အမၺနဒီေက်ာ္စြာ ● ကြၽန္ေတာ္ႏွင္႔ ထိုင္ခံု

အမၺနဒီေက်ာ္စြာ ● ကြၽန္ေတာ္ႏွင္႔ ထိုင္ခံု
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၊ ၂၀၁၈

သည္ေန႔သည္ မေန႔ကလိုမဟုတ္ပါ။ သည္ေန႔သည္ ေန႔ရက္အသစ္တစ္ရက္သာျဖစ္သည္။ ထိုကဲ႔သို႔ သာမာန္ေန႔ရက္ျဖစ္ သည္ဟုေျပာဆိုေနရျခင္းကိုက ထူးျခားမႈျဖစ္သည္လို႔ မလည္ရႈပ္ျဖစ္ေအာင္ မရႈပ္ရႈ႔ပ္ေအာင္လုပ္ေနၾကေသာ ေလာကႀကီး တြင္ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ဆိုသည့္အတိုင္း သည္ေန႔လည္း ကြၽန္ေတာ္သည္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ မွီတင္းေန ထိုင္ၾကသူမ်ားထဲမွ ထူးျခားဆန္းျပားတမူထူးတဲ႔ လူထူးျခားစာေပဖန္တီးသူ ဆရာ/မမ်ား၏ စာမူမ်ားကို ရန္ကုန္ ျမိဳ႕တြင္းတြင္ရွိ ေသာ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ စာေစာင္ ေန႔စဥ္သတင္းစာတိုက္မ်ားဆီသို႔ စာမူမ်ားေခ်ာေမာလြယ္ကူေအာင္ျမင္စြာ ေရာက္ရွိဖို႔ရာ ေရွ႕တန္းထြက္ရေပဦးမည္။

ပထမဆံုးစစ္ပြဲကေတာ႔ ကားမွတ္တိုင္တြင္ ရန္သူမဟုတ္ မိတ္ေဆြမဟုတ္သူ အာဂလူသားမ်ားႏွင့္ အလုအယက္ ထိုင္ခံုတစ္ ေနရာအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ရျခင္း ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ရန္ေတြကုန္သြားေသာ ရန္ကုန္တြင္ အခ်ိန္ေတြကိုပါ ကုန္ သြားေအာင္ ကားေပၚတြင္ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနရေသာရန္ကုန္တြင္ အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္၊ တစ္နာရီ တစ္နာရီခြဲခန္႔ လိုရာ မ ေရာက္ခင္ အက်ိဳးရွိေစရန္အတြက္ စာအုပ္ကေလးဖတ္ကာ စိတ္ကိုအစာေကြၽးဖို႔ အားအင္ျဖည့္ဖို႔ အာဟာရျဖည့္ဖို႔ ထိုင္ခံရ ေအာင္လုဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။ ထိုင္ခံုကေလးရမွသာ စာဖတ္တတ္ေသာအကြၽႏု္ပ္အတြက္ေတာ႔ နပိုလီယံထက္ ခက္ခဲေသာ စစ္ပြဲကို ဇြဲနပဲႏွင့္ တိုက္ရေပလိမ္႔မည္။ ထိုင္ခံုမရလွ်င္ မတ္တတ္ႀကီးစာဖတ္၍မတတ္ေသာ အားနည္းခ်က္ကိုက ထိုင္ခံုလုျဖစ္ ေအာင္ တြန္းအားေပးကာ ခႏၶာကိုယ္သက္သာေစရန္ ဤသို႔ပင္ၾကံေဆာင္ရေပမည္။

ေစာင္႔ေနေသာေမာင္မင္းႀကီးသား YBS ကားလာေခ်ၿပီ။ အိုလံပစ္မာရသြန္ေျပးပြဲၿပိဳင္သကဲ့သို႔ အလြန္ပင္ လွ်င္ျမန္ေသာ ႏႈန္း ျဖင့္ ေလးညႇိဳ႕မွလႊတ္လိုက္သည့္ ျမားပမာ၊ ခ်ည္တိုင္မွ လႊတ္လိုက္သည့္ ျမင္း႐ိုင္းပမာ၊ တအားကုန္ထုတ္သံုး၍ ေရႊနန္းေတာ္ တမွ် တန္ဖိုးရွိလွသည့္ ထိုင္ခံုႀကီးကိုရရွိရန္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ႀကိဳးပမ္းကာ ေနာက္ဆံုးခန္းတြင္ အားလံုး ေမ်ွာ္လင္႔ထားသည့္ အတိုင္း မင္းသားေရႊဘက ထိုင္ခံုရခဲ႔ေလၿပီ။

