ဇင္လင္း ● ျပည္သူ႔ေရစီးထဲတြင္ ေပ်ာ္ဝင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမ်ား

ဇင္လင္း ● ျပည္သူ႔ေရစီးထဲတြင္ ေပ်ာ္ဝင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမ်ား
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၊ ၂ဝ၁၈

မေမ့ေကာင္းစရာ မေမ့ႏိုင္စရာ အတိတ္ကာလ ရက္စြဲမ်ားအနက္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇြန္ (၁၉) ရက္ေန႔သည္ မိမိအဖုိ႔ ထူးထူးျခား ျခား သတိရစရာ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က မိမိတုိ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္႐ံုး၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္၏ (၄၄) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အခန္းအနား က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ၎အခမ္းအနားတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုက ေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္သမားေရးရာအဖြဲ႕မွ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္သူ ဆရာဦးေမာင္ကို (၁၉၉ဝ ႏိုဝင္ဘာ ၉  ေရၾကည္အိုင္ စစ္ေၾကာေရးစခန္း၌ ကြယ္လြန္ခဲ့သူ) ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ‘ဆရာဂ်မ္း’ ေခၚ ဆရာတင္မိုး (၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၊ ဇႏၷဝါရီလ (၂၂) ရက္ ေန႔က ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္၌ကြယ္လြန္ခဲ့သူ) တုိ႔ႏွစ္ဦး ေဟာေျပာရန္ ညႇိႏိႈင္း စီစဥ္ဖိတ္ၾကားထားခဲ့သည္။ အခမ္းအနားက်င္းပ ရသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ၿမိဳ႕နယ္လူငယ္ပရိသတ္အား ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ ျမႇင့္တင္ေပးေရးအတြက္ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ေဟာ ေျပာပြဲမ်ားက်င္းပရသည္မွာ မလြယ္ကူလွ။ အဓိကျပႆနာမွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၊ ရဲေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္ သတင္းေပးမ်ား စြာက ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾက၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က လူထု၏ ႏိုင္ငံ ေရးႏိုးၾကားမႈ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆရာႏွစ္ဦး၏ေဟာေျပာပြဲကို  သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္ လူငယ္ပရိသတ္အျပင္ အိမ္နီးခ်င္း ၿမိဳ႕နယ္မွ ပရိသတ္မ်ားပါ စိတ္ဝင္စားပါလာေရာက္အားေပး ခဲ့ၾကသည္။ ပရိသတ္မ်ားလြန္းသျဖင့္ ေလးေထာင့္ကန္ လမ္းမႀကီးပင္လွ်င္ ပိတ္လုမတတ္ျဖစ္ခဲ့သည္ကို မွတ္မိေနသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ (၄၄) ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔အခန္းအနားတြင္ ‘အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အေရးအႀကီး ဆုံးအခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္ေရး၊ လူထုလူတန္းစားအခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္ေရး၊ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ အ ခ်င္းခ်င္းညီၫြတ္ေရးတုိ႔ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္  ‘ညီၫြတ္ေရး’ က်စ္လစ္ခိုင္မာမႈ ျဖစ္သည္’ ဟု ေခတ္အေျခအေနအေပၚသုံးသပ္၍ ဦးေမာင္ကိုက ေဟာေျပာခဲ့သည္။

