မုိေနးသစ္ ● ေမ​ေမ

မုိေနးသစ္ ● ေမ​ေမ
(မုိးမခ) ေမ ၂၀၊ ၂၀၁၈

​ေမ​ေမက​ေ႐ွးဘယ္​ႏွတန္​း​ေအာင္​ခ့ဲလဲမသိဘူး။ ​ေရးတတ္​ဖတ္​တတ္​​ေတာ့ရိွခ့ဲပါတယ္​။ အဖိုးအဖြားတို႔ရဲ႕​ေတာင္​သူလယ္​ယာလုပ္​ငန္​း​ေတြကို ကူညီလုပ္​ကိုင္​ရင္​း အတန္​း​ေတြမတက္​ခ့ဲရဘူးထင္​ပါတယ္​။ ​ေမ​ေမကစာ​ေပ​ေတာ့ဝါသနာပါပုံပင္​ က်​ေနာ္​တို႔ကိုငါးရာ့ငါးဆယ္​နိပါတ္​​ေတာ္​​ေတြထဲကပုံျပင္​​ေတြကို ​ေျပာျပ​ေလ့ရိွပါတယ္​။  မွန္​ကန္​​ေျဖာင္​့မတ္​ျခင္​းကိုတန္​ဖိုးထားတ့ဲ​ေနရာမွာ ​ေမ​ေမက ပထမတန္​းပဲျဖစ္​မယ္​ထင္​ပါတယ္​။  ငါးပါးသီလလုံျခဳံဖို႔ ခဏခဏ​ေျပာျပ႐ွာပါတယ္​။

​ေမ​ေမ့လက္​​ေရး​ေတြကမလွ​ေပမယ္​့ အဓိပၸါယ္​​ေပါက္​​ေအာင္​​ေတာ့ စာ​ေရးတတ္​ပါတယ္​။  ​ေန႔စဥ္​က်​ေနာ္​တို႔ရဲ႕​ေက်ာင္​းဝတ္​စုံ​ေတြကို​ေလွ်ာ္​​ေပးဖို႔ဘယ္​​ေတာ့မွပ်က္​ကြက္​​ေလ့မရိွပါဘူး။ က်​ေနာ္​သူငယ္​တန္​း စတက္​​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းအပ္​ၿပီးက်​ေနာ္​့ကိုစာသင္​ခန္​းထဲတ​​ေယာက္​တည္​းထားခ့ဲဖို႔ႀကိဳးစား​ေပမယ္​့မ​ေအာင္​ျမင္​ခ့ဲပါဘူး။  ​ေမ​ေမ့​အနားကိုကပ္​​ေနၿပီး ​ေအာ္​ဟစ္​ငိုယို​ေနခ့ဲတာ​ေၾကာင္​့ပါ။ ဒါ​ေၾကာင္​့ ​ေမ​ေမက စာသင္​ခ်ိန္​ ​ေတာက္​​ေလ်ာက္​ အခန္​းအျပင္​က​ေနငုတ္​တုတ္​ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနရ႐ွာပါတယ္​။  သူငယ္​တန္​းတ​ႏွစ္​လုံးလည္​း​ေမ​ေမဒုကၡခံခ့ဲ႐ွာပါတယ္​။  က်​ေနာ္​့ကို မဆဲဆိုရက္​ မ႐ိုက္​ရက္​ပါ။  ​ေမ​ေမ က်​ေနာ္​့ကို​ေမြးဖြားခါနီး​ေတာ့ က်​ေနာ္​့ရဲ႕အဖြား​ေမ​ေမ့ရဲ႕အ​ေမကို ​အိပ္​မက္​မက္​တယ္​လို႔ခဏခဏ​ေျပာဖူးပါတယ္​။  အဲဒီ​ေနာက္​က်​​ေနာ္​​ေမြး​​ေတာ့က်​ေနာ္​့ကို အဖြားဝင္​စားတာလို႔တ​ထစ္​ခ်ထင္​​ေနခ့ဲတာ ပါ။  ​က်​ေနာ္​ကလည္​း ​ေမ​ေမမွ​ေမ​ေမတ​ခ်ိန္​လုံးဘယ္​သြားသြား တ​ေကာက္​​ေကာက္​လိုက္​တတ္​ခ့ဲသူပါ။

အဲဒါ​ေၾကာင္​့လည္​း​ေမ​ေမကက်​ေနာ္​့အ​ေပၚပိုၿပီးတြယ္​တာတာျဖစ္​မွာပါ။  က်​ေနာ္​့အတြက္​ဆို​ေမ​ေမအပင္​ပန္​းအဆင္​းရဲအ​ေတာ္​ခံခဲ့႐ွာပါတယ္​။  က်​ေနာ္​ကလည္​း အလိုလိုက္​ခံရသူပီပီ ဆိုးႏြဲ႔ခ့ဲပါတယ္​။  က်​ေနာ္​က​ေမြးခ်င္​းထဲမွာအငယ္​ဆုံးသားမို႔အလိုလိုက္​တာလည္​းပါမွာပါ။  ငယ္​ငယ္​က အ႐ုပ္​ပစၥည္​းတ​ခုလိုခ်င္​ၿပီဆို က်​ေနာ္​တ​​ေန႔လုံဂ်ီတိုက္​လို႔မဆုံး​ေတာ့ပါဘူး ​ေမ​ေမမဝယ္​​ေပးမခ်င္​း ဆႏၵျပပါ​ေတာ့တယ္​။  ​ေမ​ေမ့မွာက်​ေနာ္​့အလိုက် ခ်က္​ခ်င္​းဝယ္​​ေပးရတတ္​ပါတယ္​။  ​ေတာသူ​ေတာင္​သားျဖစ္​တ့ဲ​ေမ​ေမဟာ ရြာဦး​ေက်ာင္​းဘုန္​း​ေတာ္​ႀကီး​ေက်ာင္​းကိုဥပုသ္​​ေစာင္​့ ဆြမ္​းခ်ိဳင္​့ပို႔ မလြတ္​ခ့ဲပါ။  အခါႀကီးရက္​ႀကီးမ်ားမွာ တရားနာသီလယူမပ်က္​ခ့ဲပါ။  ငယ္​ငယ္​က​ေလးဘဝ မွာ က်​ေနာ္​ကလည္​း​ေမ​ေမ့ကိုကပ္​သူမို႔ ဘုရား​ေက်ာင္​းကန္​ကို​ေမ​ေမနဲ႔အတူတူ ခဏခဏလိုက္​ျဖစ္​ပါတယ္​။

