၀င္းေအာင္ႀကီး (ေမာင္ေအာင္မြန္) - ပန္းခ်ီဆရာ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္

၀င္းေအာင္ႀကီး (ေမာင္ေအာင္မြန္) - ပန္းခ်ီဆရာ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၂၄၁)
(မိုးမခ) ေမ ၁၅၊ ၂၀၁၈

(၁)
၁၉၇၅ ခု၊ေလာက္တြင္ ပန္ခ်ီဆရာႀကီး ဦးစန္းလြင္က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုလိုေၾကာင္း ဖိတ္ၾကား၍ သူေနရာ ေရေက်ာ္ ဇီဇ၀ါလမ္းသို႔ ေရာက္သြား၏။ သူ႕သား ကိုမ်ိဳးညြန္႔ (ကဗ်ာဆရာ မိုးၾကည္လြင္) ပညာသင္အျဖစ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ပါသည္။ ရႈမ၀မဂၢဇင္းပါ ေမာင္ေအာင္မြန္၏ ၀တၳဳမ်ားကိုလည္း ဆရာကဦးစန္းလြင္က သရုပ္ေဖာ္ပံုမ်ား ေရးဆြဲေပးဖူးေသာ္လည္း လူခ်င္းဆံုခြင့္မႀကံဳခဲ့ပါ။

(၂)
ဆရာ့အလုပ္ခန္းမွာပင္ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ျပင္ဆင္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ျဖစ္ၾက၏။ ဆရာဦးစန္းလြင္ထံ ပံုအပ္လွ်င္ ၾကာေသာ္လည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာသည့္ ပံုေကာင္းရ ေၾကာင္း ရႈမ၀က ဦးျမရွင္ ေျပာျပသည္ကုိ သတိရ၍ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးေရွ႕ ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ႏွင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာမရ ျဖစ္ေန၏။ ေမာင္ေအာင္မြန္၏ ၀တၳဳကိုဖတ္ၿပီး အရသာခံကာ ပံုဆြဲသူပန္းခ်ီ ေမာင္ေမာင္သုိက္လို လူငယ္ဆိုလွ်င္ ---၊ သို႔မဟုတ္ ပန္းခ်ီေသာင္းဟန္လို ေျပာမနာဆိုမနာ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။
လူတကာက ၾကည္ညိုေလးစားသည့္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးစန္းလြင္ေလ။


(၃)
ထိုင္ေနၾကသည္မွာ အေတာ္ေလးပင္ ၾကာသြားေလၿပီ။
ဆရာေျပာသည္ကုိသာ ဟုတ္ကဲ့--ဟုတ္ကဲ့လိုက္ေနရင္း ၾကာေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးစန္းလြင္ စိတ္တိုရာကေန ေပါက္ကြဲေလၿပီ။ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့--ဘာဟုတ္ကဲ့လဲ--ဒါအစည္းအေ၀းမဟုတ္ဘူး၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ပန္းခ်ီ စာ နယ္ ဇင္း အေပၚ စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ႕ အျမင္ကို သိခ်င္ ၾကားခ်င္လို႔ ဖိတ္တာ၊ ပါးစပ္ႀကီးပိတ္ထားနဲ႔ ပါးစပ္ဆိုတာ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ စကားေျပာဖို႔-- ေျပာစရာရွိတာ မေျပာဘဲပါးစပ္ ခုလိုပိတ္ထားရင္ အ သြားမယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိတ္လန္႔သြားၿပီ။
ထြက္ေျပးေပါက္ မ်က္စိေတာင္းေမွာက္ ရွာေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနပံု အတန္ၾကာၾကည့္ေနၿပီးမွ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက ၿပံဳးၿပီး ဟိုေမး သည္ေမးႏွင့္ အားေပးလာေတာ့မွ ေျပာရဲဆိုရဲလာေလေတာ့သည္။ တစတစႏွင့္ အရွိန္ရလာကာ စကား၀ိုင္းေလး ေႏြးေထြးလာၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးစန္းလြင္က ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ ရစရာသိပ္မရွိလွ၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ပန္းခ်ီအေၾကာင္းဆို သူေန႔စဥ္ေတြ႕ေနက်၊ ေရေက်ာ္ သူ႕ေနအိမ္ကေန လွမ္းၾကည့္ရံုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ထက္ပိုလို႔ပင္ သိႏိုင္ပါမည္။
သူ႕သား မိုးၾကည္လြင္အား ေမးၾကည့္က ပို၍ပင္သိႏိုင္မွာပါ၊ သားအဖခ်င္းေလ၊ ၿပီးေတာ့သူကလည္း ကဗ်ာဆရာမို႔ ပန္းခ်ီႏွင့္ပိုနီးစပ္ေပလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္ကသာလွ်င္ သူႏွင့္ႀကံဳတုန္းႀကံဳခိုက္ ရင္တြင္းေအာင္းေနသည့္ သိခ်င္ေမးခ်င္ေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးစန္းလြင္၏ ဂႏၳ၀င္ ျပည္တြင္းစစ္ ပန္ခ်ီကားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူႏွင့္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုတို႔ ျပႆနာတက္ၾကသည့္ သတင္းတပိုင္းတစ--။

(၄)
ကၽြန္ေတာ္သည္ ပန္းခ်ီကိုနားမလည္လင့္ကစား ပန္ခ်ီျပပြဲဆို ၂ ေခါက္ေရာက္စၿမဲ၊ ပထမအႀကိမ္ ဟိုးေငး သည္ေငး-- ႀကိဳက္သည့္ပန္ခ်ီကား ခပ္ၾကာၾကာၾကည့္၊ နားလည္သလို ေတြးၿပီးမွတ္ခဲ့--၊ ေနာက္ေတာ့ ေၾကးမံုသတင္းစာထဲ ပန္းခ်ီေ၀ဖန္ေရးဆရာ ေပၚသစ္ ( အယ္ဒီတာ ဦး၀င္းတင္) ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ရသည္။ ေ၀ဖန္ေရးဆရာ ရွင္းလင္းေရးျပထားသည္ကို နားလည္လာ၍ မွတ္သားၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္သြားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္အတန္နားလည္လာၿပီ။
တခုေသာ ပန္းခ်ီျပပြဲတြင္ ဦးစန္းလြင္၏ ျပည္တြင္းစစ္ ပန္းခ်ီကားႀကီးေရွ႕ လူေတြအံုေန၍ ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည့္ဖို႔ခက္ပါဘိ။ က်ေနာ္ ၃ ေခါက္ ၄ ေခါက္ေလာက္သြားရမည္။ တင္ျပထားေသာ ပန္းခ်ီကားပံုကိုၾကည့္ၿပီး ဆက္ဖတ္ပါ။
ျပပြဲ၌လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးႏွင့္ ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္မွ ထိုပန္းခ်ီျပပြဲသို႔ လာၾကည့္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ဦးစန္းလြင္အားေခၚယူ ေတြ႕ဆံုၿပီး ဒီမိန္းမႀကီးေသေအာင္ ဘယ္သူပစ္တာလဲ၊ ေသာင္းက်န္းသူေတြ ဘက္ကလား--တပ္မေတ္ဘက္ကလား ဟုေမးသည္။
ဦးစန္းလြင္က ဘယ္သူပစ္--ပစ္လို႔ အေမေသ ကေလးငို ျဖစ္ေနတဲ့ပံုကိုသာ ပန္းခ်ီဆရာကသရုပ္ေဖာ္ႏိုင္ဟု ျပန္ေျဖဆိုလိုက္သည့္ သတင္းအပိုင္းအစသာ သတင္းစာေတြထဲ ဖတ္ရသူတိုင္း ေနာက္ဆက္တြဲ ဦးစန္းလြင္ဆက္ေျပာပံု ပါးစပ္သတင္း ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ၾက၏။
ထိုသို႔သိခ်င္ၾကသည့္ထဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါသည္။

(၅)
ခု ေတာ့သိဖို႔ေမးဖို႔အခြင့္အေရးႀကံဳၿပီ။
ႏွစ္ဘက္ပစ္လို႔ျဖစ္ရလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ေလ တပ္မေတာ္ဘက္ကအပစ္ရပ္ရင္ တျခားတဘက္ကပါ အပစ္ရပ္ဖို႔ႀကိဳးပမ္းလို႔ ရႏိုင္တယ္၊ အဲဒါကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကသာ လုပ္ႏိုင္တာဟု ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက ျပန္ေျဖေျဖလိုက္သည္ ဆိုေသာသတင္းပါ။
ဟုတ္--မဟုတ္သိခ်င္ခဲ့ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ္အရဲစြန္႔ေမးၾကည့္သည္ကို ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက မေျဖေသး၊ ဟို အေ၀းဆီသို႔ေငးရင္း ေတြးေနပံုရ၏။ ခဏၾကာေတာ့မွ ေကာက္ကာင္ကာ ဦးစန္းလြင္ျပန္ေမးလိုက္ပံုက-- ေနစမ္းပါဦး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုနဲ႔က်ဳပ္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေျပာတဲ့စကားကို ခင္ဗ်ားကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၾကားလိုက္ရတာလဲတဲ့။
ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏႈတ္ခမ္းေစ့ ပါးစပ္ပိတ္ကာ ေခါင္းငံု႔ေနလုိက္၏။
ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက စာေရးဆရာငယ္၏ ပခံုးကိုပုတ္ကာ တကၠသိုလ္ေျမေျခအခ် ၀တၳဳ ပံုဆြဲဖို႔ဖတ္ကတည္းက က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကို စိတ္၀င္းစားတာဟု ေျပာခဲ့ဖူးသည္။

(၆)
လြန္ခဲ့သည့္ (၄၈) ႏွစ္ကပါ။ ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္ဆိုရေကာင္းလားဆိုကာဖမ္းဖို႔ ဦးစမ္းလြင္က မရွိေတာ့၊ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ကသာ ျပန္ေတြးမိ၍၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔အေၾကာင္း ေရးသားရေၾကာင္းပါ။

၂၀၁၈ ခု၊ ေမလ (၁၀) ရက္ေန႔။