K ၿငိမ္းခ်မ္း - အိုဘယ့္ သတင္းစာေလာက
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၈
“ငါမေကာင္းလွ်င္ ငါ့ကိုေရး၊ ငါ့မိဖုရားမေကာင္းလွ်င္ မိဖုရားကိုေရး ငါ့သားသမီးမေကာင္းလွ်င္ သားသမီးကိုေရး၊ တရားသူႀကီးမေကာင္းလွ်င္ တရားသူႀကီးကိုေရး ၿမိဳ႕၀န္ မေကာင္း လွ်င္ ၿမိဳ႕၀န္ကိုေရး၊ မင္းတို႔သတင္းစာ၌ အျပစ္မရွိေစရ၊ နန္းေတာ္တြင္းသို႔ သတင္းစာတိုက္က မည္သူမဆို အဆီးအတားမရွိ ၀င္ထြက္ေစ”။
အထက္ပါစကားကို ဆိုခဲ့သူကေတာ့ ...
(၁) ဦးေန၀င္း၊ ဦးသန္းေရႊ စစ္အစိုးရ ၂ ဆက္၊
(၂) ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ
(၃) ယခု NLD အစိုးရ ...
မည္သည့္မင္းလက္ထက္ကေျပာဆိုခဲ့သနည္း ဆိုၿပီး ပေဟဠိ ၀ွက္လိုက္လို႔ကေတာ့ ေရြးခ်ယ္ေျဖဆိုသူအားလံုး မွားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အထက္ပါ အစိုးရလက္ထက္မ်ားမွာ တေယာက္မွ မေျပာခဲ့ၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါ တယ္။
ျပည္သူတင္ေျမွာက္တဲ့ သမၼတစနစ္မွာေတာင္ မဟုတ္ဘဲ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ျဖစ္တဲ့ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ သတင္းစာေလာကအေပၚ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တဲ့ အာမခံ ခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ထြက္စကားျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သတင္းစာေလာကရဲ႕ေရွ႕ေျပး မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ရတနာပံုသတင္းစာမွာ အမိန္႔ေတာ္တရပ္အေနနဲ႔ကို ေရးသားထား တယ္လို႔ ဘိုး၀ဇီရစာအုပ္မွာ အတိအလင္းထည့္သြင္းထားပါတယ္။
ယေန႔ေခတ္လို အစိုးရ၊ စစ္တပ္ အစရွိတဲ့ အာဏာရယႏၱရားေတြက သတင္းစာအေပၚ သတင္းသမားမ်ားအေပၚ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးဖမ္းသလို တရားစြဲဆို ေထာင္ခ်အျပစ္ ေပးတဲ့ကာလမွာ မင္းတုန္းမင္းအမိန္႔ေတာ္လိုမ်ိဳး အာမခံေပးမယ့္သူမ်ားေပၚလာႏိုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ယေန႔သတင္းစာေလာက။
တိုင္းျပည္ရဲ႕ စတၳဳတၱမ႑ဳိင္၊ ျပည့္မ်က္လံုးအစရွိသျဖင့္ တင္စားေခၚေ၀ၚမႈေတြနဲ႔ တကယ္တကယ့္အဖမ္းခံရခ်ိန္ေတြမွာ အာမခံေတာင္ေပးမရတဲ့ ပုဒ္မေတြနဲ႔။ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္း အေျဖရွာ နည္းဆိုတာ အာဏာပိုင္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွအသံုးျပဳျခင္းမရွိတဲ့ ယေန႔သတင္းစာေလာက။
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေျပာရွာပါတယ္။ သတင္းသမားတိုင္းမွန္တယ္လို႔ မဆိုလိုခ်င္ေပမယ့္ အစိုးရ(တရားစြဲဆိုသူမ်ား)က ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္ေန တယ္လို႔ သမုတ္ခံရတဲ့ ယေန႔သတင္းစာေလာက။
သိသင့္တာထက္ ပိုသိထားရင္ အသက္အႏၱရာယ္ထိ ဒုကၡေပးလာႏိုင္တဲ့ ယေန႔သတင္းစာေလာက။
