K ၿငိမ္းခ်မ္း ● တို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၆၊ ၂ဝ၁၈
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၆၊ ၂ဝ၁၈
မၾကာေသမီလ ႏွစ္လ (ဇြန္၊ ဇူလိုင္) က နာမည္ရ မဂၢဇင္းတေစာင္၊ ေရာင္းအားျမင့္ေသးတဲ့ သတင္းစာတေစာင္ ရပ္သြားၿပီဆို တဲ့ ဝမ္းနည္းစရာသတင္းေတြ ဆက္တိုက္ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ မဂၢဇင္းေတြစာေစာင္ေတြ သတင္းစာေတြရပ္သြားတာ ဟာ စာေပေလာကမီဒီယာေလာကအတြက္ေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာ အဆိုးဆံုးသတင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
အခုမွ မဂၢဇင္းေတြစာေစာင္ေတြ ရပ္တန္႔တာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ကာလေတြမွာလည္း ရပ္ ဆိုင္းခဲ့တာၾကားခဲ့ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ေျပာရရင္ အခုေလာက္ရပ္သြားတာ မစိပ္ပါတူး။
အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီကာလက ရပ္ဆိုင္းတယ္ဆိုတာကလည္း အ႐ႈံးေပၚ ေငြေၾကးအခက္အခဲထက္ သူတို႔စစ္မူဝါဒေတြနဲ႔ မကိုက္ ညီလို႔ ျပည္သူေတြ မဖတ္ေစတဲ့စီမံခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးပိတ္ပင္တားဆီးခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အာဏာရွင္ႀကီးကိုထိ ခိုက္မယ့္စာမူေတြ အေရးအသားေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအေရာင္ရွိတယ္ဆိုကာ စာမူကိုျဖတ္ေတာက္၊ စာအုပ္ကိုျဖတ္ ေတာက္ အဲလိုမွ မရေသးရင္ အယ္ဒီတာေတြကေလာင္ရွင္ေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ေထာင္ခ်ပစ္တဲ့အထိ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေထာင္ခ်ခံရ၊ သတိေပးခံရတဲ့ အယ္ဒီတာေတြ ကေလာင္ရွင္ေတြကလည္း မွတ္ၿပီလားဆိုေတာ့ လြတ္လာရင္လည္း ဘယ္ ေလာက္ဆိုးဝါးတဲ့ဒဏ္ရာေတြပဲရရ အၿပံဳး မပ်က္ စာေတြျပန္ေရးၾက၊ ထုတ္ၾကစၿမဲပါ။
အဲေတာ့ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ စစ္ဝါဒီေတြဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ စာအုပ္ႀကီး ျပည္သူသေဘာတူတူမတူတူ ေရး ဆြဲ အတည္ျပဳ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေပးခဲ့ရာက အမ်ားသိတဲ့အတိုင္း ၂ဝ၁၅ မွာေတာ့ အမ်ိဳးသားးဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က မဲအျပတ္သတ္နဲ႔ႏိုင္၊ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ၊ ျပည္ထဲေရး အစရွိတဲ့ဌာန ၃ ခုမပါတဲ့ အစိုးရဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။
လိုရင္းေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ဖြဲ႔ထားတဲ့ အစိုးရလည္းျဖစ္ျပန္၊ စာေပနယ္နဲ႔တိုက္႐ိုက္အက်ံဳးဝင္တဲ့ ျပန္ၾကား ေရးဝင္ႀကီးဌာနကိုလည္း စာေပနယ္က ဆရာဝန္စာေရးဆရာတဦးကကိ္ုင္တြယ္ေတာ့ စာေပေလာကအတြက္ေတာ့ အထူး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ နီးပါး စစ္အစိုးရကာလမ်ားမွာ ဟိုအေၾကာင္းမေရးရ ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္ ဖမ္းမယ္ေထာင္ခ်မယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး စာ ေပကို သင္းကြပ္ခဲ့့ၾကတာ စာအုပ္ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ရ၊ အႏုပညာရွင္ေတြလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္မဖန္တီးရ၊ မ ထုတ္ေဝရနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြေလ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အဆက္ဆက္ ျပန္/ဝန္လုပ္ခဲ့ရာကေန အရပ္သားလည္းျဖစ္ စာ ေရးဆရာလည္းျဖစ္ ပညာရွင္တေယာက္လည္းျဖစ္ဆိုေတာ့့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ။
အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားခဲ့ၾကတဲ့ အေျခအေနေလး ဘယ္လိုရွိလဲဆိုတာ တခ်က္ျပန္သြားၾကည့္ၾကရေအာင္။ စာအုပ္ေစ်း ေရာင္းပြဲေတာ္ေတြ စာေပညီလာခံေတြ ကေလးစာေပပြဲေတာ္ေတြ ရံုးပိတ္ရက္စာအုပ္ေစ်းတန္းေတြကို မီဒီယာစာနယ္ဇင္း ေတြမွာ ဝမ္းသာစရာသတင္းေတြအျဖစ္ ခဏတာ ျမင္ခဲ့ၾကားခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ဆက္တြဲ အဆိုပါ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ မည္ေရြ႕မည္မွ် ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ သေႏၶတည္မလဲဆိုတာေတာ့ ယေန႔ စာေပေလာကက အေရအတြက္ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ၾကည့္ ဆံုးျဖတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အႏုတ္လကၡဏာေဆာင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ရသစာေပကိုအဓိကေစာင္းေပးတဲ့ စာေပမဂၢဇင္းေတြ သတင္းအခ်က္အလက္မွန္ကန္ၿပီး ျပည္သူကို မ်က္စိဖြင့္နားဖြင့္တဲ့ သ တင္းစာစာေစာင္ေတြ သိသိသာသာ ရပ္တန္႔ပိတ္သြားရတာေတာ့ ပကတိ ေျမျပင္အေနထားပဲျဖစ္ပါတယ္။
လစဥ္ထုတ္ေဝေနတဲ့မဂၢဇင္းေတြလည္း တလျခား ႏွစ္လျခား ထုတ္ေဝ။ ေန႔စဥ္ကေန အပတ္စဥ္၊ အပတ္စဥ္ကေန တလ ႏွစ္ႀကိမ္သာ ထုတ္ေဝႏိုင္ ေနာက္ပိုင္းလံုးလံုး ရပ္ပစ္လိုက္ရတဲ့ စာေစာင္၊ သတင္းစာေတြဟာ တေန႔တျခား ပိုမ်ားလို႔လာ ပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္က စာေပစိစစ္ေရးကိုျဖတ္သိမ္းၿပီး ထုတ္-တင္ ကေန တင္-ထုတ္လုပ္ စာမူအပိုင္းမွာ အကန္႔ အသတ္ေလ်ာ့သြားတာကလြဲရင္ ယခုအေနအထားကလည္း စာေပေလာကကို ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ဆြဲထားတဲ့ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနတယ္လို႔ယူဆရပါတယ္။
လစဥ္ထုတ္ စာေပမဂၢဇင္းေတြ အပတ္စဥ္ထုတ္ ေန႔စဥ္ထုတ္ စာေစာင္ သတင္းစာေတြဟာ ရပ္တည္ရွင္သန္လႈပ္ရွားဖို႔ အေတာ္အားစိုက္ရုန္းေနရတဲ့ အေျခအေနတခုမွာ စာေပစာနယ္ဇင္းေလာက ဖြြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ အရင္ စစ္အစိုးရတေလွ်ာက္လံုး ဖံုးဖိ လိမ္ညာထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လ ၁၂ ရက္ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာ စာမ်က္ႏွာ ၉ မွာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ မဂၢဇင္းမ်ား လစဥ္တိုးျမႇင့္ ထုတ္ ေဝျဖန္႔ခ်ိလ်က္ရွိဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သတင္းေအဂ်င္စီလုပ္ငန္း ၁၁ ခု၊ ပံုႏွိပ္ျခင္းလုပ္ငန္း ၃၃ ခု၊ သတင္းစာ ၂ ေစာင္၊ ဂ်ာနယ္ ၁၅ ေစာင္၊ မဂၢဇင္း ၁၇ ေစာင္ အေထြေထြထုတ္ေဝခြင့္ ၆၆ ခုအစရွိတာေတြကို စာရင္းဇယားျပဳလုပ္ေဖာ္ျပထားေသာ္ ျငား အမ်ားစုက သိေတာင္မသိတဲ့ နာမည္ေတြျဖစ္ေနပါတယ္။