၁၉၈၉ - ၉ဝ ကာလ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ရန္ကုန္တိုင္းရုံးတြင္ စာေရးသူက ရုံးအဖြဲ႕မွဴးတာဝန္ထမ္းခဲ့စဥ္က ျဖစ္ သည္။ တိုင္းစည္းရုံးေရးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးထြန္းတင္ (တရားရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)၊ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း(ခရမ္း)၊ ဦးသိန္းတင္ တုိ႔ႏွင့္ ပုံမွန္လာေရာက္ေတြ႕ဆုံကာ၊ ႏိုင္ငံေရး စည္း႐ုံးေရးကိစၥမ်ားကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေဆြးေႏြးၾကသူမ်ားအနက္ ‘ဆရာ ဦး ေမာင္ကို’ က အခ်ိန္အမွန္ဆုံးႏွင့္ အေလးအနက္အရွိဆုံးဟု မိမိ ထင္ျမင္ခဲ့သည္။ မိမိ သတိထားမိသည့္ အခ်က္မွာ ‘ဆရာကို’ သည္ အလြန္ အလုပ္သူ တဦးျဖစ္သည္။ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕သည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ေဆြးေႏြးသည္။ အလုပ္သမားမ်ား၏ အေရးကိစၥကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ေလ့လာသည္၊ ေဆြးေႏြးသည္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တာဝန္အရလည္း ဗဟိုအလုပ္ သမားေရးရာအဖြဲ႕၏ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္သည္။ မနက္ေစာေစာ အိမ္မွထြက္ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္သည္အထိ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္မ်ား ကို မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ထမ္းရြက္သူျဖစ္သည္။ ‘ဆရာကို’ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္မ်ားသည္ မိမိထင္ထားသည္ ထက္ အပုံႀကီးမ်ားေၾကာင္း ေနာင္မွသိခဲ့ရသည္။

‘ဆရာကို’ သည္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ သေႏၶတည္စ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ကာလအတြင္း ရပ္ကြက္ ေက်းရြာ ၿမိဳ႕နယ္ အသီး သီးရွိ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ စည္းရုံးေရးေကာ္မတီမ်ားအတြင္း ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ လူႀကီးလူငယ္ အဆင္မေျပမႈမ်ားကို  ေက်လည္ေစေရး အတြက္ လူႀကီးလူငယ္ညီညြတ္ေရးကိစၥကို အေလးထားေျပာေဟာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ရွစ္ေလးလုံး လူထုအေရးေတာ္ပုံ တြင္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၏ အသက္ေသြးေခြ်းမ်ားျဖင့္ စတင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ အေရးေတာ္ပုံ၏ အသီးအပြင့္ကို လူႀကီးမ်ားက အျမတ္မထုတ္သင့္ဆိုေသာ ေယဘုယ်သေဘာထားမ်ဳိး လူငယ္အစုအဖြဲ႕အခ်ိဳ႕အတြင္း ျပန္႔ႏွံ႔ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ‘ဆရာကို’ က လူႀကီးမ်ားသည္လည္း တခ်ိန္က လူငယ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ သူတုိ႔လူငယ္ဘဝတုန္းကလည္း အေျခအေနေပၚမူတည္၍ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈ အနစ္နာခံမႈမ်ား ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အေျခအေန အခါအခြင့္မသင့္ေသာေၾကာင့္ ရွစ္ဆယ္ရွစ္ လူငယ္မ်ားကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္မႈ ႀကီးႀကီးမားမား မရခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေခတ္အခါအေလ်ာက္ ေထာင္က် တန္းက် အသက္စေတးရသူမ်ားအထိ ရွိဖူးေၾကာင္း၊ လက္ရွိေခတ္လူငယ္မ်ားကိုယ္တိုင္လည္း အၿမဲတေစ လူငယ္ဘဝတြင္ ရပ္တန္႔ေနမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အေရး ေတာ္ပုံ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အေရးအႀကီးဆုံးအခ်က္သည္ ညီညြတ္ေရးခိုင္မာရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊  တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရး၊ လူထုလူတန္းစားအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ေရး၊ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီအခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ေရး စသည္ျဖင့္ ညီညြတ္ေရး အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ လူငယ္ထုအတြင္း ညီညီညြတ္ညြတ္ လက္တြဲအလုပ္လုပ္ၾကရန္လည္း အေရးႀကီးေၾကာင္း ‘ဆရာကို’ က ႏိႈးေဆာ္ေဟာေျပာခဲ့သည္ကို  မွတ္မိခဲ့သည္။ ဆရာဦးေမာင္ကို၏ ထူးျခားခ်က္သည္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးသည့္အခါ၊  တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံတတ္သည္။ ငါသိငါတတ္ ဆရာႀကီးဂိုက္ဖမ္း၍ လူငယ္မ်ားအေပၚ ပုဂၢိဳလ္ေရးၾသဇာထူေထာင္ျခင္းမ်ဳိး ‘ဆရာကို’ လုပ္ေလ့ မရွိရုံမက၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဂိုဏ္းဂဏေထာင္တာမ်ဳိးကို လက္မခံဖုိ႔လည္း သြန္သင္ ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းေခတ္တြင္ ဆရာေမြး တပည့္ေမြး အုပ္စုဂိုဏ္းဂဏဖြဲ႕ၾကေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းခဲ့ရေၾကာင္းလည္းဥပမာေပး ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ားတြင္ လူငယ္ေတြက လူႀကီးမ်ားထက္ ပိုသိသည္ မ်ား ရွိေၾကာင္း၊ ထိုအေျခအေနမ်ဳိးတြင္ လူငယ္ကို ဆရာေနရာထားကာ လူငယ္တုိ႔ထံမွသင္ယူရန္ သူ႔အေနျဖင့္ ဝန္မေလး ေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားက ‘ဆရာကို’ အေပၚယုံၾကည္ၾက အားကိုးၾက ေလးစား ခ်စ္ ခင္ၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ထို႕ေနာက္တြင္  အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အတြင္း၌ လူႀကီး - လူငယ္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေရး အထူးအေရးႀကီးေၾကာင္း ‘ဆရာ ဦးေမာင္ကို’ က ႏိႈးေဆာ္ခဲ့သည္။ လူႀကီးမ်ာ၏ အေတြ႕အႀကဳံ ပညာဗဟုသုတမ်ားကို လူငယ္ မ်ား၏  ႐ိုး႐ိုးသားသား စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စား အနစ္နာခံႏိုင္သည့္ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အခ်ိဳးညီညီ ေပါင္းစပ္ႏိုင္မွသာ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ျမင္မည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အေရးေတာ္ပုံ စိတ္ဓါတ္ မီး႐ႉးတိုင္ကို ‘မ်ဳိးဆက္တဆက္မွ တဆက္’ သို႔မဟုတ္ ‘လူႀကီးမွ လူငယ္သို႔’ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့၍သာ အေရးေတာ္ပုံအဆင့္တခုသို႔ တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ‘ဆရာ ဦးေမာင္ကို’ က ေဟာေျပာသြား ခဲ့သည္။

