ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း) - ေလထီးသမား​ေတြ

ေလထီးသမား​ေတြ

ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း)

(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၈

တ​​ေခတ္​တခါတုန္​းက ရထား​ေပၚက​ေန အလစ္​သုတ္​ၿပီးခုန္​ခ်တဲ့သူ​ေတြကို ​ေလထီးသမား​ေတြလို႔ နာမည္ ေျပာင္​ ေပးခဲ့ၾကတယ္​။ သူတို႔က တေယာက္​ထဲလည္​း လႈပ္​ရွားၾကတယ္​။ သံုး​​ေယာက္​​ေလး​ေယာက္​အုပ္​စုလိုက္​​ေတြလည္​း လႈပ္​ရွားၾကတယ္​။ ရထားနဲ႔ပတ္​သက္​လို႔​ေတာ့ အဆင္​းအတက္​ မ်က္​စိမွိတ္​ထားလို႔ရတဲ့ အထိ ကၽြမ္​းက်င္​ၾကတယ္​။ အရွိန္​နဲ႔​ေမာင္​းလာတဲ့ရထား​ေဘးမွာ ​ေက်ာက္​ရုပ္​ႀကီးလိုၿငိမ္​​ေနၿပီး ဖ်တ္​ခနဲဇတ္​ခနဲလည္​း ျပတင္​း​ေဘာင္​ကို ဟီး​ေလးခိုႏိုင္​ၾကတယ္​။​ အဆင္​းတက္​လက္​ရမ္​းကို ကၽြမ္​းဘားဆရာတေယာက္ လို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဆြဲတက္​ႏိုင္​ၾကတယ္​။ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚက​ေန ႏွစ္​ေယာက္​က ​ေျခ​ေထာက္​ကိုဆြဲ​ေပးထား ၿပီး ​ေဇာက္​ထိုးအ​ေနအထားနဲ႔ ျပတင္​း​ ေပါက္​ထဲ​ေလ်ာခနဲဝင္​လာၿပီး ဆြဲႀကိဳး​တို႔နာရီတို႔ဆြဲျဖတ္​ႏိုင္​တယ္​။ ၿပီးတာနဲ႔ လူ​ေတြအံ့​ေနခ်ိန္​မွာ လစ္​ခနဲအ​ေပၚျပန္​ဆြဲတင္​သြားတတ္​ၾကတယ္​။ ေလထီးသမာေေတြဆီမွာ ဓား​ခၽြန္​း​ေတြ​၊ ေလာက္​​ေလးခြ​ေတြလည္​းပါလာတတ္​လို႔ အက္​စ္​စ​ေကာ့လို႔ေခၚၾကတဲ့ ရထားလိုက္​လံုၿခံဳ​ေရး​ေတြ ကလည္​း ဖမ္​းတဲ့ ဆီးတဲ့အခါ သတိ​ေတာ္​​ေတာ္​ထားၾကရတယ္​။

​ေလထီးသမား​ေတြၿပီး​ေတာ့ ဂလန္႔​႔သမား​ေတြရွိ​ေသးတယ္​။ ဂလန္​႔သမား​ေတြက​ေတာ့ ႏွစ္​ဖက္​ခၽြန္​သံ​ေခ်ာင္​း အမာ ႀကီး​ေတြကို ကုန္​ရထားတြဲ ႏွစ္​တြဲၾကားမွာ ကန္​႔လန္​႔ခံထည္​့ၿပီး ရထားတြဲႏွစ္​တြဲ ဘယ္​ညာလူးတဲ့အခါ မွာ တြဲနံရံသံခြံႀကီးကို ၿပဲ​ေအာင္​ၿဖဲၾကတယ္​။ သူတို႔လိုလူမ်ဳိး​ေတြကကေတာ့ ပိုင္​​ေလာက္​မွ လုပ္​ၾကသူ​ေတြ​ ေပါ့။ သတင္​း​ေထာက္​လွမ္​းတဲ့​ေနရာမွာလည္​း ကၽြမ္​းက်င္​ၾကပံုရပါတယ္​။ အိမ္​​ေထာင္​​ေျပာင္​းတြဲ​ေတြ အဖိုး တန္​ပစၥည္​းပါ လာတဲ့တြဲ​ေတြကို ပစ္​မွတ္​ထားတတ္​ၾကတယ္​။ ပံုမွန္​လႈပ္​ရွား​ေနတဲ့ သက္​ရွိသက္​မဲ့မွန္​သမွ်မွာ အားနည္​းတဲ့အခ်ိန္​အခါ ရွိတတ္​ၾကေတာ့ အဲဒါကို သူတို႔အခြင္​့အ​ေရးအတြက္​ အသံုးခ်တတ္​ၾကတယ္​။ ဂလန္႔သမား​ေတြကေတာ့ ေလထီးသမားေတြ ထက္​ျမက္​ျမက္​စက္​စက္​ရတဲ့ အခါမ်ဳိး​ေတြ ရွိမယ္​ထင္​ပါ တယ္​။

