စာေပတမန္- ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသက လူ႐ြယ္ေလးတေယာက္အေၾကာင္း( သို႔မဟုတ္ )

ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ကုန္းေဒသက 
လူ႐ြယ္ေလးတေယာက္အေၾကာင္း(သို႔မဟုတ္ )

စာေပတမန္(မိုးမခစာအုပ္အညႊန္း)

(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၈

       

                            ( တစ္ )

တခါတခါမွာ သူဟာ ၾကမ္;ရွခက္ထန္ေနတတ္ၿပီး တခါတခါမွာေတာ့  သူဟာ ပ်ပ္ဝပ္က်ိဳးႏြံတဲ့ လူ႐ြယ္ တေယာက္ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ခ်ဳပ္တီးမ်ိဳသိပ္နိုင္လြန္းေသာလူ႐ြယ္ေလး တေယာက္အျဖစ္ သူ႔ကိုရႈျမင္ေနရျပန္တယ္။
 

ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႔ရဲ႕အေသြးအသားထဲမွာ ယုန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈမ်ဳိးနဲ႔အတူ ရန္သူကို ကုတ္ျခစ္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ဝန္မေလးတဲ့ နွင္းက်ားသစ္တေကာင္ရဲ႕ ရဲရင့္ေအးစက္မႈမ်ဳိးလည္းေရာ ေထြးစိမ့္ဝင္ေနခဲ့တာ ေတာ့ အေသအခ်ာ။
ေတြ႔ဖူးသမ်ွလူေတြထဲမွာ သူဟာလည္းပဲနီရိုးဘုရင္ရဲ႕ ေခါင္းကိုတေယာနဲ႔ ရိုက္ခြဲလိုက္ခ်င္တဲ့ အနည္းငယ္မ်ွ ေသာ လူနည္းစုထဲကတေယာက္ေသာလူပါပဲ။

                          (  နွစ္ )

အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စုပ္ယူထားဖို႔ အာရုံငါးပါးဟာ နိုးၾကားလန္ းဆန္းေနရမယ္။
အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖာက္ခ်တဲ့ေနရာမွာလည္းပဲ အာရုံေတြဟာ ရွင္းသန႔္စင္ၾကယ္ေနရမယ္။ အျဖစ္ အပ်က္ေတြဟာျဖစ္ၿပီးမွ ပ်က္တာလား။ ပ်က္ၿပီးမွ ျဖစ္တာလား။ ျဖစ္ခ်င္သလို ထထျဖစ္ၿပီး ပ်က္ခ်င္တဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူပ်က္ပ်က္သြားတာလား။ အျဖစ္နဲ႔အပ်က္ၾကားမွာ ဘာေတြမ်ားခ်ိတ္ဆက္ထား တာရိွေသးလဲ။
အျဖသ္အပ်က္ေတြဟာ တခါတခါ သူနဲ႔ အနီးဆုံးေနရာမွာ။ တခါတေလေတာ့ သူနဲ႔သိပ္အလွမ္းကြာေဝးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ။
တခါတခါမွာေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ သူ႔ကိုရႈျမင္ရေလ့ရိွၿပီး တခါတေလမွာ သူဟာ အျဖစ္အပ်က္ ေတြနဲ႔ကင္းလြတ္ေနတဲ့ဇုံထဲမွာ။
ဘာပဲေျပာေျပာ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲက သူ႔ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို စိတ္ျဖာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ မူဆိုလိုနီလိုကို အား ေပးေထာက္ခံခဲ့တဲ့ အက္ဇရာေပါင္းလို ကဗ်ာဆရာမ်ိဳးမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာခဲ့။

                           (သုံး)

လူစီ၊ သူေနတာက လူသူအေရာက္ အေပါက္ကင္းတဲ့အရပ္မ်ားမွာ...
လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနၿပီဆို အစြဲအလမ္ႀကီးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကိုတိုးတိုးညင္ညင္ ေလး႐ြတ္ ေနတတ္ တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ။
သူႀကိဳက္လို႔ ကူးေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးေတြဟာ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေရးထားတဲ့ သူ႔ လက္ေရးစာလုံးေတြ ေအာက္မွာ ကဗ်ာဆန္လို႔။
ရွည္ေမ်ာတြန္႔လိမ္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေရး သူျပန္ၾကည့္ၿပီး ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာဆန္ေနတာဘာဆန္းသလဲကြာ။ သူ႔ဟာသူ ေျပာလည္း ေျပာ။
ရယ္လည္းရယ္။ မႈန္ေတေတမ်က္နွာမ်ိဳးနဲ႔။
ကဗ်ာေတြအေပၚခ်စ္မက္ခဲ့တဲ့အဲဒီသူငယ္ခ်င္းဟာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္လိုပဲ သူ႔ဘဝထဲက ထြက္ခြာသြားခဲ့တာ ၾကာျမင့္လွေပါ့။
လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ ႀကိဳးကိုကုတ္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ။ အသံေတြကို ကုတ္ဆြဲေနတာ။
သူမ်ား အတြဲအဖက္မလုပ္တဲ့အသံေတြကို ဆြဲထုတ္ေနတာ။
ဒီတေယာက္ဟာဟာလည္းပဲ လြင့္ေမ်ာရီေဝသြားၿပီဆိုရင္ ေဘ့စ္ဂစ္တာကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္အသံေတြနဲ႔ တီးျပေလ့ရိွသူ။ သူ႔ရဲ႕ဘဝမွာအျဖစ္ခ်င္ဆုံးက ေဘ့စ္ဂစ္တာသမားတေယာက္။ ဘဝမွာ ေဘ့စ္ဂစ္တာ တစ္လုံးရယ္၊ မိခိုင္ရယ္ ၊ No 4 ရယ္ရိွေနရင္ ၿပီးျပည့္စုံျပီေပါ့ကြာ။ သူေသဆုံးသြားေတာ့  ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ လက္ဖ်ံလီွလီွေလးမွာ စိုက္ဝင္ေနတဲ့အပ္ဟာ တုန္ခါလို႔။
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျမစ္ေရအလ်ဥ္ကို ေငးရီမင္တက္ေနတတ္တဲ့ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ လူ တေယာက္ဟာ ျမစ္တစ္ျမစ္ထဲကို နွစ္ခါျပန္ဆင္းလို႔မရဘူးေျပာခဲ့တဲ့ ေဟရာကလိုင္တပ္စ္ကို အရမ္းအရမ္း ေႂကြ။

ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ ျမစ္တစ္စင္းစင္းကုိေတြ႔ရိွသြားၿပီဆိုရင္ပဲ သူဟာ ေဟရာကလိုက္တပ္စ္ ျဖစ္သြားခဲ့။ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ၿပီး တည္ၿငိမ္ေလးနက္စြာေတြးေခၚခဲ့။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ကတိုက္ခန္းတခုမွာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ ေႁမြမေၾကာက္ကင္းမေၾကာက္။ အလြင့္ကမ႓ာ ထဲေရာက္ေအာင္ လြင့္လြင့္သြားတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ပါပဲ။
အႏုပညာခံစားမႈ အားေကာင္းခဲ့ေသာ္လည္းပဲ သူတု႔ိရဲ႕ဘဝေတြဟာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ အဆုံးသတ္သြားခဲ့ ၾက။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၾက။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူတို႔ဟာ မပြင့္ခင္ကတည္းကေႂကြ လြင့္သြားခဲ့ေသာဆိုင္ ခီပန္းပြင့္မ်ား။
ကိုယ္တိုင္လည္း လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာေနခဲ့ဖူးသူျဖစ္ေလေတာ့ ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသမွာ အထိုင္ခ် ထားတဲ့သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့။

အထူးအားျဖင့္ အလြင့္ကမ႓ာထဲကလူေတြအေၾကာင္း။ အလြင့္ကမ႓ာထဲကရုန္းထြက္လာခဲ့တဲ့လူေတြ ေၾကာင္း။ အလြင့္ကမ႓ာထဲမွာပဲ လြင့္ေမ်ာၿပီးဆုံးသြားခဲ့တဲ့လူေတြအေၾကာင္း။ အထူးအားျဖင္ ့ အနာဂတ္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္။
ၿပီးေတာ့ ေမွာ္ထဲက လူေတြ၊ ဘဝေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ညေမႊးပန္းေတြ၊ လီလီပန္းေတြ....
ၿပီးေတာ့ ပစ္သံခတ္သံ၊ လက္နက္ႀကီးက်ည္ က်ကြဲသံ၊ ေျပးလႊား ေအာ္ ဟစ္သံ ေတြ ညိဳးညံေနတဲ့ မၿပီးဆုံးေသးေသာစစ္ပြဲေတြအေၾကာင္း..
ၿပီးေတာ့ ......
ၿပီးေတာ့ .......
ၿပီးေတာ့ .......
ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသမွာ အလံေတာ္တခုလႊင့္ထူထားတဲ့ သူ႔ဆီကေနတျခားဘာမ်ားရနိုင္ေသးလဲ မသိ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ထင္ပါသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတခုကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ အားလုံးရနိုင္လိမ့္မည္ဟု........

                          ( ေလး )

အေရးအသားေတြဟာ နာက်င္မႈထဲကေန ထြက္က်လာတာလား။ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္မႈကေန လြယ္လင့္တကူရရိွလာတာလား။
ဒါမွမဟုတ္ အ ေ႐ြ႕တခုဆီေျပာင္းလဲသြားေစခ်င္တဲ့စိတ္ခံစားမႈမ်ိဳးကပဲ ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ထဲကိုတိုးဝင္သြားဖို႔လႈံေဆာ္ အားေပးခဲ့တာလား။

မ်က္ဝန္းနက္နက္၊ ပိျပားေသသပ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ၊ ျမင့္မားေသာ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ေနဟန္ပန္။ တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔လီဗိုင္းဂ်င္းေဘာင္းဘီေကာက္ဝတ္လိုက္ရုံနဲ႔ သူဟာ ေခတ္ ၿပိဳင္ လူ႐ြယ္တေယာက္ ျဖစ္ သြားခဲ့ၿပီ။
အဲဒီေခတ္ၿပိဳင္လူ႐ြယ္ေလးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီ ေ႐ြ႕လ်ားေနတဲ့လူလား။ ကိုယ္ေပၚမွာ ဗုံး တစ္လုံးခ်ည္ေနွာင္ၿပီး လူအုပ္ႀကီးထဲမွာ ဝုန္းခနဲေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္မယ့္အစြန္းေရာက္ ဝါဒီတေယာက္လား ။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကို အလိုရိွေနတဲ့ လူသားအႏြယ္ဝင္လား။ အလကားေန ခလုတ္ဆြဲညႇစ္ ဖို႔ လက္တယားယားျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ေသြးႂကြတေယာက္မ်ားလား။

သူ႔ရဲ႕နွစ္သုံးဆယ္ထဲက  ကြၽန္ေတာ္ရရိွလာခဲ့ေသာ မိုးတစိမ့္စိမ့္အ ေမးပုစၧာမ်ား။

                             ( ငါး )

ေျပာမယ္ဆိုရင္ေပါ့။ သူဟာလည္း စက္တင္ဘာက်ည္ဆန္ေတြကိုသိမီွႀကဳံေတြ႔လာခဲ့တဲ့လူရြယ္တေယာက္။ တခုေသာစက္တင္ဘာမွာ ေသြးဆာေနတဲ့က်ည္ဆန္ေတြဟာ သူနဲ႔အနီးကပ္ဆုံးေနရာမွာ ေအာ္ဟစ္ပ်ံသန္း လာခဲ့တာ ။"ရွစ္ ေလးလုံး" ကိုသိမီခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈထဲမွာ ရွစ္ေလးလုံးရဲ႕ အရိပ္ေတြ၊အေရာင္ေတြ၊ အသံဗလံေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္ထြက္ေတာ့မွာမဟုတ္တဲ့နစ္ဝင္ျခင္းမ်ဳိး နဲ႔ေရာ ေထြးစိမ့္ဝင္ေနခဲ့တာ။ ရွစ္ေလးလုံးရဲ႕ထင္ရွားတဲ့အမွတ္အသားျဖစ္တဲ့ နာက်င္မႈဟာ သူ႔ရဲ႕အေရး အသားထဲမွာ တစ္ေနရာမဟုတ္ တစ္ေနရာရာမွာ သြား ေပၚေနတတ္တာ။

