ေမာင္ေမာင္စုိး ● ေဆြးေႏြးျငင္းခုံျခင္း ယဥ္ေက်းမႈ

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ေဆြးေႏြးျငင္းခုံျခင္း ယဥ္ေက်းမႈ
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၃၀၊ ၂၀၁၈

ျပႆနာတရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မတူေသာအျမင္မ်ားစြာရွိသည္မွာ အ့ံၾသစရာရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူေသာဘဝျဖတ္သန္းမႈမတူေသာအက်ဳိးစီးပြား၊ မတူေသာခံယူခ်က္၊ မတူညီေသာဦးတည္ခ်က္ရွိၾကေပရာ မတူေသာအျမင္မ်ား ရွိၾကသည္မွာ ထူးဆန္းသည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ဦးခ်င္းအေနႏွင့္ မိမိပုဂၢလိက ဘဝလမ္းေၾကာင္းအား မိမိစိတ္ႀကိဳက္ အျမင္ႏွင့္ေရြးခ်ယ္နိုင္သည္။ ဆရာဝန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အင္ဂ်င္နီယာေသာ္လည္းေကာင္း၊ နိုင္ငံေရးသမားေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ မိမိမိသားစု (ဝါ) မိမိမိတ္ေဆြမ်ား၏ မတူေသာအျမင္ႏွင့္ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားရွိေသာ္ လည္း မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ဘဝလမ္းေၾကာင္းကို မိမိအျမင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ေရြးခ်ယ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ တစ္ဦးခ်င္းကိစၥျဖစ္၍ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ား ပို၍ဆိုလ်င္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ဆိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ဤသုိ႔ျပဳမူ၍ မရႏိုင္ေပ။ လူ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကိစၥရပ္ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မတူေသာအျမင္မ်ားစြာ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သက့ဲသုိ႔ ထိုမတူေသာ အျမင္ မ်ားကို မည္သုိ႔စုစည္းမည္နည္းဆိုသည့္ ေကာင္းမြန္ေသာအေျဖတရပ္ကို ရွာရန္လိုအပ္ေပမည္။ ထိုအေျဖမွာ မတူေသာအျမင္ မ်ားအား အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျငင္းခုံၾကျခင္းျဖစ္ျပီး အခ်ိန္တခုေရာက္လ်င္ အနည္းစုက အမ်ားစုကို နာခံသည့္ ဒီမိုကေရ စီနည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔ေျဖရွင္းရာတြင္ ဦးစြာအားျဖင့္ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျငင္းခုံအေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ျပသနာတခု အျပန္အလွန္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျခင္း မိမိႏွင့္သေဘာထားမတူ အျမင္မတူေသာ သူတို႔၏အျမင္ကို နားေထာင္ျခင္း အခိုင္အမာအခ်က္အလက္မ်ားကို ရယူျခင္းတို႔သည္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားရန္ လိုအပ္သည့္အေၾကာင္း အ ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။

