ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅-၁၉၈ဝ) - အပိုင္း (၆၈)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅-၁၉၈ဝ) -  အပိုင္း (၆၈)
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၇၊ ၂၀၁၈

● ၁ဝ၈ စစ္ေဒသ
သခင္တင္ထြန္းက်ဆံုးၿပီးေနာက္ အစိုးရထိုးစစ္မ်ား အတန္ငယ္ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ တကြဲတျပားျဖစ္ေနေသာ CPB တပ္ဖြဲ႕ မ်ားသည္လည္း ျပန္၍စုစည္းနိုင္ခ့ဲၾကသည္။ အဓိကေခါင္းေဆာင္က်ဆံုးၿပီးေနာက္ တပ္ကိုျပန္လည္စုဖြဲ႕ရန္ ဗိုလ္ခင္ညိဳ ဦးစီး သည့္ အင္အား ၄ဝ ခန္႔ႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔တက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႕ႏွင့္ ပ်ဥ္းမနားဘက္မွ တိုင္းေကာ္မတီ ဝင္တဦးျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္စိန္ (ေနာင္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္) လည္း လိုက္ပါလာခ့ဲသည္။ ဗိုလ္ခင္ညိဳဦးစီး အလယ္ပိုင္းအဖြဲ႕သည္ သခင္တင္တင္ထြန္းက်ၿပီး မၾကာမီ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းတြင္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ခ်ီတက္ခ့ဲၾကသည္။

ဗိုလ္ခင္ညိဳဦးစီးတပ္ဖြဲ႕သည္ ရွမ္းတပ္ဧရိယာမွတဆင့္ KIA ထိမ္းခ်ဳပ္ေဒသကိုျဖတ္ၿပီး မုန္းကိုးေဒသ မန္ကန္သုိ႔ေရာက္ရွိ သည္။ အဆိုပါတပ္ဖြဲ႕အား အေဝးေရာက္ဗဟိုမွ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းသုိ႔ ေခၚယူေလ့က်င့္ေပးခ့ဲသည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလက အ ေဝးေရာက္ဗဟိုသည္ ၈၁၅ စစ္ေဒသဖြဲ႕စည္းရန္ျပင္ဆင္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ရာ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕စည္းမည့္တပ္မ်ားေရာ၈၁၅ စစ္ေဒသဖြဲ႕စည္းမည့္တပ္မ်ားပါ တၿပိဳင္တည္းေလ့က်င့္ေပးခ့ဲသည္။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္း၌ ေလ့က်င့္၍ လက္နက္တပ္ ဆင္ေပးၿပီးေနာက္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသဟူ၍ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေပးခ့ဲသည္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ဦးျမမင္း၊ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ရဲထြန္း၊ တပ္မွဴးဗိုလ္ခင္ညိဳ၊ ဒုတပ္မွဴး ကိုလွေထြးတုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေပးခ့ဲသည္။ ထိုသုိ႔ဖြဲ႕စည္းေပးၿပီးေနာက္ ၁ဝ၈ တပ္ဖြဲ႕ အင္ အား ၄ဝ ခန္႔သည္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလခန္႔တြင္ ဝ နယ္ ေျမာက္ပိုင္း ရွင္းတိဖန္း (မိုင္းေမာ) မွတဆင့္ လြယ္ေမာ္ ေဒသအားျဖတ္၍ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းသုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာခ့ဲသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္စိန္ႏွင့္ ဦးဝင္းေဆြ (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ ေဟာင္း) တုိ႔ကေတာ့ နယ္စပ္တြင္က်န္ေနရစ္ခ့ဲသည္။ ၁ဝ၈ တပ္ဖြဲ႕ ျပန္လည္ထြက္ခြာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသကို ဖြင့္လွစ္ခ့ဲသည္။

