ေမသနပ္ခါး ● ေၾကးမံုျပင္ေပၚဖတ္တဲ့စာ
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၉
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၉
(၁)
ညေနခင္း ေနေရာင္ေတာက္ေသာ အခ်ိန္တိုင္း ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ အေမႊးပြပြ ေခြးလွလွေလးႏွစ္ေကာင္ကို ေက်ာင္းလာသည္ကို ျမင္ရျမဲျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စိတ္ဝင္စားတတ္သည္က ကလ်ာ့ဝါသနာမို႔ မိမိထိုင္ေနသည့္ မိုဘိုင္းဖုန္းဆိုင္ေလးထဲမွ လူပါးခ်ိန္တိုင္း ျပင္ပကို ေလ့လာျမဲ။ သူတို႔ကို ေတြ႕ရတတ္ျမဲပင္။ သည္ရပ္ကြက္ေလးထဲ မိုဘိုင္းအေရာင္းဆိုင္ေလး စ,ဖြင့္သည့္ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း သူတို႔ကို ေန႔စဥ္လိုလို ျမင္ေတြ႕ေနခဲ႕ရ၍လည္း အျမင္အားျဖင့္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ အလြန္ဆံုးရွိလွ ဆယ့္ငါးႏွစ္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္္အရြယ္မ်ားသာ။ သံုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ ကလ်ာႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ကေလးသာသာအရြယ္မ်ားသာျဖစ္၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္၊ ရံဖန္ရံခါေတာ့ ဂါဝန္လွလွေလးမ်ားဝတ္ကာ စကတ္အတိုအရွည္မ်ား ဝတ္သည့္ အခါလည္းဝတ္သည္။ ဆံပင္အရွည္ကို ခပ္ပြပြေလး ေကာက္ထားၾကျပီး ဖားလ်ားျဖန္႔ခ်ထားသည့္အခါ ရွိသလို ဖဲၾကိဳးအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပံုစံမ်ိဳးစံု လွပစြာ စည္းေႏွာင္ထားတတ္သည့္အခါလည္း စည္းေႏွာင္ ထားေလ့ရွိသည္။ ထူးျခားသည္က ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေဒါက္ဖိနပ္လွလွေလးမ်ား စီးထားတတ္ျခင္းပင္။ ကလ်ာ့စိတ္ထဲတြင္မူ ေခြးသြားရာေနာက္ ေျပးလိုက္ရေသာ ေခြးေက်ာင္းသည့္အလုပ္တြင္ ထိုအလွစီးေဒါက္ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္မ်ားက မလိုက္ဖက္ မကိုက္ညီလွဟုထင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ဝတ္ဆင္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္မူ ထိုဖိနပ္မ်ားက ဆီေလ်ာ္လွပပါသည္။
သူတို႔သည္ ေခြးလည္ပင္းတြင္ စြပ္ထားသည့္ လည္ပတ္ၾကိဳးကို ဆြဲထားရင္း ေခြးသြားရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါထိန္းေက်ာင္းရသည္လည္းရွိသလို တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း လည္ပတ္ၾကိဳးကို တင္းတင္းကိုင္ျပီး တစ္ေနရာတည္းတြင္ရပ္ကာ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာခ်င္ေျပာေနတတ္ေသးသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ၾကိဳးဆြဲခံထားရေသာ ေခြးေလးႏွစ္ေကာင္မွာ ခ်ာလည္ရိုက္ေအာင္ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနတတ္ၾက၏။
မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ ရုပ္ခ်င္းလည္းမဆင္ တစ္ဘာသာစီျဖစ္၍ ညီအစ္မမ်ားေတာ့ မဟုတ္္တန္ရာဟု ထင္ရသည္။ သူတို႔ခ်င္း ရပ္စကားေျပာေလ့ရွိေသာေနရာမွာလည္း ကလ်ာ့ဆိုင္ႏွင့္ အတန္ငယ္လွမ္းသျဖင့္ သူတို႔ခ်င္း ဘာေတြေျပာေနတတ္သည္ကို မၾကားရ။ စပ္စုတတ္ေသာ ကလ်ာ့အဖို႔ သူတို႔ခ်င္း ဘာေတြေျပာသည္ကို သိခ်င္လွေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးကား လူရႈပ္ေလ့ရွိတတ္ေသာ မိုဘိုင္းဖုန္းဆိုင္ေရွ႕တြင္လည္း ရပ္၍ စကားေျပာေလ့မရွိပါ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ တစ္ေနကုန္ မိုဘိုင္းဖုန္းဆိုင္ေလးထဲတြင္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရသူ ကလ်ာ့အဖို႔ ညေနခင္းမ်ားသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦးႏွင့္ သူတို႔၏ေခြးေလးႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။
(၂)
"အမေလး၊ ဒီလိုပဲ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ေတြ ေခြးေခ်းေလွ်ာက္တည္ရသလား။ ခုနေလးတင္ ေျပာင္ေနေအာင္ တံမ်က္စည္းလွည္းထားတယ္။ အခု ေခြးေခ်းပံုနဲ႔။ ပက္ပင္းတိုးမိေပလို႔။ ႏို႔မို႔ လမ္းေဘး ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြပါသြားတယ္ ထင္မွာ။ ပိုင္ရွင္ရွိေနမွေတာ့ ေခြးေခ်းကို ဒီလိုပဲ သူမ်ားအိမ္ေတြေရွ႕ ေလွ်ာက္တည္ရလား။ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္တည္ခဲ့ေရာေပါ့။ မေတာ္လို႔ထြက္သြားရင္လည္း ျပန္က်ံဴးမွေပါ့။ ပိုင္ရွင္ဆိုရင္ တာဝန္ယူတတ္ရမယ္ကေလးတို႔ရဲ႕။ အခုေတာ့ ညည္းတို႔ဟာက ေခြးအေညာင္းမိမွာစိုးလို႔ ထြက္ေက်ာင္းတာမွ မဟုတ္ပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ထဲ ပါခ်မွာစိုးလို႔ အျပင္မွာ ေခြးေခ်းထြက္တည္တာပဲ"
ဆူဆူညံညံအသံၾကား၍ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ကမန္းကတန္း ဆိုင္ေရွ႕ထြက္ၾကည့္မိသည္။ မ်က္ေစာင္းထိုး အိမ္မွ အျငိမ္းစားပါေမာကၡ ဆရာမၾကီးႏွင့္ ေခြးေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္ ျပႆနာတက္ေနပံုရ၏။ မၾကာေသးခင္ကမွ ထိုဆရာမၾကီး သူ႔အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာကို တံမ်က္လွည္းသည္ကို ကလ်ာလည္းျမင္သည္။ ယခုမူ သူမေျပာင္ေနေအာင္ လွည္းက်င္းသြားေသာ သံမံတလင္းေပၚတြင္ မစင္တံုးေလးမ်ားကို အစီအရီေတြ႕ေနရ၏။ ျပႆနာကား တက္ေလျပီ။
