ေမာင္စြမ္းရည္ - မန္းတကၠသုိလ္ ကဗ်ာဆရာတဦး တကၠသုိလ္ေမာင္ထြန္းေ၀ (၁၉၃၃-၂၀၁၈)
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၈
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မႏၱေလးတကၠသုိလ္က စာေရးဆရာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့တာပါကလားလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။
မန္းတကၠသုိလ္မျဖစ္ခင္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ရဲ႕လက္ေအာက္ခံ ေဒသေကာလိပ္ေပါ့။ ေဒသေကာလိပ္ ကာလအစမွာပဲ ဦးသိန္းေဖျမင့္၊ ေဇယ်ာေမာင္ (မန္းတကၠသုိလ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးကုိေလး)၊ ေဒါက္တာ ထြန္းေရႊ၊ ေဒၚအုန္း၊ ေဒၚအမာတုိ႔စတဲ့ စာေရးဆရာေတြကုိ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးျဖစ္ လုိက္ေတာ့အေတာ္ျခားသြားခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္သာရ၊ ေမာင္သာႏိုး (ေမာင္သိဂၤါ)၊ ေမာင္ေပါက္စည္)မန္းတကၠသိုလ္)၊ တကၠသိုလ္၀င္း၊ တကၠသိုလ္ေမာင္ထြန္းေဝ၊ ေမာင္ေအာင္သွ်န္၊ ဘုတလင္ခ်စ္ေလး စတဲ့ကေလာင္ရွင္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနာက္ေခတ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေခတ္ျဖစ္ၿပီး ပိုမ်ားလာပါတယ္။ တင္မိုး၊ ၾကည္ေအာင္၊ ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)၊ ညြန္႔ေအး(အင္းဝ)၊ ပင္းယေဌး၊ ပင္းယေမႊး၊ အ႐ိုင္း(ေရႊမန္းညာေျမ)၊ ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္၊ ဓမၼ၀တီေမာင္ေငြစန္း၊ ေစာလူ၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ေရႊဘိုတူးမာ၊ ေမာင္သီလာ၊ သလႅာေမာင္သင္းရီ(ေဇာ္ေဇာ္ ေအာင္) စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ တင္မိုးရဲ႕ ဖလ္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ထြက္ေပၚလာၿပီး စာေပဗိမာန္ဆုရတယ္။ (၁၉၅၈) မွာေပါ့။ ဒီေတာ့မွ တင္မိုးရဲ႕ေရွ႕က ေနာင္ေတာ္ကဗ်ာဆရာ ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ တကၠသိုလ္ထြန္းေဝ၊ ဘုတလင္ခ်စ္ေလး၊ ေမာင္ေပါက္စည္တို႔ပါ ကဗ်ာစာအုပ္အျဖစ္ ကဗ်ာစုေလးေတြ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ျပန္လည္ထုတ္ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ တင္မိုးကစၿပီး အမ်ဳိးသားစာေပဆုရလာၾကတာ လည္း ဆက္တိုက္ပါ။ တင္မိုး၊ ၾကည္ေအာင္၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ကိုေလး(အင္ဝဂုဏ္ရည္)၊ ဘုတလင္ခ်စ္ေလး တဲ့။ တင္မိုးက “ဖလ္မီးအိမ္” ကဗ်ာနဲ႔ ဆုရၿပီးေနာက္ ကေလးကဗ်ာေတြ ဆက္ထုတ္တယ္။ ကေလးကဗ်ာဆု ရျပန္ေတာ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကပဲ မံုရြာဝင္းေဖ၊ ေမာင္သန္းေဌး၊ ေမာင္မ်ဳိးျမတ္၊ ေရဦးျမင့္ေမာင္၊ ေမာင္မ်က္သွ်င္၊ ေမာင္စန္းေသာ္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားကဗ်ာဆရာေတြက ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ ဆက္ထုတ္ၾက ျပန္ေတာ့ ေမာင္သန္းေဌး၊ ေမာင္မ်ဳိးျမတ္ ညီအကိုက ကေလးကဗ်ာ ပထမနဲ႔ ဒုတိယဆု အသီးသီးရၾကၿပီး မံုရြာဝင္းေဖက တတိယဆုရတယ္။ (ခုႏွစ္တူပါ။)
