ေမာင္ေအာင္မြန္ - ကိုယ္ေတြ႕ 7 July 1962

 ေမာင္ေအာင္မြန္ - ကိုယ္ေတြ႕ 7 July 1962
ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသလိုေရးပါမည္ (၃၄၄)
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၁၁၊ ၂၀၁၈

(၁)
ကၽြန္ေတာ္သည္ သတင္းသမား (Professional News Writer) အျဖစ္ခံယူထားသူမို႔ ဤေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္ တစ္ခုမက်န္ မွန္ကန္ေၾကာင္း တာ၀န္ခံပါ၏။ စေဟ့ဆိုကတည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည့္ မမွန္မကန္မတိမက် သတင္းမ်ား စတင္ခဲ့ၾကရာ-- ၾကာေလၾကာေလ အမွန္ႏွင့္ေ၀းေလ၊ ထင္ေၾကးႏွင့္ေရးသားမႈ အမုန္းေဒါသ-- စသည္တို႔က လႊမ္းမိုးလာခဲ့သည္။
(၅၆)ႏွစ္ၾကာလာေသာအခါ ဘယ္အေျခေရာက္ေနၿပီဆိုသည္ကို စာဖတ္သူတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

(၂)
၁၉၅၃ ခု၊ ဇြန္လတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေရာက္၏။
ေနခြင့္ရသည့္ သထံုေဆာင္ေရွ႕ ေက်ာင္းလမ္းကအထြက္ ညာဘက္ရွိ အားကစားရံုေဘးက (၅)မိနစ္ ေလွ်ာက္သြားလွ်င္ တကသ အေဆာက္အအံုသို႔ေရာက္သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ျဖစ္ပြါးသည့္ တကသ ေရြးေကာက္ပြဲ ပ်က္ျခင္း၊ ေအာက္တိုဘာတစ္လ ေက်ာင္းပိတ္ေရး အေရးအခင္းမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ့၏။

တကသ ၌ေပ်ာ္ပိုက္၍ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးငယ္တုိ႔ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရသည္။ တကသ ထုတ္အိုးေ၀မဂၢဇင္း (၁၉၅၆-၅၇) မွ ဆက္စပ္၍မရပါ--၀တၳဳမွသည္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့သည့္တိုင္ ႏွစ္စဥ္မွန္မွန္ေရးခဲ့သည္မွာ ၈-၇-၁၉၆၂ ေန႔ တကသ ၿဖိဳဖ်က္ခ်ိန္တြင္ ပါသြားေသာ ေနာက္ဆံုးအိုးေ၀မွ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ေန႔--၀တၳဳအထိျဖစ္။ တကသ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးငယ္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ရာ ကိုဘေကာင္း၊ ကိုယု၊ ကိုစုိးသိန္း--စသူတို႕ကေန ကိုဗေဆြေလး၊ ကိုညို၀င္း၊ ကိုေအာင္သိမ္းႏိုင္၊ ကိုစိုး၀င္း--စသူတို႔အထိျဖစ္သည္။
စာဖတ္သူတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

 (၃)
၁၉၅၉ခု၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁၇) ရက္ေန႔က ျမန္အသံတြင္ စက္မႈလက္ေထာက္အျဖစ္စ၀င္ခဲ့ရာ၊ ျပည္လမ္းအသံလႊင့္ရံုႀကီး မၿပီးေသး၍ အေခ်ာသတ္ရာ၌ ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဘယ္အခန္းမွာ ဘယ္သူေတြ ရံုးထိုင္ၾကသည္အထိ မသိခ်င္၍မရပါ။ စတင္ထည္ေထာင္သူ ဦးခင္ေဇာ္(K) အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ဦး၀င္းေမာင္ တို႔မွသည္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားထိ ခုစာေရးရင္း ရွင္ေနေသးသူမ်ားႏွင့္ တယ္လီဖုန္းဆက္ ေမးျမန္းႏိုင္၏။