ျပန္ဆင္းလာေသာ ၁ဝ၈ တပ္ဖြဲ႕သည္ ေနာင္ဝိုး၊ ေနာင္လုံ၊ ေက်ာက္ဂူေဒသကို ျပန္လည္အေျခခံသည္။ ေက်ာက္ဂူေဒသအား ဦးစိုးဝင္း၊ ေနာင္ဝိုးေနာင္လုံေဒသအား ဦးေသာင္းတင္ႏွင့္ ကိုလွေထြး၊ ေနာင္ခ်ဳိဘက္အား ဦးသိန္းေဖတုိ႔က တာဝန္ယူလႈပ္ ရွားၾကသည္။ တိုးခ်ဲ႕ေဒသအျဖစ္ မိုင္းကိုင္အေနာက္ဖက္ႏွင့္ ဗထူးအနီး မိုင္းျပင္းေဒသတုိ႔အား သတ္မွတ္ထားခ့ဲသည္။

၁ဝ၈ စစ္ေဒသဖြဲ႕ၿပီး အဓိကတပ္အား တပ္စု ၂ စု အင္အား ၆ဝ ခန္႔ျဖင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ ထိုတပ္ဖြဲ႕သည္ ရလလဖ (ရွမ္းျပည္လူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕) ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ မဲနယ္ေတာင္ေၾကာ၌ပါ လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ သခင္တင္ထြန္းက်ဆံုးၿပီးေနာက္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသအျဖစ္ ျပန္လည္ရွင္သန္ခ့ဲသည္။

၁ဝ၈ စစ္ေဒသအေနႏွင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းရပ္တည္နိုင္ခ့ဲၿပီးေနာက္ ပဲခူး႐ုိးမဆင္းသြားေသာ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္ႏွင့္အဖြဲ႕သည္ ပဲခူး႐ုိးမမွ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္ႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္ေက်ာ္လြင္ (ေဘက်င္းျပန္)၊ ရဲ ေဘာ္သိန္းေအာင္ (ရခိုင္ရဲေဘာ္)၊ ရဲေဘာ္ဖယ္တန္ စသည့္ရဲေဘာ္မ်ားအျပင္ ပဲခူး႐ုိးမ၌ ပါတီတြင္းျပန္လည္ဆန္းစစ္မႈခံယူ ေနရေသာ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ရဲေဘာ္ေအာင္ေခၚ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္လည္း လိုက္ပါလာသည္။ ဗိုလ္တိုက္ေအာင္တုိ႔ျပန္ေရာက္လာ ၿပီးေနာက္ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုႏွင့္လည္း ေၾကးနန္းအဆက္အသြယ္ျပန္ရခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ တေျဖးေျဖး အင္အားျပန္လည္တိုးပြားလာေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ၿမိဳ႕ေပၚႏွင့္ အဆက္အသြယ္မ်ားျပန္လည္ရရွိလာခ့ဲသည္။

၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ျမိဳ့ေပၚမွ ေက်ာင္းသားတသုတ္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ ထိုသူတုိ႔မွာ ကိုညိဳဟိန္း(ကဗ်ာဆရာၿငိမ္းခ်မ္းသူ)၊မေအးမိ( ျမစ္ဝက်ြန္းေပၚမွ ရဲေဘာ္သက္တင္- က်ဆံုး၏သမီး) ၊ မစိမ္းပင္ေခၚ မျမညိဳ ေခၚ မေအးစန္း၊ ကိုနိုင္ ေခၚ သိန္းထီ၊ ကိုမိုးေကာင္း ေခၚ ကိုသင္းေအာင္၊ ေအာင္ကြန္႔ ေခၚ ထြန္းဦးတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ေတာထဲေရာက္လာစဥ္ မစိမ္းပင္က ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားသျဖင့္ လႈပ္ရွားသြားလာရသည္မွာအဆင္မေျပသျဖင့္ ၃ လခန္႔အၾကာတြင္ သူမအား ျမိဳ့ေပၚသုိ႔ျပန္ပိ့ုခ့ဲသည္။မစိမ္းပင္တေယာက္ ျမိဳ့ေပၚျပန္ေရာက္ေသာ္လည္း အစိုးရေထာက္လွမ္းေရးက မသိသျဖင့္ ေအးေဆးစြာေနနိုင္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၆ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ အတူေတာခိုခ့့ဲသည္ ေအာင္ကြန္႔ ေခၚ ထြန္းဦး၏ အစစ္ခံခ်က္အရ
အဖမ္းခံရေပေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အမ်ဳိးအရင္းေခါက္ေခါက္မ်ားကို ပိုေၾကာက္ရသည္ဟု ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ပုံရသည္။ ထိုရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ ကိုႏိုင္ ေခၚ သိန္းထီမွာ လူရည္ခြၽန္ သုံးထပ္ကြမ္းရထားသူတဦးျဖစ္သည္။ မိသားစုကခ်ဳိ႕တဲ့သျဖင့္ မႏၲေလး မစိုးရိမ္ေက်ာင္းတိုက္တြင္ေနၿပီး ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစား ပညာသင္ခ့ဲသူတဦးျဖစ္သည္။