ထိုဆရာမၾကီးကား အလွအပအသန္႔အျပန္႔ၾကိဳက္သူ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ အျငိမ္းစားတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡၾကီးဟု ေျပာသံၾကားဖူးသည္။ ေနသာေသာေန႔မ်ားတြင္ သူမသည္ အိမ္ေရွ႕ဥပစာ ပတ္ဝန္းက်င္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျခင္း၊ ပန္းအလွပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနေလ့ရွိ၏။ အလွအပၾကိဳက္သေလာက္ စည္းကမ္းၾကီးပံုလည္းရသည္။ သူမအိမ္ေရွ႕အနီးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူမ်ားေတြ စည္းကမ္းမဲ့စြာ လႊင့္ပစ္သြားေသာ သံဗူးခြံ၊ပလပ္စတစ္ဗူးခြံ၊အမိႈက္မ်ားကို စံနစ္တက်လွည္းက်င္းထုတ္ပိုးျပီး အမိႈက္ပံုးတြင္း သြား၍လႊင့္ပစ္တတ္သလို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လမ္းေပၚေထြးသြားေသာ ကြမ္းတံေထြးမ်ား ကိုလည္း ေန႔စဥ္ ေရေလာင္း တိုက္ခၽြတ္ေဆးတတ္ေသး၏။ သူမကိုယ္တိုင္မူ လမ္းမေပၚ အမိႈက္ပစ္ရန္ေဝးစြ၊ တံေထြးေထြးသည္ကိုပင္ ကလ်ာ သတိထားမိသေလာက္ မျမင္ဖူးခဲ့ေပ။
ထိုမိန္းကေလးမ်ားကလည္း မိန္းကေလးမ်ားေပပဲ။ ေခြးသာေက်ာင္းေနသည္ ေခြးဘာလုပ္လုပ္ သိပ္စိတ္ဝင္စားလွသည္မဟုတ္။ သည္တိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္သေဘာ ျဖစ္ေနသည္။ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဟု ကလ်ာ စိတ္ဝင္စားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေသာ္လည္း ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ဘာမွ်ခြန္းတုန္႔မျပန္။ သူတို႔ကို မေျပာသလို အေရးပင္မစိုက္။ ဆရာမၾကီးအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနေသာ သူတို႔ေခြးႏွစ္ေကာင္ကို ဆြဲေခၚကာ သုတ္ေျခတင္၍ လာလမ္းအတိုင္းျပန္ေလသည္။
"ေျပာတဲ့သူပဲ အရူးျဖစ္ရေသးတယ္။ ေျပာတာမွ နားလည္ၾကရဲ႕လားမသိ။ ေခြးသာေမြးခ်င္ၾကတယ္။ ေခြးတာဝန္ေတာ့ မယူခ်င္ၾကဘူး။ သူမ်ား ဒုကၡလိုက္ေပးေနၾကတာပါလား"
ဆရာမၾကီးက ပြစိပြစိေျပာရင္း သူတို႔ေခြးမ်ားပါခ်သြားေသာ မစင္မ်ားကို က်ံဴးေနျပန္ေလ၏။
(၃)
"ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ကဒီရပ္ကြက္ထဲကဆိုေတာ့ ညေနတိုင္ ေခြးေက်ာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သိလား"
ဆိုင္တြင္ ဖုန္းျပင္ဖို႔အကူေခၚထားေသာ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ေမးၾကည့္မိသည္။
"သိသားပဲ။ အမက ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟယ္။ ဘယ္အိမ္ကလဲလို႔ စိတ္ဝင္စားလို႔"
"ဟိုလမ္းထိပ္က အမိုးခၽြန္ေလးနဲ႔ ငါးထပ္တိုက္ကေလ"
"ႏွစ္ေယာက္လံုး အဲ့ဒီ့တိုက္္ကလား"
"ဟုတ္တယ္။ တစ္ေယာက္က သံုးလႊာက၊ တစ္ေယာက္က ေလးလႊာက"
"ေခြးေက်ာင္းထြက္တာ ရိႈးအျပည့္နဲ႔ေနာ္"
"ငါ့အစ္မလဲ အေတာ္စပ္စုလာတာပါလားေနာ္"
ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေက်ာ္ေက်ာ့္ထံမွ ဘာဆက္ၾကားရမည္နည္းဟု စကားစ,မိေသာ္လည္း ေနာက္သလိုေျပာင္သလို ေျပာလိုက္ေသာ ေက်ာ္ေက်ာ့္စကားက ခ်က္ေကာင္းကိုထိသျဖင့္ ထိုေန႔က ဆက္မေမးေတာ့ပဲ ဤမွ်ျဖင့္သာ ရပ္နားခဲ့ရေလသည္။
(၄)