‘ဆရာ ဦးေမာင္ကို’ ေဟာေျပာျပီးေနာက္၊ လူထုကဗ်ာဆရာႀကီး ‘ဆရာဂ်မ္း’ က ဆက္လက္ေဟာေျပာသည္။ ထိုေန႔က ‘ဒို႔ အေရး’ ‘ဒို႔အေရး’ ဆိုေသာ လူထုေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားေၾကာင့္ ‘ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အေရးေတာ္ပုံ’တြင္ ကေလာင္လက္နက္စြဲကာ လူထုဖက္ကပါဝင္ခဲ့ပုံကို ဆရာတင္မိုးက ျပံဳးစရာ ဟာသကေလးမ်ားေႏွာ၍ ေဟာေျပာခဲ့သည္။ ‘ဖန္မီးအိမ္ကဗ်ာမ်ား’ ‘ေလွ တစင္းႏွင့္ သီခ်င္းသည္ ကဗ်ာမ်ား’ ကို ေရးဖြဲ႕သီကုံးခဲ့ရာမွ ‘အေမ့သား စကားတိုးတိုးေျပာလွည့္ပါ’ ‘အေမ့လက္သို႕ ေအာင္ သေျပခက္’ အစရွိေသာ ‘လူထုအေရးေတာ္ပုံ’ ကိုေထာက္ခံသည့္ ကဗ်ာမ်ားေရးဖြဲ႕ျဖစ္ခဲ့ပုံကို ေဟာေျပာခဲ့သည္။ ၎ေဟာ ေျပာပြဲတြင္ ဆရာဂ်မ္း၏ ႐ိုးသားျဖဴစင္သည့္ စိတ္ရင္းႏွင့္ ရဲရင့္သည့္စိတ္ဓါတ္ကို ေပၚလြင္ေစသည့္ ျဖစ္ရပ္ေလး တခုရွိခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံတနံတလ်ားတြင္ ‘ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား’ ကဗ်ာ အထူးျပန္႔ႏွံ႔ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူေရးသည္ဟု တိတိက်က် မသိၾကေသးပါ။ အမည္ မသိ စာဆိုဟုသာ သိေနၾကသည္။ ထိုေန႔က ပြဲတြင္ လူငယ္တဦးက ဆရာဂ်မ္းအား ေမးခြန္းတခု ေမးခြင့္ျပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းပါ သည္။ ‘ဆရာဂ်မ္း’ က ေမးပါဟုဆို၍ ထိုလူငယ္က ယခု ႏိုင္ငံအႏွန္႔ လူႀကိဳက္မ်ား ထင္ရွားေနေသာ ‘ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား’ ကဗ်ာသည္ ေရးသူမသိျဖစ္ေနပါသည္။ လူငယ္ အမ်ားစုက ဤမၽွအားရွိေသာကဗ်ာကို ေရးသူမွာ ဆရာျဖစ္မည္ဟု ထင္ေနၾကပါသည္။ ဟုတ္/မဟုတ္ ဆရာေျဖႏိုင္လၽွင္ ေျဖေပးပါရန္၊ မေျဖလိုကလည္း မေျဖပဲေနႏိုင္ပါသည္ဟု ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ထိုေမးခြန္းေၾကာင့္ ပရိသတ္ၿငိမ္က်သြားပါသည္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ကာ ျပႆနာရွာေနခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ လူငယ္အေနျဖင့္ ထိုေမးခြန္းကို မေမး သင့္ဟု ေဝဖန္သူအခ်ိဳ႕ကဆိုသည္။ ‘ဆရာဂ်မ္း’ က သူ႔ထုံးစံအတိုင္း အၿပဳံးမပ်က္ဘဲ ေနရာမွထလိုက္သည္။

