ေနျခည္ (ႀကီးနီ) ● ဆည္​းဆာအိုထဲက သစ္​​ေျခာက္​ပင္​

 ေနျခည္ (ႀကီးနီ) ● ဆည္​းဆာအိုထဲက သစ္​​ေျခာက္​ပင္​
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၈၊ ၂၀၁၈

စိတ္​လႈပ္​ရွားလြန္​း​ေနသျဖင္​့ အထဲသို႔တန္​းဝင္​မသြား​ေသးဘဲ ျပခန္​းတံခါးဝမွ ရပ္​ၾကည္​့​ေနမိ​ေလသည္​။ တဒိန္​းဒိန္​း ခုန္​​ေန​ေသာ ရင္​သည္​ အသက္​႐ႈမွားသြားမလား ထင္​ရ​ေလာက္​​ေအာင္​ ပရမ္​းပတာ ျဖစ္​​ေနသည္​။ အလ်င္​စလို ကားတိုးစီးလာရ၍​ေတာ့ မဟုတ္​ပါ။ သူစီးလာ​ေသာ လိုင္​းကားသည္​ လူအ​ေတာ္​ႀကီး ​ေခ်ာင္​၏။ ထိုသို႔ မဟုတ္​လွ်င္​ သူသည္​ ထင္​မွတ္​မထား​ေသာ သတင္​းစကားကို ၾကားလိုက္​ရ၍​ေလာ။  မည္​သည္​့အရာက စိတ္​ကို​ေမာပန္​း​ေစသည္​​ေတာ့ မသိ။ အမွန္​တကယ္​ ႏြမ္​းနွယ္​​ေနသလို ခံစားရတာက​ေတာ့ အမွန္​ျဖစ္​​ေန​ေလသည္​။ သူသည္​ တယ္​လီဖုန္​းသံနား​ေထာင္​ အၿပီးတြင္​ ​ေတာင္​တက္​သမားတ​ေယာက္​ ​ေတာင္​ထိပ္​ကို ​ေရာက္​လုနီးပါး ခံစားခ်က္​မ်ဳိးရလိုက္​ေလသည္​။ ထို႔​ေၾကာင္​့ ကားတိုးစီးရန္​ အိမ္​မွထြက္​ခြာမလာမီ ကတည္​းက ​ေရအဝ​ေသာက္​ခဲ့ၿပီး ျဖစ္​​ေလသည္​။  သို႔​ေသာ္​ သူသည္​ျပခန္​းတံခါးဝက ရပ္​ၾကည္​့လိုက္​ရံုရိွ​ေသးသည္​။ အာ​ေခါင္​မ်ား ​ေျခာက္​​ေသြ႕​ေနသလို ျဖစ္​​ေနရျပန္​​ေလၿပီ။  အခ်ိန္​အားျဖင္​့ နံနက္​ ၉ း ၀၀ နာရီ​ေက်ာ္​​ေက်ာ္​၊ ျပခန္​းဖြင္​့ထားစ အခ်ိန္​သာရိွ​ေသးသည္​။ ဝတ္​ထားသည္​့ အက်ႌတြင္​ ​ေခြၽးစ​က​ေလးမ်ား စို​ေနၿပီျဖစ္​​ေၾကာင္​း ပူလိုက္​​ေအးလိုက္​ျဖစ္​​ေန​ေသာ ရင္​ဘတ္​အ​ေနအထား အရ သိသည္​။

