ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း (Myanmar Now) ● လယ္သမားတို႔ညီညြတ္လွ်င္ စပါးေစ်းကြက္တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္မည္ (အင္တာဗ်ဴး)

ေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္း (Myanmar Now) ● လယ္သမားတို႔ညီညြတ္လွ်င္ စပါးေစ်းကြက္တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္မည္ (အင္တာဗ်ဴး)
(မုိးမခ) ေမ ၂၅၊ ၂၀၁၈

ျမန္မာ့ဆန္ ေစ်းကြက္မ်က္ႏွာပန္းလွေစေရးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္မ်ဳိးစပါးသံုးၾကရန္ လိုသည္ဟု ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚမွ လယ္ သမား တဦးက တိုိက္တြန္းလုိက္သည္။

ဘိုကေလး — ဆန္ေစ်းကြက္ တိုးခ်ဲ႕ထိုးေဖာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ လယ္သမားအခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႔ လုိအပ္သည္ဟု ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွ လယ္သမားတဦးက ေျပာသည္။

နည္းပညာေပးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနေသာ ဘုိကေလးၿမိဳ႕နယ္ ေအာက္မက်ီးေက်ာင္းေက်းရြာသား ကိုမင္းေနာင္ႏွင့္ မၾကာေသးမီက ေတြ႔ဆံုစဥ္ ၎က မ်ဳိးစပါး ထုတ္လုပ္မႈ၊ အရည္အေသြး၊ ထြက္ႏႈန္း၊ ေစ်းကြက္၊ လယ္သမား တို႔၏ အခက္အခဲအေၾကာင္း ေျပာျပထားသည္။

ေမး ။ ။ မ်ဳိးစပါးထုတ္လုပ္တဲ့အေျခအေန ဘယ္လို ရိွပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ၂ဝ၁၂ ေလာက္မွာ ေသခ်ာစထုတ္ျဖစ္တယ္။  ရတနာဧရာဆုိတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ထုတ္တယ္။  ထုတ္လုပ္စိုက္ပ်ဳိး တဲ့ နည္းစနစ္ကေတာ့ သူတုိ႔က ေထာက္္ပံ့ေပးတယ္။  စပါးပင္ေတြကို ၁ဝ လက္မပတ္လည္နဲ႔ ေျခာက္တန္း၊ တတန္းျခားၿပီး စုိက္တာေပါ့။ ဟုိးအရင္ကစိုက္တုန္းကေတာ့ ဒီအတိုင္းပက္ႀကဲၿပီး စိုက္လိုက္တာ။  ေျခာက္တန္း၊ တတန္းေတြရွိတာ မဟုတ္ ဘူး၊ မ်ဳိးဆုိတာ သီးသန္႔ရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ လယ္ထဲကေန ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကိုရိိိ္တ္ယူၿပီး မ်ဳိးအျဖစ္ျပန္သံုးတာမ်ဳိးပဲ ရွိ တာ။  အခုေတာ့ မ်ဳိးသန္႔ေတြ စိုက္လာၾကၿပီ။ ထြက္လာတဲ့မ်ဳိးေတြကိုလည္း ရတနာဧရာကလုပ္တဲ့ မ်ဳိးစပါးေရာင္းပြဲမွာ ျပန္ ေရာင္းတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တို႔ စုိက္ဖို႔ဖယ္ၿပီး က်န္တဲ့မ်ဳိးေတြ အကုန္ျပန္ေရာင္းတယ္။

