သမၼဳခအေရးအေၾကာင္းမ်ား
ေက်ာ္ေက်ာ္- ျမရည္စမ္း
(မိုးမခ) ဇူလိုင္ ၁၊ ၂၀၁၈
(တစ္)
မိုးက
တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ႐ြာေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး
စို႐ႊဲေနၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ေခ်ာက္ခ်ားစဖြယ္လည္းေကာင္း ေနျပန္သည္။ က်ြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာအေဆာင္ မွေန၍
ပတ္ဝန္း က်င္တခုလံုးကို စီးစီးမိုးမိုးျဖင့္ ျမင္ေနရသည္။ အေဆာင္က
ကုန္းအျမင့္ေပၚတြင္ ေဆာက္ထား၍ အနည္း ငယ္ေတာ့ စိတ္ေျဖသာသည္။
ကုန္းျမင့္ေလးသည္ မူလေျမမွန္ဟုတ္ မဟုတ္ကို က်ြန္ေတာ္လည္းမသိ။
က်ြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ရွိေနၾကေသာ လူေလးဦးကလည္း သိမည့္ပံုမေပၚၾက။
သစ္ပင္ဝါးပင္ႀကီးမ်ား ၊ ပန္းမာလ္မ်ား၏အရိပ္အေယာင္ ဟူသမ်ွ
မျမင္ေတြ႔ရ။ ငွက္ေက်းသာရကာမ်ား၏အသံဟူသမ်ွေဝးစြ၊
ခ်ိဳင့္ဝွမ္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရျပင္ေဖြးေေဖြးကိုသာ ျမင္ေနရသည္။
မလွမ္းမကမ္းတြင္ က်ြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေလးကို
ခုန္အုပ္မည့္သဏၭန္ရွိေသာ ေက်ာက္ေတာင္ျမင့္ျမင့္ႀကီ း ရွိ၍ ၄င္း၏အေျခ တြင္ရွိေသာ ေျမႀကီးတာေဘာင္မ်ားက တဖက္တြင္ရွိေသာ ေရထုကို ကာဆီးထားပါ သည္။ မိုးဆက္တိုက္႐ြာသြန္းထားသျ ဖင့္ ေရထုက အေတာ္မ်ားေနၿပီျဖစ္၏။ ေရတစ္ကုဗေပ၏ ဖိသိပ္အား မည္မ်ွရွိသည္ဆိုျခင္ းကို
က်ြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ တစ္ရက္
နွစ္ရက္သာ ယခု လိုမ်ိဳး မိုးဆက္မ်ားလ်ွင္ေတာ့ ထိုတာေဘာင္ရိုး
ျပတ္က်ိဳးသြားလိမ့္မည္ဟု အာရံုသိျဖင့္ ခံစားမိေနပါသည္။
ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အင္တာနက္လိုင္းမရွိ ဖုန္းလိုင္းမမိမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ ဖုန္းကိုေကာက္ကုိင္ေနမိသည္ ။
ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး တျမန္ေန႔ညကေရးထားသည့္ အက္ေဆးတိုေလးကို
ျပန္ဖတ္ေနမိသည္။
ထိုအက္ေဆးေလးသည္ ယခုက်ြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာေနရာ ေလးကို အေျချပဳေရးသားထားျခင္းျဖစ္သ ည္။
အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသးေသာ
အက္ေဆးတပုဒ္ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအက္ေဆးတိုေလးသည္
ကံေကာင္းလြန္းမွ သာ အယ္ဒီတာေရွ႕သို႔ ေရာက္ႏိုင္ေပေတာ့မည္။
ေမွာင္ရီပ်ဳိးစညေနခင္းတြင္ ျမင္ေနရေသာ
အက်ည္းတန္ရႈေမ်ွာ္ခင္းမ်ား ကိုေငးရင္း ေန႔လည္ပိုင္းက ဖတ္လိုက္ရေသာ သတင္းတပုဒ္သာ သတိရေနမိသည္။
(ႏွစ္)
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ မွ
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားသည္ လိုဏ္ဂူတခုထဲသို႔
စူးစမ္းဝင္ေရာက္ၾကရာ အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း ျပန္ထြြက္မလာၾက။