ပထမဦးဆံုးၾကည္​့မိသည္​က ျပခန္​း၏ ညာဘက္​အျခမ္​း ျဖစ္​သည္​။ သူ၏ စိတ္​နွလံုးကို အရိွန္​အဟုန္​ႀကီးစြာ ကိုင္​လႈပ္​​ေန​ေသာ အျမတ္​တနိုးဖန္​တီးထားမႈ လက္​ရာသည္​ အခန္​းနံရံ၏ ​ေထာင္​့အစြန္​း ​ေခ်ာင္​က်က်တြင္​ ရိွ၏။ ထို​ေနရာတြင္​ လူနွစ္​​ေယာက္​ မတ္​မတ္​ရပ္​လ်က္​ရိွၿပီး သူ၏လက္​ရာကို ​ေဝဖန္​ပိုင္​းျခား​ေနၾက၏။ တ​ေယာက္​က ဤျပခန္​းတြင္​ သူ၏ ပန္​းခ်ီကားကို ခ်ိတ္​​ဆဲြခြင္​့ ျပဳခဲ့သည္​့သူ ျဖစ္​​ေလသည္​။ က်န္​တ ​ေယာက္​ကိုမႈ မသိ​ေပ။ ဤျပခန္​းတြင္​ သူ၏ ဖန္​တီးမႈ လက္​ရာအ​ေျမာက္​ဆံုးဟု ယူဆရသည္​့ပန္​းခ်ီကားမ်ားကို လဲလွယ္​၍ ခ်ိတ္​ဆဲြထားခဲ့သည္​မွာ လ​ေပါင္​းအ​ေတာ္​ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္​သည္​။

သို႔​ေသာ္​ သူ၏လက္​ရာမ်ားသည္​ အႏုပညာမ​ေျမာက္​၍လား၊ သို႔မွမဟုတ္​ ခံစားခ်က္​ျခင္​း ၊ ရႈ႕ျမင္​ခံစားပံုျခင္​း မတူညီ၍ ပဲလား မသိ။ အသိအမွတ္​ျပဳျခင္​း မခံခဲ့ရပါ​ေပ။ သူသည္​ ပန္​းခ်ီကားတကားတင္​ၿပီးတိုင္​း ျပခန္​းပိုင္​ရွင္​၏ တယ္​လီဖုန္​းသံကို ရင္​တ ထိတ္​ထိတ္​ျဖင္​့ ​ေစာင္​့​ေမွ်ာ္​ခဲ့ရသည္​သာ ျဖစ္​၏။  သို႔​ေသာ္​ျငား ရက္​မွလသို႔​ေျပာင္​း၍ ပန္​းခ်ီကားတခ်ပ္​ လဲလွယ္​ခဲ့ရသည္​ခ်ည္​း ျဖစ္​၏။ သူ၏ ပန္​းခ်ီကားမ်ားကို ျပခန္​းပိုင္​ရွင္​သည္​ အမ်ားအာရံုထင္​ရွားသည္​့ ​ေနရာမ်ားတြင္​ ခ်ိတ္​ဆဲြခြင္​့ မ​ေပးခဲ့ပါ။ တျခား နာမည္​​ေက်ာ္​ပန္​းခ်ီဆရာမ်ား၏ ကားခ်ပ္​မ်ားကိုသာ ​ေနရာ​ေပးခဲ့​ေလသည္​။ ​ေခ်ာင္​က်က် ​ေနရာမွာ ရိွ​ေနခဲ့ရ၍ စိတ္​ပ်က္​ခဲ့ျခင္​းကား မရိွ။  သူျဖစ္​​ေစခ်င္​သည္​့အတိုင္​း သူ႔ပန္​းခ်ီကား​ေတြကို တ​ေယာက္​​ေယာက္​က အသိအမွတ္​ျပဳလာမည္​့ အခ်ိန္​ကိုသာ ​ေစာင္​့စားခဲ့​ေလသည္​။

ယခုမူ သူ႔​ဆႏၵမ်ား အ​ေကာင္​အထည္​​ေပၚလာ​ေတာ့ ​ေလမည္​လား။ စိတ္​ဝင္​စားသူ တ​ေယာက္​ရိွ​ေနၿပီ ျဖစ္​​ေၾကာင္​းကား ​ေသခ်​ာ​ေနၿပီျဖစ္​​ေလသည္​။

"ေဟာ ​ေရာက္​လာၿပီ သူပဲ"

