ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ - ၁၉၈ဝ) - အပိုင္း (၆၅)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ - ၁၉၈ဝ) - အပိုင္း (၆၅)
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၄၊ ၀၁၈

● ၈၁၅ စစ္ေဒသႏွင့္ ပထမဆံုး မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲ
က်ဳိင္းတံုေျမာက္ဖက္ ၆၈ ခန္႔အကြာတြင္ရွိေသာ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ေလးသည္ တ႐ုတ္နယ္စပ္ႏွင့္မိုင္ ၃ဝ ခန္႔အကြာတြင္ရွိေသာ္လည္း အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈ နယ္ေျမ၏ ေရွ႕တန္း ခံစစ္စခန္းၿမိဳ႕ေလးျဖစ္သည္။ က်ဳိင္းတံုႏွင့္မိုင္းယန္းၾကားတြင္ မိုင္းခတ္၊ မိုင္းေလြစသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးမ်ားရွိသည္။ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ ပတ္ပတ္လည္ကို စဝ္ခြန္ျမင့္၊ စိုင္းေနာ္ပန္းတုိ႔၏ ရွမ္းတပ္က ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည္။ မိုင္းယန္း၏ အေနာက္ ေျမာက္ဖက္ မိုင္၂ဝ ခန္႔အကြာတြင္ရွိသည့္ မုန္းဖ်င္၊ ဟိုေတာင္း၊ မိုင္းေပါက္ စသည့္ေဒသတြင္လည္း CPB အေရွ႕ေျမာက္ စစ္ေဒသတပ္မ်ားက ထိမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီး အေရွ႕ေတာင္ဘက္ မိုင္ ၄ဝ ခန္႔အကြာရွိ မိုင္းလားတြင္လည္း ၈၁၅တပ္ဖြဲ႕မ်ား စတင္အေျခခ် ဝင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

ထိုေဒသတဝိုက္တြင္ စုဖြဲ႕မိေသာ ၈၁၅ စစ္ေဒသအင္အားစုမ်ားသည္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕အား စတင္တိုက္ခိုက္ခ့ဲသည္။ ထိုတိုက္ပြဲအား ၈၁၅ စစ္ေဒသ စစ္ဦးစီးမွဴးရဲေဘာ္စိုင္းလင္းက ဦးစီးၿပီး၈၁၅ စစ္ေဒသမွ တပ္ခြဲ ၅၊ အထူးတပ္စု ၁ စု၊ စဝ္ခြန္ျမင့္ဦးစီး ရွမ္းတပ္မွ တပ္ဖြဲ႕မ်ား စုစုေပါင္း အင္အား ၃ဝဝ ခန္႔ျဖင့္ မိုင္းယန္းရွိ ခ်င္းသနက ၄ တပ္ စခန္းႏွင့္ ရဲစခန္းတုိ႔အား တိုက္ခိုက္ခ့ဲသည္။ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕တဝက္ခန္႔ သိမ္းပိုက္ရမိေသာ္လည္း မိုင္းခတ္၊ မိုင္းေလြတုိ႔မွ စစ္ကူ မ်ားေရာက္လာသျဖင့္ ျပန္လည္ဆုတ္ေပးခ့ဲသည္။ အဆိုပါတိုက္ပြဲတြင္ လက္နက္ငယ္မ်ဳိးစုံ ၁၆ လက္၊ ၄ဝ မမ ေခါက္ေမာ္တာ ၁ လက္၊ ၂ လကၼ စိန္ေျပာင္း ၁ လက္သိမ္းဆီးရခ့ဲၿပီး တပ္ႏွင့္ရဲမွ သုံ႔ပမ္း ၅ ဦးခန္႔ ဖမ္းဆီးရမိခ့ဲသည္။ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မွ ရဲေဘာ္ ၃ ဦးက်ဆံုးၿပီး စဝ္ခြန္ျမင့္တပ္က ၁ ဦးက်ဆံုးသည္။

မိုင္းယန္းမွ ျပန္ဆုတ္လာၿပီးေနာက္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ မိုင္းမကြင္း ဝမ္ဆာရြာ အေပၚကုန္းတြင္ရွိသည့္ခ်င္း သနက ၄ စခန္းအား ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲရာ အစိုးရတပ္မွ ၅ ဦး၊ ကာကြယ္ေရး ၂ ဦးက်ဆံုးၿပီး ေသနတ္ ၁ဝ လက္ရရွိခ့ဲသည္။ ထိုမွစ၍ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္အထိ မိုင္းယန္းႏွင့္တာပင္ၾကား၊ မိုင္း မကြင္းႏွင့္ ဝမ္က်င္းစမ္ေတာက္တုိ႔တြင္ တႏွစ္လုံးေျပာက္ပ်ားလႈပ္ရွားတိုက္ခိုက္ခ့ဲသည္။

၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ CPB ဗဟိုက စစ္ဆင္ေရးတာဝန္တရပ္ ညႊန္ၾကားလာသည္။ အဆိုပါစစ္ဆင္ေရးတြင္ အေရွ႕ ေျမာက္စစ္ေဒသ တပ္မဟာ ၈ က မိုင္းယန္းၿမိဳ႕အား တိုက္ခိုက္မည္ျဖစ္ၿပီး ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက မိုင္းမကြင္းႏွင့္ ဝမ္က်င္း စမ္ေတာက္ေဒသရွိ အစိုးရစစ္စခန္းမ်ားအား တိုက္ခိုက္ရန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၈၁၅ စစ္ေဒသမွ တပ္ခြဲ ၁ ႏွင့္ အထူးတပ္ဖြဲ႕အား မိုင္းမကြင္းတြင္ တိုက္ခိုက္ရန္၎၊ တပ္ခြဲ ၃ ႏွင့္ ၅ အား ဝမ္က်င္ စမ္ေတာက္ေဒသတြင္တိုက္ခိုက္ရန္ ျပင္ဆင္ထားခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ တပ္မဟာ ၈ တပ္မ်ားက မိုင္းယန္းကို စတင္တိုက္ခိုက္သည္ႏွင့္ မိုင္းမကြင္းႏွင့္ဝမ္က်င္း စမ္ေတာက္တြင္ တပ္စြဲထား သည့္ အစိုးရတပ္မ်ား ဆုတ္ခြာသြားခ့ဲရာ ထိုနယ္ေျမႏွစ္ခုအား မတိုက္ရဘဲ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕ကထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ခ့ဲသည္။

တပ္မဟာ ၈ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက မိုင္းယန္းၿမိဳ႕အားသိမ္းပိုက္ၿပီး ၁၅ ရက္ခန္႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ခ့ဲသည္။ က်ဳိင္းတံု၊ မိုင္းခတ္၊ မိုင္းေလြ မွ အစိုးရစစ္ကူမ်ား ေတာက္ေလ်ာက္ေစလႊတ္တိုက္ခိုက္ရာ ရက္ ၂ဝ ခန္႔တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားၿပီး၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလလယ္ပိုင္း ခန္႔တြင္မွ တပ္မဟာ ၈ တပ္မ်ား ဆုတ္ခြာေပးခ့ဲသည္။

ဝမ္က်င္း စမ္ေတာက္ႏွင့္ မိုင္းမကြင္းအား တိုက္စရာမလိုဘဲ ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ၿပီးေနာက္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕အခ်ဳိ႕သည္ တာပင္းေျမာက္ ဖက္ ဝမ္ညင္း၊ ဝမ္ရွဲရွိကူမင္တန္စခန္းအား ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခ့ဲသည္။ ကူမင္တန္ ၁ဝ ေယာက္ေသ၊ ၅ ေယာက္ ဖမ္းမိၿပီး ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မွ ၁ ေယာက္က် ၿပီး ၁ဝ ဦးဒဏ္ရာရရွိခ့ဲသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ မိုင္းမကြင္းအား သိမ္းပိုက္ၿပီး လြယ္ၾကဴဆိုင္း၊ လြယ္ဆမ္ဆံုေတာင္ကုန္းမ်ားအား ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္း ဟဲေဒသ၊ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ႏွင့္မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္းေဒသတုိ႔ႏွင့္ ဝမ္းက်င္း စမ္ေတာက္ေဒသ၊ မိုင္းလား၊ မိုင္းမေဒသတုိ႔သည္ တဆက္စပ္တည္းေသာ ၈၁၅ စစ္ေဒသနယ္ေျမအျဖစ္သုိ႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ေရာက္ရွိသြားခ့ဲေတာ့သည္။

မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲၿပီးေနာက္ CPB ဗဟိုမွ ညႊန္ၾကားသည့္ စစ္ဆင္ေရးညြႊန္ၾကားသည့္ ေနာက္ထပ္စစ္ဆင္ေရးတခုအား ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ႏွစ္ဆန္းတြင္ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲရသည္။ ေနာက္ထပ္ စစ္ဆင္ေရးကား မိုင္းယုတိုက္ပြဲျဖစ္သည္။ မိုင္းယုသည္ က်ဳိင္းတံု၏ အေရွ႕ဖက္၊ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕၏ေျမာက္ဖက္တြင္ရွိသည္။ စစ္ဆင္ေရးသည္က်ဳိင္းတံုေျမာက္ဖက္မွ အေရွ႕ဖက္သုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခ့ဲ သည္။

