ၉ ဦး စုစုေပါင္း ၁၀ ဦး သူရဘြဲ႕ရရွိသြားသည္။ တိုက္ပြဲတပြဲခ်င္းအေနႏွင့္ သူရ ဘြဲ႕ အမ်ားဆံုးေပးခ့ဲသည့္တိုက္ပြဲဟု ဆိုရပါမည္။

CPB တပဖြဲ႕ဘက္က ေအာင္ပြဲကို မတိုးခ်ဲ့ နိုင္ေသာ္လည္း နမ့္လင္းစခန္းကို သိမ္းပိုက္နိုင္ခ့ဲ၍ ေအာင္ပြဲရသည္ဟု သုံးသပ္ၾက သည္။ အစိုးရတပ္ဘက္ကလည္း စစ္ကူမေရာက္မီ နမ့္လင္းကုန္းကို ျပန္သိမ္းနိုင္ၿပီး မူစယ္ၿမိဳ႕ကို ကာကြယ္လိုက္နိုင္၍ ေအာင္ပြဲရသည္ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ CPB တပ္မဟာ ၂ စီမံခ်က္တြင္ မူစယ္ၿမိဳ႕သိမ္းေရးစီမံခ်က္မပါ။ မူစယ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ စခန္းတခ်ဳိ႕အားတိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ ေယာင္ျပသာျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္စလုံး ကိုယ့္တြက္ကိန္းႏွင့္ကိုယ္ အ ဆင္ေျပေနၾကသည္ဟုဆိုရမည္။

● သူရညြန္႔တင္
သူရညြန္႔တင္အား မိမိသတိျပဳမိသည္မွာ သိန္းေဖျမင့္၏ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းတခြင္ ေဆာင္းပါးမ်ား ဖတ္႐ႈကတည္းကျဖစ္ သည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ ကြန္လုံ ဟိုက္ကဘားတိုက္ပြဲအၿပီး သိန္းေဖျမင့္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ေရာက္သြားေသာအခ်ိန္တြင္ ဒုဗိုလ္မွဴး ႀကီး သူရညြန္႔တင္အား ကြန္လံုအေျခစိုက္ ကခ်င္သနက ၃ တပ္ရင္းမွဴးအျဖစ္ ပံုေဖၚထားသည္ကို သတိျပဳမိခ့ဲသည္။

၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသူရညြန္႔တင္အား တပ္မ ၉၉ ဒုတပ္မမွဴးအျဖစ္ မိမိမွတ္သားမိခ့ဲေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕မွတ္ တမ္းမ်ားတြင္ တပ္မ ၉၉မွ နည္းဗ်ဴဟာ ၉၉၁ နည္းဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီး သူရညြန္႔တင္အျဖစ္ ေဖၚျပထားပါသည္။ ထိုစဥ္ ကာလက တပ္မဖြဲ႕စည္းပုံတြင္ တပ္မမွဴးေအာက္တြင္ ဒုတပ္မမွဴး ၃ ေယာက္ရွိၿပီး အဆိုပါဒုတပ္မမွဴးမ်ားက နည္းဗ်ဴဟာမွဴး တာဝန္မ်ားလည္းယူရသည္။ ၁၉၇၇/၇၈ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တပ္မမွဴး၊ ဒုတပ္မမွဴးႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာမွဴး ၃ ေယာက္ထားသည့္စနစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားပါသည္။