ထုတ္ေဝခြင့္ခ်ထားေပးရံုနဲ႔ မင္းတို႔ဘာသာ မင္းတို႔ အိမ္ေရာင္းထုတ္ထုတ္ ျခံေပါင္ႏွံထုတ္ထုတ္ ပစ္ထားမယ္ဆိုရင္လည္း ကိန္းဂဏာန္းအရသာမ်ားေနေပမယ့္ စာဖတ္သူတိုးလာတဲ့အျပင္ စစ္အစိုးရကာလထက္ကို အေျခအေနပိုဆိုးလာႏိုင္ပါ တယ္။ ပိုဆိုး မဆိုးကေတာ့ ဝန္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ အပတ္စဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္ကေတာ့ လံုးဝ နိတၳိတံသြားတာ သက္ေသပါပဲ။
အသက္႐ွဴအနည္းငယ္ေခ်ာင္တယ္ထင္ရတဲ့ လုံးခ်င္းစာအုပ္ေလာကကို တီးေခါက္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လည္း အေရာင္းရဆံုး စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ႔႕စာအုပ္ဟာ အုပ္ေရ ၁ဝဝဝ ေက်ာ္သာကုန္ပါတယ္တဲ့။ သန္း ၅ဝ နီးပါးရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္လူဦးေရနဲ႔ ႏႈိင္းစာရင္ လူရယ္စရာ ပမာဏပဲရွိေနပါေသးတယ္။
စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ႕ရပ္တည္မႈ ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ထုတ္ေဝသူနဲ႔ျဖန္ခ်ိထုတ္ေဝတဲ့စာအုပ္ရဲ႕ တန္ဖိုးပမာဏကို တည္ၿပီး ၁ဝ ရာခိုင္ႏွႈန္း၊ ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုေတာ့ ၃ ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္လည္႐ိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝႏိုင္မွ ၄၊ ၅ သိန္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ဆူလူနပ္လြယ္တဲ့ စာအုပ္ေစ်းကြက္မ်ိဳးကႀကီးစိုးၿပီး ျပည္သူအက်ိဳးမရွိဘဲ စာေပအဆင့္အတန္း ပိုလို႔နိမ့္ပါးသြား မွာျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြ ဖုန္းေတြေၾကာင့္ စာဖတ္သူနည္းပါးသြားၿပီး ျမန္မာစာေလာက ေစ်းကြက္ ေပ်ာက္ သြားတယ္လို႔ ရုတ္တရက္ အေျဖထုတ္ေကာင္း ထုတ္ရႏိုင္ေပမယ့္ ဒါဟာလည္း တိက်ေသခ်ာတဲ့ တခုတည္းေသာ အေျဖ မဟုတ္ပါဘူး။
စာေရးသူေတာ့ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲလို႔ နည္းပညာေတြေၾကာင့္ ဖုန္းပြတ္သူေတြမ်ားလားလို႔ စကၠဴေစ်းႀကီးလာလို႔ အစရွိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြဟာလည္း စာေပေလာကျဖစ္ပ်က္ေနရတာေတြနဲ႔တိုက္ရိုက္အက်ံဴးဝင္တယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့တဲ့၂ႏွစ္ေလာက္က ေတာင္ကိုရီးယား ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ ထုတ္ေဝသူတဦး အလယ္လာခိုက္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ သူက လက္ရွိလည္း ကဗ်ာမဂၢဇင္းတေစာင္ကိုထုတ္ေဝေနသူ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတဦးလည္း ျဖစ္ေတာ့ ကိုယ္သိလိုရာမ်ားကို စကားျပန္ကတဆင့္ေမးျမန္းဖို႔ သူနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။