ျပခန္​းပိုင္​ရွင္​သည္​ ​ေနာက္​သို႔လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​ရာမွ သူ႔ကိုျမင္​​ေတြ႕သြား​ေလသည္​။ ပန္​းခ်ီကားကို စိတ္​ဝင္​စား​ေနသူသည္​လည္​း အၾကည္​့မ်ား ပို႔လႊတ္​လာ၏။ ပန္​းခ်ီကားနွင္​့ ဖန္​းတီးသူကို တဲြယွက္​ၾကည္​့​ေနသည္​့ အ​ေနအထားမ်ဳိး ရိွ​ေလသည္​။ မ်က္​​ေမွာင္​ အနည္​းငယ္​ က်ံဳ႕ထားလိုက္​ျခင္​းက အ​ျမင္​အားလံုးကို ခ်ံဳ႕လိုက္​ျခင္​းပင္​ျဖစ္​​ေၾကာင္​း သ​ေဘာ​ေပါက္​မိရပါသည္​။ သူသည္​ ပန္​းခ်ီကားကို ​ေရးဆဲြစဥ္အခါက အလင္​းအ​ေမွာင္​ကို အားျပဳခဲ့ရ၏။ စိတ္​အကြာအ​ေဝးကို ခန္​႔မွန္​းခဲ့ရ၏။  ၾကည့္လိုက္​သည္​နွင္​့ ရင္​ကို​ေအးျမသြား​ေစခ်င္​သလား။ ပူ​ေလာင္​မႈကို တိုက္​တြန္​းနိႈး​ေဆာ္​ခ်င္​သလား။ တစိမ္​့စိမ္​့ၾကည္​့၍ တ​ေျမ႕​ေျမ႕ ကြၽမ္​းဝင္​သြား​ေစခ်င္​သလား။ စုတ္​ခ်က္​တိုင္​းမွာ၊ အစက္​အ​ေျပာက္​တိုင္​းမွာ သူ၏ဝိညဥ္မ်ား ပူးကပ္​ထည္​့သြင္​းထားခဲ့ရသည္​။ ၾကည္​့ရႈ႕ခံစားသူကို ​ေျခာက္​လွန္​႔နိုင္​​ေစရန္​ အားထုတ္​ခဲ့ရ​ေလသည္​။ ယခု အ​ေနအထားအရ အကဲျဖတ္​ခံစားမည္​့သူသည္​ သူ႔ကို လူ႔သဘာဝ႐ႈ​ေထာင္​ျဖင္​့ အျပန္​ျပန္​ အလွန္​လွန္​ အကဲခတ္​​ေနျခင္​း ျဖစ္​​ေလသည္​။ သူ႔ မ်က္​နွာ​ေပၚတြင္​ ယံုၾကည္​မႈကိုတင္​ထားလိုက္​ၿပီး ခပ္​မွန္​မွန္​ ျပခန္​းထဲ ​ေလွ်ာက္​ဝင္​လာခဲ့​ေလသည္​။ သူသည္​ ပထမဦးဆံုး တိုက္​ပဲြဝင္​လာသည္​့ စစ္​သည္​တဦးဟု ထင္​ျမင္​မသြား​ေစရပါ။ အကယ္​၍ သူ႔ကို တုန္​လႈပ္​​ေနသူတဦး၊ မိမိဖန္​တီးထားသည္​ လက္​ရာကို မယံုမၾကည္​ျဖစ္​​ေနသူတဦးဟု အထင္​​ေရာက္​သြားလွ်င္​ ဖန္​တီးသူကိုအထင္​​ေသးပါက ဖန္​တီးလက္​ရာသည္​ အလိုလို တန္​ဖိုးက်ဆင္​း သြား​ေပလိမ္​့မည္​။

"ပံုမွန္​ဆိုရင္​ ​ေျခာက္​​ေသြ႕​ေနတဲ့ ပန္​းခ်ီကားခ်ပ္​​ေတြကို စိတ္​မဝင္​စားတတ္​ပါဘူး၊ ဒါ​ေပမဲ့ ခု ပန္​းခ်ီကားခ်ပ္​ကို အပ်င္​း​ေျပ ​ေလွ်ာက္​ၾကည္​့မိရာက အ​ေတြးတမ်ဳိးမ်ဳိးဝင္​လာ​ေစလို႔ လက္​ရာ ရွင္​ကိုယ္​တိုင္​ ဘယ္​လိုခံစားခ်က္​နဲ႔ ​ေရးဆဲြထားသလဲဆိုတာ သိခ်င္​တာရယ္​​ေၾကာင္​့ ​ေခၚခိုင္​းလိုက္​တာပါ"

