ေက်ာ္ထင္ ● သားကုိ ​ေက်ာင္​းထားရတ့ဲအခါ

ေက်ာ္ထင္ ● သားကုိ ​ေက်ာင္​းထားရတ့ဲအခါ
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၆၊ ၂၀၁၈

(၁)
ဒီ​ေန႔ ​သားကုိ ေက်ာင္​းသြားအပ္​ရမွာမုိ႔ သူ႔အ​ေမက ထမင္​းဟင္​း​ေတြ ​ ေစာ​ေစာထခ်က္​​ေနတယ္​။ ႏုိးတဝက္​မွာ မီးဖုိထဲက အသံ​ေတြ…အုိးသံ၊ ခြက္​သံ၊ ဇြန္​းသံ၊​ ေဆး​ေၾကာသံ​ေတြ …ဒီအသံ​ေတြကုိ က်​ေနာ္​ ၾကား​ေနတယ္​။​​ ေယာက်္​ား​ေရ ..​ ေတာ္​ ႏုိးရင္​လည္​း ထ၊ သားကုိလည္​း ႏိႈးလုိက္ဆုိတဲ့အသံလည္​း ေပၚလာတယ္​။ က်​ေနာ္​ မထမိဘူး။ သူ႔မ​ေအ​ေနရာကုိ လွိမ္​့​ေက်ာ္​လာၿပီး က်​ေနာ္​​့ေဘးနားေရာက္​​ေနတ့ဲ သားရဲ႕နဖူးျပင္​ကုိနမ္​းၿပီး ဖက္​ထားလုိက္​တယ္​။ သားက ဒီႏွစ္မွာ ​အလယ္​တန္​း​ေက်ာင္​းသားျဖစ္​ၿပီ။ ငါးတန္​းတက္​ရမွာ။

ဒီလုိဆုိ​ေတာ့ သူငယ္​တန္​းက​ေန စတုတၳတန္​းထိ​ေနခ့ဲတဲ့မူလတန္​းေက်ာင္​းကုိ စြန္​႔ခြာရ​ေတာ့မယ္​။ အထက္​တန္​း​ေက်ာင္​းဆီ ေျပာင္​းရေတာ့မယ္​။​ ပုဂၢလိက​ေက်ာင္​း​ေတြရွိ​ေပမယ္​့ အစုိးရ​ေက်ာင္​းပဲ ထားဦးမယ္​။ ပညာ​ေရးစနစ္​ကုိက ဘယ္​ရယ္​ ညာရယ္​လုိ႔ ဂဃနဏကြဲတာမဟုတ္​ဘူး။ တုိင္​းျပည္​ရဲ႕ပညာ​ေရးကုိ ဘယ္​လုိေဖာ္​​ေဆာင္​​ေနပါၿပီလုိ႔လည္​း လူထုကုိ ​ေဆး​ေဖာ္​​ေၾကာ ဖက္​လုပ္​ၿပီး ​ေျပာထားတာမဟုတ္​ဘူး။ ပုဂၢလိက​ေက်ာင္​း​ေတြဆုိတာကုိလည္​း ေငြယူတာကလြဲရင္​ ကုိယ္​ပုိင္​မူ​ေတြကုိ ျပည့္ ျပည္​့ဝဝ လုပ္​ခြင္​့ ေပးထားတာ မဟုတ္​ပါဘူး။ အ​ေျခအ​ေန​ေတြက သူမသာ၊ ကုိယ္​မ​ေက်ာနဲ႔ အစုိးရ​ေက်ာင္​းလက္​ခြဲသာသာမုိ႔ အစုိးရ​ေက်ာင္​းမွာပဲ မခ်စ္​​ေသာ္​လည္​း ​ေအာင္​့ကာနမ္​း​ေတာ့မယ္​။

(၂)
တကယ္​​ေတာ့ သားကုိ ​ေက်ာင္​းပုိ႔တယ္​ဆုိတာ စာသင္​တယ္​ဆုိတ့ဲလုပ္​ငန္​းစဥ္​တခုတည္​းနဲ႔ ​သားကုိ ပုိ႔ခ်င္​တာမဟုတ္​ပါဘူး။
ဂုဏ္​ထူး​ေတြ၊ ဆုထူး​ေတြဆုိတဲ့ ရလဒ္​မ်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္​ကုိးၿပီးလည္​း ​ေက်ာင္​းထား​ေနတာမဟုတ္​ပါဘူး။ ​ေက်ာင္​း ဘာလုိ႔ထားရ သလဲဆုိ​တာကုိ ပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​း​ေျပာရရင္​ မုိးခါး​ေရမ​ေသာက္​ရင္​ မျဖစ္​​ေတာ့တဲ့ဘုရင္​နဲ႔ ပု​ေရာဟိတ္​တုိ႔ရဲ႕အျဖစ္​မ်ဳိးနဲ႔ ၾကံဳ​ေတြ႔​ေနရလို႔ ေက်ာင္​းထား​ေနရတာပါပဲလုိ႔ ​ေျပာခ်င္​တယ္​။ တကယ္​​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းဆုိရင္​ ပဋိသ​ေႏၶစိတ္​ကုိအ​ေျချပဳတဲ့ ​ေက်ာင္​းမ်ဳိး။ ဗီဇစိတ္​ကုိ အ​ေလးထားတ့ဲ​ေက်ာင္​းမ်ဳိး။ က​ေလးဘဝ​ေလး​ေတြကုိမဖ်က္​ဆီးတ့ဲ​ ေက်ာင္​းမ်ဳိးပဲထားခ်င္​တာ။ အ့ဲဒီ့​ေက်ာင္​းမ်ဳိးမွာ ​သားဟာ ကေလးသဘာဝ အားရပါးရ ေဆာ့​ကစားခ်င္​ရင္​ ​ေဆာ့ကစားမယ္​။​ ေမာတ့ဲအခါ နားလိမ္​့မယ္​။ စာ ဝင္​သင္​ခ်င္​တ့ဲအခါ သင္​လိမ္​့မယ္​။ အိပ္​ခ်င္​တ့ဲအခါ အိပ္​လိမ္​့မယ္​။ ႏုိး​ေတာ့ လူလည္​းလန္​း၊ စိတ္​လည္​းလန္​း​ေအာင္​ ျမန္​မာဆန္​တ့ဲ မုန္​႔ပဲသေရစာ​ေတြ စား​ေစ​ေပါ့။

​ေန႔လယ္​​ေန႔ခင္​းအပူျပင္​းလုိ႔ အျပင္​မထြက္​​ေစလုိတ့ဲအခါ စာၾကည္​့တုိက္​ထဲမွာ အင္​မတန္​စိတ္​ရွည္​သည္းခံတ့ဲ အဖက္​ဖက္​ကျပည္​့စုံတ့ဲစာၾကည္​့တုိက္​မႉးနဲ႔၊ ​ေဝလငါးႀကီး​ေတြအ​ေၾကာင္​းပါတ့ဲ စာအုပ္​​အေၾကာင္​းကုိ ေျပာခ်င္​​လည္​းေျပာ။ သားက ငွက္​​ေတြကုိစိတ္​ဝင္​စား​ေတာ့ ငွက္​​ေတြအ​ေၾကာင္​း​ေရးထားတ့ဲ စာအုပ္​အ​ေၾကာင္​း ​ေမးခ်င္​​လည္​းေမး။ လူထုဦးလွရဲ႕ တုိင္​းရင္​း သားပုံျပင္​​ေတြအ​ေၾကာင္​း ​ေရာက္​လုိ​ေရာက္​ ​ေျပာ​ေစခ်င္​တယ္​။ မင္​းႀကီးမဟာဗႏၶဳလရဲ႕ ၾကည္​့ျမင္​တုိင္​တုိက္​ပြဲ၊ ဓႏုျဖဴတုိက္​ပြဲ​ေတြအ​ေၾကာင္​း ႐ုပ္​ျပကာတြန္​း​ေတြဖတ္​ၿပီး သိလုိရင္​လည္​းသိ၊ ဒဂုန္​ဦးျမင္​့ထြန္​းရဲ႕အ​ေျခခံသီလ​ေတြအ​ေၾကာင္​း ဖတ္​ၾကည္​့ ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခ်င္​ရင္​လည္​း ႀကိဳးစား​ေပါ့။