‘အေမးရွိေတာ့လည္း ေျဖရမွာေပါ့ေနာ္’ ဟု ဆရာက စကားခံလိုက္သည္။ “တကယ္ေတာ့ ေရးသူမသိဘဲ လူထုၾကားမွာ ဒီ ကဗ်ာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနတာက ပိုေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမးတဲ့လူကလည္း ေမးေနၿပီဆိုေတာ့ ေျဖရမယ့္တာဝန္က လည္းရွိေနျပန္တယ္။ ဒီေမးခြန္းမ်ဳိးေမးလိမ့္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္မထားေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ဩရတာေပါ့ေလ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ အမွန္အတိုင္းေျဖာင့္ခ်က္ေပးရရင္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လူႀကီးမင္းမ်ားကဗ်ာကို က်ေနာ္ေရးခဲ့တာပါ” ဟု ဆရာက ျပံဳး႐ႊင္စြာေျဖပါသည္။

လူငယ္က တဆင့္တက္၍ ထိုကဗ်ာကို ႐ြတ္ျပပါဟုေတာင္းဆိုလိုက္ေသာအခါ က်န္လူငယ္မ်ားကလည္း ဝိုင္းဝန္း၍ ေထာက္ ခံေတာင္းဆိုၾကသျဖင့္ ဆရာက ‘ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လူႀကီးမင္းမ်ား’ ကဗ်ာရွည္ကို အထစ္အေငါ့မရွိ သူ႔ဟန္ သူ႔ဌာန္ႏွင့္ က်က်နန ႐ြတ္ဆိုျပခဲ့သည္။

“တခါလာ ဗကပ၊
တခါလာ ဗကပနဲ႔၊
ဟာသရသေတာင္ေျမာက္ကုန္ၿပီ၊  ဗကပကို လက္ညႇိဳးထိုး၊                                 
ကိုယ္က်ိဳးကို အရႏႈိက္၊ ဓါးျပတိုက္ေနသူေတြပါတကား။
စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ လုပ္ၾကပါဦး၊
အမွန္ကိုခ်စ္တာနဲ႔၊
ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ရေရာလားဗ်ာ။ ” ---
အစရွိေသာ ‘ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔ က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား’ ကဗ်ာရွည္ကို ဌာန္ကရုိဏ္းက်က် ရြတ္ဆိုျပခဲ့ပုံမွာ မေမ့ႏိုင္စရာ ျဖစ္ သည္။

ထိုအခမ္းအနားသို႔ ဆရာႏွင့္အတူ သမီးျဖစ္သူ ‘မိုးခ်ိဳသင္း’ လည္း လိုက္ပါလာသည္ကို မိမိသတိျပဳမိသည္။ အခမ္းအနား တြင္ လူငယ္မ်ား၏ က်ပန္းစကားေျပာပြဲကိုပါ ပူးတြဲျပဳလုပ္သျဖင့္ ‘ဆရာဂ်မ္း’ ႏွင့္ ‘ဆရာဦးေမာင္ကို’ တို႔ကပင္ အကဲျဖတ္ဒိုင္ တာဝန္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဆုရသူလူငယ္မ်ားကို ဆရာႏွစ္ဦးကပင္ ဆုမ်ား ခ်ီးျမႇင့္ေပးခဲ့သည္။ ထိုေန႔က အခမ္းအနားတက္ခဲ့ၾက သူ လူငယ္မ်ားအား ဆရာႏွစ္ဦး၏ အမွတ္တရ လက္မွတ္မ်ားေရးထိုးထားသည့္ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (၄၄) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ ” ပို႔စ္ကဒ္မ်ားကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေဝေပးခဲ့သည္။ ထိုေန႔က ေဟာေျပာပြဲအၿပီး၌ လူငယ္မ်ား ေမး သမွ်ေမးခြန္းအမ်ားအျပားကို ၾကည္လင္႐ႊင္ျပစြာ ျပန္လည္ေျဖၾကားလွ်က္ရွိေသာ ဆရာဂ်မ္း၏ပုံရိပ္ကို ယခုတိုင္ ျပန္လည္ျမင္ ေယာင္မိသည္။

ဆရာသည္ လူငယ္မ်ားကို အလြန္ ေနရာေပး အေလးထားသည္။ ဆရာသည္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ရတိုင္း ထမင္း ေမ့ ဟင္းေမ့ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတတ္သည္။ စာအေၾကာင္း ကဗ်ာအေၾကာင္း ေမးခ်င္ေဆြးေႏြးခ်င္သူမ်ားအတြက္လည္း သူ႔အိမ္တံခါးကို ဆရာက အၿမဲဖြင့္ထားေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ကဗ်ာဝါသနာရွင္မ်ားကို သူတို႔သိလိုသမၽွ ျမန္မာကဗ်ာ ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စနစ္တက်ရွင္းျပတတ္သည္။ ေရွးေခတ္ကဗ်ာႏွင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ အမ်ားအျပား ကို လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို ဥပမာေပးကာ ႐ြတ္ဆိုျပသတတ္သည္။  လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ ဆရာ့ကို ေသခ်ာေပါက္ ေတြ႕ႏိုင္သည့္ ‘ေသာၾကာဝိုင္း’ သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္ၾကသည္။ သူတို႔ပုံႏွိပ္လိုသည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ စာမူမ်ားကို ဆရာ့အား ဖတ္႐ႈ၍ ေဝဖန္ အမွာစာေရးေပးပါရန္ ေျပာၾကသည္ကို ရံဖန္ရံခါေတြ႕ဖူးသည္။ ဆရာသည္ ထိုလူငယ္တို႔၏ ကဗ်ာစာမူတိုင္းကို တေလးတစားဖတ္႐ႈ၍ တေလးတစား အမွာစာေရးေပးေလ့ရွိသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ (၄၄) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားတြင္ လူငယ္မ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာေျပာ သြားေသာစကားမ်ားထဲမွ မိမိမွတ္သားထားမိသည့္ အခ်က္တခုရွိသည္။ ေခတ္လူငယ္တို႔၏ အေတြးအျမင္ကို နားလည္ ေအာင္ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးသည္ဟု ဆရာကဆိုသည္။ လူငယ္မ်ားႏွင့္ အသားက်ေအာင္ေနထိုင္ဆက္ဆံႏိုင္ၾကဖုိ႔ အ ေရးႀကီးသည္ဟု ဆရာက ဆိုသည္။ လူငယ္မ်ားကို နားလည္ျခင္းသည္ ေခတ္မီျခင္း ျဖစ္သည္။ လူငယ္တို႔ႏွင့္ အညီအၫြတ္ လက္တြဲႏိုင္ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံ့ေရွ႕ေရးအတြက္ ‘အား’ ျဖစ္သည္ဟု ဆရာက သူ႔အျမင္ကို ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။

