ဗိုလ္ထက္မင္း - ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးနဲ႕ အမွတ္မထင္ ဆံုခဲ့ရ၊ ၾကံဳခဲ့ရစဥ္က

 
ဗိုလ္ထက္မင္း - ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးနဲ႕ အမွတ္မထင္ ဆံုခဲ့ရ၊ ၾကံဳခဲ့ရစဥ္က
(မိုးမခ) ဧျပီ ၃၊ ၂၀၁၈

ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦး ၊ အတြင္းေရးမွဴး (၂)နဲ႕ အမွတ္မထင္ ၾကံဳခဲ့ရ (ပထမပိုင္း)ေမတၱာရပ္ခံခ်က္
ယခုေရးေတာ့မည့္ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္စဥ္ေတြမွာလည္း တပ္မေတာ္အတြင္း သေဘာထားတင္းမာသူ အစြန္းေရာက္အျမင္ရွိသူမ်ားေၾကာင့္ စာေရးသူနဲ႕ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ တပ္နဲ႕ လူပုဂိၢဳလ္အရာရွိ၊ အဖြဲ႕အစည္း၊ ရပ္ရြာ၊ အရပ္သားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ လံုျခံဳေရး ထိခိုက္နိင္တာမို႕တခ်ိဳ႕အမည္၊ ေနရာနဲ႕အခ်ိန္ေတြမွာ ခ်န္လွပ္ထားမည္ျဖစ္ရာ စာဖတ္သူတို႕ နားလည္လိမ့္္မယ္လို႕ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ျဖစ္စဥ္ စိန္ေခၚမႈေတြဟာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ပို႕ခ်ေပးလိုက္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာ၊ သင္ခန္းစာအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ အေျခအေနေပးလာတဲ့ အေပၚမူတည္ျပီး မီးစင္ၾကည့္ကရတာမို႕ သည္းထိတ္ရင္ဖို ၾကံဳသလို ေျဖရွင္းေက်ာ္ျဖတ္ရတာလည္းရွိပါတယ္။ စာေရးသူ တပ္မေတာ္သားဘ၀ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္က အမွတ္တရ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ စစ္ဖက္ နယ္ဘက္ အၾကီးအကဲမ်ား၊ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္္ကုိင္အဖြဲ႕မ်ားနဲ႕ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈျဖစ္စဥ္မ်ား၊ တိုက္ပြဲမ်ား၊ ကန္႕လန္႕ကာ ဇာခန္းဆီးေနာက္ကြယ္မွ ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ မထင္မွတ္တဲ့ စိန္ေခၚမႈမ်ားကို အလ်ဥ္းသင့္သလို တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္။ ဒီလိုေရးသားတင္ျပရမွာ ထိပ္သီးစစ္အာဏာရွင္မ်ားနဲ႕ထိေတြ႕ဆက္ဆံရတဲ့ စစ္ဦးစီးပိုင္း Staff ျဖစ္စဥ္နဲ႕Field Ground စစ္ေျမျပင္မွာ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ Commander ျဖစ္စဥ္ေတြကို မျငီးေငြ႕ရေလေအာင္ တလွည့္စီ တင္ျပေပးေနပါတယ္။

ပထမဆံုး စစ္ေျမျပင္ေရာက္ အေတြ႕အၾကံဳ (စစ္ေရးစြမ္းရည္ထက္ စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္က ပိုထက္)