​ေလထီးသမား​ေတြက​ေတာ့ ဆြဲႀကိဳးတို႔၊ နာရီတို႔၊ ဟင္​းန္​ဘက္​အိတ္​တို႔​ေလာက္​ကိုသာ ဆြဲခ်ၾကတာမို႔ ခံ လိုက္​ရတဲ့သူကလည္​း အမႈသာဖြင္​့ခ်င္​ဖြင္​့လိုက္​မယ္​ ကိုယ္​ထူကိုယ္​ထက သိပ္​ၿပီးရွိၾကတာမဟုတ္​ဘူး။ ဘဝပ်က္​​ေလာက္​​ေအာင္​ ပါမသြားဘူးဆိုရင္​ တခ်ိဳ႕မ်ား အမႈ​ေတာင္​မဖြင္​့တတ္​ၾကပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ​ပြဲၿပီး မီး​ေသျဖစ္​သြားၾကပါတယ္​။ က်ြန္​​ေတာ္​့အ​ေဖဆိုရင္​လည္​း ​မြမ္​းမံသင္​တန္​းကျပန္​လာတုန္​း ​ေစာင္​အထုပ္​ႀကီး ဆြဲခ်ခံလိုက္​ရ တယ္​။ အ​ေဖ့ကို ​ေဘးကလူ​ေတြက အမႈဖြင္​့ဖို႔​ေျပာ​ေပမဲ့ မဖြင္​့ခဲ့ဘူးတဲ့။ အိမ္​​ေရာက္​​ေတာ့ အ​ေမ့ကို​ေျပာတဲ့စကား က်ြန္​​ေတာ္မွတ္​မိေန  ေသးတယ္​။"ဆြဲခ်သြားတဲ့သူ​ေတြလည္​း ခ်မ္​းရွာလို႔​ေနမွာ​ေပါ့ ကြာ" တဲ့။

အ​ေဖက အမႈဖြင္​့မယ္​ဆိုရင္​လည္​း   ရထားႀကီးပထမဆံုးရပ္​္​မယ္​့ ပစၥည္​းဆြဲခ်ခံရတဲ့​ေနရာနဲ႔ အနီးဆံုးဘူတာ မွာ ဆင္​းက်န္​​ေနခဲ့ရမွာပါ။​ ေဆာင္​းတြင္​းႀကီး​ေအးက​ေအးသနဲ႔မို႔ အမႈမဖြင္​့ခဲ့တာလည္​း ျဖစ္​ႏိုင္​တာ​ေပါ့။ ၿပီး​ေတာ့ ပစၥည္​း ဆြဲခ်ခံလိုက္​ရတာကလည္​း အ​ေဖတ​ေယာက္​ထဲရယ္​။ ကံ ကံ၏အက်ိဳးလို႔မ်ား အ​ေဖယူဆ ခဲ့​ေလသလား။ ဒါမွမဟုတ္​ရင္​လည္​း အ​ေဖ့​ေျပာခဲ့သလိုပဲ " ခ်မ္​းရွာလို႔ ​ေနမွာ​ေပါ့ကြာ" ဆိုတဲ့ ကိုယ္​ခ်င္​းစာ နာစိတ္​​ေၾကာင္​့မ်ားလား။ အဲတာ​ေတြကို​ေတာ့ အ​ေဖကိုယ္​တိုင္​ပဲ သိမွာပါ။