မိုင္းယုသည္ က်ဳိင္းတံု၏အေရွ႕ဖက္တြင္ရွိသည္ဆိုေသာ္လည္း ျမင့္မားမတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ား အထပ္ထပ္သြယ္ တန္း ေန၍ က်ဳိ င္းတံုမွမိုင္းယုသုိ႔ ေကြ႕ပတ္၍သြားရသည္။ က်ဳိင္းတံုမွ အေရွ႕ေတာင္ဖက္  (တာခ်ီလိတ္ကားလမ္းအတိုင္း) ၅၂ ခန္႔သြားလွ်င္ မိုင္းျဖတ္သုိ႔ေရာက္သည္။ မိုင္းျဖတ္မွအေရွ႕ေျမာက္ဖက္သုိ႔ မိုင္ ၇ဝ ခန္႔သြားလ်င္ မိုင္းေယာင္းသုိ႔ေရာက္ၿပီး မိုင္းေယာင္းမွ ေျမာက္ဖက္သုိ႔ ၁၇ မိုင္ခန္႔သြားလ်င္ မိုင္းယုသုိ႔ ေရာက္ရွိသည္။ မိုင္းယုသည္ နမ့္ေလြေခ်ာင္းေတာင္ဖက္ျခမ္းတြင္ရွိၿပီး နမ့္ေလြေခ်ာင္း ေျမာက္ဖက္ျခမ္းရွိ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္းေဒသအား ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲမ်ားက ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည္။

က်ဳိင္းတံုေျမာက္ဖက္ရွိ မိုင္းယန္း၏ အေနာက္ေျမာက္ဖက္ ဝ နယ္ မိုင္းေပါက္ကို အေျချပဳ သည့္ CPB အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ တပ္မဟာ ၈ သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ CPB ႏွင့္မဟာမိတ္တပ္မ်ား ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ေဒသမ်ားအတိုင္း မိုင္းယုသုိ႔ခ်ီတက္ ႏုိင္သည္။ ဝနယ္မိုင္းေပါက္မွ စဝ္ခြန္ျမင့္ဦးစီးရွမ္းတပ္ဖြဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္သည့္ မိုင္းယန္း ဆီလူးေဒသသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ဆီလူးေဒသ မွ မိုင္းလားေဒသသုိ႔လည္းေကာင္း၊ မိုင္းလားေဒသမွ ဝမ္က်င္း - စမ္ေတာက္ေတာင္ေၾကာအားျဖတ္၍ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္းေဒသ သုိ႔လည္းေကာင္း ခ်ီတက္နိုင္ခ့ဲသည္။

CPB ပါတီဗဟို၏ စစ္ဆင္ေရးစီမံကိန္းမွာ တပ္မဟာ ၈ က မိုင္းယုအားတိုက္ခိုက္ၿပီး ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက နမ့္ေလြေခ်ာင္း ေျမာက္ဖက္တြင္ တပ္စြဲေနေသးေသာ အစိုးရတပ္ တပ္စြဲေနေသးေသာ ဝမ္ျဖဲ၊ ပါလ်ံ စခန္းမ်ားအားတိုက္ခိုက္ရန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေဖဖဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ခ်င္းသနက ၃ တပ္စြဲထားေသာ ဝမ္ျဖဲ၊ ပါလ်ံ၊ ဟိုေပါ-ေဟြေနာင္ စခန္း ၃ ခုအား ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက သိမ္းပိုက္ခ့ဲသည္။ ၁၂ ေယာက္ဖမ္းမိၿပီး လက္နက္ ၉ လက္ သိမ္းဆည္းရမိသည္။ မိုင္းယုအား အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ တပ္မဟာ ၈ က တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္သည္။ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း စခန္းငယ္ ၃ ခုအား တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ မိုင္းယုအား တိုက္ခိုက္ေနေသာ တပ္မဟာ ၈ အားစစ္ကူေပးခ့ဲသည္။ မိုင္းယုတိုက္ပြဲတြင္ ခ်င္းသနက ၃ မွ စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွဴးစိုးသိန္းႏွင့္ အခါကာကြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္တဦးအျပင္ တပ္/ရဲ/ ကာကြယ္ေရး စုစုေပါင္း သုံ႔ပမ္း ၇ဝ ခန္႔ ဖမ္းဆီးရမိသည္။

