လွ်ပ္စီးတန္းေလးေတြ႔ခဲ့သည္
ေမာင္ေနာင္မြန္
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၈
ဝဋာတခြင္လံုး မိုးရိပ္မိုးေရာင္မ်ားႏွင့္လႊမ္းျခံဳေနသည္။ ညေနဆည္းဆား၏အလွတရားမ်ားကို မိုးသားတိမ္ ရိပ္အမည္းေရာင္မ်ားက သိမ္းပိုက္ယူငင္သြားေခ်ျပီ။
ထိုျမင္ကြင္းသည္ပင္ ယခုပစၥကၡအေျခအေန၏
အလွတရားတရပ္ျဖစ္ေနသည္။ အထက္အာကာတခြင္လံုး မိုးစက္ေတြျပည့္ဝေနေသာ တိမ္စိုင္မ်ားျဖင့္ ပြဲေတာ္တည္ေနၿပီျဖစ္သည္။
မိုးေနွာင္းရာသီ၏အလွပန္းခ်ီကားတခုဟု ေျပာသင့္သလား၊ ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီ၏ ျဖစ္ေနက်ျမင္ကြင္း တခုအျဖစ္ ျမင္ရမွာလား
သူမေျပာတတ္ေခ်။
သို႕ေသာ္ မိုးသားတိမ္တိုက္ေတြတခုလံုးက ေဘာ္ခဲေရာင္နွင့္ အမဲေရာင္မ်ားျဖစ္ေနသည္။
ျပာလဲ့လဲ့ ေကာင္းကင္ျပင္ကိုပင္မျမင္ရေတာ့ေပ။
ျမိဳ႕ျပ၏မိုးေနွာင္းျမင္ကြင္းသည္ တခါတရံညင္သာ၍ တခါတရံအရုိင္းဆန္လွသည္။ မိုးသားမ်ားထက္
လွ်ပ္ ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္မ်ားျဖင့္ေဝျဖာစီးဆင္းေနသည္။ ရုတ္တရက္လင္းလက္လာေသာလွ်ပ္စီးေၾကာင္းမ်ားသည္
ၾသကာသေလာကၾကီးကို တဒဂၤအမွန္တရားအတိုင္းျမင္ႏုိင္ေစသည္ဟု သူထင္မိသည္။ ထိုအေၾကာင္း အရာမ်ားသည္ကပင္
မျမင္ကြယ္ရာကိုပို႔ေဆာင္ေပးတတ္ေသာအရာမ်ားျဖစ္ေနသည္။ မွန္သည္ႏွင့္မွားသည္၊ လင္းသည္ႏွင့္ေမွာင္သည္၊
လက္ဖမုိးႏွင့္ လက္ဖဝါး တခု၏အေၾကာင္းရင္းခံမ်ား ျဖစ္ေနသည္။
ျမိဳ႕ျပ၏အထပ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျမင့္ေသာအိမ္ရာတခု၏ဝရံတာထက္တြင္
သူတိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ထိုင္၍
ညေနခင္းအလွကိုခံစားေနသည္မွာ အခ်ိန္နာရီတခုပင္ ရွိေတာ့မည္။
သူ႔ဘ၀၏ညေနခင္းေျမာက္ျမားစြာသည္
ကိန္းဂဏန္းမ်ားစြာျဖင့္ အခိုးေငြ႔လွ်ံထြက္ေနခဲ့သည္။
သူ႔ဘဝ၏ရခဲလွစြာေသာ
အခြင့္အေရးတရပ္ အေနျဖင့္ ညေနဆည္းဆားအလွကို ေလေျပေလးတျဖဴးျဖဴး ျဖင့္
သူခံစားေနသည္။ ဝရံတာရွိကုလားထိုင္ေပၚတြင္ သူသည္မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ကာ
လက္ထဲတြင္ စေကာ့ ဝီစကီတခြက္ကိုကိုင္၍
ညေနခင္းကိုအရသာခံေနသည္။ မိုးသားထက္တြင္ တိမ္စိုင္တိမ္ဆုပ္နွင့္
မိုးကုတ္ စက္၀ိုင္းအလြန္ထိ
သူစိတ္ကူးမ်ားရြက္လႊင့္ထြက္ေနေတာ့သည္။
အေဝးဆီမွာျမစ္ျပင္က်ယ္က်ယ္ကိုသူျမင္ရသည္။ တခါတရံ
ေရေငြ႔ပါေသာေလေျပေလးမ်ား သူ႔မ်က္ႏွာကို လာေရာက္ထိေတြ႔သည္။
အိမ္ျပန္ေတးဆိုေနေသာ ငွက္အုပ္မ်ားကိုလည္း
ေတြ႔ရသည္။
ေဆာင္းဦးရာသီမို႔
ေန႔တာတိုေသာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္သည္။ လက္ပတ္နာရီတြင္ လက္တံတိုသည္ ၄ ဟူေသာ