7 July 1962 ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ မနက္ပိုင္း အလုပ္ဆင္းရသည္။

 (၆) နာရီ ျမန္အသံသို႔ေရာက္ အသံလႊင့္အစီအစဥ္မ်ား ၿပီးဆံုး၍ မြန္းလြဲ (၂) နာရီခြဲ၌ ရံုးဆင္းရသည္။ ၁၉၆၂ ခု၊ ဇူလိုင္လထုတ္ ရႈမ၀မဂၢဇင္းတြင္ ေမာင္ေအာင္မြန္၏ ရူးတုန္းမိုက္တုန္းသည္အရြယ္၀တၳဳ ပါလာသည္။ စာမူခမထုတ္ရေသး။ ညေနဘက္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေရတပ္ကန္ၾကမည့္ ေဘာလံုးပြဲလည္းရွိ၏

 (၄)
4 July 1962 ေန႔ကလို တကသ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သြားစားဖို႔ မည္သူကမွအေဖၚလာမစပ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လိုက္မရွာ၊ ေနထိုင္ရာ ေဘာ္ဒါေဆာင္က ထမင္းခ်ိဳင့္လည္း ေအးစက္ေနေရာ့မည္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ထိုထမင္းေအး ဟင္းေအးစားကာ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ၀တၳဳထိုင္ေရးစၿမဲပင္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္က နံပါတ္ (၄၅) အာတီးယားလမ္းမွာပါ။
ျမန္အသံက လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ (၁၀) မိနစ္၊ ဘတ္စ္ကားစီလွ်င္ (၁၀) ျပား။ လွည္းထိပ္သို႔ျဖစ္ေစ တကသ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ျဖစ္ေစ လမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ (၁၀) မိနစ္ပင္ မၾကာခ်င္။

 (၅)

7 July 1962 ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္ၿမိဳ႕ထဲထြက္ခဲ့၏။

မဂိုလမ္းက စားေနက်ဆိုင္တြင္ ေန႔လယ္စာစားသည္။ ဗိုက္ေလးေလးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကိုျဖတ္၊ ဂံုးတံတားကိုေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ဆင္းဒြစ္လမ္းရွိ ရႈမ၀မဂၢဇင္းတိုက္သို႔၀င္၏။ စာမူခႏွင့္ေမတၱာလက္ေဆာင္ ရႈမ၀မဂၢဇင္းယူ၏။ အတိုင္ပင္ခံစာတည္း ဆရာတင့္တယ္က လက္ခံစကားေျပာ၍ နားေထာင္ခြင့္ရလိုက္၏။
ေဘာလံုးပြဲ အခ်ိန္နီးလာၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာက္လမ္းဘက္ေလွ်ာက္ကာ ေအာင္ဆန္းကြင္းသို႔ လာခဲ့သည္။ ပရိသတ္အေတာ္မ်ား ပြဲကလည္းပြဲေကာင္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ေရတပ္ကို ၄-၀ ႏွင့္ႏိုင္သည္။ ဘယ္၀င္း ေန၀င္း (၂) ဂိုး၊ ေမာ္လၿမိဳင္ေကာလိပ္က ေျပာင္းလာသသူ စင္တာေဖာ၀ပ္ ေအာင္ခင္ (၂) ဂိုးသြင္းသည္။
ပြဲအၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေဘာလံုးသမားမ်ားႏွင့္ကပ္ၿပီး နဂါးကားႏွင့္ျပန္လာ၏။

 ထူးျခားသည္ကား ခါတိုင္းလို ေအာ္ဟစ္ဆူညံသံေတြ မၾကားရ။ ဆရာၿငိမ္း ၿမိဳ႕ထဲ ေနရစ္ခဲ့၍မပါ၊ အသင္းမန္ေနဂ်ာ ေဒါက္တာေမာင္ရွိန္ပါလာသည္။ သထံု၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ဘားအံသို႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးသြားကန္စဥ္ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္အသံက ခြင့္ယူၿပီးလိုက္ပါသြားဖူးသည္။ ခင္မင္ခဲ့ေသာ ေငြကိုင္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ေမာင္ၿပံဳး---စသူတို႔လည္း မႀကံဳစဖူး စကားနည္းေနၾက၏။