သူတို႔ေနာက္မွာ ဂ်ဴး၊ ႏုႏုရည္(အင္းဝ)၊ နန္းေတာ္ေရွ႕ မဝင္းျမင့္၊ မဝင္း(ျမစ္ငယ္) စသျဖင့္ေက်ာင္းသူ ကေလာင္ရွင္ေတြ အစုတစု ေပၚထြက္လာျပန္ပါတယ္။ ႏုႏုရည္(အင္းဝ)က အမ်ဳိးသားစာေပဆုရတယ္။ အဲ့ေနာက္က အစုထဲကလည္း ညီပုေလးက ဆုရျပန္တယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ လမ္းေၾကာင္းက ေျပာင္းသြားၿပီ။ ဝတၳဳရွည္ဆုေတြခ်ည္း ရၾကျပန္တယ္။ ခုလို စာေပဆုေတြ ရၾကျပန္ေတာ့ ကိုယ့္တကၠသိုလ္အတြက္ ဂုဏ္ယူမိတာ အမွန္ပါ။ မဆန္းဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုလိုဂုဏ္ယူေၾကာင္း ထထၿပီးေျပာျပန္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ကလည္း မ်က္စိေနာက္မွာေပါ့ေနာ္။ မတက္ႏိုင္ဘူးေလ။(ကိုကိုးကၽြန္းျပန္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ဆိုတာေတာင္ ေရတြက္ ေနေသးတာပဲ။ “ေထာင္ဆု”လည္း ဂုဏ္ယူေနျပန္ၿပီလို႔ ေျပာၾကမွာစိုးလို႔ ေအာင့္ထားရပါတယ္။)
ဆုရတာ မရတာ အပထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မန္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္သားေတြထဲက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ဆုရၿပီလဲ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ထြက္ၿပီလဲ စသျဖင့္ လူငယ္ေျခတက္ေတြက အရင္လုပ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျပည္ပမွာဆိုေတာ့ ကိုးကားစရာေတြ စနစ္တက်လုပ္ဖို႔ မလြယ္လွလို႔ ေအာင့္အည္းထားရ ပါတယ္။ (လူထုစာၾကည့္တိုက္က ကိုေအာင္ျမင့္ဦး လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ပန္ၾကားပါရေစ။) ဝတၳဳေရးရာမွာ ဂ်ဴးတို႔၊ ႏုႏုရည္(အင္းဝ)တို႔လို ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္သူေတြ ထြက္ေပၚလာေပမယ့္ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတာ့ မၾကားမိေသဘူး။ ႏုယဥ္၊ ေငြတာရီ၊ ႏြယ္(စစ္ေတြ) တို႔လို ကဗ်ာဆရာမေတြ မန္းတကၠသိုလ္က မထြက္ဘူးေနာ္။
“ဘဝ” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတအုပ္ ၾကားဖူးၾကရဲ႕လား။ ၁၉၆၂ ေလာက္ကဆိုေတာ့ ၾကာၿပီေပါ့။ အဲဒီကဗ်ာစာအုပ္ကို ထုတ္ေဝသူ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ တကၠသိုလ္ေမာင္ထြန္းေဝ တဲ့။ မေန႔တေန႔ကပဲ ကြယ္လြန္ရွာတယ္။ သူက ေရွ႕ေနႀကီး ဦးထြန္းေဝေလ။ ေမာင္ေပါက္စည္တို႔၊ ေမာင္သာႏိုးတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ ေမာင္သာႏိုး၊ ေမာင္ထြန္းေဝ နဲ႔ တင္မိုးတို႔က ရြယ္တူေတြပါ။ သူကြယ္လြန္ေတာ့ အသက္အရြယ္က ၈၅ ႏွစ္တဲ့။ ခုေတာ့ သူကြယ္လြန္ေၾကာင္းကို မႏၱေလးက ေက်ာ္ရင္ျမင့္နဲ႔ သိုက္ထြန္းသက္ တို႔က ခ်က္ျခင္းပဲ ၿပိဳင္တူသတင္းပို႔လိုက္ၾကလို႔ သူတို႔ဆီကိုပဲ သတင္းအေသးစိတ္ျပန္ေမးၿပီး ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးလိုက္ရတာပါ။ သိုက္ထြန္းသက္ကေတာ့ ေမာင္ထြန္းေဝရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း စာရြက္ကေလး တမ်က္ႏွာကို ခ်က္ျခင္း ကူးပို႔လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ခ်က္ျခင္း ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ဟ … ဘယ္လိုရသလဲလို႔။ ေနထြတ္ရဲ႕ မႏၱေလးအဘိဓာန္က တဲ့။ ေနထြတ္ကိုေရာ၊ သိုက္ထြန္းသက္ကိုပါ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။