ထိုသတင္းကို အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းက သိလ်ွင္သိခ်င္း
ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ားျဖင့္ အပူတျပင္းဝင္ေရာက္ရွာေဖြၾက သည္။
ရွာေဖြကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ားက ေခတ္မီ ကိရိ ယာမ်ားပါၾကသည္။
သူတို႔ကုိယ္တိုင္အတြက္လည္း အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္
ျပင္ဆင္ဝတ္စားထားၾကသည္။
ထိုသတင္းေလးကို ဖတ္မိေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကသူမ်ားႏွင့္လ ည္းေကာင္းတို႔မိဘမ်ားကိုယ္ စား ေက်နပ္မိပါသည္။ သူတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားကိုယ္စား ဂုဏ္ယူပါသည္။
ထိုေန႔ကလည္း မိုးေတြ႐ြာေနေသာ ေန႔တေန႔ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့့္မိေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ဘာသာ ဝမ္းနည္းရျပန္သည္။
မိုးစက္မိုးမႈန္မ်ားၾကားတြင္
အေဝးမွ 'ေမွာ္ဝမ္း'ကို မွန္းဆေတြးမိသည္။ ထိုကိစၥက ပူပူေလာေလာပင္
ရွိေသး သည္။ သားအဖေလးႏွစ္ေယာက္ေနထိုင္ ရာ အိမ္အေနာက္မွ ေတာင္ၿပိဳက်သျဖင့္ႏွစ္ေယာ က္စလံုး ေျမပိကာေသဆံုးသြားၾကရသည္။
က်ြန္ေတာ္သည္လည္း "နတ္ဆိုးထံပါးမွာ လာဘ္ထိုးခံထားရတဲ့ေနရာ"ဟု ခို္င္းႏိႈင္းေျပာဆိုၾကလြန္ းသည့္ ဤေနရာကို
ခ်မ္းသာခ်င္လြန္း၍ လာခဲ့သည္မဟုတ္ပါ။ မိုးတြင္းကာလ
အလုပ္မယ္မယ္ရရမရွိသျဖင့္သာ သာ ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုရွိေနသည့္ က်ြန္ေတာ္တို႔ငါးေယာက္စလံု းသည္
လခစားအလုပ္သမား မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္လလ်ွင္ က်ပ္သံုးသိန္းရ၍
ေျခာက္လတိတိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟူ၍သာ အၾကမ္းဖ်ဥ္းသိထားၾကပါသည္။
ေျခာက္လမျပည့္မီအလုပ္ထြက္ပါ က တစ္လလ်ွင္ က်ပ္တစ္သိန္းခြဲေလာက္ကိုသာ ရၾကမည္ျဖစ္သည္။ အလုပ္စဝင္သည့္ေန႔တြင္ အဂၤလိပ္လိုလည္းမဟုတ္၊ျမန္မာ လိုလည္းမဟုတ္ ေသာစာခ်ဳပ္ေပၚတြင္ မိုက္မည္းလြန္းစြာျဖင့္
လက္္မွတ္ထိုးထားခဲ့မိၿပီး စခန္းေစာင့္တာဝန္ကို ယူထားခဲ့ၾက ည္။
က်ြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္တြင္
စားနပ္ရိကၡာအတြက္ ပူပင္စရာမလိုအပ္ေသးပါ။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္မ်ား၊
ေရသန္႔ ဗူးမ်ား၊ အလ်ွံပယ္ရွိေနေသးသည္။ အိမ္သံုးေဆးဝါးတခ်ိဳ႕ကိုလည္း
က်ြန္ေတာ့္ဇနီးသည္က ထည့္ေပးလိုက္သျဖင့္ ေတာ္တန္ရံု အေအးမိ
ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးေလာက္ေ တာ့ ပူပန္စရာမလိုအပ္။ ခက္ေနသည္မွာက ပတ္ဝန္းက်င္ရွိမည္သည့္ေနရ ာကိုမ်ွ
သြားလို႔လာလို႔မရေတာ့ေအာင္ လမ္းအဆက္ျပတ္ေနရျခင္းပင္။
ျပင္ပေန ရာေဒသႏွင့္ အဆက္အသြယ္လုပ္စရာဟူ၍ လိုင္းမိလိုက္
မမိလိုက္ျဖစ္ေနေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးသာ ရွိ၏။
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖင့္ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားျဖည့္ထားခဲ့၍ သာေတာ္ေတာ့သည္။