အခါရက္​​ေတြမွာ​ေကာက္​ညင္​းဆန္​​ေထာင္​းၿပီး မုန္​႔ဆီ​ေၾကာ္​​ေတြ​ေၾကာ္​ပါတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ဘုရားကပ္​တယ္​ ဘုန္​း​ေတာ္​ႀကီး​ေက်ာင္​းလႉတယ္​ နတ္​တင္တယ္​​​ ​ေနာက္​က်​ေနာ္​တို႔က​ေလး​ေတြကို​ေကြၽးတယ္​ အိမ္​နီးနားခ်င္​း​ေတြကိုလည္​း ​ေဝ​ေလ့ရိွပါတယ္​။
ရြာမွာ က်​ေနာ္​တို႔နဲ႔​ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္​​ေတာ္​တ့ဲဘႀကီးတ​​ေယာက္​ရိွပါတယ္​။  အဲဒီဘႀကီးက က်​ေနာ္​တို႔​ေမာင္​ႏွမ​ေတြကိုလည္​းခ်စ္​တယ္​ အိမ္​ကိုလည္​းအျမဲတမ္​းလာလည္​​ေလ့ရိွပါတယ္​။  သီတင္​းကြၽတ္​ၿပီဆိုအဲဒီဘႀကီးအိမ္​သြားၿပီး ကန္​​ေတာ့ၾကပါတယ္​။  ဘႀကီးရဲ႕ျခံထဲမွာလည္​း ​ေဂြးသီးပင္​​ေတြ သရက္​ပင္​​ေတြ ပိႏၷဲပင္​​ေတြ ငွက္​​ေပ်ာပင္​​ေတြစိုက္​ပ်ိဳးထားပါ တယ္​။  က်​ေနာ္​တို႔မိသားစု​ေရာက္​သြားတိုင္​း ​ေဂြးသီး​ေတြ ငွက္​​ေပ်ာသီးသရက္​သီး ပိႏၷဲသီး မ်ားကို က်​ေနာ္​့တို့စိတ္ျကိုက္ခ်​​​ေကြၽး​​ေလ့ရိွပါတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့က်​ေနာ္​တို႔က​ေလးမ်ားက​ေတာ့အဲလိုကန္​​ေတာ့သြား ရမွာကိုအလြန္​ပဲ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ့ဲၾကပါတယ္​။ ​ေမ​ေမက က်​ေနာ္​တို႔ကိုမ​ေမ့မ​ေလ်ာ့ပဲဘႀကီးနဲ႔ အဖြားကို​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ ႐ို႐ို​ေသ​ေသကန္​​ေတာ့ၾကဖို႔​ေျပာျပပါ တယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔ရြာနဲ႔မလွမ္​းမကမ္​း​ေခ်ာင္​း​ေလးျခားၿပီးရိွ​ေနတ့ဲရြာက​ေလးမွာ ဦးႀကီး​ေတာ္​စပ္​သူ မိသားစုရိွၾက ပါတယ္​။ ​ေမ​ေမနဲ႔က်​ေနာ္​က​ေတာ့ခဏခဏအလည္​သြား​ေနက်ရြာက​ေလးပါ။ မိုးတြင္​း ​ေတာင္​က်​ေခ်ာင္​း​ေလးထဲ​ေရစီး​ေတြသန္​​ေနတ့ဲအခ်ိန္​မွာ ​ေမ​ေမနဲ႔က်​ေနာ္​ ​ေၾကာက္​​ေၾကာက္​နဲ႔ ကူးျဖတ္​ခ့ဲရပုံ​ေတြကို အခုအခ်ိန္​မွာပိုလို႔သတိရမိပါတယ္​။  က်​ေနာ္​တို႔သြားတ့ဲအခါ လို​ေလ​ေသးမရိွခ်က္​ျပဳတ္​​ေကြၽး​ေမြးၿပီး ျပန္​တ့ဲအခ်ိန္​မွာ ​ေျပာင္​းဖူး​ေျမပဲ ဟင္​း သီးဟင္​းရြက္​​ေတြကအစမက်န္​ တ​ခုခု ​ေပးလိုက္​တာလည္​းအျမဲတမ္​းပဲျဖစ္​ပါတယ္။  ဦးႀကီးက က်​ေနာ္​့ကို​ ႏွီးဖ်ာနည္​း ​ေတာင္​းရက္​နည္​း သကၠယ္​ျဖာနည္​းသကၠယ္​ရက္​နည္​း​ေတြကအစ စိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွည္​ သင္​ျပ​ေပးပါတယ္​။ ​ေမ​ေမက အခုပညာသင္​​ေန​ေပမယ္​့ လက္​မႈပညာဆိုတာဘာ မဆိုတတ္​သိထားသင္​့တယ္​ဆိုၿပီး ဦးႀကီးသင္​ျပ​ေပး တာ​ေကာင္​းတ့ဲအ​ေၾကာင္​း ​ေက်းဇူးတင္​မိတ့ဲအ​ေၾကာင္​း​ ေတြပါ ​ေျပာပါတယ္​။  ဦးႀကီးရဲ႕သမီး မမကလည္​း အ​ေတာ္​​ေလးသ​ေဘာမ​ေနာ​ေကာင္​းပါ။

က်​ေနာ္​တို႔အလည္​လာတ့ဲအတြက္​အထူး​ေပ်ာ္​ရႊင္​ၿပီး ဝမ္​းသာ​ေၾကာင္​း တဖြဖြ​ေျပာပါတယ္​။