သေကၤတတြင္ေဖာ္ျပေနသည္။ ရပ္ကြက္ထဲရွိ အိမ္တအိမ္မွ ညေနခင္းေတးသံသာအစီအစဥ္
ေရဒီယိုေလးဖြင့္ထားသံကိုၾကားရသည္။ သို႔ေသာ္ အျပင္သတၱေလာကတြင္မူ
ေနမင္းႀကီးသည္ အေနာက္ ေဂၚယာ ကြ်န္းဆီတြင္ ေမွးတင္ေနေလၿပီသည္။
ေဆာင္းဦးရာသီ၏အေငြ႔အသက္တခ်ဳိ႕က မ်က္နွာေပၚတိုးတိုးေလး လာေရာက္တို႔ထိေနသည္။
သူေဆာင္း ဦးရာသီကိုခ်စ္သည္။
သူငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ေဆာင္းဦးရာသီ၌ မိုးလင္းဖိုနံေဘး
ဝက္ေပါင္ေျခာက္မ်ားစားကာ
ဆိုက္စ္ပရပ္စပ်စ္ဝိုင္မ်ားကိုေသာက္ေသာ အဘိုးႀကီးနဲ႔ ေျမးမေလးပံုျပင္ကို
သတိရမိသည္။
သူ၏ငယ္ဘဝအိပ္မက္မ်ားထဲတြင္ တိမ္တိုက္ထဲပ်ံဝဲကာသြားခ်င္ေသာ
ဟယ္ရီေပၚတာ ျဖစ္ခ်င္မိသည္။
ေနာ္ေဝေတာအုပ္ၾကီးထဲ ေဆာင္းဦးရာသီကို ခ်စ္သူတဦးနွင့္အတူ
ျဖတ္သန္းခ်င္မိသည္။
ေျမထဲပင္လယ္ထဲကေဆာင္းဦးရာသီျမင္ကြင္းကို
ရင္သပ္ရႈေမာခ်င္ခဲ့သည္။
လက္တင္အေမရိကရဲ႕ မိုး ေႏွာင္းရာသီ တိမ္အလွမ်ားကို ဆမ္ဘာေတးသံမ်ားျဖင့္
ရင္ခုန္ခ်င္ခဲ့သည္။
ရုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲလာေသာ ေလာကၾကီး၏နိယာမသေဘာအတိုင္းပင္
သူထိုင္ေနေသာအခိုက္အတန္႔ေလးအတြင္းမွာပင္
သာယာလွပ ေနေသာျမင္ကြင္းမ်ားသည္ အေမွာင္ေတြၾကီးစိုးလာသည္။
မိုးသားေတြတျဖည္္းျဖည္း လိပ္တက္လာပံုကိုက ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ
ဟဲမင္းေဝး၏ မုန္တိုင္းအလြန္ဝတၳဳတိုကို သတိရမိေသးသည္။
တကယ္ေတာ့ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ပန္းမ်ားကိုလည္း ခ်စ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိုးရာသီကိုေတာ့
သူမုန္းသည္။ ထိုအခ်စ္မ်ားအမုန္မ်ားအတြက္လည္းေကာင္း၊
သူ႔စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာသည့္
ႀကိဳက္သည္ႏွင့္ မႀကိဳက္သည္ ဟူေသာခံစားမူအရာမ်ားအတြက္လည္းေကာင္း၊
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေတာ့ မရွိေပ။
ပကတိအေျခအေနတခုတြင္စိတ္ခံစားမႈကိုလိုက္၍ခံစားေနျခင္းသာျဖစ္မည္ထင္သည္။
မိုးဦးရာသီတြင္ ေကာင္းကင္ယံထက္က လက္လက္ထေနေသာ မိုးၾကိဳး လွ်ပ္စီးမ်ားကို သူအလြန္ခ်စ္သည္။
ထိုမိုးၾကိဳးလွ်ပ္စီးလက္ေနတာကိုၾကည့္ေနရတာကိုက သူ႔အတြက္ အလြန္တရာ အရသာရွိလွေပသည္။
သုိ႔ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္လွ်ပ္စီးမ်ားျဖစ္ေပၚေနသည္ကို
သူမသိေခ်။ ငယ္ငယ္ကအိပ္ရာဝင္ပံုျပင္မ်ား ထဲတြင္ေတာ့ မိုးဦးရာသီသခြပ္ပန္းပြင့္ခ်ိန္တြင္