နမ့္လင္းတိုက္ပြဲအၿပီး ေနာက္တရက္တြင္ တပ္မမွဴးဗိုလ္မွဴးႀကီးမင္းေဂါင္က ဟတ္စကီးျဖင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ မူစယ္လာၿပီး တပ္စစ္ ေဆးသည္။ ေနာက္ ဇႏၷဝါရီ ၂၅ ရက္ေန့တြင္ ဗ်ဴဟာမွဴး သူရညြန္႔တင္ မူစယ္ႏွင့္နမ့္လင္းေတာင္ ကုန္းအားတပ္လာစစ္ေဆးသည္။ သူကား ယဥ္တန္းႏွင့္လာသူျဖစ္သည္။ သူကံမေကာင္းႏိုင္ခ့ဲပါ။ သူလာသည့္သတင္းကို CPB တပ္မဟာ ၂ က သတင္းရသျဖင့္ အျပန္တြင္ လမ္းျဖတ္တိုက္ရန္ စီစဥ္သည္။ မူစယ္ကားလမ္းေပၚရွိေမာ္ေတာင္းႏွင့္ နမ့္ေပၚတံတားအၾကားတြင္ျဖစ္သည္။ တဖက္ေတာင္ေၾကာတြင္ လွ်ဳိ႕ဝွက္၍ ၇၅ မမ ေနာက္ပြင့္ဆင္ထားသက့ဲသုိ႔ ကားလမ္းေဘးတြင္လည္း ကင္းပုန္းဝပ္သည္။ CPB တပ္ဖြဲ႕သုံး ground sheet ေခၚ တာရပတ္မ်ားက တဖက္ကအစိမ္းေရာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဖက္ကအမဲေရာင္ ျဖစ္သည္။ ကတၱရာလမ္းအေရာင္ႏွင့္ေရာေနသည့္ ထိုတာရပတ္မ်ားကို အမဲေရာင္ဘက္အားအေပၚဘက္မွထားခင္း၍ တာရ ပတ္ေအာက္တြင္ ရဲေဘာ္မ်ားအား ပက္လက္ေမွာက္ရက္အေနအထားျဖင့္ ကားလမ္းေဘးတြင္ ကင္းပုန္းဝပ္ေနခ့ဲၾကသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ဇႏၷဝါရီ ၂၆ ရက္ေန႔ မူစယ္မွ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသူရညြန္႔တင္၏ယဥ္တန္းအျပန္တြင္ လမ္းျဖတ္၍ တိုက္ခိုက္နိုင္ခ့ဲၾကသည္။ သူရညြန္႔တင္လည္း က်ဆံုးခ့ဲသည္။ အျခားက်ဆံုးမႈမ်ားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ ဗ်ဴဟာမွဴးႏွင့္အတူ အေျမာက္တပ္ တပ္ရင္း မွဴးလည္း ပါလာေသးသည္။ သူက် မက် မမွတ္မိေသာ္လည္း သူတုိ႔ႏွင့္အတူပါလာသည့္ ၁၂၀ မမကိုေတာ့ တပ္မဟာ၂ မွ သိမ္းပိုက္လာနိုင္ခ့ဲသည္။ တပ္မဟာ ၂ အဖို႔ နမ့္လင္းေနာက္ဆက္တြဲေအာင္ျမင္မႈရခ့ဲသည့္ တိုက္ပြဲတပြဲျဖစ္ခ့ဲသည္။

ဗိုလ္မွဴးႀကီးသူရညြန္႔တင္ က်သည့္တိုက္ပြဲကာလက မိမိကား ေဆးေက်ာင္းတြင္ပင္ရွိေသးသည္။ သူ၏သမီးျဖစ္သူက မိမိသူ ငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေထြးတုိ႔အတန္းကဆိုေတာ့ သူက်သည့္သတင္းကို ေစာစီးစြာၾကားခ့ဲရသည္။ မိမိတုိ႔ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မုန္း ကိုးနိုင္ငံေရးဌာနေရာက္ေတာ့ ထမင္းစား႐ံုတြင္ ထမင္းစားရန္အခ်က္ေပးသည့္ သံေခ်ာင္းေခါက္သည့္ သံပိုက္လုံးတခု ခ်ိတ္ ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ မူလက ႐ုိး႐ုိးသံေခ်ာင္းထင္ခ့ဲေသာ္လည္း ထိုတိုက္ပြဲမွရခ့ဲသည့္ ၁၂၀ မမ ေျပာင္းျဖစ္ေနဟု သိရသည္။ ေျပာင္းရလာေသာ္လည္း ေမာ္တာက် ည္မရွိ၍ ထမင္းစားအခ်က္ေပးေခါက္သည္ သံပိုက္လုံးျဖစ္ေနရွာေတာ့သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ CPB ၿပိဳကြဲခိ်န္အထိ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ား၌ ကြတ္ခိုင္ႏွင့္မူစယ္ၾကား၊ ကြတ္ခိုင္ႏွင့္ တာမိုးညဲၾကား၊ သိႏၷီႏွင့္ကြန္လုံၾကားကားလမ္းမ်ားသည္ အႏၲရယ္မ်ားလြန္းလွသည္။ အက်အဆံုးမ်ားသည့္ လမ္းျဖတ္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားခ့ဲပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။