မိုးရာသီမိုးတအားရြာ​ေနတ့ဲအခ်ိန္​​ေတြဆို ​ေတာင္​က်​ေခ်ာင္​း​ေရမို႔​ေရအလုံးအရင္​းက်လာတတ္​ၿပီး တခါတ​ေလ က်​ေနာ္​နဲ႔​ေမ​ေမရြာကိုမျပန္​ႏိုင္​​ေတာ့ပဲ ညအိပ္​ၿပီး ဦးႀကီးတို႔ရြာမွာပဲ​ေရျပန္​အက်ကို ျပန္​​ေစာင္​့ရတ့ဲအခ်ိန္​​ေတြလည္​း ရိွခ့ဲပါတယ္​။

​ေဖ​ေဖကသစ္​​ေတာဌာနမွာ အလုပ္​လုပ္​ပါတယ္​။  ​ေမ​ေမက​ေတာ့ အိမ္​​ေထာင္​ကိုထိန္​းသိမ္​းၿပီး က်​ေနာ္​တို႔အတြက္​ လို​ေလ​ေသးမရိွ​ေအာင္​ျပဳစုယုယ​ေပးတ့ဲ ​ေက်းဇူး႐ွင္​​ေမ​ေမျဖစ္​ပါတယ္​။  သ​ေဘာ​ေကာင္​းလွတ့ဲ​ေဖ​ေဖ့အတြက္​ ဌာနက​ေရာခင္​မင္​ရင္​းႏွီးသူ​ေတြပါ​ေပါႂကြယ္​လွသမို႔ က်​ေနာ္​တို႔အိမ္​မွာ ဧည္​့သည္​ျပတ္​​ေလ့သိပ္​မရိွလွပါ။  အပင္​ပန္​းအဆင္​းရဲခံၿပီးမညည္​​းညဴတတ္​ပဲအ​ေမကအိမ္​႐ွင္​မပီပီ တာဝန္​​ေက်ပြန္​စြာဧည္​့ခံ ခ်က္​ျပဳတ္​​ေကြၽး​ေမြး​ေလ့ရိွပါတယ္​။ ​ေမ​ေမ့မွာ ျပည္​့ဝၿပီးလွပတ့ဲအျပဳံးတ​ခုကို ပိုင္​ဆိုင္​ထားပါတယ္​။  ​ေမ​ေမျပဳံးတ့ဲအခါ​ေရႊသြား​ေလး​ေပၚ​ေပၚလာတတ္​တာကိုလည္​းျမင္​​ေယာင္​မိပါတယ္​။  က်​ေနာ္​့​ေမ​ေမရဲ႕ရပ္​မ်ဳိး​ေဆြမ်ဳိး​ေတြကလည္​း က်​ေနာ္​့ကို နင္​့အ​ေမက ႐ုပ္​က​ေလးလည္​းလွၿပီး စိတ္​ဓာတ္​ပါျဖဴစင္​ၿပီးသ​ေဘာမ​ေနာ​ေကာင္​းတ့ဲသူတ​​ေယာက္​ျဖစ္​တယ္​လို႔ ​ေျပာျပၾကပါတယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔​ေက်ာင္​း​ေနတ့ဲအခ်ိန္​ကစၿပီး ​ေမ​ေမ့မွာ အဝတ္​စား​ေကာင္​း​ေကာင္​း ဝယ္​ရတယ္​လို႔မရိွသ​ေလာက္​ပါ။ အျမဲတမ္​းျခိဳးျခံ​ေခြၽတာၿပီး သားသမီး​ေတြအတြက္​ပညာ​ေရးကိုပဲဦးစား​ေပး​ေလ့ရိွပါတယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔ရဲ႕​ေဖ​ေဖ​ေမ​ေမ ​ေတြက အစစထက္​ပညာ​ေရးဖက္​မွာ ​​ေလ့လာသင္​ယူဖို႔ သင္​ခန္​းစာ​ေတြအမ်ား ႀကီး ​ေပးပါတယ္​။ တိုက္​တြန္​းခ့ဲပါတယ္ ​ဒါ​ေၾကာင့္​့လည္​း က်​ေနာ္​တို႔မွာ​ေငြ​ေၾကးဥစၥာမျပည္​့စုံၾက​ေပမယ္​့လည္​း အတန္​းပညာ​ေလးနဲ႔အလုပ္​တ​ခုကို႐ွာ​ေဖြကာ ကိုယ္​့​ေျခ​ေထာက္​​ေပၚ ကိုယ္​ရပ္​တည္​ႏိုင္​ၾကတာပါ။  ​ေမ​ေမ နဲ႔​ေဖ​ေဖက အ​ေျမာ္​အျမင္​​ေတြရိွခ့ဲတ့ဲအတြက္​ က်​ေနာ္​တို႔လမ္​းဟာ ဆူးခလုတ္​​ေတြသိပ္​မရိွခ့ဲတာ ထင္​ပါတယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔အဝတ္​အစား​ေတြစုတ္​ျပဲလာခ့ဲရင္​လည္​း ​ေသ​ေသသပ္​သပ္​ခ်ဳပ္​​ေပးတတ္​ပါတယ္​။ ​​ေက်ာင္းဝတ္​​စုံအက်ႌအျဖဴ​ေတြကိုလည္​း ျဖဴစင္​​ေအာင္​အစြန္​းအထင္​း​ေတြမရိွ​ေအာင္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ ​​ေန႔စဥ္​​ေလွ်ာ္​ ​ေပးတတ္​ပါတယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔အတြက္​အစိုးရိမ္​အႀကီးဆုံးသူမွာ​ေမ​ေမပါ။  ကစားခုန္​စားလုပ္​ၾကတ့ဲအခါထိခိုက္​မိမွာကို စိုးရိမ္​ႀကီးတတ္​ပါတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့ က်​ေနာ္​တို႔​ေဘာ္​လုံးကန္​တာတို႔ ​ေရကူးတာတို႔လုပ္​မယ္​ဆိုရင္​​ေမ​ေမကခြင္​့မျပဳပါ။

တခါကက်​ေနာ္​့အကိုတ​​ေယာက္​အ​ေမမသိ​ေအာင္​ ​ေဘာ္​လုံးကန္​ကစားရင္​း ျဖစ္​ခ်င္​​ေတာ့ မ​ေတာ္​တဆျဖစ္​ရင္​ လက္​က်ိဳးလာခ့ဲပါတယ္​။  ​ေမ​ေမ့မွာတဖြဖြရင္​နာမဆုံး​ေျပာလို႔မဆုံး​ေတာ့ပါ။ ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလးလည္​းစိတ္​မ​ေကာင္​းစိုးရိမ္​ သြားခ့ဲပါတယ္​။ ​ေနာက္​က်​ေနာ္​တို႔လည္​း ​ေဘာ္​လုံးကန္​ခြင္​့ ပါမစ္​ပိတ္​သြားပါ​ေတာ့တယ္​။
​
ေမ​ေမကလႉ​ေရးတန္​း​ေရးလည္​း ရက္​​ေရာပါတယ္​။ လက္​ထဲမွာရိွတာ​ေလး​ေတြကို​ေပးခ်င္​ကမ္​းခ်င္​​ေကြၽးခ်င္​​ေမြးခ်င္​တ့ဲ​ေစတနာလည္​းရက္​​ေရာသူပါ။

​​ေနာက္​ပိုင္​း မိသားစုကမ်ားၿပီးဝင္​​ေငြနည္​းလာတ့ဲ အခ်ိန္​မွာ မလႉမတန္​းႏိုင္​​ေတာ့တ့ဲအတြက္​လည္​း စိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​ခ့ဲရမယ္​ထင္​ပါတယ္​။ ​ ​ေမ​ေမ့​ေမြးရပ္​​ေျမ ကို မျပန္​ျဖစ္​တာ လည္​း ခ်ိဳ႕တ့ဲ တ့ဲအ​ေျခအ​ေနမို႔ နဲ႔တူပါတယ္​။  ကိုယ္​ကသာ ​ေပးခ်င္​ ​ေနၿပီး သူမ်ား ဆီကအကူအညီ​ေတာင္​းခံဖို႔က်​ေတာ့ဝန္​​ေလး တတ္​သူပါ။  ဒါ​ေၾကာင္​့သူ႔​ေဆြမ်ဳိးညီအကို​ေမာင္​ႏွမ​ေတြဆီ မွာ အကူအညီယူ​ေလ့ ဘယ္​တုန္​းကမွမရိွခ့ဲပါ။

​ေမ​ေမ့ရဲ႕ပစၥည္​းမ့ဲမာန​ေတာ့ မဟုတ္​​ေပမယ္​့ အားနာ တတ္​တ့ဲ င့ဲကြက္​တတ္​တ့ဲ စိတ္​​ေၾကာင္​့ပဲ ျဖစ္​မယ္​ထင္​ပါတယ္​။  ​ေမ​ေမ့မွာ အျမဲတမ္​းျပဳစု​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​ရမယ္​့ အမတ​​​ေယာက္​လည္​းရိွခ့ဲပါတယ္​။ အမက​ေမြးရာပါႏွလုံး​ေရာဂါသည္​​တ​​ေယာက္​ပါ။ အျမဲတမ္​း​ေမာေမာ​ေနတတ္​တာ​ေၾကာင္​့အမ​ေက်ာင္​းသြား ​ေက်ာင္​းျပန္​အျမဲလိုက္​ပို႔​ေပးရပါတယ္​။ ​ေမ​ေမက​ေတာ့မ​ေမာမပန္​းႏိုင္​ပါ သားသမီးအတြက္​ပညာ​ေရး ကပထမအ​ေရးႀကီးဆုံးမို႔ မညည္​းမညဴအျမဲတမ္​း သားသမီးအတြက္​ဆို ပါရမီျဖည္​့​ေပးတတ္​သူပါ။

ငယ္​ငယ္​က​ေတာ့က်​ေနာ္​လည္​း​ေမ​ေမ့အ​ေပၚမွာ ဆိုးဖို႔သာသိတတ္​ခ့ဲသူပါ။

​ေမ​ေမ့ရြာကိုတ​​ေခါက္​သြား​ေတာ့ရြာလည္​လမ္​းမွာ ႏြား​ေခ်း​ေတြရိွလို႔ လမ္​းဆင္​းမ​ေလွ်ာက္​ဘူးဆိုၿပီး က်​ေနာ္​ဂ်ီက်ဖူးပါတယ္​။ ​ေမ​ေမက​ေတာ့က်​ေနာ္​့ကိုခ်ီပိုး ၿပီး သြား​ေပးရပါတယ္​။ တရြာလုံးက​သူမ်ား​ေတြက​ေတာ့ က်​ေနာ္​့ကို ​ေျပာစမွတ္​ျပဳၾကရပါ​ေတာ့တယ္​။

နည္​းနည္​း​ေလးႀကီးလာ​ေတာ့ ​ေတာထဲထင္​း​ေခြသြားရင္​လည္​း ​ေမ​ေမနဲ႔က်​ေနာ္​လိုက္​ပါတယ္​။  ​ေမ​ေမကက်​ေနာ္​ပင္​ပန္​းမွာစိုးၿပီးထင္​း​ေတြ​ေလွ်ာ့ထမ္​းဖို႔​ေျပာပါတယ္​။  ​ေမ​ေမပင္​ပန္​းမွာစိုးတ့ဲအတြက္​ က်​ေနာ္​လည္​းတတ္​ႏိုင္​သမွ်ကူညီထမ္​းပိုးခ့ဲတာပါ။ တ​မိုးတြင္​းစာထင္​း​ေျခာက္​​ေတြရၿပီဆိုမွ က်​ေနာ္​တို႔သားအမိထင္​း​ေခြတာကိုရပ္​ပါတယ္​။ ​ေတာထဲကခူးၿပီးရလာတ့ဲ ဟင္​းသီးဟင္​းရြက္​​ေတြနဲ႔အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​တ့ဲအခါ ခ်က္​ျပဳတ္​ၿပီး က်​ေနာ္​တို႔စား​ေသာက္​ဖို႔ ထမင္​းဟင္​း​ေတြကိုလည္​း ​ေသခ်ာ စီစဥ္​​ ေပးခ့ဲ ပါတယ္​။
​ေမ​ေမက ​ရြာမွာ​ေယာက်ၤားသား​ေတြသာလုပ္​ႏိုင္​တ့ဲ လွည္​း​ေမာင္​းတာ လယ္​ထြန္​ယာထြန္​တာ ​ေတြကို လည္​း လုပ္​တတ္​ကိုင္​တတ္​ပါတယ္​။ ရြာက​ေမ​ေမတို႔လယ္​ေတြယာေတြကိုလည္​းကိုယ္​တိုင္​ထြန္​ယက္​စိုက္​ပ်ိဳး ခ့ဲရတယ္​လို႔လည္​း​ေျပာျပပါတယ္​။  က်​ေနာ္​တို႔ငယ္​ငယ္​က​ေတာ့ အဝတ္​အထည္​​ေတြ ခု​ေခတ္​​ေလာက္​​ေပါ​ေပါမ်ားမ်ားမရိွ​ေသးပါ။ ​ေတာမွာ​ေတာ့ အဝတ္​အစား အထည္​​ေတြကို ကိုယ္​ပိုင္​ရက္​လုပ္​ ဝတ္​ဆင္​ၾကရပါတယ္​။  အခ်ိန္​အားရရင္​ အိမ္​မွာစိုက္​ပ်ိဳးထားၾကတ့ဲဝါ​ေတြကို​ေကာက္​ၾကပါတယ္​။

ဝါဆြတ္​တယ္​လို႔လည္​း​ေခၚပါတယ္​။  ​ေမ​ေမကရ လာ တ့ဲဝါ​ေတြကို လက္​လွည္​့ဝါႀကိတ္​စက္​က​ေလးနဲ႔ အ​ေစ့​ေတြထုတ္​ပါတယ္​။   ၿပီးရင္​​ေနလွန္​းၿပီး​ေတာ့ တုတ္​က​ေလးတ​​ေခ်ာင္​းနဲ႔လိပ္​ၿပီး ဝါ​ေတာင္​့​ေလး​ေတြျဖစ္​​ေအာင္​ ဝါဖန္​႔ပါ​ေတာ့တယ္​။  အ​ေတာင္​့​ေလး​ေတြျဖစ္​​ေနမွ ဗိုင္​းငင္​ရတာ အဆင္​​ေျပမွာလို႔ ​ေမ​ေမက​ေျပာျပပါတယ္​။  ရစ္​လုံးရယ္​ ရစ္​ဘီး​ေတြရယ္​ပါဝင္​တ့ဲ ဗိုင္​းငင္​တ့ဲဘီးက​ေလးနဲ႔ ​ေမ​ေမဗိုင္​းငင္​ပါ​ေတာ့တယ္​။ ဗိုင္းငင္တ့ဲ​​ေနရာမွာလည္း​ကြၽမ္​းက်င္​ တ့ဲသူမွခ်ည္​​ေကာင္​း​ေအာင္​ရစ္​ႏိုင္​တာပါ။

​ေမ​ေမက​ေတာ့ ခ်ည္​ငင္​တ့ဲ ​ေနရာလည္​းအ​ေတာ္​​ေလးကြၽမ္​းက်င္​သူပါ။

ခ်ည္​လုံး​ေတြအမ်ားႀကီးရ လာ​ေအာင္​ ​ေမ​ေမ ကအခ်ိန္​အားရရင္​ရသလို ဗိုင္​းငင္​​ေနတတ္​ပါတယ္​။ ခ်ည္​ရလာ​ေတာ့ ခ်ည္​ခင္​က​ေန ခ်ား​ေလးတ​ခုနဲ႔ ခ်ည္​​ေဆးဆိုးဖို႔ ခ်ည္​ကြင္​း​ေလး​ေတြရ​ေအာင္​ ခ်ည္​ရစ္​ရပါ​ေသးတယ္​။ ခ်ည္​ကြင္​း​ေလး​ေတြရလာ​ေတာ့
ခ်ည္​​ေတြကိုခိုင္​ခ့ံ​ေအာင္​ထမင္​းရည္​နဲ႔နယ္​ရတာတို႔ ဓာတ္​​ေဆးဆိုး တာတို႔ျပဳလုပ္​ရျပန္​ပါတယ္​။  ကိုယ္​စိတ္​ႀကိဳက္​အ​ေရာင္​​ေတြရၿပီ ဆိုမွ ရလာတ့ဲခ်ည္​​ေတြကို ယကၠန္​းရက္​ဖို႔အတြက္​လြန္​း​ေဖာက္​ရျပန္​ပါတယ္​။  ကိုယ္​ယက္မယ့္အထည္​အဆင္​အတြက္​ အတိုင္​ခ်ည္​​ေတြကို လည္​း အိမ္​မွာ အငွါးတိုင္​​ေလး​ေတြစိုက္​ၿပီး​ေဖာက္​ဖို႔ ခ်ည္​ရစ္​ရပါတယ္​။ ​​ယကၠန္​းရက္​မယ္​့ယဥ္​သြား​ေတြထဲခ်ည္​​ေတြကိုစိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွည္​ တ​​ေခ်ာင္​းျခင္​း ထိုးရတာပါ အတိုင္​အ​ေဖာက္​ညီ​ေအာင္​အ​ေရာင္​ကိုက္​​ေအာင္​ထိုးရတာမို႔ လက္​ဝင္​လွပါတယ္​။ မ်က္​လုံး​ေကာင္​း​ေကာင္​းနဲ႔ ​ေမ​ေမလြန္​း​ေဖာက္​တာကို က်​ေနာ္​တို႔စိတ္​ဝင္​တစား ​ေစာင္​့ၾကည္​့ဖူးပါတယ္။ ၿပီးရင္​ ယကၠန္​းစင္​​ေပၚမွာ အထည္​ယက္​လို႔ရပါၿပီ။

အထည္​ယက္​ရာမွာလည္​း ​ေလးလုံးနင္​းတာနဲ႔ ႏွစ္​လုံးနင္​းတာရိွပါတယ္​။  ​ေလးလုံးနင္​းတ့ဲအထည္​​ေတြကပိုစိပ္​ၿပီးပုိလည္​းထူပါတယ္​။  က်​ေနာ္​တို႔​ေဒသအ​ေခၚက​ေတာ့ ​ေလးနင္​းအက်ႌ ​ေလးနင္​းပုဆိုး ​ေလးနင္​​းေစာင္​ အစရိွသျဖင္​့​ေခၚ​ေဝၚၾကပါတယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔ညီအကို​ေတြရယ္​​ေဖ​ေဖ့အတြက္​ရယ္​ အထည္​​ေတြကို​ေမ​ေမကိုယ္​တိုင္​ ရက္​ၿပီး ခ်ဳပ္​​ေပးတတ္​ပါတယ္​။  ယကၠန္​းနဲ႔ရက္​ထည္​​ေတြက လက္​ျဖစ္​ခ်ည္​ထည္​​ေတြျဖစ္​လို႔ ထူထဲခိုင္​ခန္​႔ပါတယ္​။

​ေမ​ေမရက္​​ေပးတ့ဲအထည္​​ေလး​ေတြ ခုလိုအခ်ိန္​မွာပိုလို႔လြမ္​းမိပါတယ္​။ ​ေတာသူ​ေတာင္​သား​ေတြအ​ေနနဲ႔​ေတာထဲသြားထင္​းခုတ္​မိႈခ်ိဳးမွ်စ္​ခ်ိဳး သြားရ တယ္​ ႏြား​ေက်ာင္​းသြားရတယ္​။  အဲဒီလိုသြားရတ့ဲအခါအဝတ္​အထည္​​ေတြက​ေတာထဲဆူး​ေတာထဲသစ္​ကိုင္​းထဲ ​ေတြျဖတ္​တိုးရတ့ဲအခါ ဆူးခက္​​ေတြနဲ႔ထိမိၿငိမိတတ္လို႔ ​လက္​လုပ္​ခ်ည္​ထည္​​ေတြက ​ေတာ္​​ေတာ္​တန္​တန္​မျပဲမစုတ္​ပဲခံႏိုင္​ရည္​ရ္ိွပါတယ္​။  ဒါ​ေၾကာင္​့​ေတာသူ​ေတာင္​သား​ေတြက​ေတာ့ခ်ည္​သားထူထူ​ေတြကိုပို ဝတ္​ဆင္ၾက​ပါတယ္​။  ​ေမ​ေမကြၽမ္​းက်င္​တာတ​ခုရိွပါ​ေသးတယ္​။  ​ေန႔စဥ္​ထမင္​းဟင္​းအခ်က္​အျပဳတ္​ကြၽမ္​းက်င္​တာပါ။  ​ေမ​ေမကရိွသမွ် ဟင္​း​ေလးနဲ႔အဆင္​​ေျပ​ေအာင္​စားခ်င္​စဖြယ္​ျဖစ္​​ေအာင္​လည္​း ခ်က္​တတ္​ပါတယ္​။  က်​ေနာ္​တို႔ရြာ​ေတြမွာ မီးဖို​ေတြကိုအိမ္​ၾကမ္​းျပင္​​ေပၚမွာတင္​ထားၾကပါတယ္​။ သစ္​သား​ေဘာင္​​ေလးခုကို ကြပ္​ထားၿပီးအထဲမွာ​ေျမႀကီးအျပည္​့ခင္​းထားပါတယ္​ အဲဒီအ​ေပၚမွာအုတ္​ခဲျဖစ္​ျဖစ္​သံ​ေခ်ာင္​း​ေတြျဖစ္​ျဖစ္​အိုးတည္​လို႔ရ​ေအာင္​ခြင္​လုပ္​ၿပီး မီးဖိုအျဖစ္​ခ်က္​ျပဳတ္​ၾကပါတယ္​။ အဲဒီမီးဖို​ေလး​ေ႐ွ႕မွာမိုးလင္​းၿပီဆိုတာနဲ႔ ​ေမ​ေမရယ္​​ေခြၽးတလုံးလုံး တျပဳံးျပဳံးနဲ႔ မိသားစုစားဖို႔ ခ်က္​ျပဳတ္​​ေၾကာ္​​ေလွာ္​ပါ​ေတာ့တယ္​။ က်​ေနာ္​တိုရြာမွာ ​ေခ်ာင္​း​ေတြပဲရိွလို႔ ​ေခ်ာင္​းငါး​ေတြကိုစားသုံးရ ပါတယ္​။ ​ေခ်ာင္​းထဲကရလာတ့ဲ​ေရခ်ိဳငါး​ေတြက ပိုၿပီး​ေလးပင္​တ့ဲအရသာရိွၿပီးပိုစားလို႔​ေကာင္​းတယ္​လို႔ခံစားမိပါတယ္​။  လက္ပစ္​​ကြန္​​ေတြ ငါးတာဆည္​ ​ေတြယက္​သ့ဲ​ေတြနဲ႔ဖမ္​းရသမွ်ငါး​ေလး​ေတြကို ခ်က္​ျပဳတ္​စား​ေသာက္​ရတာပါ။ ၿမိဳ႕​ေတြမွာလို ငါးဒိုင္​​ေတြငါး​ေစ်း​ေတြ ဘာ​ေတြ​ေတာ့မရိွပါ။  ငါးဖမ္​းလို႔ရလာတ့ဲသူ​ေတြဆီက ဆန္​နဲ႔လဲပဲနဲ႔လဲ အလဲအလွယ္​လုပ္​ၿပီး စား​ေသာက္​ၾကရပါတယ္​။

သားႀကီးငါးႀကီးျဖစ္​တ့ဲဝက္​သားအမဲသားက​ေတာ့႐ွားလွပါတယ္​။  အမဲသားက​ေတာ့သတ္​​ေလ့သတ္​ထမရိွပါ။  ႏြား​ေတြကို လယ္ယာလုပ္ငန္း​​ေတြမွာ​​​ခိုင္​းဖို႔​ေမြးျမဴထားရ​ေတာ့ ​ေက်းဇူး႐ွင္​အျဖစ္​သတ္​မွတ္​ထားၿပီး​ေတာ့စား​ေလ့စားထလည္​းသိပ္​မရိွၾကပါ။   ​ေမ​ေမက​ေတာ့အမဲသားကိုရာသက္​ပန္​​ေ႐ွာင္​သူပါ။  ငါတို႔ကႏြားနဲ႔ဖက္​ၿပီးအလုပ္​လုပ္​လာခ့ဲရ​ေတာ့ ႏြားသားစားမယ္​ဆို​ေက်းဇူး႐ွင္​အသားကိုစားရ သလိုခံစားရလို႔ တ​သက္​လုံး​ေ႐ွာင္​ျဖစ္​တာလို႔ ​ေျပာ ျပ​ ေလ့ရိွပါတယ္​။  လယ္​ထဲကိုင္​းထဲ ​ေခ်ာင္း​႐ိုး​ေျမာင္​း႐ိုးထဲကရလာတ့ဲဖား​ေလးငါး​ေလး​ေတြ​ေလာက္​သာ ဟင္​းစားျဖစ္​ၿပီး ႐ွာ​ေဖြ စားသုံးရပါ တယ္​။  ဧည္​့သည္​​ေတြလာရင္​ ​ေတာ့အိမ္​မွာ​ေမြးထားတ့ဲ ၾကက္​​ေတြကို ဟင္​းအျဖစ္​အသုံးျပဳရံုကလြဲလို႔မရိွဘူး​ေပါ့။

​ေမ​ေမက​ေတာ့ ပါဏာတိပါတာ​ေ႐ွာင္​က်ဥ္​ပါတယ္​။  အသားမွာလည္​းၾကားသားျမင္​သားဆို မစားပါဘူး။ က်​ေနာ္​တို႔ကိုလည္​း သူတ​ပါးအသက္​မသတ္​ဖို႔ ​အျမဲပဲ​ေျပာဆို ဆုံးမတတ္​ပါတယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔ရြာမွာဆို မနက္​မိုးမလင္​းခင္​အ​ေစာႀကီးထၾကရပါတယ္​။  ​ေမ​ေမထၿပီဆို ​ေမ​ေမနဲ႔ကပ္​ပါး​ေလးက်​ေနာ္​လည္​းအိပ္​ယာကထပါၿပီ။ ထမင္​းဟင္​းအို​း​ေတြအ​ေစာႀကီးထခ်က္​တာက ရြာဦး​ေက်ာင္​းအ႐ုဏ္​ဆြမ္​းမီဖို႔ အ​ေစာႀကီးထခ်က္​ျပဳတ္​တာပါ။ အုန္​း​ေမာင္​း​ေခါက္​တာနဲ႔ထတတ္​တ့ဲအက်င္​့က​ေတာသူ​ေတာင္​သား​ေတြအဖို႔​ေနသားက်​ေနပါၿပီ။

လယ္​ထြန္​သြားယာထြန္​သြားဖို႔ မနက္​​ေစာ​ေစာထ ထမင္​းၾကမ္​းစားဖို႔အတြက္​ျပင္​ဆင္​ၾကရပါတယ္​။ ညကက်န္​တ့ဲထမင္​းက်န္​ဟင္​းက်န္​​ေတြကို စားၿပီးအလုပ္​​ေစာ​ေစာသြားတ့ဲသူကသြားကုန္​ၾကပါၿပီ။ က်​ေနာ္​ကေမ​ေမနဲ့အတူမီးဖို​ေဘးမွာ အိပ္​ငိုက္​ခ်င္​ခ်င္​ျဖစ္​​ေနပါတယ္​။

ရြာမွာဘုရားပြဲစၿပီဆို​ေတာ့က်​ေနာ္​တို႔က​ေလးငယ္​​ေတြ​ေပ်ာ္​​ေနၾကပါတယ္​။  မုန္​​့ေလ​ေပြ​ေတြ​ေပါက္​​ေပါက္​ဆုပ္​ေတြကိုအိမ္​တိုင္​းျပင္​ဆင္​ျပဳလုပ္​ထားၾကၿပီး ၿမိဳ႕ကလာ​ေရာင္​းတ့ဲအိုးပုတ္​ခ်ိဳး႐ုပ္​​ေတြ ကိုလည္​းဝယ္​ၾကရ​ေတာ့မွာမို႔ပါ။ ေမ​ေမတို႔က​ေတာ့ ဆြမ္​းဆန္​စိမ္​း​ေလာင္​းလႉပြဲအတြက္​ ဆန္​​ေတြျဖဴစင္​​ေအာင္​ျပာတီးထားၾကရပါၿပီ။ လႉဖြယ္​ဝတၱဳပစၥည္​း​ေတြကိုလည္​းအဆင္​သင္​့ျဖစ္​​ေအာင္​ျပင္​ဆင္​​ေနၾကပါၿပီ။

​ေမ​ေမငယ္​ငယ္​က က်​ေနာ္​တို႔​ေဒသမွာအလံနီ​ေတြႀကီးစိုး​ေနတ့ဲအခ်ိန္​ပါ။  ညဖက္​ဆိုမီးခြက္​​ေသခ်ာမထြန္​းရဲ ထစ္​ခနဲဆိုအိမ္​မွာမ​ေနရဲလို႔​ေတာထဲသြားပုန္​း​ေနရတ့ဲ အ​ေျခအ​ေန​ေတြလို႔​ေမ​ေမခဏခဏ​ေျပာျပပါတယ္​။