ကလ်ာတို႔ဆိုင္က မနက္ဆယ္နာရီေလာက္မွ စ‚ဖြင့္သည္ျဖစ္၍ မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုလမ္းေလး၏ျမင္ကြင္း မည္သို႔ရွိသည္ကို ကလ်ာမသိႏိုင္ခဲ့။ ယေန႔ေတာ့ ပစၥည္းအသစ္မ်ား ေရာက္မည္ဆို၍ ေရာင္းျပီးပစၥည္းစာရင္းစစ္ရန္ ကလ်ာ ဆိုင္သို႔ ေစာေစာေရာက္လာခဲ့ရ၏။ မနက္ေစာေစာျဖစ္ရာ အလုပ္သြားသူမ်ားႏွင့္ ထိုလမ္းကေလးမွာ စည္ကားေနေလသည္။ ေရာင္စံုယူနီေဖာင္းေလးမ်ားကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးအရြယ္ အားကစားဝတ္စံုႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ေခြးေသးေသးေလးတစ္ေကာင္ကို ဆြဲကာ လမ္းေလွ်ာက္ လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဪ မနက္ခင္းတြင္လည္း ေခြးေက်ာင္းသူေတြရွိတာပါပဲလား။ ထိုသို႔ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပင္ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေခြးပုေလးသည္ ေျပးရင္းလႊားရင္းျဖင့္ သူ႔လည္ပတ္ၾကိဳးကို ကိုင္ထားေသာ သူ႔သခင္မအား ဆရာမၾကီးအိမ္ေရွ႕သို႔ အတင္းဆြဲေခၚသြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုအိမ္ေရွ႕အေရာက္တြင္ ေခြးေလးက အေလးသြားခ် လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအန္တီမမက သူမေခြးကိုဆြဲေခၚမသြားပဲ ကိစၥျပီးသည္အထိ ရပ္၍မ်ားပင္ေစာင့္ေနေသး၏။ ကလ်ာ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ ျပႆနာပဲ။ ဆရာမၾကီး အိမ္ေရွ႕တြင္ရွိမေနလွ်င္ေတာ့ သိမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ရွိေနလွ်င္ေတာ့ ကိြဳင္ျပီဟု ေတြးလိုက္မိသည္။
"ဒီမွာ ညီမေရ။ ေခြးေခ်းေတြ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕မတည္ပါနဲ႔ကြယ္။ အစ္မတို႔လည္း ေခြးခ်စ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကရိကထမခံႏိုင္လို႔ မေမြးဘူး။ အခုေတာ့ ကိုယ္မေမြးပဲ ေန႔တိုင္း ေခြးေခ်းက်ံဴးေနရတယ္။ ကိုယ့္ေခြးက မေတာ္တဆ ပါခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာက်ံဴးမွေပါ့ကြယ္"
ဆရာမၾကီးရွိေနသည္ကိုး။ ေလေအးေအးေလးျဖင့္ ဆရာမၾကီးက ထိုအမ်ိဳးသမီးကို လွမ္းေျပာ၏။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကလ်ာကေတာ့ ဆရာမၾကီးေျပာသည္က တရားမွ်တသည္ဟု ထင္သည္။ ကလ်ာဆိုလွ်င္လည္း ကိုယ္ေမြးထားတာမဟုတ္ပဲ ေခြးေခ်းေန႔တိုင္းမက်ံဴးခ်င္။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕ ေခြးေခ်းပံုႏွင့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ မက်ံဴးမျဖစ္က်ံဴးရမည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ပါသည္။ ေခြးကို ေမြးခ်င္လို႔ေမြးထားျပီး တာဝန္ယူခ်င္စိတ္မရွိပဲ သူမ်ားကို ဒုကၡေပးေနတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးဟု ေတြးမိသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦး ဘာဆက္ျဖစ္မည္ကို အေသအခ်ာျမင္ရၾကားရဖို႔ အေပါက္ဝကို ခပ္ကြယ္ကြယ္ရပ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိ၏။
