(ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စမ္းေခ်ာင္းထဲက ထင္ေပၚစာအုပ္အငွားဆိုင္နဲ႔ စကားေျပာျခင္း )
(မိုုးမခ) ေမ ၁၇၊ ၂၀၁၈
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ထုထည္ႀကီးမားစြာ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘာဖတ္ခ်င္တုန္း စာ အုပ္အငွားဆိုင္တန္းေျပးၿပီး ငွားဖတ္၊ ေနာက္က်လို႔ကေတာ့ တန္းစီေတာ့ပဲ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့စာအုပ္ တဆိုင္ မရ တဆိုင္ ေျပးရဖတ္ခဲ့ရတာ။ သမိုင္း၊ သုတ၊ ရသအစံုအလင္ အသက္အရြယ္အလိုက္ ဖတ္ရႈရခဲ့ရတဲ့ေခတ္မ်ားကို လြမ္းဆြတ္တသရံု မွတပါး စာအုပ္အငွားဆိုင္ေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါၿပီ။ ေခတ္ေတြ ေရြ႔လ်ားလာတာနဲ႔အမွ် အဲဒီအရသာေတြဟာ ေပ်ာက္ ဆံုးခဲ့ရပါၿပီ။
ျမန္မာျပည္တ၀ွမ္း စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ခုခံထားလို႔မရေအာင္ က်ဆံုးေနပါတယ္။ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်ဆံုး ေနရတဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ယခုကာလစီးပြားေရးအရေရာ အျခားအျခားေသာအေၾကာင္းမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ နာ လန္မထူႏိုင္တဲ့ဘ၀သို႔ဆိုက္ေရာက္ေနပါတယ္။
ေျမတေနရာ သိန္းခ်ီတန္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လိုေနရာမ်ိဳးမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ ရွင္သန္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္မ လြယ္တဲ့ အိပ္မက္ႀကီးပါ။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ဖြင့္မလား၊ စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္မလားဆို စတိုးဆိုင္ဘက္အားသာ တတ္တဲ့ကာလႀကီး မွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္္ယဥ္ေက်းမႈကို ဆက္လက္ထမ္းပိုးေနတဲ့ ရသစာအုပ္ေတြပဲငွားေလ့ရွိတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေလးတဆိုင္က ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ အမွန္တကယ္ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာလက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ထဲမွာမွ သုတ၊ ရသ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ၀တၳဳတိုရွည္၊ ဘာသာျပန္၊ သမိုင္း ဆိုင္ရာ၊ စာေပမဂၢဇင္း၊ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ အစရွိတဲ့ စာအုပ္ေပါင္း တေသာင္းခြဲနီးပါးကို ငွားရမ္းေပးေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕ နယ္၊ ေအာင္သေျပလမ္းထဲက ေဒါက္တာေဌးေအာင္နဲ႔ဇနီး ေဒၚစႏၵာ၀င္းတို႔ရဲ႕ထင္ေပၚစာအုပ္ဆိုင္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးအရေရာ ေျမေနရာေစ်းႀကီးျမင့္မႈအရေရာ တိုးတက္လာတဲ့နည္းပညာအရေရာ အလုပ္ခ်ိန္ပိလာၿပီး လူတိုင္းစာဖတ္ခ်ိန္နည္းပါးလာမႈေတြေၾကာင့္ေရာ အစရွိသျဖင့္ ရွားပါးေပ်ာက္လုျဖစ္ေနတဲ့ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈကို ဘယ္လိုမ်ား သက္တမ္း ၁၄ႏွစ္တိုင္ ေတာင့္ထားကာ စာအုပ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုႀကိဳးပမ္း ၀န္ေဆာင္ေပးေနလဲဆို တာသိရဖို႔ ေအာင္သေျပလမ္းထဲက ထင္ေပၚစာအုပ္ဆိုင္နဲ႔ မိုးမခ၀ိုင္းေတာ္သား K ၿငိမ္းခ်မ္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး ။ ။ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ႏွစ္နဲ႔ဘယ္လို အခက္အခဲေတြႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသလဲ။ ေျပာျပပါဦး။