ကမ္​း​ေပးလာသည္​့ လက္​ကို ​ေႏြး​ေထြးစြာ ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​မိသည္​။ သူ၏ ပန္​းခ်ီကားအား တစံုတရာ ခံစားခ်က္​ရသည္​ ​ဆိုလွ်င္​ပင္​ ​ေက်နပ္​ၿပီျဖစ္​သည္​။ ဝတ္​စားထားသည္​့ပံု၊ ဂုဏ္​ျဒပ္​ကို​ေဖာ္​ျပထားသည္​့ အ​ေရာင္​အဝါ တို႔ကိုၾကည္​့၍ လူခ်မ္​းသာ၊ ​ေၾကးရ တက္​တဦးျဖစ္​​ေၾကာင္​း ခန္​႔မွန္​းမိၿပီးသား ျဖစ္​သည္​။ နာမည္​ကို ဦးစြာထုတ္​​ေျပာလာ၍ ျပန္​မိတ္​ဆက္​​ေပးလိုက္​ရသည္​။

"ဦး​ေက်ာ္​လိႈင္​ပါ"
"​ေသာင္​း​ေဝဦးပါ"

လက္​​ေတြကတဆင္​့ အသိအမွတ္​ျပဳမႈ​ေတြ စီးဝင္​သြား​ေစ​ေလသည္​။ ျပခန္​းပိုင္​ရွင္​သည္​ အလိုက္​သိစြာ ခါးကိုၫႊတ္​ျပ၍ထြက္​ခြာသြား​ေလသည္​။ သူ၏ ပါဝင္​ပတ္​သက္​မႈသည္​ ဝယ္​သူ သ​ေဘာက်၍ ထုတ္​ပိုးျပင္​​ဆင္​ ​ေစ်းသတ္​မွတ္​သည္​့အခါမွသာ အက်ံဳးဝင္​​ေတာ့မည္​ ျဖစ္​​ေလသည္​။

"ဒီပန္​းခ်ီကားကို ဆဲြျဖစ္​တဲ့ အ​ေၾကာင္​း​ေလး..."

သူက ​ေခါင္​တဆတ္​ဆတ္​ညိတ္​ျပလိုက္​​ေလသည္​။ ပခံုး​ေပၚလာတင္​ထား​ေသာ လက္​သည္​ ငယ္​​ေပါင္​းႀကီး​ေဖာ္​ကဲ့သို႔ ခံစားခ်က္​​ေတြ ရင္​ဖြင္​့တိုင္​ပင္​ရန္​ ​ေပါင္​းကူးတံတား ထိုးလိုက္​ျခင္​းျဖစ္​၍ သူ႔ခံစား​ေရးဆဲြခဲ့သည္​့အတိုင္​း ​ေျပာျပရန္​ သို႔မွမဟုတ္​ ရင္​ဘတ္​ကိုဖြင္​့ခ်ျပရန္​ ​ေလးကန္​​ေနျခင္​းမ်ဳိး၊ ဝန္​​ေလး​ေနျခင္​းမ်ဳိး မရိွ​ေတာ့ပါ။ အသက္​အ႐ြယ္​အားျဖင္​့လည္​း မတိမ္​းမယိမ္​းအ​ေနအထား သာျဖစ္​​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။ ျဖတ္​သန္​း ခဲ့ရ​ေသာ ဘဝ​ေတြမတူညီ​ေစကာမူ ရင္​့က်က္​ျခင္​း၊ျပန္​လည္​ ႏုပ်ိဳလိုျခင္​း၊ စိတ္​၏​​ေစရာကို ခံစား​ေဝမွ်လိုျခင္​း​ေတြသည္​ အသက္​​ခုနွစ္​ဆယ္​နားနီးသူတို႔မွာ ျဖစ္​တတ္​ၾကၿပီ မဟုတ္​ပါလား။