ထိုသို႔ေသာ အျမင္ အယူအဆကို လက္ကိုင္ထား၍လားမသိ၊ ဆရာသည္ လူငယ္မ်ားအၾကားတြင္ အၿမဲ႐ႊင္လန္း တက္ႂကြစြာ ရွိေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးတြင္ ဆရာသည္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ သေဘာထား တထပ္တည္းက်ခဲ့ သည္။ လူငယ္ေက်ာင္းသားထုႏွင့္အတူ ကေလာင္ကိုင္ကာ အေရးေတာ္ပုံတပ္သားျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေရးေတာ္ပုံတပ္သား တိုင္း ေရွာင္မလြတ္ႏိုင္သည့္ ‘ေထာင္’ အေတြ႕အႀကဳံကိုလည္း ဆရာဂ်မ္းရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာသည္ ယုံၾကည္ ခ်က္ သႏၷိ႒ာန္ခိုင္မာသူျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ေထာင္ဆိုေသာ ေလာကဓံကိုလည္း အၿပဳံးမပ်က္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ဆရာ့ ကဗ်ာတပိုဒ္တြင္ ေတြ႕ရသည္။

ဂ်ဴးလီေယာ့ဖူးခ်စ္ရဲ႕၊ ႀကိဳးစဥ္ေပၚကမွတ္တမ္း၊ ေထာင္ထဲမွာ တလြမ္းတည္း လြမ္းမိရဲ႕၊ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ကာလမ်ား၊ ရဲေဘာ္ေတြအမ်ားနဲ႔၊ အားရွိလို႔မဆုံး ငါ့ႏွလုံးသန္မာ၊ ဒဏ္ရာကို အျပန္တရာခံႏိုင္ၿပီ။ ငါအေရးမႀကီး၊  ျပည္သူေတြ အေရးႀကီး၊ ျပည္သူ႔ေရစီးထဲက ကၽြန္ေတာ္၊ ေပ်ာ္ဝင္ႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့ၿပီ။  (တင္မိုး ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ၁၉၉၉၊ စာ-၁၆၂)

ယခုဆိုလွ်င္ ဆရာတင္မိုးႏွင့္ ဆရာဦးေမာင္ကိုတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ မရဏတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္သည့္အေလွ်ာက္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ၾကျပီ။ သို႔ေသာ္ ဆရာႏွစ္ဦးသည္ ေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ ေစတနာ အေမြေကာင္းမ်ား ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ သည္။ ဆရာႏွစ္ဦးကား တိုင္းျပည္အက်ိဳး လူထုအက်ိဳးကို ေကာင္းစြာထမ္းရြက္ခဲ့ၾကျပီ။ ယေန႔ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ဆရာ ႏွစ္ဦး၏ ေစတနာကို တန္းဖိုးထားတတ္လွ်င္ အက်ိဳးမ်ားေပမည္။ ယခုကဲ့သို႔ ဇြန္လရာသီေရာက္တိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္၏ (၄၄) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားႏွင့္အတူ ထိုဆရာႏွစ္ဦး၏ ေစတနာေရွးရႈ အမွာစကားမ်ား ကို ၾကားေရာင္ေနမိသည္။
 
*ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၇)၊ အမွတ္ (၂၂)၊ တနလၤာေန႔၊ ၂၅ - ၆ -၂ဝ၁၈ ၌ ေဖၚျပခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါး။

Comments