ေမာင္လူေပ - က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႕ၾကမည္

ေမာင္လူေပ - က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႕ၾကမည္
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၈

ကမ႓ာ့စီးပြားေရးနံပါတ္တစ္နဲ႔ နံပါတ္ႏွစ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ အခုလာမဲ့ေသာၾကာေန႔မွာစတင္မည့္ ဂ်ီ(၂၀) အဖြဲ႕အစည္းအေဝးမွာ ဆံုၾကမည္။ ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲလည္း အဆံုးသတ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။

တ႐ုတ္ျပည္စီးပြားေရးက ေႏွးေကြးလွ၏။ လာမည့္သံုးလပတ္အတြက္ ဂ်ီဒီပီတိုးႏႈန္းကို ၆.၅% အထိေလွ်ာ့ခ်ထားရသည္။ ကမ႓ာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ခ်ိန္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဂ်ီဒီပီတိုးႏႈန္း ၆.၂% ႏွင့္အေတာ္နီးစပ္ေန၏။ စီးပြားေရးအေျခအေနက ယိုင္နဲ႔ေနသည့္ဖက္ကို ၫႊန္ျပေနသလို တ႐ုတ္ယြမ္ကလည္း အက်ဖက္သို႔ဦးတည္ေနတာအေတာ္ၾကာၿပီ။ တ႐ုတ္ေငြေစ်း ၉% အထိ က်ဆင္းခဲ့ရၿပီး စေတာ့ရွယ္ယာမ်ားသည္လည္း ၂၅% အထိ က်ဆင္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

အေမရိကန္စေတာ့မ်ားလည္း ထိုးဆင္းၾကသည္။(၁၀%) အထိ ဆင္းခဲ့သည္။ ႏွစ္ဆန္းမွစ၍ (၁၀%)တက္ခဲ့ၿပီးယခုအခါ (၁၀%) ဆင္းသျဖင့္ အမွားျပင္ဆင္ေသာအေျခအေန ( correction level) ဟု ဆိုသည္။ ေဒၚလာလည္း လြန္စြာအားေကာင္းရာမွ အားေပ်ာ့လာေခ်ၿပီ။ ေရနံေစ်း ထိုးက်၍သာ ေဒၚလာက ထင္သေလာက္မက်ျခင္းျဖစ္၏။ တ႐ုတ္စီးပြားေရးထက္မ်ားစြာေတာင့္တင္းခိုင္မာေသာေၾကာင့္ မသိသာျခင္းျဖစ္၏။

အေမရိကန္ႏွင့္ဆင္ႏႊဲေနေသာ ကုန္သြယ္ေရးစစ္ကို ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ေၾကာင့္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ ထိခိုက္သည္အထိေတာ့ မိုက္မဲစြာျဖင့္ ဆက္လက္ယွဥ္ၿပိဳင္မည္မဟုတ္ဟု ယူဆၾကသည္။ တ႐ုတ္ဒုသမၼတကလည္း ေျပလည္ေရးအတြက္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း သတင္းေကာင္းလႊင့္ထားသည္။သို႔ပါေသာေၾကာင့္ ဂ်ီ(၂၀) ေတြ႕ၾကသည့္အခါ အဆင္ေျပဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ကေနဒါ၊ မကၠဆီကိုတို႔နည္းတူ တ႐ုတ္ႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈသေဘာတူညီခ်က္ရမည္ဟု အမ်ားကခန္႔မွန္းၾကသည္။ ဒါဆိုလွ်င္ အေမရိကားသည္ ဥေရာပသမဂၢႏွင့္သာ ကုန္သြယ္စစ္ပြဲက်န္ရွိမည္ျဖစ္၏။

တ႐ုတ္စီးပြားေရးအတြက္ ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲသည္ အဓိကျပသနာမဟုတ္။ အေႂကြးႏြံနစ္ေနျခင္းသည္သာ အဓိကျပသနာဟု ကမ႓ာေက်ာ္ ေဖၚဘိ( Forbes)စီးပြားေရးမဂၢဇင္းႀကီးက ဆို၏။