"အဓိက အ​ေၾကာင္​းရင္​းခံက​ေတာ့ သစ္​​ေျခာက္​ပင္​အိုက ႐ြက္​ႏုထိုးလာ​ေစခ်င္​တဲ့ ခံစားခ်က္​ပါပဲ၊ အခုဆိုရင္​ က်ဳပ္​ အသက္​အ႐ြယ္​ဟာ ​ေျခာက္​ဆယ္​​ေက်ာ္​​ေပါ့ "

"အတူတူ​ဆိုပါ​ေတာ့ဗ်ာ"

ထင္​ထားသည္​့အတိုင္​း ျဖစ္​လာ၍ ​ေက်နပ္​သြားရ​ေလသည္​။

"က်ဳပ္​ ခံစားမိတာက သစ္​​ေျခာက္​ပင္​အိုနဲ႔ ​ေနဝင္​ဆည္​း​ဆာရဲ႕ အကြာအ​ေဝးပဲဗ်၊ ​ေနလံုးနီဟာ ​ေတာင္​စြယ္​​ေတာင္​တန္​း​ေတြ ရဲ႕​ေနာက္​မွာ ​ေျပးဝင္​ပုန္​း​ေတာ့မယ္​ "

"ေနဦးဗ် သစ္​​ေျခာက္​ပင္​အိုနဲ႔ ​ေနလံုးနီနီ ရိွတဲ့အရပ္​ကို ၾကားခံျပဳထားတဲ့ အရာဟာ ျမစ္​တစင္​းပဲလား၊ ဘာလား မသဲကဲြဘူး ရယ္​"

"အဲဒီပန္​းခ်ီကားကို ​ေရးဆဲြကတည္​းက ၾကားခံအကြာအ​ေဝးကို ရွင္​းလင္​း​ေအာင္​ မထည္​့ခဲ့တာ ခံစားခ်က္​နဲ႔ပါ၊ ခင္​ဗ်ားဟာ ျမစ္​နဲ႔ ခံစားတတ္​သူဆို ျမစ္​ျပင္​​ေပၚလာ​ေစမယ္​၊ နွင္​း​ေတြ​ေဝ​ေနတာကို ခံစားတတ္​သူဆို နွင္​း​ေတြ​ေပၚလာပါလိမ္​့မယ္​၊ ခံစား တတ္​သူရဲ႕ ဆႏၵအ​ေလ်ာက္​ သက္​ဝင္​လႈပ္​ရွားလာ​ေစခ်င္​တဲ့ သ​ေဘာပါ"

"အိုး  ဟုတ္​တယ္​ဗ်ိဳ႕ အခုမွ ပန္​းခ်ီကားဟာ နွင္​း​ေတြခဲ​ေနလိုက္​၊ ​လိႈင္​းၾကက္​ကြပ္​​ေတြ ​ေပ်ာ္​ျမဴး​ေနလိုက္​ပါလား၊တကယ္​​ေတာ္​တဲ့ ပန္​းခ်ီဆရာပဲဗ်ာ၊ ဒါ​ေၾကာင္​့ အႏုပညာသမား​ေတြဟာ ​ေမွာ္​​ေအာင္​တယ္​လို႔ ​ေျပာၾကတာကိုး"

ထိုသို႔ ​ေျမႇာက္​ပင္​့မႈ စကားရပ္​သည္​ စိတ္​ခိုင္​ပါသည္​ဆို​ေသာ မိန္​းမလွတ​ေယာက္​သည္​ ​ေငြ​ေနာက္​ပါသကဲ့သို႔ ဘဝင္​ရူးျဖစ္​​ေစရန္​ ပါးပါး​ေလးပုတ္​လိုက္​​ေသာ စကားျဖစ္​​ေလသည္​။ သူက​ေတာ့ သတိႀကီးစြာ ထား၍ အငမ္​းမရ ဝမ္​းသာအဲလည္​းျဖစ္​ျခင္​းကို ​ေရွာင္​ရွားလိုက္​ရ​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ သံုးမီတာ ခန္​႔အထိ တက္​နိုင္​​ေသာ ပူ​ေဖာင္​းတလံုးကဲ့သို႔ ျဖစ္​သြားရသည္​ကို​ေတာ့ ဝန္​ခံရ​ေပမည္​။ တိမ္​​ေတြ​ေပၚမွာ​ေတာ့ လမ္​းမ​ေလွ်ာက္​မိရန္​ သတိမျပတ္​ထား​ေနလိုက္​ရ​ေလသည္​။

"ခင္​ဗ်ား သတိထားမိမလား​ေတာ့ မသိဘူး၊ ဒီပန္​းခ်ီကားထဲမွာ အိပ္​တန္​းျပန္​​ေနတဲ့ ငွက္​​ေတြကို ထည္​့မထားတာ​ေလ၊ အမွန္​​ေတာ့ က်ဳပ္​ပန္​းခ်ီကားဟာ က်ဳပ္​ရဲ႕စိတ္​ဝိညဥ္​ပါပဲဗ်ာ"

"ရွင္​းလင္​းခ်က္​​ေလးထုတ္​ျပဦး သူငယ္​ခ်င္​း"

တ​ေယာက္​နွင္​့ တ​ေယာက္​သည္​ ပင္​လယ္​ဓားျပစီးရသကဲ့သို႔ လိႈက္​ဖိုစီး​ေမ်ာမႈကို ပခံုးခ်င္​းဖက္​မိလာသည္​အထိ ျဖစ္​လာၾက​ေလသည္​။ တဦး၏ ခံစားခ်က္​ကို တဦးက လိုလိုခ်င္​ခ်င္​ လိုက္​ပါခံစား​ေပးမႈသည္​ လူသား သဘာဝတြင္​ ရွားပါးလြန္​းလွသည္​ မဟုတ္​ပါလား။

"ငွက္​က​ေလး​ေတြက အိပ္​တန္​းျပန္​ဖို႔ ျပန္​စရာ​ေနရာ ရိွၾကတယ္​​ေလဗ်ာ၊ ခင္​ဗ်ားတို႔က်ဳပ္​တို႔မွာ ​ေနလံုးႀကီး​ေတာင္​တန္​း​ေနာက္​မွာ ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားသလိုမ်ဳိး ဘဝ​ေနဝင္​ခ်ိန္​ဟာ ဘာမွ​ေရရာ ​ေသခ်ာမႈမရိွ​ေတာ့တဲ့ ​ေနာက္​ဘဝကို သြားၾကရ​ေတာ့မွာ မဟုတ္​လား၊ သံ​ေယာဇဉ္​​ေတြနဲ႔ ျပန္​မွီခိုခြင္​ ရခဲ့မယ္​ဆို​ေတာင္​ အသစ္​ဘဝဟာ အ​ေဟာင္​းကို လံုးလံုး​ေမ့ထားခဲ့ၾကရမွာပဲ၊​ေနာက္​တ​ေန႔ ​ေနထြက္​တာဟာ ​ေန႔သစ္​ပဲဗ် အိပ္​တန္​းရယ္​လို႔ မရိွၾကပါဘူး၊ သမုဒယက ဆက္​ႏြယ္​​ေနလို႔ ကြၽန္​းကိုင္​းမွီ ကိုင္​းကြၽန္​းမွီ ဘဝ​ေတြ အဖန္​ဖန္​ လည္​ခဲ့ရတာပဲ​ေလ"

"ဟုတ္​လိုက္​​ေလဗ်ာ၊ ဆက္​ပါဦး"

"သစ္​​ေျခာက္​ပင္​အိုကိုၾကည္​့ပါ၊ အစပထမ ​ေနလံုးနီနဲ႔ နီးနီးက​ေလးလို႔ ထင္​ရလိမ္​့မယ္​၊​ေသခ်ာ ဆံုးျဖတ္​​ေပးပါ"