ေမး ။ ။ ေဒသမ်ဳိးေတြနဲ႔စိုက္တုန္းက အေျခအေနနဲ႔ ဘာေတြကြာျခားလာလဲ။
ေျဖ။ ။   စပါးအရည္အေသြးနဲ႔ ထြက္ႏႈန္းေတြကအစ ကြာတယ္။  ဆန္စက္ေရာက္ရင္လည္း ဆန္အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းလာတယ္။   ဆန္အက်ဳိးအေၾကေတြလည္း ကင္းစင္လာတယ္။  ဆန္အရည္အေသြးလည္း ျမင့္လာတယ္။  စပါးအထြက္ႏႈန္း ျမင့္လာတာနဲ႔ ဝင္ေငြလည္း ျမင့္လာတယ္။ အရင္ကဆို တဧကမွ တင္း ၉ဝ ေလာက္ပဲ ထြက္တယ္။  အခုစိုက္တဲ့ မ်ဳိးသန္႔ေတြက   ၁၃ဝ ဝန္း က်င္ေလာက္ကို ထြက္တယ္။  အရင္က ေရာင္းရတဲ့ ေစ်းေတြကလည္း မေကာင္းဘူး၊ တဧကကို တသိန္းဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ျမတ္တယ္။  ထြက္ႏႈန္းမေကာင္းလို႔ ဆံုးရံႈးသြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အေႂကြးတင္သြားတာေတြလည္း ရွိတယ္။  အခုက ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီကမ်ဳိးေတြကေတာ့ အသန္႔ဆံုးျဖစ္ေနတာေပါ့။ တဧကကို စိုက္ပ်ဳိးစားရိတ္ သံုးသိန္းခြဲေလာက္ ကုန္ေပ မယ့္ ျပန္ေရာင္းရင္ တဧကကို ေျခာက္သိန္းဝန္းက်င္ေလာက္ ျမတ္တယ္။

ေမး ။ ။ မ်ဴိးသန္႔မစိုက္ေသးတဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုအႀကံေပးခ်င္လဲ။
ေျဖ ။ ။ မ်ဳိးသန္႔ေတြ မ်ားမ်ားစိုက္မွ လူတုိင္း မ်ဳိးသန္႔ေတြသံုးႏိုင္မွသာလွ်င္ ဆန္စပါးေစ်းကြက္လည္း ပိုေကာင္းလာမယ္။  လုပ္အားေၾကာင့္ မစုိက္ႏိုင္တဲ့သူေတြကလည္း ဒီမ်ဳိးေတြကို ဝယ္သံုးေစခ်င္တယ္။ အရင္က တဧကကို မ်ဳိးစပါး ၄ တင္း ေလာက္အထိသံုးၾကတယ္။  မ်ဳိးသန္႔ကို သံုးတဲ့အခါမွာ တဧက ကို ၂ တင္းအထိပဲ သံုးတယ္။  ဒါေတာင္ႀကဲပက္စနစ္နဲ႔သံုးတာေနာ္။  အဲဒီေတာ့ ေခါက္ခ်ဳိးေလာက္ကို ကြာေနတယ္။

ေမး ။ ။ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔မစုိက္တဲ့ ေတာင္သူေတြက ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ရွိေနလို႔လဲ။
ေျဖ ။ ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တစိုက္မတ္မတ္ မလုပ္ႏိုင္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေနာ္။  စိတ္ဝင္စားမႈလည္း နည္းလို႔ျဖစ္မွာေပါ့။  စိုက္ပ်ဳိး ေရးဆုိတာကလည္း စိတ္ပါဝင္စားၿပီး တကယ္လုပ္နိုင္မွ။  ကြၽန္ေတာ္တို႔က ငယ္ငယ္ကတည္းက စိုက္ပ်ဳိးေရးကို စိတ္ဝင္စား တယ္။  ငွက္ေပ်ာဆုိရင္လည္း ဧက အမ်ားႀကီး စုိက္ခဲ့ဖူးတယ္။  သခြားဆုိရင္လည္း အမ်ားႀကီး စိုက္တာ။  ကြမ္းဆုိရင္လည္း စိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေနအထားအရ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေျမႀကီးပဲ ေပါတာေလ၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးကို ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ လုပ္ႏိုင္မွ စီပြားျဖစ္မယ္။  ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလိုပဲယူဆတယ္။  ေျမတဧကေလာက္ရွိရင္ ထမင္းစားလို႔ရၿပီ။
 