ထံုးစံအတိုင္း ထြက္လာခဲ့ရာ--တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းႏွင့္ အင္းယားလမ္းေထာင့္၌ စစ္သားမ်ား--ရဲမ်ား ေစာင့္ေနၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားကို တားသည္။ ေမာင္ၿပံဳးေျပးဆင္းသြားၿပီး ငါတို႔ေဘာလံုးသမာေတြ အေဆာင္ျပန္တာ ဘာလို႔တားရတလဲဟု ေျပာဆို စကားမ်ားစဥ္-- ကားေပၚကေန ကိုၿပံဳးျပန္တက္ခဲ့ပါဟု ၀ိုင္းေအာ္ၾက ျပန္ေခၚၾကသည္။

 ဆရာေဒါက္တာေမာင္ရွိန္ပါက ကားကို အင္းယားလမ္း၊ ၀င္ဒါမီယာလမ္း--ထို႔ေနာက္ဦး၀ိစာရလမ္း အတုိင္းေမာင္းေစ၏။ ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းနားတြင္ ေစာင့္ေနေသာစစ္သားမ်ားက လံုး၀သြားခြင့္မေပးျပန္သျဖင့္ အားလံုးဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကရသည္။

မိုးကတဖြဲဖြဲရြာေန၏။

 ေဘာလံုးကိုင္ဖိနပ္ကို လက္ကကိုင္ၾက၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရႈမ၀မဂၢဇင္း မိုးမစိုရန္ ကိုယ္ႏွင့္ကပ္ထား၊ ေငြကိုင္၏ပခံုးကို ဖက္ကာေလွ်ာက္လာၾကသည္။ ျမန္မာ့အသံေရွ႕ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚ လူသြားလူလာကင္းကာ စစ္သားမ်ားသာ ေတြ႕ရ၏။ ေဘာလံုးသမားမ်ား သူတို႔ေနရာ ပုဂံေဆာင္ဘက္ ခ်ိဳး၀င္သြားရာ--ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္တည္း အာတီးယားလမ္းထိပ္၊ ထို႔ေနာက္ေဘာ္ဒါေဆာင္သို႔ ေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့ရသည္။

(၆)

ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ တက္လာေသာအခါ ထမင္းခ်ိဳင့္ဖြင့္စားၾကေသာ စားပြဲတြင္စုၿပီး ေရဒီယိုနားေထာင္ေနၾက၍ ၀င္ရပ္လိုက္သည္။ ေသဆံုးေသာ ေက်ာင္းသားအမည္၊ အတန္း၊ မိဖအမည္တို႔ႏွင့္ ျမန္မာ့အသံက ေၾကညာေနျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူမွစကားမေျပာႏိုင္ၾက။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သိသလိုလို ရိပ္မိသလိုလို။

 ေၾကညာလို႔ၿပီးသြားေတာ့မွ သိသူမ်ားက ေန႔လယ္ဘက္က အေဆာင္စည္းကမ္းသစ္မ်ားကုိ တကသ၌ စည္းေ၀း ကန္႔ကြက္ၿပီးေနာက္ အဓိပတိလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ဆႏၵျပၾက၊ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် လူပိုမ်ား ေသြးဆူလာ၊ ရဲေတြေရာက္လာ တကသ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖမ္းသြားၿပီစသည့္ သတင္းေၾကာင့္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္သစ္ ဦးကာ၏ ေမာ္ေတာ္ကားကို မီးရႈိ႕လိုက္ၾက၊ ေနာက္ေတာ့ စစ္သားမ်ားေရာက္လာ--စသျဖင့္။

