သစ္ေကာင္းအိမ္ ● ေမာ္ေတာ္ကားတစင္းနဲ႔ စကားစျမည္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
ဟုိတေလာေလးကမွ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ထဲမွ (ေခါင္းစဥ္ခြဲတပ္ထားသည့္ ကဗ်ာႏွစ္ပုိဒ္လည္း ျဖစ္ ႏုိင္ပါသည္...) တပုဒ္အား ေပးထားသည့္ေခါင္းစဥ္အားေျပာင္းကာ စိတ္ထဲေတြ႕ရာ (ဇူလုိင္ ၃၀) ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ တင္လုိက္မိေလသည္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲတြင္ ဘယ္လုိမွ ဘဝင္မက်..။ ကဗ်ာႏွစ္ပုိဒ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည့္ ထုိကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္သည္ က်ေနာ္အတြက္ အဆုံးအစမဲ့ကာ အစျပဳရခက္ အဆုံးသတ္ရခက္ ျဖစ္ေနပါသည္။
လက္ရွိက်ေနာ္ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းကာ ေနထုိင္က်င္လည္ေနသည့္ အင္ဒီယားနား ျပည္နယ္၏ ခုဘက္ပုိင္းႏွစ္မ်ားတြင္ ေဟာတ႐ုံ ေဟာတ႐ုံျဖင့္ တ႐ုံၿပီးတ႐ုံ တုိးတက္ဖြင့္လွစ္လာေနေသာ စက္႐ုံမ်ားသည္လည္း ေမာ္ေတာ္ကားပစၥည္း ထုတ္ လုပ္သည့္ စက္႐ုံေတြခ်ည္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ့္အရည္အခ်င္းႏွင့္ ကုိက္ညီစြာ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ ျပဳႏုိင္သည္ကလည္း စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံ အလုပ္သမားအဆင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိလုပ္ကုိင္ေနေသာ အလုပ္ေဟာင္းမွ ေနာက္အလုပ္သစ္သုိ႕ ေျပာင္း ေရြ႕မည္ဆုိလွ်င္လည္း ဒီမွာဘက္ ေမာ္ေတာ္ကား စက္႐ုံတံခါးေပါက္မွ ထြက္ကာ ဟိုမွာဘက္ ဖြင့္ထားသည့္ ေမာ္ေတာ္ကား စက္႐ုံတခု၏ တံခါးေပါက္မွ ဝင္သြား႐ုံသာျဖစ္ေလရာ ထုိကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္အား အဆုံးသတ္မရသည့္သေဘာကုိ က်ေနာ္ ရိပ္စား နားလည္သလုိ ရွိလာပါသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားစက္႐ုံမ်ား၏ သံသရာတြင္ ဘယ္၍ဘယ္မွ် က်င္လည္က်က္စားရမည္ မသိ တတ္ႏိုင္ေလရာ ေနာက္ထပ္လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွ ကဗ်ာပုိဒ္ေတြလည္း ဘယ္၍ဘယ္မွ် ရရွိလာဦးမည္ကုိလည္း မသိရွိႏိုင္ပါ။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ယင္းကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္အား ေရးလက္စ ေရာက္သည့္ေနရာကပင္ တင္လုိက္ရျခင္းျဖစ္ၿပီး ပထမတပုဒ္၏ ေခါင္းစဥ္အား အံဝံခြင္က်ရွိႏွင့္ၿပီးသား ရုရွစာေရးဆရာႀကီး အီလ်ာအာရင္ဘတ္၏ဝတၱဳကုိ ဆရာျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္ဆုိထားသည့္ "ေမာ္ေတာ္ကားတစင္း၏ အထၳဳပတၱိ" ဟူေသာ အမည္ကုိ ေက်ာ္လြန္စဥ္းစားရန္ ဉာဏ္မမီသျဖင့္ မူရင္းအတုိင္းသာ တုပ ကူးခ်လုိက္ပါသည္။ )
ေမာ္ေတာ္ကားတစင္း၏ အထၳဳပတၱိ…
အဲဒါ …
ဝႈိက္ဘာေတြ မဟုတ္ဘူး..
စၾကၤန္မေလွ်ာက္ခင္မ်က္ခုံးေတြဆီက
ရိတ္ယူထားတဲ့
မ်က္ခုံးေမႊးေတြ…..
အဲဒါ..
ေလကာမွန္ေတြ မဟုတ္ဘူး….
မွန္စက္႐ုံလုပ္သားေတြဆီက
ေျခမနဲ႔ေကာ္ထုတ္လာတဲ့
မ်က္ၾကည္လႊာေတြ…
ပန္႔ထဲကပန္းထြက္လာတာ
ဓာတ္ဆီေတြမဟုတ္ဘူး..