သားက ​ေဘာလုံးလည္​း ဝါသနာပါ​ေသးတယ္​ဆုိ​ေတာ့ ​ေဘာလုံးကစားပုံ အ​ေၾကာင္​းနားလည္​တ့ဲ ဆရာသမားနဲ႔ ​ေဆြး​ေႏြးလုိ လည္​းေဆြး​ေႏြး၊ ဆရာနဲ႔အတူ နည္​းစနစ္​တက်ကန္​ခ်င္​ရင္​လည္​း ကန္​လိမ့္မယ္​။ ပန္​းခ်ီဆြဲခ်င္​ရင္​ေတာ့ ပန္​းခ်ီ​ေဆး​ေတြ၊ စကၠဴ​ေတြ၊ စုတ္​တံ​ေတြ အလွ်ံအပယ္​ရွိတဲ့အခန္​း​ႀကီးထဲ ဝင္​ပါ​ေစ။ လြတ္​လပ္​တ့ဲ ​ေနရာအခင္​းအက်င္​း​ေတြ၊ ​သဘာဝအလွကုိ ေငးစရာ ေနရာ​ေတြလည္​း ရွိ​ပါေစ။

သူတုိ႔ လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ ​ေျပးလႊား​ေဆာ့ကစားဖုိ႔ သဘာဝအရိပ္​အာဝါသ​ေတြဝန္​း​ပတ္​ေနတဲ့ ျမက္​​ေပါက္​ကြင္​းျပင္​က်ယ္​ႀကီး​ေတြလည္​း ရွိရမယ္​။ သူတုိ႔ စကား​ေတြ ဝုိင္​းဖြဲ႔​ေျပာၾကဖုိ႔ ​ေစာင္​့ၾကည္​့ထိန္​းကြပ္​ ကင္​းမ့ဲဇံု​ေတြ ဖန္​တီး​ေပးထားရမယ္​။ အစ္​ကုိႀကီးမ်က္​လုံး​ေတြ တပ္​မထားရဘူး။ အ့ဲဒီ​ေနရာမွာ ပုံျပင္​​ေတြ တ​​ေယာက္​တ​​ေပါက္​ ​ေျပာရင္​လည္​း​ေျပာ။ သူခ်စ္​ရတ့ဲသူတ​​ေယာက္​​ေယာက္​ အ​ေၾကာင္​းကုိရင္​ဖြင္​့ခ်င္​လည္​းဖြင္​့။သူတုိ႔ရင္​ထဲမွာ ​လြင္​့ခတ္​လာတဲ့ခံစားခ်က္​​ေတြကုိ လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​​ပ်ံသန္​းပါ​ေစ​ေပါ့။သူတုိ႔ရင္​ထဲမွာ ဘာ​ေတြျဖစ္​​ေနသလဲ၊ ဘာ​ေတြ ရွိ​ေနသလဲ။သူတုိ႔ျမင္​တာ၊ သူတုိ႔ထင္​တာ၊ သူတုိ႔ ခံစားရတာ​ေတြကုိ အ​ေႏွာင္​အဖြဲ႔ မဲ့မဲ့နဲ႔ ဖူးပြင္​့ေန​ေစခ်င္​တယ္​။သူတုိ႔​ေလးေတြ လက္​စြမ္​းျပ​ၿပီး ေရးျခယ္​ထားတဲ့ပုံလွလွ​ေလး​ေတြ၊ စာႏုႏု​ေလး​ေတြကုိ က​ေလးသဘာဝ အမ်ားျမင္​​ေစခ်င္​ၾကမွာပဲ။ ဒါကုိ ​ေဖာ္​ျပဖုိ႔ လြတ္​လပ္​တဲ့နံရံႀကီးတ​ခု​ေတာ့ လုိမွာပဲ။ အဲ့ဒီ့နံရံဆုိ တာ သူတုိ႔ကုိ တားဆီးထားတဲ့နံရံ၊ ပိတ္​ပင္​ထားတဲ့နံရံ မျဖစ္​​ေစရဘူး။ အ့ဲဒီ့နံရံႀကီးမွာ ဘာစည္​းကမ္​းမွ မပါဘဲ၊ ဘာ​ေဆာင္​ပုဒ္​မွမ႐ ဘဲ၊ ဘာအကန္​႔အသတ္​မွမလုပ္​ဘဲ က​ေလး​ေတြအတြက္​ ထား​ပါေလ။

