ေမာင္ေမာင္စုိး ● အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ တတိယပင္လုံ

ေမာင္ေမာင္စုိး ● အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ တတိယပင္လုံ
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၈၊ ၂၀၁၈

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ တႏိုင္ငံလုံး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ NCA အား အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထုိးၿပီးေနာက္ NCA စာခ်ဳပ္သည္ စတင္အသက္ဝင္ လာခ့ဲသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ NCA ႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာမတူမႈမ်ား၊ မေၾကလည္မႈမ်ား၊ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားရွိေနေသာ္လည္း လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္၌ NCA သည္ တရားဝင္မႈရွိေနသည္ကို ပစ္ပယ္၍မရေပ။ ထုိ႔ အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ အစိုးရႏွင့္တပ္မေတာ္သည္ NCA အား ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထုိ႔အတူ NCA စတင္အသက္ဝင္သည့္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ NCA သည္ အစိုးရႏွင့္တပ္မေတာ္အတြက္ မူအရ သာမက ဂုဏ္သိကၡာအရပါ အေရးပါလာသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။

အစပိုင္းကာလက အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ႏွွင့္စတင္ခ့ဲေသာ NCA တြင္ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း၌ မြန္ျပည္သစ္ႏွင့္လားဟူ အဖြဲ႕ ၂ ဖြဲ႕ထပ္တိုး ၿပီး အဖြဲ႕ ၁၀ ဖြဲ႕ ထိ ရွိလာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ထုိ႔အတူ NCA ပါ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအား စတင္အေကာင္အထည္ ေဖၚလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သမတဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ တႀကိမ္က်င္းပခ့ဲၿပီး လက္ရွိ NLD အစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္တႀကိမ္ႏွင့္ NLD လက္ထက္ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံမ်ားသည္ NCA အားအစျပဳရန္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားျဖစ္၍ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ား မေတြ႕ခ့ဲရဟုဆိုရမည္။ သုိ႔ေသာ္ NLD အစိုးရလက္ထက္ ပထမအႀကိမ္ က်င္းပၿပီးေနာက္ပိုင္းမွစ၍ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားၾကား NCA အပါအခ်က္မ်ားအား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို၍ အေကာင္အထည္ေဖၚၾကရာတြင္ ကြဲလြဲမႈမ်ားရွိ လာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရေပသည္။ အဆိုပါကြဲလြဲမႈမ်ားမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ညီလာခံအၿပီး၌ ပို၍သိသာထင္ရွားလာသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။

● အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ
ပထမအႀကိမ္ညီလာခံၿပီးေနာက္ပိုင္းစ၍ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏွစ္ဖက္အဓိပၸါယ္ ေကာက္ယူမႈမ်ား၌ ကြဲလြဲမႈရွိခ့ဲသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ညီလာခံၿပီးေနာက္ ထိုကြဲလြဲမႈမွာ ပိုမိုႀကီးထြားၿပီး တတိယအႀကိမ္က်င္းပနိုင္ေရးအတြက္ အခ်ိန္သတ္မွတ္ရန္ပင္ အခက္ေတြ႕လာေပေတာ့သည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ကထဲက NCA လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည့္ အဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕က အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခြင့္မရပါက တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံမတက္ဟုပင္ ထုတ္ျပန္လာသည္ကိုပင္ ေတြ႕ရေပသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ရွမ္းျပည္နယ္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာထားကြဲလြဲေနၾကသည္။ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ တနသၤာရီတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္တိုရွိ ကရင္တုိ႔၏ အမ်ဳိးသားအဆင့္ ေဆြးေႏြး ပြဲမ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္မရရွိခ့ဲ။ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ အကဲဆတ္ေသာအေျခအေနရွိသည္ဟူသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ အမ်ဳိးသား အဆင့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား လုပ္ခြင့္မျပဳခ့ဲေပ။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ NCA ေရးထိုးထားခ့ဲေသာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွာ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ အကန္႔အသတ္မ်ားရွိေန၍ လုပ္ေဆာင္နိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ ထုိ႔ျပင္ NCA လက္မွတ္မထိုးေသးသည့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားရွိသည့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေဝးေနဆဲျဖစ္သည္။သုိ႔ျဖစ္ရာ လက္ရွိ NCA ေပၚ အေျချပဳသည့္ နို္င္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အၾကပ္အတည္းတခု ၾကံဳေနရသည္ဟု ဆိုရပါမည္။

အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုသည္မွာ NCA တြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ အခန္း (၅) ပုဒ္မ ၂၀ ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဆိုထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

"၂၀။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ နိုင္ငံေရးလမ္းျပေျမပုံႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို သေဘာတူသည္။

(က) တနိုင္ငံလုံး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္း။

(ခ) အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမူေဘာင္ (The Framework for Political Dialouge) ကို ေရးဆြဲသေဘာတူညီမႈယူျခင္း။

(ဂ) ထိုမူေဘာင္ကိုအေျခခံ၍ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း ကိစၥရပ္မ်ား၊ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးျခင္းႏွင့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီေသာ ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း။

(ဃ) ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံက်င္းပျခင္း။

(င) ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုျခင္း။

(စ) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သုိ႔တင္သြင္း၍ အတည္ျပဳခ်က္ရယူျခင္း။

(ဆ) ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ (Pyidaungsu Accord) ပါ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚျခင္းႏွင့္ လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားက္ို အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္ျခင္း" ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

အခန္း (၇) ခန္း ပုဒ္မ (၃၃) ခုပါဝင္ေသာ NCA စာခ်ဳပ္တြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဒ္မ (၂၀) တြင္ တေၾကာင္းသာေဖၚျပထားၿပီး တိက်ေသာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မပါေပ။ အျခားပုဒ္မမ်ားတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဖၚျပထားသည့္ "ပါဝင္သင့္သူအားလုံးပါသည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက်င္းပသြားရန္" ဆိုသည္ႏွင့္ "ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားျဖင့္ေဆာင္ရြက္ရန္" ဆိုသည့္အခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္စဥ္းစားရန္လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။

● လက္ရွိကြဲလြဲမႈမ်ား
လက္ရွိအမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္ဘက္မွသေဘာထားမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သတ္မွတ္ထား သည့္ေနရာတြင္သာ ျပဳလုပ္ေရးျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားဖက္ကသေဘာထားမွာ ရွမ္းျပည္အတြင္းရွိ ၿမိဳ႕ အေတာ္မ်ားမ်ား တြင္ လူထုပါဝင္သည့္ အေျခခံက်သည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အရင္ျပဳလုပ္မည္။ ၿပီးမွ ၎မွတက္လာေသာ သ ေဘာထားမ်ား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားစုစည္း၍ သတ္မွတ္ေနရာတြင္ျပဳလုပ္မည္ဟု ရပ္ခံလ်က္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္နယ္၌ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ အစည္းအေဝးမ်ားျပဳလုပ္မွ တပ္မေတာ္ဖက္ လိုက္လံတားဆီးမႈမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲသည္ကိုေတြ႕ရေပရာ UPDJC (ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈပူးတြဲေကာ္မတီ) တြင္ ရွင္းလင္းစြာေဆြးေႏြးခ့ဲျခင္းမရွိ၍ေလာဟု ေမးခြန္းထုတ္ ဖြယ္ ျဖစ္သည္။

အေျခခံက်သည့္ကြဲလြဲမႈမွာ တပ္မေတာ္ဖက္မွ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား၏ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုသည္မ်ားကို ၎အဖြဲ႕မ်ား ထိမ္းခ်ဳပ္ရာေဒသတြင္သာျပဳလုပ္ေစလိုၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ျပဳလုပ္ပါက တပ္ဖက္က အကန္႔အသတ္ႏွင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ၿမိဳ႕တြင္သာ ျပဳလုပ္ေစလိုပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ UWSA (ဝ) ႏွင့္ NDAA (မိုင္းလား) တုိ႔မွအပ လက္ရွိ NCA ထိုးထားေသာ အဖြဲ႕မ်ားသည္ ေတာတြင္း၌သာအေျချပဳနိုင္ၿပီး ေျပာက္က်ားအျဖစ္သာ ရပ္တည္ေနခ့ဲသည္ျဖစ္ရာ တပ္မေတာ္မွထိမ္းခ်ဳပ္ထား ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားလုပ္ကိုင္ျခင္းကို လက္သင့္ခံရန္ ခက္ခဲေနပုံရပါသည္။ တဖက္ႏွင့္တဖက္ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္အဝမရေသးသည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအား ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ခြင့္ေပးပါက ၎အဖြဲ႕တုိ႔အား ၿမိဳ႕ေပၚ တရားဝင္စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားခြင့္ေပးသက့ဲသုိ႔ျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္ပုံရသည္ ဟု ဆိုရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း တပ္မေတာ္ဖက္က လက္ခံရန္ခက္ခဲေနပုံရသည္ဟု သုံးသပ္ရေပသည္။

တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားဖက္ကလည္း ၎တုိ႔အေနႏွင့္ မည္သုိ႔ပင္ေတာတြင္း၌ ရပ္တည္ရသည္ဟု ဆိုေစကာမူ ၎တို႔တိုင္း ရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔ျပည္နယ္အတြက္ ရပ္ခံလုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု မွတ္ယူထားၾကသည္။ ထိုမတူေသာ ရပ္ခံမႈမ်ား မွထြက္ေပၚလာသည့္ စဥ္းစားၾကည့္ျမင္ပုံမ်ားအရ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြဲလြဲမႈမ်ားျဖစ္
ေပၚလာသည္ဟုဆိုရပါမည္။

● ေျဖရွင္းရန္ စဥ္းစားမႈမ်ား
အဆိုပါျပႆနာအားေက်ာ္လႊားရန္ စဥ္းစားမႈတခုမွာ NCA ထိုးထားသည့္ အဖြဲ႕မ်ားမွ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကား ေတြ႕ ဆံုၿပီး နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ရယူျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအားေက်ာ္လႊားရန္ စဥ္းစားမႈကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုသုိ႔စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ပါက လတ္တေလာအၾကပ္အတည္းကို ေက်ာ္လႊားေကာင္း ေက်ာ္လႊားနိုင္မည္ျဖစ္ ေသာ္လည္း NCA တြင္ပါဝင္သည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအဆင့္အဆင့္တြင္ ပါဝင္သင့္ပါဝင္ထိုက္သူမ်ားအားလုံး ပါဝင္ေရးဆို သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မွ လြဲေခ်ာ္မည္ျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံဆိုသည္၏ အႏွစ္သာရအားလည္း ထိခိုက္မည္ျဖစ္ ေပသည္။

မိမိတဦးခ်င္းအရ ေျဖရွင္းသင့္သည့္ နည္းလမ္းမွာ ပါဝင္သင့္ပါဝင္ထိုက္သူအားလုံးပါဝင္ေရး လူထုလကၡဏာေဆာင္ေရး ဆိုသည့္အေျခခံေပၚမွ စဥ္းစားေျဖရွင္းသင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ တဖက္က တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ ၎တုိ႔ခ်ဳပ္ ကိုင္ရာေဒသမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအား ၎တုိ႔အစီအစဥ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခြင့္ရွိသည္။ အစိုးရႏွင့္တပ္မေတာ္ထိမ္းခ်ဳပ္ရာေဒသမ်ားတြင္ျပဳလုပ္မည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအားသက္ဆို္င္ရာ ျပည္နယ္လူမ်ဳိး (သုိ႔မဟုတ္) ျပည္ နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအား ဦးစီးျပဳလုပ္ခြင့္ျပဳျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းသင့္သည္။

UPDJC တြင္ နိုင္ငံေရးပါတီအစုအဖြဲ႕ရွိေနၿပီး တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီမ်ားလည္း ပါဝင္ေနသည္ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ တိုင္း ရင္းသားပါတီမ်ားမွာလက္ရွိ ပါတီစုံစနစ္အရ တရားဝင္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရထားၿပီး လူထုအား တရားဝင္စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္ခြင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ ရထားေသာပါတီမ်ားလည္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ UPDJC ၏ခ်မွတ္ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္အညီ အဆိုပါတိုင္း ရင္းသားပါတီမ်ားအား အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ဦးစီးလုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးၿပီး ေျဖရွင္းေပးသင့္ပါသည္။ ဤသုိ႔ ေျဖရွင္းျခင္းသည္ အၾကပ္အတည္းတခုကို ေက်ာ္လႊားသည္သာမက ေျမေပၚဥပေဒတြင္း တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ အခန္းက႑အား အားေကာင္းေမာင္းသန္ျဖစ္ေစၿပီး ေျမေပၚပါတီမ်ား၏အခန္းက႑ႏွင့္ တရားဝင္မႈကို လူထုမွပို၍ ယုံၾကည္ မႈ ရရွိေစမည္ျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တရားဝင္တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးပါတီမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမအလိုက္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ၎တုိ႔ရရွိခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္စုစည္းသည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို UPDJC က သတ္မွတ္ေပးသည့္ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေစၿပီး ျပည္ေထာင္စုညီလာခံသုိ႔ သယ္ေဆာင္ေစသင့္သည္ဟု သုံး သပ္ရပါသည္။

လက္ေတြ႕က်က်ေျပာရလ်င္ လက္ရွိ ရွမ္းျပည္နယ္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲအား ဦးစြာအားျဖင့္ RCSS အေနႏွင့္ ၎ တုိ႔ထိမ္းခ်ဳပ္ရာေဒသမ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခြင့္ရွိသည္။ အစိုးရႏွင့္တပ္မေတာ္ထိမ္းခ်ဳပ္ရာေဒသရွိ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ျပဳလုပ္မည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအား SNLD/SNDP စသည့္ တရားဝင္ ရွမ္းအမ်ဳိးသားပါတီမ်ားမွ ဦးေဆာင္က်င္းပရမည္။ ၎တုိ႔ (သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္အဖြဲ႕ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား) ပူးေပါင္းလုပ္သည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္အစည္းအေဝး ပြဲအား ယခု UPDJC က သတ္မွတ္ေပးသည့္ လင္းေခးက့ဲသုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ခြင့္ေပး၍ ေျဖရွင္းပါက လက္ရွိအၾကပ္အတည္းကို ေက်ာ္လႊားနိုင္ေသာနည္းလမ္းတခုအျဖစ္ စဥ္းစားႏိုင္ေပမည္။

ထိုအတူ မြန္၊ ကရင္တုိ႔၏ အမ်ဳိးသားအဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ဤသုိ႔ေျဖရွင္းရန္လိုအပ္သည္။ ထို႔ျပင္ အကဲဆတ္ေသာ အေျခအေနရွိ၍ ဟူသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္အား ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ခြင့္ ခ်န္လွပ္ထားသည္မွာလည္း မသင့္ ေတာ္ေပ။ ရခိုင္ျပည္နယ္အမ်ားစုမွာ မြတ္စလင္ျပႆနာမရွိေပရာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာမွအပ က်န္ေဒသတြင္ တရားဝင္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားပါတီမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပေပးရန္လိုသည္။

ထုိ႔ျပင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား လက္မွတ္မထိုး၍ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ခြင့္မရွိၾကသည့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း တရားဝင္နုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ဦးစီးမႈျဖင့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပေပးရန္ လိုအပ္သည္။ သုိ႔မွသာ ညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္အားလုံးမွ ကိုယ္စားျပဳအသံပါဝင္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုညီလာခံျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႔မွသာ ညီလာခံတြင္တက္ခြင့္ရွိသည့္ UPDJC တြင္ပါဝင္ခြင့္ရွိသည့္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားအတြက္လည္း အစစ္အမွန္ ကိုယ္စားျပဳ ပါဝင္ခြင့္ရွိေပလိမ့္မည္။ ဤသုိ႔ျပဳ လုပ္သည့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအဆင့္ဆင့္အား UPDJC ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္တြင္ ထားရွိသည္ျဖစ္ေပရာအထိမ္းကြပ္မ့ဲျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္ရန္မလိုအပ္ဟု သုံးသပ္ရပါသည္။

● ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းမႈ
NCA ပါအခ်က္မ်ားအား အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ရန္ အေရးပါသည္မွာ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္မရပါက ေရွ႕မတိုး ေနာက္မဆုတ္သာအေျခအေနႏွင့္ ၾကံဳရမည္သာျဖစ္သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါဝင္သည့္ဖက္အားလုံးသည္ မိမိမွန္သည္ဟု ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္အျမင္ေပၚမွ ရပ္ခံထားၾကသည္သာျဖစ္ သည္။ မတူေသာအျမင္ရွိၾကသည့္ ဘက္အားလုံးလက္ခံႏိုင္ရန္မွာ အားလုံးလက္ခံႏိုင္သည့္ ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ား လည္းစြဲသာရွိသည့္ အေျခအေနတရပ္အား ညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာနိုင္ေရးျဖစ္ပါသည္။

တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ NCA ပါသေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ အလြန္ေယဘုယ်ဆန္ပါသည္။ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာရန္ မ်ားစြာလိုအပ္ပါသည္။ အလြတ္သေဘာေရာ တရားဝင္ပါ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႕ဆံု၍ ညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာနိုင္မွသာ အၾကပ္အတည္း မ်ားကို ေက်ာ္လႊားနိုင္ေပလိမ့္မည္။

ေမာင္ေမာင္စိုး

Comments