ပန္​းခ်ီကားသည္​ အမွန္​တကယ္​ ​ေျခာက္​​ေျခာက္​​ေသြ႕​ေသြ႕ပင္​ ျဖစ္​​ေလသည္​။ အနည္​းငယ္​ ​ေဆးသားစို​ေနသည္​မွာ ​ေနလံုးနီအျဖစ္​ ​ေရးဆဲြထားသည္​့ အရာသာ ပါသည္​။ ၎သည္​လည္​း အဓိက ဇာတ္​​ေဆာင္​အျဖစ္​ ပါဝင္​​ေနရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​​ေလသည္​။ သာမန္​အားျဖင္​့ ၾကည္​့မည္​ဆိုလွ်င္​ ဖုန္​းဆိုး​ေျမထဲက ကႏၱာရတခုနွင္​့ တူ​ေနသည္​။ အထီးက်န္​​ေနသူသာ ရုတ္​ခ်ည္​းၾကည္​့မိပါက ပို၍ အိုမင္​းရင္​့​ေရာ္​ သြား​ေစမည္​လားမသိ​ေပ။ သူ၏ မိန္​းမသည္​ပင္​ ထိုပန္​းခ်ီကားကို ​ေရးဆဲြ​ေနစဉ္​ကာလတ​ေလွ်ာက္​ သူသည္​ရင္​​ေရာ္​အိုမင္​း သြား​ေၾကာင္​း အႀကိမ္​ႀကိမ္​​ေျပာဆိုခဲ့ ဖူး​ေလသည္​။ သူက​ေတာ့ ပို၍ ရင္​့က်က္​လာျခင္​းဟုသာ ခံယူထားသည္​။

"ဟုတ္​တယ္​ဗ် ၊ ၾကည္​့ရင္​း ၾကည္​့ရင္​း ​ေနလံုးနီဟာ သစ္​​ေျခာက္​ပင္​အိုနဲ႔ မိုင္​​ေပါင္​းရာခ်ီ ​ေဝး​ေဝးသြား​ေနသလိုပဲ၊ စိတ္​ထဲ ဖမ္း ဆုပ္​ဖို႔ အ​ေတာ္​ခက္​ခဲတာပဲ"

သူက ​ေက်နပ္​စြာ ၿပံဳးမိရ​ေလသည္​။ ဦး​ေက်ာ္​လိႈင္​သည္​ ပန္​းခ်ီကားကို ၾကည္​့​ေနစဉ္​ခဏအတြင္​း ပို၍ ရင္​့​ေရာ္​သြားသလို ထင္​မိလိုက္​၍ ျဖစ္​​ေလသည္​။

"ျမက္​ရိုင္​းပင္​​ေတြက က်ိဳး​ေၾက​ေနၾကတယ္​​ေလဗ်ာ"

"​ေၾကကဲြမႈဆီကိုလား၊ မွန္​ကဲြစ​ေတြလို႔လား မသိ​ေတာ့ဘူး၊ ပန္​းခ်ီကားရဲ႕ အထီးက်န္​ဆန္​ျခင္​းကို ထိရွသြား​ေစတာ​ေတာ့ အမွန္​ပဲ၊ ဘာမွ အျမင္​ၾကည္​လင္​စရာမရိွပါဘဲ ဒီပန္​းခ်ီကားကို မ်က္​လံုးထဲစဲြ​ေနၿပီဗ်ာ၊ ​ေစ်းသတ္​မွတ္​ဖို႔သာ ျပင္​ပါ​ေတာ့"