ျပီးမွ ​ေက်ာင္​းစာ​ေလး နည္​းနည္​းပါးပါး ဖတ္​ခ်င္​လည္​းဖတ္​လိမ္​့မယ္​။မွတ္​ခ်င္​လည္​း မွတ္​လိမ္​့မယ္​။ က်က္​စရာလုိတာ​ေလာက္​​ေတာ့ က်က္​ခ်င္​က်က္​​ပါ​ေပါ့။အသုံးမဝင္​တာ​ေကာ ၊ဝင္​တာ​ေကာကုိ အခ်ိန္​​ေတြအကုန္​ခံၿပီး က်က္​မွတ္​မ​ေန​ေစခ်င္​ဘူး။ အ့ဲဒီ လုိ က်က္​မွတ္​ရတာက​ေကာ မွန္​ရဲ႕လား။

(၃)
က်​ေနာ္​​ေတာ့ က်​ေနာ္​သင္​ခဲ့ရတ့ဲစာ​ေတြကုိ ဘာမွမမွတ္​မိ​ေတာ့ပါဘူး ။က်က္​တာ​ေတြ ​ေမ့တတ္​လုိ႔ ​ေလ့က်င္​့ထားတာ​ေတြ မွတ္​မိသလားဆုိရင္​လဲ ႏွစ္​​ေပါင္​း မ်ားစြာ​ေရးလာခဲ့​တ့ဲစာ​ေတြအတြက္​ သတ္​ပုံ​ေတြက ခုထိ​ ေခါင္​း​ေျခာက္​​ေနရတုန္​း။ဒီ့အတြက္​ ထုိး​ေကြၽးခ့ဲရတ့ဲအခ်ိန္​​ေတြကုိ သိပ္​ႏွ​ေျမာတာပဲ။​ေက်ာင္​းစာ​ေတြအကုန္​လုံးကုိ အလြတ္​ရ​ေတာ့​ေကာ ဘာလုပ္​မွာလဲ။အကုန္​လုံးအလြတ္​ရဖုိ႔​ေကာ လုိအပ္​သလား။ ၿပီးက် ​ေမ့သြားမယ္​့ကိစၥ​ေတြကုိ အာဂုံ​ေဆာင္​​ေစတဲ့ပညာ​ေရးမွာ သားရဲ႕က​ေလးဘဝ​ေလးကုိ က်ဆုံးမသြား​ေစခ်င္​ဘူး။ဒါ​ေတြကုိ အပင္​ပန္​းခံၿပီး မက်က္​​မွတ္​ေစခ်င္​ပါဘူး။လုိအပ္​တာ​ေတြကုိ​ေတာ့ က်က္​မွတ္​ရမွာ​ေပါ့​ေလ။ ဥပမာ အလီ​ေတြ ၊ယူနစ္​​ေတြ၊ သီအုိရီ​ေတြ ….။ ေရွးသုံးစကားလုံ​းေတြကုိ​ေတာ့ ခက္​ဆစ္​ထုတ္​ၿပီး ​ေဝါဟာရလုပ္​မ​ေနၾကနဲ႔ေပါ့။ ဟုိစာအုပ္​ထဲကစာဒီစာအုပ္​ထဲ ​ေျပာင္​း​ေပးတာ​ေလာက္​ကုိ ပညာ​ေရးပါလုိ႔ လုပ္​မ​ေနၾကနဲ႔​ေပါ့။က်​ေနာ္​တုိ႔​ေခတ္​ကလည္​း က်က္​လာ၊ မွတ္​လာ၊ ​ေရးလာတာ​ေတြ ရွိတာပဲ။အ့ဲဒီ့ထဲက ဘာမွတ္​မိတာ ရွိလဲ။ အားလုံးလုိလုိ ​ေမ့ကုန္​ၾက တာပဲ မဟုတ္​လား။

