ညဳိထက္ညဳိ ● တဖန္ ျပန္လည္ႏိုးထႏိုင္ျခင္းမရွိေသာေဝဒနာ

 ညဳိထက္ညဳိ ● တဖန္ ျပန္လည္ႏိုးထႏိုင္ျခင္းမရွိေသာေဝဒနာ
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၂၊ ၂၀၁၈

ထိုေန႔ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ ၁၂နာရီ ႏွင့္ ၂ နာရီၾကားတြင္ ရွိရင္းစြဲျဖစ္ေသာ ႏွလံုးေရာဂါ၏ ဒုတိယံမၸိတိုက္ခိုက္ျခင္းကိုခံရကာ အေဖ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။

ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အေဖသည္ မီးပိတ္ထားေသာဧည့္ခန္းထဲက သူ ထိုင္ေနက် ထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္လ်က္သားအေနအထားျဖင့္ ရွိေနၿပီး ေသျခင္းတရားသည္ အေဖ့ထံသို႔ တိတ္ဆိတ္စြာ ေရာက္လာခဲ့ဟန္တူပါသည္။

ထို အေဖ့ထံသို႔ေရာက္လာခဲ့ေသာေသျခင္းတရားက ထားရစ္ခဲ့သည့္ေျခရာမ်ားေနာက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ေယာင္ျပန္ခံ လိုုက္ၾကည့္မိပါသည္။
◊◊◊

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၃ ႏွစ္ ခန္႔က အေဖသည္ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္သည့္ေဝဒနာကိုခံစားခဲ့ရ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔သြားေရာက္၍ ႏွလံုး ေသြးေၾကာ အစားထိုးလဲလွယ္ကုသသည့္ bypass ကုထံုးကိုခံယူ၍ အသက္ဆက္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုသို႔ခံယူရာတြင္ ကုသသည့္ ဆရာဝန္မ်ားက အေဖ့သက္တမ္းကို ေနာက္ထပ္ဆယ္ႏွစ္မွ်သာ ခန္႔မွန္းေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၁၃ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ႏွလံုးႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ေဝဒနာကိုမွ် အေဖခံစားရျခင္းမရွိခဲ့သည္မွာ ကြယ္လြန္ကာနီး တစ္လေက်ာ္ အလိုခန္႔အထိ ျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွအစျပဳ၍ အေဖႏွင့္အေမသည္ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံသို႔ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ေန ထိုင္ရန္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ မူလအစီအစဥ္အရ အေဖႏွင့္ အေမသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ေျခာက္လခန္႔ေနထိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေခတၱျပန္သြားၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ သံုးလခန္႔ေနထိုင္ၿပီး တဖန္ ကြၽန္ေတာ္႔ထံျပန္လာၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေဖႏွင့္ အေမ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ အသြားအျပန္ ေလ ယာဥ္လက္မွတ္ကို ရန္ကုန္တြင္ သူတို႔ ႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနစဥ္ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳတင္ဝယ္ယူေပးခဲ့ရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးကာမွ နယူးဇီလန္ ႏိုင္ငံမွာပဲေနထိုင္ေနသူ ကြၽန္ေတာ္႔ႏွမ ကိုယ္ဝန္ရွိျခင္းမွအစျပဳ၍ ေဖ ေဖာ္ဝါရီလအတြင္း ကေလးေမြးဖြားျခင္း အစရွိေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ မူလက အေဖႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ သို႔ အတူျပန္ရန္စီစဥ္ထားသည့္ ကြၽန္ေတာ့္မိခင္ျဖစ္သူမွာမျပန္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ႏွမႏွင့္အတူ ေျမးဦးကေလးအား ကူထိန္းေပးရမည့္ ကိစၥ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အေဖ့ ကိုလည္း ရန္ကုန္ သို႔ တစ္ေယာက္တည္း မျပန္ေတာ႔ဘဲ ေနာက္ထပ္ ေလးငါးေျခာက္လမွ် ကြၽန္ေတာ္ တို႔ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ၿပီးမွ အားလံုး အတူျပန္ၾကရန္ ကြၽန္ေတာ္ေကာ အေမေကာ ေျပာပါသည္။ အကယ္၍ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ယူၿပီး အသင့္ ရွိမေနပါကလည္း အေဖ ျပန္ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေတာ႔ပါ။ သို႔ေသာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကလည္း ဝယ္ယူၿပီး အသင့္ ရွိေနျပန္ပါသည္။ အေဖကိုယ္တိုင္ကလည္း လုပ္စရာေတြရွိေနေသာေၾကာင့္ ျပန္မွျဖစ္ေတာ႔မည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ အေမကလည္း အတူလိုက္ျပန္မည္ဟု ဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ သမီးအားကူ၍ ေျမးကေလးအား ထိန္းေပးရန္သာ အေဖက အေမ့ကို ေျပာပါသည္။

တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ျပင္ေလ့မရွိဘဲ ၿပီးေျမာက္သည္အထိသာ လုပ္ေလ့ရွိေသာ အေဖသည္ ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သူ ျပင္ဆင္ျခင္းမရွိဘဲ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အေမ့ကိုခ်န္ထား၍ တစ္ေယာက္တည္း ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သြားပါေတာ့ သည္။
◊◊◊

ရန္ကုန္သို႔ အေဖျပန္ေရာက္သြားၿပီးေနာက္ သံုးပတ္ေလာက္အၾကာတြင္ အေဖ့အတြက္ ပထမဆံုး သတိေပး ေခါင္းေလာင္း သံသည္ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္။
ထိုေန႔ ေန႔ခင္းပိုင္းတြင္ အေဖသည္ ေတာင္ဥကၠလာတြင္ရွိေသာ ျမင္သာသို႔ ကားလိုင္စင္ဝင္ရန္ကိစၥျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကား ကို ေမာင္းေသာ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္အတူ ေရာက္ေနခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ ထမင္းဆိုင္သို႔ အေဖတို႔သြားခဲ့ၾကပါသည္။ ဆိုင္သို႔ေရာက္ၾကၿပီးေနာက္ ထမင္းစားရန္ ျပင္ဆင္ၾကပါသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ အေဖ့အတြက္ ပထမဆံုး သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္။

အေဖသည္ ထိုင္ေနရာက ရုတ္တရက္ ဘာကိုမွမလုပ္ႏိုင္ေသးဘဲ ေမာေနပါသည္။ ထိုသို႔ အေဖ ထူးထူးျခားျခား ေမာေနပံု ေပၚတာကို ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိသြားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက အေဖ့အား နားနား ေနေနေနရန္ ေျပာပါသည္။ အေဖကေတာ႔ ‘ရပါတယ္’ ဟုသာ သာမန္ျပန္ေျဖပါသည္။

တိုးညင္းသည္ဟုဆုိႏိုင္ေသာ္လည္း မိသားစုဝင္မဟုတ္ေသာ သူတစ္ဦးက သတိျပဳမိေလာက္ေအာင္ပင္ အေဖ ေမာေနခဲ့တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ အေဖ့အတြက္ ပထမဆံုး သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ေလးငါးရက္ ခန္႔အၾကာတြင္ အေဖ့အတြက္ ဒုတိယ သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုညက အေဖ အိပ္ေနရာက အသက္႐ႈရၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ႏိုးလာခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ အေဖလည္း အိပ္ရာ က ခ်က္ခ်င္းထၿပီး လုပ္ေနက်အတိုင္း အသက္႐ွဴ ေလ့က်င့္ခန္းကို လုပ္ပါသည္။ ထိုအခါမွ အသက္႐ွဴၾကပ္ျခင္း ျပန္လည္ သက္သာသြားပါသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖလည္းလန္႔သြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ထိုအခ်ိန္က အေဖ့အနားတြင္ အနီးကပ္ရွိေနသူ အေဖ့ ႏွမဝမ္းကြဲ၏ အစီအစဥ္ ျဖင့္ နာမည္ႀကီး ႏွလံုးေရာဂါ အထူးကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ျပဖုိ႔စီစဥ္ရပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း သတင္းၾကားၾကားခ်င္း စိတ္ပူသြားေသာ္လည္း အေဖက ျပန္လည္သက္သာေနသည့္အျပင္ အေဖ့အား အစ္ကိုရင္းထက္ေတာင္ ပိုခ်စ္မလား ထင္ရေလာက္သည့္ အေဖႏွင့္ ေန႔စဥ္ အဆက္အသြယ္လုပ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္ေနသူ အေဖ့ႏွမဝမ္းကြဲလည္း အေဖ့နားမွာရွိေနေသာေၾကာင့္ အေဖ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသမည့္အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရပါသည္။

ထို႔ေနာက္ အေဖ့ အား မူလျပန္ရန္စီစဥ္ထားသည့္ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔ အစား ေစာစီးစြာ နယူးဇီလန္ သို႔ ျပန္လာၿပီး နယူးဇီလန္ ႏိုင္ငံတြင္ ေဆးျပန္စစ္ရန္ ေျပာရပါသည္။ အေဖက ေမလလယ္ ေလာက္တြင္ ျပန္လာေတာ႔မည္ဟု ဆိုပါသည္။

ထံုးစံအတိုင္း ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရဖို႔ အခ်ိန္ယူရေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေန အတိုင္း ငါးရက္ခန္႔အၾကာ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔မွ ဆရာဝန္ႏွင့္ ျပသခြင့္ရပါသည္။

ထိုေန႔ ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ေလးနာရီ ေလာက္တြင္ အေဖ့ထံမွ ဖုန္းဝင္လာၿပီး သူ ေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေနၿပီဟု ဆိုပါ သည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အေမက ဆရာဝန္ ျပသၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ဖုန္းျပန္ဆက္ရန္ ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ အေဖက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ‘ဟာ… လူေတြမွ အမ်ားႀကီးပဲ၊ သံုးေလးနာရီ ၾကာမွာ၊ မနက္မွ ဆက္ေတာ႔မယ္’ ဟု ဆိုပါသည္။

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိထဲတြင္ အရင္က အေဖျပေနက် ေဒၚႏြယ္ႏြယ္၏ ေဆးခန္းတြင္ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္အား ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ျပသရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာ ရာဂဏန္းနီးနီး လူအုပ္ႀကီးကိုသာ ျမင္ေယာင္မိပါသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုေန႔ ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီက စံေတာ္ခ်ိန္ ညတစ္နာရီေလာက္တြင္ အေဖ့ထံက ဖုန္းဝင္လာပါသည္။ အေဖ့ အေျပာအရ ဆရာဝန္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု၍ ျပသၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေသြးစစ္ရန္ႏွင့္ echo ရိုက္ရန္ ညႊန္ၾကားလိုက္ေၾကာင္း ေျပာပါ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထံတြင္ ညဥ့္နက္လွၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖုန္းၾကာၾကာမေျပာဘဲ အေဖ ဖုန္း ျပန္ခ်သြားပါ သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္သို႔ေရာက္မွ အေဖ ႏွင့္ ဖုန္း ထပ္မံေျပာရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ညေနပိုင္းတြင္ အေဖႏွင့္ ထပ္မံ စကားေျပာရျပန္ပါသည္။

သၾကၤန္ ေရာက္ေတာ႔မွာမို႔ မနက္ျဖန္ မွ စ၍ အေဖ ေသြးစစ္ေနက် ဓာတ္ခြဲခန္း ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ အထိပိတ္ၿပီဟုဆိုပါသည္။
အေဖ အသက္ရွဴၾကပ္ေၾကာင္း သိရကတည္းက တစ္ေန႔ ႏွစ္ႀကိမ္ေတာ့ရေအာင္ ဖုန္းဆက္ေသာ အေမက အေဖ့ကို ေနလို႔ ေကာင္းရဲ႕လားဟု ေမးပါသည္။ အေဖက ဟိုတစ္ခါ အသက္ရွဴရၾကပ္ၿပီးကတည္းက ဘာမွမျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ေနလို႔ ေကာင္းပါ သည္ဟု ေျဖပါသည္။

ထို႔ေနာက္ သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္းသို႔ ေရာက္လာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္ဆံုး သြားပါသည္။ အေဖေသြး မစစ္ ျဖစ္ပါ။
◊◊◊

ႏွစ္ေဟာင္းကုန္ဆံုး၍ ႏွစ္သစ္ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ဆန္း ႏွစ္ရက္ေန႔သို႔ေရာက္မွ အေဖ ေသြးစစ္ျဖစ္ပါသည္။ ေသြးစစ္ခ်က္ ရလဒ္ မ်ားမွာ ေန႔တြင္းခ်င္းရ၍ အေဖ့ ႏွမဝမ္းကြဲမွ ေသြးစစ္ခ်က္ရလဒ္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းပင္ အေမ့ထံသို႔ ေပးပို႔လိုက္ပါသည္။ ရလဒ္ မ်ားအရ ေသြးမွာ ဆရာဝန္ စစ္ေဆးခိုင္းေသာ အရာအားလံုးအတြက္ ရွိသင့္သည့္ ေဘာင္ တြင္းမွာပင္ရွိ၍ အေဖ့ ႏွမဝမ္းကြဲ အပါအဝင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ဝမ္းသာသြားၾက ပါသည္။ အေဖ့ က်န္းမာေရးအေျခအေနကိုေမးၾကည့္ေတာ႔လည္း ဘာမွ အထူးအေထြ မျဖစ္ဘဲ ေကာင္းမြန္သည္ ဟု ဆိုပါသည္။ ယခု အေျခအေန အတိုင္းဆိုလွ်င္ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီး အေဖ့ကို စာရင္းသြင္းထားသည့္ အေဖ့ GP ထံ သြားေရာက္ျပသပါကလည္း ဘာမွသိပ္ထူးမည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နယူးဇီ လန္ႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အသက္ရွဴရမၾကပ္ေသာ္လည္း အသက္ရွဴရ ၾကပ္သည္ဟုဆိုကာ အေဖ့ကို ေဆးရံုသို႔ တင္ပို႔၍ အစစ္ေဆးခံေစရန္ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိပါသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး ေန႔ရက္မ်ားကား နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
◊◊◊

ေနာက္ ႏွစ္ရက္ ေလာက္ေနေတာ႔ အေဖက မနက္ခင္း မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရာက အေမ့ထံ ဖုန္းဆက္ပါ သည္။ ပန္းျခံကို ႏွစ္ပတ္ပတ္ၿပီး ေမာလာေသာေၾကာင့္ ခဏရပ္၍ နားေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေနပူလိုက္တာ ကလည္း မီးေလာင္ေနသလားမွတ္ရသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ အေမက ေနလည္းပူေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမ္းဆက္မ ေလွ်ာက္ေတာ႔ဘဲ အိမ္သို႔ပဲ ျပန္ေတာ႔ရန္ ေျပာပါသည္။ ခါတိုင္းေတာ႔ ပန္းျခံကို ငါးပတ္ျပည့္ေအာင္ပတ္ၿပီးမွ အေဖ အိမ္ျပန္ေန က် ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ေတာ႔ ေစာေစာပဲ အိမ္ကို ျပန္ေတာ႔မည္ ဟု ေျပာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အေဖ့ကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ၿပီးၿပီလားဟုေမးေတာ့ အေဖက မဝယ္ရေသးေၾကာင္းႏွင့္ ေရွ႕အပတ္ထဲမွာ ဝယ္ျဖစ္ေအာင္ ဝယ္ေတာ႔မည့္ အေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ထပ္မံကုန္လြန္သြားၿပီး တနဂၤေႏြေန႔သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။
◊◊◊

ထိုေန႔က ညဦးပိုင္းတြင္ အေဖ ႏွင့္ ဖုန္းေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ည ၁၁ နာရီခြဲ ခန္႔တြင္ အေဖ့ထံမွ ဖုန္းဝင္လာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အေဖ့ဆီသို႔ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္သို႔ ျပင္ရန္ အေဖႏွင့္ထည့္ေပးလိုက္ေသာ ကြန္ျပဴတာကို လာယူ သည့္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းက ကြၽန္ေတာ္႔ကို ကြန္ျပဴတာႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္ ေမးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ေျဖေနစဥ္ အေဖ့ထံမွ သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းေျပာေနသည့္ ‘က်သ ေလာက္ ေပးမယ္ က်သေလာက္ ေပးမယ္’ ဟူေသာ စကားသံကို ၾကားေနရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းေျပာၿပီးသြားၿပီး ဖုန္းကို အေမ့ထံသို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေပးလိုက္ကာ အေဖႏွင့္ အေမ ႏွစ္မိနစ္ သံုးမိနစ္ေလာက္ စကား ေျပာၾကပါသည္။ ၿပီးေတာ႔ အေဖ ဖုန္းျပန္ခ်သြားပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္တြင္ ညေန ေျခာက္နာရီေလာက္ရွိမည္ ထင္ပါ သည္။
◊◊◊

ထိုည ရွစ္နာရီ ခန္႔တြင္ ခါတိုင္း ညေတြလိုပဲ အေဖ ခဏ အိပ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၁နာရီ ခန္႔တြင္ ျပန္ႏိုးလာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းရွိ သူ ထိုင္ေနက် တီဗီ ႏွင့္ အနီးဆံုး ထိုင္ခံု တြင္ ထိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ အိမ္မွာ မရွိတုန္း အိမ္မွာရွိေသာ ကရင္မေလး ခိုင္ခင္ဦး အေဖာ္ရေစရန္ ခဏေခၚထားသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ ယခင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္သြားၿပီး အိမ္ေထာင္က်မွ ထြက္ခြာသြားေသာ ခင္မာဦး ႏွင့္ စကားေျပာပါသည္။

အေဖ ထိုညက ခင္မာဦး ကို မေျပာစဖူး စကားေတြ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ေျပာေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၁နာရီခြဲ ခန္႔တြင္ အေဖ က ခင္မာဦး ကို အေပၚသို႔ တက္အိပ္ရန္ ေျပာပါသည္။ ဒီမွာပင္ ခင္မာဦး က အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမီး ကို ပိတ္ေပးၿပီး အေပၚထပ္ခိုး သို႔ အိပ္ရန္ တက္သြားပါသည္။ အိမ္ေရွ႕ေမွာင္ႀကီး ထဲမွာေတာ႔ အေဖ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္က်န္ေနခဲ့ပါသည္။
၁၂နာရီ ထိုးကာနီးေတာ႔ အေပၚထပ္တြင္ အိပ္ေနသည့္ ခင္မာဦး က ေအာက္ထပ္ မီးဖိုခန္း ထဲမွ ညစဥ္ ၾကားေနက် အသံမ်ားျဖစ္သည့္ အေဖ အိမ္သာ သို႔ ဝင္၍ ေရဆြဲခ်သံ၊ အံကပ္ကို ျဖဳတ္၍ ေဆးေနသံ တို႔ကို အိပ္ရာထဲမွ ၾကားေနရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ရာ ၁၂နာရီ ထိုးရန္ ငါးမိနစ္သာ လိုေတာ႔သည္ ကို ခင္မာဦး ေတြ႔ရပါသည္။

အဲဒီမွာပဲ ေသျခင္းတရား က ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုက္ ေအာက္ထပ္ ရွိ ေလွကားရင္း သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

မနက္ ငါးနာရီ ေလာက္က်ေတာ႔ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ေနသည့္ ကရင္မေလး ခိုင္ခင္ဦး ႏိုးလာၿပီး ေအာက္ထပ္ သို႔ ဆင္းလာပါသည္။ အိမ္အလယ္ခန္း က မီးမွာ ပြင့္ေနပါသည္။ အေဖ့ ကို ရွာၾကည့္ေတာ႔ အေဖ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ မရွိဘဲ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္း ေမွာင္ထဲက ထိုင္ေနက် ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနတာ လွမ္းေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ခိုင္ခင္ဦး လည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ပါသည္။ မီးဖိုခန္းမွ မီး ႏွင့္ အိမ္သာမီး မွာလည္း ပြင့္ေနပါသည္။ ငါးနာရီခြဲ ေလာက္တြင္ ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ အေဖ ထိုင္ေနတုန္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ မနက္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ အတြက္ အေဖ ျပင္ဆင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေဖ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ ထင္ၿပီး အေဖ့ ကို ခိုင္ခင္ဦး သြားႏိႈးပါသည္။ အေဖ က လံုးဝ မႏိုးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ခိုင္ခင္ဦး ၏ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာၿပီး အေပၚထပ္မွ ဆင္းမလာေသးသည့္ ခင္မာဦး အား သြားေခၚပါသည္။ ခင္မာဦး ေရာက္လာၿပီး အိမ္ေရွ႕မီး ကို ဖြင့္လိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ အေဖ့ ကို မီးေရာင္ထဲတြင္ ေတြ႔ရပါသည္။

အေဖ သည္ ထိုင္လ်က္သား အေနအထား ႏွင့္ပင္ ဘုရားစင္ဘက္သို႔ ေခါင္းေလးငဲ့လ်က္ အသက္ကင္းမဲ့ ေနပါသည္။ အေဖ ကြယ္လြန္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကို ခင္မာဦး ရိပ္စားမိေသာ္လည္း သတိလစ္ေနသည့္ အေနႏွင့္သာ သေဘာထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္ က အိမ္နီးခ်င္း အၿငိမ္းစားသူနာျပဳ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ ကို သြားေခၚပါသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္ ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီး အေဖ့ ကို ၾကည့္ပါသည္။ ေသြးစမ္းဖို႔ပင္ မလိုေလာက္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျပာလ်က္ ျမင္သူတိုင္းက သိေလာက္ေအာင္ပင္ အေဖ ကြယ္လြန္ေနတာ ေသခ်ာပါသည္။
◊◊◊

ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့ သမွ် ဇာတ္ေၾကာင္း အကုန္အစင္ အား အေဖ့ အသုဘ ၿပီး၍ ရက္လည္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္ ၾကားသိရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္႔မ်က္လံုး ေတြကို မွိတ္လိုက္ေတာ႔ အေဖ က အသက္ရွဴၾကပ္၍ အိပ္ရာက ႏိုးလာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လက္ကိုင္ဖုန္း ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။ ဆယ္မိနစ္မွ် အၾကာတြင္ အေရးေပၚ အသက္ကယ္ ကိရိယာမ်ား အစံုအလင္ ပါရွိသည့္ ေခတ္မီ လူနာတင္ယာဥ္ တစ္စင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုက္ေရွ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ မွ် အၾကာတြင္ ေခတ္မီ စက္ကိရိယာ ပစၥည္းမ်ား အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားေသာ ကမာၻ႔အဆင့္မီ Auckland Hospital ႀကီးသို႔ အေဖ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေဖတစ္ေယာက္ သူ ေနရမည့္ သီးသန္႔ခန္း ထဲသို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ မၾကာမီ အေတာအတြင္း အေဖ့ ေရာဂါရာဇဝင္ ကို သက္ဆိုင္ရာ ႏွလံုးအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး မ်ားက ဖတ္ရႈၾကပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ အရံသင့္ ရွိေနေသာ စက္ကိရိယာ မ်ား၏ အကူအညီ ႏွင့္ အေဖ့ ႏွလံုး ကို အေသးစိတ္ စစ္ေဆးၾကပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ လိုအပ္ေသာ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ကို ျပဳလုပ္ရန္ အစီအစဥ္ မ်ားအား အခ်ိန္ ႏွင့္ တေျပးညီ ေဆာင္ရြက္ၾကပါလိမ့္မည္။ ထိုအရာအားလံုး အတြက္ ေငြေၾကး တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ် ေပးရန္မလိုဘဲ အားလံုး အခမဲ့သာ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အေဖ အသက္ရွဴၾကပ္ၿပီး ႏိုးလာတာက ရန္ကုန္တြင္ ျဖစ္ပါသည္။

………………………… ………………………….. ……………………………..

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၃ႏွစ္က ပထမအႀကိမ္ အေဖ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ စဥ္ က ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္ မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လည္ စဥ္းစားၾကည့္ပါသည္။ အဲဒီတုန္းက အေဖ ေခ်ာင္းေတြ စဆိုးလာပါသည္။ ေက်ာေတြ ေအာင့္လာပါသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေမာလာပါသည္။ ေရာဂါအမည္ ကို ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းစဥ္တပ္၍ မရပါ။ ဒါေတာင္မွ အေဖ့နားတြင္ အေဖ ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္ေလွ်ာက္ဖက္ သမားေတာ္ႀကီး ေဒါက္တာေအာင္ခင္ ရွိေနပါေသးသည္။ ဆရာဝန္ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ ပင္ အရင္ ေျပာင္းသြားပါသည္။ တစ္လခြဲေလာက္ ၾကာမွ အေဖ့ ႏွလံုးေသြးေၾကာေတြ ပိတ္ေတာ႔မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကို သိရွိရပါသည္။ ေရာဂါလကၡဏာ မ်ား စတင္ ျပကာစ မွ ေနာက္ဆံုး ဘန္ေကာက္က ခြဲစိတ္ကုတင္ ေပၚသို႔ အေဖ ေရာက္ခ်ိန္အထိ ႏွစ္လမွ် ၾကာျမင့္ခဲ့ပါသည္။ အကယ္၍သာ ခြဲစိတ္ကုတင္ ေပၚသို႔ အေဖ မေရာက္မီ ႏွလံုးေသြးေၾကာ အရင္ ပိတ္သြားပါက အေဖ ထိုကတည္းက ေသဆံုးသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအႀကိမ္ တြင္ ျပသသည့္ လကၡဏာ မ်ားမွာမူ အဲဒီတုန္းကထက္ပင္ ပါးလ် လွပါသည္။ ထို႔ျပင္ အေဖ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ ျဖစ္စဥ္ ႏွစ္ခု စလံုးတြင္ ျပသသည့္ လကၡဏာမ်ားမွာလည္း အျပင္းအထန္ မဟုတ္ဘဲ အေပ်ာ႔စား သေဘာမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ လည္း ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ ေယဘုယ် အေနျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ ေတာ႔မည့္ အေၾကာင္း ျပသသည့္ လကၡဏာ မ်ားမွာ သာမန္လူ တစ္ဦး အေနျဖင့္ အေရးတယူ သတိမူမိဖို႔ မလြယ္ေလာက္သည့္ သေဘာ ရွိပါသည္။

ထို႔အတြက္ အေဖ ခံစားခဲ့ရသည့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္ျခင္း အပါအဝင္ အျခား ႏွလံုးေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳး အတြက္ အေကာင္းဆံုး ကုသနည္း မွာ ႏွလံုးေရာဂါ ဟု ယူဆႏိုင္သည့္ လကၡဏာ တစ္ရပ္ရပ္ ခံစားရသည္ႏွင့္ ေဆးရံု သို႔ ခ်က္ခ်င္း တင္ပို႔၍ ကုသသည့္ နည္းတစ္နည္း သာ ရွိပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ နယူးဇီလန္ ႏိုင္ငံ တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ႏွလံုးေရာဂါ တစ္ခုခု ႏွင့္ ပတ္သက္ဖြယ္ ရွိသည့္ လကၡဏာ တစ္ရပ္ရပ္ ခံစားရသည္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာဝန္ က ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဆးရံု သို႔ ပို႔လိုက္မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ ပို႔ျခင္းအားျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ လူနာ သည္ ႏွလံုးေရာဂါ ခံစားေနရသည္ ဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ စိတ္ခ်ရေစရန္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာ သည္ ႏွလံုးေရာဂါ ႏွင့္ မပတ္သက္ပါက ေဆးရံုမွ ျပန္လႊတ္လိုက္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အဆိုပါနည္းမွာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေကာင္းမြန္လွေသာ ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံ မ်ားတြင္သာ က်င့္သံုး၍ ရႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကဲ့သို႔ ဆင္းရဲေသာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုတြင္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ျပင္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ တစ္ခုခု ရဖို႔ အခက္အခဲ အေျမာက္အမ်ား ရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ား အေနျဖင့္လည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေဆးရံု သို႔ သြားဖို႔ ဝန္ေလးလွပါသည္။ သြားရန္လည္း ခဲယဥ္းလွပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ လက္ရွိ အေျခအေန အရ အေဖ့ ေရွ႕မွ လူမ်ားစြာ အေဖ သြားေသာ လမ္းအတိုင္း သြားခဲ့ၿပီးသည့္ နည္းတူ အေဖ့ေနာက္မွလည္း ေနာက္ထပ္ လူ အေျမာက္အမ်ား အေဖ သြားေသာ လမ္းအတိုင္း လိုက္ၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
◊◊◊

အေဖ မဆံုးပါးမီ ရက္မ်ားတြင္ အေဖ့အတြက္ ေသေန႔ေစ့သြားသည္ ဟု ေျပာေလာက္စရာ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေဖ ေသေန႔ေစ့သြားသည္ ဟု ေျပာသူတို႔က ေျပာၾကပါသည္။ ကြယ္လြန္ကာနီးတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အေဖ့ အျပဳအမူ တခ်ိဳ႕မွာ ေသဆံုးေတာ႔မွာကို အေဖ ပဲ ေသြးကေျပာ၍ သိေနသလိုလို ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေသေန႔ေစ့သြားသည္ ဟု ေျပာမည္ဆိုလည္း ေျပာေလာက္ပါသည္။

အေဖ့အတြက္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ရန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အသင့္ရွိေနျခင္း၊ ကြယ္လြန္ခါနီး ရက္ပိုင္းအလိုတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ခုနစ္လ ရွစ္လ ေလာက္က ကားဝပ္ေရွာ႔တစ္ခု သို႔ ေပးရန္ အမွတ္မထင္ က်န္ရွိခဲ့သည့္ ပိုက္ဆံ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ အား သြားၿပီး ေပးခဲ့ျခင္း၊ နယူးဇီလန္ သို႔ ျပန္ရန္ အခ်ိန္ လိုေနေသးေသာ္လည္း ကြယ္လြန္ခါနီး ႏွစ္ရက္အလို စေနေန႔တြင္ မူလ စီစဥ္ထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ ေစာ၍ သူႏွင့္ ပန္းျခံတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္ေလွ်ာက္ဖက္ မိတ္ေဆြမ်ားအား အခ်ိန္ အဆင္သိပ္မေျပသည့္ ၾကားက စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုတြင္ ေကြၽးျဖစ္ေအာင္ ေကြၽးသြားျခင္း အစရွိေသာ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ေသေန႔ေစ့ျခင္း ဟူသည္ သတိ ႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ သာ ဦးစီးအမွဴး ရွိေလကုန္ေသာ ဗုဒၶ အဘိဓမၼာ တြင္ အရာမထင္ ႏိုင္ေသာ စြဲလမ္းမႈ တစ္ခု မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အာဟာရ သပၸာယမွ်တ ေနသေရြ႕ ႏွင့္ အျခား ေသဆံုးရမည့္ အေၾကာင္း တစံုတရာ မရွိသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး သတၱဝါ တို႔သည္ အသက္ဆက္ရွင္ ေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
အစြဲအလမ္း တို႔ကို ေဘးဖယ္၍ သတိ ႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ အမွဴးရွိေသာ မ်က္စိ ႏွင့္ ၾကည့္ရႈလွ်င္ အေဖ ကြယ္လြန္ခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းခံ တို႔ကို ေတြ႔ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
◊◊◊

လူပုဂၢိဳလ္ အေနအားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ အေဖ့တစ္သက္တြင္ လူအေပါင္းအား ေငြေၾကးအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေငြေၾကး မလိုအပ္သူမ်ား အား လူအား ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အဆက္အသြယ္ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း ကူညီျခင္းအမႈ ကို တရံမလပ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေလရာ အေဖ မွာ လူခ်စ္လူခင္ အလြန္ေပါမ်ားလွသူ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားေၾကာင္းကို အေဖ့ အသုဘ က သက္ေသျပပါသည္။ အေဖ့ အသုဘတြင္ ယခင္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေလးဆယ္ က ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ အိမ္အကူလုပ္ခဲ့ဖူးသူ အစ္မႀကီး ကအစ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တစ္ဦး ၏ သမီး အလယ္ ကုလသမဂၢ လက္ေထာက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ (ေဟာင္း) အဆံုး လူတန္းစားအားလံုး လိုက္ပို႔ခဲ့ၾကပါသည္။

အထူးသျဖင့္ အေဖ့ ဘဝတြင္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ႔သူ မ်ားအား စဥ္ဆက္မျပတ္ ကူညီခဲ့ေလရာ ဆံုးပါးသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း အေဖ့အား သူ ကူညီေထာက္ပံ့ ခဲ့သူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လမ္းထဲက ကားေစာင့္ႀကီးမ်ားက အိမ္ေပၚက မ ခ်သြားခဲ့ၾကပါသည္။ အေဖ့ ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဝန္ထမ္းဘဝ ရရွိေသာ ပင္စင္လခ အားလံုးအား တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ မက်န္ လစဥ္ လွဴဒါန္းသြားခဲ့ပါသည္။

အေဖ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အေဖ သည္ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လ်က္ အေနအထား ျဖစ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုလားထိုင္ လက္ရမ္းေပၚတြင္ တင္ထားကာ ပကတိ လူတစ္ေယာက္ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ သ႑ာန္ ကို ေဆာင္ေနပါသည္။

မ်က္ျမင္ ေတြ႔ရွိရေသာ အၿငိမ္းစား သူနာျပဳဆရာမႀကီး ႏွင့္ ဓာတ္ပံု ကို ေတြ႔ရေသာ အၿငိမ္းစား ဆရာဝန္ႀကီး တို႔၏ အဆိုအရ အေဖ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ခံစားရေသာ ေဝဒနာသည္ မ်ားစြာပါးလ်၍ ခံစားရသည့္ အခ်ိန္မွာလည္း တိုေတာင္းမည္ ျဖစ္သည္ ဟု တညီတညြတ္တည္း ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါသည္။

အေဖ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ မီးမ်ားကို ပိတ္ထား၍ အေဖ့အနီးတြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ရွိမေနဘဲ တစ္ေယာက္တည္း သက္သက္ ရွိေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ တပ္ေနက် မ်က္မွန္ ႏွင့္ အံကပ္ ကို ခြ်တ္ၿပီးျဖစ္၍ အေဖ့ ကိုယ္ေပၚတြင္ ဝတ္ထားေသာ ညဝတ္ တီရွပ္လက္တို အျဖဴကေလး ႏွင့္ ပုဆိုးအႏြမ္းကေလး မွ လြဲ၍ အေဖ သည္ ပကတိ ေမြးဖြားလာခဲ့သည့္ အတိုင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ျပင္ အေဖ ကြယ္လြန္ခ်ိန္သည္ ပကတိ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္၍ လူအားလံုး အိပ္စက္ အနားယူေနၾကေသာ အကာလ ညအခါ ျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ တြင္ အေဖ ကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလရာ အေဖ ႏွင့္ အျခားလူမ်ား အၾကားတြင္ ျခားနားမႈ ဟူ၍ အျခားလူမ်ားက နံနက္တြင္ ျပန္လည္ ႏိုးထလာၾကဦးမည္ ျဖစ္ၿပီး အေဖ ကေတာ႔ တစ္ဖန္ျပန္လည္ ႏိုးႏိုင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္သည့္ အခ်က္သာ ျခားနားသည္ ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

အဲဒီလို ေသဆံုးျခင္း ကေတာ႔ ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးတြင္ ပတ္သက္သမွ် လူေတြအားလံုးအား ပကတိ ျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးသား ႏွင့္ ကူညီခဲ့သည့္ လူေတြအားလံုးက ခ်စ္ၾကသည့္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အမွန္တကယ္ ထိုက္တန္လွပါသည္ ။ ။

ညိဳထက္ညိဳ