တကၠသိုလ္ထြန္းေဝဆိုတာ မႏၱေလးဆိုင္းတန္းရပ္၊ ပဲပုပ္တန္း၊ ေရႊကုန္သည္ ဦးရွင္း ၊ ေဒၚအမ တို႔က ၁၂၉၅၊ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁၁၊ စေနေန႔ မွာ ေမြးဖြားသူျဖစ္တယ္လို႔ ခုမွ အေသအခ်ာသိရပါတယ္။ အထူးသတိထားမိတာက သူဟာ မႏၱေလးသား စစ္စစ္ေပါ့။ ေမာင္သာရတို႔၊ ေမာင္မိုးသူတို႔က သူတို႔ဟာ မႏၱေလးသား စစ္စစ္ေတြဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေလ့ရွိပါတယ္။ တေယာက္က နာရီစင္ႀကီး ဖက္ေမြးတာဆိုလို႔ဆို။ တေယာက္က ေစ်းခ်ဳိေတာ္ ေခါင္မိုးေပၚမွ ေမြးတာလို႔ ေျပာလို႔ေျပာ။ ဦးထြန္းေဝကေတာ့ “ေရႊဆိုင္”ေပၚ ေမြးတာလို႔ ေျပာမွာေပါ့။ မႏၱေလး ေစ်းခ်ဳိေတာ္၊ ေရႊဆိုင္တန္းဆိုတာ ဆရာႀကီးမဟာေဆြ၊ ဆရားႀကီးမ်ဳိးျမင့္လြင္ တို႔ ဝတၳဳေတြမွာ နာမည္ေက်ာ္ေတြပ။ ဦးထြန္းေဝက အသားျဖဴျဖဴ သြယ္သြယ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးရယ္။ ေမာင္သာႏိုး၊ တင္မိုး၊ ကိုေလး(အင္းဝဂုဏ္ရည္)၊ ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္တို႔လို ညိဳတိုတိုမဟုတ္ဘူး၊ တခ်ဳိ႕က အညာသားဆိုတာ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ေတြခ်ည္းလို႔ ထင္တတ္တာကိုး။ “ရန္ကုန္အႂကြား၊ ေမာ္လၿမိဳင္အစား၊ မႏၱေလးစကား” လို႔ ဆို႐ိုးရွိေပမယ့္ ေရွ႕ေနျဖစ္တဲ့ ဦးထြန္းေဝဟာစကားကို မ်ားမ်ားေျပာေနတာ တခါမွ မႀကံဳခဲ့ရဘူးပါ။
ဦးထြန္းေဝဟာ တင္မိုးနဲ႔ တႏွစ္တည္းေမြးသူေတြပါ။ ေမာင္ေပါက္စည္တို႔ ေမာင္သာႏိုးတို႔နဲ႔လည္း ရြယ္တူတန္းတူေပါ့။ သူ ၁၀ တန္းေအာင္လို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ၁၉၅၃ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ သတၱမတန္း ေအာင္တဲ့ႏွစ္ေပါ့။ သူဘြဲ႕ရတဲ့ ၁၉၅၆ က်မွ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ေမာင္မိုးသူ၊ ၾကည္ေအာင္ တို႔ တကၠသိုလ္ေရာက္ ၾကတာ။ ၁၉၆၀ မွာ ဦးထြန္းေဝဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ၂ ႏွစ္ေနခဲ့ၿပီး ဥပေဒဘြဲ႕ ယူခဲ့တာ။ ဥပေဒဘြဲ႕တို႔၊ ပညာေရးဘြဲ႕တို႔၊ ဆရာဝန္ဘြဲ႕တို႔ဆိုတာ အဲဒီကာလမွာ ရန္ကုန္သြားမွ ရႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ေနလုပ္စမွာပဲ တဖက္ကလည္း အလြတ္ေက်ာင္းမွာ စာျပခဲ့ေသးတာလည္း အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ထံုးစံပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး အလြတ္ေက်ာင္းေတြမွာ စာျပခဲ့ဖူးၾကတာခ်ည္းပါ။ အဲဒီကာလမွာ ၁၉၅၃ က ေအာက္တိုဘာ ေက်ာင္းတလပိတ္ေရး ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့လို႔ ကိုသာႏိုးကို အဖမ္းခံခဲ့ရာက ျပန္လြတ္လာတဲ့ႏွစ္ေပါ့။ ကိုသာႏိုး၊ မံုရြာတင္ေရႊ တို႔လို ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးေတြနဲ႔အတူ ေမာင္မိုးသူ၊ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔လည္း မန္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာ အမႈေဆာင္လုပ္ေနၾကေတာ့ တကၠသိုလ္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႕မွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ ေတာင္းတဲ့အခါ ေရွ႕ေနႀကီးဦးထြန္းေဝကို ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ လူထုဦးလွက ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ ကိုယ္စားလွယ္တဦးအျဖစ္နဲ႔ ဆီးနိတ္မွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးထြန္းေဝဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ၃-၄ ႏွစ္ေလာက္ ေဆာင္ရြက္ရတယ္ ထင္ပါတယ္။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
အဲဒီကာလမွာ မႏၱေလး-ရန္ကုန္၊ ကဗ်ာေလာကမွာ ကဗ်ာဆရာ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ တဦးခ်င္း၊ သီးျခား ထုတ္ေနၾကတာ အေလ့အထမရွိေသးပါဘူး။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ လံုးခ်င္းကဗ်ာစာအုပ္ စေရာက္တာက ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ တင္မိုးက စထုတ္ခဲ့တာပါ။ မန္းတကၠသိုလ္က ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္ အမွတ္ (၁)အျဖစ္ စတင္ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာပါ။ အတြင္းေရးမွဴးက ဂုဏ္ထူသိန္းႏိုင္ပါ။ ပြဲဦးထြက္ထုတ္တဲ့ တင္မိုးရဲ႕ “ဖလ္မီးအိမ္” ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးဟာ ပြဲဦးထြက္ စာေပဗိမာန္ဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္စဥ္ဆိုသလို ဆက္လက္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ၾကည္ေအာင္၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ တင္မိုး၊ ေမာင္သန္းေဌး၊ ေမာင္မ်ဳိးျမတ္ တို႔ရဲ႕ ကေလးကဗ်ာစာအုပ္မ်ားလည္း စာေပဗိမာန္ဆုက အမည္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ အမ်ဳိးသားစာေပဆုေတြကို ဆက္တိုက္ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအခါက်မ် ေက်ာင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း လံုးခ်င္းကဗ်ာ စာအုပ္အျဖစ္ ထုတ္ေ၀လာၾကပါေတာ့တယ္။ ေမာင္ေပါက္စည္(မန္းတကၠသိုလ္)၊ တကၠသိုလ္ ေမာင္ထြန္းေဝ စတဲ့ “စီနီယာ” ႀကီးေတြရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြဟာ သူတို႔တေတြက တကၠသိုလ္ျပင္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾက ေတာ့မွ ထုတ္ေဝခဲ့ၾကတာပါ။
တကၠသိုလ္ေမာင္ထြန္းေဝရဲ႕ လံုးခ်င္းကဗ်ာစာအုပ္က မႏၱေလးေတာင္ေျခက ပံုႏွိပ္တိုက္မွာ ႐ိုက္တာတဲ့။ စာအုပ္အမည္က “ဘဝ” ကဗ်ာမ်ားတဲ့။ တင္မိုးရဲ႕ ဖလ္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ေ၀စဥ္က တင္မိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္သား ျမန္မာစာ ပါေမာကၡ ဦးခ်မ္းျမ အိမ္ကိုသြားၿပီး အမွာစာေတာင္းခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာ မင္းသုဝဏ္၊ တို႔နဲ႔အတူ ေခတ္စမ္းေခတ္ကတည္းက ျမေကတု ကေလာင္အမည္နဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးလာခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က