တကယ္​​ေတာ့ ဟုိစပ္​စပ္​၊ ဒီစပ္​စပ္​ အကုန္​က်က္​မွတ္​​ခုိင္​းေနရတာထက္​စာရင္​ ဘာကုိဝါသနာပါၾကသလဲဆုိတာကုိ ရွာ​ေဖြ​ေပးၾကရမွာ​ေပါ့။အ့ဲဒါကသာ က​ေလး​ေတြရဲ႕ ပု​ေဗၺ စ ကတ ပုညတာ အစစ္​ျဖစ္​မွာပါ။က​ေလးဘဝဆုိတာ လူႀကီးဘဝအတြက္​အတိတ္​မဟုတ္​လား။ အတိတ္​က စုိက္​ခ့ဲပ်ဳိးခ့ဲတ့ဲ ​မ်ဳိးေစ့တ​ခု​ ေကာင္​းမွ ပစၥဳပၸန္​ဟာ သန္​စြမ္​းမွာပါ။ပစၥဳပၸန္​ သန္​စြမ္​းမွ အနာဂတ္​​မွာ အရိပ္​ရမွာပါ။ ​ဒါ​​ေၾကာင္​့ ​ေရွး​ေရွးအတိတ္​ကုိ ​ေကာင္​းမႈျဖစ္​​ေအာင္​ လုပ္​ႏုိင္​တဲ့ ပု​ေဗၺ စ ကတ ပုညတာ မဂၤလာနဲ႔ျပည္​့စုံတ့ဲ​ေက်ာင္​းဆီ ထားခ်င္​တယ္​။ အလယ္​တန္​းတက္​တဲ့သားအတြက္​ မူလတန္​းဟာ အ​ေရးႀကီးတဲ့ ပု​ေဗၺ စ ကတ ပုညတာ ျဖစ္​သလုိ၊ အထက္​တန္​းတက္​မယ္​့သားအတြက္​ အလယ္​တန္​းဟာလည္​း သိပ္​ကုိ ေရးႀကီးပါတဲ့ ပု​ေဗၺ စ ကတ ပုညတာ ျဖစ္​မယ့္ လက္​ရွိအ​ေျခအ​ေနပါပဲ။

(၄)
အ့ဲဒီလုိ ေက်ာင္​း​ေလးမွာထားၿပီး​ေတာ့သားရဲ႕ဗီဇသတၱိကုိ​ ရွာ​ေဖြၾကည္​့မယ္​ဆုိရင္​ ပဋိသ​ေႏၶစိတ္​ကုိ ျမင္​ႏုိင္​မွာပါပဲ။ သူ ဘယ္​ဘက္​မွာ ထူးခြၽန္​မွာလဲ။ ဘယ္​အ​ေၾကာင္​းျခင္​းရာအ​ေပၚမွာ စိတ္​ဝင္​တစားရွိ​ေနတာလဲ။ အထုံဝါသနာက ဘာလဲ။