ေျဖ ။ ။ ၂၀၀၄၊ ဧၿပီက စ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ၁၄ႏွစ္ရွိၿပီေပါ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ အရင္းအႏွီးလည္း နည္းခဲ့တယ္ဗ်။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္က ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ပညာနဲ႔ ရွာလို႔ရတဲ့၀င္ေငြေလးနဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တာေပါ့။ က်န္တဲ့ဒီဘက္ပိုင္းကဟာေလးေတြနဲ႔အရန္၀င္ေငြေလးေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အခက္အခဲဘာရွိ လာသလဲဆိုေတာ့ ကေလးေတြ ဂိမ္းေတြေပၚလာေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဂိမ္းဆိုင္ထဲ၀င္သြားတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စာအုပ္ဆိုင္ထဲကေန စာဖတ္အားက်သြားတယ္။ အဲဒါက ပထမလႈိင္းေပါ့။
ဒုတိယလႈိင္းကေတာ့ သြားေလသူႀကီးရဲ႕ေစတနာေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဖုန္းေတြေပၚလာတယ္။ ဖုန္းေတြနဲ႔ေဖ့ဘုတ္ေတြ လူမႈ မီဒီယာ ေတြေပၚလာၿပီးေနာက္မွာ အဲမွာတင္ပဲ ေက်နပ္ေနၿပီးေတာ့ ဖုန္းထဲမွာ စာအုပ္ေတြေဒါင္းထားရံုနဲ႔ သူဖတ္ၿပီးသလို လို သေဘာထားလာတာေတြ မ်ားလာတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးက်လာတယ္။ အဲဒါ အခက္အခဲေပါ။။ ငွားတဲ့ အေရအတြက္ေရာ ငွားတဲ့စာအုပ္ေရာ ဆယ္ဂဏန္း၀န္းက်င္ေလာက္ပဲငွားတဲ့ အေနအထားေရာက္သြားတာေပါ့။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔ရပ္တည္ဖို႔ဆက္ႀကိဳးစားရတာေပါ့။
ဘယ္လိုဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရသလဲဆိုေတာ့။ တကယ္ေတာ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ခ်င္း လည္းစာတယ္။ ဖုန္းေတြနဲ႔ပြတ္တာ မ်ား လာေတာ့ စာဖတ္ခ်ိန္နည္းလာတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မဂၢဇင္းပဲထား။ ဒီေန႔ငွားၿပီး မနက္ျဖန္ညေနျပန္ေပးဆိုတာမ်ိဳး မၿပီးႏိုင္ဘူး။ တစ္ပတ္ေလာက္ဖတ္ရင္ေတာ့ ၿပီးမယ္။ ခါတိုင္းတစ္ပတ္ကို တစ္ရက္စာ ယူတယ္။ စာအုပ္ဆိုင္ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ၃ေထာင္တန္ကို ၁၀%ေပါ့။ ၃၀၀ေပါ့။ အဲလိုမယူဘဲနဲ႔တစ္ပတ္ေနမွပဲ တစ္ရက္စာ ယူရင္ မျဖစ္ဘူးလား။ ခါတိုင္းေတာ့ ၁၀ရက္နဲ႔အရင္းေက်တာေပါ့။ခုဆို ၁၀ပတ္မွအရင္းေက်တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မငွားရဘဲ စင္ေပၚမွာ ၁၀ပတ္အိပ္ေနလို႔ေရာ ဘာရမလဲ။ တစ္ပတ္ကိုမွ ၁၀%ယူမယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ၿပီး တက္လာပါတယ္။ ေနာက္ထပ္က ေတာ့ လူမႈမီဒီယာေပါ့။ လူမႈမီဒီယာေၾကာင့္ပဲ စာဖတ္တာက်လာသလို၊ လူမႈမီဒီယာ ေၾကာင့္ပဲ ျပန္ၿပီး မီဒီယာကို မီဒီယာ နဲ႔ျပန္လိုက္ရတာေပါ့ေနာ္။ မီဒီယာထဲမွာပဲ ဆိုင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေပ့ေတြတင္၊ ဒီေန႔ဘာ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္ ကိုယ္နဲ႔ ဘ၀တူေတြေပါ့။ ကသာက စာေပပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးကုတ္က စာေပပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ေတြဘာေတြညႊန္းတာတို႔ ဆရာ လူသာမာန္တို႔လို က်ေနာ္တို႔ဆိုင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ညႊန္းဆိုေပးတာတို႔က်ေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။
