ေမာင္ေအာင္မြန္ (၀င္းေအာင္ႀကီး) - စနစ္ကို စနစ္တက်ဆက္ဖ်က္ျခင္း စနစ္ပ်က္သြားျခင္း

ေမာင္ေအာင္မြန္ (၀င္းေအာင္ႀကီး) - စနစ္ကို စနစ္တက်ဆက္ဖ်က္ျခင္း စနစ္ပ်က္သြားျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသလိုေရးပါမည္ (၃၆၃)
(မိုးမခ) ေအာက္တိ္ုဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၈

(၁)

၁၉၅၂ ခု၊ ပဲခူးၿမိဳ႕ အထူးတကၠသိုလ္၀င္တန္းေက်ာင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္က (၁၀) တန္းေက်ာင္းသား။
ရြာကို သူပန္မ်ား၀င္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္၊ အိမ္မီးေလာင္ ကိုယ္လြတ္ေျပးၾကရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ပဲခူးသို႔ေရာက္လာၾက၏။ အေရာင္းအ၀ယ္ ကၽြမ္းၾကေသာ္လည္း ေငြအရင္းအႏွီးလံုး၀မရွိ၍ မိဖမ်ား အရဲစြန္႔ကာ ေတာျပန္သြားၾက၏။

ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုကာ ေနခဲ့ရင္း ကၽြန္ေတာ္ (၁၀) တန္း ေက်ာင္းသားျဖစ္လာရျခင္းပါ။

နာမည္ႀကီး အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေဘာ္ဒါေဆာင္ပင္ရွိသည္။ ေက်ာင္းလခ တလ(၂၀ိ) ဆိုသည္မွာ မနည္းလွ၊ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔မူ လခမွန္မွန္ေပးႏိုင္ေရး စာက်က္လို႔ ပင္မေျဖာင့္ခ်င္။ မိဖမ်ားပို႔ႏိုင္ေရး ဘယ္ေလာက္ခက္သည္ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။

English Essay တပါတ္ (၃) ႀကိမ္ေရးရ၏။ ေပးေသာေခါင္းစဥ္ႏွင့္အညီ ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္ေရးရသည္။ တႀကိမ္မေတာ့ Newspaper ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေရးၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ Essay တြင္ A Newspaper is history of that day ဟုပါသြား၏။

သေဘာက်သြားေသာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ေခၚေတြ႕ၿပီး ဆု အျဖစ္ ေက်ာင္းလခ တ၀က္ေလွ်ာ့၍ (၂၀ိ)အစား (၁၀ိ) သာေပးရေတာ့သည္။

(၂)

သတင္စာမ်ားက သမိုင္းကိုေျပာေနၾကသည္ဟု ေနာက္ပိုင္းက်မွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးလာသည္။
ေဖၚျပပံုသည္ ၁၉၅၅ ခု၊ ဧၿပီလ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ သမိုင္းဟု ကၽြန္ေတာ့္ Essay အရဆိုရပါမည္။ မည္သည့္ သတင္းစာမွန္းမသိ၊ ေသခ်ာသည္က အစိုးရသတင္းစာမဟုတ္။ ထိုေခတ္က အစိုးရသတင္းစာရယ္လို႔မွ မရွိဘဲကိုး။

ပံု(၁) က သႀကၤန္မ႑ပ္အတြင္း ဗမာလို၀တ္ထားေသာ တရုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းႏွင့္ အိမ္ရွင္၀န္ႀကီးမ်ား ေရပက္ခံေနၾကပံုျဖစ္သည္။

ပံု(၂) က အိႏၵိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနရူးႏွင့္ သူ႕သမီး အင္ဒရာဂႏၵီတို႔ ဟယ္လ္ပင္လမ္း သႀကၤန္မ႑ပ္ကေန အလွျပကားမ်ားၾကည့္ေနၾကပံုျဖစ္သည္။

ပံု(၃) က လွည့္လည္သြားၾကရင္း ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားလမ္း သႀကၤန္မ႑ပ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကစဥ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက အကမ်ားျဖင္ဧည့္ခံေနၾကပံုျဖစ္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနရူး၊ သမတနာဆာႏွင့္ အီဂ်စ္ေါခင္းေဆာင္မ်ားအား ေခါင္းေပါင္းမ်ား ေရစုိစုိႏွင့္ ေပ်ာ္ေနၾကပံုျမင္ႏိုင္ပါ၏။

(၃)

အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေဘးကင္းစြာ သြားလာေရကစားႏိုင္ၾကသနည္း။

လံုၿခံဳေရးရွိလို႔ပါ။ ေဖၚျပပါ ၁၉၅၅ ခု၊ ဧၿပီလက ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္၏ လုံၿခံဳေရးကို ထိုစဥ္ကအေခၚ ေနျပည္ေတာ္(ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုဆိုလိုသည္) ရဲတပ္ဖြဲ႕က တာ၀န္ယူရေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေဘးကင္းစြာ သြားလာႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုေခတ္ လူငယ္မ်ား အံ့ၾသေကာင္းအံ့ၾသၾကေပလိမ့္မည္။

ထိုေခတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖို႔မူ ဘာမွမထူးဆန္းပါ။ ထိုႏိုင္ငံျခားသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား သႀကၤန္အခါအလည္လာကာ ေရကစားျခင္းမဟုတ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ လာဆံုၾကျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းကိုသာ စိတ္၀င္စားၾကပါသည္။

(၄)

စာဖတ္သူတို႔စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

ဥပမာ၊ ၊ တရုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းဆိုပါစို႔။ ၁၉၄၉ ခု၊ တြင္တည္ေထာင္လိုက္ေသာ တရုတ္ျပည္သူ႕သမတ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ကုလသမဂၢတြင္းမွ အၿမဲတမ္း လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ၀င္ေနရာကို ကူမင္တန္က တိုင္ေပ့ တရုတ္နာမည္ျဖင့္ ယူထားေသာေၾကာင့္ လက္လြတ္ျဖစ္ေနေသာ ႏိုင္ငံ၏ေခါင္းေဆာင္။ ထို႔ျပင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင့္လည္း ကြဲေနျပန္၏။ ၀င္တိုးစရာဆိုလို႔ ဘက္မလိုက္ႏိုင္ငံမ်ား လႈပ္ရွားမႈသာရွိသည္။ အာရွ အာဖရိက နိုငံမ်ားကြန္ဖရင့္ရွိ၏။ အေရးပါသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ေရး ထိုစဥ္ကျမန္မာႏိုင္ငံအား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနရသည္။ မၾကာမီ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံမွ ဘန္ေဒါင္းညီလာခံသို႔ ပီကင္းကေန တိုက္ရိုက္မသြားဘဲ ရန္ကုန္သို႔ တရုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းလာေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ညီလာခံမတိုင္မီ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရး ျမန္မာအစိုးရကလည္း အီဂ်စ္ႏွင့္အိႏၵိယ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဘန္ေဒါင္းညီလာခံသို႔ အသြား ရန္ကုန္၌ရပ္နားကာ အိမ္ရွင္ေကာင္း (Good Office)အျဖစ္ကူညီ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

(၅)

လံုၿခံဳေရးကိစၥဘက္ ျပန္သြားၾကပါစို႔။

အဂၤလိပ္အစုိးရက ၿမိဳ႔ေတာ္ လန္ဒန္အတြက္ The Metropolitan Police တပ္ဖြဲ႕မ်ိဳး အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီအတြက္လည္း The Metropolitan Police တပ္ဖြဲ႕ထားေပးသည္။ အလားတူ ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ The Rangoon Metropolitan Police ၿမိဳ႕ေတာ္လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ သီးျခားအာဏာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ေပးေသာ စနစ္က်င့္သံုးလာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕လက္ေအာက္ခံမဟုတ္၊ တြဲဘက္ R.P.D Rangoon Police Department ဟုလည္းေခၚသည္။ လံုၿခံဳေရးအားလံုးကို တာ၀န္ယူသည့္ တာ၀န္ခံသည့္ စနစ္ ၁၉၅၅ ခု၊ တြင္ရွိေနေသး၏။

ေနာက္တခ်က္က ျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံျခားေရး၀ါဒကို ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး I.C.S ဦးတင္ထြဋ္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္ေသာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ား တို္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ကာလကတည္းက ျပင္ဆင္အုတ္ျမစ္ ခ်ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ထယ္၀ါေနႏိုင္ေအာင္ စနစ္ေကာင္းရရွိခဲ့သည္။
ပင္မစနစ္ႀကီး၏ အမႊာေလး(၂)ခုကိုသာ ေဆာင္းပါးႏွင့္ဆီေလ်ာ္၍ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္၏။

(၆)

စန္စဆိုသည္မွာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းလုပ္လို႔မရႏိုင္။

တတ္ကၽြမ္းသူမ်ား အႏွစ္ႏွစ္အလလ အထပ္ထပ္ အခါခါ လုပ္လိုက္ျပင္လိုက္ႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္သာမက ရာစုႏွစ္ႏွင့္ပင္ ၾကာခ်င္ၾကာတတ္သည္။ စနစ္ေကာင္းရၿပီ က်င့္သံုးေနၿပီဆို ထိုတိုင္းျပည္သည္ ကမၻာပ်က္သည့္တိုင္ တည္တန္႔ ခိုင္ၿမဲေနမည္ကို သမိုင္းတြင္ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါ၏။

စနစ္ကိုတန္ဖိုးထား ေလးစားၾကရန္ အင္မတန္အေရးႀကီးပါသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္မူ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး လပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ပါတီႏိုင္ငံေရးကိစၥ၊ အာဏာကိစၥတို႔အတြက္ စနစ္ကို စဖ်က္ပံုေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ 

ဥပမာ(၁)၊ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္၏ မီးခြက္မႈတ္ (မုဒိန္း) သတင္းေဖၚျပေသာ သတင္းစာမ်ားအား ခ်ိတ္ပိတ္ရန္ အမိန္႔ေပးသည္ကို တရားရံုးအမိန္႔မဟုတ္၍ ရန္ကုန္ရဲမင္းႀကီးကမလိုက္နာပါ၊ ထိုအခါ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ထိုသတင္းစာတိုက္မ်ားအား ၀င္ေရာက္ဖ်က္စီးေစသည္။

ဥပမာ (၂)၊ ဖဆပလ ဖြဲ႕စည္းစဥ္က ပါ၀င္ျခင္းမရွိေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမား ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးအား ခြင့္(၃)လယူခိုင္းသည့္ လက္ေရးစာတိုေလးႏွင့္ ဖယ္ရွားသည္၊ အစိုးရအဖြဲ႔၊ ပါလီမန္သို႔မတင္ ထင္ရာလုပ္ၿပီး စနစ္ေကာင္းကို စတင္ဖ်က္ခဲ့ၾကသည္။ ဖဆပလ ကြဲခ်ိန္မူ စနစ္ကို ဆက္လက္ဖ်က္ၾကျပန္သည္။ ဖ်က္ၿပီးရင္း ဖ်က္ရင္း မိမိတို႔ပါတီအက်ိဳး၊ အဏာရေရး--ၿမဲေရး-- စနစ္ကိုဆက္ဖ်က္ၾကသည္။

၁၉၆၂ ခု၊ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသည္။

ထိုေန႔မွာပင္ အမိန္႔တိုေလးေတြႏွင့္ ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္မ်ား ယံုႏိုင္ဖြယ္မရွိ၊ ယံုသည္ျဖစ္ေစ မယံုသည္ျဖစ္ေစ အဖ်က္ခံလိုက္ရေသာ စနစ္ေတြ မရည္တြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အရွိန္ရရႏွင့္ စနစ္ကိုစဖ်က္ ဆက္ဖ်က္ႏွင့္ စနစ္ဆိုသည္လံုး၀ ပ်က္စီးခဲ့ေလၿပီ။ 

ခုတေလာ စနစ္အေၾကာင္း မိတ္ေဆြ သံုးေလးဦးႏွင့္ စကားေျပာေဆြေႏြးျဖစ္သည့္ထဲ ဘာသာျပန္ဆရာ ဦးတင္ေမာင္ညြန္႔ (ဥာဏ္သစ္) က စနစ္ကိုစနစ္တက်ဖ်က္သည္ဟု ေျပာပံုကိုသေဘာက်မိ၏။

(၇)

ပုဂၢိဳလ္ေရး ဦးထိပ္ထားတဲ့ ဗမာ့ဓေလ့၊ အၿငိဳးအာဃာတ ႀကီးမားတဲ့ အာဏာရေရး သို႔မဟုတ္ အာဏာၿမဲေရး ဘာမဆိုလုပ္ၾကသည့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ လူနဲ႔သူ႕လုပ္ရပ္ ခြဲၾကည့္တတ္မွသာလွ်င္ ဤေဆာင္းပါးကို နားလည္ႏိုင္ပါမည္။ စနစ္ဆိုသည္မွာ လူတဦးခ်င္းကေန ႏိုင္ငံအထိ ျမင့္မာက်ယ္ျပန္႔ပါသည္။ စိတ္၀င္စားပါက ေသခ်ာစြာ ဖတ္ေစခ်င္ပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ပါက တလံုးခ်င္း ဦးေႏွာက္ဖြင့္ကာ ဖတ္ေစလို၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘုရားကလြဲ၍ ဘယ္လူသားကိုမွ မကိုးကြယ္ပါ။

Professional Writer ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ မိမိေရးေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ စကားလံုးမ်ားအတြက္ တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံသည္။ သိခ်င္ၾကေသာ ဆက္လက္ေလ့လာ ရွာေဖြ စူးစမ္းခ်င္ၾကေသာ စာဖတ္သူမ်ားအား ရည္စူးကာ ေရးသားေသာေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ခိုင္လံုေသာ တာ၀န္ယူေသာ တာ၀န္ခံေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ၾကားခ်င္ပါ၏။

ေၾသာ္ စနစ္ဟူသည္ လုပ္ဖို႔ခက္သေလာက္ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ စဖ်က္--ဆက္ဖ်က္--စနစ္တက်ဖ်က္--စနစ္လံုး၀ပ်က္ႏွင့္ ၾကာလာေတာ့ စနစ္ဆိုတာ သိသူမ်ားပင္ ရွားပါးေနၿပီလားဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

၂၀၁၈ ခု၊ ေအာက္တိုဘာ (၁၃)ရက္ေန႔။