ဤေဒသတြင္
က်ြန္ေတာ္တို႔နည္းတူ ျဖစ္ေနၾကမည့္သူမ်ားစြာ ရွိေနႏိုင္ပါသည္။
လုပ္ငန္းရာသီခ်ိန္အတြင္းေက်ာက္ကုမၸဏီလုပ္ကြက္မ်ား စည္ကားသေလာက္
ယခုေတာ့ စိုစြတ္ျခင္းမ်ားအတိျဖင့္တိတ္ ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနပါသည္။ အေဝးတေနရာမွ မီးစက္ေမာင္းသံၾကားလိုက္ရသည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေလး၌ လည္း မၾကာခင္မီးစက္ေမာင္းရေတာ့မ ည္။
တညလ်ွင္ ၃ နာရီ မီးစက္ေမာင္းခြင့္ျပဳထ ားေသာအခ်ိန္၌
လိုအပ္သည့္ကိစၥအဝဝကို လုပ္ေဆာင္ထားရ သည္။ ဖုန္းမ်ား၊
လက္ႏွိပ္မီးမ်ား အားသြင္းထားၾကရသည္။ ဒီဇယ္ဆီမ်ားလည္း
အေတာ္ႀကီးက်န္ေနေသး သည္။ သိုေသာ္ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ပါက
က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ရိကၡာအစံုအလင္ႏွင့္အက်ဥ္းက်် ေနၾကျခင္း သာျဖစ္၏။
အျပင္ဖက္သို႔
ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရေတာ့ပါ။ မီးစက္ႏိုးသံႏွင့္အတူ အေဆာင္တခုလံုး
လင္းထိန္သြားပါ သည္။ ယခုလိုအခ်ိန္တြင္ အင္တာနက္လိုင္း
ျပန္ရတတ္သည္။ ဖုန္းလိုင္းျပန္ရတတ္သည္။ အေဝးမွ မိသား စုထံဖုန္းေခၚၿပီး စိတ္မပူဖို႔ႏွင့္ေနထိုင္ရတာ အဆင္ေျပေၾကာင္း
ေျပာလိုက္သည္။ သူတို႔ဆီတြင္လည္း မိုးေတြ ႐ြာၿပီး
ေရေတြႀကီးေနသည္ဟု သိရသည္။
(သံုး)
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမွ
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား လိုဏ္ဂူအတြင္း ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာသတင္းသည္
အင္တာ နက္ေပၚတြင္ ထိပ္တန္းသတင္းျဖစ္လို႔ေနသည္ ။ သူတို႔ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနၾကသည္။ ေဒသခံရွာေဖြေရး မ်ားတင္မကေတာ့ပဲ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွပင္ လာေရာက္ကူညီေနၾကၿပီျဖစ္သည္ ။ ေခတ္မီရွာေဖြေရးကိရိယာမ်ား အ သံုးျပဳေနၾကသည္။
တဖက္တြင္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးေနသူလူငယ္မ်ား၏မိဘမ်ားကို
ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၊ အားေပး ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနသည္။
အလြန္ပင္
ပီတိျဖစ္စရာေကာင္းလွသည့္ သတင္းျဖစ္သည္။ ထိုနိုင္ငံေလးမွ
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ညီမေတာ္က လည္း အေထာက္အပံအျဖစ္ အလွဴေငြမ်ား
ေပးအပ္ခဲ့ျပန္သည္။၊
သတင္းမ်ားက အၿပိဳင္အဆိုင္တက္ေနၾကသျဖင္ ့ က်ြန္ေတာ္ေနထိုင္ခဲ့ဖူးသည္ ့
ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတၿမိဳ႕မွ သတင္းေဟာင္းပင္ ပါေသးသည္။။
ၿမိဳ႕ေလး၏မလွမ္းမကမ္းတြင္ တနိုင္တပိုင္ေ႐ႊတူးၾကရာ
ေရႊတြင္း ၿပိဳက်သည္။ ရွာေဖြဖို ႔ရာလည္းမစြမ္းသာ၊ ေရွ႕ေၾကာင္းေနာက္ေၾကာင္း ကလည္း
မေအး။ ေ႐ႊတြင္းကို အေသပိတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုေနရာေလးက ယခုအခါ