ေမး ။ ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ ငွားရမ္းဖတ္ရႈသူ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။ ေန႔စဥ္ စာအုပ္ငွားရမ္းမႈကေန ေငြေၾကး ဘယ္ေလာက္ ရရွိပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ ပ်မ္းမွ် ၂၀ ကေန ၃၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္။ စာအုပ္အေရအတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ ၈၀၊ ၁၀၀ တစ္ခါတေလ က်ရင္ ေတာ့ ၂၀၀ေလာက္ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတေလက်လည္း ၇၀၊ ၆၀ေလာက္ရွိတယ္။
ေမး ။ ။ အျခား အငွားဆိုင္ေတြနဲ႔မတူတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေပးေနတယ္လို႔သိရတယ္။ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္လဲ သိပါရေစ။
ေျဖ ။ ။ ၀န္ေဆာင္မႈအေနနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ တစ္ပတ္ တစ္ရက္စာ ယူတာ။ ေနာက္ထပ္ ၀န္ေဆာင္မႈတစ္ခုကေတာ့ အိမ္ကို အငွားလိုက္ပို႔ေပးတာေပါ့။ အိမ္အငွားလိုက္ပို႔ေပးတယ္ဆိုတာက ဥပမာ ေျမာက္ဥကၠလာက ငွားခ်င္ရင္ က်ေနာ့္စာအုပ္ ထဲက ဘယ္စာအုပ္၃အုပ္ကိုေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အြန္လိုင္းကျဖစ္ျဖစ္ မွာရင္လိုက္ပို႔ေပးတယ္။
လိုက္ပို႔ေပးတဲ့အတြက္ တစ္ေထာင္မ်ိး ႏွစ္ေထာင္မ်ိဳး ပို႔ခေပးရတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနရင္ သြားျပန္သိမ္းတယ္။ ပို႔ေပး တဲ့သူက ၀န္ ေဆာင္မႈယူသြားတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ငွားခပဲ။ တစ္ခုပဲပို႔ခက တစ္ခါတေလ ၁၅၀၀ျဖစ္သြားၿပီး ငွားခက ၇၀၀ ပဲျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဲဒါေလးက လုပ္ေနရင္းနဲ႔စဥ္းစားမိတာေလးေပါ့။ ဆရာ၀န္ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမႀကီး တစ္ေယာက္ ဆိုက္ကားေလးနဲ႔လာလာၿပီးေတာ့ စာအုပ္လာလာငွားတယ္။ လာလာငွားၿပီးေတာ့ ဆိုက္ကား ေလးနဲ႔ျပန္ျပန္ သြားတယ္။ သံုးေလးေခါက္လည္းၿပီးေရာ သူ႔သားစာအုပ္လာအပ္တယ္။ အေမမလႊတ္ေတာ့ဘူး တဲ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ဆိုက္ ကားနဲ႔တိုက္က အတက္အဆင္းနဲ႔၊ကားက ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေခ်ာ္လဲမွာတို႔လည္း ေၾကာက္ရ တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း စာအရမ္းဖတ္ခ်င္တာ၊အဲလို မက်န္းမမာနဲ႔အခ်ိန္ေတြေတာ့ ပိုေနတယ္၊ စာဖတ္ခ်င္တယ္၊ လာငွားဖို႔ လာပို႔ဖို႔လည္း အခ်ိန္မရွိဘူး။ ေနာက္တစ္ခု အိမ္က လူေတြ ကလည္း လိုက္ပို႔ဖို႔လာငွားေပးဖို႔ အဲလို လူမ်ိးေတြ အတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးလိုက္တာပါပဲ။ စတာကေတာ့ က်ေနာ္ ေဒါင္းေတာင္းက စတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔တစ္ၿမိဳ႕ လံုးပ်ံ႕သြားတာေပါ့။