လူေတြအေၾကြးမကင္းသလို ႏိုင္ငံတိုင္းလည္းအေႂကြးမကင္း။ ႏိုင္ငံ၏အေႂကြးကို တမ်ိဳးသားလံုးထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈဂ်ီဒီပီႏွင့္ စားလွ်င္ အေႂကြးႏွင့္ ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳး (Dept to GDP ratio) ရသည္။ ရသည့္ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားလွ်င္ အေႂကြးႏြံနစ္သည္ဟု ေခၚဆိုႏိုင္၏။ အေမရိကား၏ အေႂကြးႏွင့္ ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳးသည္ ၁၀၅.၄% ရွိ၍ ဂ်ပန္၏ အခ်ိဳးသည္ ၂၅၀% ရွိသည္။ ဒီႏိုင္ငံေတြက အေျဖေတြက အမွန္အတိုင္းမို႔ ရွင္းလင္းလွ၏။ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံလိူသူေတြအတြက္ စြန္႔စားမႈဘယ္ေလာက္ရွိသည္ဟု အေျဖအတိအက်ရႏိုင္သည္။

တ႐ုတ္ျပည္က တမ်ိဳး။သူ႔စနစ္ကလည္း႐ွဳတ္ေထြးလွ၏။ တရားဝင္စာရင္းမ်ားအရ တ႐ုတ္အစိုးရ၏ အေႂကြးႏွင့္ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳးက ၄၇.၆% ဟူ၏။ ဒီဂဏန္းသည္ အမွန္မဟုတ္ဟု လူတိုင္းသိၾကသည္။ တရားမဝင္စာရင္းမ်ားအရ မည္မွ်ဟု တိက်ေသာအေျဖမရွိ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အစိုးရသည္ ေငြကိုထုတ္ေပးသူျဖစ္သလို ေခ်းယူသူလည္း ျဖစ္ပါ၏။ ဗဟိုအစိုးရပိုင္ ဘဏ္မ်ားက ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႕ရြာ အစိုးရပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုမ်ားကို ေငြေခ်းငွားၾကသည္မွာ အေႂကြး၏အမ်ားစုျဖစ္ေလသည္။ ထိုေခ်းေငြအေႂကြးမ်ားပါေရတြက္လွ်င္ အေႂကြးႏွင့္ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳးက (၃၀၀%)အထိရွိမည္ဟု Institute of International Finance (IIF) က ခန္႔မွန္းထားသည္။

အစိုးရအခ်င္းခ်င္းေငြေခ်းၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုကိစၥကို လူမႈေရးလုပ္ငန္းလို႔ ေခၚ၏။ အရံႈးသာျပေနေသာ အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းအဝဝကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔မစြမ္းေသးမွီ အရံႈးခံလည္ပတ္ရေသာထံုးစံရွိ၍ လူမႈေရး welfare လုပ္ငန္းဟုေခၚျခင္းသည္ လြန္အ့ံမထင္။ ထိုေငြမ်ားကို ဆံုးရွံုးေငြမ်ားဟု ေခၚႏိုင္၏။ (ျမန္မာျပည္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ၏ အဓိကအဟန္႔အတားတစ္ခုမွာလည္း အရံႈးေပၚေနေသာ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားအား မဖ်က္သိမ္းႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။)

အစိုးရပိုင္ဘဏ္မ်ားက ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ေခ်းငွားရာတြင္လည္း အတိုးႏႈန္းက မေသးလွ။ အမ်ားစုေခ်းယူသူမ်ားက ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးထားျခင္းျဖစ္၏။ ထိုလုပ္ငန္းမွေငြမ်ားသည္ တ႐ုတ္ဂ်ီဒီပီ၏ သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔အထိ ရွိသည္။ တ႐ုတ္စီးပြားေရးကို အဓိကေမာင္းႏွင္ေနသည့္ အားလည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္အိမ္ျခံေျမေစ်းကြက္က ခိုင္မာသည္မဟုတ္။ ဆပ္ျပာဘူေဖာင္းလို အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲသြားႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံမႈမ်ား၏ အဓိကသည္လည္း အိမ္ျခံေျမျဖစ္၏။ ဒီဂ႑သာ ဒုကၡေရာက္လွ်င္ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးကို မ်ားစြာထိခိုက္မည္ျဖစ္၏။