သူတုိ႔ႏွင့္ မေရွးမေႏွင္းပင္ ေတာင္ႀကီးမွ ကိုသက္လြင္၊ ကိုေအာင္စိုးၿငိမ္း၊ ကိုစိန္ဝင္း၊ ကိုလွေအာင္၊ ကိုေဇာ္ထြန္း (အီကိုဘြဲ႕ရ) စသည့္လူငယ္မ်ားလည္း ထပ္မံေရာက္ရွိလာခ့ဲသည္။ နိုင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ တက္ႂကြစြာ ေရာက္ရွိလာသူမ်ားျဖင့္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ တစ တစ ျပန္လည္သက္ဝင္လာေပေတာ့သည္။

၁၉၇၃ ခုႏွစ္ထဲတြင္ ပဲခူး႐ုိးမတြင္လႈပ္ရွားေနေသာ KNUP မွ စေကာလယ္ေတာေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႕သည္ အေရွ႕ေျမာက္ ႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသုိ႔ေရာက္ရွိလာခ့ဲသည္။ စေကာလယ္ေတာအဖြဲ႕တြင္ ဖဒိုမန္းရွာ၊ ဦးစိုးေအာင္၊ ေစာဗမိုး၊ ေစာသမိန္ထြန္း၊ ေစာဟင္နရီ၊ ေစာဝီဖရက္၊ ေစာထို၊ ေစာဖါးဒဲစသည့္ ကရင္ရဲေဘာ္မ်ား ပါလာၾကသည္။ ပဲခူး႐ုိးမတြင္ လႈပ္ ရွားခ့ဲသည့္ ေစာေက်ာ္ျမသန္း၊ ေစာျမေမာင္တို႔ဦးစီးသည့္ KNUP သည္ KNU အတြင္း၌ လက္ဝဲယိမ္းသည့္အစုဟု ေယဘုယ် ဆို၍ရသည္။ ထိုအဖြဲ႕တြင္ပါလာေသာ ေစာဟင္နရီႏွင့္ ေစာဝီဖရက္တုိ႔ညီအကိုသည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္း၌ အဖမ္းခံခ့ဲဘူးၿပီး ထိုစဥ္ ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္းႏွင့္ႏြယ္၍ ေထာင္ထဲေရာက္ေနသည့္ သဲကုန္းဦးေအာင္သန္း (ယခု NLD အမတ္) ႏွင့္ကိုသန္းစိုးႏိုင္ (စာေရးဆရာ) တုိ႔ကို ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ေတာခိုရန္ လမ္းညႊန္ေပးခ့ဲသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ညီအကိုလည္း ေထာင္ကလြတ္ၿပီးေနာက္ KNU သုိ႔ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး အေရွ႕ေျမာက္တက္သည့္အဖြဲ႕တြင္ပါလာၾကသည္။