သိၾကားမင္းနဲ႔ ေယာက္ဖေတာ္အသူရာတို႔ စစ္္ခင္းေသာ ေၾကာင့္ မိုးျခိမ္းျခင္း၊ မိုးႀကိဳးမ်ားပစ္ခ်ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပၾကသည္။
ထိုစဥ္က ကေလးအေတြးျဖင့္ ၾကား ဖူးနားဝရွိေသာ အရာမ်ားျဖင့္ ပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့တာေလးကို သတိရမိေသးသည္။
တခါက တရားပြဲတခုတြင္ ဆရာေတာ္ေဟာေသာတရားေတာ္၌ လူျပည္တြင္ အနွစ္ ၁၀၀ သည္ နတ္ျပည္ တြင္တစ္ရက္ျဖစ္သည္ဟု
ဆိုသည္။ ဒါဆို မိုးဦးရာသီတိုင္း သိၾကားမင္းက အသူရာနဲ႔ စစ္ခင္းလိုက္ဆိုေတာ့ နတ္ျပည္တရက္တြင္ သူတို႔တေတြ
အၾကိမ္ ၁၀၀ စစ္ခင္းေနၾကတာလားဟုေမးဖူးသည္။ ထိုအခါအဘြားက ေပါက္ကရအေတြးမ်ား မေတြးဖို႔ေျပာဖူးသည္ကို သတိရမိုျခင္းျဖစ္သည္။
သိပၸံပညာက လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ပန္းမ်ားသည္ အက္တမ္မ်ားျပိဳကြဲျခင္းေၾကာင့္ဟုဆိုသည္။
ေႏြရာသီတြင္အေငြ႔ပ်ံတက္လာေသာ
ေရခိုးေရေငြ႔မ်ား၏သိပ္သည္းဆ မ်ားလာျခင္းႏွင့္အတူ ထိုေရခိုးေရေငြ႔ မ်ားပြတ္တိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္
လွ်ပ္စီးေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ မိုးေလဝသပညာရွင္တဦးမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
ထိုအေၾကာင္းအရာကို အေသအခ်ာ ရွင္းမျပတတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ ယခုကဲ့သလို႔အခ်ိန္အခါမဟုတ္ လွ်ပ္စီးလက္မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္းသည္
သူအတြက္ေတာ့ အလြန္ထူး ဆန္းသည္။
အီေကြတာနဲ႔ နီးေသာေဒသတြင္မူ ဤကဲ့သို႔ အျဖစ္မ်ဳိးက မထူးဆန္းေတာ့ေခ်။
တခါကဖတ္ဖူးေသာ
ဆရာျမသန္းတင့္၏ျမန္မာမာျပည္ေတာင္ပိုင္းခရီးသြားမွတ္တမ္းျဖစ္ေသာ
ေမရီပိုးေဗ ဟြန္ဒါယဥ္ေက်းမႈနွင့္ အီေကြတာအနီးညမ်ားစာအုပ္ထဲတြင္
ရာသီဥတုအေျခအေနေၾကာင့္
ဆရာျမတို႔တစု ျမိတ္ျမိဳ႕အသြားခရီးစဥ္၌ ေလယာဥ္ကိုေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ကာ
ထားဝယ္ျမိဳ႕ သို႔ျပန္လာရသည့္ အေၾကာင္းကို ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။
အီေကြတာ၏အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ကာ ရာသီဥတုေပၚတြင္ လြန္စြာ မ်ားသည္။
စြတ္စိုထိုင္းမိႈင္းေသာေလထုေၾကာင့္
မိုးမ်ားကာ ႏွင္းနည္းေသာရာသီကိုျဖစ္ေစသည္။ ယခုလည္း ေရဒီယိုမွ ဂၤလားပင္လယ္ေအာ္တြင္ ေလဖိအားနည္းရပ္ဝန္းသည္
မုန္းတိုင္ငယ္အျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲလာေနျပီျဖစ္ ေၾကာင္း ေၾကညာသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မုန္းတိုင္ျဖစ္လြယ္ေသာဤေရျပင္သည္
ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ဒုတိယ ေျမာက္ ဘာျမဴဒါ ျဖစ္နိုင္သည္ဟု ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး ေတြးမိသည္။
ဝရံတာထက္မွျမင္ရေသာ
ျမစ္ဝက်ယ္က်ယ္တြင္ ေလွငယ္ေလးမ်ားကိုေတြ႔ရသည္။ ထို႔အတူ တိမ္စိုင္မည္း မည္းကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။
ဆရာသိပၸံေမာင္ဝ၏ ေအာက္စဖို႔စ္သြားမွတ္တမ္းတြင္လည္း သူတို႔စီးေသာ စစ္ကိုင္းအမည္ရွိပင္လယ္ကူးသေဘာၤၾကီးသည္
ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ မုန္းတိုင္ဒဏ္ခံရသည္မွာ ဤဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္မွာပဲျဖစ္သည္ဟု ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။
ငယ္စဥ္က အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္မ်ားတြင္ အကုသိုလ္အလုပ္မ်ားက်ဴးလြန္သူသည္ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရသည္ဟု
အဘြား ေျပာဖူးသည္။ မိဘကိုေစာ္ကားေသာသူ၊ သူတပါးမ်က္ရည္ က်ေအာင္လုပ္ေသာသူမ်ားသည္ ေျမမ်ိဳ၊
ေရ နစ္၊ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရတတ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ငယ္စဥ္က မိုးခ်ဳန္းသံၾကားသည္ႏွင့္ အိမ္တံခါးေတြပိတ္တတ္ ၾကသည္။
မိုးႀကိဳးစက္ကြင္းႏွင့္မလြတ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကသည္။ ငယ္စဥ္က အိမ္နားက ထန္းပင္ ႀကီး၂ ပင္
မိုးၾက္ဳးပစ္ခံရသည္ကိုအမွတ္ရမိသည္။ လူႀကီးမ်ားက ထန္းပင္တြင္ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားခိုေအာင္း ေနေသာေၾကာင့္
အပစ္ခံရသည္ဟုေျပာၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ အေမအိုကိုလုပ္ေကြ်းေနေသာ ကိုထြန္းသာ လယ္ေတာထဲတြင္
လယ္ထြန္ေနစဥ္ မိုးၾကိဳးအပစ္ခံ ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္အပစ္ခံရသနည္းဟု လူႀကီးမ်ားကို သူမးမိသည္။
ထိုအခါလူၾကီးမ်ားက အရင္ဘဝ ဝဋ္ေႂကြးဟုဆိုၾကသည္။ မိုးႀကိဳးလက္နက္ သိၾကားစက္ဟူ၍ ငယ္စဥ္ကသင္ရေသာတရားစာမ်ားတြင္ သိခဲ့ ရသည္။
သိၾကားမင္းလည္း တခါတရံ လက္လြဲတတ္သည္ဟု ထင္ခဲ့မိသည္။
ရူပေဗဒတြင္မူ မိုးႀကိဳးစက္ကြင္းျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္
ပတ္ဝန္းက်င္၌အျမင့္ဆံုးအရာကိုလွ်ပ္စီးေၾကာင္းက ဝင္ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရျခင္းျဖစ္သည္ဟု
ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းမ်ား သူမစဥ္းစား ခ်င္ေတာ့ေခ်။ သူတို႔လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အေၾကာင္းအရာတခုခုဆိုလွ်င္
အရင္းအျမစ္ကိုလိုက္ရွာသည္ထက္ ကံကံ၏ အက်ဳိးဟုယူဆ၍ ကံကိုသာအျပစ္ပံုခ်တတ္ေသာလူမ်ဳိးမဟုတ္ပါလား။
တခါတခါ ဤကဲ့သို့ အေျခ အေနမ်ားကပင္ ဘဝအေမာတခ်ဳိ႕တဝက္ကို ေျပေစခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ေကာင္းကင္ထက္ရွိမိုးရိပ္မိုးသားမ်ားႏွင့္အတူ မိုးစက္ေလးမ်ားတစ္စက္တစ္ေပါက္က်လာေနသည္။
ေစာေစာက လွပေနေသာ ေဆာင္းဦးညေနဆည္းဆားသည္ အဘယ္အရပ္သို႕ေရာက္သြားမွန္းမသိေခ်။ မိုးရိပ္မ်ားႏွင့္
မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ႀကီးစိုးထားေခ် သည္။
ေလျပင္းမ်ားလည္းတိုက္ေနေသာအခါ
သစ္ပင္သစ္ခက္မ်ားယိမ္းေဝွ႔ေနသည္။ အေဝးမွ ျမစ္ျပင္က်ယ္ကို မျမင္ရေတာ့ေခ်။ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ
က်မ္းစာတြင္ Noah မိသားစုတို႔ႀကံဳဆံုခဲ႔ရေသာ ကမၻာဖ်က္မုန္တိုင္းသည္ ဤကဲ႔သို႔ပင္ျဖစ္မည္ထင္သည္ဟု ေတြးမိသည္။
သူသည္အလုပ္ရုံထဲတြင္သာအေနမ်ားေသာေၾကာင့္ ယခု ကဲ့သို႔ မုန္တိုင္းတခုကိိုအနီးကပ္မျမင္ဖူးခဲ့ေပ။
လွ်ပ္စီးလက္သံမ်ား ပိုပိုစိပ္လာသည္။ လက္ထဲကဝီစကီခြက္မွာ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္မ်ားကို တဝႀကီး ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
အေဝးကျမင္ကြင္းမ်ားကို ခပ္ေထြေထြျပန္ျမင္ရသည္။ တခါတရံ မူးယစ္ရီေဝမႈတြင္ အမွန္းတရား၏ အလွ အပတစံုတရာကို ရွာေဖြရသည္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ လွ်ပ္စီးလက္သည္ကို အနီးကပ္ျမင္ ရသကဲ႔သို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ျမင္ေတြ႔ရသည္။
မၾကာမီ မိုးခ်ဳန္းသံအက်ယ္ႀကီးကိုၾကားရသည္။ အလင္းသည္အသံထက္ျမန္သည္မဟုတ္ပါလား။
ထိုမိုးခ်ဳန္းသံေနာက္ မ်ားမၾကာမီမွာလည္း လမ္းထဲမွ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားၾကားေနရျပန္သည္။
" ရပ္ကြက္ထိပ္ဓမၼာရုံက အလွဴခံဦးေလးႀကီး
မိုးႀကိဳးပစ္ခံရတဲ႕ေဟ့" ဟူေသာအသံက ရင္ထဲ တုန္လႈပ္သြား သည္။
ခဏကၾကားေနရေသာ ေရဒီယိုသံမရွိေတာ့ေပ။
သူလည္း မိုးေရျပည့္ေနေသာဖန္ခြက္ကိုေကာက္ကာ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့မိသည္။
စိတ္ထဲတြင္ ငယ္စဥ္ကျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာအမ်ဳိးအမည္မသိေသာေၾကာက္စိတ္မ်ဳိး ခံစားရသည္။
စိတ္ထဲတြင္ မနက္ျဖန္ နံနက္ဘုရားသြားရန္ ဆႏၵေစာေနသည္။ ။
ေမာင္ေနာင္မြန္
Comments