၂၀။ စာေရးသူဟာ ေက်ာင္းဆင္းျပီး တပ္မ(၅၅)က ခမရ (-) တပ္ရင္းကို သတင္းပို႕ရကာ စစ္ဆင္ေရး ေရွ႕တန္းအေနနဲ႕ ရွမ္းျပည္နယ္ မုိင္းကိုင္၊ လဲခ်ားဂြင္၊ ဆင္ေတာင္ကို ေက်ာ္ခုိင္းလိုက္နဲ႕ တေန႕ခရီး မိုင္ (၂၀) ပ်မ္းမ်ွ ခ်ီတက္ရလို႕ ပင္ပန္းလွပါတယ္။ သၾကၤန္ကာလေရာက္ခါနီး ရုတ္တရက္ စာေရးသူဦးစီး တပ္စု တစုကို ဗ်ဳဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီးတင္ဦး( ေနာင္ အတြင္းေရးမွဴး -၂) လံုျခံဳေရးဆိုကာ လြိဳင္လင္ျမိဳ႕ကို ေစလႊတ္ျခင္းခံရပါတယ္။ ေတာထဲေနတာၾကာျပီမို႕ စိတ္ထဲကေတာ့ ျမိဳ႕တက္ျပီး အျပတ္ကဲလိုက္မယ္လို႕ ၾကံဳး၀ါးထားပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စစ္ဦးစီးမွဴး (တတိယတန္း) G-3  ဗိုလ္ၾကီးထြန္းသန္းက လံုျခံဳေရးတာ၀န္ ရွင္းျပပါတယ္။ နံနက္စာတိုင္း နည္းဗ်ဴဟာမွဴးက ေခၚခိုင္းလို႕ စာေရးသူ (သူက ဇာတိနဲ႕မိဘ ဘယ္ကလဲေမး) သြားရေပမဲ့ ျပင္ပလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာကိုဘဲ တမ္းတမိပါတယ္။ ပင္လံုကို မၾကာခဏသြားျပီး အနီးကပ္ လံုျခံဳေရးယူရထားတာမို႕ ေျမပံုၾကီးခ်ကာ ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ဆိုတာ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္မိပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ ့ပင္လံုျမိဳ႕ဟာ အညိဳေရာင္နယ္ေျမသတ္မွတ္ထားျပီး တိုက္ပြဲၾကီးၾကီးမာမား ျဖစ္တာမရွိလို႕ စဥ္းစားရခက္ပါတယ္။ တခါတရံ ဗ်ဴဟာမွဴးဟာ ပင္လံုေစ်းလိုမ်ိဳး လူစည္ကားတ၀ိုက္ ခဏရပ္ခိုင္းျပီးသူ႕ အသိေတြနဲ႕ စကားေျပာရာမွာ ဘာထူးေသးလဲ၊ ေနေကာင္းၾကလား စတဲ့ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ လူထုခ်စ္ခင္တာေတြ႕ရပါတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ေမ်ာက္ပြဲၾကည့္သလို ၀ိုင္းလာတဲ့ ကေလးေလးေတြကို လံုျခံဳေရးအရ စာေရးသူက မကပ္ခိုင္းတာကို သူက ၾကိဳက္ဟန္မတူဘဲ သၾကားလံုးေ၀လိုက္ကြာဆိုလို႕ သြား၀ယ္ျပီး ေ၀ေပးရပါတယ္။

ရန္သူအေျခအေန

၂၁။ တပ္မေတာ္က ဦးတည္ရန္သူအျဖစ္ ထိုစဥ္က ဗကပ ၄၀၄၇ အဓိကထားျပီး SURA ကေတာ့ ဘိန္းလုပ္ စီးပြါးေရးလုပ္တာမို႕ တပ္မေတာ္ကို ေရွာင္ျပီး စစ္ေျမျပင္မွာ တရားမ၀င္ နားလည္မႈယူထားရာ တၾကိမ္မွာေတ့ာ တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းတခုကို ျခံဳခိုခ်လို႕ ထိုးစစ္ဆင္ရမည့္ ကိန္းဆိုက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နည္းဗ်ဴဟာမွဴးၾကီးဟာ ပင္လံုကေန SURA ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ဆနင္းသို႕ သြားနိုင္တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္ရာလမ္းေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာေနဟန္ တူတယ္လို႕ေနာက္မွ သေဘာေပါက္လာပါတယ္။

SURA ဟာ တိုက္ပြဲေရွာင္တာမို႕ အင္အားေတာင့္တင္းေနကာ (ေနာင္ ခြန္ဆာဦးစီး MTA ျဖစ္လာမည္) မိုးဟိန္းက ဦးစီးျပီး ဆနင္းခံစစ္ကုန္းမွာ ေနာက္ပြင့္လက္နက္ၾကီးမ်ားနဲ႕အခိုင္အမာရွိေနပါတယ္။

မိမိအေျခအေန

၂၂။ နည္းဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီးတင္ဦးက တပ္မ (၅၅) မွ တပ္ရင္း (၂) ရင္းနဲ႕ ရပခတိုင္းမွ တပ္ရင္း တရင္း ေပါင္း (၃) ရင္းနဲ႕ ဆနင္းကို အျပင္းခ်ီတက္ပါတယ္။ တပ္မ (၅၅) မွ ဗိုလ္မွဴး၀င္းျမင့္ (ေနာင္ အတြင္းေရးမွဴး - ၃) ဦးစီး တပ္ရင္းတရင္းက ေခ်မွူန္းေရးတာ၀န္က်ျပီး တိုင္းတပ္မွ တပ္ရင္းက ပိတ္ဆို႕ေရးလုပ္ကာ မိမိတပ္ရင္းက တပ္ရင္းေတြရဲ႕လက္နက္ၾကီး အားလံုးစုျပံဳျပီး ကာပစ္ တာ၀န္က်ပါတယ္။

တုိက္ပြဲအေျခအေန မရႈမလွ ေလယာဥ္ကူရ

၂၃။ ဗိုလ္မွဴး၀င္းျမင့္နဲ႕သူ႕တပ္ဟာ မတ္ေစာက္တဲ့ ဆနင္းေတာင္ေၾကာၾကီးကို တက္ရွင္းရသျဖင့္ အားကုန္ေနကာ ရန္သူက အေပၚစီးမွ ပစ္ခတ္လိုက္လို႕ အက်အဆံုး မ်ားလာပါတယ္။ သူရဲ႕တက္ၾကပါလားဆိုတဲ့ အသံဟာ က်ယ္ရာမွ တေျဖးေျဖးတိမ္၀င္သြားတာ စက္ထဲမွာ ၾကားေနရပါတယ္။ SURA လက္နက္ၾကီးအဖြဲ႕ဟာ ေခ်မႈန္းေရးတပ္ရင္းကို ပစ္တာ အားမရဘဲ ကာပစ္ပစ္ကူေပးေနတဲ့ မိမိတပ္ရင္းရွိရာ လက္နက္ၾကီးအဖြဲ႕ေနရာသို႕ 57 MM ေနာက္ပြင့္လက္နက္ၾကီးမ်ားနဲ႕ လွည့္ပစ္ရာ မီးပြင့္ျမင္တာနဲ႕ ဂြမ္းကနဲ ဆက္တိုက္ျဖစ္လို႕ က်ဥ္ထြက္ႏႈန္း ျမန္ပါတယ္။ မိမိတပ္ရင္းမွဴးလည္း ပ်ားတုပ္၊ ျပာကိုင္ျပီ ( စစ္တပ္ဆိုရိုးစကား၊ ေသာက္က်ိဳးနည္းျပီ) ဆိုကာ ေအာက္ကို လိွမ့္ခ်ပါေတာ့တယ္။ သူ႕ေနရာမွာ လာကြဲလို႕ အေရွာင္ျမန္သြားလို႕ေတာ္ပါေသးတယ္။ မိမိတို႕လက္နက္ၾကီးေတြဟာ ပစ္ကြင္းနဲ႕က်ည္လမ္းေၾကာင္းေကာင္းတဲ့ ေနရာ အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရြးရတာမို႕ Counter အတြက္ ဘာမွ စီစဥ္ခ်ိန္မရတာမို႕ ရန္သူ႕က အေပၚစီးက စိတ္ၾကိဳက္ပစ္သြားပါတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ေခါင္ကတုတ္မ်ားရွိသလို စိတ္ပူစရာမလိုသလို မိမိတိုု႔က်ေတာ့ လက္နက္္ၾကီးကို ပစ္လိုက္ အျမန္ျဖဳတ္လိုက္၊ ေနရာေျပာင္းလိုက္နဲ႕ လုပ္ေနရပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴး၀င္းျမင့္ရဲ႕အသံဟာ နတ္သံေရာလာတာမို႕ ဗ်ဴဟာမွဴးက စိတ္ပူလာျပီး ေလယာဥ္ပစ္ကူေတာင္းရာ ေလယာဥ္အရွိန္အ၀ါၾကီးမားျပီး ဗံုးၾကဲလို႔မွ ရန္သူဆုတ္သြားရပါတယ္။

ကက(ၾကည္း)မွ ထုေထာင္းလို႕ ေျမလွန္ရွာေနရ

၂၄။ ကက(ၾကည္း)က ဆနင္းေဒသ ရန္သူ႕ဌာနခ်ဳပ္တုိက္ပြဲၾကီးေတြျဖစ္ျပီး ေလယာဥ္ေတာင္ ဗံုးၾကဲယူရတဲ့ အေျခအေနမွာ ရန္သူ႕ဆီက လက္နက္တလက္ေတာင္ မရဘဲ မိမိဆီက ထိခိုက္က်ဆံုးရတဲ့ျဖစ္စဥ္အေပၚ ထုေထာင္းပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခမရ(-)တပ္ရင္းက အျပင္စည္းလမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္နဲ႕ မိမိတပ္ရင္းက ဆနင္းရြာၾကီး ေနရာ အႏွံ႕အျပား လက္နက္မ်ားက်န္ရစ္မႈ ရွိ မရွိ ပိုက္စိပ္တိုက္ ေျမလွန္္ရွာေဖြေသာ္လည္း ရန္သူ႕ကိုင္တဲ့ ေသနတ္မေျပာနဲ႕ ဓါး၊အပ္ တေခ်ာင္းကိုမွ သိမ္းဆီးရမိတာ မရွိေသးလို႕ အက်ပ္ရိုက္ေနၾကပါတယ္။

စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္ စမ္းသပ္

၂၅။ ရြာသားေတြဟာ ရွမ္းစကားသာေျပာၾကျပီး ျမန္မာစကား မေျပာတတ္မို႕ သတင္းရယူေရး ခက္တဲ့ အျပင္ စစ္သည္မ်ား ရွမ္းစကား မတတ္တေခါက္ ေျပာတတ္ေသာ္လည္း “မဟု” ဆိုကာ မသိဖူးလို႕ ဗူး တလံုး ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ တၾကိမ္ေတာ့ ေစ်းတန္းတေနရာမွာ ေက်ာင္းဆရာေလးတစ္ဦးေတြ႔တာမို႕ စကား နဲနဲေျပာၾကည့္ပါတယ္။

စာေရးသူ - “ ဆရာေရ ... ရန္သူ႕သတင္းက ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ပါဘဲ။ ဘာမွ သတင္းမရဖူး”
ေက်ာင္းဆရာ - “ ဘယ္ရမလဲ၊ လူမ်ိဳးေရးအရ သိလည္း ဘယ္ေျပာမလဲ၊ အထာသိေနမွ ရတာ”

မိမိလည္း ဆက္ေျပာရင္ မေကာင္းတတ္တာမို႕ သူ႕အေျခအေနစပ္စုၾကည့္ပါတယ္။

ေက်ာင္းဆရာ - “ က်ေနာ္က ဒီရြာရွိ ေက်ာင္းကို ေရာက္တာ ၾကာေနျပီ၊ ၅ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ၊ ေျပာင္းခြင့္ လြိဳင္လင္က ပညာေရးမွဴးဆီ တင္ထားတာ ၾကာျပီး၊ သူနဲ႕ဆက္ဆံေရး သိပ္အဆင္ေျပတာ မဟုတ္ေတာ့ ကပ္ထား။ ေဘးဖယ္ထားခံရတာေပါ့၊”

၂၆။ မိမိက သူ႕လိုအင္ကို မွန္းဆလိုက္ကာ သူတည္းတဲ့အိမ္လိပ္စာေမးျပီး လည္ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႔အိမ္ကို ညခ်ည္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္ မရိပ္မိေစဖို႕ အရပ္၀တ္နဲ႕သြားကာ စည္းရံုးေရးစပါေတာ့တယ္။

စာေရးသူ - “ ဆရာေရ လက္နက္ေတြ ဖြက္ထားတဲ့ေနရာသိရင္ ကူညီပါလားဆရာ။”
ေက်ာင္းဆရာ - “ ရြာထဲမွာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ၊ သူတို႕က စစ္ေၾကာင္းေတြ တက္လာတာ ၾကိဳသိေနေတာ့ စခန္းကုန္းေပၚ ဆြဲတင္ျပီေပါ့။ ရဲေဘာ္ေတြ ပင္ပန္းပါတယ္။ ရုပ္ပ်က္ပါတယ္၊ မေတြ႕ေစရဖူး။”
စာေရးသူ“ ဒါဆိုရင္ အနီးနားတ၀ိုက္ေကာ ဆရာ၊ လယ္တဲတို႕ နီးတဲ႕ေက်းရြာေတြေကာဆရာ”
ေက်ာင္းဆရာ“ မျဖစ္နိုင္ဖူးဗ်။ ရြာသားေတြက သူၾကီးကို ရွိန္ျပီး ကူညီၾကတာ ဘယ္သူ႕မွ ေျပာမွာ မဟုတ္ဖူး၊ သိတဲ့သူ ေျပာလည္း သတ္ခံရမွာေလ။”
စာေရးသူ“ လုပ္ပါကူညီပါဦးဆရာ၊ လက္နက္ဖြက္ထားတဲ့ ေနရာ ဘယ္လိုလုပ္သိနိုင္မလဲ နည္းလမ္းရွာေဖြစမ္းပါဦး၊”
ေက်ာင္းဆရာ“ ခက္တယ္ဗ်။ မိုးဟိန္းတို႕နဲ႕သူၾကီးက မိသားစုလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။ မလြယ္ဖူး”

စာေရးသူ လက္ေလွ်ာ့ရမည့္အေနအထားရွိေနရာမွ ေန႕လည္က သူရဲ႕လိုအင္ဆႏၵကို ရိပ္မိလို႕ စမ္းလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူ - “ ဒါနဲ႕ ဆရာေန႔လည္က ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႕ပညာေရးမွဴးက ညစ္ထားတယ္လို႕သိရတယ္။ သူ႔ထံ က်ေနာ္႔လူၾကီးနဲ႕ ၀င္ေျပာၾကည့္္မယ္။ မရရင္ ေတာင္ၾကီးျပည္နယ္ ပညာေရးမွဴးထံ ၀င္ေျပာေပးဖို႕ တင္ျပေပးမယ္။”

ေက်ာင္းဆရာ - “ဟာ ... ဒါဆို လုပ္ေပးပါလား၊ က်ေနာ္က ေတာင္ၾကီးဇာတိ၊ ဒီေနရာမဟုတ္ေတာင္ ပင္လံု၊ လိြဳင္လင္ျမိဳ႕တျမိဳျမိဳ႕ ရရင္လည္း ျဖစ္တယ္။”

စာေရးသူ - “ က်ေနာ့္လူၾကီးေတြက ေပါက္တယ္။ ဗ်ဴဟာမွဴးဆို အသိေတြတပံုၾကီးဗ်၊ မပူနဲ႕”

မိမိလည္း အေပးအယူ ေပၚတင္ၾကီးျဖစ္ရာ က်မွာစိုးလို႕ မနက္ဖန္ေစာေစာဘုန္ၾကီးေက်ာင္းတ၀ိုက္ လက္နက္္ရွာေဖြဖို႕တာ၀န္က်လို႔ ညီးညဴလိုက္ကာ ထျပန္ေတာ့မယ့္ အသြင္ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။

ေက်ာင္းဆရာ - “အင္း၊ ဗိုလ္ေလးစိတ္ကို သိရလို႕ သေဘာက်ကာ က်ေနာ္ ကူညီမယ္။ လက္နက္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာကို သိတဲ့ သူကို ေဖၚထုတ္ေပးမယ္။”

စာေရးသူ - “ ဟာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ၊ ဘယ္သူလဲ”

ေက်ာင္းဆရာ - “ ခင္ဗ်ားတို႔ဆရာဗ်ဴဟာမွဴးေဘးနားမွာ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္လို မႈတ္တတ္တဲ့ ရြာသူၾကီးဘဲ။”

စာေရးသူ - “ ဟ ျဖစ္ပါ့မလား။ သူက စုန္ကန္ျငင္းရင္ က်ေနာ္ကြဲမယ္ေနာ္၊”

ေက်ာင္းဆရာ - “ သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔လိုက္တာ က်ေနာ္ ျမင္လိုက္တယ္။ ဒဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကို ရြာသားေတြဆင့္ေခၚခိုင္းရာမွာ က်ေနာ့္တပည့္ေတြရဲ႕မိဘေတြေတာင္ပါတယ္။”

စာေရးသူ“ ၾကိဳက္ျပီ၊ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕ ေက်ာင္းေျပာင္းခြင့္ကို မနက္ဖန္တပ္ရင္းမွဴးထံ သြားတင္ျပျပီး အေျဖရေအာင ္ဆရာစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။”

ေက်ာင္းဆရာ - “ က်ေနာ္ ဒီမွာေနရင္ သတ္ခံရမယ္။ သူက မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္လို႕ကေလးေတြထိခိုက္ကုန္မယ္ ဆိုျပီး စကားမ်ားဖူးတယ္။ သူရိပ္မိမွာ ေသခ်ာတယ္။”

စာေရးသူ - “ကဲဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ ျပန္သြားရင္ တပ္ရင္းနဲ႕ တခါတည္းလိုက္နိုင္ေအာင္ တင္ျပေပးမယ္။ လံုျခံဳေရး အာမခံတယ္။ မနက္ဖန္လည္း ေက်ာင္းေျပာင္းခြင့္ရမည့္ သတင္း လာေျပာမယ္။”

ေက်ာင္းဆရာ - “ ဟာ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။ ရြာလူထုကလည္း သူပုန္အားကိုးနဲ႕ဖိနိပ္ေနတဲ့ သူၾကီးကို သိပ္ၾကည္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဖူး။ သူဖင္ပိတ္ ျငင္းရင္ သက္ေသ အတြက္ မပူနဲ႕ တာ၀န္ယူတယ္။” ဆိုလိုက္လို႕စာေရးသူက သူနဲ႕လက္သီးျခင္း ေတ့လိုက္ကာ အိုေက၊ အားလံုးေအာင္ရမည္ ဆိုျပီးျပန္လာပါတယ္။

စိန္ေဗဒါလက္သံေျပာင္ ဘီလူးဆိုင္းတီးတဲ့ တပ္ရင္းမွဴး

၂၇။ စာေရးသူဟာ မိမိတပ္ခြဲမွဴးထံကို ဆက္လက္သတင္းပို႕ရာမွာ သူက ဆံုးျဖတ္ေပးနိုင္ခြင့္ မေပးနိုင္တာမို႕ တပ္ရင္းမွဴးအိမ္ထံ သတင္းပို႕ပါတယ္။ တပ္ရင္းမွဴးက ဒါမ်ိဳး စိမ္လို႔မရဘဲ ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ဗ်ဴဟာမွဴးတည္းခိုတဲ့ ေနရာကို ခ်ီတက္သြားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးၾကီးတင္ဦးက အေရးၾကီးတာ သေဘာေပါက္ဟန္တူျပီး ေက်ာင္းဆရာကို ေခၚခိုင္းလိုက္ျပီး ထပ္မံအတည္ျပဳပါတယ္။ ဗ်ဴဟာမွဴးက ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႕ သူ႕အတြက္အေသးအဖြဲျဖစ္ျပီး ျပည္နယ္ပညာေရးမွဴးက သူ႔မိတ္ေဆြျဖစ္လို႔ ေျပာင္းမိန္႕ထုတ္ေပးနိုင္လို႔ ဒီသတင္းေသခ်ာဖို႔ ပိုင္ဖို႕လိုတယ္ ဆိုတာေျပာရင္း မနက္က် သူက မ်က္ႏွာပူလို႕ တပ္စစ္ ဆိုျပီး ေရွာင္ထြက္သြားခ်ိန္မွာ ရြာလူၾကီးျဖစ္ေနလို႔ တပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိုင္ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ဖို႕ မွာပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အျမီးတက္နင္းလိုက္သလို ထြက္ေျပးသြားရင္ သူပုန္လမ္းျပျဖစ္ျပီး မိမိတို႕အားလံုး ဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္၊ လက္လည္း မလြန္ေစနဲ႕ဦးလို႕ေျပာပါတယ္။

၂၈။ နံနက္က်ေတာ့ ဗ်ဴဟာမွဴးရံုးေနရာမွာ တပ္ရင္းမွဴးက တပ္ခြဲမွဴးနဲ႔ စာေရးသူတို႔ ရံျပီး သူၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္ ေစာင့္ေနပါတယ္။ သူၾကီးက ရူးဘိနပ္နဲ႕ေဘာင္းဘီရွည္ စမတ္က်က် အဂၤလိပ္စကားညွပ္ ေျပာေလ့ရွိကာ Gentleman စတုိင္ ဟန္ပါပါနဲ႕၀င္လာပါေတာ့တယ္။

သူၾကီး“ Morning CO( တပ္ရင္းမွဴး) ၾကီး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးၾကီးေကာ ဘယ္မွာလဲ၊”

တပ္ရင္းမွဴး - “ တပ္စစ္ထြက္သြားတယ္၊ ဒါနဲ႕ခင္ဗ်ားကို ေမးစရာရွိတယ္” ဆိုကာ ဗ်ဴဟာမွဴးရံုးထဲ၀င္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘဲ လက္ဆြဲျပီး လူရွင္းတဲ့ ေနရာကိုေခၚသြားျပီး ပြဲၾကမ္းပါေတာ့တယ္။

တပ္ရင္းမွဴး - “ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ေန႔က ဘာလုပ္ေနလဲ”

သူၾကီး - “ ဟာ ... မေျပာပါနဲ႕CO ရယ္၊ တပ္ကထုလိုက္တာ အသံေတြက မိုးျခိမ္းသလို ပစ္ေတာ့ အိမ္က ေခါင္ကတုတ္ထဲ ၀ပ္ေနရတာေပါ့”

တပ္ရင္းမွဴး - “ ေနာက္ျပီး ဘာလုပ္ေသးလဲ”

သူၾကီး - “ စစ္ေၾကာင္း၀င္လာေတာ့ ရြာသားေတြ ထြက္မေျပးဖို႕လိုက္ေျပာရတယ္ေလ။”

တပ္ရင္းမွဴး - “က်န္ေသးတယ္။ ၾကာပါတယ္။ တည့္ေမးေတာ့မယ္။ ရန္သူကို ဘာကူညီခဲ့လဲ”

သူၾကီး - “ ဟာ ကူညီရင္ တပ္မေတာ္က ပစ္မွာေပါ့။ မကူညီရဲေပါင္ဗ်ာ”

တပ္ရင္းမွဴး - “ ခင္ဗ်ားလိမ္ေနတာဘဲ၊ ရန္သူဒဏ္ရာရသူေတြကို ရြာသားေတြ ထမ္းခုိင္းျပီး ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႕ေနရတာဘဲ မဟုတ္လား။”

သူၾကီး - “ မဟုတ္ဖူး။ မလုပ္ပါဖူး”

တပ္ရင္းမွဴးဟာ တရုတ္စပ္ျပီး လူပုစိတ္တို မဟုတ္ဘဲ ဘီလူးၾကီးလို ထြားၾကိဳင္းတာမို႔ စိတ္တိုလြယ္ကာ မေျပာမဆို သူလက္နဲ႔မွီကိုင္ထားတဲ့ ျခံစည္းရိုး ၀ါးတုိင္ကို အားနဲ႕ ေဆာင့္ဆြဲလုိက္ရာ ျပဳတ္ထြက္လာပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ စိန္ေဗဒါၾကီး ဆိုင္းလက္သံေျပာင္သလို ၀ါးလံုးနဲ႕ တအားလႊဲျပီး သူၾကီးတင္ပါးကို ဖုန္းကနဲ အသံထြက္သည္အထိ ရိုက္ခ်ပါေတာ့တယ္။ ပထမတခ်က္ေတာ့ မျဖံဳသလို ရွိေပမဲ့ ေနာက္အခ်က္ေတြက်ေတာ့ ေကာ့သြားျပီး ထုိင္က်သြားပါတယ္။

တပ္ရင္းမွဴး - “ အမွန္တိုင္းေျပာမလား။ မေျပာဖူးလား ေသသြားမယ္။ ဘာမွတ္လဲ” ၀ါးလံုးေက်ေနကာ ေနာက္တလံုးရိုက္ဖို႕ အနားမွာ မရွိေတာ့တာမို႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ၀ါးစိမ္းတလံုးကို သြားျဖဳတ္ေနပါတယ္။ ၀ါးစိမ္းဆိုရင္ ပြဲၾကမ္းသထက္ၾကမ္းေတာ့မွာမို႕ စာေရးသူက ၀င္ျဖည္ရေတာ့တယ္။

စာေရးသူက တပ္ခြဲမွဴးထံခ်ဥ္းကပ္ျပီး

“ အကိုၾကီး ဗ်ဴဟာမွဴးက ထိန္းသိမ္းဖို႔ မွာသြားတယ္ေနာ္။ ၾကာရင္ မေကာင္းဖူး။ ဒီလိုလုပ္ က်ေနာ္ သူၾကီးကို စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး ဆိုက္ကို သံုးၾကည့္မယ္။ အကိုၾကီးက ဆရာ့တပ္ရင္းမွဴးကို ခဏထိန္းေပးထားဦး”

ခြဲမွဴးက ရိပ္မိျပီး တပ္ရင္းမွဴး ေနာက္တလံုး သြားဆြဲေနတဲ့ေနရာကို ခ်ဥ္းကပ္ကာ ထိန္းေနပါတယ္။ စာေရးသူကို သူၾကီးလံုးျပီး ထြက္ေျပးနိုင္လို႕ ကာဘိုင္က်ဥ္ထိုး သူ႕မ်က္ႏွာေစ့ေစ့ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူ - “ ဒီမွာ သူၾကီး။ ဘာမွ ဖံုးကြယ္မေနနဲ႕ေတာ့။ အသားနာျပီး ၾကာရင္ အသက္ထြက္ယံု ရွိမယ္။ ခင္ဗ်ားကို ပိုင္လို႕ ခိုင္မာေနလို႕ စြပ္စြဲေနတာ သက္ေသေတြရွိျပီးသားေလ။ အဲဒီေန႕က SURA ဒဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြပါတဲ့ တပ္စုတစုကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ရြာေတာင္ဘက္ လွ်ိဳထဲကတဆင့္ ေခၚထုတ္ လမ္းျပေပးခဲ့တာရွိတယ္။ ဘာျငင္းဦးမလဲ။”

သူၾကီးက ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လာပါတယ္။ စာေရးသူ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ ပစၥတိုထုတ္ ေမာင္းထပ္တင္ကာ သူ႔ပါးကို ကပ္ကာ ေလသံကို အတတ္နိုင္ဆံုးေပ်ာ့ကာ၊ သူ႕ေက်ာျပင္ေလးသပ္ျပီး ...