KNU အဖြဲ႕ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသုိ႔ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ အစိုးရစစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ေစာဟင္နရီႏွင့္ ေစာဝီဖရက္ တုိ႔ ညီအကိုႏွစ္ဦးလုံး တိုက္ပြဲတြင္က်ဆံုးသြားခ့ဲသည္။ က်န္သည့္ KNU အဖြဲ႕မ်ားကေတာ့ လြတ္ေျမာက္ၿပီး အေရွ႕ေျမာက္စစ္ ေဒသသုိ႔ ထြက္ခြာနိုင္ခ့ဲသည္။ ၎တုိ႔သည္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းသုိ႔ဝင္၍ သခင္ဗသိန္းတင္တုိ႔ႏွင့္ေတြ႕ဆံုၿပီးေနာက္ စေကာ လယ္ေတာ၊ ဖဒိုမန္းရွာ၊ ေစာသမိန္ထြန္းတုိ႔အဖြဲ႕က KNU သုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာခ့ဲေသာ္လည္း ေစာဗမိုးႏွင့္ ၉ ဦးခန္႔ကေတာ့ CPB သုိ႔ကူးေျပာင္း၍ က်န္ေနရစ္ခ့ဲေတာ့သည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ လီစစ္႐ို (ေနာင္ UWSA-ကြယ္လြန္) ဦးစီးရင္း ၄ဝ၄၅ မွ အင္အားအခ်ဳိ႕၁ဝ၈ စစ္ေဒသသုိ႔ေရာက္ရွိ လာသည္။ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသမွ ပဲခူး႐ုိးမႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ဥကၠဌသခင္ဇင္တုိ႔အား ေခၚယူရန္အတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရာက္ရွိလာ ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရည္မွန္းခ်က္မေအာင္ျမင္ဘဲ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၅ ရက္ ဥကၠဌ သခင္ဇင္တုိ႔က်ဆံုးၿပီး ၎တုိ႔ အဖြဲ႕အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခ့ဲသည္။

၁၉၇၅ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ အင္အား ၂ဝဝ ေက်ာ္အထိ ျပန္လည္တိုးတက္လာခ့ဲသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ အေျခခံစခန္းႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္ေရးလမ္းပြင့္ေနၿပီး လိုအပ္သည့္လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ား သယ္ယူျဖည့္ဆည္းနိုင္ခ့ဲ သည္။

၁၉၇၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကစ၍ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ ရွမ္းျပည္နယ္အ လယ္ပိုင္းတြင္ CPB ႏွင့္တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ထားသည့္ SSPP ႏွင့္၎ ရလလဖႏွင့္၎ ပူးတြဲ၍ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က SSPP အားေခါင္းေဆာင္ေနသူမ်ားမွာ ခြန္ အုန္းေဘာင္ (က်ဆံုး)၊ စဝ္စံမိန္း (က်ဆံုး)၊ စဝ္ေထာက္၊ စဝ္ေဆထင္ (လက္ရွိ SSPP နာယက)၊ ေနာ္မိန္းလံု၊ ေနာ္မိန္းအြန္၊ စဝ္ေဆလင္း (လက္နက္ခ်) တုိ႔ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔အေျချပဳရာ လြယ္ေခး၊ တံုေလာ၊ ဝမ္ဟိုင္း၊ ေက်းသီးနယ္အတြင္းတြင္ ၁ဝ၈ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက SSPP ႏွင့္ ပူးတြဲလႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသနယ္ေျမ ေနာင္ဝိုး၊ ေနာင္လုံႏွင့္ SSPP ဧရိယာမွာ နမ့္လန္ ေခ်ာင္းသာျခား၍ ဆက္စပ္ရသည္မွာ လြယ္ကူသည္။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ လြယ္ေခး၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး SSPP ဒုဥကၠဌ ခြန္အုန္းေဘာင္ က်ဆံုးခ့ဲသည္။