မိုင္းယုတိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ တပ္မဟာ ၈ သည္ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမိုင္းေပါက္သုိ႔ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။ ထိုစဥ္က တပ္မဟာ ၈ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ နိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္အုန္းၾကည္ (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ တပ္မဟာမွဴးဖုန္ၾကားဖူး (ကိုး ကန္႔)၊ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္ေဇာ္လီ (ေကြ႕က်ဳိးရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ ဒုတပ္မဟာမွဴး ရဲေဘာ္ေနာ္လြန္ (ေကြ႕က်ဳိးရဲေဘာ္ေဟာင္း)တုိ႔ျဖစ္ၿပီး အင္အား ၂၅ဝဝ ခန္႔ရွိသည္။ တပ္သားမ်ားမွာ ဝ ရဲေဘာ္အမ်ားစုျဖစ္သည္။

မိုင္းယုတိုက္ပြဲသည္ ၈၁၅ စစ္ေဒသအတြက္ ႀကီးမားေသာအလွည့္အေျပာင္းျဖစ္ခ့ဲသည္။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းေျမာက္ဖက္ရွိ အစိုး ရတပ္စခန္းမ်ားအား ဖယ္ရွားနိုင္ခ့ဲသည္။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းႏွင့္ အေရွ႕ဖက္မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္းအား ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ခ့ဲသည္။ မိုင္းယု တိုက္ပြဲ၏ေအာင္ျမင္မႈအရွိန္အဝါေၾကာင့္ ထိုေဒသမွ တပ္သားသစ္ ၁ဝဝဝ ေက်ာ္ခန္႔ရရွိသည္။ တပ္သားသစ္ ၈ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ခန္႔မွ အခါရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔မွာ ရွမ္းႏွင့္လြယ္တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

တပ္သားသစ္မ်ားအားေလ့က်င့္ၿပီး တပ္ဖြဲ႕အားျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းသက့ဲသုိ႔ ေဒသဖြဲ႕စည္းမႈအား ျပန္လည္ျပဳလုပ္သည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသဌာနခ်ဳပ္သည္ပါ့စာ၊ ဖာလုံမွသည္ မိုင္ဟဲအခါရြာသုိ႔ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ကထဲက ေရႊ႕ေျပာင္းလာခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒ သအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ၿမိဳ႕နယ္ ၆ ခုဖြဲ႕စည္းသည္။ မိုင္းမၿမိဳ႕နယ္၊ စမ္ေတာက္ၿမိဳ႕နယ္၊ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္းၿမိဳ႕နယ္၊ မိုင္းဟဲ ၿမိဳ႕နယ္၊ မိုင္းခမ္းၿမိဳ႕နယ္ (လာအိုနယ္စပ္) ႏွင့္ ေဟြေပါ၊ ေဟြေနာၿမိဳ႕နယ္တုိ႔ဖြဲ႕စည္းသည္။

တပ္ဖြဲ႕အားလည္း ေျခလ်င္တပ္ရင္း ၄ ရင္း၊ အေျမာက္တပ္ရင္း ၁ ရင္း တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။
- နိုင္ငံေရးမွဴး ခ့ဲကြမ္းရီ၊ တပ္ရင္းမွဴးေပါက္ယူဟြာ (ဝ ရဲေဘာ္)၊ ဒုရင္းမွဴး စမ္ေပ့  (ယခု ဒုဥကၠဌ) တုိ႔ဦးစီးသည့္ ရင္း ၁၂။
- နိုင္ငံေရးမွဴး လီေဝ့မင္  (ဝ ရဲေဘာ္)၊ ရင္းမွဴးစေဗ်ာ္ေလာက္ဆီ (အခါရဲေဘာ္) ဦးစီးသည့္ ရင္း ၁၄။
- နိုင္ငံေရးမွဴး ေရွာက္ေဝ့မင္  (ဝ ရဲေဘာ္)၊ ရင္းမွဴး ေဝၚေစး (အခါရဲေဘာ္) ဦးစီးသည့္ ရင္း ၁၆။
- နိုင္ငံေရးမွဴး လင္ထင္ခ်ာ၊ ရင္းမွဴးေလာ္ဟဲ (အခါရဲေဘာ္) ဦးစီး ရင္း ၁၈။
- တပ္ရင္းမွဴးဇယ္ေဖ်ာ္  (အခါရဲေဘာ္) ဦးစီး အေျမာက္တပ္ရင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ စစ္ေဒသလုံျခံဳေရးတပ္ခြဲအျပင္ ခ႐ိုင္မ်ားတြင္ ေဒသတပ္ခြဲမ်ားဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ စစ္ေဒသ႐ံုးဌာနခ်ဳပ္တြင္လည္း အလားအလာရွိေသာ အခါလူငယ္ရဲေဘာ္မ်ားအား ေခၚယူၿပီး ဗမာစာ၊ ဗမာစကား သင္ၾကားေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ဆက္သြယ္ေရး၊ ေဆးသင္တန္းတုိ႔တြင္ ထည့္သြင္းေလ့က်င့္မႈမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲၿပီး ၈၁၅ စစ္ေဒသဖြဲ႕စည္းမႈသည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ မိုင္းယုတိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ပုိ၍ ပုံေပၚလာခ့ဲေပေတာ့သည္။ အင္အား ၁၆ဝဝ ခန္႔ရွိသည့္စစ္ေဒသတခုျဖစ္လာခ့ဲသည္။ စစ္ေဒသ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရွိခ့ဲေပ။

