ႏိုင္​ဝင္​းသီ ● လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ႏွင္​့​ ေတြ႔ဆုံျခင္​း

ႏိုင္​ဝင္​းသီ ● လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ႏွင္​့​ ေတြ႔ဆုံျခင္​း
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၆၊ ၂၀၁၈

ႏွင္​း​ေတြ ...
ႏွင္​း​ေရစက္​​ေတြ ...
ဘယ္​​ေနရာၾကည္​့လိုက္​  ၾကည္​့လိုက္​ဆြတ္​ျဖဴႏုလြ​ေန​ေသာ ႏွင္​းဖတ္​ႏွင္​းခဲ​ေတြကို သာ လွမ္​း၍ ျမင္​​ေနရသည္​။

ၾကည္​လင္​​ေအးစက္​​ေန​ေသာ ကန္​​ေရျပင္​ ဟိုဖက္​ဆီမွ ပင္​လယ္​ကဗီြးပင္​ႀကီးမ်ား ပင္​ ႏွင္​းျမဴထဲမွာ နစ္​ျမဳပ္​​ေန​ေလသည္​။

သူကပဲ ​ေစာၿပီး​ေရာက္​​ေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္​ ႏွင္​း​ေရစက္​​ေတြကပဲ  သည္​းသည္​းရိုင္​းရိုင္​း ၿပိဳအိက်​ေနလို႔ပဲလား​ေတာ့မသိ။

​ေရျပာကန္​န​ေဘးက ​ေျမဝါလမ္​း​ေကြး​ေကြး​ေလး​ေပၚမွာ ခါတိုင္​းရက္​မ်ားကလို လမ္​း​ေလ်ွာက္​​ေနသူ တဦးတ​ေယာက္​ကိုမွ သူ မ​​ေတြ႔ရပါ။

​ေျခလွမ္​းမွန္​မွန္​ႏွင္​့ သူေလ်ွာက္​​ေနစဥ္​မွာပင္​ သူ႔​ေရွ႕ခပ္​လွမ္​းလွမ္​း ႏွင္​းသားျပာျပာထဲမွ ကုပ္​ကုပ္​ရုပ္​ရုပ္​ထြက္​လာ​ေသာ လူတေယာက္​​ကို ရုတ္ခ်ည္​းသူ ျမင္​လိုက္​ရသည္​။

ထူးျခားမႈတ​ခုမွာ ထိုလူသည္​ လမ္​း​ေလ်ွာက္​လာရင္​းႏွင္​့ ​ေခ်ာင္​း​ေတြတဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုးလာျခင္​းပင္​။

သူ၏​ေခ်ာင္​းဆိုးပုံမွာ ျပင္​းထန္​လြန္​းလွ​ေသာ​ေၾကာင္​့ သူ႔​ေရွ႕မွ ႏွင္​းစက္​မ်ားပင္​ လြင္​့ရွဲသြား​ေလမလားဟု ထင္​မွတ္​ရ​ေလသည္​။

တခါတ​ရံမွာ​ေတာ့ ​ေခ်ာင္​း​ေတြ အဆက္​မျပတ္​ထ ထဆိုး​ေနတာကိုပဲ စိတ္​မရွည္​​ေတာ့လို႔ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္​ တ​စုံတခုခုကို မ​ေက်မနပ္​ ျဖစ္​​ေနလို႔ပဲလား​ေတာ့မသိ။​ ေခ်ာင္​း​ေတြ တဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုး​ေနရင္​းကပဲ ခုန္​​ေပါက္​​ေနျပန္​​ေလသည္​။

ထိုလူ႔ကိုၾကည္​့ၿပီး​ေတာ့ သူ အ​ေတာ္​့ကိုစိတ္​ပ်က္​သြားပါသည္​။

ဒီ​ေလာက္​​ေခ်ာင္​းဆိုး​ေနတဲ့ လူတ​ေယာက္​ဟာ အခုလို နံနက္​ခင္​းမ်ဳိးမွာ လမ္​းထ​ေလ်ွာက္​ဖို႔ မ​ေကာင္​းလွပါဘူး။