တဖက္ကလည္း အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ထင္ျမင္မွတ္ခ်က္ေတြေပးခံေနရတဲ့ သတင္းစာေလာက။ အဲဒီသတင္းစာေလာကဟာ ဘယ္လိုစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြရွိေနသလဲ။ ဘယ္လိုအခြင့္ အေရးေတြ ရသင့္ေနတာလဲဆိုတာသိဖို႔ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာမႀကီး (ေဒၚ) ခင္မ်ိဳးခ်စ္ေရးခဲ့တဲ့ သတင္းစာေလာက (စတၳဳတၱအႀကိမ္) အမည္ရွိ စာအုပ္ထဲသြားေရာက္ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈၾကရေအာင္ပါ။
(ေဒၚ)ခင္မ်ိဳးခ်စ္ဟာ ၁၉၃၇ခုႏွစ္ကစၿပီး တိုးတက္ေရးမဂၢဇင္း၊ ဘားမားဂ်ာနယ္၊ အိုးေ၀သတင္းစာ၊ တိုင္းရင္းသူဂ်ာနယ္၊ ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာ၊ လုပ္သားျပည္ သူ႔သတင္းစာတို႔မွာ အယ္ဒီတာအျဖစ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမႀကီးဟာ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၂ ရက္ အသက္ ၈၄ႏွစ္အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
သတင္းစာလုပ္ငန္းဆိုတာဘယ္လိုလဲ၊ သတင္းစာလြတ္လပ္မႈဆိုတာ ဘာလဲ၊ သတင္းစာေလာကအတြက္ အရည္အခ်င္းေတြ ဘာလဲ၊ သတင္းေခါင္းႀကီးပိုင္းက ဘယ္လို အေရးႀကီးလို႔လဲ၊ သတင္းေဆာင္းပါးႏွင့္ ေ၀ဖန္ေရးေဆာင္းပါးေတြက ဘယ္ေလာက္အေရးပါအရာေရာက္သလဲဆိုတာေတြကိုေတာ့ ယခုစာအုပ္က အေျဖေပးႏိုင္ပါတယ္။
စာအုပ္မွာ အခန္း(၁၂)ခန္း ပါ၀င္ၿပီး စာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာမႀကီးရဲ႕အမွာ၊ သတင္းစာဆရာ့လက္သံုး၀ါဒ
အခန္း(၁)။ စတုတၳမ႑ိဳင္
အခန္း(၂)။ သီတင္းစာလြတ္လပ္မႈ
အခန္း(၃)။ သတင္းစာႏွင့္လူထု
အခန္း(၄)။ သတင္းစာလုပ္ငန္း
အခန္း(၅)။ သတင္းစာေလာကအတြက္ အရည္အခ်င္း
အခန္း(၆)။ သတင္းစာႏွင့္အလုပ္သမား
အခန္း(၇)။ ေခါင္းႀကီးပိုင္း
အခန္း(၈)။ သတင္းႏွင့္ သတင္းယူနည္း
အခန္း(၉)။ သတင္းစာေဆာင္းပါးႏွင့္ ေ၀ဖန္စာေဆာင္းပါး
အခန္း(၁၀)။ သတင္းေထာက္လွမ္းျခင္း အတတ္
အခန္း(၁၁)။ သတင္းစာ၏အျခားအစိတ္အပိုင္းမ်ား
အခန္း(၁၂)။ ဗမာျပည္သတင္းစာေလာက စတဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဖတ္ရႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာနယ္ဇင္းအတတ္ပညာ၊ သတင္းအတတ္ပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္ၾကားေပးတဲ့ေက်ာင္း၊ တကၠသိုလ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရေခတ္ေတြမွာလည္း မဂၢဇင္း အနည္းငယ္ကို စည္းကမ္းတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္စိစစ္ေရးလိုဌာနဖြင့္ၿပီး ထုတ္ေ၀ခြင့္ျပဳခဲ့တာကကလြဲလို႔ ပုဂၢလိကသတင္းစာဆိုတာၾကားေတာင္မၾကားခဲ့ၾကပါဘူး။ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း မွ ထုတ္တင္စနစ္ေျပာင္းထုတ္ေ၀ခြင့္ရခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆယ္စုနစ္တခုစာမရွိေသးေသာ္လည္း သတင္းသမားမ်ားတရားစြဲဆိုခံထားရမႈမ်ားကေတာ့ အမႈေပါင္း ၄၀ေက်ာ္ရွိတယ္ လို႔ စစ္တမ္းတခုမွာဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ မင္းတုန္းမင္း သမၼတတင္ရမလိုကို ျဖစ္မေနဘူးလား။
အဲေတာ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ဆိုတာ ဘာလဲ။ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ သတင္းစာလုပ္ငန္းပညာရပ္ေတြသိရဖို႔ သတင္းစာေလာကထဲ ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈၾကည့္ၾကပါစို႔။
“ကၽြန္ုပ္တို႔ျမန္မာ့အယူအဆ၌လည္း မင္း၊ ပုဏၰား၊ သူေဌး၊ ဆင္းရဲသားဟုဆိုအပ္ေသာ အမ်ိဳးေလးပါးရွိ၍ ထိုအမ်ိဳးေလးပါးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္တာ၀န္မွာ မင္းက်င့္တရားပင္ျဖစ္ သကဲ့သို႔ စတုတၳမ႑ိဳင္ဟူေသာ သတင္းစာ၏လြတ္လပ္မႈကို ေစာင့္ထိန္းရန္တာ၀န္မွာလည္း လူထုေခတ္တြင္ ဒီမိုကေရစီက်င္စဥ္ပင္ျဖစ္သည္။ သတင္းစာသည္ ျပည္သူ႔နား ျပည္သူ႔မ်က္စိ၊ ျပည္သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္တူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းစာလြတ္လပ္မႈမရွိေသာ တိုင္းျပည္မွာ မ်က္စိကန္း နားပင္း စကားအေသာသူႏွင့္ မျခားေတာ့ေပ။” (စာ-၁၇ စတုတၳ မ႑ိဳင္မွ)
သတင္းစာေတြရဲ႕လြတ္လပ္မႈဆိုတာကေရာဆိုတာကိုလည္း “ သတင္းစာမ်ားသည္ မဖြယ္ရာေသာ မုဒိန္းက႑မ်ားကို ေဖာ္ျပကာ လူတို႔၏အက်င့္စာရိတၱကို ပ်က္ျပားေစသည္။ သတင္းစာ လြတ္လပ္မႈဟု အမည္တပ္ကာ စည္းကမ္းမဲ့ေရးသားၾကသည္။ လင္ကြာ မယားခိုး၊ အေလာင္းအစား၊ ခိုးမႈသတ္မႈတို႔ကိုအသားေပးေဖာ္ျပျခင္းျဖင့္ လူတို႔၏တိရစၦာန္ စိတ္မ်ား ယုတ္မာမႈမ်ားကို အားေပးသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ သတင္းစာ၏လြတ္လပ္မႈေပေလာ”။(စာ-၁၇)
“လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္မေပးဘဲ လူထု၏ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားျခင္းသည္ လြတ္လပ္စြာေတြးေတာေသာစိတ္ကို အက်ဥ္းေထာင္ခ်ထားသည္ႏွင့္တူေလသည္။ လူေလာကတြင္ မိမိႏွင့္ သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တိုင္း မေျပာရ မေရးရဟု ပိတ္ပင္ထားလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္မႈ မရွိေတာ့ေပ။ လြတ္လပ္စြာ ကန္႔ကြက္ခြင့္လြတ္လပ္စြာသေဘာတူႏိုင္ ခြင့္ဆို၍ရွိေစရမည္။ ယူဆပံုကြဲလြဲသည္ကို လ်စ္လ်ဴရႈႏိုင္ရမည္။ လူတစ္ဦး၌ျဖစ္ေစ လူတစ္စု၌ျဖစ္ေစ မိမိႏွင့္သေဘာ မတိုက္ဆိုင္သူတို႔အား ေျပာဆိုခြင့္မေပး မိမိတို႔ယူဆခ်က္မွတစ္ပါး အျခားယူဆ ခ်က္ မရွိရဟု ပညတ္ျခင္းသည္ သေဘာထားေသးသိမ္သည့္အလုပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအလုပ္မ်ိဳးသည္ လုပ္သူႏွင့္ခံရသူ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးအား အက်ိဳးပ်က္စီးေစတတ္ေလသည္။ ” ( စာ-၂၁)
“လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သတင္းစာႏွင့္ အစိုးရတို႔ ဆက္ဆံမႈ မည္သို႔နည္းဟူေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ေပၚလာခဲ့သည္။ သတင္းစာဆရာတို႔သည္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္မရွိ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားႏိုင္ခြင့္ မႈကို လက္မလႊတ္လိုၾက၍ အစိုးရမ်ားကလည္း တိုင္းျပည္ကိုထိခိုက္နစ္နာေစမည့္ အေရးအသား အထင္အျမင္လြဲမွားေစမည့္ သတင္းမ်ားကို ကန္႔ကြက္တားဆီးလို ၾကေပသည္။ ထိုျပႆနာမွာ အစိုးရႏွင့္ သတင္းစာ ရွိသည့္ႏိုင္ငံတိုင္းမွာပင္ ေပၚေပါက္သည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္ျဖစ္ေနသည့္အခါႏွင့္ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း