ေမာင္လူေရး - က်ဳံးနဲ႔ ယက္တဲ့ၿမိဳ႕

ေမာင္လူေရး - က်ဳံးနဲ႔ ယက္တဲ့ၿမိဳ႕

(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၈

ေရႊဘိုေဆာင္းက ေဆာင္းနဲ႔တူေလၿပီ။ သံဝါေျဖာက္ေျဖာက္ ဆီးႏွင္းေပါက္သံမ်ားလည္း သြပ္ျပားမွာ တေဖာက္ေဖာက္။ လမ္းေလ်ွာက္ရ အလြန္ေကာင္းမယ့္ေဆာင္း။ ပလက္ေဖာင္း ေကာင္းေကာင္းရွိရင္ေပါ့။ ပလက္ေဖာင္းေကာင္းေကာင္းဆိုသည္ကား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္စသည္တို႔ ခုံစားပြဲကင္းတာ၊  ဗိုက္အေဟာင္းသား ေျမာင္းနဲ႔ ခ်ိဳင့္ ဆိုင္အခင္းအက်င္းမ်ားကင္းတာမ်ိဳးကို ဆိုေပသည္။ ပလက္ေဖာင္းက က်က်နန ေအးေအးေဆးေဆး ေငးေငးေတြးေတြးေလ်ွာက္ရမွ ပိုေကာင္းမည္။

ကိုယ့္ၿမိဳ႕မွာက ေလာေလာဆယ္ ပလက္ေဖာင္းသည္ ေျမာင္း ခ်ိဳင့္ ဆိုင္ခန္းတို႔ျဖင့္ သြားဖို႔ ေလ်ွာက္ဖို႔ခက္သည္။ လမ္းေပၚ ဆင္းေလ်ွာက္ရင္လည္း ဆိုင္ကယ္စာ မိသြားႏိုင္သည္။ ကိုယ့္ထက္ ႀကီးသူ ကိုယ့္ေအာက္လူ တိုက္သူ ေသၾက မ်ားလွၿပီလို႔ သံေဝဂလကၤာ သီရမေလာက္ပင္။

အေမ်ွာ္အျမင္နည္းပါး လူထုဘက္မစာနာအားေသာအယုတ္တမာတို႔လက္ထက္တြင္ လမ္းေတြသည္ ေလ်ွာက္စရာမဟုတ္ေတာ့။ ေၾကာက္စရာျဖစ္သြားသည္။ ျဖစ္ေနဆဲ။ ယင္းဆိုးက်ိဳးဆက္မ်ားသည္ အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခိုင္မာေနတုန္း။ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ရယ္လို႔ဆိုရင္ လမ္းတလမ္းသည္ ကား ဆိုင္ကယ္စသည့္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ ျမန္ဆန္ ဝန္ပါသည့္ စက္တပ္ယဥ္အတြက္ ျဖစ္ရသလို စက္ဘီးဆိုက္ကားလို က်မ္းမာေရးအေထာက္အကူျပဳ မီးခိုးမထြက္ အရြယ္တိုင္းအဆင္ေျပ အႏၲရာယ္နည္းပါး ဟိုနားဒီနားသြားသည့္ယဥ္မ်ားအတြက္လည္း ျဖစ္ရမည့္အျပင္ လမ္းေလ်ွာက္ရုံသြားရေသာ လမ္းေလ်ွာက္ဖို႔လိုေသာ လမ္းေလ်ွာက္ျပီးၾကည့္ရွဳေသာသူမ်ားအတြက္လည္း ျဖစ္ရေပမည္။

က်ဳပ္တို႔ၿမိဳ႕က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆိုရင္ လွေအာင္ဆင္လို႔ ပိုလြယ္ေလာက္မည္။ ၿမိဳ႕သည္ အေနာက္ဖက္ အေရွ႕ဘက္ ေျမာက္ဖက္တိ႔ုတြင္ က်ဳံးမ်ားႏွင့္ယက္လုပ္ထားတ့ဲအျပင္ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဖက္အထြက္တြင္ မဟာနႏၵာ ကန္ေတာ္ႀကီးကလည္းရွိေသာေၾကာင့္ က်က္သေရ မဂၤလာ အလိုလိုျဖာေနသည့္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္က ကန္ေတာ္ႀကီးသည့္ နီရဲေသာ ၾကာေတာႀကီး အျမဲမင္းမူေနသည့္အတြက္ အလြန္ပင္ လွပခဲ့ေပသည္။
ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္အဝင္မွာလည္း က်ဳံးမ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမယ့္ မူး(ေခ်ာင္းငယ္)ရွိၿပီး ယင္းမူးထဲတြင္ တၿမိဳ႕လုံးေရဆင္းခ်ိဳး အဝတ္ေလ်ွာ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေရႊဘိုသားမွန္ရင္ ေရကူးတတ္သည္ဟု ဂဳဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ မူးသည္ တၿမိဳ႕လုံးရဲ႕ ဆုံမွတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တၿမိဳ႕လုံးမ်က္မွန္းတန္းမိၿပီး ေဆြမ်ိဳးအသိအလိုလိုကိန္းကာ ၿငိမ္းေအးေသာအေျခအေနမ်ိဳးလည္း ရွိခဲ့ေသးသည္။ အခုအခါ ခ်ိဳးေရ သုံးေရကို ကန္ေတာ္က ရေနသည့္အတြက္ မူးမထြက္ ေရမကူး လူမဆုံျဖစ္ၾကေတာ့သျဖင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအဖို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ အေစးေျခာက္လာသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ လက္ရွိတိုင္းျပည္ရဲ႕ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးသေဘာထားမ်ားကလည္း ယင္းအေစးေျခာက္မႈကို ေလသလပ္ေပးေပေသးသည္။