ယခု ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဖန္သားျပင္တြင္ လူသိမ်ားေနသည့္ DVB Debate ဆိုသည္မွာ အားနဲခ်က္အခ်ဳိ႕ရွိေသာ္လည္း အျပန္ အလွန္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံ အေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈတရပ္ေဖာ္ေဆာင္သည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ အားနည္းခ်က္တခ်ဳိ႕ရွိသည္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျငင္းခုံထဲတြင္ အျပန္အလွန္ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္မႈအခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ေနရ၍ျဖစ္သည္။ ဤသည္ မွာ လည္း ျမန္မာျပည္နိုင္ငံေရးဘဝႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးၿပီးသည္မွစ၍ ျမန္မာနိုင္ငံေရးေလာကတြင္ မတူေသာနိုင္ငံေရးအျမင္မ်ား အယူဝါဒမ်ားျဖင့္ ျပည္ တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားခ့ဲသည္အထိ ျပင္းထန္ခ့ဲရာ နိုင္ငံေရးအရ မတူသည့္အျမင္ျဖင့္ တဖက္ႏွင့္တဖက္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾက သည္မွာ အေလ့အက်င့္သဖြယ္ျဖစ္လာခ့ဲသည္။ ထိုသုိ႔နိုင္ငံေရးကိစၥႀကီးမ်ားတြင္ မတူသည့္အျမင္အယူအဆမ်ားကို တဖက္ ႏွင့္တဖက္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ၾကရာမွ ကိစၥေသးမ်ားတြင္ပါ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ျခင္း ပုတ္ခတ္ျခင္းတို႔ အေလ့အထသဖြယ္ျဖစ္ လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ လူထု၏ေျပာခြင့္ဆိုခြင့္ ပိတ္ပင္ခံရသည့္အခါ ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္ဟုဆိုရမည္။စစ္အစိုးရအား ဆန္႔က်င္ေဝဖန္သူမ်ားကို ေသာင္းက်န္းသူမ်ား ျပည္ပအားကိုးပုဆိန္႐ိုးမ်ား ျပည္ေထာင္စုအားၿဖိဳခြဲရန္ၾကံေနသူမ်ား အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္မ်ား အျဖစ္ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်တိုက္ခိုက္ျခင္းခံရသက့ဲသုိ႔ လူထု၏ေျပာေရးဆိုခြင့္ သည္လည္း ပိတ္ပင္ခံခ့ဲရသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လူထုကလည္း စစ္အာဏာရွင္မ်ားလည္းေကာင္း၊ သူတို႔၏ေနာက္လိုက္မ်ား စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ကာကြယ္သူမ်ားအားလည္းေကာင္း၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျပန္လည္႐ႈံ႕ခ် ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ခ့ဲၾကေပ သည္။ ဤသုိ႔ႏွင့္ အျပန္ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ား အပုတ္ခ်ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္သားတို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယဥ္ပါးခ့ဲၾကရေပသည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျပင္ျပင္းထန္ထန္ ႐ႈံ႕ခ်တိုက္ခိုက္ၾကရင္း မိမိႏွင့္အျမင္မတူသူမ်ား ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ အေလ့အထ တခုက့ဲသုိ႔ ျဖစ္လာသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းလင္းေဆြးေႏြးျခင္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးျခင္းတို႔ အားနည္းလာသည္။ မိမိႏွင့္အျမင္မတူသူတိုင္း ရန္သူလိုသေဘာထားတိုက္ခိုက္လာျခင္း ဆတ္ဆတ္ထိ ေဝဖန္မခံနိုင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္လာသည္။ တျဖည္းျဖည္း အားလုံးအကဲဆတ္လာၾကသည္။ ထိုသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ အက်ိဳး ေၾကာင္းသင့္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံသည့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ ေနာက္သုိ႔ တေျဖးေျဖး ေရာက္သြားေတာ့သည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ မတူသည့္အျမင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္ထားၾကသည့္လူထုၾကားတြင္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံသည့္ယဥ္ေက်းမႈ ေလ်ာ့ပါးသြားျပီး ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား မိမိႏွင့္အျမင္တူသူမ်ားကို အသာလြတ္ကာကြယ္ေပးမႈမ်ား ေတာထေနျခင္း ျပႆနာကို မွန္ကန္စြာ အေျဖမရွာနိုင္သည္သာမက စိတ္ဝမ္းကြဲမႈမ်ားကို ပို၍ ျဖစ္ေစပါသည္။

အယူအဆအရ တဖက္သုိ့ေရာက္ကာ မေစ့စပ္နိုင္ဟုဆိုသူမ်ားအပ လူထုအတြင္းျပသနာမ်ားကို ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ၿပီးခ့ဲေသာရက္ပိုင္းအတြင္းက လူအမ်ားစိတ္ဝင္တစားေျပာဆိုခ့ဲၾကေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္တိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သစ္၏ သၾကၤန္ေရကစားမ႑ပ္ျပႆနာ၊ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲမွ ေဗလုဝ ခင္လႈိင္ တို႔၏ျပႆနာ၊ လႊတ္ေတာ္တြင္းမွ ဒီမိုကေရစီအနိုင္က်င့္ခံရမႈျပႆနာ၊ သမတ႐ံုးဝန္ၾကီး၏ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ဦးေဇာ္ ေဌးေခၚမွဴးေဇာ္တာဝန္ယူမည့္ျပႆနာ၊ စသည့္ျပသနာမ်ားကိုၾကည့္လ်င္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးသည္ ထက္ ပုတ္ခတ္တိုက္ခတ္ေျပာဆိုမႈမ်ားက ပိုမ်ားေနသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာေတြ႕ရသည္။