ေရနံတြင္းတူးသမားေတြရဲ႕
သုညဒီဂရီေအာက္က
ေဇာေခြၽးျပန္ေနတဲ့ေဆာင္းရာသီေတြ..
ဖင္ခုထုိင္ေနတာ
သားေရထုိင္ခုံေတြမဟုတ္ဘူး…
အလုပ္ၾကပ္ေတြရဲ႕
ၾကာပြတ္တေခ်ာင္းလုိ
အမိန္႔အာဏာေတြေအာက္က
အ႐ႈိးရာအထပ္ထပ္နဲ႔ လူ႔အေရျပားေတြ…
လမ္ေပၚမွာေျပးလႊားေနတာ
ကားဘီးေတြမဟုတ္ဘူး…
ေရာ္ဘာျခံလုပ္သားေတြရဲ႕ဂုတ္ကေန
အေအးပုိက္တေခ်ာင္းနဲ႔
ေအးေအးလူလူစုပ္ယူေသာက္သုံးလာတဲ့
ေသြးျဖဴေတြ…..
အဲဒီ..
ေခ်ာင္းေခ်ာက္ႀကီးတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနတာ
အိပ္ေဇာပုိက္ေတြ မဟုတ္ဘူး..
သံရည္ႀကိဳအလုပ္သမားေတြရဲ႕
ၾကပ္ခုိးစြဲေနတဲ့အဆုပ္ေတြ…
အဲဒါ…
အင္ဂ်င္တလုံး မဟုတ္ဘူး…..
အေမာေဖာက္ၿပီး တဝုန္းဝုန္းထခုန္ေနတဲ့
အလုပ္ၾကမ္းသမားတေယာက္ရဲ႕
အသည္းႏွလုံး…
အေရာင္းျပခန္းထဲရပ္ထားတဲ့
ကားတစင္းရဲ႕ကုိယ္ေပၚကေန
ေတာက္ပျဖာထြက္ေနတာ
အဲဒါ…
ေဆးေရာင္ေတြ မဟုတ္ဘူး…
စက္႐ုံအမုိးေအာက္မွာ
ေနထြက္မုိးခ်ဳပ္...
တေျမ့ေျမ့ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့
ေဆးမႈတ္သမားေတြရဲ႕ ပ်ဳိရြယ္မႈေတြ....
..................................................
........................................................
......................................................
စက္႐ုံတေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးအက်ဥ္း…
အဲဒါ အိပ္စက္ျခင္း မဟုတ္ဘူး...
ျမင္းေဇာင္း
အဲဒါ နာမည္မဟုတ္ဘူး...
သံပူတံဆိပ္
အဲဒါ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး..
ဗစ္တုိးရီးယားရဲ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္
အဲဒါ ဘုရားသခင္မဟုတ္ဘူး..
ကြန္ဒုံး...
အဲဒါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး...
လက္နဲ႔အာသာေျဖျခင္း
အဲဒါ ေသြးသားဆာေလာင္မႈ မဟုတ္ဘူး...
တပ္ဆင္ျခင္းအႏုပညာ
အဲဒါ ကဗ်ာ မဟုတ္ဘူး....
ၿပီးသြားတာ
အဲဒါ ဘဝ မဟုတ္ဘူး...
အေႂကြးဝယ္ကဒ္
အဲဒါ... ေတာ္လွန္ေရး မဟုတ္ဘူး..
ေပ်ာ့ေနတဲ့လိင္တံ
အဲဒါ ေခြၽးႏွဲစာ မဟုတ္ဘူး...
ႏုပ္ႏုပ္စင္းထားတဲ့
မသထာေရစာေကာက္႐ုိးေတြ..
အဲဒါ မိဘေမတၱာ မဟုတ္ဘူး..
လူကုန္ကူးမႈ
အဲဒါ ေသျခင္းတရား မဟုတ္ဘူး...
ေထာင္ေျပာင္းအခ်ဳပ္ကား
အဲဒါ ေန႔နဲ႔ည မဟုတ္ဘူး...
အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈ
..
အဲဒါ...
ျမင္းလွည္းဆရာက
ေစတနာနဲ႔ ႐ိုက္သြင္းေပးထားတဲ့
ျမင္းတေကာင္ရဲ႕သံခြာ...
အဲဒါ..
အလုပ္ရွင္ကေပးတဲ့
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္....
အဲဒါ...
သားသတ္သမားက
ၿမိေအာင္ေသြးေနတဲ့
သားလွီးဓား...
( ဇူလုိင္၂၈။ ၂၀၁၈)
Comments