လူေနထူထပ္လာမႈေၾကာင့္ ႐ြာႏွင့္ပင္နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ရို းသားေသာ ေဒသခံအမ်ားစုက ညအခ်ိန္မ်ား၌ ေျမႀကီးထဲမွ ကယ္ပါယူပါတစာစာအသံမ်ား ယေန႔အထိၾကားေနရေၾကာင္း ေျပာဆိုေနၾကပါသည္။
က်ြန္ေတာ္တို႔မေရာက္လာမီက
ဤေဒသတြင္လည္း ေျမအႀကိမ္ႀကိမ္ၿပိဳက်၍ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေျမ ႀကီးေအာက္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရဖူးေပၿပီ။ ကုမၸဏီလုပ္ကြက္မ်ား၌
ၿပိဳက်လ်ွင္ ထိုကုမၸဏီက ၎တို႔လုပ္ငန္းသံုး ကားႀကီး၊ စက္ႀကီးမ်ားကိုသာ
ဦးစားေပးေဖာ္ယူၾကသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္လည္ း
က်ြန္ေတာ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးတြင္ လူ႔တန္ဘိုးထက္ ကားတန္ဘိုးက
ႀကီးေပေသာေၾကာင့္ဟူ၍သာ စိတ္ေျဖၾကရပါသည္။
စာရင္းအေရ အတြက္
မခန္႔႔မွန္းနိုင္ၾကေသာ အညတရလူေပါင္းမ်ားစြာသည္ ဤေဒသရွိ
ေျမႀကီးမ်ားေအာက္တြင္ ပူပူေႏြးႏြးေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ ၾကရသည္။
(ေလး)
က်ြန္ေတာ္တို႔အားလံုး
တေယာက္ကိုတေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကပဲ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။
အျပင္ဖက္တြင္ မိုးပိုမိုသည္းထန္လာေၾကာင္း အားလံုးသိၾကပါသည္။
ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္နွစ္ေယာက္က သမၼာ က်မ္းစာအုပ္ကိုယ္စီႏွင့္
ဗုဒၶဘာသာဝင္တေယာက္က ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရျဖည့္ေန သည္။ တေယာက္က ေမာင္ထြန္းသူဘာသာျပန္ေသာ ရဲတိုက္စာအုပ္ႀကီးကို ဖတ္ရႈေနသည္။
က်ြန္ေတာ္သည္ အင္တာနက္လိုင္းကိုျပန္ပိတ္ ၿပီး
ေရးလက္စ အက္ေဆးတပုဒ္ကို စိတ္နစ္ကာဆက္ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
လ်ွပ္စီးတဝင္းဝင္းတြင္ ျမင္ေနရေသာ ေတာင္ခါးပန္းဝါဝါႀကီးႏွင့္
တာေဘာင္တဖက္ မွ ေရနီနီမ်ားကို အမွတ္မထင္ျမင္ရသည့္အခါ
စိတ္တို႔ပ်ံ့လႊင့္ရျပန္သည္။ အေဆာင္အတြင္းတြင္
စက္ႀကီးမ်ားမွျဖဳတ္ခ်ထားေသာ ကားတာယာႀကီးမ်ားအပံုလိုက္ရွိေ နသည္။ သက္ျပင္းခ်ကာ စာထဲစိတ္နစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
က်ြန္ေတာ္က ေရေၾကာက္တတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေရနစ္ေသရမည္ကို သိပ္ေၾကာက္သည္။
ထိုသို႔ေၾကာက္သြားျခင္းမွာ လည္း အေၾကာင္းရွိသည္။ တရုတ္ဆိုင္ကယ္မ်ား ေခတ္ထစအခ်ိန္တြင္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ေလးသို႔ဆိုင္ကယ္သြားဝယ္ဖူးသည္။ ၿမိဳ ႕ေလးမွေန၍ ရွပ္ေျပးဟုေခၚေသာ အျမန္ယာဥ္ျဖင့္လိုက္ရသည္။
ေငြမ်ားပါေသာအိတ္ကိုဖင္ခု ထိုင္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚကလိုက္ရသည္။ ေငြေတြက ဆိုင္ကယ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ယံုယံုၾကည္ၾကည္ေပးလိုက္ေသာ ေငြမ်ားျဖစ္သည္။
က်ြန္ေတာ္က အဝယ္ေတာ္မ်ွသာ။ တနည္းဆိုေသာ္ ကယ္ရီစီးသူ။
