ကုိသန္းလြင္ ● ကားဆိပ္

ကုိသန္းလြင္ ● ကားဆိပ္
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၈

(၁)
ကားဆိပ္ဆိုသည္မွာ ကားေတြရပ္၍ လူအတင္အခ်ျပဳလုပ္ေသာေနရာကို ေခၚသည္။ ေရဦးသြားမည့္ကားရပ္ လွ်င္ ေရဦးကား ဆိပ္ေခၚ၍ ေရႊဘိုသြားမည့္ကားရပ္လွ်င္ ေရႊဘိုကားဆိပ္ဟုေခၚသည္။ ခင္ဦးသည္ ေရႊဘိုႏွင့္ ေရဦးကားလမ္းဗဟိုမွာ ရွိေနရာ ခင္ဦးမွာ ေရႊဘိုေရဦးသြားကားေတြရပ္ေသာေနရာကို ေရႊဘို-ေရဦးကားဆိပ္ဟု ေခၚပါသည္။ မႏၱေလး- ျမစ္ႀကီးနား မီးရထားလမ္းမွာခင္ဦးကျဖတ္သြားၿပီးေရဦးသို႔မီးရထားကမေရာက္၊ မႏၱေလး မွေရဦးသို႔သြားလိုလွ်င္မီးရထားႏွင့္ခင္ဦးကိုအရင္လာရသည္။ ခင္ဦးမွာရထားႀကိဳေသာကားေတြရွိရာထိုကားေတြ ႏွင့္ ေရဦးကိုလိုက္ရသည္။

ခင္ဦးေတာင္္ရြာမွာ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ယခု ခင္ဦးၿမိဳ႕သစ္ရွိရာေနရာကို “ျပင္ဘက္တန္း” ဟုေခၚသည္။ ၿမိဳ႕သစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗဟိုလမ္းမႀကီးႏွင့္ လမ္းမွျဖာထြက္ေသာလမ္းမ်ားႏွင့္ စနစ္တက်စီစဥ္ထားရာ ဟိုတုန္းကၿမိဳ႕သစ္သည္ ယခုေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ ေနပါၿပီ။

(၂)
ခင္ဦးၿမိဳ႕သစ္က လမ္းမက်ယ္ေဘးမွ ေျမကြက္လပ္သည္ ေရႊဘို - ေရဦးကားဆိပ္ျဖစ္သည္ လမ္းမေဘးမွ ေျမ ကြက္လပ္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာမွ ၿမိဳ႕ကလုပ္စရာပြဲလမ္းသဘင္ရွိလွ်င္ ထိုေနရာမွာျပဳလုပ္ပါသည္။ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔ပြဲအေျပးျပိဳင္လ်င္ထိုေျမကြက္လပ္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ မိုင္ရွည္ေျပးပြဲ ဟုလည္းေကာင္း၊ စက္ဘီးစီးျပိဳင္ပြဲဟုလည္းေကာင္း ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က အကြက္အကြင္းက်ေသာ ထိုေျမကြက္လပ္ကို ပန္းဝင္ရာေနရာအျဖစ္ သုံးၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွ ဆိုေသာ္ အိမ္ ၂ အိမ္ ၃ အိမ္ေက်ာ္လွ်င္ေရာက္သည္။ ေလာ္စပီကာဖြင့္လွ်င္ အတိုင္းသား ၾကားရပါသည္။

ထိုေျမကြက္လပ္သို႔ ကေလးဘ၀က ေန႔တိုင္းေရာက္ၾကသည္။ သြားစရာမရွိလွ်င္ ထိုကြက္လပ္ေဘးက ဘိလိယက္ခုံမွာ သြားၿပီးထိုင္ေနတတ္ၾကသည္။ လၻက္ရည္ဆိုင္ေတြကလည္း တဆိုင္တည္းမဟုတ္ အၿပိဳင္အဆိုင္ တေနရာတည္းမွာ စုျပံဳဖြင့္ ထားၾကသျဖင့္ ကက္ဆက္သံေတြျဖင့္ စည္ကားခဲ့ရာေနရာျဖစ္သည္။ ထိုေနရာကို လူစုံေရာက္ေသာေနရာဟု ဆိုႏိုင္ပါ၏၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားလာလွ်င္ ၿမိဳ႕ထဲက တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ စကားေျပာလွ်င္ ထိုေနရာမွာလူေတြ ဝိုင္းေနတတ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ေပသီးပစ္လွ်င္လည္း ထိုေနရာ၊ ၾကက္ေပါင္ကြင္းပစ္လွ်င္လည္း ထိုေနရာ၊ ထိုမွတဆင့္ တက္၍ ပိုက္ဆံေတြကိုေထာင္ၿပီးေပသီးႏွင့္ပစ္ၾကရာ ေနရာမွာလည္းထိုေျမကြက္လပ္မွာျဖစ္သည္။ မန္က်ည္းပင္ ေတြအုံ႔ဆိုင္းေနေသာ ထိုေနရာသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က က်က္စားရာေနရာျဖစ္ပါသည္။

တခါက ကားေပၚမွ ဆရာမတစ္ေယာက္က ေပသီးပစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေခၚကာ ဆရာတစ္ေယာက္ကို ေခၚခိုင္းဘူး သည္။ ဆရာမသည္ ေရႊဘိုမွလာ၍ ေရဦးကိုဆက္၍လိုက္မည္ျဖစ္သည္။ တက္သုတ္ရိုက္၍ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆရာသည္ ခင္ဦးမွာလည္း ဆရာမေတြဝိုင္းေနေသာ ဆရာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘာဘာညာညာနားမလည္ေသး “ဆရာမ အခ်ိန္ မရေတာ့လို႔ပါ ကားမထြက္ခင္ေခၚခဲ့ပါ” ဟု ေျပာသျဖင့္ သြားေခၚေပးလိုက္ရဘူးသည္။

တခါကလည္း ခင္ဦးၿမိဳ႕ မီးသတ္အတြက္ မီးသတ္ကားတစ္စင္းေရာက္လာဘူးသည္။ မီးသတ္ကားက ေရပိုက္ေတြ၊ ေရေသ နတ္ေတြ၊ ေရစုပ္ပိုက္ေတြမွာ Conpartment ေလးေတြရွိၾကရာ တံခါးဖြင့္လိုက္တိုင္း အသံျမည္သည္။ ထိုအသံကို နား ေထာင္ခ်င္၍ လူႀကီးေတြမသိေအာင္ တံခါးကိုအဖြင့္အပိတ္လုပ္ၾကပါသည္။ လူႀကီးေတြက ကားကိုပတ္လည္ဝုိင္းကာ ေစာင့္ ေရွာက္ေနၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးတသိုက္က တံခါးကိုဖြင့္၍ ေျပးၾကသည္။

ေျမ၀ိုင္းမ်က္လွည့္ျပလွ်င္လည္း ထိုေျမကြက္လပ္ကိုပင္အသုံးျပဳသည္။ တခါကလူကို အက်ႌအမဲဝတ္ခိုင္းၿပီး အုပ္ေဆာင္းႏွင့္ အုပ္လိုက္သည္။ အုပ္ေဆာင္းတခုမွ တစခုသို႔ ေျပာင္း၍ လူလဲသည္ထင္ပါ၏ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္ေစခ်င္လွၿပီ၊ မ်က္လွည့္စရာက မဖြင့္ႏိုင္ေသး၊ သူတို႔ ေဆးေရာင္းရအုံးမည္၊ လူေတြကလည္း အုပ္ေဆာင္းကို မဖြင့္မခ်င္းသည္းညည္းခံ၍ ေစာင့္ၾကည့္ၾကသည္။

ခင္ဦးက ေဘာလုံးအသင္းသည္ ေရႊဘိုကိုသြားကန္ရသည္။ ေဘာလုံးပြဲႏို္င္ၿပီဆိုလွ်င္ သူတို႔အသံကို ၿမိဳ႕အေရွ႕ ဘက္မူး႐ိုးမွ ၿမိဳ႕ဘက္သို႔ ကားခ်ဳိးမဝင္ခင္ ေနရာကစ၍ ၾကားရသည္။ ပြဲကိုအားေပးသူေတြႏွင့္ ကားတစီး ႏွစ္စီး အျမဲသြားရသည္။ ရႈံး လာလွ်င္ ဘာသံမွမၾကားရေတာ့၊ ႏိုင္လာလွ်င္သံၿပိဳင္ဟစ္ေအာ္ၿပီး ေႂကြးေၾကာ္ၾကသည္။ ကားဆိပ္မွာလူေတြဝုိင္း၍ ႀကိဳၾကရ သည္။ လူစုက ကားဂိတ္မွာ ကားရပ္၍လူစုခြဲရသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးငယ္အစုက ဆူဆူညံညံရွိၿပီဆိုလွ်င္ အိမ္ကအေျပးသြားရျမဲျဖစ္ပါသည္။ လူေတြၾကားမွာ ဘယ္သူက ဘယ္လိုကန္လိုက္တာ၊ ဂိုးသမားကဘယ္လိုဖမ္းတာ ဆိုေသာစကားသံေတြၾကားရသည္။ ေဘာလုံးပြဲကို ကိုယ္တိုင္ မၾကည့္ ရေသာ္လည္း ခင္ဦးေဘာလုံးအသင္းက ႏိုင္ၿပီတဲ့ဆိုလွ်င္ ပုံျပင္မ်ိဳးစုံၾကားရသည္။

အလွဴလွည့္လာၿပီဆိုလွ်င္လည္း ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကကြင္းျပင္က်ယ္မွာ အလွဴပြဲကို၀ိုင္းအုံၿပီးၾကည့္ၾကပါသည္။ ဘယ္သူက ကြမ္းေတာင္ ကိုင္လာတာဟူ၍ အျမဲေျပာၾကသည္။ “အလွဴရွင္နဲ႔ အမ်ိဳးမို႔ ကြမ္းေတာင္ႀကီးန၊ဲ့ မလိုက္ပါဘူးဟယ္” ဟူေသာ အသံေတြၾကားရသည္။ အလွဴေနာက္ပိုင္းက ဒိုးပတ္ဝုိင္းမွာ သည္ေနရာကမသြားရေတာ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက ပြဲေတာင္းသျဖင့္ သည္ေနရာမွာ အၾကာႀကီးရပ္ကၾကရသည္။ တခါတရံ အလွဴကိုမမီေတာ့၍ ျဖတ္လမ္းကလိုက္ၾကရသည္။

ရုပ္ရွင္ျပမွာမို႔ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ေဝလွ်င္လည္း ေၾကာ္ျငာေသာလွည္းမွာ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္သည္ေနရာမွာ အၾကာႀကီးရပ္သည္။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားျပင္တြင္ “အေျပာေကာင္းလွတဲ့ ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း” စသည္ျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား မင္းသမီးေတြ အ ေၾကာင္း တဝႀကီးၾကားရသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးတသိုက္အတြက္ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကို ခုံခုံမင္မင္ႀကီးေတာင္းၾက၊ စုၾကရ သည္။

အေမသည္ သားေတြခရီးေ၀းကျပန္လာမွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခဏတျဖဳတ္သြား၍ ေရဦး၊ ေရႊဘိုစသည္တို႔မွ ျပန္လာမွာကို လည္းေကာင္း၊ လမ္းထိပ္ကတံတားမွထိုင္၍ ေစာင့္တတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း တံတား ေပၚမွာ အေမေစာင့္ေနမွာကို သိသည္။ ကားကအခ်ိန္တန္၍ မေရာက္လာလွ်င္ အေမေတာ့ ထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့မွာဘဲဟု ေတြးမိေနရသည္။ ဟိုတံုးက ခင္ဦးမွာ ဆယ္တန္းအထိသင္ေသာ္လည္း စာစစ္ဌာနကမရွိ၊ စာေမးပြဲေျဖလွ်င္ ေရႊဘိုသို႔သာသြားၾကရပါသည္။ အခုေခတ္ တြင္ ဘဏ္ေတြက ခင္ဦးမွာမဖြင့္၊ စီးပြားေရးဘဏ္သာရွိသည္။ ေငြသြင္းေငြထုတ္လြယ္သျဖင့္ ျပင္ပဘဏ္ေတြမွာေငြထားၾကရာ ေငြထုတ္ဖို႔ ေရႊဘိုကိုသြားၾကရပါသည္။

အခုေတာ့ ထိုကားဆိပ္ေျမကြက္လပ္မွာ မရွိေတာ့ၿပီ၊ လမ္းတဖက္တခ်က္ ပလက္ေဖာင္းထိုးမည္ဆို၍ ကြန္ကရစ္ ပလက္ ေဖာင္းလုပ္လိုက္ေသာအခါ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ေဘးသို႔ ဆင္းရေသာေျမကြက္လပ္သည္ေပ်ာက္သြား၏၊ ကားဆိပ္သည္ လမ္းသင့္ေတာ္ရာေနရာသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းသြားရေလၿပီ။

အခုေခတ္ကားေတြက ရန္ကုန္ကို ေန႔ခ်င္းေပါက္ေျပးေနၾကေလၿပီ၊ ခင္ဦးကားလည္း တစင္း ႏွစ္စင္းရွိပါ၏ ေရဦးမွလာေသာ မွန္လုံကား၊ အဲယားကြန္းကားႀကီးေတြသည္ ညေနပိုင္း ၅ နာရီဆို ခင္ဦးကိုေရာက္သည္။ ေနာက္တေန႔မနက္အေစာႀကီး ရန္ကုန္သို႔ေရာက္သည္ ရန္ကုန္ကလိုက္လ်င္လည္း ညေနပိုင္းဆို ခင္ဦးကိုေရာက္သည္။

ဟိုတုန္းက မႏၱေလးကိုသြားဖို႔ ရန္ကုန္ကိုသြားဖို႔ကို ေနရာဦးရသည္။ ေစာေစာကားဂိတ္ကိုေရာက္ပါမွ ေနရာအတြက္ စိတ္ခ်ရ သည္။ ေနာက္က်မွေရာက္လွ်င္ အလယ္၌သို႔မဟုတ္ ေနာက္မွခ်ိတ္ဆြဲ၍လိုက္ေပေရာ့၊ အေမက သားေတြကို လိုက္ပို႔ဘို႔ ဆိုလွ်င္ သံေသတၱာကို အေမကိုယ္တိုင္ရြက္၍ ကားဂိတ္ကို အေစာႀကီးလာရသည္။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဤကားဆိပ္မွေရႊဘိုသို႔  “မွင္ေျခာက္ေဆးေရာင္ပုလင္း” အဝယ္သြားဘူးသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ပန္း ခ်ီမဆြဲတတ္၊ သို႔ပါလ်က္ သူငယ္ခ်င္းေတြက မွင္ေျခာက္ေဆးေရာင္ပုလင္းကိုသံုးေနတာ ျမင္ေတာ့ဝယ္ခ်င္သည္။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ႏွင့္တိုင္ပင္၍ ဤကားႏွင့္ပင္ လိုက္ခဲ့ဘူးသည္။ အေမမသိ၊ အေမမသိေအာင္ ကားလိုက္စီးရျခင္းျဖစ္ပါသည္ “ဒီေကာင္ေလးေတြလာတာ မင္းတို႔အိမ္ကသိရဲ႕လား” ဟုေမးသည္ကို “သိတာေပါ့” ဟုေျဖသည္။ ေရႊဘိုလမ္းကလည္း ဆိုး လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း ကားဂိတ္ေရာက္၍ ကားရပ္လိုက္လွ်င္ တကိုယ္လုံးဖံုေတြႏွင့္လုံးေနေသာ ေမ်ာက္ျဖဴတစ္ေကာင္လိုျဖစ္ ေနသည္။

ေခတ္ေတြေျပာင္းေသာ္လည္းေရႊဘိုခင္ဦးလမ္းကေတာ့ မေျပာင္းလဲပါ။ ကာဘိုးက ေရလႊတ္ေသာေျမာင္းေဘာင္ တေလွ်ာက္ ကားေမာင္းရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေျမာင္းမွ ေရစီးသျဖင့္ ေရႊဘိုမဟာနႏၵာကန္ေတာ္၌ ေရရွိျခင္း ျဖစ္ သည္ “လယ္ဝင္ေခ်ာင္း႐ိုး ကိုးဆယ္ကိုး” ဟုအဆိုရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ ဤကန္ထဲသို႔စီးဝင္သည္မွာ ခင္ဦးမူးကေရသည္ အဓိကျဖစ္ သည္။ ေရႊဘိုသည္ အခုခ်ိန္ထိ ေရရွားတုန္း၊ မဟာနႏၵာကန္ထဲမွေရကို ၁၈” ပိုက္လုံးႀကီးေတြႏွင့္ သယ္ယူကာ ၿမိဳ႕ကိုျဖန္႔ေဝရ တုန္းျဖစ္သည္။

ထိုလမ္းသည္ ကတၱရာလမ္းမျဖစ္၊ ကတၱရာလမ္းခင္းလွ်င္ ေျမနိမ့္သြားပါက ေျမာင္းမွာ အျပစ္ျဖစ္သြားမည္ဟု ဆိုသည္။ ကမၻာတလႊား ေရကန္ေဘာင္ေတြကို ကတၱရာလမ္းခင္းထားတာ ျမင္ဘူးေနပါသည္။ ခင္ဦးကို လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ လာ တိုင္း လာတိုင္း ဤလမ္းႀကီး ကတၱရာလမ္းျဖစ္ေရးကို ၿမိဳ႕လူထုက ေျပာၾကသည္။ အစိုးရက ျပင္မေပးပါ။

အခု ေရႊဘိုျမစ္ႀကီးနားဗ်ဴဟာလမ္းမႀကီးမွာ ျဖဴးေနပါၿပီ။ သို႔ေပမဲ့ ထိုလမ္းက ေ၀းလြန္းသည္။ လက္ရွိမူးလမ္းက နီးေသာ ေၾကာင့္ ေဒသခံေတြက ထိုလမ္းကိုပင္ သုံးၾကသည္။ ၂၀၀၁ မွာ သဖန္းဆိပ္ဆည္ၿပီးသည္။ သည္ဆည္ၿပီးမွ ခင္ဦးမူးမွာ ေရ လာသည္။ ေရလာေသာေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးေတြျဖစ္ထြန္းၿပီး လယ္သမားေတြပိုက္ဆံသံုးႏုိင္လာသည္။ ဆိုင္ကယ္ေတြတဝီဝီ စီးလာၾကသည္။

အခုေတာ့ ေရႊဘိုလို၊ ေရဦးလိုေနရာေတြ ၿမိဳ႕နယ္အႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြႏွင့္ ခရီးသြားေနၾကပါၿပီ။ ကားကိုမစီလွ်င္ မျဖစ္ေသာ လူႀကီးတခ်ဳိ႕တေလသာ သံုးၾကသည္။ ေရဦးေရႊဘိုကားဆိပ္သည္လည္း ဘယ္ေနရာကိုေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့၊

(၃)
တေန႔က ယခင္ကားဆိပ္ရွိခဲ့ရာေနရာသို႔ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သည္။ ေနရာသည္မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေျပာင္း လဲသြားေပ ၿပီ၊ ဆိုင္ႀကီးေတြ တိုက္ႀကီးေတြႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။ ဟိုတံုးက ကားဆိုက္လ်င္ေရာင္းေသာအေၾကာ္သည္တို႔ထိုင္ၾကရာေနရာ ေလးလည္းမရွိေတာ့ေပ။

ၿမိဳ႕ကေလးသည္ ေျပာင္းလဲေနပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း အရအမွီမလိုက္ႏိုင္ေသး။ ၿမိဳ႕လူထု က မိုဘိုင္း ဖုန္းေတြသံုးေနပါ၏၊ သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕၏ Infrastructure က ဟိုယခင္အႏွစ္ ၅၀ ခန္႔ကအတိုင္း မေျပာင္းလဲပါ။ ခင္ဦးကိုမေျပာႏွင့္၊ ေရႊဘိုသည္လည္း ယခင္အတိုင္း၊ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ ေရႊဘိုမွပင္ စတင္ထူေထာင္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးေအာင္ေဇယ် လက္ရံုးမွ မီးထေတာက္သည္ကိုလည္း ဤအရပ္မွာပင္ျမင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

မဂၢလက္ရထားေတြ၊ ဘူးလက္ထရိန္းေတြ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ႏွင့္ တိုးတက္ေနရမည့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးသည္ အညာမွာအခုထိအိပ္ေပ်ာ္ေနတံုးဘဲျဖစ္သည္။ ခင္ဦးၿမိဳ႕တိုးတက္ေရးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းဘာမွ မတတ္ႏိုင္၊ မပါ၀င္လိုက္ ရေသာ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးသည္ ခင္ဦးကိုဘယ္ေတာ့မွေရာက္လာမည္မသိ။

ခင္ဦးစား ငခ်စ္ညိဳသည္ ဦးေအာင္ေဇယ်ကိုဖမ္းမိဆဲဆဲမွာ သူ႔ညီေလး ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ ေၾကာင္းျပန္လွည့္ခဲ့သည္။ အေမႏွင့္ေတြ႔ေတာ့ သူ႔အေမက “နင့္ညီဘယ္ႏွစ္ေယာက္ယူမွာလဲ ငါ့ဗိုက္ထဲ မွာအမ်ားႀကီးရွိသဟဲ့” ဟု ဗိုက္ကိုပုတ္ျပသတဲ့၊ မွန္သည္ မွားသည္ မသိရေသာ ထိုပံုျပင္ကို ခင္ဦးသားေတြက ယခုတိုင္ေျပာေနၾကဆဲျဖစ္ပါသည္။

ကိုသန္းလြင္

Comments