အနင္းခံလိုက္ရေသာေျခေထာက္ေလးကို တစ္သွ်ဴးႏွင္႔သုတ္ကာ အတြန္းခံအတိုက္ခံထားရ၍ အေမႊးနံ႔ အညႇီနံ ေခြၽးနံ႔ မိတ္ကပ္နံ႕ အနံ႔ေပါင္းစံုကို ဖုတ္ဖက္ခါ စာမူအိတ္ကေလးကိုေဘးမွာခ် ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ စာေပဝါက်မ်ား စာအုပ္က ေလးကိုလွန္ကာဖတ္ရင္း စာမ်က္ႏွာ ၅၅ GAP ကြက္လပ္သဘာတရားအပိုဒ္တြင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက GAP ကြက္လပ္ဆိုတာ မရွိသေယာင္ ရိတိတိေရးခဲ႔ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ အမွန္စင္စစ္တြင္ရွိေၾကာင္း၊ စနစ္တစ္ခုအတြင္းမွာ မပါတဲ့၊ ရွိမေနတဲ႔ ယူနစ္ (ဝါ) တန္ဖိုးလို႔ ဖြင္႔ဆိုထားၿပီး ဘာသာစကားရဲ႕ စည္းကမ္းေတြအရမပါရတာျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရမွာျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ဥပမာနဲ႔တကြ “ေမာင္ဘမွာ သူ႔အထက္က အစ္ကိုသံုးေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ေအာက္မွာ ညီသံုးေယာက္ရွိတယ္ အစ္ကိုေတြကို ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ၁-အစ္ကိုႀကီး ၂- အစ္ကိုလတ္ ၃ - အစ္ကိုေလးလို႔ေခၚတယ္၊ ညီေတြကိုေတာ့ ၁-ညီႀကီး ၂ - ညီလတ္ ၃ - ညီေလးဆိုရာမွာ (ညီၾကီး) ဆိုတာမရွိဘူး။ အဲဒါ GAP ပါပဲ” ရွင္းျပထားတာေလးကို စိတ္ဝင္တစားဖတ္လိုက္ ေတြးလိုက္ ျပန္ဖတ္လိုက္ ကိုယ္႔ဗ်ဴဟာႏွင္႔ကိုယ္ အငိုက္မိေနခိုက္မွာပင္ အနားသို႔ အသက္အရြယ္ႀကီးရင္႔ေသာ အေဖအရြယ္ ဦးေလးႀကီးတစ္ဦးက ထိုင္ခံုအနားတြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ အထုပ္အပိုးမ်ား မႏိုင္မနင္းျဖင့္ ေဟာဟဲဆိုက္ကာ ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုး ေရာက္လာၿပီး ကားတစ္လံုးေပၚတြင္ တစ္ဦးတစ္ေလမွ် တပည့္ရုပ္မထြက္ဘဲ အားလံုးဗိုလ္ရုပ္ထြက္ေနေသာ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ခရီးသြားမ်ားကို ထိုင္ခံုေလးမ်ားထေပးၾကမလား အထုပ္ကေလးမ်ား ကူဆြဲေပးၾကမလားဆိုသည့္ ဟန္အျပည့္ႏွင္႔ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ အျပည့္ႏွင္႔ ေဝ့ေဝ့ၾကည့္ေနဟန္တူသည္။

ကြၽန္ေတာ္ထိုင္စီးလာသည္မွာလည္း ငါးမွတ္တိုင္ေလာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး သြားလိုေသာေရႊျပည္ဌာနကိုေရာက္ရန္ ကားတစ္နာ ရီေက်ာ္ခန္႔ စီးရေပဦးမည္။ လာပါ လာပါ အဘ သည္မွာထိုင္ပါဟုေျပာရန္ျပင္ေနစဥ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ခ်စ္ေသာစိတ္က ေဟ႔ေကာင္ မင္းက တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးစီးမွာလား၊ စီးႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ္႔ စာက ဘယ္လိုဖတ္ေတာ႔မလဲ လက္ကိုင္ကြင္းက တစ္ဖက္ကိုင္ရဦးမယ္၊ စာမူအိတ္ကဆြဲရဦးမယ္၊ တြန္းတာတိုက္တာတိုးတာ ေျခေထာက္ေတြ ဖိနပ္ေတြကို တက္နင္းတာကခံရဦးမယ္၊ မင္းက ဖိနပ္နင္းခံရတာကို အမုန္းဆံုးမဟုတ္ဘူးလား။ အျခားသူေတြ ထေပးလိမ္႔မယ္။ ကားေပၚ မွာမင္းတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ ထိုင္ခံ ၄၄ ေယာက္စာပါတယ္ကြ။ မင္း မထေပးလည္းက်န္တဲ႔ ၄၃ ေယာက္ထဲက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထေပးရင္ ရတာပဲ။ မွတ္တိုင္အနီးဆံုးသူေတြ ထေပးလိမ္႔မယ္ကြာ။ မင္းက ဂိတ္ဆံုးစီးရမွာ မင္းကထေပး လိုက္ရင္ မတ္တပ္ရပ္ရမယ္။ အားအင္ကုန္ခမ္းမယ္။ ပင္ပန္းမယ္။ မလန္းမဆန္းျဖစ္မယ္။ မင္းက စိတ္ေတြ ကိုယ္ေတြ ႏႈန္း ၿပီး အားအင္ခ်ိနဲ႔သြားရင္ မင္းကိုအားကို္းၿပီးပို႔ခိုင္းထားတဲ႔ စာမူခထုတ္မယ္၊ စာမူပို႔မယ့္တာဝန္ေတြ လစ္ဟင္းကုန္ရင္ ဘယ္လို လပ္မွာလဲ။ မင္းလည္းဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ ႏိုင္ငံကိုကိုယ္စားျပဳၿပီးအမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာပဲ။ မင္းအေနာက္မွာ စာမူေတြအမ်ားၾကီး၊ လူေတြ အမ်ားႀကီးမိသားစုေတြ အမ်ားႀကီးရပ္တည္ေနၾကတာ ဘာညာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ မထေပးခ်င္ေအာင္ လာေျပာေနပါေလေရာလား။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကလည္းမေခေဟ႔ေကာင္ မင္းက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္မရွိဘူးလားလူဆိုတာ ကို္ယ္႔အမ်ိဳးကိုကုိယ္ ခ်စ္တတ္ရတယ္ကြ အဘလက္ထဲကအထုပ္ေတြကေလးေနတာဆိုေတာ႔ အထုပ္ေတြကိုယူေပးလိုက္ ထေပးစရာမွမလိုတာ လူေတြၾကားေအာင္ အဘအထုပ္ေလးေတြ ယူေပးထားပါမယ္ေပးပါလို႔ အက်ယ္ႀကီးေျပာၿပီး ယူေပးလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ မင္းအသံကိုၾကားရင္ အျခား သူေတြ ထေပးၾကလိမ္႔မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ႔ လူက်ပ္ေနလို႔ မလႈပ္သာတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ ဂိတ္ဆံုး စီးရမွာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဘာလုပ္ေပးလိုက္ပါ ညာလုပ္ေပးလိုက္ပါ ကူညီေပးၾကပါ ေျပာလိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါဆိုၿပီး တရားေတြ ေဟာေနေလရဲ႕။

ေကာင္းတဲ႔ စိတ္ကေလးကေတာ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထေပးလိုက္ပါကြာ။ လူႀကီးသူမဆိုတာ ေစာင္႔ေရွာက္ေပး ျပဳစုေပး အားေပး ခြင္႔ရတာ အင္မတန္မွကုသိုလ္ထူးလို႔ပါ။ သိၾကားမင္းက လူေယာင္ဖန္ဆင္းၿပီး မင္းစိတ္ေနစိတ္ထားကို စစ္ေဆး စမ္းသပ္ ေနတာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို လြတ္လပ္ေရးရယူေပးခဲ႔တဲ႔ သူရဲေကာင္း အာဇာ နည္တစ္ဦးရဲ႕မ်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေနရင္ေကာ၊ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ ေတြထဲကမ်ားျဖစ္ေနမလား၊ မင္းကိုယ္တိုင္ သိပ္မသိတဲ႔ အေဖအေမ အဖိုးအဖြားေတြဘက္က ေဆြမ်ိဳးဦးႀကီးေတြျဖစ္ေနရင္ေကာ၊ လူႀကီးသူမေတြဆိုတာ မင္းထက္ပိုၿပီးအားအင္ နည္းတယ္၊ မင္းပင္ပန္းတယ္ဆိုတာထက္၊ လူႀကီးသူမေတြက ဆယ္ဆ အဆႏွစ္ဆယ္ ပိုပင္ပန္းတာေပါ႔ကြာ။ ၄၄ ေယာက္ ထဲက ဘယ္သူမွ မထေပးလည္း မင္းထေပးတာနဲ႔ ရေနတာပဲေလ။ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ စာဖတ္တာလည္း ေနာက္မွဖတ္ရင္ ရတာပါပဲ။ အဘက ေလးငါးမွတ္တိုင္ေလာက္ပဲ ခဏေလးစီးၿပီး ဆင္းမယ္႔မွတ္တိုင္ေရာက္ရင္ မင္း ျပန္စီးလို႔ ရတာပဲေလ။ လူႀကီးသူမေတြကို ကူညီေပးရတာ ကုသိုလ္ရပါတယ္လို႔ နားခ်ေနေလတယ္။

အတၱသမားစိတ္ဓါတ္ကလည္း မေန။ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ ထေပးစရာမလိုဘူးကြ။ ဒီထိုင္ခံုရဖို႔ မင္းဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားခဲ႔ရလဲ မင္းအသိပဲေလ။ တိုးရတယ္ ေျပးရတယ္ လုရတယ္ ဇြဲရွိရတယ္ လံု႔လသံုးရတယ္ ဝရိယစိုက္ထုတ္ခဲ႔ရတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ပဲေလကြာ။ တန္းစီထားရတာပဲ။ ေရွ႕ကေရာက္ေနသူကို ဦးစားေပးရမွာ။ သူေနာက္က်လို႔ မတ္တတ္ရပ္စီး ရတာ ဘာဆန္းသလဲ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ အိုင္တီေခတ္မွာေနာက္က်ရင္ အခုလိုအျဖစ္ေတြနဲ႔ပဲ အျမဲၾကံဳရမွာပဲ။ မင္းဟာမင္း ဆက္ထိုင္ေန။ အလြတ္ႀကီးပါကြာ။ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းၿပီး ဘာမွ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ အားနာျပေနစရာမလိုဘူးတဲ႔။

မေကာင္းျမင္စိတ္ကလည္း အလာၾကီးပါပဲ။ သံဃာေတာ္ေတြ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ မသန္စြမ္းေတြအတြက္ ထိုင္ခံုေတြ သီးသန္႔ရွိေနၿပီးသားပဲေလ။ အဲသည္ထိုင္ခံုေတြမွာထိုင္ေနတဲ႔သူေတြက ထေပးရဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္ကြ။ သူတို႔ေတာင္ ထမ ေပးရင္ မင္းလည္းထေပးစရာမလိုဘူးေလ။ ၿပီးေတာ႔ မင္းထိုင္ေနတဲ႔ ထိုင္ခံုကိုမေရာက္ခင္ ေရွ႕မွာထိုင္ခံုေတြ အမ်ားႀကီးရွိ ေနတာပဲ။ အဲထိုင္ခံုကသူေတြက ဘာလို႔မထေပးၾကတာလဲ။ အဘကေကာ ဘာလို႔ အဲေရွ႕က ထိုင္ခံုေတြအနားမွာ မရပ္ဘဲ မင္းထိုင္ခံအနားမွာ လာရပ္ေနရတာလဲ။ ဒါ ထူးဆန္းတယ္၊ မရိုးသားဘူးလွည့္ကြက္ေတြ ဘာေတြရွိႏိုင္တယ္ ထမေပးနဲ႔ ထေပးမယ္ဆိုလည္း ေသခ်ာေလ႔လာဦးကြ တဲ႔။

“အဘလာလာဒီမွာထိုင္ပါ” ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေရႊဘပဲမင္းသားလုပ္သြားပါၿပီ။ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ထားေတြ စိတ္ညစ္ စိတ္ယုတ္ စိတ္ပုတ္ေတြကို ႏွိမ္နင္းေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အလြန္တရာဆံုးျဖတ္ရခက္လွစြာေသာ ထိုင္ခံုလုပြဲအေရးအခင္းႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ တို္က္ခိုက္ၿပီးသကာလ ေရႊဘက အဘကိုေနရာေပးလိုက္ၿပီလို႔ထင္ရင္ ျမန္မာ VIDEO ကားေတြ ရုပ္ရွင္ကားေတြၾကည့္တာ ေလွ်ာ႔သင္႔ေနပါၿပီ။ အမွန္က ထိုသို႔မဟုတ္ပါ အဘကိုေနရာေပးလိုက္သူမွာကား အျခားမဟုတ္ တကူးတကထေပးသူ မဟုတ္ပဲသူဆင္းရမည့္မွတ္တိုင္သို႔ေရာက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထခ်င္ခ်င္ မထခ်င္ခ်င္ ထေပးရမည္ျဖစ္ေသာ အကြၽန္ပ္၏ ေဘးမွ ဇာတ္လမ္းအစအဆံုးတြင္ ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္မွ သူရဲေကာင္းလုပ္တတ္ၾကသူ၊ သူရဲေကာင္း လုပ္ျပတတ္သူတို႔၏ မူအ တိုင္း ႏွမ္းဝင္ ျဖဴးကာအရူးထက္ တမူးသာ ဘိန္းစားခ်င္းအတူတူ တစ္မူးပို႐ွဴသြားသူေပတည္း။ သို႔ေသာ္ အဘသည္လည္း ထိုမွတ္တိုင္မွာပင္ ဆင္းမည္ျဖစ္ေသာအခါ ေလာကႀကီးဟာ ဆန္းၾကယ္လွပါတကားဟု ဆိုညည္း႐ံုမွတပါး အျခားမရွိၿပီ။

ေလးစားစြာျဖင္႔
အမၺနဒီေက်ာ္စြာ