ရဲရင့္သက္ဇြဲ ● မီးေဝးခ်ိတ္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၈
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၈
ေၾကကြဲစရာ
မိုးေကာင္းကင္တခုတည္းရဲ႕ေအာက္မွာ
ဘဝေတြက
ေရျခား … ေျမျခား
ေျဖသိမ့္စရာ စကား
ရွားပါးလို ့ ေနေလရဲ ့….။
မင္းရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္နဲ ့
ငါရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္
အတူတူပါကြဲ ့….။
ငါတို ့ …..
ဘဝတခုအတြက္
အိပ္မက္ဖူးေတြ ခူးခဲ့ၾကဘူးရဲ ့
အိပ္မက္က ႏိုးထ
မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ေၾကကြဲၾကရ ….။
ေဝးကြာျခင္းရဲ့ အတြင္းမွာ
စိတ္ေတြက ခံတြင္းပ်က္
အျမင္အာရုံေတြက ဖ်ားခ်င္ နာခ်င္
အလြမ္းေတြ အန္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့မာနမွာ
ေဆြးေျမ့မႈအန္ဖတ္ေတြ ေပက်ံလို ့…..။
ယူဇနာေပါင္းမ်ားစြာက လာတဲ့အသံ
အခ်စ္ရဲ႕နိဂံုး
အမုန္းဆိုလား … …
ငါ့ႏွလံုးသားက သဲ့သဲ့ၾကားရ
တခဏမွာ
ဘယ္သူမွ မတတ္ႏိုင္
ဘယ္သူမွ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ျမည္တမ္း
အိမ္ေထာင္တခု ပ်က္သုဥ္းခ်င္းရဲ႕တမ္းခ်င္းထဲ
ေဝဒနာ ေသရြာပါျပီပဲ……။
ေၾကကြဲစရာ
မိုးေကာင္းကင္တခုတည္းရဲ႕ေအာက္မွာ
ဘဝေတြက
ေရျခား … ေျမျခား … … …။
(သူငယ္ခ်င္းတဦးရဲ ့ ရင္ဘတ္ထဲသို႔ ဝင္ၾကည့္ျခင္း)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
Comments