ခုေတာ့ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးနီးပါးပါပဲ။ မဂၤလာဒံုဘက္၊ သာေကတတို႔ဘက္ထိ ပို႔ေပးတဲ့သူ ေတြရွိလို႔ပါ။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လိုက္ပို႔ေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျပန္သိမ္းေပးပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာ စာအုပ္ေတြရွိေနတယ္။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ သူလည္းရွိေနတယ္။ သူတို႔မယူႏိုင္လို႔ မဖတ္ရတာ မျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ခု နည္းနည္းေလးေတာ့ စိန္ေခၚမႈေလးေတြ႔ေနရတယ္။ လိုက္ပို႔တဲ့သူက ေမာ္တာတပ္စက္ဘီးေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ခုေမာ္တာစက္ဘီးေလးေတြ သိမ္းမယ္ဆိုေတာ့ေလ။ အဲဒါမ်ိဳးမ်ား စာအုပ္လိုက္ပို႔တဲ့သူကို ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးလိုမ်ိဳးက ခြင့္ျ႔ပဳေပးလိုက္ရင္ေပါ့ ေလ။ အဲဒါေလးေတာ့ ရွိမယ္။
ေမး ။ ။ စာအုပ္အငွားဆိုတာ ေတာ္ရံု၀ါသနာနဲ႔လည္း မရဘူးလို႔ မွတ္ရဖူးပါတယ္။ စာေပအငွားဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ၀ါသနာပါခဲ့ စိတ္ကူးခဲ့ပံုေလး-
ေျဖ ။ ။ တကယ့္တကယ္ ပြင္င့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ မငွားခ်င္ဘူးဗ်။ (ရယ္လ်က္) ကိုယ္ခ်စ္လို႔၀ယ္စုထားတဲ့စာ အုပ္ေလးေတြေလ။ သားသမီးေလးေတြ သူမ်ားလက္ထဲပါသြားၿပီး ျပန္လာေတာ့ စာအုပ္ႀကီးကို ခ်ိဳးၿပီး သယ္လာရင္ ေရ ေတြစိုလာတာ တကယ္မငွားခ်င္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြက စာအုပ္တန္ဖိုးလည္း မသိဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကက်ျပန္ ေတာ့ က်ေနာ္က အလုပ္တစ္ေနရာကေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ေနာက္ အျပင္မွာ ဆရာ၀န္အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ေနာက္ထပ္ အပို၀င္ ေငြေလးရေအာင္ အမ်ိဳးသမီးကလည္း သူကိုယ္ပိုင္အလုပ္ေလးလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ အဲအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္မွာ စာအုပ္ ႏွွစ္ ေထာင္ေလာက္ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ဖြင့္လို႔ရေနၿပီဆိုေတာ့ ဖြင့္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့လိုင္းပဲဆိုေတာ့ေလ။ နံပါတ္ တစ္ က်ေနာ္က စာအုပ္လည္း ခ်ဳပ္တတ္တယ္။ စာအုပ္လိုင္းေလးေတြလည္း သိတယ္။ စာေရးဆရာတို႔နဲ႔လည္းသိေတာ့ စာေပ ၀ါသနာကလည္းရွိၿပီးသားဆိုေတာ့ ဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
ဖြင့္ရင္းနဲ႔မွ အရသာ ပိုပိုေတြ႔လာတာက စာဖတ္ခ်င္တဲ့ သူ ေလးေတြ ပိုက္ဆံ ၀ယ္ဖတ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္လို႔ ဒီမွာဖတ္လိုက္ရလို႔ စာေတာႀကီးထဲေရာက္သြားၿပီး ေပ်ာ္သြားတဲ့အရသာကို ပီတိေလးခံစားရတာေပါ့။ အဲဒါေလးေတြေတာ့ စားရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက က္ိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဖတ္ရ၊ ၃၊၄ေယာက္ပဲ ငွားရဦး။ အေရးမႀကီးဘူး။ မွန္တယ္။ ၃ေထာင္တန္ေလာက္ စာအုပ္ကို တစ္ေထာင္ပဲရတယ္ထားဦး။ က်ေနာ္က ဒီစာအုပ္ကို ၂ေထာင္နဲ႔ဖတ္ရတယ္။ ႏို႔မိုဆို ၃ေထာင္နဲ႔၀ယ္ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ ၂ေထာင္နဲ႔ဖတ္လိုက္ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ အတိုင္အေဖာက္ညီလို႔ဗ်။ သူကလည္း သူ႔ဘာသာ ၀ယ္တယ္။ တေယာက္ က ကန္႔လန႔္ဆြဲေနရင္ မရဘူးေလ။
ေမး ။ ။ ဘယ္လိုစာအုပ္ေတြ အငွားမ်ားလဲ။ ဒီမွာ ငွားရမ္းဖတ္ရႈသူေတြက ဘယ္အသက္ရြယ္ေတြမ်ားလဲ။ အေျခေနေလး ေတြလည္း ေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ ။ ။ ခပ္မ်ားမ်ားကေတာ့ လူငယ္ေတြပါပဲ။ ၂၀၊၃၀၊၄၀ ၀န္းက်င္လူငယ္ေတြပါပဲ။ ၀န္ထမ္းတစ္ဖက္နဲ႔ ရတဲ့အခ်ိန္ေလး စုၿပီးဖတ္တဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ က်ားနဲ႔မ ခြဲေျပာရရင္ အမ်ိဳးသမီးအေရအတြက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက် က ေလးက စာအုပ္ကိုင္ရင္ နင္နဲ႔ဘာဆိုင္လဲဆိုၿပီး ျပန္ခ်ခိုင္းတာလည္းရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘက်ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္မဖတ္ဘူး၊ ေရာ့ နင္ႏွစ္အုပ္လာငွား ဆိုတာလည္းရွိပါတယ္။ မိဘအေပၚလည္း မူတည္တာေပါ့ေနာ္။
ဘာစာအုပ္ေတြ အငွားမ်ားလဲ ဆိုတာေတာ့ လိုင္းေပါင္းစံု ငွားရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစာေပ၊ ဘာသာျပန္လည္းငွားရပါတယ္။ ရသပိုင္းကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေျပာရရင္ အမ်ိဳးသမီးစာေရးဆရာေတြကေတာ့ ထိပ္ကေပါ့။ ဆရာမ ဂ်ဴးတို႔ ခင္ခင္ထူး တို႔ မစႏၵာတို႔ မိုးမိုး(အင္းလ်ား) တို႔။ သႀကၤန္တြင္းတုန္းကဆို အဲဒီဆရာမတို႔ စာအုပ္ေတြ ျပတ္ေတာင္ျပတ္ မလိုျဖစ္သြား တယ္။ ရွိသမွ်စာအုပ္ေတြထဲက။ သမိန္ေပါသြပ္ ကာတြန္းဆို တစ္အုပ္မွ မက်န္ေတာ့တာ။ တြက္ပီဆိုလည္း သံုးပံုတစ္ပံု ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ။ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀ေတြ ဘယ္ေလာက္ေမာေနသလဲျပတာေပါ့ေနာ္။ ခုေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးသား စာေရး ဆရာေတြထဲကဆို ဆရာ့သင့္လူ ေပါက္လာတယ္။ အငွားမ်ားတယ္။
ေမး ။ ။ စာအုပ္ေကာင္းတအုပ္ငွားၿပီး ျပန္လာ မအပ္မွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား။ ဆိုင္ရဲ႕စီမံခန္႔ခြဲမႈအေနနဲ႔ ဘယ္လိုစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ငွားရမ္းေပးေနတာပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ စိုးရိမ္တာေပါ့။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ၇၄ေလာက္က ေရႊေသြးအတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၁က စရွိတယ္ေလ။ အဲ စာ အုပ္က အျပင္မွာ သိန္းခ်ီတန္ေတာ့ စိုးရိမ္တာေပါ့။ ခက္တာက အဲ့စာအုပ္လွမ္းငွားတဲ့သူကို စေပၚတစ္သိန္းခြဲဆိုၿပီးလွမ္း ေတာင္းလို႔လည္း မရ။ အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပႆနာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မငွားျပန္ေတာ့လည္း မဖတ္ရဘူးေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ့္သမီးေတြဆို မသိေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းသံုးေသာင္းနဲ႔ငွားထည့္လိုက္ေရာ ပူတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္မွာ ငွားတဲ့ သူဆီ ဖုန္းဆက္ရတယ္။ ဆရာ စေပၚေတာ့ ထပ္မေတာင္းပါဘူး။ ဒီစာအုပ္က သိန္းေက်ာ္တန္တယ္၊ ဆရာ ၿပီးလြယ္ စီးလြယ္ထားမွာစိုးလို႔။ ျပန္အပ္မယ္လို႔ ယံုထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္က ဒီေလာက္တန္တယ္ေတာ့ ေျပာထားရတယ္ေပါ့။ ျပန္လာၿပီဆိုမွ ဟင္းခ်ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက်ေတာ့ သူလည္း အဆင္ေျပ ကိုယ္လည္း အဆင္ေျပ၊ မွတ္ပံု တင္ေလး ယူထားလိုက္ရတယ္။ သူလည္း ေငြကုန္ေၾကးက် မရွိဘူး။ လာအပ္မွ ျပန္ေပးလိုက္တယ္ေပါ့။
လိုခ်င္လို႔ ယူသြားရင္ေတာ့ မရဘူးဗ်။ တစ္ခါ တေလက် စေပၚကို ႏွစ္ေသာင္းခြဲသံုးေသာင္း ယူထားလိုက္တယ္။ ယူထား လိုက္ေပမယ့္လည္း စာအုပ္ ၄၊၅၊ ၆ အုပ္ကို ရေအာင္ငွားသြားၿပီး ယူသြားတယ္။ ျပန္ကို မလာဘူး။ ဖုန္း ဆက္တယ္ မကိုင္ ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ရဲ႕စကားကို စံနမူနာထားၿပီးလုပ္လိုက္တာေပါ့။
တံခါးဖြင့္လိုက္ရင္ေတာ့ ေလေကာင္းေလသန္႔လည္း ၀င္လာတယ္။ ယင္ေကာင္လည္း ၀င္လာတယ္။ ယင္ေကာင္ ေၾကာက္ ေနရင္လည္း ေလ ေကာင္းေလသန္႔ လည္း မရဘူး။ ဒီေတာ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ စေပၚေလး ယူထားလိုက္၊ စာအုပ္ျပန္ ရွာဖို႔ ပိုက္ဆံေလးေတာ့ ရတာေပါ့။ စာအုပ္ကလည္း ရွာရခက္တယ္။က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္က သိတဲ့အတုိင္းပဲ၊ ျဖန္႔ခ်ိေတာ့ ၅၀၀၊ တစ္ေထာင္ျဖန္႔တာ၊ လိုခ်င္လို႔ တစ္အုပ္ျပန္ရွာေတာ့ အလြန္ခက္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ ယေန႔ ျမန္မာစာေပေလာက ေစ်းကြက္မွာ ထုတ္ေ၀သူေတြ ညည္းတြားေနၾကတယ္။ အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ လည္း လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရေအာင္ျဖစ္လာတဲ့အေျခအေနမွာ ၁၄ ႏွစ္တိ္ုင္ေအာင္ ဘယ္လို ေတာင့္ခံခဲ့ရပါသလဲ ေျပာျပပါဦး။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ေနရတာကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ တကယ့္တကယ္က ၀ါသနာပါလြန္းလို႔သာ လုပ္ႏိုင္ တာပါ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ၀ါသနာေလး ေစတနာေလးပါပဲဲ။ ၀ါသနာမပါရင္ က်ေနာ္တို႔ဖြင့္တဲ့ဆိုင္ခန္းေနရာကို ငွားစားရင္ေတာင္ ဒိထက္မက ရတယ္။ လက္စိုက္စရာလည္း မလိုဘူး။ ကုိယ္တိုင္လည္း စာအုပ္ခ်ဳပ္စရာမလိုဘူး။ ဆိုင္က ၅နာရီနဲ႔ ၁၀နာရီဖြင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေတြဆို စေနတနဂၤေႏြလိုမ်ိဳး အခ်ိန္မေရြး လာၿပီး ဘဲလ္တီးတယ္။
စေနတနဂၤေႏြလိုမ်ိးဆို အမ်ိဳးသမီးအစား က်ေနာ္ထိုင္ေပးတယ္။ အဲဒီလိုရက္ေတြမွာလည္း ေတာ္ၾကာ ဘဲလ္တီးလိုက္၊ အပ္ခ်င္လို႔ဆို ဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ မရွိသေလာက္ျဖစ္လာတာေပါ့။ တစ္ဖက္ကေတာ့လည္း ေစ်းကြက္က ျပတ္ သ လိုျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကလည္း စာဖတ္တဲ့ပရိသတ္ေတြက ဖုန္းေတြပြတ္တာ ေမာလာလို႔လား မသိဘူး။ နည္းနည္းေလး ျပန္ဖတ္လာသလိုပဲ။ အဲလိုလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၀ယ္ဖတ္မွ ရမယ့္အေနအထား ျဖစ္သြားတာပဲ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ က်ေနာ့္ဆိုင္မွာေတာ့ သိပ္မထားဘူး။ လြန္းထားထားတို႔ဘာတို႔လို အေပ်ာ္ ဖတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တင္သင့္တာပဲ။ ရွိသင့္တာပဲ။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ တစ္ဆင့္ ေလွကားထစ္လိုေပါ့။