ထိုလူသည္​ ​ေခ်ာင္​း​ေတြတဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုး​ေနရင္​းကပင္​  မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​မွ ေလ်ွာက္​လာ​ေသာ သူ႔ကို တခ်က္​က​ေလးငဲ့ၾကည္​့​ေဖာ္​မရဘဲ ​ေရွ႕ဆက္​၍ ​ေလ်ွာက္​သြား​ေလသည္​။

သူႏွင္​့ အနီးကပ္​ဆုံး​ေနရာမွ ျဖတ္​​ေလ်ွာက္​သြား​ေသာ ထိုလူ႔ကို ျမင္​လိုက္​​ရ​​ေသာအခါ သူ႔ မ်က္​လုံး​ေတြက ဝိုင္​းစက္​အံ့ၾသသြား​ေလသည္​။

ပန္​းႏု​ေရာင္​မ်က္​ႏွာ၊ ပါးလွပ္​ခြၽန္​ျမ​ေန​ေသာ ႏွာတံ၊​ေသြ႔ေျခာက္​ညိဳးရီ​ေန​ေသာ မီးခိုး​ေရာင္​မ်က္​လုံးမ်ား။

ဟုတ္​ၿပီ ...ဟုတ္​ၿပီ ...

ထိုလူ႔​ေနာက္​ကို သူ အ​ေမာတ​ေကာ​ေျပး၍ လိုက္​သြားၿပီး ...

"လူ ...လူႀကီးမင္​းဟာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ပါလားခင္​ဗ်ာ"

​ေရွ႕တည္​့တည္​့မွ ပိတ္​ရပ္​လိုက္​ၿပီး သူစိတ္​လႈပ္​ရွားစြာ ​ေမးလိုက္​​ေသာ္​လည္​း ထိုလူသည္​ သူ႔ကို နည္​းနည္​း​ေလးမွ စိတ္​ဝင္​စားပုံမရပါ။ သူ႔မ်က္​ႏွာကို ဖ်ပ္​ခနဲ တ​ခ်က္​ၾကည္​့လိုက္​​ေသာ္​လည္​း စကားတ​ခြန္​းမွ သူ႔ကိုျပန္​မ​ေျပာပါ။

"လူ ...လူႀကီးမင္​းဟာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ ပါလား ခင္​ဗ်ာ"

ဒုတိယအႀကိမ္​ က်ိဳးႏြံ​ေသာ​ေလသံမ်ဳိးႏွင္​့ သူ ​ေမး​ေတာ့မွ ထိုလူ႔ဆီက တိုးတိတ္​​ေသာ ေလသံက​ေလးႏွင္​့

"ဟုတ္​ပါတယ္​။ က်ဳပ္​ဟာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ပါပဲ"

ထိုလူ၏ ႏူတ္​ဖ်ားမွ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ဟု​ေျပာလာ​ေလ​ေသာအခါ သူစိတ္​​ေတြ တအားလႈပ္​ရွားသြားၿပီး

"ခ်က္​ ...ခ်က္​ ...ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​။  လူ ..လူႀကီးမင္​းဟာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ ဟုတ္​ပါတယ္​​ေနာ္​"

ထိုလူ၏ မ်က္​လုံး​ေတြက အနည္​းငယ္​တင္​းမာသြားၿပီး"က်ဳပ္​ကိုက်ဳပ္​ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​လို႔ ​ေျပာၿပီးၿပီပဲဗ်ာ။ ဘာလဲ..ကိုယ္​့လူတို႔ ဆီမွာ အင္​တန္​ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​အျပင္​ အဇာဘိုင္​ဂ်န္​ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​တို႔၊ အ​ာ​ေမးနီးယန္​းခ်က္​​ေကာ့ဗ္​တို႔မ်ား ရိွ​ေန​ေသးလို႔လား"