"ဒါစည္ပင္ပိုင္ေျမေပၚမွာပါတာပါ။ အစ္မၾကီးပိုင္ေျမေပၚမွာ မဟုတ္ဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ေခြးေခ်းပါတာ ဘယ္သူက က်ံဴးရမလဲ။ ဒါေတြ လိုက္က်ံဴးေနရေလာက္ေအာင္ ဘယ္သူမွ ဒီေလာက္အားမေနဘူး"
ေခြးပိုင္ရွင္ အန္တီမမက ေကာင္မေလးေတြလို မဟုတ္။ ဆရာမၾကီးကို ဆတ္ဆတ္ခါ ျပန္ေျပာေလ၏။ သူမ စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ကလ်ာ အလြန္အံ့ဩသြားသည္။ စည္ပင္ေျမမို႔ က်ံဴးစရာမလိုဆိုပဲ။
"ဒီေခြးေခ်းေတြ ဒီလိုသာလိုက္တည္ေနၾကျပီး စည္ပင္ေျမမို႔ မက်ံဴးႏိုင္ၾကရင္ တစ္လမ္းလံုး ေခြးေခ်းေတြနဲ႔ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ အနံ႔မသက္ကလည္း မေကာင္း။ ယင္ေကာင္ေတြနား။ က်န္းမာေရးနဲ႔လည္း မညီညြတ္။ တက္နင္းတဲ့သူလည္း တက္နင္းမိ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ၾကရလဲ။ စည္းကမ္းရွိၾကဖို႔ ေျပာတာပါ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ ကိုယ္တာဝန္ယူခ်င္စိတ္ရွိရမွာေပါ့။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းပါ့လားညီမရယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာဆို ေခြးေက်ာင္းရင္ ေခြးေခ်းက်ံဴးဖို႔အိတ္ကိုေတာင္ အဆင္သင့္ေဆာင္ထားၾကရတာ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ ကိုယ္တာဝန္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ရွိၾကတယ္။ အဲဒါ ႏိုင္ငံၾကီးသားစိတ္ဓာတ္ပဲ"
ဆရာမၾကီးက ေလေအးေအးျဖင့္ နားခ်ရန္ ၾကိဳးစားေနေသာ္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ သူမေခြး၏မစင္ကို က်ံဴးဖို႔မဆိုထားႏွင့္ ေတာင္းပန္စကားပင္ မဆိုပဲ မေက်မနပ္အမူအယာျဖင့္ သူ႔ေခြးကို ေဆာင့္ဆြဲျပီး ထြက္ခြာသြားေလသည္။ နည္းနည္းလွမ္းလွမ္း ေရာက္သြားေသာအခါမွ ပါးစပ္က ပြစိပြစိေျပာသြား၏။
"တဆိတ္ရွိ ႏိုင္ငံျခား ႏိုင္ငံျခားနဲ႔။ ပုဆိန္ရိုးေတြ။ သူမ်ားႏိုင္ငံကို ဒီေလာက္ အထင္ၾကီးေနလည္း ဟိုမွာသြားေနေပါ့။ ဒီမွာ ျမန္မာလို မေနႏိုင္ရင္ မေနနဲ႔"
သူမစကားအရ သူမဘက္က ဘာမွ်မမွားဟု ေသခ်ာေပါက္ ထင္ျမင္ထားဟန္တူေလသည္။ ကလ်ာကား သက္ျပင္း အသာအယာခ်လိုက္မိ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆရာမၾကီး ေခြးေခ်းက်ံဴးရျပန္သည္ကိုလည္း မၾကည့္ရက္ေလေသာေၾကာင့္ ဆိုင္ထဲ သို႔သာ ျပန္ဝင္လာခဲ့ရေတာ့သည္။
(၅)