​ေမ​ေမဟာဘယ္​​ေတာ့မွ​ေလာဘမႀကီးတတ္​ပါ။  ကိုယ္​့အင္​ကိုယ္​အားနဲရရိွလာတ့ဲ​ေငြ​ေလးကိုပဲ​ေခြၽတာသုံးစြဲတတ္​သူပါ။  ​ေလာဘႀကီးသူ​ေတြနဲ႔​ေတြ႔တ့ဲအခါတိုင္​း သူတို႔လို​ေလာဘမတက္​ဖို႔​ေလာဘတက္​တ့ဲအခါ​ေဒါသ​ေတြပါ ပါလာတတ္​ၿပီး ကိုယ္​့စိတ္​​ေတြညစ္​ညမ္​းသြားတ့ဲအ​ေၾကာင္​းဥပမာ ဥပ​ေမယ်​ေတြနဲ႔ က်​ေနာ္​တို႔ကို ​ေျပာဆိုဆုံးမတတ္​ပါတယ္​။  ​ေမ​ေမ သူမ်ားမ​ေကာင္​း​ေၾကာင္​း​ေျပာဆို ​ေနတာအိမ္​လည္​ၿပီးအတင္​းအဖ်င္​း ​ေျပာဆို ​ေနတာကို က်​ေနာ္​ငယ္​ငယ္​​ေလးကတည္​းက တခါမွမ​ေတြ႔ဘူးပါ။  သူမ်ားအ​ေၾကာင္​းကိုစပ္​စပ္​စုစုလုပ္​အတင္​း​ေျပာတတ္​တ့ဲအဖြားႀကီး​ေတြနဲ႔လည္​းအ​ေပါင္​းအသင္​းမလုပ္​တတ္​ပါ။  ​ေမ​ေမဟာက်​ေနာ္​တို႔အတြက္​ စံျပျဖစ္​ခ့ဲရပါတယ္​။  ဘယ္​အရာမဆိုတ​ကိုယ္​​ေကာင္​းစိတ္​မထားဖို႔ မွ်တတ့ဲကိုယ္​ခ်င္​းစာစိတ္​​ေမြးဖို႔ အျမဲ​ေျပာတတ္​ပါတယ္​။ လႉ​ေရးတန္​း​ေရးလည္​း ႏွ​ေမ်ာတြန္​႔တိုစိတ္​မရိွတတ္​ပါ ကိုယ္​​ေပးမွကိုယ္​ရမွာ ​ေပးဆပ္​ျခင္​းဆိုတာ ​ေပးႏိုင္​​ေလအက်ိဳးရိွ​ေလလို႔ အျမဲ​ေျပာဆို ဆုံးမတတ္​ပါတယ္​။

က်​ေနာ္​ဆယ္​တန္​း​ေအာင္​​ေတာ့အလုပ္​႐ွာဖို႔အိမ္​ကထြက္​လာခ့ဲရပါတယ္​။  တ​ခါမွ​ေမ​ေမ့အပါးကမခြဲခြာဘူးလို႔ ​ေမ​ေမမ်က္​ရည္​​ေတြက်​ေနပါတယ္​။  ၿမိဳ႕မွာတဝဲလည္​လည္​နဲ႔ အလုပ္​ရဖို႔အ​ေတာ္​​ေလးႀကိဳးစားခ့ဲရပါတယ္​။  ​ေမ​ေမက​ေတာ့အလုပ္​မရရင္​လည္​း အိမ္​ျပန္​လာပါလားသား ရယ္​ လို႔​ေျပာခ်င္​​ေပမယ္​့လည္​း ဝင္​​ေငြမရိွတ့ဲ ​ေမ​ေမ့မွာ သားကို​ေကြၽး​ေမြးဖို႔​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​ဖို႔ အင္​အားမရိွ႐ွာပါ။  ​ေမ​ေမ​ေဆး႐ုံတက္​ရတ့ဲအခ်ိန္​​ေရာက္​မွရြာကိုက်​ေနာ္​တ​​ေခါက္​ျပ​န္​ေရာက္​ခ့ဲပါတယ္​။

​ေမ​ေမအ​ေတာ္​​ေလးက်သြားပါလား က်​ေနာ္​အ​ေတာ္​​ေလးစိတ္​မ​ေကာင္​းခ့ဲပါ။  အလုပ္​အကိုင္​ကလည္​းအဆင္​မ​ေျပ​ေတာ့ ​ေမ​ေမ့ကိုက်​ေနာ္​မျပဳစုႏိုင္​ပါဘူး။ ​ေမ​ေမရဲ႕​ေမြး​ေက်းဇူး​ေကြၽး​ေက်းဇူး​ေတြကိုက်​ေနာ္​နည္​းနည္​း​ေလးမွဆပ္​ခြင္​့မရခ့ဲပါဘူး။ ​ေမ​ေမ​ေႂကြက်တ့ဲသတင္​းက အ​ေဝးကို​ေရာက္​လာတယ္​။ က်​ေနာ္​့အတြက္​​ေတာ့​ေရႊ​ေတာင္​ႀကီးၿပိဳက်သြား တာ ပါပဲ။  ဘာနဲ႔မွႏိႈင္​းမရတ့ဲ ကမၻာ က်​ေနာ္​့ဘဝမွာမရိွ​ေတာ့တာအ​ေၾကကြဲရဆုံးပါ။
ခု​ေတာ့ ​ေမ​ေမမရိွတ့ဲ ရြာကို က်​ေနာ္​ျပန္​မလာခ်င္​​ေတာ့ဘူး​ေမ​ေမ။  ​ေမ​ေမမရိွ​ေတာ့​ေပမယ္​့ ​ေမ​ေမရဲ႕ ပုံရိပ္​​ေတြက​ေတာ့ ႏွလုံးသားထဲမွာ အျမဲစြဲထင္​က်န္​ရစ္​​ေနပါတယ္​။

မို​ေနးသစ္