သူ အထစ္​ထစ္​ အ​ေငါ့​ေငါ့ျဖင္​့

"မ .. မ .. မဟုတ္​ရပါဘူးခင္​ဗ်ာ။ အ ..အမွားအယြင္​းယြင္​း​ေတြ ျဖစ္​ကုန္​မွာ စိုးလို႔ပါခင္​ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္​းဟာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ဆိုရင္​
​ေတာ့ ​ေကာင္​း​ေသာနံနက္​ခင္​းပါလို႔ ႏူတ္​ခြန္​းဆက္​ပါရ​ေစခင္​ဗ်ာ"

ထိုလူသည္​ ​ေခ်ာင္​းတဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုး​ေနရာက ​ေခါင္​းကို ​ေလးတြဲ႔စြာခါရမ္​းလိုက္​ရင္​း

"ဘယ္​လိုလုပ္​ၿပီး ​ေကာင္​း​ေသာနံနက္​ခင္​း ျဖစ္​မွာလဲ ကိုယ္​့လူရာ။ ႏွင္​း​ေတြ​​ေသာက္​က်ဳိးနည္​း က်​ေနတာကြ ​ေမာင္​ရင္​​ေလးရ"

"ဟုတ္​ပါတယ္​ခင္​ဗ်ာ။ ႏွင္​း​ေတြ တအားက်​ေနပါတယ္​။ ေျပာမယ္​ဆိုရင္​​ေတာ့ အခုရာသီဟာ ႏွင္​း​ေတြက်ရမယ္​့ ရာသီဥတုမ်ဳိး မဟုတ္​ပါဘူး။ ရာသီဥတုကလည္​း ဟိုဖက္​ႏွစ္​​ေတြတုန္​းကလို မဟုတ္​​ေတာ့ပါဘူးခင္​ဗ်ာ။ ပုံသဏၭာန္​အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ​ေဖာက္​ျပန္​​ေနပါၿပီ"

ရာသီဥတု​ေဖာက္​ျပန္​မႈ အ​ေၾကာင္​းကိုစကားစၿပီး ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏မ်က္​ႏွာကို သူ မသိမသာ အကဲခတ္​လိုက္​​ေသာ္​လည္​း ခ်က္​
​ေကာ့ဗ္​၏ မ်က္​လုံး​ေတြက ႏွင္​းျပာ​ေတြ အိက်​ေန​ေသာ ကန္​​ေရျပင္​ကိုသာ ​ေငးၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။ ႏွင္​းရိုင္​း​ေတြ မိုး႐ြာခ်သလို ၿပိဳက်​ေန​ေသာ အရပ္​​ေဒသမွာ ​ေနလာခဲ့တဲ့ လူမို႔လို႔ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္​ သူႏွင္​့ပဲ စကားမ​ေျပာခ်င္​လို႔ပဲလား။ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ႏူတ္​ဖ်ားက မည္​သည္​့ စကားသံမွ ထြက္​မလာခဲ့ပါ။

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ကသာ သူ႔ကို စိတ္​မဝင္​စား​ေသာ္​လည္​း သူက​ေတာ့ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ကို အရမ္​းစိတ္​ဝင္​စားလွသည္​။ သူ၏ အစြဲအလမ္​း​ေတြထဲမွာ ပါရီက မြန္​မတ္​ရပ္​ကြက္​ပါသည္​။

ရိုတြန္​းက​ေဖးပါသည္​။ ပြတ္​ရွ္​ကင္​၏ ​ေၾကးျမင္​းသည္​​ေတာ္​ပါသည္​။ အလန္​ဂ်င္​းစ္​ဘတ္​ပါသည္​။ ဟိန္​း ပါသည္​။ ဖရီဒါခါလို ပါသည္​။

သူ႔လိုပဲ ၿမိဳ႕ျပကို ခုံမင္​တပ္​မက္​လြန္​း​ေသာ ဖရန္​႔ခ္​ အိုဟာရာ ပါသည္​။ ဟာရိုးပင္​တာ၏ျပဇာတ္​တခ်ိဳ႕လည္​း ပါသည္​။ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​လည္​း အ​ေသအခ်ာ ပါဝင္​ခဲ့ပါသည္​။
ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ ဝိဥာဥ္​ ပူးကပ္​​ေပ်ာ္​ဝင္​​ေန​ေသာ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​​ကို​ေတာ့  သူ စြဲမက္​လြန္​းလွသည္​။ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ကို ဖတ္​မိတိုင္​းလည္​း ထိုလူနာ​ေဆာင္​ထဲသို႔ သူကိုယ္​တိုင္​ ​ေရာက္​ရိွသြားသလို အၿမဲတမ္​း ခံစားခဲ့ရ​ေလသည္​။

ဆိုး႐ြားနံ​ေစာ္​​ေန​ေသာ အနံ႔အသက္​မ်ား၊​ ေသြ႔​ေျခာက္​မြဲရီ​ေန​ေသာ သက္​ၿငိမ္​မ်က္​လုံးမ်ား၊ ပ်င္​းရိပ်င္​းတြဲလႈပ္​ခုန္​​ေန​ေသာ​ ​ေသြးခုန္​သံမ်ား၊ ထစ္​အတုန္​ရီ​ေန​ေသာ အသက္​ရွဴသံျပင္​းျပင္​းမ်ား။

တခါတ​ခါ​ေတာ့လည္​း လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​၏ အျခား​ေသာတ​ဖက္​မွာ ဘယ္​လိုအရာ​ေတြမ်ား ရိွ​ေနပါလိမ္​့ဟု မြတ္​သိပ္​စြာ သူ သိ​ခ်င္​​ေနမိျပန္​သည္​။

တခါတ​ခါမွာ​ေတာ့ အဲဒီလူနာ​ေဆာင္​ထဲက လူနာ​ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕လက္​က်န္​အခ်ိန္​​ေတြကို  မည္​ကဲ့သို႔မ်ား ကုန္​လြန္​ခဲ့မွာပါလိမ္​့ဟူ​ေသာ အ​ေတြးျဖင္​့ သူ႔ရင္​သည္​ ပူ​ေလာင္​မြန္​းက်ပ္​​ေန​ေလသည္​။

အထူးသျဖင္​့​ေတာ့ ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​​ေပါ့။

မည္​ကဲ့သို႔​ေသာ ၫႊတ္​ႏူးမႈမ်ဳိးလည္​း​မသိ။ ​ေဒါက္​တာ အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ကို​ေတာ့ သူ အရမ္​းစိတ္​ဝင္​စားလွသည္​။ လူနာ​ေဆာင္​
အမွတ္​ေျခာက္​အ​ေၾကာင္​းကို စဥ္​းစားမိလ်ွင္​ သူႏွင္​့ အနီးကပ္​ဆုံး​ေနရာသို႔ ​​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​ ​ေရာက္​ရိွ​​ေနသလိုပင္​ သူ႔စိတ္​ထဲမွာခံစားခဲ့ရသည္​။ တ္ိတ္​ဆိတ္​မႈ​ေတြျပင္​းထန္​အား​ေကာင္​း​ေသာ လမိုက္​ညမ်ဳိးဆိုလ်ွင္​  ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​၏ အသက္​ရွဴသံျပင္​းျပင္​းကို ၾကားရသည္​အထိ ထိုဆရာဝန္​သည္​ သူ႔ကို ဖမ္​းစားနိုင္​ခဲ့​ေလသည္​။

သို႔​ေသာ္​လည္​း လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ထဲက လူနာ​ေတြကို ​ေဆးကုသ​ေပးခဲ့​ေသာ ထိုဆရာဝန္​သည္​ လူနာ​ေဆာင္​ အမွတ္​​ေျခာက္​ထဲမွာပင္​ တိရိစၧာန္​တေကာင္​လို​ေသဆုံးသြားခဲ့​ေသာအခါ သူ တုန္​လႈပ္​​ေခ်ာက္​ခ်ားသြားပါသည္​။

သူ၏ အ​ေတြးအထင္​အရဆိုလ်ွင္​​ေတာ့ ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​သည္​ လူ​ေတာ္​တ​ေယာက္​ျဖစ္​ပါသည္​။ ထူးခြၽန္​ထက္​ျမက္​​ေသာ လူ​ေတာ္​တစ္​​ေယာက္​ဟာ ဘယ္​လိုနည္​းမ်ိဳးနဲ႔ပဲျဖစ္​ျဖစ္​  သူက်င္​လည္​ခဲ့ရာ​ေခတ္​ႀကီးထဲမွာ ​ေခြး​ေသဝက္​​ေသ ပိုးစိုးပက္စက္​​ေတာ့ မ​ေသဆုံးသင္​့ဘူး​ေပါ့။ အထူးအားျဖင္​့ သူ​ေဆးကုသ​ေပးခဲ့တဲ့ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ထဲမွာ အရူးအႏွမ္​းတေယာက္​လို ပိုၿပီး​ေတာ့ မ​ေသသင္​့ဘူး​ေပါ့။

ထိုအျဖစ္​အပ်က္​​ေတြႏွင္​့ ပတ္​သက္​ၿပီး ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​တေယာက္​ သူ႔ကို တခုခု ​ေျပာျပနိုင္​ပါလိမ္​့မည္​။

စိတ္​ရႈပ္​​ေထြး​ေနပုံရ​ေသာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏မ်က္​ႏွာကို သူ ​တ​ေလးတစားၾကည္​့လိုက္​ၿပီး

"ေဒါက္​တာ အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ဟာ လူ​ေတာ္​တ​ေယာက္​ပါခင္​ဗ်ာ။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ထင္​ျမင္​ယူဆခ်က္​ကို ​ေျပာရရင္​​ေတာ့ ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​ ​ေသဆုံးသြားရတဲ့ကိစၥမွာ အဲဒီ​ေခတ္​ကာလ လူ႔အဖြဲ႔အစည္​းရဲ႕ပ​ေယာဂလည္​း အနည္​နဲ႔အမ်ား​ေတာ့ ပါဝင္​ ပတ္​သက္​လိမ္​့မယ္​လို႔ ယူဆမိပါတယ္​။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္​သက္​ၿပီး လူႀကီးမင္​းရဲ႕သ​ေဘာထားမွတ္​ခ်က္​​ေလးကို သိပါရ​ေစခင္​ဗ်ာ"

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳပ္​ၿပီး သူ႔ကို လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။

"ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္ ... ဟုတ္​လား။ ဘယ္​က​ ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​မ်ားပါလိမ္​့။ ကိုယ္​့ အသိအကြၽမ္​း​ေတြထဲမွာ လည္​း အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ဆိုတာ တေယာက္​မွ မရိွပါလားကြာ"

"လူႀကီးမင္​းရဲ႕ အသိအကြၽမ္​း​ေတြထဲက ​ေဒါက္​တာ အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ကို ​ေျပာခ်င္​ မဟုတ္​ပါဘူးခင္​ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္​း​ေရးခဲ့တဲ့ လူ
နာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ထဲက  ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​ကို ​ေျပာတာပါခင္​ဗ်ာ"

လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ဟူ​ေသာ စကားလုံး​အတြဲအဆက္​ကို ၾကားလိုက္​ရသည္​ႏွင္​့ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ မ်က္​လုံးအစုံသည္​ ႏွင္​းျမဴရိပ္​​ေအာက္​မွာ ႏူူညံ့ညင္​သာသြား​ေလသည္​။ စကၠန္​႔အနည္​းငယ္​ ၾကာျမင္​့သြားၿပီးမွ "ဟုတ္​ၿပီ ..ဟုတ္​ၿပီ။ က်ဳပ္​​မွတ္​မိသြားပါၿပီ။ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ကို​ေရာ၊ ​ေဒါက္​တာ အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ကို​ေရာ ဘုရားသခင္​ရဲ႕​ေက်းဇူး​ေတာ္​​ေၾကာင္​့ က်ဳပ္​ အ​ေသအခ်ာ မွတ္​မိသြားပါၿပီ"

တ​ေအာင္​့​ေန​ေတာ့ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ ႏူတ္​ဖ်ားက...

"​ေဒါက္​တာ အန္​ဒ​ေရရာဂင္​ ..ၿပီး​ေတာ့ နီကီတာ..မိုးဇက္​..အိုင္​ဗင္​ဂရို​ေမာ့ဗ္​ ..​ေနာက္​ တေယာက္​ရိွ​ေသးတယ္​ ..ဆာဂ်ီ"

လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ႏွင္​့ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​တို႔ၾကားမွာ ကာရံထား​ေသာ နံရံမွာ ပြင္​့ထြက္​သြားပုံရသည္​။ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ထဲမွ ညည္​းညဴသံမ်ားႏွင္​့ လူနာမ်ားသည္​ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​၏ အာရုံထဲကို တ​ေယာက္​ၿပီးတ​ေယာက္​ ခုန္​ဝင္​လာခဲ့​ေလသည္​။

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က ​ေလသံတိုးတိုး​ေလးျဖင္​့

"ဟုတ္​ၿပီ ..ဟုတ္​ၿပီ ..ဟုတ္​ပါၿပီ ..အားလုံးကို က်ဳပ္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ မွတ္​မိသြားပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ ​ေနစမ္​းပါဦး ကိုယ္​့လူရ။​ ​ေစာ​ေစာ
တုန္​းက ​ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​နဲ႔  ပတ္​သက္​ၿပီး ကိုယ္​့လူ တ​ခုခု​ေျပာလို္​က္​တယ္​​ေအာက္​​ေမ့လို႔"

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ ​ေခ်ာင္​း​ေတြတဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုးျပန္​သည္​။ သူ ​ေခ်ာင္​းဆိုးတာ ရပ္​တန္​႔သြားမွ

"ဒီလိုပါခင္​ဗ်ာ။​ ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​ဟာ လူ​ေတာ္​တ​​ေယာက္​ပါ။ သူ ​ေသဆုံးသြားခဲ့တဲ့ ျဖစ္​စဥ္​ကို သုံးသပ္​ၾကည္​့လိုက္​ရင္​အဲဒီ​ေခတ္​လူ႔အဖြဲ႔အစည္​းရဲ႕ ပ​ေယာဂလည္​း မကင္​းဘူးလို႔  ​ေကာက္​ခ်က္​ခ်မိလို႔ပါ။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္​သက္​ၿပီး လူႀကီးမင္​းရဲ႕ထင္​ျမင္ယူဆခ်က္​​ေလးကို သိခြင္​့ရပါရ​ေစခင္​ဗ်ာ"

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က ​ေခါင္​းတရမ္​းရမ္​းႏွင္​့

"အားလုံးဟာ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ ကိုယ္​့လူရာ။ လူနာ​ေဆာင္​အမွတ္​​ေျခာက္​ဟာလည္​း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီ။​ ေဒါက္​တာအန္​ဒ​ေရရာဂင္​လည္​း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီ။​ ေနာက္​ၿပီး​ နီကီတာ၊ မိုးဇက္​၊ အိုင္​ဗင္​ဂရို​ေမာ့ဗ္​...ဟုတ္​လား။ သူတို႔အားလုံးလည္​း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီ။