ယခုတေလာ ေခြးေက်ာင္းသူ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ မေတြ႕ရသည္က သံုး ေလးရက္ပင္ရွိလာေလျပီ။ ေခြးပဲ ေနမေကာင္း ေလသလားဟု သတိတရ ေတြးေနမိသည္။ ထူးထူးျခားျခား ယခုညေနတြင္ေတာ့ အသက္ငါးဆယ္ဝန္းက်င္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးႏွစ္ဦး ေခြးကိုယ္စီဆြဲလ်က္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ အသက္အရြယ္ထက္ ပိုမိုႏုပ်ိဳေသာ အျပင္အဆင္တို႔ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာလည္း ဖက္ရွင္က်လွသည္။ လက္ထဲမွာဆြဲလာေသာေခြးမ်ားကို ၾကည့္မိေတာ့မွ ဟိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္၏ ေခြးမ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိေလသည္။ ထိုအမ်ိဳး သမီးႏွစ္ဦးသည္လည္း ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ ဟိုအိမ္ေရွ႕ သည္အိမ္ေရွ႕မ်ားတြင္ ရပ္ကာ ေခြးမ်ားကို အေပါ့အေလးတည္ေနေလ၏။
"ေက်ာ္ေက်ာ္ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း။ ဟိုအန္တီႏွစ္ေယာက္က ေခြးေက်ာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာေတာ္လဲ။ နင္သိ လား"
စပ္စုခ်င္ေဇာျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို အလ်င္စလို ေမးမိသည္။
"အဲ့ဒါ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ အေမေတြေလ အစ္မရဲ႕"
"ဩ ငါထင္သားပဲ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ဟိုေန႔က ဆရာမၾကီးဆီမွာ အဆူခံလိုက္ရလို႔ ေခြးမေက်ာင္းၾကေတာ့ဘူး ထင္တယ္"
ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ျပန္ေျပာျပရင္း ပိုအာရံုစိုက္ၾကည့္္မိေတာ့ ထိုအေမႏွစ္ဦးေရာ ေခြးႏွစ္ေကာင္ပါ ဆရာမၾကီး၏အိမ္ေရွ႕သို႔ ေယာင္လို႔ပင္ ေျခဦးမလွည့္ၾက။ သို႔ေသာ္ အျခားအိမ္မ်ားေရွ႕တြင္ေတာ့ တည္ျမဲ၊ ပါျမဲပင္။
"မမ ေနေကာင္းလား။ မေတြ႕တာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီပဲ။ နီနီလည္း အလုပ္မ်ားလို႔။ ေခြးနဲ႔ေတာင္ လမ္းမေလွ်ာက္ျဖစ္တာ ၾကာျပီေလ"
ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးအနက္မွ တစ္ဦးက အိမ္ေရွ႕ထြက္လာေသာ ဆရာမၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ကလ်ာအံ့ဩသြားသည္။ သူတို႔ခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးသားဟု။
"ဟုတ္ပါ့နီနီေရ။ မမလည္း ပင္စင္သာ ယူတယ္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ရႈပ္ေနတာနဲ႔ အျပင္ေတာင္ သိပ္မသြားျဖစ္ဘူး။ မေတြ႕ၾကတာလည္း မေျပာနဲ႔"
"မမကေတာ့ အျမဲႏုပ်ိဳလွပေနတာပဲ။ နီနီတို႔သာ အသက္ေတြၾကီးလာတာ။ မမက မေျပာင္းလဲဘူး"
"မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ နီနီရယ္။ မမမ်က္စိထဲမွာေတာ့ နီနီတို႔က အရင္ရုပ္အတိုင္းပဲ။ ကေလးလို႔ထင္ေနတုန္းေလ"
ဟု အစခ်ီကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမွ်စြာ ေလေပးေျဖာင့္ေနေလ၏။
ဆရာမၾကီးသည္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးကို ဆက္စပ္၍သိပါရဲ႕လား။ သိလ်က္ႏွင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေလသည္လား။ တကယ္ကို မသိျခင္းပဲလား မေျပာတတ္။ ေခြးေခ်းကိစၥကိုမူ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် ေျပာသံမၾကားရေပ။ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း၊ ရပ္အေၾကာင္းရြာအေၾကာင္း ဘာညာဘာညာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ရပ္ေျပာအျပီး ႏႈတ္ဆက္လမ္းခြဲၾကေလသည္။
(၆)
အမ်ိဳးသမီးၾကီးႏွစ္ဦးက ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အစား ေခြးေက်ာင္းထြက္သည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ပင္ ရွိလာခဲ့ေလျပီ။ ၾကာေတာ့လည္း ရိုးသြားျပီဆိုသလို ကလ်ာ့အဖို႔ သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းေတာ့။ ထိုအမ်ိဳးသမီးတို႔မွာ ထံုးစံအတိုင္း သူမ်ားအိမ္ေရွ႕မ်ားတြင္ ေခြးကို အေပါ့အေလးတည္ေသာ္လည္း ဆရာမၾကီးအိမ္ေရွ႕ကိုမူ အထူးသတိထားေရွာင္ရွားသြားၾကသည္။ ေခြးက သြားခ်င္လွ်င္ပင္ အတင္းၾကိဳးဆြဲ ေခၚသြားၾက၏။ ကလ်ာကား သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ဆရာမၾကီးႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ခဲ့သည့္ နံနက္ခင္းေခြးေက်ာင္းထြက္သူ အန္တီမမကို သတိရေနမိသည္။
သည္ေန႔ေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကလ်ာတို႔ဆိုင္လည္း လူရွင္းေနသည္မို႔ ေကာင္မေလးေတြ၏မိခင္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး ဆိုင္္ေရွ႕တြင္ ရပ္စကားေျပာေနၾကသည္ကို ထိုင္ေငးေနမိသည္။ သူတို႔စကားေျပာေနခိုက္ ေခြးေလးႏွစ္ေကာင္သည္လည္း လိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားေနၾက၏။ ထိုစဥ္ လမ္းတစ္ဖက္မွ နံနက္ခင္းေခြးေက်ာင္းထြက္သူ အန္တီမမက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေလွ်ာက္လာေလသည္။ အန္တီမမက အမ်ိဳးသမီးၾကီးႏွစ္ဦးကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္၏။
"ဟယ္ သမီးေတြ ဘယ္သြားလို႔လဲ။ အေမႏွစ္ေယာက္ ေခြးေက်ာင္းထြက္လာတာ”
"သမီးေတြက ေခြးေက်ာင္းမထြက္ခ်င္ဘူးဆိုလို႔ ညီမေရ။ အစ္မတို႔လည္း ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း ကမန္းကတန္း ထြက္လာရတာ။ ေခြးကလည္း အခ်ိန္က်လာရင္ လမ္းမထြက္ရမေနႏိုင္ေတာ့ေလ။ သူ႔မွာလည္း တစ္ေနကုန္ အခန္းထဲမွာ ေနရတာမို႔လား"
"သမီးေတြက ဘာလို႔ မထြက္ခ်င္တာတဲ့တုန္း။ ၾကည့္ရတာ သမီးေခ်ာေတြကို လမ္းထဲကေကာင္ေလးေတြ လိုက္စ,ၾကတယ္ထင္တယ္"
"မဟုတ္ရပါဘူးညီမရယ္။ ဟိုအိမ္ကဆရာမၾကီးက ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သူ႔အိမ္ေရွ႕ ေခြးေခ်းပါလို႔ဆိုျပီး လူၾကားမေကာင္းေအာင္ အရွက္ရေအာင္ ေျပာလိုက္ဆိုလိုက္လို႔ ရွက္တယ္တဲ့။ ေခြးမေက်ာင္း ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆိုလို႔ ညီမေရ"