တစ္ခါတ ေလက် လာရွာတဲ့ကေလးေတြ ရွိတယ္။ သိုင္း၀တၳဳလိုမ်ိဳး။ သိုင္းလည္းသိုင္းအေလ်ာက္ ေကာင္းကြက္ေလးတြရွိ တယ္။ အဲစာအုပ္ေတြထားရင္လည္း က်ေနာ့္မွာ ေနရာမရွိဘူး။ အဲျပႆနာေပါ့။ တကယ္သာဆိုင္ႀကီးက ဒီထက္ ၂ဆ ၃ ဆဆို သူတို႔ အတြက္လည္း တစ္လိုင္းေပါ့။ အဲဒါေလးေတြ ထား ထားမယ္။ ဖတ္ရင္ဖတ္ရင္းနဲ႔ အဲဒီဘက္ကေန တစ္ဆင့္ တစ္ဆင့္ ကူးလာမယ္။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြေပါ့။
ေမး ။ ။ ငွားေနရင္းနဲ႔ ငွားတဲ့သူက ရပ္သြားတာမ်ိဳး ဆက္မငွားေတာ့တာေရာ ရွိလား။ ထက္တိုးလာေတြေရာ သတိထား မိလားဗ်။
ေျဖ ။ ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲဗ်၊ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြကေန ေတြ႔လာတဲ့အခါက်ရင္လည္း ေ၀ါကနဲ တစ္ေန႔ တည္းကို ၄၊၅၊ ၁၀ ေယာက္ ၀င္လာတာရွိတယ္။ အဲဒီထဲကလည္း ေရရွည္က်ေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဗဟန္းကေန လာရတယ္။ တခုတ္တရလာရတယ္။ ကားေတြ က်ပ္တယ္။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူး။ ယူသြားတယ္ သံုးရက္ေလာက္နဲ႔မၿပီးဘူး။ ျပန္လာအပ္တယ္။ ႏွစ္ေခါက္လည္းၾကာေရာ စေပၚျပန္ေတာင္းၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒါမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။
အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ၿပီး ထပ္ထပ္လာေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အသစ္ကေလးေတြကလည္း လာေနတာရွိတယ္။ ၾကား ထဲမွာေတာ့ စာေပ၀ါသနာပါတဲ့ ပံုမွန္ေဖာက္သည္ႀကီးေတြေတာ့ က်န္ခဲ့တာေပါ့။
ေမး ။ ။ ျမန္မာစာေပေလာက ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ လည္ပတ္ရမယ့္ ယႏၱရားေတြထဲမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ပင္နယံတစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ ယူဆတာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္တကယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔လည္း အဲဒါနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာ။ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆို စာအုပ္ဆိုင္ မသြားမေနရ။ အဲဒီစာအုပ္ဆိုင္္က ဦးေလးႀကီးကို ပိုင္ေအာင္ေပါင္းထား၊ ဦးေလး ဒီစာအုပ္ေလး ခ်န္ထားေပးပါ။ ရလာရင္ ေပ်ာ္၊ တကယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ အခုဟာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ တျဖည္းျဖည္း ရွားပါးအဆင့္ထဲ ေရာက္ လာေနတယ္။
ေမး ။ ။ အခုဆို ျပန္/၀န္ ကလည္း စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ စာေပဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကြက္လပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အငွားဆိုင္ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ျပန္လည္ဖံ႔ြၿဖိဳးဖို႔ ဘာေတြ အႀကံျပဳေျပာခ်င္တာရွိပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း ရွိေနမွာပဲ။ စာအုပ္ေတြကလည္းထြက္ေနတာပဲ။ ဖတ္ခ်င္တဲ့သူဆီ စာအုပ္က