ေျပာရလ်င္ ပထမျပႆနာ ၂ ခုမွာ သာမန္မွ်သာျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္အေျပာင္းအလဲအတြက္ အေရးႀကီးသည့္ျပႆနာ မ ဟုတ္ေခ်။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သစ္၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွာလည္း သူ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္သူျဖစ္သည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းရွိသည္။ ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္သစ္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အျမင္မတူသူမ်ားကလည္း အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပသူအခ်ဳိ႕ရွိသည္။ သုိ့ေသာ္အမ်ားစုမွာ မိမိေထာက္ခံသည့္ဖက္မွ ရပ္တည္၍ တဖက္ကို ကေလာ္တုတ္ေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ မိမိအျမင္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္း အခ်က္အလက္ခိုင္ခိုင္မာမာျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းသည္ လြန္စြာေကာင္းသည္။ အားလုံးလက္ခံႏိုင္ သည့္ အမ်ားစုႏွစ္သက္လက္ခံႏိုင္သည့္အေျဖတခုကို ေဆြးေႏြးျငင္းခုံအေျဖရွာသည့္ယဥ္ေက်းမႈမွ ရႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

အလားတူပင္ အကယ္ဒမီျပႆနာတြင္လည္း အက်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေဖၚျပေဆြးေႏြးသူကအနည္းစုျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ္မွန္သည္ထင္ေသာဖက္မွရပ္ကာ ကေလာ္တုတ္ေနၾကေပရာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပို၍စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေကာင္းသည္မွာ အကယ္ဒမီႏွင့္မဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုပါဆြဲသြင္း၍ ဝါးလုံးရွည္ႏွင့္ သိမ္းၾကံဳးရမ္းေနျခင္းျဖစ္ ေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိိုျပႆနာမ်ားသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံအေျဖရွာၾကလ်င္ ေအးခ်မ္းစြာ အေျဖရနိုင္သည့္ ျပႆနာငယ္မ်ားသာျဖစ္သည္။

လႊတ္ေတာ္တြင္းမွ ဒီမိုကေရစီအနိုင့္က်င့္ခံရသည္ဆိုသည့္ျပႆနာ၊ သမတ႐ံုးဝန္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ဦးေဇာ္ေဌးေဆာင္ရြက္မည့္ျပႆနာတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သုိ႔ခ်ဥ္းကပ္မည္ဆိုသည္မွာ ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ အသစ္ခ်ဥ္းကပ္မႈလိုအပ္ေပသည္။ ထိုအသစ္ခ်ဥ္းကပ္မႈမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကာလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာၾကားခ့ဲ ေသာ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေပၚ၌ အေျခခံသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲကာလက NLD အစိုးရဖြဲ႕နိုင္လ်င္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးလုပ္သြားမည္ဟုဆိုခ့ဲသည္။ သူမေျပာသည့္အတိုင္း ေျခလွမ္းမ်ားလွမ္းခ့ဲသည္ကို အမ်ားေတြ႕ရသည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ခ်မွတ္ေရွ႕႐ႈသည့္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အျမင္မတူသူ ကြဲလြဲသူရွိနိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ေရွ႕ေဆာင္သည့္ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုသည္မွာ ျမန္မာဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၏ ပင္မလမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ မလြဲမေရွာင္သာ အသိမွတ္ျပဳရန္လိုသည္။

ထိုအမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့လမ္းေၾကာင္းတြင္ ျမန္မာစစ္ဖက္လည္းပါသည္။ မွဴးေဇာ္လည္း ပါသည္။ တေလ်ာက္လုံး စစ္အာ  ဏာရွင္စနစ္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ စနစ္အားဖက္တြယ္ကာကြယ္သူမ်ားအား ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲရာမွ ထိုသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ကိုင္နိုင္ေရးျဖစ္လာသည္။ ထိုသူမ်ားအား ဒီမိုကရက္တစ္လမ္းေၾကာင္းေပၚဆြဲတင္အလုပ္လုပ္ေရးျဖစ္လာသည္။ ဤသုိ့ဆိုလ်င္ အျပန္အလွန္ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ရာၾကရာမွ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားရန္လိုအပ္သည္။ ထိုသုိ႔ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈမ်ားႏွင့္အတူ အနည္းစုက အမ်ားစုကိုနာခံသည္ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖၚေဆာင္ရန္လိုအပ္မည္။

အလားတူပင္ အလုပ္သမား လယ္သမား စသည့္အေျခခံလူတန္းစားမ်ား ေက်ာင္းသားစသည့္ အလႊာအသီးသီးမွ လူမ်ား အတြင္းတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းရမည့္ျပႆနာ မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ မတူသည့္အျမင္မ်ားကို ေဆြးေႏြးျငင္းခုံ အေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္ေပမည္။

အထူးဂရုျပဳရန္လိုသည့္အခ်က္မွာ ယခင္အတိုက္အခံပါတီျဖစ္ေသာ NLD ပါတီသည္ အစိုးရျဖစ္သြားျပီျဖစ္သည္။ အစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္မႈမ်ားကို NLD အစိုးရသစ္အေနႏွင့္ မလြဲမေသြ ရင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အားလည္းေကာင္း၊ NLD အားလည္းေကာင္း၊ ရပ္ခံကာကြယ္ၾကရမည့္သူမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔အစိုးရသစ္အား ေဝဖန္ မႈကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းလင္းေျပာဆိုရန္ အထူးလိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ ဒီမိုကေရ စီမရွိ။ ေျပာေရးဆိုခြင့္မရွိ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အားေဝဖန္သူမ်ားအား အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္ ျပည္ပၾသဇာခံ ပုဆိန္႐ိုး စသျဖင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးတံဆိပ္တပ္စြပ္စြဲခံခ့ဲရသည္။ ထိုေခတ္ ထိုစနစ္ကို ၾကံဳခ့ဲရသည္။ ယေန႔ NLD အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ လြတ္ လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ရွိေသာ မတူေသာအျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ပြင့္လင္းလြတ္လပ္စြာေျပာဆိုနိုင္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္တရပ္ကို ေဖၚ ေဆာင္ရန္လိုသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အားလည္းေကာင္း၊ NLD အစိုးရသစ္အားလည္းေကာင္း၊ ေဝဖန္မႈမ်ားကို ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုရန္ လိုအပ္သည္။ မတူေသာအျမင္မ်ား ကြဲလြဲခြင့္ကို အသိမွတ္ျပဳရန္ လိုအပ္သည္။ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံသည့္ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။

သုိ့ေသာ္ တဖက္ႏွင့္တဖက္ ခါးခါးသီးသီး တိုက္ခိုက္လာခ့ဲအခ်ိန္ကာလမ်ားကရွည္ခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲဝင္ၾက သည္ဟုဆိုသူမ်ားအခ်င္းခ်င္း မတူေသာအျမင္ မတူေသာအယူအဆမ်ားႏွင့္ အျပန္အလွန္ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္လာၾကသည့္ အာဃာတမ်ား ရွည္ၾကာခ့ဲသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံအေျဖရွာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အျမန္ထြန္းကားလာရန္ လြယ္ကူလွသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ငါႏွင့္မတူ ငါ့ရန္သူဆိုသည့္ သေဘာထားေတာထေနခ့ဲသည္ကို ရွင္းလင္းရန္ေတာ့လြယ္ကူမည္မဟုတ္ပါ။

သုိ႔ရာတြင္ အနည္းဆုံးအေနႏွင့္ ျပသနာတရပ္ေပၚလာလ်င္ အက်ိဳးအေၾကာင္းခိုင္လုံစြာ အခ်က္အလက္ျပည့္စုံစြာ သုံးသပ္ ျခင္းမ်ား မိမိႏွင့္မတူသည့္ တဖက္၏အျမင္ကို ေလးေလးစားစား နားေထာင္ျခင္းမ်ဳိးကိုေတာ့ တတ္နိုင္သ၍ အေလ့အက်င့္ လုပ္ျခင္းျဖင့္ အစျပဳရန္ေတာ့ လိုအပ္ေပမည္။

ေမာင္ေမာင္စိုး