က်န္တဲ့သူေတြ မစိုက္ၾကတာလည္း  အလုပ္သမားကလည္း ရွားပါးတယ္၊ ဒီလိုစိုက္ရင္ ကြင္းထဲက အၿမဲတမ္း ဆင္းေနရတယ္၊ မ်ဳိးကြဲဖယ္ရတာတို႔၊ ကန္သင္းေတြရွင္းရတာတို႔ကို သူတို႔မလုပ္ႏိုင္ဘူး။  စုိက္တဲ့အခါမွာလည္း ပက္ႀကဲရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး ၄ တင္း၊ ၅ တင္း ႀကဲတယ္။  ဒီကထြက္လာတဲ့မ်ဳိးသန္႔က တတင္းကို တေသာင္း ျဖစ္ေနၿပီ၊ နွစ္တင္းေလာက္ပဲ ႀကဲရမယ္ဆုိရင္ ေတာင္ သူတုိ႔က စမ္းၿပီး မႀကဲႏုိင္ၾကဘူး။  သူတုိ႔ေလာက္ ေကာင္းပါ့မလား၊  သူတို႔က ေငြရွိလို႔၊ လုပ္နိုင္လုိ႔ ဆုိၿပီး   ထင္သြား ၾကတာ။  မ်ဳိးေစ်းကလည္း နည္းနည္းကြာသြားတယ္။  အဲဒီေတာ့  သူတို႔မွာရွိတဲ့ မ်ဳိးကိုပဲ ျပန္သံုးၾကတာမ်ားတယ္။  ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔လည္း စမ္းတုန္းက ေၾကာက္တာပဲ။  အခုလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ဒီက မ်ဳိးက အထြက္ေကာင္းမွန္း သူတို႔သိတယ္။  သူတုိ႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး။  အလုပ္သမားကလည္းရွားပါးတယ္။  နည္းပညာက သိေတာ့သိတယ္၊ နည္းေသးတယ္ေပါ့။ 

ေမး ။ ။ ဒီရြာက ေတာင္သူေတြက အခုစိုက္ေနတဲ့မ်ဳိးကိုေရာ စိတ္ဝင္စားမႈ မ်ားသလား။
ေျဖ ။ ။ ဒီနွစ္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားမႈရွိတဲ့သူ ပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။  ဒီမ်ဳိးကိုျပန္ယူၿပီးစုိက္တဲ့သူ ဒီရြာမွာပဲ ၇ ေယာက္၊ ၈ ေယာက္ေလာက္အထိကို ရွိလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စထုတ္တုန္းကဆုိရင္ ရြာမွာ မေရာင္းခဲ့ရဘူး၊  တျခားရြာကိုပဲ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ေရာင္းခဲ့ရတာ။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုက္ဆံသံုးႏုိင္လို႔လုပ္တာလို႔ပဲ ထင္ၾကတာ။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ျပန္ဝယ္လာၾကၿပီ။  တ ေယာက္ကို တဧက၊ နွစ္ဧက စမ္းစိုက္လာၾကတာေပါ့။
 
ေမး ။ ။ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ၾကေအာင္ ေသခ်ာစည္းရံုးျဖစ္ေသးလား။
ေျဖ ။    ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆုိရင္ ဒါက ရြာအတြက္ လုပ္တာပဲေလ။ တအိမ္တက္ဆင္းကို လိုက္စည္းရံုးတာ။  ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ကို လုပ္ၿပီးၿပီ။  ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ မ်ဳိးကေတာ့ရွိၿပီ၊  စပါးတမ်ဳိးတည္းကိုပဲ အစုအဖြဲ႔နဲ႔ ထုတ္မယ္။  သူတို႔စိတ္ပါသြားေအာင္လည္း တခါေလာက္ေတာ့ လုပ္ျပမယ္။  ထြက္လာမယ့္စပါးက မ်ဳိးသန္႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရည္အေသြး ေကာင္းမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

