ေ အ ာ င္ ေ ဝ း ● ခ် စ္ လို႔ ေ ရ း တဲ့ က ဗ် ာ ( ၁ ၉ )

ေ အ ာ င္ ေ ဝ း ● ခ် စ္ လို႔ ေ ရ း တဲ့ က ဗ် ာ ( ၁ ၉ )
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၁၈

လြမ္းတယ္ဆိုတာလည္း၊ တာဝန္တခုလိုပါပဲ။

ငါက တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို လြမ္းတယ္
ဒါ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးတာဝန္
ငါ ထမ္းေဆာင္ေနတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့
တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးက
ငါ့ကို လြမ္းခ်င္မွ လြမ္းမယ္
အေရးမႀကီးပါဘူး။

ငါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္ႀကီးကို လြမ္းတယ္
ဒါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္ႀကီးရဲ႕တာဝန္
ငါ ထမ္းရြက္ေနတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္ႀကီးက
ငါ့ကို လြမ္းခ်င္မွ လြမ္းမယ္
အေရးမႀကီးပါဘူး။

ယုတ္စြအဆုံး
လူႏွင္းခ်ဳိကေန လူခါးအထိ
ငါ့ညီေတြ ငါလြမ္းတယ္။

ဒါေတြဟာ
ငါ့ပခုံးေပၚက
သမိုင္းတာဝန္ေတြ။

ငါက သမိုင္းကို
တာဝန္ မေပးႏိုင္ပါဘူး။

သမိုင္းကသာ
ငါ့ပခုံးေပၚ
တာဝန္ေတြ တင္ေပးလိုက္တာပါ။

ငါ့ပခုံးေပၚက အလြမ္းေတြ
ေလးလံလိုက္ပါဘိ။

ကစ္ပလင္း* က
"White man's burden" တဲ့။

ငါကေတာ့
"Exiled man's burden" ေပါ့။

လြမ္းတယ္ဆိုတာလည္း
တာဝန္္တစ္ခုပါပဲ။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ငါလြမ္းတယ္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္ႀကီးကို ငါလြမ္းတယ္။

ငါ တာဝန္ေက်သလား
မေက်ဘူးလား
... ... ... ...
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္မွပဲ သိေတာ့မယ္။ ။

*Rudyard Kipling(1865-19360

ေ အ ာ င္ ေ ဝ း
(ႏိုဝင္ဘာ ၂၄- ၂၀၁၈)