အေရွ႕ေျမာက္မွ တပ္မဟာ ၈ ျပန္လည္ထြက္ခြာၿပီးေနာက္ ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ မိုင္းယန္း၊ ဆီလူးေဒသရွိ စဝ္ခြန္ ျမင့္၏ရွမ္းတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ တြဲ၍၁၉၇၄ ခုႏွစ္တႏွစ္လုံး တြဲ၍ လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ တပ္မဟာ ၈ ကေတာ့ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ မုန္း ဖ်င္၊ ဟိုေတာင္း၊ မိုင္းေပါက္ဘက္တြင္ ျပန္လည္အေျချပဳသည္။

● ၈၁၅ စစ္ေဒသႏွင္ ၇၅၁ဝ စီမံကိန္း
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ CPB ပါတီဗဟို ၇၅၁ဝ စစ္ေရးစီမံကိန္းအရ နယ္စပ္တေလ်ာက္ရွိ အေျခေဒသအားလုံုးမွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားလႈပ္ရွားမႈတြင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း ပါဝင္ခ့ဲရသည္။ ယခင္အႀကိမ္က့ဲသုိ႔ပင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕မ်ား သည္ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသမွ တပ္မဟာ ၈၊မိုင္းယန္း၊ ဆီလူးေဒသမွ စဝ္ခြန္ျမင့္ဦးစီးသည့္ ရွမ္းတပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပူးတြဲ၍စစ္ဆင္ ေရးတရပ္ ေဖာ္ေဆာင္ခ့ဲရသည္။ ဤအႀကိမ္ ၇၅၁ဝ စစ္ဆင္ေရး စီမံကိန္း၏ရည္မွန္းခ်က္မွာ စခန္းတခုကိုတိုက္ခိုက္ရန္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နယ္ေျမသစ္တခုကို တိုးခ်ဲ႕ခ်ဳပ္ကိုင္ရန္ ရည္ရြယ္သည့္စစ္ဆင္ေရးျဖစ္သည္။

စစ္ဆင္ေရးျပဳ လုပ္သည့္နယ္ေျမမွာ မိုင္းျဖတ္အေရွ႕ဖက္၊ မိုင္းေယာင္း၏ အေနာက္ဖက္၊ နမ့္ေလြ တာပင္း၏ေတာင္ဖက္ျခမ္းရွိ မိုင္းကိုင္ေဒသျဖစ္သည္။ အေရွ႕ဖက္ မဲေခါင္ျမစ္အထိ ျဖန္႔က်က္လႈပ္ရွားသည္။ ေရွ႕တန္းစစ္ဦးစီးအဖြဲ႕အား ရဲေဘာ္ေဇာ္မိုင္း (အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ) ရဲေဘာ္ေဖေသာင္း (၈၁၅ စစ္ေဒသ)၊ ရဲေဘာ္ ေဇာ္ဆိုင္း (၈၁၅)၊ ရဲေဘာ္စိုင္းလင္း (၈၁၅)၊ စဝ္ခြန္ျမင့္ (ရွမ္းတပ္ဖြဲ႕) တုိ႔က ေခါင္းေဆာင္သည္။