မေရာက္တာေလ။ မေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ ျပန္/ဆက္ရံုးေတြရွိမယ္။ တကယ္လို႔မ်ား စိတ္၀င္စားတဲ့သူကို စီစဥ္ေပး ႏိုင္ရင္ေပါ့။ စာအုပ္ဆိုင္ရဲ႕သေဘာ၊ စာၾကည့္တိုက္ေတြရဲ႕သေဘာကေတာ့ တစ္လတည္းနဲ႔မၿပီးဘူးေလ။ စာအုပ္ တစ္ရာ ၀ယ္လွဴလိုက္တယ္။ အဲတစ္ရာက ဟို ၃ လလည္း တစ္ရာပဲ။ ၄လည္း တစ္ရာပဲဆို အလုပ္က မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လတုိင္း ထပ္ထပ္တိုးေနရမယ္။ တိုးေနဖို႔ ဘတ္ဂ်က္အပိုင္းေတြလိုလာမယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြအတြက္ စာအုပ္ေစ်းက သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ ျဖစ္သင့္သေလာက္ ေလ်ာ့က်ေနဖို႔ လိုတာပါပဲ။ ေလ်ာ့က်ေနဖို႔ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးအေနနဲ႔ စကၠဴေစ်းအေနနဲ႔စီစဥ္လို႔ရမယ္။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးသလိုေပါ့။ ရန္ကုန္မွာ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ႀကီးေတြက ဆိုင္ဖိုးနဲ႔တင္ပိေနတာ။
သူတို႔ကိုပဲ ျပန္ၾကားေရး ဘက္ကတတ္ႏိုင္တဲ့ သိမ္ျဖဴလမ္းေနရာမ်ိဳးေတြမွာ ဆိုင္ခန္းေတြေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဆိုင္ခန္းဖိုး သက္သာသြားရင္ စာအုပ္ ေကာ္မရွင္ႏႈန္းကို အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့ႏိုင္မယ္။ စာအုပ္ကို ၃ေထာင္နဲ႔ေရာင္းမယ့္သူက သူတို႔ကို ၂ေထာင္နဲ႔ေပးရမယ့္အစား ဆိုင္က တစ္ေထာင္ျမတ္မွ ဆိုင္ခန္းခေတြ အလုပ္သမားခေတြလုပ္ေနတယ္ေပါ့။ ျပန္/ဆက္ အစီအစဥ္နဲ႔ ဆိုင္ခန္းက သက္ သာသြားတဲ့အတြက္ စာအုပ္ ၂၅၀၀နဲ႔ေရာင္းႏိုင္ၿပီဆိုေတာ့ စာဖတ္သူေတြက ၃ေထာင္တန္ စာအုပ္ကို ၂၅၀၀နဲ႔ဖတ္လို႔ ရႏိုင္ လာမယ္ေပါ့။ ကိုယ္ထဲကေန စီစဥ္ေပးလို႔ရတဲ့ဟာမ်ိဳးေလးေတြေပါ့။ နည္းနည္းေတာ့ အသက္ရွဴေခ်ာင္လာမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို မီးေတြထိန္လင္းေနတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ ေဆြးေႏြးပြဲေလးေတြ ရာသီမွ မဟုတ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ၃၆၅ ရက္လံုး စီစဥ္ထားမယ္ဆို အရမ္းေကာင္းမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ စာေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ႏိုင္လာတဲ့အခါ က်ေတာ့ စာေပဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီးသားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေမး ။ ။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျဖည့္စြက္ေျပာခ်င္တာရွိရင္-
ေျဖ ။ ။ စာအုပ္အငွားဆိုင္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ႀကိဳးစားေနရတယ္။ တျခားစာအုပ္အငွားဆိုင္ေလး ေတြလည္း ႀကိဳးစားေနရတာေတြ႔တယ္။ ႏိုင္သေလာက္ တစ္ႏိုင္၀န္ ထမ္းေနၾကတယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ ခပ္မ်ားမ်ားကေတာ့ စီးပြားျဖစ္ဆိုတာထက္စာရင္ လုပ္လက္စမို႔ ေစတနာေလးနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ေနၾကတာပါ။
ပံု 1 - ထင္ေပၚ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ပိုင္ရွင္ဇနီးေမာင္ႏွံ- ေဒါက္တာေဌးေအာင္ႏွင့္ ေဒၚစႏၵာ၀င္း
ပံုစာ-၂ - ထင္ေပၚစာအုပ္အငွားဆိုင္
Comments