မိုးခါး - လူအိုနာ

လူအိုနာ

မိုးခါး

(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၈

 ဝတ္ေနၾက
ဆို႐ွယ္လစ္တိုက္ပံုေဟာင္းခါခါထု

တ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေမးထူးေခၚေျပာမရိွတဲ့ေခတ္မွာ
ေနာင္တႏွင့္တူအိုမင္းမႈေတြပါလာတယ္
တခ်ိန္ေရႊထီးေဆာင္းသူေကာင္းျပဳခံယူျခင္းမွာ
မ်က္ရည္နဲ႔ေဆးေၾကာလို႔မရတဲ့
ေၾကးဝါေရာင္ၾကယ္ပြင့္ကအညိႇတက္လို႔...

ဒီလမ္းကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ
ေမးခြန္းႏွင့္အတူ
အၫြန္႔ခ်ဳိးခဲ့ပန္းပြင့္ေတြေနရာေရာက္တိုင္း
႐ႈံ့တြလာတဲ့အေရျပားေပၚကေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြကသက္ေသ
ထိုင္ေနတဲ့ကုလာထိုင္
ေဘာင္က်ဥ္းလာတဲ့ေလ်ွာက္လမ္းမ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ႀကိဳးတန္းေပၚကအဝတ္စုတ္
အေဖာ္မဲ့လာတဲ့ေနညိဳရီ
အထီးက်န္ဆန္မႈရဲ႕စကားလံုးမ်ား
ဟန္မေဆာင္တန္းမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတာကလြဲရင္
အေတြးမွာမုန္တိုင္းက်ေနသလို
အသိမွာေၾကာက္ရြံထိတ္လန္႔ေနၿပီ
မၾကာမီ
ေကာင္းေသာသြားျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္တာလဲ
မ်က္ရည္ၾကားကအသိတရားကမဲေမွာင္အံု႔မိႈင္းလို႔.....။      ။