 ေသနတ္သံမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ္ဒါေဆာင္ကပင္ ၾကားရသည္တဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္အခန္း၀၌ ထမင္းခ်ိဳင့္ခ်ထားေသာ္လည္း စားခ်င္စိတ္မရွိ။ ေရလည္းမခ်ိဳးမိ၊တေနကုန္ ၀တ္ထားသည္ႏွင့္သာ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္၏။ တကသ ဘက္သို႔ သြားၾကည့္ခ်င္--ျမင္လည္းမျမင္ခ်င္ျပန္။
ေဘာလံုးသမားမ်ား အျဖစ္က ပိုဆိုးပါမည္။ ပုဂံေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းးစားခန္းပိတ္သြားၿပီမို႔ ေသာက္ဖို႔ေရပင္မရွိ၊ ခါတိုင္းလို လွည္းထိပ္သို႔ ထြက္စားလို႔မရဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူတို႔ေျပာျပ၏။
ေခၽြးေတြႏွင့္ စိတ္ကလည္း မၾကည္မလင္၊ ေၾသာ္ ကန္႔ေကာ္ရနံ႔သင္းတဲ့ တကၠသီလာမွာ ခုေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ ပစ္သတ္ခံရသူ ေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ ေသြးစိမ္းနံ႔--ယမ္းနံ႔မ်ား လႊမ္းေနၿပီေလာ၊ ဥၾသတြံသံအစား အစိမ္းေသရသူတို႔ ၀ိဥာဥ္မ်ားရဲ႕ ငိုညည္းသံမ်ား ေနရာယူလာၿပီလား--စျဖင့္ ေတြးမိ၍ထင္ပါရဲ႕။

အိပ္မက္လိုလို တေစၦေျခက္သလိုလို--ဂေယာက္ေျခာက္ျခား--၊ ေအာ့ခ်င္သလိုလို အံခ်င္သလိုလိုႏွင့္၊
မနက္ (၆) နာရီေလာက္ ဧရာမျမည္ဟီးသံႀကီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာ္ဒါေဆာင္ႀကီး တုန္ခါသြားေတာ့မွ ႏိုးလာေလေတာ့၏။

 (၇)

7 July 1962 ႏွင့္ပတ္သက္၍ မေက်နပ္ၾက၊ ေဒါသထြက္ၾက၊ နာၾကည္ၾကျခင္းသည္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗိုလ္ေန၀င္းေလာ--ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးေလာဟု သားစဥ္ေျမးဆက္ ျငင္းေနၾကျခင္းထက္ပို၍ ၾကည့္သင့္ျမင္သင့္ ေလ့လာသင့္ၾကပါ၏။ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႕ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို သိခ်င္ၾကသူမ်ားရွိပါမည္။ သိခ်င္ၾကသည္ထက္ ဆက္လက္စူးစမ္းေလ့လာလိုသူမ်ားလည္း ရွိသင့္ရွိေစခ်င္ပါသည္။

ထိုရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဤေဆာင္းပါးကိုေရးပါသည္။

အစတြင္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္မ်ား ခဏမ်ိဳသိပ္ထားကာ သတင္းသမားက်င့္၀တ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး က်င့္သံုးၿပီးေရးသားျခင္းျဖစ္၏။ အခ်ိန္မ်ားစြာယူ အခ်က္အလက္မ်ားမွန္ကန္ရန္ ဟိုႏိုင္ငံ သည္ႏိုင္ငံ တယ္လီဖုန္းဆက္၊ အကိုးအကားမ်ား Research လုပ္ထားရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔က ဖတ္ၾကည့္ၿပီးမွသာ မိမိ၏အျမင္ကို Comment ေရးေစခ်င္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္အတိုင္း တုန္႔ျပန္မႈမ်ားရွိလာပါက 8 July 1962 ကိုဆက္ေရးသားမည္ဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

 ၂၀၁၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔။