အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ - ဟယ္​လို...ႏိုဝင္​ဘာ

ဟယ္​လို...ႏိုဝင္​ဘာ
အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ 

(မိုးမခ) ႏိုဝင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈

         အိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။ ကၽြန္​မ အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​တာ အ​ေတာ္​ၾကာပါၿပီ။ မႏွစ္​ကလည္​း အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​။ 

မႏွစ္တႏွစ္​ကလည္​း အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​။ တတိယႏွစ္​​ေက်ာင္​းသူဘဝကတည္​းက အိမ္​မျပန္​ျဖစ္​​ေတာ့ပါ။ မႏွစ္​တုန္​းက​ယခုလိုအခ်ိန္​တြင္​ ကၽြန္​မဘြဲ႔ယူ​ေနသည္​။ ယခုႏွစ္​တြင္​ သင္​တန္းတစ္​ခုတက္​​ေနရျပန္​သည္​။ က်န္​အခ်ိန္​မ်ားတြင္​အိမ္​ကို လြမ္​းလြမ္​း​ေဆြး​ေဆြးႀကီးမျဖစ္​​။ ႏွင္​း​ေတြအနည္​းငယ္​ထူပိန္​းလာသည္​့ ႏိုဝင္​ဘာတြင္​​ ေတာ့ ကၽြန္​မ၏လြမ္​းဆြတ္​မႈလည္​း ထူပိန္​းလာသည္​။ အိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။ ကၽြန္​မအိမ္​ကိုျပန္​ခ်င္​သည္​။ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးကိုလြမ္​းလာသည္​။​ ေကာင္​းကင္​တြင္​ ၾကယ္​တာရာမ်ားစံုလင္​စြာလင္​းလက္​​ေနသည္​။ 

လျပည္​့ဝန္​းက ႐ႊန္​း႐ႊန္​း​​ေတာက္​​ေတာက္​။ ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္​ အ​ေမ့အိမ္​တံခါးကိုသာ တ​ေဒါက္​​ေဒါက္​​ေခါက္​လိုက္​ခ်င္​မိသည္​။

           က်ံဳး​ေရျပင္​ထဲမွလမင္​းကို စတီးလက္​ရမ္​းမ်ား​ေနာက္​မွ​ ေငး​ေနမိသည္​။ က်ြန္​မသည္​ ထိုလမင္​းႀကီး ကို ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးထဲသို႔ ေနရာ​ ေရႊ႕လိုက္​ခ်င္​သည္​။ သို႔ဆိုလ်ွင္​ က်ြန္​မသည္​လည္​း ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးထဲမွ သဲ​ေသာင္​ခံု​ေလးအ​ေပၚသို႔ ​ေရာက္​သြား​ေလမည္​လား။ ဆူညံလွ​ေသာဆိုင္​ကယ္​အိတ္​​ေဇာသံမ်ားက လမင္း ကို ႏႈတ္​ခမ္​းတြန္​႔သြား​ေစသည္။ ၂၆ ဘီလမ္​းသည္​  တျဖည္​းျဖည္​းရႈပ္​​ေထြးလာ​ေနၿပီ။ ဆိုင္​ကယ္​သံမ်ားတိုး သြားခ်ိန္​တြင္​ လမင္​းက ဝိုင္​းစက္​လာျပန္​သည္​။ တၿငိမ္​့ၿငိမ္​့တသိမ္​့သိမ္​့ ျမစ္​ဧရာထဲကလမင္​းသည္​ ပို၍လွ သည္​ဟု က်ြန္​မထင္​ပါသည္​။ ယခုလိုညမ်ဳိးတြင္​ က်ြန္​မတို႔သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​စုသည္​ ၿမိဳ႕​ေလး၏အထက္​ဖက္​အရပ္​၌ရွိ​ေသာ သဲ​ေသာင္​ခံု​ ေရလယ္​က်ြန္​းသို႔ သြားၾကသည္​။

ငွက္​​ေပ်ာတံုး​ေလးမ်ား​ေပၚ ဆီမီးထြန္​း၍ ဆီမီးတစ္​​ေထာင္​​ေမ်ွာၾကသည္​။ မီး​ေမ်ွာပြဲမွျပန္​လာၿပီး​ေနာက္​ ကာ တြန္​းဆရာ ညိဳကိုႏိုင္​၏ကာတြန္​းျပပြဲသို႔ သြားၾကသည္​။ မီးပံုးမ်ားတြင္​​ေရးဆြဲထား​ေသာဟာသကာတြန္​းမ်ားကို သီတင္​း က်ြတ္​ပြဲ​ေတာ္​ႏွင္​့ယခုလိုတန္​​ေဆာင္​တိုင္​ပြဲ​ ေတာ္​တြင္​ ၾကည္​့ခြင္​့ရပါသည္​။ ကာတြန္​းအမ်ားစုသည္​ ​ေခတ္​ကာလ၏ ပုံရိပ္​ကို​ေဖာ္​ျပထားၾကသည္​။ 

ဆူညံစြာ​ေအာ္​ဟစ္​သြားၾက​ေသာ လူငယ္​တစု၏အသံမ်ားကိုၾကားရျပန္​သည္​။ ကာတြန္​းညိဳကိုႏိုင္​၏ဇာတ္​လိုက္​​ေက်ာ္​ ကိုရင္​သာ​ေဂါင္​၏ပါးစပ္​ႀကီးသည္​ ပိုို၍က်ယ္​သြားပါသည္​။ လမင္​းဝိုင္​း စက္​စက္​သည္​ ဘဲဥပံုျဖစ္​သြားသည္​။ ဆူညံသံမ်ားသည္​ ၇၇ လမ္​းထဲသို႔ ခ်ဳိးဝင္​သြားၾကသည္​။

            က်ြန္​မျပန္​အလာကို ​ေဖ​ေဖႏွင္​့​ေမ​ေမက အိမ္​လမ္​းခ်ိဳးက​ေလးက ​ေစာင္​့​ေနၾကသည္​။ "မီး​ေမ်ွာပြဲက ခါတိုင္​းႏွစ္​​ေတြလို စည​္​ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္​း​ေတြက​ေရာ ​ေကာင္​းရဲ႕လား"ဟု ​ေမ​ေမက​ဆီးေမးသည္​။​ ေဖ​ေဖက အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​​ေလးကို ျမန္​ျမန္​သြားခ်င္​​ေနပံုရသည္​။ က်ြန္​မသည္​ အိမ္​သို႔မျပန္​ျဖစ္​​ေသးပဲ ေဖ ေဖႏွင္​့​ေမ​ေမ၏​ေနာက္​သို႔ လိုက္​ခဲ့ရျပန္​သည္​။ တကယ္​​ေတာ့ က်ြန္​မသည္​လည္​း အိမ္​သို႔မျပန္​ခ်င္​​ေသးပါ။

အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​​ေလးမွာ လူစံုရွိသည္​။ ​ေမ​​ေမ့အစ္​မမ်ား၏ မိသားစုရွိၾကသည္​။​ ေ​မ့​ေမ့အစ္​မႀကီးႀကီးသက္​၏ေယာက်္​ားျဖစ္​​ေသာ ဘဘျမင္​့က ဂစ္​တာတီးတတ္​သည္​။ အ​ေမႀကီးတို႔အိမ္​ၿခံဝ​ေရာက္​လ်ွင္​ ၾကက္​သြန္​ဆီသတ္​​ ေနသည္​့ရနံ႔မ်ားႏွင္​့အတူ​ ေျမပဲဆံ​ေထာင္​း​ေနသည္​့အသံကိုပါၾကားရပါသည္​။ 

အ​ေမႀကီးက မယ္​ဇလီဖူး​ေလးမ်ားကို ျပဳတ္​ကာ​ေရညႇစ္​​ၿပီး​ေထာင္​းေနသည္္​။​  ေ​ဖ​ေဖက ယခုညအတြက္​ ဘီ ယာနည္​းနည္​း​ ေသာက္​ခြင္​့ကို ​ေမ​ေမ့ထံမွ ခြင္​့ ျပဳခ်က္​ယူထားၿပီးျဖစ္​သည္​။​ ေဖ​ေဖတို႔ မယားညီအစ္​ကို ငါး​ ေယာက္​ ဂစ္​တာတီးသီခ်င္​းဆို၍ ​ေဆး​ေပါင္​းခတဲ့ညဟု ေအာ္​ဟစ္​​ေနခ်ိန္​တြင္​ အ​ေမႀကီးကၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးႏွင္​့ မယ္​ဇလီဖူးသုပ္​​ေနသည္​။ ႀကီးႀကီးသက္​က ဘဘျမင္​့ကို မ်က္ေစာင္​းတ​ခ်က္​လွမ္​းထိုးသည္​။ ​"ေဆး​ေပါင္​းခတဲ့ည" ဟု အုပ္​စုလိုက္​မူးယစ္​​ေန​သူမ်ားက ​ေအာ္​ဟစ္​သြားခ်ိန္​တြင္​ က်ဴံး​ေရသည္​ လိႈင္​းဂယက္​မ်ားထသြားခဲ့သည္​။ လမင္​းသည္​ ရႈံ႕တြသြားသည္​။ ၾကယ္​တာရာမ်ား တစ္​ပြင္​့ႏွင္​့တစ္​ပြင္​့ လြန္​စြာ​ေဝးသြား ၾကျပန္​သည္​။

           က်ြန္​မသည္​လည္​း ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးႏွင္​့​ေဝး​ေနရသည္​မွာ မည္​သူ႔​ေၾကာင္​့နည္​းဟု ​ေမးခ်င္​လွပါသည္။ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးတြင္​ က်ြန္​မဆက္​လက္​သင္​ယူလို​ေသာ ပညာရပ္​မ်ားမရႏိုင္​ပါ။ ၿမိဳ႕ႏွင္​့​ေတာသည္​ ပညာ​ေရး ႏွင္​့ပတ္​သက္​၍ ကြာဟခ်က္​မ်ားစြာရွိ​ေန​ေသးသည္​။

ပညာဆက္​လက္​ဆည္​းပူးလိုသူတို႔သည္​ ၿမိဳ႕ျပသို႔လာ​ေနၾကရဆဲ။ သို႔ျဖင္​့ ႏိုဝင္​ဘာတိုင္​းတြင္​ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလး ႏွင့္အေဝးမွာ က်ြန္​မ​ေရာက္​​ေနခဲ့ရသည္​။ ဇာတိၿမိဳ႕​ေလး၏​ေဘးမွျဖတ္​၍စီးဆင္​းသြား​ေသာ ျမစ္​ဧရာ​ေရ အလ်ဥ္​တြင္​ ဆီးမီးတစ္​​ေထာင္​ပူ​ေဇာ္​ထား​ေသာ ငွက္​​ေပ်ာတံုး​ေဖာင္​​ေလး မ်ား ​ေမ်ွာ​ေနၾက​ေရာ့မည္​။ ​ 

ေ႐ႊဂူႀကီး​ေစတီ၊ ျမ​ေစတီ ႏွင္​့မဟာ​ေလးထပ္​​ေက်ာင္​းမ်ားရွိရာကမ္​းနဖူးတြင္​ မီး​ေမ်ွာပြဲကို လာ​ေရာက္​ဖူး​ေမ်ွာ္​ၾကည္​့ရႈၾကသူမ်ားျဖင္​့ စည္​ကား​ ေန​ေရာ့မည္​။ တရုပ္ျပည္​မွလာ​ေသာ မီးရႈးမီးပန္​း​ေဖာက္​သံမ်ား ဆူညံသြား ျပန္သည္​။ ယခု​ေနရာသည္​ က်ြန္​မ၏ ဇာတိ​ ေျမမဟုတ္​။ နန္​းၿမိဳ႕ရိုးသည္​ မီးရႈးမီးပန္​းမ်ားႏွင္​့အတူဆူညံစြာ ထြက္​လာ​ေသာ တ​ေဖာင္​း​ေဖာင္​းအသံမ်ား​ ေၾကာင္​့ တုန္​လႈပ္​သြားပံုရသည္​။​ ေရျပင္​တြင္​အရိပ္​ထင္​​ေန​ေသာ ပစၥင္​သည္​ သိမ္​့ခနဲလူးလြန္​႔သြားသလိုထင္​ရသည္​။

             က်ြန္​မသည္​ ရတနာပံု​ေနျပည္​​ေတာ္​​ေခတ္​က မင္​းတရားႀကီးတို႔၏ တန္​​ေဆာင္​တိုင္​ပြဲကို စိတ္​ကူး ၾကည္​့မိသည္​။ ထိုအ​ေၾကာင္​း အရာမ်ားကို က်ြန္​မမ​ေလ့လာျဖစ္​​ေသးပါ။ သို႔ျဖစ္​၍ ​ေရး​ေရးသာ မွန္​းဆႏိုင္​ပါသည္​။​ ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းတြင္​ မသိုးသကၤန္​းမ်ားလည္​း ရက္​လုပ္​​ေန​ေလာက္​ပါသည္​။​ ေရ​ေျမ႕သခင္​၏အနီးအပါး၌ ခစား​ေနၾက​ေသာ နန္​းတြင္​းသူနန္​းတြင္​းသားမ်ားသည္​ ဝတ္​​ေကာင္​းစားလွမ်ား ျဖင္​့ ျဖစ္​​ေနၾကလိမ္​့မည္​။

တရား​ေဒႆနာ​ေတာ္​မ်ားကို ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးမ်ားက ႐ြတ္​ဖတ္​သရဇၥ်ာယ္​ေနၾကလိမ္​့မည္​။ က်ြန္​မ ယခုရပ္​​ ေန​ေသာ​ ေနရာေလးသည္​ ၿမိဳ႕ျပင္​တစ္​​ေနရာျဖစ္​လိမ္​့မည္​။ နန္​းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးသည္​ ႏွင္​းဆီ​ေရာင္​သမ္​း​ေန​ေပလိမ္​့ မည္​။ ျပႆဒ္​္​က​ေလး​ေတြ၊ ျပအိုးက​ေလး​ေတြက​ေတာ့ ယခုလိုပင္​ အကြာအ​ေဝးညီညီျဖင္​့ အစီအရီျဖစ္​​ေန ၾကလိမ္​့မည္​။ ထိုအခ်ိန္က က်ံဳး​ေရျပင္​ထဲတြင္​ ၾကာျဖဴပြင္​့ ၾကာနီပြင္​့မ်ားရွိခဲ့​ေလသလားက်ြန္​မမသိႏိုင္​​ေတာ့ ၿပီ။

ယခု​ေနရာ​ေလးတြင္​​ေတာ့ နန္​းၿမိဳ႕ရိုးႀကီးအတြင္​း မဝင္​ဆန္​႔ႏိုင္​သည္​့ တိုင္​းသူျပည္​သားဇနပုဒ္​သားတို႔႔႔႔ သြား လာေနၾက​ေပလိမ္​့မည္​။ သူတို႔ အထဲမွ တခ်ိဳ႕​ေသာသူမ်ားသည္​ ​ေ႐ႊနန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းသို႔ ​ေရာက္​ဖူးခ်င္​ၾကလိမ္​့မည္​။​ ေ႐ႊ နန္​း​ေတာ္​ႀကီးအတြင္​းမွ ဘုရင္​ႏွင္​့နီးစပ္​သူမ်ား မိဖုရားႏွင္​့ပတ္​သက္​သူမ်ားလို အဝတ္​​ ေကာင္​းဝတ္​၍ အစားေကာင္း စားလိုၾကလိမ္​့မည္​။ ထိုသူမ်ားထဲတြင္​ လိုအင္​မျပည္​့ဝၾက၍ ခိုးသားဓားျပ ျဖစ္​သြားၾကသူမ်ားလည္​း ရွိႏိုင္​ပါသည္​။ ထိုသို႔​ေတြးမိသည္​့အခိုက္​အတန္​႔တြင္​ ပလက္​​ေဖာင္​း​ေဘးတြင္​ရပ္​ထား​ ေသာ က်ြန္​မ၏စကူဖီဆိုင္​ကယ္​​ေလးကို စိတ္​မခ်စြာလွည္​့ၾကည္​့မိပါသည္​။ ဆိုင္​ကယ္​​ေလးသည္​ ၿငိမ္​သက္​စြာျဖင္​့က်ြန္​မကို​ေစာင္​့​ေနရွာပါသည္​။ စကူဖီဆိုင္​ကယ္​​ ေလးက​ေတာ့ ရွိ​ေန​ေသးသည္​။ ရတနာပံု​ေနျပည္​​ေတာ္​၏သီ​ေပါမင္​းတရားက​ေတာ့ လြန္​ခဲ့​ေပၿပီ။

             ယခုလိုအခါသမယတြင္​ သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီး​ေရာ ပံ့သကူပစ္​တတ္​ပါသလားဟု က်ြန္​မ​ေတြးမိ ျပန္သည္​။ သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီး ပ့ံသကူပစ္​ခဲ့ဖူးလ်ွင္​လည္​း အနီးအပါးတြင္​ ခစား​ေနၾကသူမ်ားႏွင္​့ ​ေ႐ႊနန္​း​ ေတာ္​အတြင္​း​ေနထိုင္​ခြင္​့ရၾကသည္​့ ျပင္​သစ္​လူမ်ဳိး၊ အ​ေမရိကန္​လူမ်ဳိး၊ ဂရိလူမ်ဳိး၊ အာ​ေမးနီးယန္​းလူမ်ိဳးမ်ား ႏွင္​့အဂၤလိပ္​လူမ်ိဳးတခ်ဳိ႕တို႔သာရၾကမည္​့အ​ေၾကာင္​း ​ေတြးမိျပန္​သည္​။ သီ​ေပါမင္​းတရားႀကီးစိတ္​​ေကာင္​းရွိ၍ ယခုေနရာ​ေလးအထိ ပံ့သကူလာပစ္​လ်ွင္​​ေတာ့ သူဆင္​းရဲဇနပုဒ္​သားမ်ားလည္​း ပံသကူထုပ္​ကို ​ေကာက္​ရ ႏိုင္​ပါသည္​။ ပံ့သကူထုပ္​​ေကာက္​ရသည္​့ သူဆင္​းရဲသည္​ သာဓု​ေခၚဆို​ေပလိမ္​့မည္​။

က်ြန္​မ​ဇာတိၿမိဳ႕​ေလးတြင္​​​ေတာ့ ပ့ံသကူပစ္​ခဲ့ၾကဖူးသည္​။ အ​ေမႀကီးကလည္​း သူတတ္​ႏိုင္​သ​ေလာက္​​ေလး ပံ့သကူပစ္​တတ္​သည္​။​ ေဖ​ေဖ ​ေမ​ေမႏွင္​့က်ြန္​မတို႔ အိမ္​ျပန္​ၾကၿပီး မနက္​အ​ေစာႀကီးတြင္​ အ​ေမႀကီးကသူပိုင္​ပင္​စင္​​လစာ​ေလးမ်ားထဲမွ တခ်ဳိ႕ကို စာအိတ္​က​ေလးနဲ႔ ထည္​့ၿပီးပစ္​တတ္​သည္​။

​ ေဖ​ေဖက "အ​ေမ​ေနာ္​ က်​ေနာ္​မအိပ္​ပဲ ေခ်ာင္​း​ေနမွာဗ်" ဟု ျပန္​ကာနီးမွာ​ ေနာက္​တတ္​သည္​။  ေငြ​ေၾကး တတ္​ႏိုင္​သူမ်ား က​ေတာ့ လွဴခ်င္​သည္​့ပစၥည္​းမ်ား၊ ​ေငြ​ေၾကးမ်ားကို အိတ္​တလံုးျဖင္​့ထည္​့ၿပီး လမ္​းမ တ​ေန ရာရာမွာ တိတ္​တိတ္​​ေလးသြားခ်ထားခဲ့ၾက သည္​။ ပံ့သကူအလွဴဆိုသည္​မွာ ​ေရထဲသို႔ ​ေက်ာက္​ခဲပစ္​ခ်လိုက္​သလို မည္​သူ မွ် မရလိုက္​ပဲ နစ္​ျမဳပ္​ဆံုးရႈံးသြားတာမ်ဳိးမျဖစ္​​ေစရဟု က်ြန္​မၾကားဖူးခဲ့ပါသည္​။ ပံ့သကူပစၥည္​းလိုက္​ရွာ​ေန ၾကသူမ်ားကို မနက္​ခင္​း​ေဝလီ​ေဝလင္​းႏွင္​း​ေတြၾကားမွာ ျမင္​ခဲ့ရဖူးသည္​။

              "မီး​ေမ်ွာပြဲက စည္​​ေသးရဲ႕လားသမီး၊ ကာတြန္​း​ေတြ​ေရာ ​ေကာင္​းရဲ႕လား" ဟူသည္​့ ​ေမ​ေမ့အသံ ကို နီးကပ္​စြာၾကားလိုက္​မိသလိုခံစားရသည္​။ မီး​ေမ်ွာပြဲကို က်ြန္​မမႀကံဳႀကိဳက္​​ေတာ့တာၾကာပါၿပီ​ေကာ။

ကာတြန္​းမ်ားကအရင္​ကထက္​ပို၍​ေကာင္​း​ေနၾကမည္​ဟု ခန္႔​​႔မွန္​း​ေန မိျပန္​သည္​။ ကာတြန္​းဆရာ ညိဳကိုႏိုင္​တေယာက္​ ကာတြန္​းမွဆြဲပါ​ေသးရဲ႕လား။ အ​ေမႀကီးက်န္​းမာသည္​ဟု သတင္​းၾကားရပါသည္​။ အ​ေမႀကီး က​ေတာ့ သူ၏​ေခ်ြးႏွဲစာပင္​စင္​လစာမွ တတ္​ႏိုင္​သ​ေလာက္​​ေလးကို ပံ့သကူပစ္​​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။ ​

ေခတ္​သည္​ လ်င္​ျမန္​စြာ တိုးတက္​​ေနပါသည္​။ ပံ့သကူပစၥည္​းမ်ားလည္​း အရင္​ကထက္​တိုးတက္​လာပါက မည္​မ်ွ​ေကာင္​း​ေလမည္​နည္​း။ အိုးမဲ့အိမ္​မဲ့မ်ားအတြက္​ အိမ္​ၿခံ​ေျမစာခ်ဳပ္​စာတမ္​းမ်ား ပံ့သကူ။ ပညာ​ေရးပံ့သကူ။ နာတာရွည္​လူမမာမ်ားအတြက္​ ရာသက္​ပန္​​ေဆးဝါးကုသမႈ ပံ့သကူ။ စစ္​မက္​​ေရးရာထူ​ ေျပာရာ​ေဒသမွလူမ်ားအတြက္​ ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရးပံ့သကူ။ လက္​မ​ေထာင္​မျပ ရင္​ဘတ္​မ​ေကာ့ျပ မဏၭပ္​တိုင္​တက္​မျပသည္​့ ပံ့သကူမ်ား။ အ​ေထာက္​အပံ့ျဖစ္​​ေစ​ ေသာပံ့သကူမ်ားကို စိတ္​ကူးယဥ္​မိရင္​း တန္​​ေဆာင္​မုန္​းလျပည္​့ဝန္​းတြင္​ မထင္​မရွားျမင္​​ေနရသည္​့ ရွမ္​းရိုးမကို ​ေငးမိျပန္​သည္​။ ရွမ္​းရိုးမသည္​ မလင္​း တလင္​း ျဖစ္​ေနရွာသည္​။

           အခ်ိန္​မ်ားသည္​ တ​ေ႐ြ႕​ေ႐ြ႕ျဖင္​့ကုန္​ဆံုး​ေနပါသည္​။ ပဟိုရ္​စည္​မွတီးခတ္​လိုက္​မည္​့နာရီ​ေမာင္​းသံ ကို က်ြန္​မ မ​ေမ်ွာ္​လင္​့ပါ။ မျဖစ္​ႏိုင္​သည္​မ်ားကို က်ြန္​မမ​ေမ်ွာ္​လင္​့သင္​့ပါ။ သို႔​ေသာ္​ က်ြန္​မငယ္​စဥ္​ဘဝက ႏိုဝင္​ဘာကို​ေတာ့ ျပန္​ရခ်င္​​ေနမိျပန္​သည္​။ ဧရာဝတီျမစ္​ႀကီးသည္​ တရံ​ေရာအခါက ငလ်င္​လႈပ္​ခတ္​မႈေၾကာင့္ ေနာက္​ျပန္​စီးခဲ့ဖူးသည္​ဟု  ​ေဖ​ေဖက​ေျပာျပဖူးပါသည္​။

ဟယ္​လို...ႏိုဝင္​ဘာ၊ အခ်ိန္​တည္​းဟူ​ေသာယာဥ္​ရထားသည္​ က်ြန္​မထံသို႔ ​​ေပ်ာ္​ရႊင္​ျမဴးတူးစြာဆိုက္​ကပ္​ခဲ့ပါ​ ေတာ့။ က်ြန္​မ၏ ငယ္​စဥ္​​ေတာင္​​ ေက်းက​ေလးဘဝမ်ားကို တဆိတ္​စာက​ေလး​ေတာ့ ယူ​ေဆာင္​​ေပးခဲ့ပါ။  ေက်းဇူးျပဳ၍ ႏိုဝင္​ဘာ။

အိမ္​့ၾကည္​ျဖဴ