အားလုံးဟာ အခ်ိန္​ကာလတ​ခု​ေအာက္​မွာ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့တာခ်ည္​းပဲ မဟုတ္​လား"

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​သည္​ ​ေခ်ာင္​းတဟြပ္​ဟြပ္​ဆိုး​ေနျပန္​သည္​။ အတန္​ၾကာမွ

"လူ႔အဖြဲ႔အစည္​းထဲက ငတုံး​ေတြ၊ ငလုံးေတြအ​ေၾကာင္​းကို​ေတာ့ အခ်ိန္​ကုန္​ခံၿပီး  ​ေျပာမ​ေနစမ္​းပါနဲ႔ကိုယ္​့လူရာ။ အဲဒီငတုံး​ေတြငလုံး​ေတြ အ​ေၾကာင္​းကို ထိုင္​​ေျပာ​ေနလို႔လည္​း ထူးျခားလာမွာမွ မဟုတ္​တာ။ က်ဳပ္​စဥ္​းစားလို႔မရတာတခုက ဘုရားသခင္​ဟာဘယ္​လိုရည္​႐ြယ္​ခ်က္​နဲ႔ အဲဒီငတံုး​ေတြ ငလုံး​ေတြကို ဒြႏၷယာထဲ ​ေစလႊတ္​လိုက္​သလဲဆိုတာပါပဲ"

နံနက္​ခင္​းသည္​ ႏွင္​းျမဴမ်ားျဖင္​့ ပိုၿပီးျပာ​ေမွာင္​လာ​ေလသည္​။ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က ​ေခ်ာင္​း​ေတြ အဆက္​မျပတ္​ဆိုး​ေနျပန္​သည္​။သူ ​ေခ်ာင္​းဆိုး​ပုံမွာ ျပင္​းထန္​လြန္​းလွ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ပါးလွပ္​​ေန​ေသာ အ​ေရျပား​ေအာက္​က အဆုတ္​တုံးမ်ားပင္​ ကြၽတ္​ထြက္​လာ​ေလမလားဟု ထင္​မွတ္​ရ​ေလသည္​။
ဘာပဲ​ေျပာ​ေျပာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ကို​ေတာ့ သူ ​ေလးစားပါသည္​။​ ေနာက္​ၿပီး ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က ဘဝမွာ ​ေသျခင္​းတရားရိွတာကို လက္​ခံယုံၾကည္​သူျဖစ္​သည္​။

​ေျပာမည္​ဆ္ိုလ်ွင္​ ​ေသျခင္​းတရားဟာ အမွန္​တရားတခုျဖစ္​ၿပီး ​ေသျခင္​းတရားကို သက္​ဝင္​ယုံၾကည္​တာဟာ ဘုရားသခင္​အ​ေပၚ ယုံၾကည္​မႈရိွသြားတာပဲမဟုတ္​လား။

​ေခ်ာင္​းဆိုးရလြန္​း​ေသာ​ေၾကာင္​့ ႏြမ္​းလ်လာပုံရ​ေသာ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ကို သူ ဦးၫႊတ္​၍နႈတ္​ဆက္​လိုက္​ၿပီး ...

"အခုလို မ​ေမ်ွာ္​လင္​့ဘဲနဲ႔ ​ေတြ႔လိုက္​ရတာကို ဝမ္​းသာရပါတယ္​ခင္​ဗ်ာ။ သိခ်င္​​ေနတဲ့ ​ေမးခြန္​းတခ်ိဳ႕ကို ​ေျဖၾကား​ေပးတဲ့ အတြက္​လည္​း အလြန္​ပဲ ဝမ္​းသာဂုဏ္​ယူမိပါ​တယ္​ခင္​ဗ်ာ။ ဒါထက္​ ​ေမးစမ္​းပါရ​ေစဦး။ လူႀကီးမင္​းဟာ ဘုရားသခင္​ဆီကို သြား​ေနတာမ်ားလားခင္​ဗ်ာ"

ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​က သူ၏ဦး​ေခါင္​း​ေပၚတြင္​ ၿငိကပ္​​ေန​ေသာ ႏွင္​းခဲႏွင္​းဖတ္​မ်ားကို လက္​ႏွင္​့သပ္​ခ်လိုက္​ရင္​း

"ဘုရားသခင္​ ..ဟုတ္​လား။ ဒီ​ေလာက္​ဆိုး႐ြား​ေနတဲ့ ရာသီဥတုၾကားမွာ ဘုရားသခင္​ဆီကို က်ဳပ္​က ဘာသြားလုပ္​ရမွာလဲကိုယ္​့လူရာ..ကိုယ္​့လူပဲ စဥ္​းစားၾကည္​့ပါဦး။ ဘုရားသခင္​ကလည္​း အခုလိုရာသီဥတုမ်ဳိး မွာ ​ေႏြး​ေႏြး​ေထြး​ေထြး ​ေနခ်င္​မွာ​ေပါ့။ က်ဳပ္​ကို ​ေတြ႕ခ်င္​ပါ့မလား။ သူ႔ဘက္​ကလည္​း စဥ္​းစားၾကည္​့ပါဦး။ အမွန္​အတိုင္​း​ေျပာရရင္​ ​ေတာ့ ​ေဗာ့ဒဂါတ​ခြက္​​ေလာက္​ ​ေသာက္​ခ်င္​လို႔ ဒီဘက္​ကို ​ေရာက္​လာတာဗ် ကိုယ္​့လူရ။ ကိုယ္​့လူနဲ႔ စကား​ေျပာ​ေနတာနဲ႔ ​ေနာက္​​ေတာင္​က်​ေနၿပီလားမသိဘူး"

သူတို႔ၿမိဳ႕က​ေလးက အ​ေခၚအ​ေဝၚ အတိုင္​းသာဆိုလ်ွင္​ ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ သြား​ေန​ေသာယမကာဆိုင္​​ေလးမွာ"ထန္​းပင္​ကုန္​း" အရက္​ဆိုင္​​​ေလး​ေတြဆီကို ဦးတည္​​ေနျခင္​းပင္​။

ထိုဆိုင္​စုစု​ေလး​ေတြမွာ မနက္​သြား ညျပန္​ ၿမိဳ႕ျပလူသားမ်ားျဖင္​့  ရႈပ္​​ေထြးလႈပ္​ခတ္​​ေနတတ္​ၿပီး အၿမဲတမ္​းဆူညံပြက္​​ေလာထ​ေန​ေသာ ပစႏၲရစ္​အရပ္​က​ေလးပင္​ ျဖစ္​သည္​။

ထို​ေနရာ​ေလးကို ​ေရာက္​ရိွလာသူမ်ားမွာ ​မြန္​းက်ပ္​ခါးသက္​​ေန​ေသာ ဘဝ​ေတြထဲမွ ရုန္​းထြက္​လာသူ​ေတြျဖစ္​ၿပီး အခန္​႔ မသင့္ခဲ့လ်ွင္​ တေယာက္​၏​ေခါင္​းကို တေယာက္​က ရိုက္​ခြဲပစ္​ဖို႔ ဝန္​​ေလးသူမ်ား မဟုတ္​​ၾက​ေၾကာင္​းႏွင္​့ ​ေဗာ့ဒဂါဆိုသည္​မွာ ျဖဴသလားမည္​းသလားပင္​ ျမင္​ဖူးၾကသည္​့ လူမ်ားမဟုတ္​​ေၾကာင္​း ထို​ေန႔က ခ်က္​​ေကာ့ဗ္​ကို သူ မ​ေျပာလိုက္​ပါ။  ။

ႏိုင္​ဝင္​းသီ