အ​ေဖ့ရဲ႕​ေစာင္​ထုပ္​ႀကီးဆြဲခ်ခံရၿပီး ႏွစ္​အ​ေတာ္​​ေလးၾကာတဲ့အခါ မီးရထားကုမၸဏီတခုမွာ က်ြန္​​ေတာ္​အလုပ္​ဝင္​ခဲ့တယ္​။ ကုမၸဏီက ႐ံုးပိုင္​းရယ္​၊ သြားလာပို႔​ေဆာင္​​ေရးရယ္​ ၂ ​မ်ဳိးရွိ​ေပမဲ့ ၿငိမ္​ၿငိမ္​မ​ေနတတ္​တဲ့က်ြန္​​ေတာ္​က ရထားလိုက္​ဝန္​ထမ္​းအလုပ္​ကိုပဲ ​ေ႐ြးခ်ယ္​ခဲ့ပါတယ္​။ မႏၲ​ေလးက​ေန ျမစ္​ႀကီးနားကို ခုႏွစ္​ရက္​တစ္​ပတ္​မွာ ရထားႏွစ္ ေၾကာင္​း​ေျပးပါတယ္​။ အ​ေဖ့​ေစာင္​ထုပ္​ႀကီးကို ​ေလထီးသမားဆြဲၿပီးခုန္​ခ်သြားတဲ့ေနရာ​ေလး ေရာက္​ရင္​ သတိတရနဲ႔ ၾကည္​့ျဖစ္​ပါတယ္​။ ဘယ္​လိုခံစားခ်က္​မ်ိဳးမွ​ေတာ့ ရင္​ထဲမွာ​ေပၚမလာပါဘူး။ "ဒီ​ေနရာ​ေလးမွာ တခ်ိန္​တုန္​းက အ​ေဖ့​ ေစာင္​ထုပ္​ႀကီး ဆြဲခ်ခံခဲ့ရဖူးပါလား" ဆိုတဲ့ အသိ​ေလာက္​ပဲ ရွိ​ေနခဲ့ တာပါ။ အဲသည္​လိုနဲ႔ အစုန္​အဆန္​ခရီး​ ေတြတိုင္​း သတိရျဖစ္​ပါတယ္​။ တ​ခါတ​ေလ​ေတာ့လည္​း မိုးခ်ဳပ္​တဲ့ အ​ေခါက္​​ေတြနဲ႔ႀကံဳလို႔ တြဲတံခါး​ေတြ ပိတ္​ထားၿပီဆိုရင္​ မသိ လိုက္​​ေတာ့ဘူး​ေပါ့။

တ​ညမွာ​ေတာ့ ညဆယ္​နာရီထိုး​ေလာက္​ႀကီး စား​ေသာက္​တြဲထဲမွာ က်ြန္​​ေတာ္​တို႔ စကားထိုင္​​ေျပာ​ေနခဲ့ၾက တယ္​။ စား​ေသာက္​တြဲကလည္​း ညဆယ္​နာရီထိုးရင္​ အ​ေရာင္​းပိတ္​တာမို႔ လူရွင္​း​သ​ေလာက္​ျဖစ္​​ေနပါၿပီ။ ခပ္​​ေထြ​ေထြ တေယာက္​ ႏွစ္​​ေယာက္​​ေလာက္​ပဲ က်န္​​ပါ​ေတာ့တယ္​။

ရထားတြဲဆိုင္​းႀကီးက စက္​​ေခါင္​းက​ေန​ေနာက္​ဆံုးတြဲအထိ ကူးသန္​းလို႔ရပါတယ္​။ ရထားထိန္​းတြဲ(ဂတ္​တြဲ) ကို​ေတာ့ ကူးလို႔မရဘူး။ luggage အခန္​းက ၾကားထဲမွာခံ​ေနတယ္​။ ရထားတြဲ တ​တြဲနဲ႔တ​တြဲၾကားမွာရွိတဲ့ တြဲ​ေပါင္​းကူး တံခါး​ေတြကို​ေတာ့ ခပ္​​ေထြ​ေထြခရီးသည္​​ေတြ သူ႔တြဲကိုယ္​တြဲျပန္​ၾကမွ ပိတ္​လို႔ရမွာပါ။ 

အဲဒီ​ေန႔က ဂ်ဴတီလဲထားတဲ့ စက္​​ေခါင္​း​ေမာင္​းတ​ေယာက္​ရယ္​၊ လက္​မွတ္​စစ္​တေယာက္​ရယ္​၊ မီးထိုး​တေယာက္​ရယ္​၊ က်ြန္​​ေတာ္​ရယ္​က ေရာက္​တတ္​ရာရာ​ေျပာ​ေနၾကရင္​း စား​ေသာက္​တြဲက အလကားရ တဲ့ ​ေရ​ေႏြးၾကမ္​းတဗူးကို ​ေသာက္​​ေနၾကတာပါ။ အျပင္​မွာက အ​ေတာ္​ပဲ​ေအး​ေနၿပီမို႔ ျပတင္​းတံခါး​ေတြကို လည္​း ပိတ္​ထားၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္​​ေလးမွာပဲ တြဲ​ေခါင္​မိုး​ေပၚက လမ္​း​ေလ်ွာက္​သံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္​ၾကရတယ္​။ အားလံုးရဲ႕စကားသံ​ေတြတိတ္​သြားတဲ့အခ်ိန္​မွာ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကအသံလည္​း တိတ္​သြားတယ္​။

လက္​မွတ္​စစ္​က ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကို လက္​ညိႈိးထိုးျပၿပီး ​ေခါင္​မိုး​ေပၚမွာ လူ​ေရာက္​​ေနတယ္​လို႔ ​ေျပာပါတယ္​။ စား​ေသာက္​တြဲတာဝန္​ခံက ​ေနာက္​တြဲမွာပါလာၾကတဲ့ ရထားလံုၿခံဳ​ေရးအဖြဲ႔ကို သြား​ေခၚပါတယ္​။ မီးထိုးက ျပတင္း ေပါက္​တံခါးကို ျဖည္​းျဖည္​း​ေလးမၿပီး အသံမထြက္​​ေအာင္​တင္​လိုက္​တယ္​။ အျပင္​က​ ​ေအးစိမ္​့​ေန တဲ့ ​ေလေတြ စားေသာက္​တြဲထဲကို တၿပံဳႀကီးဝင္​ခ်လာတယ္​။ ​က်ြန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ ဘာ​ေတြဆက္​ျဖစ္​လာ ​ ေတာ့မလဲလို႔ စိတ္​လႈပ္​ရွား​ ေနရင္​း အ​ေႏြးထည္​ဇစ္​ကို အ​ေပၚအထိဆြဲတင္​လိုက္​မိတယ္​။ ေလေအးေအး ႀကီး​ေတြက ဖြင္​့ထားတဲ့ ျပတင္း ေပါက္​က ဝင္​​ေနၾကတုန္​းပဲ။

ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚက​ေနၾကည္​့လိုက္​မယ္​ဆိုရင္​ ပြင္​့သြားတဲ့ျပတင္​းဝက​ေန အလင္​းစ​ေတြ အျပင္​မွာအကြက္​လိုက္​ ေပၚ​ေနမွာ ​ေသခ်ာပါတယ္​။ မီးထိုးက သူ႔ရဲ႕ငါးခဲထိုးလက္​ႏွိပ္​မီးနဲ႔ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚကို ထိုးၾကည့္​ေန တယ္​။ သူကလည္​း လက္​ႏွိပ္​ဓာတ္​မီး ရယ္​ဒီျဖစ္​​ေနတတ္​တာ အက်င္​့မို႔လို႔သာ ထိုးၾကည္​့ျဖစ္​တာ​ေနမွာ။ လက္​နဲ႔​ေခါင္​းကို အျပင္​ဖက္​ရဲရဲမျပဴရဲရွာပါဘူး။ မ​ေတာ္​လို႔မ်ား အ​ေပၚက​ေန တခုခုလုပ္​ခဲ့ရင္​ ဆိုတဲ့အ​ေတြး မ်ဳိး ဝင္​​ေနရွာမွာ​ေပါ့။

ရထားနဲ႔အၿပိဳင္​လိုက္​​ေျပး​ေနတဲ့ အလင္​းကြက္​ရယ္​ ​ေခါင္​မိုး​ေအာက္​ တြဲထဲက လႈပ္​ရွားသံ​ေတြ ေၾကာင္​့ရယ္​လို႔ထင္​ပါတယ္​၊ ေခါင္​းမိုး​ေပၚက ေျခသံျပင္​းျပင္​းႀကီးကိုၾကားလိုက္​ရပါတယ္​။ တိတ္​ဆိတ္​​ေနတဲ့ စား​ေသာက္​ ခန္​းထဲမွာေတာ့ အဲသည္​အသံဟာ အက်ယ္​ႀကီး​ေပၚလာတယ္​။ လံုၿခံဳ​ ေရးလိုက္​လာတဲ့ ရဲတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​တ​​ေယာက္​က ရထား ႀကီးကို dead stop ဖမ္​းၿပီးရပ္​လိုက္​ဖို႔ အႀကံ​ေပးတယ္​။ "ရထားရပ္​သြားတဲ့အခါ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကလူကို ဝိုင္​းဖမ္​းၾကမယ္​" တဲ့။

အဲဒီစကားကို ၾကားလိုက္​ရ​ေတာ့ က်ြန္​​ေတာ္​စိတ္​ပူသြားမိတယ္​။ ဘာကိုစိတ္​ပူသြားတာလဲဆိုတာ ေဝခြဲမရ ခင္​မွာပဲ စက္​​ေခါင္​း​ေမာင္​းက သူ႔မ်က္​ႏွာႀကီးကိုရႈံ႕မဲ့ၿပီး လံုၿခံဳ​ေရးကိုျပန္​ၾကည္​့တယ္​။ ရထားလိုက္​အ​ေတြ႔ အႀကံဳ ႏုနယ္​​ေသးပံုရတဲ့ လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​သားလည္​း နားမလည္​ႏိုင္​တဲ့မ်က္​ႏွာနဲ႔ ျဖစ္​​ေနရွာပါတယ္​။ 

တကယ္​​ေတာ့လည္​း အဲဒီတုန္းက ရထားခုတ္​​ေမာင္​း​ေနတဲ့ အျမန္​ႏႈန္​းက တစ္​နာရီကို ကီလိုမီတာ ၃၀  ေက်ာ္​ ေလာက္​ ရွိပါတယ္​။ အဲဒီအရွိန္​ကို တု႔ံခနဲရပ္​လိုက္​ပစ္​လိုက္​ရင္​ ျဖစ္​​​ေပၚလာမယ္​့ ​ေနာက္​ဆက္​တြဲ ကိစၥ​ေတြကို လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​သား​ေလးခမ်ာ တကယ္​ကို မသိ ရွာတာပါ။

ရထားလံုၿခံဳ​ေရး​တပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေတြက ​ေခါင္​းမိုး​ေပၚကလူကို အ​ေပၚတက္​ၿပီးဖမ္​းဖို႔ စဥ္​းစားၾကတယ္​။ ရထားတြဲတတြဲနဲ႔တတြဲၾကား ေပါင္းကူးေနရာေတြမွာ တခ်ဳိ႕​ေနရာ​ေတြက ရာဘာျပားႀကီး​ေတြစုတ္​ၿပဲ​ေန ၾကတယ္​။ ေခါင္​မိုး​ေပၚမွာလိုက္​လာတဲ့လူက​လည္​း အဲဒီလို​ေနရာ​ေတြက​ေနၿပီး တြဲထဲကိုဝင္​ဖို႔ စိတ္​ကူး ထားပံုရပါတယ္​။ ရထားတြဲက (၁၄)တြဲ​ေလာက္​ပါ​ေပမဲ့ တြဲတိုင္​းမွာ​ေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္​မ​ေနၾကပါဘူး။ ျဖစ္​​ေနတဲ့​ေနရာ​ေတြကေတာ့ အ​ေတာ္​ဆိုးတယ္​။ မိုး႐ြာတဲ့အခါမိုးယိုတယ္​၊ ည​ေရးညတာလည္​း စိတ္​မခ်ရပါဘူး။ အဲဒီတြဲ​ေတြဟာ တြဲျပင္​ရံုကိုျပန္​ဝင္​တဲ့အခါမွ ​ေသ​ ေသခ်ာခ်ာျပန္​ျပင္​ရမယ္​့တြဲ​ေတြ​ေပါ့။

တခ်ဳိ႕တြဲ​ေတြဆိုရင္​ ​​​ေဘးတံခါး​ေတြ​ေတာင္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာပိတ္​လို႔မရပါဘူး။ အျပင္​ပန္​းၾကည္​့ရင္​​ေတာ့ ေဆးအသစ္​​ ေတြသုတ္​ထားလို႔ ခန္​႔ခန္​႔ႀကီးျဖစ္​​ေ​ပမဲ့ အ​ေၾကာင္​းသိသူ​ေတြဆိုရင္​ ခြင္​့ျပဳခ်က္​မရပဲ အလြယ္​တကူဝင္​ႏိုင္​ထြက္​ႏိုင္​ၾကပါတယ္​။ လံုျခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲဝင္​​ေလးဟာ အ​ေပၚဖက္​ကို​ေမာ့ၾကည္​့ရင္​း ခ်ီတုံခ်တံု ျဖစ္​​ေနရွာပါတယ္​။

ေလ​ေအး​ေအးႀကီး​ေတြဝင္​လာတဲ့ ရထားတြဲ​ေပါင္​းကူးဟကြဲႀကီး​ေနရာက​ေန ​ေခါင္​မိုး​ေပၚတက္​ဖို႔ကိစၥ ဟာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္လိုက္​ရင္​ ရင္​မ​ေအးစရာပါ။ အ​ေပၚဖက္​အေမွာင္​ထဲမွာ ေရာက္​​ေန သူက တက္​လာတဲ့သူ​ေတြကို ဆီးၿပီး​ေတာ့အႏၲရာယ္​​ေပးလိုက္မယ္​ဆို လြယ္​လြယ္​​ေလးပဲ။ ရထားလိုက္​လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေလး တ​ေယာက္​က ​ေလာက္​​ေလးခြကိုအရံသင္​့ထုတ္​ထားတယ္​။ ​ေသနတ္​ကို​ေတာ့ ဘယ္​သူမွ ထုတ္​မထားၾက​ေသးပါဘူး။ သူတို႔ဘက္​ကၾကည္​့ျပန္​​ေတာ့လည္​း ခက္​ရွာမွာ​ေပါ့။ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚ ကလူဟာ ပစၥည္​းအလစ္​သုတ္​ဖို႔လိုက္​လာတဲ့ ေလထီးသမားမဟုတ္​ပဲ ရထားလက္​မွတ္​မရရွာလို႔ ခိုးစီးလာ ရတဲ့ခရီးသည္​​ေလးဆို ​ေသနတ္​နဲ႔ပစ္​ဖမ္​းဖို႔ မလိုအပ္​ဘူးမဟုတ္​လား။ အဲဒီအခ်ိန္​တုန္​းက ရထားလက္​မွတ္​ရဖို႔ဆိုတာကလည္​း တကယ္​့ကို ဒုလႅဘတရား။

ေနာက္​​ေတာ့ "ရထားႀကီးကို တျဖည္​းျဖည္​းအရွိန္​​ေလ်ွာ႔ခ်ၿပီး ရပ္​လိုက္​မယ္​။ ရထားရပ္​သြားတဲ့အခါမွ အား လံုးခုန္​ခ်ၿပီး ရထားႀကီးကိုဝိုင္​းထားလိုက္​ၾကမယ္​" လို႔ ဆံုးျဖတ္​လိုက္​ၾကတယ္​။ မီးထိုးက တာဝန္​က်စက္ ေခါင္​း​ေမာင္​းကို အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​း​ေျပာဖို႔သြားၿပီ။ အခုအခ်ိန္​လိုဆိုရင္ရင္ေတာ့ ဖုန္​းဆက္​လိုက္​ရင္​ ရတာ​ေပါ့။ အဲဒီတုန္​းက​ေတာ့ တဘူတာနဲ႔တဘူတာ အ​ေရးႀကီးတဲ့အ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြ ​ေျပာမယ္​ဆိုရင္​​ ေတာင္​ အသံျပာ​ေအာင္​ ​ေအာ္​ရတာ။ ​ကရာ ကတၲဳ ၊ ကရာ ကတၲဳ။ ဒစ္​ ဒါ ဒစ္​ ဒါ ​ေၾကးနန္​း​ေခါက္​ရတာ။ အဲဒီလို ခပ္​ညံ့ညံ့ဆက္​သြယ္​မႈ​ေတြ​ေၾကာင္​့ ရထားနံပါတ္​နဲ႔လ်ွို ႔ဝွက္​နံပါတ္​မွားတာ​ေတြ၊ လ်ွို ႔ဝွက္​နံပါတ္​နဲ႔အခ်ိန္​နာရီမွားတာ​ေတြျဖစ္​ၿပီး ရထားႏွစ္​စင္​းေခါင္​း ခ်င္​းဆိုင္​ခဲ့တာ​ေတြ​ေတာင္​ ျဖစ္​ခဲ့ရဖူးတယ္​။

မီးထိုးသမား စက္​​ေခါင္​းဆီကိုထြက္​သြားၿပီးလို႔ မၾကာခင္​မွာပဲ ရထားအရွိန္​က တျဖည္​းျဖည္​း​ေလ်ွာ႔လာတယ္​။ ရထား​ေပၚက တြဲထိန္​း​ေတြ၊ စက္ ျပင္​​ေတြ၊ စား​ေသာက္​တြဲဝန္​ထမ္​း​ေတြနဲ႔လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေတြဟာ ရထားႀကီးရပ္​သြားတဲ့အခ်ိန္​မွာ ​ေၾကာက္​လန္​႔တၾကားျဖစ္​​ေနမယ္​့​ ​ေခါင္​မိုး​ ေပၚကလူကို ဖမ္​းဖို႔အသင္​့ျပင္​ထားၾကတယ္​။ တြဲကျပတင္​းတံခါး​ေတြအကုန္​လံုးကိုလည္​း ဖြင္​့ထားၾကၿပီ။ ​ေလ​ေအး​ေတြက ပိုၿပီးဝင္​လာတယ္​။ အဲဒီအခါမွာ က်ြန္​​ေတာ္​အ​ေတာ္​​ေလးခ်မ္​းလာတာကိုမွတ္​မိပါတယ္​။ ရထား​ေပၚကလူ​ေတြအ​ေတာ္​မ်ားမ်ားဟာ ရထားတြဲ​ ေတြရဲ႕​ေဘးဖက္​ဆီကို ဓာတ္​မီး​ေတြနဲ႔ ဝိုင္​းထိုးထားၾကပါ တယ္​။ ရထားဘီး​ေတြဆီက တရူးရူးတရွဲရွဲအသံ​ေတြထြက္​လာတယ္​။ သံလမ္​းနဲ႔ရထားဘီးတာယာႀကိတ္​ပြတ္​သံ ​ေတြ တက်ီက်ီျမည္​လာတယ္​။

ဓာတ္​မီး​ေရာင္​​ေတြ​ေအာက္​မွာ ရထားရဲ႕​ေနာက္​ဆံုးတြဲက​ေန လူတ​ေယာက္​​ေဇာက္​ထိုးဆင္​းလာတာကို ျမင္​ၾကရ တယ္​။ အဆင္​းအတက္​​ေလွခါး လက္​ရမ္​းကို ဆုပ္​ကိုင္​ထားပံုက ရင္​တုန္​စရာပါပဲ။ လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​တေယာက္​က ​ေလးခြနဲ႔ပစ္​ဖို႔ သား​ေရႀကိဳးကိုဆြဲတင္​းလိုက္​တုန္​းမွာပဲ အဲဒီလူဟာ အတည္​့အ​ေနအထားနဲ႔ သံ လမ္​း​ေဘးမွာ က်န္​​ေနခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ထပ္​​ေၾကးနန္​းခန္​းတစ္​ခန္​း​ေလာက္​ ရထားဘီး​ေတြဆက္​လိမ္​့သြားၿပီးမွ တု႔ံခနဲရပ္​သြားတယ္​။ ခရီးသြား​ေတြအားလံုးဟာလည္​း ထိတ္​ထိတ္​လန္​႔လန္​႔နဲ႔​ေပါ့။ လူတေယာက္​မွ ရွိမ​ေန​ ေတာ့တဲ့ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚကို တက္​ၿပီး ရွာၾက​ေဖြၾကပါ​ေသးတယ္​။

ရထားႀကီးဆက္​ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့ ညဥ္​့​ေတာ္​​ေတာ္​နက္​​ေနၿပီ။ က်ြန္​​ေတာ္​့ခြဲတမ္​းက်ရထားတဲ့ခံုတန္​း​ေလးမွာ ​ေစာင္​​ေခါင္​းၿမီွးၿခံဳၿပီး ​ေကြးလိုက္​တယ္​။ ​ေမွးခနဲျဖစ္​သြားတုန္​း မွာပဲ အ​ေဖ့ရဲ႕အသံကို ဝိုးတဝါးအိပ္​မက္​မွာၾကားရတယ္​။ "ငါ့သား၊ မင္​းလည္​း ခ်မ္​း​ေနတယ္​မဟုတ္​လား" တဲ့။ တကယ္​ဆို အ​ေဖ့ကို က်​ြန္​​ေတာ္​အိပ္​မက္​မမက္​ခဲ့ဖူးပါဘူး။ အဲဒီညက​ေတာ့ အိပ္​မက္​ထဲအ​ေဖ​ေရာက္​လာခဲ့တယ္​။ အ​ေဖဆံုးခဲ့တာ ၾကာလွပါ ၿပီ။ ခ်မ္​းတဲ့ဇာတ္​လမ္​းက​ေတာ့ ​ဘယ္​​ေတာ့မွ မဆံုးႏိုင္​​ေတာ့ဘူးထင္​ပါတယ္​။ ​ေလထီး သမား​ေတြနဲ႔ဂလန္​႔သမား​ေတြဟာ ရထားတစင္​းထဲမွာ ဘယ္​​ေတာ့မွ မႀကံဳဆံုၾကပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕လိုခ်င္​တပ္​မက္​မႈ အတိုင္​းအတာျခင္​းက မတူၾကပါဘူး။ က်ြန္​​ေတာ္က​ေတာ့ အခုထိလည္​း ခ်မ္​း​ေန တုန္​းပါပဲ။

အခ်ီႀကီးအပြႀကံၾကတဲ့ဂလန္​႔သမား​ေတြအတြက္​လည္​း အခု​ေနခ်ိန္​မွာ သိပ္​ၿပီးမလြယ္​ကူ​ေလာက္​​ေတာ့ပါဘူး၊ သံလမ္​း​ေတြက ကိုး​ေခ်ာင္​း ဆက္​​ေတြျဖစ္​ကုန္​​ေတာ့ ​တြဲဆိုင္​း​ေတြက​ေဘးဘယ္​ညာ သိပ္​ၿပီးမယိမ္​းယိုင္​ၾက ေတာ့ဘူး။ ရထားတြဲဆယ္​့​ေလးတြဲလံုး သူ႔ဟာသူ လံုလံု ၿခံဳၿခံဳရွိ​ေနမယ္​ဆို ​စိတ္​ခ်လက္​ခ် အိပ္​ၿပီးလိုက္လို႔ရ မယ္​ ထင္​ပါတယ္​။

ခ်မ္​းလည္​းမခ်မ္​းဘူး​ေပါ့ ။

ေက်ာ္​​ေက်ာ္​ (ျမရည္​စမ္​း)