အေရးဆိုစကားကမ္းလွမ္း ေနသည့္အခါမ်ားတြင္ သတင္းစာအေရးအသား မလိမ္မာမႈေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္အခ်င္းခ်င္း အထင္အျမင္လြဲရသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သတင္းစာမ်ားက မေရးသင့္မေဖာ္သင့္သည္ကို ထုတ္ေဖာ္ေရးသားသျဖင့္ ရန္သူ႔ထံ မေရာက္သင့္ေသာသတင္းမ်ားေပါက္ၾကားရသည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း အစိုးမ်ားက အေၾကာင္းျပ၍ သတင္းစာမ်ားကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုၾကသည္။” (စာ-၂၅)
“သတင္းစာမ်ား၏ အဓိကတာ၀န္မွာ ေလာကတစ္ခုလံုးတြင္ လူအမ်ားဘာလုပ္ေနသည္ကို ေတြး၍ ဘာကိုစဥ္းစားေနသည္ကိုသိရန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းစာအလုပ္ကို လုပ္ ကိုင္သူမ်ားသည္ အမ်ားဆံုးေသာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ က်ယ္၀န္းေသာ ဗဟုသုတႏွင့္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္မ်ားရွိရမည့္အျပင္ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္စြာ သိျမင္တတ္သည့္အေလ့ႏွင့္ အက်ိဳး အေၾကာင္း စပ္ဟပ္စဥ္းစားတတ္ေသာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကို ေမြးဇာတိက ပါလာရံုမွ်မျဖစ္ေစဘဲ အက်င့္လုပ္၍လည္း ပါရမီကုိပို၍ရင့္သန္ေစရမည္။ ေအာက္ပါတို႔မွာသတင္း စာအလုပ္ ကိုပိုမိုစနစ္တက်ေလ့လာလိုက္နာေစရန္အတြက္ သတ္မွတ္ေသာစည္းကမ္းခ်က္မ်ားျဖစ္ေလသည္။”(စာ-၇၅)
(၁) တာ၀န္ (၂) သတင္းစာလြတ္လပ္မႈ (၃) အခ်ဳပ္အခ်ယ္ကင္းမႈ(၄) ေစတနာေကာင္းမႈ (၅) မ်က္ႏွာမလိုက္မႈ(၆) သမာသမတ္ရွိမႈ (၇) သန္႔ရွင္းမႈ အစရွိတဲ့အခ်က္မ်ားကို ျပည့္စံု စြာ စာအုပ္မွာဖတ္ရႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီး အခန္း၆ မွစကာ အထူးသတင္းေထာက္၊ အယ္ဒီတာဆိုသည္ကား၊ သတင္းစာဆရာ ၊ လန္ဒန္တိုင္းအယ္ဒီတာ၊ အယ္ဒီတာေတြ၊ စစ္သတင္းေထာက္၊ ပါလီမန္ သတင္းေထာက္၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္၊ သတင္းျဖန္႔ခ်ိေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ ဆင္ဒီကိတ္မ်ား၊ ေခါင္းႀကီးပိုင္း၊ သတင္းႏွင့္ သတင္းယူနည္း၊ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္ျခင္း၊ အစုလိုက္ ေတြ႔ဆံုုျခင္း၊ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို ေရးသားျခင္း၊ ထင္ျမင္ခ်က္အတြက္ ေမးျမန္းျခင္း၊ အထူးေဆာင္းပါးအတြက္ ေမးျမန္းျခင္း၊ သတင္းေဆာင္းပါးႏွင့္ ေ၀ဖန္ေရးေဆာင္းပါးမ်ား၊ စာအုပ္ ေ၀ဖန္ျခင္း၊ ရုပ္ရွင္ျပဇာတ္ေ၀ဖန္ျခင္း၊ သတင္းေထာက္လွမ္းျခင္း အတတ္၊ ဘာကိုရွာရမလဲ၊မေတာ္တဆထိခိုက္မႈ၊ ေလယာဥ္ပ်ံပ်က္က်မႈ၊ မီးရထားေမွာက္မႈ၊ ရာထူးခန္႔ထားျခင္း၊ အခမ္းအနားပြဲ၊ တရားရုံးသတင္း၊ ရာဇ၀တ္မႈ၊ကြာရွင္းမႈ၊ ကပ္ဆိုက္မႈမ်ား၊ ကိစၥအလိုက္သတင္းေထာက္လွမ္းျခင္း၊ သတင္းေထာက္အလုပ္တာ၀န္၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ သ တင္း၊ ႏိုင္ငံေရးသတင္းေထာက္အရည္အခ်င္း၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း၊ မဲဆြယ္ေရးလုပ္ငန္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ တရားပြဲႏွင့္ အစည္းအေ၀းသတင္း၊ ေဟာေျပာပြဲ၊ စည္းေ၀းပြဲ၊ ကစား ခုန္စား သတင္း၊ သတင္းစာ၏အျခားအစိတ္အပိုင္းမ်ား၊ ရုပ္ျပသတင္းစာ၊ ဓာတ္ပံုပညာ၊ သတင္းဓာတ္ပုံအမ်ိဳးအစား၊ စံျပဓာတ္ပံုမ်ား၊ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းမ်ား၊ အထူးေဆာင္း ပါးမ်ား၊ သတင္းစာဆရာ၏ဗဟုသုတ၊ ေကာ္လံေဆာင္းပါး၊ အလြတ္ေဆာင္းပါးေရးျခင္း၊ သတင္းစာဆရာႏွင့္စာေရးဆရာ၊ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္မ်ား အစရွိတဲ့က႑မ်ားကို ေခါင္းစဥ္အလိုက္ ေရးသားျပဳစုထားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္သတင္းစာေလာက မွာေတာ့ ဗမာျပည္သတင္းစာေလာက သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ အက်ဥ္းခ်ံဳးၿပီး အပိုင္း ၅ ပိုင္းခြဲကာ ေရးသားထားပါတယ္။
(၁) အထက္ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္တုိ႔ မသိမ္းပိုက္မီအခါက ထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကေသာ သတင္းစာမ်ား
(၂) ျမန္မာတျပည္လံုးကို အဂၤလိပ္တို႔သိမ္းပိုက္သည့္ေနာက္ ႏိုင္ငံေရးေခတ္ မရွိမီအခါက ထုတ္ေ၀ၾကေသာ သတင္းစာမ်ား
(၃) ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးေခတ္ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ထုတ္ေ၀ၾကေသာ သတင္းစာမ်ား
(၄) ျမန္မာျပည္ကို ဂ်ပန္တို႔ႀကီးစိုးေနသည့္အခါက ထုတ္ေ၀ၾကေသာ သတင္းစာမ်ား
(၅) ဂ်ပန္တို႔ထြက္ေျပးၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္တို႔၀င္ေရာက္လာေသာအခါက ထုတ္ေ၀ၾကေသာ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ယခုလြတ္လပ္ၿပီး ပစၥကၡသတင္းစာမ်ား ဆိုၿပီး သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္အေထာက္အထား အကိုးအကားမ်ားနဲ ႔ေရးသားျပဳစုထားတာေတြကို ဖတ္ရႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳစုထားတယ္လုိ႔ဆိုရမွာ ဆရာမႀကီးက ႏိုင္ငံတကာသတင္းစာ အေျခအေနအရပ္ရပ္မ်ားနဲ႔ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားကို အေထာက္အထားနဲ႔တကြ ကိုးကားေရးသားထားတာေတြ႔ရလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ယခု သတင္းစာေလာကစာအုပ္ဟာ သတင္းစာေလာကအေၾကာင္း အေထြေထြမ်ားအျပင္ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းပိုင္းမွာ မက်န္ သမိုင္းဆိုင္ရာအေထာက္အထား အျဖစ္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းသဖြယ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သတင္းစိတ္၀င္စားသူ၊ သတင္းသမားျဖစ္လိုသူမ်ားအတြက္ အကိုးအကားစာအုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တဖက္က သတင္းသမားရဲ႕ ေထာက္ျပ ေရးသားေျပာဆိုခ်က္မ်ားကိုလည္း တံု႔ျပန္မယ့္ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူအပိုင္းဘက္ကလည္း ေလ့လာဖတ္ရႈဖို႔သင့္ပါေၾကာင္း ညႊန္းဆိုလိုက္ရပါတယ္။
ဒါမွလည္း သတင္းစာေလာက လာရာနဲ႔ လားရာကို သိမွ ဟန္ခ်က္ညီညီထိန္းညွိႏိုင္မွ ျပည္သူ႔အစိုးရ မုခ်ျဖစ္မွာ မဟုတ္လား ။ ။
Comments