စစ္ဆင္ေရးအတြင္း မိုင္းကိုင္ေဒသတြင္သာမက တာခ်ီလိတ္ေျမာက္ဖက္ မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္းတေလ်ာက္ပါ လႈပ္ရွားခ့ဲၿပီး မုန္ပါေလ်ာ္၊ က်င္းလစခန္းမ်ားကိုပါ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခ့ဲသည္။ ဤစစ္ဆင္ေရးသည္ အေသအေပ်ာက္မ်ားေသာ စစ္ဆင္ ေရးတခုျဖစ္ခ့ဲသည္။ အစိုးရဖက္က ရာဂဏန္းမွ် ေသေၾကဒဏ္ရာရခ့ဲသက့ဲ့သုိ႔ CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားဘက္ကလည္း ရာဂဏန္းမ်ွက် ဆံုးဒဏ္ရာရခ့ဲသည္။ အေျခခံေဒသမွ အတန္ငယ္ေဝးကြာၿပီး အစိုးရတပ္မ်ား ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ေဒသတြင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ ခိုက္ရသည္ျဖစ္ရာ ဒဏ္ရာရစစ္သည္မ်ား ေနာက္တန္းသုိ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရန္ မဲေခါင္ျမစ္တဖက္ကမ္းကူး၍ လာအိုနယ္ထဲမွျဖတ္သန္းသယ္ေဆာင္ခ့ဲရသည္။ ထိုအခ်ိန္က လာအိုသည္လည္း တည္ၿငိမ္မႈမရွိေသးသည့္တိုင္းျပည္ျဖစ္ရာ နယ္စပ္မ်ားကို ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္းမရွိေပ။ တိုက္ပြဲသိမ္းရေသနတ္မ်ားႏွင့္ ဒဏ္ရာရရဲေဘာ္မ်ား၏ ေသနတ္မ်ားကို မဲေခါင္တဖက္ကမ္း လာအို နယ္ထဲတြင္လည္း သြားေရာက္သုိဝွက္ထားခ့ဲရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုေဒသမွ CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ားထြက္ခြါၿပီးေနာက္ အစိုးရတပ္မ်ား က လာအိုနယ္တြင္းကူး၍ ထိုလက္နက္မ်ားကို ေဖၚထုတ္သိမ္းဆည္းယူေဆာင္သြားနိုင္ခ့ဲသည္။

ထိုစစ္ဆင္ေရးအၿပီးတြင္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ား မိမိအေျခခံေဒသတြင္း ျပန္လည္ဝင္ေရာက္သက့ဲသုိ႔ တပ္မဟာ ၈ ကလည္း မိုင္း လားတြင္ ေရွ႕တန္း႐ံုးစိုက္၍ အေျချပဳသည္။

၁၉၇၆ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ ျပန္လည္စုဖြဲ႕မ်ားျပဳလုပ္သည္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးခ႐ိုင္ ၂ ခုဖြဲ႕စည္းသည္။ မိုင္းမ ခ႐ိုင္ႏွင့္ မိုင္းဟဲခ႐ိုင္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ မိုင္းမခ႐ိုင္အတြင္း မိုင္းမၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ စမ္ေတာက္ၿမိဳ႕နယ္ ၂ ခုပါဝင္ၿပီး ခ႐ိုင္မွဴးအျဖစ္ ဦးစံဝင္းကေဆာင္ရြက္သည္။ မိုင္းဟဲခ႐ိုင္တြင္က်န္ ၄ ၿမိဳ႕နယ္ပါဝင္ၿပီး ဦးသန္းတင္က ခ႐ိုင္မွဴးအျဖစ္ေဆာင္ရြက္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ၇၅၁ဝ စီမံကိန္းကာလက လႈပ္ရွားခ့ဲသည့္ မိုင္းေယာင္းေဒသသုိ႔လည္းအလုပ္အဖြဲ႕ ၁ ခု ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္တြင္ အေျချပဳ၍ ေျခလ်င္တပ္ရင္း ၄ ရင္း၊ လက္နက္ႀကီး ၁ ရင္းဖြဲ႕စည္းထားနိုင္ၿပီး မိုင္းမ - မိုင္းလားကြင္း၊ ဝမ္က်င္း- စမ္ေတာက္၊ မိုင္းဝ - က်ိန္းခန္း၊ မိုင္းေစာ့ - မိုင္းဟဲေဒသမ်ားတြင္ အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ထားၿပီး မိုင္းေယာင္းေဒသအားထိုးေဖာက္နိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည့္ကာလဟု ဆိုရပါမည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး

ဓာတ္ပုံ -  ၈၁၅ စစ္ေဒသဧရိယာ

Comments