ေတြ႔ၿပီ ျမင္​ၿပီဆုိ​ေတာ့ အ့ဲဒီ့ပဋိသ​ေႏၶစိတ္​​ေလးကုိပါ အပါ​ေခၚၿပီး ​သူ ဘဝင္​ခုိက္​ရာကုိ သင္​ၾကားႏုိင္​ဖုိ႔  ေက်ာင္​း​ေလးတေက်ာင္း ဆီ ထပ္​​ေျပာင္​းၾကမွာ​ေပါ့။ အ့ဲဒီ့​ေက်ာင္​း​ေလးက မဂၤလ​ေက်ာင္​း​ေလးလုိ႔ ဆုိရမယ္​။ ​ေက်ာင္​း​ေလးမွာသင္​တ့ဲဆရာ​ေတြက တ ကယ္​့ ဂု႐ု​ေတြ။ သူတုိ႔တတ္​တ့ဲ ပညာရပ္​​ေတြအ​ပၚမွာ ျပာလဲ့ကုိ ဇာခ်ဲ႕ျပႏုိင္​တ့ဲသူ​ေတြ။​

ရွင္​သန္​​ေနတ့ဲသူ​ေတြကုိ ​ေသဆုံးသြားတဲ့သူ​ေတြရဲ႕ပညာ​ေတြပဲ ပုိ႔ခ်​ေပး​ေနတ့ဲ ထပ္​​ေက်ာ့ဂု႐ုမ်ဳိးေတြမဟုတ္​ဘူး။ ရွင္​သန္​​ေန သူ​ေတြကုိ ရွင္​သန္​​ေနတဲ့ပညာလမ္​း​ေတြ ဆင္​့ထြင္​ဖုိ႔သာ ျပသၾကသူ​ေတြ။ သူတုိ႔ကုိ ဆည္းကပ္​​သူေတြဟာ တကယ္​့ကုိ ​ပ႑ိ တာ နၪၥ ေသဝနာ မဂၤလာကုိ အေသအခ်ာ ရမွာပါပဲ။

အဲ့ဒီ့ မဂၤလ​ေက်ာင္​း​ေလးမွာ ပူဇာ စ ပူဇ​ေဏယ်ာနံဆုိတ့ဲ မဂၤလာတ​ပါးနဲ႔လည္​း ျပည္​့စုံ​ေနတယ္​။ ဗာဟုသစၥၪၥ သိပၸၪၥဘက္​မွာလည္​း ​ကမၻာက ​ေငးယူရတယ္​။ ေလာကက ​ေအာခ်ရတယ္​။ ဝိန​ေယာ စ သုသိကၡိ​ေတာမွာလည္း အႏွစ္​၂၀၀၀ ​​​ေက်ာ္​ၿပီ ​ေဖာက္​ဖ်က္​တယ္​လုိ႔ မရွိဘူးတဲ့။

အဲ့ဒီလုိ​ေက်ာင္​း​ေတြဆီလုိက္​အပ္​​ေနတာ၊ အပ္​လုိ႔မွမၿပီး​ေသးဘူး မိန္​းမက ​ေယာက်္​ား​ေရ မထ​ေသးဘူးလား၊ ထထ၊​ ေတာ္​့ သားပါ ႏႈိး​ေတာ့။​ ေက်ာင္​းက လူ ၂၀၀ ပဲ လက္​ခံမယ္​​ေျပာတယ္​။ အဲ့ဒါ ​ေလွ်ာက္​လႊာရဖုိ႔ တန္​းစီရမွာ။ သားပါေခၚသြားရမွာ ဆုိၿပီး အခန္​းထဲဝင္​လာ​ေျပာမွ က်​ေနာ္​့ေက်ာင္​းအပ္​တ့ဲကိစၥကုိ ရပ္​လုိက္​ရတယ္​။ သားႀကီးကုိပါ လႈပ္​ႏႈိးလုိက္​တယ္​။

သား​ေရ ထထ။​ ေက်ာင္​းတကယ္​ အပ္​ရ​ေတာ့မွာ။
​
ေက်ာ္​ထင္