ျမန္မာက်ပ္ေငြမ်ားကို အိတ္ႀကီးျဖင့္ထည့္သယ္သြားရ ေသာ္လည္း တဖက္နိုင္ငံသုံးေငြႏွင့္ လဲလွယ္ပါက ခါး ၾကားထိုး၍ရပါသည္။ ျမစ္လယ္တြင္ ရွပ္ေျပးေမာ္ေတာ္ေမွာက္ သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဖာင္းေဖာင္းပြပြေငြမ်ားက က်ြန္ေတာ့္အသက္ကို
ကယ္လိုက္ၾကပါသည္။ အ႐ြယ္ႀကီးမား လွေသာ္လည္း အခ်ိန္မစီးသည့္
ေငြထုပ္ကို ကပ္တြယ္ရင္း ကိုယ္ေဖာ့ကူးခတ္ကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
ေသာင္ကမ္းေျခကို ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးမဆိုထားႏွ င့္ ရွပ္ေျပးေမာ္ေတာ္အတြင္းမွ ရုပ္အေလာင္းမ်ားကိုပင္ ရက္အေတာ္ၾကာမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုတ္ယူႏိုင္ခဲ့သည္။
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနၾက ရွာေသာ ဘဝတူသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတို႔၏ ရုပ္အေလာင္းကိုျမင္မိၿပီး ေရနစ္ ေသရမွာ အေတာ္ေၾကာက္သြားသည္။
(၅)
မိုးကိုတိတ္ေစခ်င္ပါၿပီ။
ကမၻာအႏွံ႔အျပားတြင္ ေဂဟစနစ္မ်ားပ်က္စီးယိုယြင္း မႈေၾကာင့္ ရာသီဥတုမ်ား ေဖာက္ျပန္ေနပါၿပီဟု ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး သမားမ်ားက
ဆိုၾကသည္။ ကင္(န္)ႏွင့္ ထရန္႔သည္ တေလာေလးက
လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။ အက္ဆစ္မိုးအတြက္
လူေတြစိတ္အနည္းငယ္ေအးသြားၾကသည္။
ရခိုင္ကမ္းေျမႇာင္ ေဒသႏွင္ ့
ျမစ္ဝက်ြန္းေပၚတလႊားကို ျဖတ္ေက်ာ္လာေသာ တိမ္မည္းညိဳသည္
က်ြန္ေတာ္ယခုေရာက္ေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသကို ပင္ စီးနင္းၿခိမ္းေျခာက္ေနဆဲ။
က်ဳိးပ်က္လုလုတာေဘာင္ကို မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္စိတ္တင္း ရင္း လ်ွပ္စီးဝင္းဝင္းႏွင့္မိုးႀ ကိဳးသံမ်ားၾကားမွာ
အက္ေဆးေလးကို အၿပီးသတ္ေရးေနမိသည္။ လိုဏ္ဂူအတြင္း
ေပ်ာက္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေလးမ်ားအေၾကာင္း
ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္သည္။ လူသားဆန္ေသာ ရွာေဖြကယ္တင္မႈမ်ား၊
တာဝန္ေက် ပြန္ေသာအစိုးရ၏ႀကိဳ းပမ္းမႈမ်ားနွင့္ အားလံုးရွင္သန္လြတ္ေျမာက္နို င္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးမိသည္။ ႏိုင္ငံတူ မတူ လူသည္လူသာ။
"က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း အျမန္လြတ္ေျမာက္ခ်င္ပါသည္ ။ မိုးကိုလည္း တိတ္ေစခ်င္ပါၿပီ" ဟူ၍ အက္ေဆးေလး ကိုအဆံုးသတ္ၿပီး ေကာ္ပီယူလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အင္တာနက္ဖြင့္ကာ
အီးေမလ္းထဲသို႔ဝင္
လိုက္ၿပီး အယ္ဒီတာထံလိပ္မူ၍ စာေရးသားဖို႔သတ္မွတ္ထားသည့္ေ နရာတြင္ ကူးထားသည့္ေကာ္ပီကိုထည့္သည္။
ထို႔ေနာက္ေပးပို႔ဆိုသည့္ေနရာကိုႏွိပ္လို က္ခ်ိန္မွာေတာ့ အင္တာနက္လိုင္းက ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ရပါသည္။
(၆)
အခ်ိန္တခုကိုေစာင့္ၿပီး ဇြဲရွိရွိျဖင့္ ႀကိဳးစားရဦးမည္။
Comments