စာေရးသူ “ က်ေန္ာ႔တပ္ရင္းမွဴးက စိတ္ၾကီးတယ္ေနာ္၊ စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမ ပစ္သတ္ပိုင္ခြင့္ ေပးထားတယ္၊ ခင္ဗ်ား နီးရာဓါးေၾကာက္တယ္ဆိုျပီး လုိက္ပို႕ရတာ နားလည္ေပမဲ့ အဲဒီလိုပို႕တာကို အစိုးရကို သတင္းပို႕ ပ်က္ကြက္ရင္ သူပုန္ျဖစ္သြားျပီ၊ အသာတၾကည္လုိက္ျပရင္ အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးလို႕ရတယ္။ က်ေနာ့္က ခင္ဗ်ားကို ကယ္တင္နိုင္မည့္ ေနာက္ဆံုးလူဘဲ ၊ ျမန္ျမန္စဥ္းစားပါ။”

အဲဒီလိုေျပာမွ သူၾကီးလည္း ၀န္ခံလိုက္လို႕ သူ႔ကို ၾကိဳးတုတ္ကာ ရန္သူရွိတဲ့ ေနရာ လိုက္ျပခိုင္းပါေတာ့တယ္။

ေသနတ္သံတခ်က္မွ မေဖါက္ရဘဲ လက္နက္ေတြရတဲ့ ရလဒ္

၂၉။ စာေရးသူတို႕ တပ္ခြဲတခြဲလိုက္ရွင္းရာမွာ သူၾကီးေျပာတဲ့ရြာဟာ ေျမပံုမွာ မရွိတာမို႕ စမ္းတ၀ါး၀ါး သြားေနရပါတယ္။ ရန္သူဟာ အထိနာထားတာမို႕ ရြာမဟုတ္ဘဲ ယာယီခံစစ္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ရြာဟုသာ ဆိုျပီး ေတာင္ယာတဲ က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ ဟိုတလံုးဒီတလံုးသာ ေတြ႕ရပါတယ္။

သူၾကီးပို႕လိုက္တဲ့ အိမ္ဟာ ေတာင္ခါးေဇာင္းမွာ ေမွးတင္ေနျပီး လူသံ မၾကားရဘဲ ျငိမ္သက္ေနပါတယ္။ တဲတံခါးေပါက္မွ တည့္၀င္ရင္ ပစ္လမ္းေၾကာင္းရွိနုိုင္တာမို႕ တပ္ခြဲမွဴးက စက္လတ္နဲ႕ေထာက္ကာ မိမိက တပ္၂စိတ္နဲ ပတ္ျပီး ေနာက္ေဖးေပါက္က ခုန္၀င္ရပါတယ္။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ဒဏ္ရာရသူေတြ ေသြးထြက္လြန္ျပီး ေသဆံုးေနတာေတြ႕ကာ M21, M22, M23 လက္နက္ (၅) လက္ သိမ္းဆည္းရမိပါတယ္။

၃၀။ ဆနင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ သူၾကီးကို ဗ်ဴဟာရံုးလႊဲလိုက္တာမို႕ သူ႔အား ဗ်ဴဟာမွူးက လိမၼာပါးနပ္ျပီး ဘယ္လိုစည္းရုံးလိုက္တယ္္ မသိပါ။ ေနာက္ပိုင္း ရန္သူမသယ္နိုင္လို႕ ဆုတ္ခ်ိန္မွာ ဖြက္ထားခိုင္းတဲ့  57mm ေနာက္ပြင့္လက္နက္ၾကီး အပါအ၀င္ လက္နက္မ်ားဆက္တိုက္ေဖၚထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္လို႕သိရပါတယ္။

ပထမဦးဆံုး လက္နက္မ်ားရရွိလို႕ ဗ်ဴဟာမွဴးက ဆုေတာ္ေငြ ဆုခ်ျပီး တိုက္ပြဲတပြဲရလဒ္ မွာ လက္နက္ရရင္ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္တင္ရတာမို႕ကက(ၾကည္း)က မူလက မရလို႕ ထုေနရာမွ စည္းရံုးေရးေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရလဒ္ ထြက္တာျဖစ္တယ္လို႕ ဗိုလ္မွဴးၾကီးတင္ဦးက တပ္ရင္းကို ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)