ဒီလိုျဖစ္ခဲ့သည့္ သာဓကေတြလည္း ကမ႓ာမွာရွိခဲ့ပါသည္။ မၾကာေသးမွီက ဂရိႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းသည္ သာဓကျဖစ္၏။ ဂရိသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနည္းတူ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစနစ္အားေကာင္းကာ အစိုးရအခ်င္းခ်င္း ေခ်းယူမႈမွေငြမ်ားႏွင့္ လည္ပတ္ရင္း အေႂကြးႏြံနစ္သြားခဲ့ရသည္။ စီးပြားေရးျပန္လည္နလံထူေရးအတြက္ ေခ်းေငြမ်ားေလွ်ာ့ခ်ရန္ အစိုးရအေထာက္အပ့ံမ်ားျဖစ္ေသာ ပင္စင္လစာ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစသည္တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ရသျဖင့္ ဆႏၵျပမႈမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ ဥေရာပသမဂၢသည္လည္း ယူ႐ိုေငြဘီလီယံမ်ားစြာ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။

တ႐ုတ္ျပည္က ဂရိထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာႀကီးမားသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္လာလွ်င္လည္း ဂရိထက္ဆိုးဝါးေသာ အျဖစ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည္မွာမလြဲ။ ကမ႓ာ့စီးပြားေရးကိုပါ သူႏွင့္အတူ ဆြဲခ်သြားမည္ျဖစ္၏။ အေမရိကားႏွင့္ အာရွ၊ ဥေရာပအပါအဝင္ ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံအားလံုးလည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ စီးပြားေရးကပ္ႏွင့္ ေရွာင္လြဲႏိုင္မည္မဟုတ္။ ပညာရွင္မ်ားက လာမည့္ႏွစ္မ်ားျဖစ္ေသာ ၂၀၁၉ႏွင့္ ၂၀၂၀ တို႔ကို စီးပြားေရးေႏွးေကြးမည္ဟု ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားၾကၿပီးျဖစ္၏။ အေမရိကား၏ တေၾကာ့ျပန္စီးပြားတိုးတက္မႈအရွိန္သည္ ရပ္တန္႔ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ျပန္က်မည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ၂၀၀၈ စီးပြားပ်က္ကပ္ကို အစိုးရမွေငြမ်ားထုတ္ေခ်းၿပီး က်ားကန္ခဲ့ေသာတ႐ုတ္သည္ အေမရိကန္ႏွင့္ ဆက္လက္ရန္ျဖစ္ဖို႔ထက္ ေနာက္တေက်ာ့လာေတာ့မည့္ ကမ႓ာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈကို ရင္ဆိုင္ဖို႔က ပို၍အေရးႀကီးေနၿပီျဖစ္သည္။

ေမာင္လူေပတို႔ ေရႊျပည္ႀကီးသည္လည္း မၾကာမွီေရာက္လာေတာ့မည့္ ကမ႓ာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈအတြက္ ႀကိဳတင္၍ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ဖို႔အခ်ိန္ၾကၿပီဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ျမန္မာသည္ တရားအားထုတ္၊ တ႐ုတ္အားထားရသည့္ႏိုင္ငံျဖစ္ရကား တ႐ုတ္က တစ္ဆဒုကၡေရာက္လွ်င္ ျမန္မာက ႏွစ္ဆဒုကၡေတြ႕ဖို႔သာရွိ၏။တ႐ုတ္ကို လံုးဝနည္းပါးအားထားေနရသည့္ အေနအထားမွ ျပန္လည္႐ုန္းထြက္ေရးအတြက္ ကမ႓ာ့အလည္တြင္က်ဆင္းေနေသာ ႏိုင္ငံပံုရိပ္ကို ျပန္လည္ျမႇင့္တင္ဖို႔လည္း လိုအပ္ေနသည္။ ကမ႓ာ့လူဆိုးလူမိုက္အစိုးရတစ္ရပ္အျဖစ္နာမည္တြင္ေနေသာအေျခအေနမွ ႐ုန္းထြက္ေရးအတြက္ အားလံုးညီၫြတ္ၾကဖို႔လည္း လိုအပ္လွသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ အရင္အတိုင္း အခ်င္းခ်င္း မညီၫြတ္စြာျဖင့္သာ ဆက္လက္စခန္းသြားေနမည္ဆိုပါက ျမန္မာ့စီးပြားေရးတိုးတက္ေရးအတြက္ အလားအလာမ်ား ဆံုးရံႈးရသည္သာ ေတြ႕ၾကံဳရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ခ်စ္တဲ့အမိေျမ တိုးတက္ပါေစဟု ဆုမြန္ေခၽြလွ်က္။
ခ်စ္တဲ့
ေမာင္လူေပ

ကိုးကား https://www.google.com/amp/s/www.forbes.com/sites/panosmourdoukoutas/2018/11/24/debt-not-trade-war-is-chinas-biggest-problem/amp/