သို႔ကလို က်ဳံးေတြၿမိဳ႕ကို ဝန္းရံပတ္ထားေသာ္လည္း ကံဆိုးစြာ ေရႊဘိုသူ ေရႊဘိုသားမ်ား ေလွမေလွာ္တတ္ၾကပါ။ က်ဳံးေတြသည္ ယိုး ယီးေလးယို သံၿပိဳင္ဆိုရာ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေသနငေၾကာင္ ဖြတ္မင္းေနာင္တို႔ရဲ႕ ေခတ္တြင္ မသမာေငြရွာရာ ငါးကန္ဘဝေရာက္ခ့ဲရွာသည္။ ငါးမည္ရ ျပည္ေရႊဘိုမွ ငါးညီွရ ျပည္ေရႊဘိုအျဖစ္ ဂဳဏ္ညိဳခဲ့ရသည္။ အထက္ျမန္မာျပည္၏ အဓိကရပြဲေတာ္တခုျဖစ္သည့္ ေရႊဘိုၿမိဳ႕ေဒါင့္ေစတီပြဲတြင္ ယင္းက်ဳံးကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲပါတတ္သည္။ တခါတရံေပါ့ေလ။ ႏွစ္စဥ္ေတာ့မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ယင္းပြဲတြင္ ဘယ္ေရႊဘိုသားမွ ဝင္ေရာက္ ေလွာ္ခတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေခ်။ အမွန္မွာ ရပ္ကြက္တိုင္း ေလွေလွာ္အသင္းရွိႏိုင္သည့္ ေရခံေျမခံျဖစ္သည္။ ကေန႔ထိ ေရႊဘိုသားႀကီး သားေလးမ်ားသည္ အေပ်ာ္စီးေလွကေလးမွ ျမည္းဘူးရသည္ မရွိေသးေခ်။

ၿမိဳ႕ထဲတြင္ က်ဳံးနဲ႔ တြဲရက္ ပန္းၿခံငယ္တခုရွိသည္။ ပန္းၿခံငယ္လို႔ဆိုရေပမယ့္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕အတိုင္းအတာနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားအတြက္ လုံေလာက္သည့္အတိုင္းအတာျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ျငား အရင္အစိုးရအဆက္ဆက္၏ အဆက္အစပ္ကင္းမဲ့ေသာမူဝါဒအရ ပန္းၿခံတြင္ အရက္ဆိုင္မ်ား စည္ပင္ဝန္ထမ္းတန္းလ်ားမ်ား ကတၱရာပုံး ယဥ္အိုယဥ္ေဟာင္းစသည့္ စည္ပင္ပိုင္ပစၥည္းမ်ား ခန္းမတို႔ျဖင့္ ၾကပ္ညွပ္ေနသည့္အတြက္ လူတို႔အပန္းေျဖေနရာ မေျမာက္။ ယခုအစိုးရသစ္လက္ထက္မွာေတာ့ အရက္ဆိုင္မ်ားေပ်ာက္သြားသည္။ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဝန္ထမ္းအိမ္ယာမ်ာစေဆာက္သည္ဟု သိရသည္။ စည္ပင္ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ပါလ်ွင္ ပန္းၿခံအတြက္ အလြန္ေကာင္းခ်ိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ ပန္းၿခံက က်ဥ္းေျမာင္းေနတုန္းပင္။ ယခင္ခန္းမထက္ ပိုမိုႀကီးမားေသာခန္းမႀကီးတခုကလဲ ေပၚလာျပန္သည္။

ပန္းၿခံတခုမွာ မျဖစ္မေနရွိရမည့္အရာကေတာ့ ေဒသေပါက္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားပင္။ က်ဳပ္တို႔ၿမိဳ႕ပန္းၿခံအဝင္ဝက ႏွစ္ရာဂဏန္းနီးပါးရွိ မန္က်ည္းပင္ႀကီးကေတာ့ မီးဇာကုန္ ဆီခန္းလို႔ ေသလမ္းသို႔ ျမန္းရသည္မဟုတ္ရွာဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ေနရာခ်ထားဖို႔အတြက္ အသက္စြန္႔သြား႐ရွာသည္။ သူတြင္မက သူ႔အေပါင္းအေဖာ္ ထေနာင္းပင္ႀကီးလည္း ပါသြားရွာသည္။ ေနာက္ က်ဳံးနဲ႔ ပန္းၿခံအစပ္က အပင္မ်ားစြာ ဥပေစၧဒကကံျဖင့္ ေသဆုံးသြားရွာၾကသည္။ ပန္းၿခံသည္ သူ႔ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားကို ေအးခ်မ္းမႈေပးႏိုင္စြမ္းေလ်ာ့သြားသည့္အတြက္ အားတုံးအားနာျဖစ္ေနရွာေရာ့မည္။ ပန္းၿခံသည္ တဦးတည္း စိတ္ကူးျမဴးစရာျဖစ္ရသလို အုပ္စုလိုက္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားရာ ျဖစ္ရမည္။ ေအးေအးလူလူ လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္ေလ်ွာက္ ေျပးလိုေျပး တဝင္းလုံးပတ္လို႔ရသည့္ လမ္းရွိရမည္။

သုေတသနတခုက ေရရွည္တြင္ ပန္းၿခံတၿခံ သို႔မဟုတ္ လမ္းေလ်ွာက္စရာတခုသည္ ေဆးရုံတရုံထက္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈေပးႏိုင္သည္ဟု ဆိုေလသည္။

ေမာင္လူေရး