၁ဝ၈ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕မ်ား ေနာက္ထပ္ပူးတြဲလႈပ္ရွားသည့္ တပ္ေပါင္းစုတပ္ဖြဲ႕တခုမွာ ရလလဖ (ရွမ္းျပည္လူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕) ျဖစ္သည္။ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ပိုင္းကစတင္ခ့ဲေသာ ပအိုဝ္လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈမ်ားမွသည္ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ရလလဖဟု ျပန္လည္စုစည္းဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရလလဖ ဥကၠဌမွာ ေစာတာကလယ္၊ အတြင္းေရးမွဴးဦးစိန္ေရႊ၊ တပ္မွဴးမွာ ေစာဖားမူတုိ႔ ျဖစ္သည္။ ရလလဖ၏ နာယကဆရာေတာ္မွာ မဲနယ္ေတာင္မွျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဥကၠဌ တာကလယ္၏ CPB ႏွင့္ပူးေပါင္းသည့္လမ္းစဥ္ကို ပအို႔ဝ္ ဦးလွေဖ၊ ဦးေက်ာ္စိန္တုိ႔ ရလလဖသုိ႔ျပန္ လည္ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္ လက္မခံသျဖင့္ ပအို႔ဝ္အဖြဲ႕လည္း ၂ ဖြဲ႕ကြဲသည္။ ေဒသခံေတြကေတာ့ ပအိုဝ္နီ၊ ပအိုဝ္ျဖဴဟု ဆိုၾက၏။ အဖြဲ႕ကြဲအခ်င္းခ်င္းလည္းတိုက္ အစိုးရတပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္လည္းတိုက္ျဖင့္ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခ့ဲသည္။

၁၉၇၆ ခုႏွစ္ / ၁၉၇၇ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ၇၅၁ဝ စစ္ေရးစီမံကိန္းႏွင့္အတူ တပ္မဟာ ၆၈၃ သည္ သံလြင္အေနာက္ျခမ္းသုိ႔ဝင္ေရာက္လာခ့ဲသည္။ တပ္မဟာ ၆၈၃ အား နိုင္ငံေရးမွဴး လီက်ဳံးခ်မ္း (ယခင္ ရန္ကုန္ ဟြာက်ဳံး တ႐ုတ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာ)၊ တပ္မဟာမွဴး ယန္က်ဳံးေဝ။ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး လီစစ္႐ုိ (ယခင္ ရင္း ၄ဝ၄၅ မွ)၊ ဒုတပ္မဟာမွဴး ေပါက္ယူခ်မ္း (ယခင္ ရင္း ၅ဝ၂၊ ယခု UWSP/UWSA ေခါင္းေဆာင္) တုိ႔က ေခါင္းေဆာင္ၾကသည္။ ရင္း ၄ဝ၄၅/ ရင္း ၄ဝ၄၇ / ရင္း ၅ဝ၂ စသည့္တပ္ရင္း ၃ ရင္းျဖင့္ လႈပ္ရွားခ့ဲၾကသည္။ CPB ဗဟို၏အစီအမံျဖင့္ဝင္ေရာက္လာခ့ဲေသာ တပ္မဟာ ၆၈၃ ၏ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈသည္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသအား ပို၍လႈပ္သာလွည့္သာရွိေသာ အေျခအေနကို ရရွိေစခ့ဲသည္။

သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုခြဲတာဝန္ခံ သခင္တင္ထြန္းက်ဆံုးၿပီးေနာက္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အကုန္မွစ၍ အေရွ႕ ေျမာက္၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခ့ဲေသာ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ အားသစ္မ်ားျဖည့္တင္း၍ ေဒသလူထုအားလည္းျပန္လည္စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းနိုင္ခ့ဲၿပီး အင္အား ၂ဝဝ ေက်ာ္ခန္႔ျဖင့္ ရပ္တည္လႈပ္ရွားနိုင္ခ့ဲသည္။ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသသည္ ပဲခူး႐ုိးမဗဟ္ုိႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိၿပီး ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားရရွိခ့ဲေသာ္လည္း ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ဟုဆိုၾကသည့္ ပါတီတြင္းသန္႔ရွင္းအား၎၊ စစ္ေရးအရ ဂြင္ထဲကမထြက္ေရးဆိုသည္ကို၎ လိုက္နာေဖၚေဆာင္ျခင္းေတာ့မျပဳလုပ္ခ့ဲေပ။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး