ေအးၿငိမ္း - ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီအေၾကာင္း

 ေအးၿငိမ္း - ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီအေၾကာင္း
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၈
(စာေရးသူေဖ့စ္ဘြတ္မွ ကူူးယူပါသည္)
 (၁)

ကြ်န္ေတာ္ ေကာ္ဖီကုိ ဘယ္ေလာက္ေသာက္သနည္းဟူမူ တစ္ေန႔ွလွ်င္ ေလးခြက္၊ ငါးခြက္မွ တစ္ခါတစ္ရံ ေျခာက္ခြက္ေလာက္ထိ ပင္ ေသာက္မိပါသည္။

မနက္စာ စားသည့္အခါတြင္လည္း (အခ်ိန္ရလွ်င္) ေကာ္ဖီေသာက္သည္။ အခိ်န္မရလွ်င္ေတာ့ မေသာက္ႏိုင္ပါ။

ဆယ္နာရီ ေကာ္ဖီခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ေသာက္သည္။

ေန႔ခင္း ထမင္းစားၿပီးေတာ့လည္း တစ္ခုခုေလးေတာ့ ေသာက္လိုက္ရမွ ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီပဲ ေသာက္ျဖစ္သည္။ အႏို႔ ကြ်န္ေတာ္က ဆီးခ်ိဳႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားေနရသူဆိုေတာ့ တျခား အခ်ိဳရည္ ဘာမွ ေသာက္လို႔မရ။ သည္ေတာ့ ေကာ္ဖီပဲေသာက္ရသည္။

ေန႔လည္ ၃ နာရီခ်ိန္တြင္ ေကာ္ဖီဘရိတ္တစ္ခါနားေတာ့လည္း ေကာ္ဖီ။
ည စာဖတ္၊ စာေရးရင္းလည္း တစ္ခြက္ ဆိုေတာ့။

(၂)

ကြ်န္ေတာ္ ေကာ္ဖီေသာက္လာတာ သိပ္မၾကာေသးဟု ဆိုရပါမည္။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘဝက သူသူငါငါ လဖက္ရည္သာ ေသာက္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း လဖက္ရည္သာ ေသာက္ျဖစ္သည္။ ေကာ္ဖီဆို တစ္ခါမွေတာင္ မေသာက္စဖူးခဲ့ဟု ထင္ပါသည္။

လဖက္ရည္တြင္လည္း ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုရသည္။
ပံုမွန္၊ ခ်ိဳေပါ့၊ ခ်ိဳက်၊ ခ်ိဳဆိမ့္၊ ေပါ့က်၊ ေပါ့ဆိမ့္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ စင္ကာပူ၊ ပစ္လဲ၊ တိုင္ဖက္ ပက္လက္လန္၊ ေနာက္ေတာ့ ရွယ္ တဲ့။

ပံုမွန္ဆိုတာကေတာ့ ပံုမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လဖက္ရည္တစ္ခြက္တြင္ ပါသင့္ပါထုိက္ေသာ အက်ရည္ပမာဏ၊ သၾကား၊ ႏို႔ဆီ စသည္တို႔ထည့္ကာ ေဖ်ာ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ပံုမွန္ဆိုသည့္အတိုင္း သူသူငါငါ ေသာက္ၾကေသာ လဖက္ရည္အရသာ ျဖစ္၏။ မခ်ိဳလြန္း၊ မဖန္လြန္း၊ မဆိမ့္လြန္း။ အေနေတာ္။

ခ်ိဳေပါ့ ဆိုတာကေတာ့ အခ်ိဳမႀကိဳက္သူမ်ားအတြက္ ျဖစ္၏။ သၾကားကို ေလွ်ာ့ထည့္မည္။
ခ်ိဳက်ဆိုတာ သၾကားကုိ ပံုမွန္အတိုင္းထည့္ၿပီး အက်ရည္ပိုထည့္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူက အခ်ိဳထက္ အဖန္ဓာတ္က ပိုမည္။ ေကာ္ဖီလိုဆိုလွ်င္ ေကာ္ဖီေအာလိုျဖစ္မည္။ ႏို႔ဆီအနည္းငယ္သာပါမည္။

ခ်ိဳဆိမ့္ဆိုတာကေတာ့ သၾကားလဲကဲသည္။ ႏို႔ဆီလည္း ပိုထည့္သည္။ ခ်ိဳလည္းခ်ိဳသည္။ ဆိမ့္လည္း ဆိမ့္မည္။
ေပါ့ဆိမ့္ဆိုလွ်င္ ႏို႔ဆီပိုမည္။ သၾကားနည္းမည္။ ေပါ့က်ဆိုလွ်င္ေတာ့ သၾကားနည္းနည္းသာ ထည့္မည္။ အဖန္ရည္သာသာ ပဲ ရိွမည္။

ပစ္လဲ တို႔၊ တိုင္ဖက္ပက္လက္လန္ တို႔ဆိုတာ တင္စားအနက္ျဖစ္၏။ ခ်ိဳလြန္းသျဖင့္ ရပ္တည္လို႔ေတာင္ မေနႏိုင္။ ပစ္လဲသည္ထိ ျဖစ္ေတာ့၏ ဟု ဆုိလိုသည္။

ရွယ္ ဆိုတာ မူလကေတာ့ အထူးစပါယ္ရွယ္ ေဖ်ာ္ထားသည့္ လဖက္ရည္ကုိ ေခၚတာျဖစ္၏။
သုိ႔ေသာ္ ယခုက်ေတာ့လည္း ဘာမွ မရွယ္ေတာ့ပါ။ လဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲ ဇြန္းစုိက္ေပးလိုက္လွ်င္ပင္ ရွယ္ျဖစ္ေတာ့၏။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က စင္ကာပူဆိုေသာ လဖက္ရည္တစ္မ်ိဳးေပၚခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ စင္ကာပူေခၚေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ မသိခဲ့ပါ။ စင္ကာပူသည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုစုေနသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္အတြက္ အစံုပါေအာင္ ေကာ္ဖီႏွင့္ လဖက္ရည္ကို တစ္ဝက္စီ စပ္ထားေသာ လဖက္ရည္ကုိေခၚတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဆိုတာကေတာ့ အခ်ိဳကဲသည့္ လဖက္ရည္ကုိ ေခၚ၏။
အႏို႔ "ေက်ာက္ပန္းေတာင္းထန္းလ်က္လိုခ်ိဳ" ဆိုသည့္ သီခ်င္းပင္ရိွေသးသည္မဟုတ္ပါေလာ။
လဖက္ရည္ကို ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဟု ေခၚသည္မွာ တင္စားအနက္ျဖစ္၏။ အနက္ရင္းမွာ အလြန္ခ်ဳိသည့္ လဖက္ရည္ျဖစ္သည္။
ေဟာသည္ လဖက္ရည္က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းက ထန္းလ်က္လိုခ်ဳိသယ္ေတာ့ ဟု တင္စားကာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။

(၃)

ကြ်န္ေတာ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသုိလ္မွာ အလုပ္ဝင္စက တကၠသုိလ္မ်ားပိတ္ထားသမို႔ စာသင္စရာမရိွ။ ေက်ာင္းဆရာဘဝမွာ စာသင္စရာမရိွေတာ့ ဘာလုပ္ရမတံုး။ ကိုယ္သင္ရမည့္ စာမ်ားကို ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စြာဖတ္။ ရံုးကုိ အျဖစ္တက္။ လက္မွတ္ထိုး။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္လိႈင္၊ ကိုထြန္းေရႊတို႔အုပ္စုႏွင့္ တစ္မနက္လံုး (တခါတေလ ေန႔ခင္းပါ ပါေသးသည္။) လဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္။ အေရမရ အဖတ္မရေတြေလကန္။ သည္ကဲ့သို႔ အၾကာႀကီးထိုင္ေနေပမင့္ လဖက္ရည္ကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ မွာေသာက္ေနသည္ မထင္လိုက္ၾကပါႏွင့္။ ေရာက္ခါစ တစ္ခြက္ပဲေသာက္တာျဖစ္ၿပီး က်န္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ အလကားရသည့္ ေရေႏြးၾကမ္းကို တစ္အိုးၿပီး တစ္အိုး မွာေသာက္တာျဖစ္၏။

အဲသည္ကာလေတြတံုးက လဖက္ရည္ဆိုင္ မထိုင္သည့္ေန႔ရယ္လို႔ကုိ မရိွဟု ထင္ပါသည္။ ေအာင္မယ္၊ ညေနက်ေတာ့ အရက္ဝိုင္း ေလးလည္း ဖဲြ႔လုိက္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ အရက္ကိုမူ မၾကာခဏ မေသာက္ျဖစ္ၾကပါ။ ေန႔တုိင္း အရက္ေသာက္ရေလာက္ေအာင္ လည္း မဆူၿဖိဳးၾကပါ။ ႏို႔၊ အရက္ဆိုတာက အရက္ခ်ည္း ေသာက္လုိ႔ရတာမဟုတ္။ အၿမီးကေလး အျမက္ကေလးကလည္း ပါအံုးမွကုိး။ သည္ေတာ့ ပိုက္ဆံဝါလားမဟုတ္သည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေန႔တိုင္း အရက္မေသာက္ၾကတာ ခ်ီးက်ဴးစရာမဟုတ္ပါ။ အဲေလ၊ ပိုက္ဆံရိွသည့္တိုင္ အရက္ကိုေတာ့ ေန႔တိုင္း ေသာက္ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ဟုလည္း မထင္မိပါ။

အဲသည္ကာလေတြတံုးကလည္း ဆိုင္ေတြမွာ ေကာ္ဖီရမည္မွာ မလဲြပါ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္သိုက္ ေကာ္ဖီ မွာေသာက္ခဲ့ၾက သည္ ဟု တစ္ခါမွ မမွတ္မိဖူးပါ။

ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း လဖက္ရည္ဆုိင္ ထိုင္ေဖာ္ထိုင္ဖက္ အေပါင္းအသင္းမ်ားလည္း မရိွေတာ့ၿပီမို႔ လဖက္ရည္ဆိုင္ မထိုင္ျဖစ္ေတာ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ဆိုေတာ့ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည္ ခ်ိဳျပင္း၊ ခ်ိဳေပါ့ စသည့္လဖက္ရည္အမ်ိဳးအစားမ်ား ယခုတိုင္ ရႏိုင္၊ မရႏိုင္ မသိေတာ့ပါ။ ရသည့္တိုင္ (ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထင္) ဘာမွာမွာ အရသာတစ္မ်ိဳးတည္းသာ ထြက္လာမည္ ထင္ပါသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာမသိပါ။

တခါတေလ ပင္နင္ဆူလာ ေရာက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ ေရႊဝါေျမတြင္ ျမန္မာလဖက္ရည္ကို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ကြ်န္ေတာ္ ေသာက္တတ္ပါသည္။ တကယ့္ ျမန္မာလဖက္ရည္ အရသာ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္သည့္အခ်ိန္မွစကာ သၾကားကို ေသခန္းျဖတ္ထားေသာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ေတာ့ တျခားသူေတြအတြက္ ပံုမွန္ျဖစ္ေနေသာ လဖက္ရည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ အလြန္ခ်ိဳေနပါေလ၏။

ကုိပီတီယမ္ဆိုင္မ်ားတြင္ေတာ့ လဖက္ရည္ကို ေသာက္ခဲပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံေသာက္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အစာမေက် တတ္၊ ရင္ထဲတြင္ ကာလၾကာျမင့္စြာ ျပည့္ေနတတ္၊ ပို၍ဆိုးေသာအေျခအေနတြင္ ပ်ိဳ႔ခ်င္သလုိလို အံခ်င္သလိုလို ခံစားရတတ္ ေသာေၾကာင့္ လဖက္ရည္ကုိ မေသာက္ရဲေတာ့ပါ။

(၄)

စင္ကာပူ ကုိပီတီယမ္ဆိုင္မ်ားမွ ေကာ္ဖီအရသာကုိ ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္ပါသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သေဘာက်မိသည္မွာ စင္ကာပူႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းလံုး မည္သည့္ ကုိပီတီယမ္ဆိုင္ကိုသြားသြား၊ ေကာ္ဖီမွာေသာက္ပါက သည္အရသာ တစ္မ်ိဳးတည္း ထြက္ျခင္းကို ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မၾကာခဏ ေသာက္လို႔မျဖစ္။ သူက သၾကားပါေသာေၾကာင့္ ဆီးခ်ိဳတက္မွာ ေၾကာက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေကာ္ဖီကို ႏို႔စိမ္းႏွင့္ေဖ်ာ္ထားသည့္ ကိုပီစီးကုိေသာက္ရ၏။ အရမ္းမႀကိဳက္သည့္တိုင္ မဆိုးလွပါ။ ေသာက္လို႔ရပါသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ တစ္လအေက်ာ္ေလာက္ကစ၍ ေစ်းကြက္ထဲသုိ႔ ကိုပီစီး ရယ္ဒီမိတ္အထုပ္မ်ား ေရာက္လာပါသည္။ ေသာက္ခါစကေတာ့ အေကာင္းသား။ သို႔ေသာ္ ၾကာလာေတာ့ သူလည္း အခ်ိဳမ်ားသည္ဟု ပါးစပ္ထဲတြင္ ခံစားမိပါသည္။ ႏွစ္ထုပ္ေလာက္ေသာက္ၿပီး ေသာက္ေနက် တူးအင္ဝမ္းဆီ ျပန္ေရာက္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ကုိပီစီးက မေကာင္း၍ မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္ႏိႈက္က သၾကား မပါတာႏွင့္ အသားက်ေနၿပီ ဆိုေတာ့ တျခား အခ်ိဳပါသည့္ မည္သည့္အရသာကုိမွ် အရသာမခံတတ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
အင္မတန္ အရသာရိွလွပါသည္ဆိုေသာ ကိတ္မုန္႔ကိုပင္ ကြ်န္ေတာ္ မႀကိဳက္တတ္ေတာ့ပါ။

ျမန္မာျပည္မွ ေကာ္ဖီပန္းကန္မ်ားမွာ သံုးခါေလာက္ႀကိဳက္လိုက္လွ်င္ ကုန္သြားမည့္ ပီဘိ ပန္းကန္ေပါက္စနကေလးမ်ားႏွင့္ ထည့္ေဖ်ာ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ စင္ကာပူမွ ေကာ္ဖီခြက္မ်ားမွာမူ ႀကံရည္ထည့္သည့္ ကိုင္းဖန္ခြက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ထည့္ေပးပါသည္။ တဝႀကီးေသာက္ရသည္။ ေသာက္ပါေလ့။

ေကာ္ဖီကုိ ရိုးရုိးေကာ္ဖီ (သူတို႔က ကိုပီ ဟု အသံထြက္၏။)၊ ကုိပီစီး၊ ကိုပီေအာ စသျဖင့္ ရႏိုင္ပါသည္။ ကုိပီစီးမွာ ႏို႔ႏွင့္ေဖ်ာ္ထားတာ ျဖစ္ၿပီး ကိုပီေအာကေတာ့ ေကာ္ဖီအက်ရည္ကို သၾကားခပ္ေသာက္တာ ျဖစ္ပါသည္။ ကုိပီေအာကိုလည္း ရယ္ဒီမိတ္ အထုပ္ႏွင့္ ရပါသည္။ ေသာက္လို႔မဆိုးပါ။ သို႔ေသာ္ သၾကားပါ၍ ကြ်န္ေတာ္ေသာက္လို႔မရ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝကလည္း ညဘက္ စာက်က္ရင္း ေကာ္ဖီေအာကို သံပုရာသီးညွစ္ကာ ေသာက္ပါသည္။ ေခါင္းၾကည္ ေအာင္ ဟူ၏။

စင္ကာပူကေကာ္ဖီေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မႏၱေလးက Unique Mandalay က ေကာ္ဖီေလာက္ မႀကိဳက္ပါ။ မႏၱေလးေကာ္ဖီကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အႀကဳိက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သာ မႏၱေလးမွာေနျဖစ္လွ်င္ ထိုေကာ္ဖီဆိုင္သို႔ မနက္တိုင္းေရာက္ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ က်ံဳးနားက ေနာက္တစ္ဆိုင္လည္းေကာင္းသည္။ နာမည္ေမ့ေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ILO Vision Zero သင္တန္းသြားေပးတံုးကလည္း လာတိုက္သည့္ ေကာ္ဖီမွာ အေတာ္ေသာက္လို႔ေကာင္းပါသည္။

(၅)

ေကာ္ဖီ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ၉ ရာစုေလာက္က အီသီယိုးပီးယား ဆိတ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက စသည္ ဆို၏။ တစ္ေန႔တြင္ ဆိတ္ေက်ာင္းသားသည္ အခါတိုင္းတြင္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အိပ္ေနတတ္ၾကေသာ ၎၏ဆိတ္မ်ား မအိပ္ပဲ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားေနတာကို သတိျပဳမိသည္ဆို၏။ ထိုအခါ အဲ့လယ္၊ ငါ့ဆိတ္ေတြ ထူးလွပါကလား။ အခါတိုင္းလို ေအးေအးေဆးေဆး အိပ္ေယာင္းမေနၾကတာ ဘာလို႔ပါလိမ့္ ဟု စူးစမ္းမိ၏။ ထိုအခါ ၎၏ဆိတ္မ်ား အသီးတစ္မ်ိဳး၏အေစ့မ်ားကို ကိုက္ဝါး စားေသာက္ၿပီးသည္မွ စကာ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ားေပ်ာက္လွ်က္ ဤကဲ့သို႔ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္ ဆုိ၏။

ထုိအေစ့မ်ားကို ၎ဝါးစားသည့္အခါတြင္လည္း ဤကဲ့သုိ႔ပင္ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ေျပေပ်ာက္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္ဆို၏။ အႏွီ ဆိတ္ေက်ာင္းသား ဆတ္ေဆာ့သည္မွ စ၍ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာ္ဖီဘိုးအပိုကုန္စရာ ျဖစ္လာေလေတာ့၏။

သို႔ေသာ္ ပံုျပင္ကား ပံုျပင္မွ်သာျဖစ္၍ ဟုတ္မဟုတ္ မည္သူသိႏိုင္ပါမည္နည္း။ အသင္မိတ္ေဆြတို႔လည္း မယံုလွ်င္ ပံုျပင္ဟုသာ မွတ္ၾကပါကုန္။

အမွန္က ေကာ္ဖီမူရင္းမွာ ေကာ္ဖီေစ့ကိုေလွာ္၊ ႀကိတ္လ်က္ ထုိေကာ္ဖီမႈန္႔ကို ေရေႏြးတြင္ေဖ်ာ္ကာ (တျခားဘာႏွင့္မွ မစပ္ဘဲ) ေသာက္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ အမည္မွာလည္း ကာဖီျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္ေတြလက္ထဲ ကာဖီေရာက္သြားေတာ့ မူရင္းကာဖီရည္တြင္ သၾကားေတြ၊ ႏို႔ဆီေတြ ေရာထည့္လိုက္သည္။ အမည္မွာလည္း ကာဖီမွ ေကာ္ဖီ ျဖစ္သြားေတာ့၏။

ယခုေတာ့ ဝိႈက္ေကာ္ဖီဆိုတာ ေပၚလာ၏။ မဆိုးပါ။ ေသာက္လို႔ေကာင္းပါသည္။
ေနာက္ၿပီး ေကာ္ဖီရည္ကို ႀကံႀကံဖန္ဖန္ လုပ္ေသာက္ၾကေသာ အက္စ္ပရက္ဆို၊ ကပီခ်ီႏို၊ ကဖီလာေတး၊ အေမရိကန္ႏို၊ ကဖီမေရာ့ခ်ီႏို၊ ကဖီေမာ့ခ်ာ စသျဖင့္ အစံုရေသးသည္။ တခ်ိဳ႔က ေကာ္ဖီထဲတြင္ အရက္ထည့္ေသာက္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႔က် ဆား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ျငဳပ္ေကာင္းပင္ ထည့္ေသာက္ၾကေသး၏။ ထူးဆန္းပါေပ့ ကတြတ္ပီ။

ယခင္ကေတာ့ ေကာ္ဖီမႈန္႔ကို ေရေႏြးေဖ်ာကာ အမႈန္မ်ားကို ပိတ္ပါးစႏွင့္စစ္ကာေသာက္ၾက၏။ လွည္းတန္းမွ ဆု ေကာ္ဖီမွာလည္း ဤနည္းအတိုင္းပင္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မႀကိဳက္ပါ။ စစ္စရာမလိုဘဲ ေဖ်ာ္လိုက္ပါက ေရတြင္တစ္ခါတည္း ေပ်ာ္ဝင္သြားသည့္ ေကာ္ဖီကိုသာ ႀကိဳက္ပါသည္။

ေဟာ ယခုေတာ့ ပိုတုိးတက္လာသည္။ ႀကိဳတင္စပ္ၿပီးသားေကာ္ဖီ (instant coffee) အမ်ဳိးမ်ိဳး ေစ်းကြက္ထဲ ေရာက္လာသည္။ ဘာေကာ္ဖီမႈန္႔၊ သၾကား၊ ႏို႔ဆီမွ မလို။ ထိုတစ္ခါေသာက္အထုပ္ကေလးကို ပန္းကန္ထဲေဖာက္ထည့္၊ ေရေႏြးထည့္လုိက္လွ်င္ ေကာ္ဖီျဖစ္ၿပီ။ ဘာလိုခ်င္သလဲ။ ေကာ္ဖီ၊ သၾကား၊ ႏို႔မႈန္႔ပါသည့္ 3 in 1, ေကာ္ဖီႏွင့္ ေကာ္ဖီမိတ္သာပါေသာ 2 in 1, သၾကားေလွ်ာ့ထည့္ထားေသာ less sugar, အဆီထုတ္ထားေသာ less fat, ကဖိန္းထုတ္ထားေသာ less caffeine, ႏို႔ပါေကာ္ဖီ coffee with milk, ကိုပီေအာ copi O, ကိုပီစီး copi C.

ဆုိင္တြင္ ဝယ္ေသာက္သည္ထက္ ထို Instant coffee မ်ားက ပို ေစ်းသက္သာသည္။ ဆိုင္တြင္ဝယ္ေသာက္ပါက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ကုိ စင္းေဒၚလာ ၁.၂၀ ေပးရမည္။ သုိ႔ေသာ္ Instant coffee ေသာက္လွ်င္ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာေကာ္ဖီေတာင္ တစ္ခြက္မွ ျပား ၆၀ ေလာက္ပဲ က်သည္။ ထို႔ထက္ ေကာ္ဖီမႈန္႔ပုလင္းဝယ္၊ ေကာ္ဖီမိတ္ဝယ္ကာ ကိုယ့္ဘာသာေဖ်ာ္ေသာက္လွ်င္ သင့္ရံုေကာ္ဖီဆိုလွ်င္ တစ္ခြက္ ၁၅ ျပားခန္႔၊ အေကာင္းစားေကာ္ဖီဆိုလွ်င္ ျပား ၂၀ ေလာက္သာ က်သည္။ မေသာက္ေပ်ာ္ပါလား။


(၆)

တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္လွ်င္ အိပ္မေပ်ာ္ဟု ဆို၏။
ေကာ္ဖီေသာက္လွ်င္ အိပ္ခ်င္စိတ္တို႔ ေျပေပ်ာက္ကုန္သည္ ဆိုေသာ အဆိုမွာ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္ မမွန္ပါ။
ကြ်ႏ္ုပ္ကား အိပ္ခါနီးထိ ေကာ္ဖီေသာက္သူ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္အိပ္ျခင္းကို ေကာ္ဖီသည္ အေႏွာက္အယွက္ မျပဳႏိုင္။
ယခုလည္း ဤစာကို ေကာ္ဖီေသာက္လ်က္ ေရးေနျခင္း ျဖစ္သတည္း။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ တစ္ေန႔ကို ေကာ္ဖီ ၆ ခြက္ေသာက္လွ်င္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ႏိုင္သည့္ ရာခုိင္ႏႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္သည္။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္လွ်င္ ေကာ္ဖီတြင္ပါသည့္ ကဖိန္းက က်န္းမာေရးအတြက္ ဘာျဖစ္သည္၊ ညာျဖစ္သည္။

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား -
သင္ ေကာ္ဖီႀကိဳက္သူ ျဖစ္ပါသလား။
ယခု တစ္ခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္ပါ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၁ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၈, 00:18 am