"အမေလး ဟုတ္ပါ့။ ညီမလည္း ၾကံဳျပီးပါျပီေကာ။ ညီမကိုမ်ားဆို ကိုယ့္ေခြးရဲ႕ေခ်း ကိုယ္က်ံဴးဆိုျပီး ေခြးေခ်းက်ံဴးခိုင္းေနလို႔။ ညီမကေတာ့ မဟုတ္ရင္မခံတတ္တဲ့သူပဲ။ ဘာရမလဲ ဒါစည္ပင္ေျမ က်ံဴးစရာမလိုလို႔ မက်ံဴးႏိုင္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ မက်ံဴးဘူးဆိုေတာ့လည္း ဘာတတ္ႏိုင္လဲ သူ႔ဘာသာ က်ံဴးလိုက္ရတာပဲ"
"ေအးေအ။ ကေလးေတြဆိုေတာ့ ဘယ္ျပန္္ေျပာရဲပါ့မလဲ။ ဒီလိုပဲ ေခါင္းငံု႔ခံလာခဲ့ရတာေပါ့။ ျပန္လာေတာ့ အေမတို႔ဘာသာပဲ ေခြးေက်ာင္းေတာ့။ အရွက္ကြဲခံျပီး မေက်ာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ညေနတိုင္ အိမ္အလုပ္ေတြထားျပီး ေခြးေက်ာင္းရေတာ့တာ။ ခါတိုင္းဆို သူတို႔ ေက်ာင္းကျပန္လာရင္ သူတို႔ဘာသာ ေက်ာင္းေနက်ဟာကို။ တို႔ေတြကေတာ့ အဖြားၾကီးနဲ႔ ျပႆနာကင္းေအာင္ သူ႔အိမ္ေရွ႕လံုးဝမသြားပါဘူး"
"လမ္းမေခြးေခ်းပါတာ ဆန္းလို႔လားအစ္မတို႔ရယ္။ သူ႔လက္ထက္ေရာက္မွ ျပႆနာလာလုပ္ေနတယ္။ တဆိတ္ရွိလဲ ႏိုင္ငံျခားနဲ႔ကိုင္ေပါက္လိုက္ရတာ။ သူ ႏိုင္ငံျခားသြားဖူးတာ လူသိေအာင္လို႔ေလ။ အဲ့ဒါေလာက္ အထင္ၾကီးေနလည္း ဟိုမွာပဲေနလိုက္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္လာေနရင္ေတာ့ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ပဲရမယ္"
"ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့။ ငါ့ညီမက ေျပာတတ္လိုက္တာေအ။ အစ္မတို႔က အဲ့သလို မဟုတ္မခံစိတ္မ်ိဳး အရမ္းၾကိဳက္။ ကိုယ္တိုင္သာ သတၲိမရွိတာ"
သံုးေယာက္သား အတိုင္အေဖာက္ညီစြာ ေျပာအျပီး သေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္။
"စိတ္ခ် အစ္မတို႔ေရ။ ေနာက္တစ္ခါ ကၽြန္မကို ထပ္ေျပာရင္ သူဒီ့ထက္ အရွက္ကြဲေစရမယ္"
အမ်ားက အားေပးသျဖင့္ အန္တီမမက အားပိုတက္လာပံုျဖင့္ ၾကံဳးဝါးရင္း ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
(၇)
သည္ေန႔ေတာ့ သူတို႔ေျပာသမွ် လံုးေစ့ပတ္ေစ့ အကုန္ၾကားခဲ့ရသည္မို႔ ကလ်ာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကီး ထိုင္ငိုင္ေနမိသည္။ ဤပြဲတြင္ မည္သူက ေအာင္ႏိုင္သူနည္း။ မည္သူက မွန္ကန္သူနည္း။ မည္သူက အရွက္ရသူနည္း။ ကိုယ္လုပ္ထားေသာ အလုပ္တစ္ခုကို တာဝန္ယူလိုစိတ္ တာဝန္ခံလိုစိတ္မရွိျခင္းကသာ ရွက္စဖြယ္ မွားယြင္းေနျခင္းဟု ကလ်ာကေတာ့ ထင္ျမင္မိပါသည္။ အားလံုးကို ေျပာင္းျပန္ေတြးျမင္ကာ သူတို႔သာအမွန္ဟု ထင္ျမင္ေနသူမ်ားကိုလည္း အံ့ဩမဆံုးျဖစ္ခဲ့ ရသည္။ မွားေနသူေတြ အင္အားၾကီးေလေသာအခါ အင္းအားနည္းေသာ မွန္ကန္သူသည္ပင္ မွားယြင္းေနသူ ျဖစ္ရျပန္ေခ် ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူညီလွ်င္ “ဤ”ကလည္း “ကၽြဲ” ျဖစ္ေနတတ္သည္ဟု ဆိုၾကေပသည္ကိုး။
ေမသနပ္ခါး
Comments