ဦး​ေက်ာ္​လိႈင္​၏ သ​ေဘာက် ​ေက်နပ္​သံအဆံုးမွာ လိႈက္​ဖိုျခင္​းကို ပထမဦးဆံုး သမီးရည္​းစားအ​ေျဖရသည္​ကဲ့သို႔ မက္​မူးစြာ ခံစားမိလိုက္​ရ​ေလသည္​။ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ သူ႔ပန္​းခ်ီကားကို လိုလားနွစ္​သက္​စြာ အခန္​းနံရံတြင္​ ခ်ိတ္​ဆဲြမည္​့ သူတ​ေယာက္​ကို ရရိွခဲ့ၿပီ ျဖစ္​​ေလသည္​။ သူသည္​ ငယ္​စဉ္​ကတည္​းက ပန္​းခ်ီပညာကို အလြန္​နွစ္​သက္​ ဝါသနာထံုခဲ့သည္​။ အခ်ိန္​အားရတိုင္း ​ေလ့က်င္​့ခဲ့​ေလသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ပါရမီမပါ၍ထင္​ ထြန္​း​ေပါက္​ျခင္​းကား မရိွခဲ့ပါ။ အ႐ြယ္​​ေရာက္​၍ အိမ္​​ေထာင္​့တာဝန္​​ေတြႏွင့္ မအားလပ္​​ေသာ္​လည္​း ရသမွ် အားလပ္​ခ်ိန္​ကို ပန္​းခ်ီဆဲြျခင္​းျဖင္​့သာ ကုန္​ဆံုး​ေစခဲ့သည္​။ အသက္​အ႐ြယ္​ရလာ၍ ပင္​စင္​နားကာ ​ေျမးထိန္​းရသည္​့ ယခုတိုင္​ ဝါသနာကို မ​ေဖ်ာက္​နိုင္​ဘဲ ပိုးမ​ေသပဲ ရိွ​ေနခဲ့တာ ျဖစ္​သည္​။ ထို႔​ေၾကာင္​့ သားျဖစ္​သူ၏ သူငယ္​ခ်င္​းျပခန္​းတြင္​ ခ်ိတ္​ဆဲြျပသ​ေနခဲ့ျခင္​း ျဖစ္​သည္​။ သားျဖစ္​သူ မ်က္​နွာ​ေၾကာင္​့ ​ေနရာ တ​ေနရာ ​ေပးထား​ေၾကာင္​းကိုကား သူသည္​ ရိပ္​မိသိရိွၿပီး ျဖစ္​ပါသည္​။

မသိခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​၍ သူ႔​ေမွ်ာ္​လင္​့ခ်က္​ကို အသက္​ဆက္​ရွင္​​ေစခဲ့ျခင္​းသာ။

" ေလးစားပါတယ္​ဗ်ာ၊ ခင္​ဗ်ားလို ​ေျပာင္​​ေျမာက္​တဲ့ လက္​ရာရွင္​မ်ဳိး တသက္​​ေတာ့ ဒီတခါ အ​ေတြ႕ဖူးပါပဲ"

သူသည္​ က​ေလးတ​ေယာက္​ကဲ့သို႔ ခုန္​​ေပါက္​​ေျပးလႊားပစ္​လိုက္​ခ်င္​​ေလသည္​။ ​ေတာင္​ထိပ္​သို႔ ​ေျခခ်မိၿပီျဖစ္​​ေသာ ​ေတာင္​တက္​သမား တ​ေယာက္​၏ ခံစားခ်က္​အ​ေပ်ာ္​မ်ဳိး ခံစားဖူးၿပီ ျဖစ္​​ေလသည္​။ ျပခန္​းထဲမွ အလ်င္​စလို ​ေျပးထြက္​လာခဲ့မိ​ေလသည္​။ ဦး​ေက်ာ္​လိႈင္​ကို နႈတ္​ဆက္​ရန္​၊ ပန္​းခ်ီကား ​ေစ်း​ေျပာရန္​တို႔ကိုပင္​ ​ေမ့​ေလ်ာ့ထားခဲ့​ေလၿပီ။

တသက္​တာလံုး ပန္​းခ်ီအႏုပညာနွင္​့ ပတ္​သက္​၍ သူ႔အား အထင္​မႀကီးခဲ့​ေသာ သူငယ္​ခ်င္​းမ်ား၊ မိန္​းမလုပ္​သူနွင္​့ သူ၏ သား ​ေျမးမ်ားကို အားရပါးရ ဝံ့ႂကြားစြာ စကားဆိုနိုင္​​ေလၿပီ။ သူ၏ ပန္​းခ်ီကားကို အထင္​ႀကီး​ေလးစားသူတ​ေယာက္​ ​ေလာကတြင္​ ​ေပၚ​ေပါက္​လာခဲ့ၿပီ မဟုတ္​ပါလား။

​ေနျခည္​ (ႀကီးနီ)