ေတြ႔ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဒီက စာေရးဆရာ၊ စာေပမဂၢဇင္းေတြရဲ႕စာမူခနဲ႔ရပ္တည္ဖို႔ အခက္အခဲေတြကိုေျပာျပၿပီး သူတို႔ဆီ မွာေရာ ဘယ္ကဲ့သို႔ေျဖရွင္း အစိုးရပိုင္းကေရာ မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကသလဲဆိုတာအဓိက ေမးျမန္းျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူထုတ္ေဝေနတဲ့ စာေပမဂၢဇင္းက အုပ္ေရတေထာင္ရိုက္ႏွိပ္ျဖန္႔ခ်ိေၾကာင္း၊ ပရင့္ အေန နဲ႔ စာအုပ္ကုန္ေအာင္ေတာ့ မနည္းႀကိဳးစားရေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ နည္းပညာအေရြ႕ကိုလည္းျပင္ဆင္ထားပံုရလို႔ သူတို႔ မဂၢဇင္းကို အြန္လိုင္းမွာလည္း တင္ထားၿပီး ဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ႈ ၊ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲပါက ပိုက္ဆံေပးရေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ပရင့္ တက္ အ႐ႈံးေပၚပါက အြန္လိုင္းက ျပန္ဝင္ေၾကာင္း ဒါေၾကာင့္ ပံုမွန္ လစဥ္စာေပမဂၢဇင္းထုတ္ေဝႏိုင္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။
စာေရးဆရာကဗ်ာဆရာမ်ားအေနနဲ႔လည္း စာေရးသားျခင္းကလြဲၿပီး တျခားအသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအတြက္ အလုပ္သိပ္ မလုပ္ၾကဘဲ အင္မတန္မွျပည့္စံုခ်မ္းသာလိုသူမွ ထပ္အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း ရပ္တည္ဖို႔ခက္ခဲေနတဲ့ စာေရးဆရာကဗ်ာဆရာ တခ်ိဳ႕ကိုလည္း အစိုးရကေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ စာေပခ်စ္သူအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကေသာ္လည္းေကာင္း ေငြေၾကးအတြက္ ေထာက္ပံ့ကူညီေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
အဆိုပါပုဂၢိဳလ္နဲ႔ေတြ႔ဆံုမႈဟာ အခ်ိန္နည္းတာကတေၾကာင္း၊ ဘာသာျပန္ကတဆင့္ေျပာရတာကတေၾကာင္း၊ အမ်ားႀကီး မေမးျမန္း မေဆြးေႏြးလိုက္ရေပမယ့္ သိလိုတာေလးေတြသိခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။
သူတို႔လို လိုက္လုပ္ဖို႔မဟုတ္ေတာင္ သူတို႔စာေပဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရပ္တည္ႏိုင္ၾကဖို႔ ေဆာင္ရြက္အေျဖရွာသလို က်ေနာ္တို႔ဆီ မွာလည္း တဦးေကာင္းမဟုတ္ဘဲ စာေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာ၊ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိသူ၊ ေစ်းကြက္၊ စာဖတ္သူေနာက္ လိုအပ္ရင္ အစိုးရကပါ ပူးေပါင္းပါဝင္ကာ စဥ္းစားအေျဖရွာၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း သို႔မွသာ စာေပေလာကဟာ ဆရာႀကီးသိန္းေဖျမင့္ စာ အုပ္အမည္လို တို႔ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္မလြဲပါျဖစ္ၿပီး ယခုအေျခအေနတိုင္းဆက္သြားေနပါက ေကာက္ရိုးမီးလို ဟုန္း ခနဲ ေလာင္တုန္းခဏသာျဖစ္ၿပီး တို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလားဆိုတဲ့ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းခံရမွာ ျဖစ္ တယ္လို႔ ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
Comments