ျမန္မာစာ ပါေမာကၡအေနနဲ႔ တပ္ဦးေက်ာင္းသားေတြကို အားေပးရင္ အထက္က ၿငိဳျငင္မွာစိုးဟန္ရွိပါတယ္။ ေရးမေပးလိုက္ပါ။ တကၠသိုလ္ေမာင္ထြန္းေ၀ကိုေတာ့ ေက်ာင္းျပင္ပေရာက္ေနသူျဖစ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အမွာစာ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေမာင္ထြန္းေဝဟာ ေရွး႐ိုးသမား၊ ဂႏၳ၀င္သမား ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာကဗ်ာမွာ ကာရံမပါရင္ ကဗ်ာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ေျပာဆိုလာသူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကဗ်ာေတြဟာ ကာရန္စနစ္နဲ႔ အေသအခ်ာေရးဖြဲထားတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဆုရကဗ်ာေတြကလည္း ကာရန္စနစ္နဲ႔ ေရးၾကတာခ်ည္းျဖစ္ ပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္တဲ့ ၁၉၆၂ ေလာက္က ကာရံမဲ့ကဗ်ာဆိုတာမ်ဳိးလည္း မေပၚေသးပါဘူး။ သူက အေတြးအျမင္က နည္းနည္း႐ိုးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ မန္းတကၠသိုလ္က ဆုရကဗ်ာစာအုပ္ေတြနဲ႔ တဆက္တည္း ထုတ္ေပမယ့္ ဆုမရခဲ့ပါ။ သူလည္း ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာစာအုပ္ မထုတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
မၾကာခင္ ကၽြန္တာ္တို႔တေတြ ရန္ကုန္ေျပာင္းၾကေတာ့ သူက်န္ရစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၄-၈၅ ေလာက္မွာ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေပါက္စည္ ရန္ကုန္မွာ ခရစ္ယာန္သာသနာပိုင္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေတာ့ ေမာင္ေပါက္စည္ရဲ႕အိမ္ကို အလည္လာခိုက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေခတၱခဏ ျပန္ဆံုပါေသးတယ္။ ၂၀၁၆ မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေမာင္သာႏိုးက တသက္တာစာေပဆု ရပါတယ္။ ညီပုေလးက ၀တၳဳရွည္ဆု၊ သစ္ရာေကာက္ ေမာင္တင္စိုးက ကဗ်ာဆု ရပါတယ္။ ဆုရသူေတြကို ဂုဏ္ျပဳပြဲမွာ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႔၊ ကိုေလး(အင္းဝဂုဏ္ရည္) နဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္ တို႔လို ဆုရသူလူေဟာင္းမ်ားကိုလည္း အတူဖိတ္ၾကားၿပီး ပင္မ မန္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေဟာင္းမ်ားက ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္း ေက်ာင္းသားေဟာင္းအေနနဲ႔ ႂကြေရာက္လာပါတယ္။ ဂုဏ္ျပဳခံပုဂၢိဳလ္ တစုနဲ႔အတူ စကားဝိုင္းဖြဲ႕ ေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒါဟာ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ဆံုျခင္းပါပဲ။