အစုအဖြဲ႔နဲ႔ထုတ္ၿပီးေတာ့ ထြက္လာတဲ့စပါးကို တေနရာတည္းကေန ေရာင္းမယ္၊  သယ္တဲ့အခါမွာလည္း တေနရာတည္းကို လာသယ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝန္ေဆာင္ခ မေပးရဘူး။   ေစ်းလည္း ပိုရလာမယ္။  စက္ကိုေပးတဲ့ေနရာမွာလည္း သူတုိ႔စက္က တေန႔ကို တင္းသံုးေထာင္ေလာက္ ႀကိတ္ရတယ္ဆိုရင္ သံုးေထာင္ျပည့္ေအာင္ေပးမွ ရမယ္။  တင္း ၁ဝဝ ေလာက္နဲ႔ ဆိုရင္ သူတုိ႔ မကိုက္ဘူးေလ။  အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔လည္း ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္မွီေအာင္ဆုိၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဧက ၅ဝ ေလာက္ မွန္း လုိက္တယ္။  ဒါေပမဲ့ လူက မရခဲ့ဘူး၊  အစကေတာ့ ပါဝင္မယ္ ဆုိၿပီး တကယ္လုပ္မယ္ ဆုိေတာ့မွ မဝင္ေတာ့ဘူး။  အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလးငါးဆယ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ပဲ လုပ္လိုက္ရတယ္။  အဲဒီေတာ့ ဧကလည္း နည္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရည္မွန္းခ်က္က မမွီေတာ့ဘူး။  အထြက္ႏႈန္း မေလ်ာ့ေစရဘူးလို႔ အာမခံထားတာ၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပါတဲ့သူက နည္းေနေသးတယ္။

လူတုိင္းကိုလည္း အထြက္ႏႈန္းေတြေကာင္းေၾကာင္း အၿမဲတမ္းေျပာပါတယ္။  သူငယ္ခ်င္းက သတိေပးတယ္ …  သိပ္ေကာင္း ေၾကာင္းမေျပာနဲ႔၊ ကိုယ္က မ်ဳိးေရာင္းခ်င္လို႔ ထင္လိမ့္မယ္ေပါ့ေနာ္။  မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး၊  အဆင့္ဆင့္သြားတာ။  လယ္သမားတုိင္း မ်ဳိးသန္႔စုိက္မယ္ဆုိရင္   အျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေစ်းကြက္ကို မွီမယ္။  ဆန္စက္ပိုင္ေတြကလည္း စပါး တင္း ေလးငါးေထာင္ေလာက္ရမွ၊ တရာ၊ နွစ္ရာဆုိရင္ သူတု႔ိက ထည့္ စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။  ေလးငါးေထာင္ရဖုိ႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က လုပ္ခ်င္တယ္။ လုပ္လို႔သာရမယ္ဆိုရင္ စပါးေစ်းကြက္ ကလည္း ျမင့္လာဦးမွာ။ အဓိကက အစုအဖြဲ႔နဲ႔ ယံုၾကည္မႈအင္အားေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔လူမ်ဳိးေတြၾကားမွာ နည္းေနေသး တယ္။  တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ယံုၾကည္ၿပီး စုေပါင္းလုပ္မွပဲ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္။ ဥပမာ ကြၽန္ေတာ့္ရြာမွာ ဆုိရင္လည္း ကြၽန္ ေတာ္တေယာက္တည္းလုပ္လို႔လည္း မျဖစ္နိုင္ဘူး။  တရြာလံုးသာ ဝုိင္းၿပီး စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ မ်ဳိးစပါး တမ်ဳိး တည္းကိုပဲ အမ်ားႀကီး ထုတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ေစ်းကြက္ ပိုၿပီး ေကာင္းလာမွာ အေသအခ်ာပဲ။

Comments