                      (  ေျခာက္ )

ရွာရင္ ေတြ႔လိမ့္မယ္၊ သုခၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက ဟာစရီပါးလို၊ ေတာ္တီလာဖလက္ထဲက ေကာင္ႀကီး ဂ်ဳိးလို၊ မိုဗီဒစ္ကို ေရဆုံးေရဖ်ားလိုက္ရွာေနတဲ့ ကပၸတိန္ေအဟက္လို။
ဘီတယ္လ္ထဲက ဂြၽန္လင္ႏြန္လို။ ပင္လယ္ျပာနဲ႔ တံငါအိုထဲက စင္တီယာဂိုလို။ လူနာေဆာင္အမွတ္ ၆ ထဲက နီကီတာလို။ ေန႔စဥ္ဘဝေတြထဲမွာ။ အေရးအသားေတြထဲမွာ။

 

သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီ အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ေနတာတခုေတာ့ရွိ။ သူရဲ႕အေရအသားထဲမွာ ဖရန္စစ္ဖူကူယားမား မပါဘူး။ ဆင္ျမဴယယ္ဟန္တင္တန္မပါဘူး။ အီလ်ာအာရင္းဘတ္မပါဘူး။ ဟိုဟိုဒီဒီေတြ အနည္းငယ္မွ်ေလာက္ပင္မပါဝင္တဲ့  "သူ႔" ကို "သူ" အျဖစ္နဲ႔ ျမင္ေတြ႔ေနရတာကိုက ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းသြားခဲ့ျပီ။
အေရးႀကီးဆုံးအခ်က္ကလည္။ "သူ"  ဟာ "သူ"  ျဖစ္ေန႔ဖို႔ပဲမဟုတ္လား။
အဲဒီ " သူ "  ဟာ .....
အစဥ္အလာေတြထဲက ၿဖဲထြက္လာခ်င္တဲ့လူလား။ နီတိေတြထဲမွာပဲ ေလးလံပိတ္မိတဲ့လူလား။ လစ္ဘရယ္ သမားလား။ အ ေ႐ြ႕တခုဆီ ေျပာင္းလဲသစ္ ဆန္းသြားေစခ်င္တဲ့လူတေယာက္လား။
......................လား။
......................လား။

......................လား။

ႏွစ္သုံးဆယ္ဟာ လူေတြ ၊ ဘဝေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ႏွစ္ကာလေတြနဲ႔ လက္က်န္မုတ္သုံမိုးေရစက္ေတြ ကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသကေန တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးဆင္းလာခဲ့ၿပီ။                              
                                          ( နိုင္     ဝင္ း    သီ )

စိတ္ကူးခ်ဳိခ်ဳိရဲ႕ စိမ္းျမပူေႏြးတဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းတခုျဖစ္ၿပီး ၾသဂုတ္လရဲ႕မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ ရဲရင့့္ လန္းဆန္းစြာ ပြင့္ဖူးခဲ့တဲ့အက္ေဆးစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ပါတယ္ ။
အဖုံးပန္းခ်ီနဲ႔ အတြင္းသရုပ္ေဖာ္ပုံေတြဟာ အခု အေမရိကကိုေရာက္ရိွေနတဲ့ပန္းခ်ီဆရာ သန္းေဌးေမာင္ရဲ႕ စုတ္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ သက္ဝင္ရုန္းႂကြလို႔ ေနပါတယ္ ။
စာအုပ္တန္ ဖိုး ၂၅၀၀ က်ပ္ နဲ႔ ၂၀၁၈ ခုနွစ္  ၾသဂုတ္လထဲမွာ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳစာအုပ္တိုက္ကေန ျဖန္႔ခ်ိေပး ထားပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း...။
                                              ( စာေပတမန္ )