ခုအခါ မႏၱေလး ေန႔စဥ္မွာ မန္းတကၠသိုလ္ကေလာင္ရွင္အသင္း စာေပလႈပ္ရွားမႈေတြကို အားရပါးရ စားၿမံဳျပန္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိတာေတြလည္း သူေရးမွ သိရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေဆာင္းပါးေတြေရးလာတာ ၁၇ ပုဒ္ ရွိသြားခဲ့့ပါၿပီ။ အၿပီးမသတ္ခင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာပါတယ္။ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ ပို႔ေပးလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဆက္မျပတ္ ဖတ္ေနတာပါ။ မန္းတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္းကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေန႔ဘယ့္ရက္မွာ ဘယ္လိုထူေထာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေမးေပးပါလို႔ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကို ကၽြန္ေတာ္လွမ္းေျပာထားပါတယ္။ သူ႔ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ သူေရးသြားခဲ့သလား အေသအခ်ာ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္စိမေကာင္းလို႔ တခ်ဳိ႕ကို တယ္လီဖုန္း မက္ေဆ့အျဖစ္ဖတ္တဲ့အခါ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မဖတ္ႏိုင္လို႔ စာအုပ္ထုတ္မွာ ေသခ်ာဖတ္မယ္။ စာအုပ္အျဖစ္ ခ်က္ျခင္းထုတ္ပါလို႔ လွမ္းၿပီး မက္ေဆ့ပို႔ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။
ခုေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ေရာင္လို႔ ေဆး႐ံုတက္ရသတဲ့။ ေဆး႐ံုမွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ရွာ ပါတယ္။ ႏို၀င္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔၊ ည ၁၀ နာရီက ၿမိဳ႕ေတာ္ေဆး႐ံုမွာပဲ ဆံုးသတဲ့။ သူမကြယ္လြန္ခင္က သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေဆးတကၠသိုလ္ ခႏၶေဗဒဌာနကို လွဴေပးခဲျ့တာဆိုေတာ့ နံနက္ ၉း၃၀ မွာ ယူသြားရေတာ့မွာပါ။ သူ႔အိမ္က အသုဘပို႔ေဆာင္တာမ်ဳိး မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ရက္လည္၊ လလည္ စတဲ့ အမွတ္တရပြဲ၊ သပိတ္သြတ္ပြဲမ်ားပဲ လုပ္ပါလိမ့္မယ္။ အသက္က ၈၅ ႏွစ္တဲ့။ သားသမီး ၄ ေယာက္က်န္ခဲ့သတဲ့။
သူ႔ရဲ႕ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြကို စာအုပ္ကေလးတအုပ္အျဖစ္ အမွတ္တရ ထုတ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ “ဘဝကဗ်ာမ်ား” ကို ျပန္လည္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ရင္း သူ႔ေဆာင္းပါးေတြကို ေနာက္ဆက္တြဲ ထည့္႐ိုက္ဖို႔ သင့္ပါတယ္။ သူ႔ေဆာင္းပါးကိုေတာ့ ဆက္လက္ၿပီး အေသအခ်ာေရးႏိုင္သူက မန္းတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္းမွ ဥကၠ႒တို႔ ၊ အတြင္းေရးမွဴးတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဂုဏ္ထူး သိန္းႏိုင္ကို ဆက္ေရးပါလို႔ ပန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။
သူကြယ္လြန္သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တုန္းကလို ႏိုင္ငံေရးစိတ္ မကုန္ရွာဘူး။ သူေနတဲ့ရြာမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ လုပ္ေနတာတဲ့။ ဆက္ရွိေနရင္ေတာ့ အမတ္ေရြးခံခိုင္းရမွာပါ။ တကၠသိုလ္ ေမာင္ထြန္းေ၀ ဘဝ အဆက္ဆက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ကဗ်ာစာဆိုႀကီးျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၈ ႏို၀င္ဘာ ၁၈။ နယူးေယာက္
Comments