ညိဳရင့္ႏြယ္ (ေရဦး) ● အထီးက်န္မိုးသားေတြ တလူလူလြင့္လို႔

ညိဳရင့္ႏြယ္ (ေရဦး) ● အထီးက်န္မိုးသားေတြ တလူလူလြင့္လို႔
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၉၊ ၂၀၁၈

ေျမာက္ဖ်ားကတိမ္ေတြဆီမွာ
မေသေသးတ့ဲ အသံေတြရိွတယ္

ေက်ာက္ဂမူစြန္းေအာက္မွာ
ကေလးအ႐ိုးစု စတစ္ကာေလး လြင့္ေနတယ္

မအိပ္ႏိုင္တ့ဲျမစ္ႀကီးလဲ
ဟန္မပ်က္စီးဆင္းေနတယ္

မပ်က္ႏိုင္တ့ဲ႐ိုးရာန႔ဲ
မျပတ္ႏိုင္တ့ဲေလာဘန႔ဲ အၿပိဳင္စီးဆင္းၾက

တခ်က္ တခ်က္ ထေဖာက္လိုက္တ့ဲ
မီးက်ည္ေတြမွာ မ်က္ရည္ေရာင္စံုျဖာလို႔

အထီးက်န္မိုးသားေတြ၊ သင္းကြဲငွက္ေတြ ေျခာက္သေယာင္းထ
အပင္အိုႀကီးမွာ ၿငိေနဆဲ ...

အငန္ေလ်ာ့စား၊ အဆီနည္းတ့ဲႏို႔ဟာ
က်မ္းမာေရးန႔ဲ ညီၫြတ္တယ္ဆိုပဲ
ေျခေထာက္မရိွသူကို
ဖိနပ္လက္ေဆာင္ေပးမလို႔လား
လူ လူခ်င္း ညီၫြတ္တာ အေကာင္းဆံုးမို႔လား

က်ည္ဆံေတြကို ေဘာပင္န႔ဲလဲတယ္
ဗံုးေတြန႔ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲတယ္ ... လဲတယ္
လဲက်သြားတယ္ ...
မေသေသးတ့ဲအသံေတြဆီက
ေၾကးနန္းစာ မသက္မဝင္ေသးဘူးလား
ရွင္တ့ဲသူေတြဟာ အသက္မရိွၾကတာလား
အရွက္မရိွၾကေတာ့တာလား ...

နစ္ခ့ဲရတ့ဲႏွစ္မ်ားစြာ
ေမးပါမ်ားလဲ စကားမရ
ကန္႔လန္႔ျဖတ္တိုက္တ့ဲေလထဲမွာ
ငါတို႔ဟာအတူတူလြင့္လို႔ ...
တလူလူလြင့္ေနရသလို ေန႔ရက္မ်ား
ၾကာၿပီ .... ...။