သွ်င္မုိးေျပး ● ကိုယ္ထြက္ခြာတဲ့အခါ

သွ်င္မုိးေျပး ● ကိုယ္ထြက္ခြာတဲ့အခါ
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
ခြင့္မျပဳေပမယ့္ အျငင္းမခံရတဲ့ေကာင္ေပါ့
အရာရာ အရင္အတိုင္း အေကာင္းအတိုင္း
က်န္ရစ္ခဲ့ဖို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

အိပ္စက္ျခင္းေတြထဲက ေျပးထြက္ခဲ့တဲ့အခါ
စိတ္ကူးနဲ ့တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကံေကာ္ခံုတန္းေလး
ႏွင္းဆီလမ္းကေလး ရယ္ေမာေပ်ာ္ရြႊင္ျခင္း ခဏတာေလးေတြက
ေနထြက္လာတဲ့အခါ ေပ်ာက္ကြယ္ရတဲ့
ႏွင္းပမာ
အိပ္မက္ပမာ
ဆိတ္ျငိမ္တိုးတိတ္ ေအးခ်မ္းမွဳေတြဟာ
စံပယ္ေတြ ျပန္မလာတဲ့ၿမိဳ႕ေလးထဲ ေပ်ာက္က်သြား
မင္းသိဖို ့ မေျပာျပႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းရာမ်ားစြာကို
မင္းသိဖို ့ ထပ္ၿပီးမေျပာျပႏိုင္တဲ့အခါ
တိတ္ဆိတ္ နက္႐ႈိင္းျခင္းကမ္းပါးထဲ
ငါဟာ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ကြၽံဝင္နစ္ဆင္းခဲ့တဲ့
အေရးမပါတဲ့ မ်က္ရည္ေတြပါ။

ေမတၱာတရားကို ဘ၀ထဲက ခပ္ထုတ္ခဲ့ရတဲ့
လူတစ္ေယာက္မွာ နာက်င္ပိုစရာ
ဘာကိုမ်ား မင္းက ရွာေဖြေတြ ့ရိွေတာ့မွာလဲ။

ကိုယ့္ရင္ကို ကိုယ္ခြဲၿပီး က်ိန္ခဲ့
မင္းဟားတိုက္ ရယ္ေမာဖို ့
မင္းတားဆီး ဆြိ႕အဖို ့
မင္းမွာ အေၾကာင္းျပ အေျဖမရိွိဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့
ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ျခင္းေတြ
ယံုၾကည္မႈေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အတင္းပံုေအာခဲ့တဲ့ေကာင္ေပါ့။
တဘက္သတ္ဆန္တဲ့ ခံု႐ံုးပါပဲ။
ၿပိဳက်ခဲ့တဲ့ ကမ္းဟာလဲ တဘက္တည္းပါပဲ။
မင္းစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ ထပ္တူမက်မႈေတြဆိုတာ
တန္ဖိုးထားခံရျခင္းရဲ့ အေဝးက ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပါပဲ။

ဆႏၵေတြကို အေဝးႀကီး ေျဖလႊတ္ေလ်ာ့ခ်ၿပီးမွ
ျဖတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ စြန္ကေလးလို
ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားတဲ့ ေပ်ာ္ရြႊင္မူေတြကို
အလန္႔တၾကား အရင္ႏႈတ္ဆက္မိတဲ့ေကာင္ေပါ့
ဒါေတြအတြက္နဲ႔ေတာ့ မင္းကို ထူးၿပီးမခံစားေစဖုိ႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ ငါဆုေတာင္းမိပါရဲ့။

ပုန္းေနတဲ့ ေသျခင္းတရားကိုေမ့ၿပီး
ေခၚသံတစြန္းတစကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေစာင့္ေနခဲ့ပါေသးတယ္။
တိတ္တဆိတ္နဲ ့ တြန္းဖြင့္ထားတဲ့ ဥေပကၡာနဲ ့
႐ုိး႐ုိးေလးပဲ မင္းကခြင့္ျပဳခဲ့တာပါပဲ။
ေပ်ာ္စရာမရိွတဲ့အရပ္ကလာတဲ့ ေပ်ာ္စရာမရိွတဲ့ခရီးသြားပါ
ေတာင္းဆိုခြင့္မရိွတဲ့ တေစၦတစ္ေကာင္လို
ရပ္နားခြင့္မရိွတဲ့ တာေဝးေျပးရထားလို
အလိုက္သင့္ေလး ထိေတြ႕မႈကို
တုန္ခါႏႈတ္ဆက္ရသလို
နာက်င္မႈနဲ႔အတူ မင္းကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

သွွ်င္မိုးေျပး
ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၈