ေနဦးေ၀ - ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေလေပးေျဖာင့္တဲ့ ရုရွားျပန္္ေခါင္းေဆာင္
(မိုးမခ) စာအုပ္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္၊ ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၉
(၃)
ပန္ဆန္းကိုေရာက္ဘူးတဲ့ ေတာခိုဗမာေက်ာင္းသားေတြအပါအ၀င္ ရဲေဘာ္အမ်ားအျပားဟာ ပန္ဆန္းမွာ ေနရတာေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းၿပီး လြတ္လပ္တာမ်ိဳး မရွိေသးဘူးလို႔ေျပာေလ့ရွိတယ္။ စစ္အစိုးရေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမႈေတြ ခံဘူးၾကတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက လိုက္ဖမ္းတာခံရဘူးတဲ့ ၿမိဳ႔ေပၚကလာသူေတြအတြက္ ဒီေနရာဟာ လြတ္လပ္တဲ့ေနရာႀကီးတစ္ခုျဖစ္
ေနတယ္။ အေနအထိုင္ဆင္းရဲေပမဲ့ အဲဒီလြတ္လပ္မႈေၾကာင့္ဘဲ အားလံုးေပ်ာ္ေနၾကတယ္။
၁၉၇၉ ခုႏွစ္တည္ေဆာက္ေရးကာလဟာ ေမာသေလာက္ေပ်ာ္စရာလဲေကာင္းတယ္။ ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းၿပီးသြားၿပီး ၁၉၇၉ ခု လမ္းစဥ္တစ္ခု ထြက္လာတာနဲ႔အတူ ဗဟိုခြဲဗ်ဴရိုေတြ၊ တပ္မသစ္ေတြ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ရဲေဘာ္အသီးသီး တာ၀န္သစ္ေတြထမ္းေဆာင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတာကလဲ ေပ်ာ္စရာတစ္ခု လိုျဖစ္ေနတယ္။ အဲသလို လႈပ္လႈပ္ရြရြကာလမွာ တာ၀န္သစ္ေတြနဲ႔ ခရီးမထြက္မီ ပါတီ ႏွစ္ ၄၀ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ “မိုးေသာက္ၾကယ္နီ”ဆိုတဲ့ေအာ္ပရာဇာတ္ႀကီးကို ရဲေဘာ္ ၁၀၀ ေလာက္ ပါ၀င္ကျပမွာျဖစ္လို႔ အကတိုက္သူကတိုက္သီခ်င္းတိုက္သူက တိုက္ အခန္းအနားျပင္ဆင္သူကျပင္ဆင္လို႔ လက္မလည္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ေမာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာသာျပန္နဲ႔ပံုႏွိပ္ဌာနကေတာ့ ၁၉၇၉ ဗဟိုေကာ္မတီကဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ လမ္းစဥ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ငယ္ေတြ အျမန္ ထြက္ႏိုင္ေအာင္ အားသြန္လံုးပမ္းေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲကဘဲ မိုးေသာက္ၾကယ္နီအတြက္လဲ ဇာတ္တိုက္သြားျဖစ္ေအာင္သြားေနၾကတယ္။ ပံုႏွိပ္ဖို႔ ခဲစာလံုးေတြစီတဲ့ အလုပ္ကို စခန္းမွာရွိတဲ့ဗမာရဲေဘာ္ေတြသာမက ကခ်င္ရဲေဘာ္မေလးေတြနဲ႔လုပ္ေနၾကေပမဲ့ စာအုပ္ က အေရးႀကီးလို႔ဗဟိုေဆးေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူေလး ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ကိုလဲ အကူေခၚရတယ္။ စာအုပ္ေတြထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔စခန္းက အေတာ္ေလးမ်က္ႏွာပြင့္တယ္။ ရဲေဘာ္တိုင္းလိုလိုက လမ္းစဥ္ဆိုင္ရာစာအုပ္တစ္စံုလံုးရခ်င္ေနၿပီး ဌာနတာ၀န္ခံ ဆီ လာေတာင္းေနၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေ၀းကိုခရီးထြက္ၾကမဲ့ရဲေဘာ္ေတြဟာ စာအုပ္ငယ္ ၆ အုပ္ေလာက္ပါတဲ့ လမ္းစဥ္ စာအုပ္ေတြကို တြဲခ်ဳပ္ၿပီးသယ္သြားခ်င္ေနၾကတယ္။ အလယ္ပိုင္းကိုဆင္းသြားတဲ့ရဲေဘာ္ေတြဆိုရင္ အဲဒီလမ္းစဥ္စာအုပ္ေတြကို ကိုယ္ နဲ႔ အတူထားၿပီး လုပ္ေဆာင္သမွ်အရာရာကို လမ္းစဥ္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုက္မကိုက္ ျငင္းၾကခုန္ၾက ေဆြးေႏြးၾကတဲ့သတင္းေတြလဲ ၾကားၾက ရတယ္။
တခါေတာ့ ဌာနမွဴး အရန္ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ရဲေဘာ္လြင္ေခၚဦးသိန္းေအာင္ကို “ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းႀကီးကလဲ ၾကာလိုက္ တာဗ်ာ။ တကယ့္မာရသြန္အစည္းအေ၀းႀကီး။ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္လုပ္ၾကတာကိုး”လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဘူးတယ္။ ရဲေဘာ္လြင္ကေတာ့ အခ်ိန္ရလို႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေဆြးေႏြးေနၾကတာပါ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာမဟုတ္ပါဘူးလို ႔ျပန္ေျပာပါတယ္။
“ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္၊ ပါတီမွာ ကြန္ဂရက္မလုပ္ႏိုင္တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ၁၉၄၅ ကတြက္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ ပါတီတြင္းေျဖရွင္းရမဲ့ျပႆနာေတြ ကလဲ ၾကာေလမ်ားလာေလျဖစ္ၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္မႈကိုေတာင္ ထိခိုက္လာတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ လူငယ္ေလး ေတြျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ လူႀကီးေတြဆီက ပါတီသမိုင္းဆိုင္ရာ မၾကားဘူးတာေတြျပန္ၾကားရသလို ယူစရာသင္ခန္းစာေတြကလဲ အမ်ား ႀကီးဘဲ။ တကယ့္ သင္တန္းတက္ေနရသလိုဘဲဗ်ာ”လို႔ေျပာပါတယ္။
ရဲေဘာ္လြင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြနဲ႔အေတာ္ေလး အတြဲညီတယ္လို႔ဆိုရမွာပါ။ သူကရုရွားမွာ ဂ်ာနယ္လစ္စာနယ္ဇင္းပညာ မဟာဘြဲ႕တက္ေနတဲ့ ရုရွားတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေဟာင္း ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားစိတ္မကုန္သူလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ ဘီအိုင္ေအေခတ္ကထဲက ပါတီထဲေရာက္လာသူျဖစ္လို႔ သူ႔ဆီက ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႔အႀကံဳေတြကိုလဲ မၾကာခဏ ၾကားၾကရတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ႏို႔မႈန္႔ဗူးေလး ႏို႔ဆီဗူးေလးရလာရင္ အနီးတ၀ိုက္က ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကိုေခၚၿပီး ႏို႔ထမင္း လုပ္စားတတ္တယ္။ ေငြေလးဘာေလးရွိရင္ ရဲေဘာ္ေတြစုၿပီး ဘူးသီးေၾကာ္ ေၾကာ္စားၾကတယ္။ သူ႔ဆီမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကားလ္မာ့က္စ္ပံု ရုပ္တုကေလးတစ္ခုရွိေနသလို ရုရွားပန္းခ်ီကားေတြ ရုရွားစာအုပ္ေတြလဲ ရွိတယ္။
ဘာသာျပန္အဖြဲ႕ရဲ႕အဓိကတာ၀န္က ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ က်မ္းရင္းေတြကို ဗမာဘာသာျပန္ဆိုဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဘာသာျပန္ရာမွာ ရဲေဘာ္လြင္က ရုရွားဘာသာစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး အဂၤလိပ္ကေနျပန္တဲ့ ဗမာဘာသာျပန္ကို တိုက္ရတယ္။ ဦးတင္ျမင့္ဆိုတဲ့ ခပ္ငယ္ငယ္ကထဲက တရုပ္ျပည္ကို ပါသြားတဲ့
ပခုကၠဴၿမိဳင္နယ္သား တရုပ္ပါရဂူကလဲ တရုပ္ဘာသာစာအုပ္နဲ႔ တိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္ေဇာဦး၊ မခိုင္ေအး၊ ကိုျမင့္ထြန္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာစာအုပ္ကို လက္စြဲျပဳၾကတာပါ။ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ယူခ်က္ျခင္းမတူလို႔ တရုတ္ပညာရွိနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းခုန္ရတာကို အခုျပန္ေတြးရင္ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေနတံုးပါ။
သံလြင္အေနာက္ဖက္ မံုးကိုးကေန ဗဟိုရွိရာပန္ဆန္းကိုေျပာင္းလာၿပီး ေနာက္ တပ္မေတြဖြဲ႕ေတာ့ ဦးတင္ျမင့္ တပ္ထဲကိုျပန္သြားတယ္။ သူ႔ေနရာမွာ ျပည္သူ႔အသံကမေထြးၾကည္ကအခ်ိန္ပိုင္းအျဖစ္လာ
ကူရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာသာျပန္အဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ ဌာနမ်ိဳးစံုကိုေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၿပီး ပံုႏွိပ္ဌာနဘဲက်န္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မံုးကိုးေရာက္ၿပီးမၾကာခင္မွာဘဲ ဗဟိုကေန ဘာသာျပန္နဲ႔စာပံုႏွိပ္ဌာနကိုဖြဲ႕တယ္။ အဲဒီဌာနမွာ ရဲေဘာ္လြင္ကို တာ၀န္ခံအျဖစ္ထားၿပီး ဘာသာျပန္အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႔ ပံုႏွိပ္စက္အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႔ စခန္းတစ္ခုအျဖစ္ ထူေထာင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မံုးကိုးေရာက္စ ၁၉၇၆ခု ထဲမွာ မံုးကိုးမွာရွိတဲ့ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ႏိုင္ငံေရးဌာနမွာ ရဲေဘာ္လြင္ကို ပထမဆံုး ေတြ႔ခဲ့ဘူးတာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ တပ္မဟာ ၂ ေကဒါေတြ၊ ကြတ္ခိုင္ခရိုင္ေကဒါေတြ၊ ေထာက္ပံ႔ေရးဌာနေကဒါေတြနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဗမာရဲေဘာ္ေတြကို ပါတီသမိုင္းဆိုင္ရာ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးပြဲမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေ၀းမွာ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ဦးစိုးသိမ္းနဲ႔အတူ ရဲေဘာ္လြင္လဲ ေဟာေျပာခဲ့တယ္။
ရဲေဘာ္္လြင္အလွည့္မွာ “ပါတီစိတ္ဓာတ္ဆိုတာဘာလဲ”ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ေဟာေျပာပါတယ္။ ဗကပတည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ပါတီ၀င္ေတြ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား ပါတီစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျမင္မတူပံုအေတာ္မ်ားမ်ားကို ရွင္းျပခဲ့တာမွတ္မိေသးတယ္။ အဲဒီတံုးက “ပါတီစိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒရည္မွန္းခ်က္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပါတီစည္းရံုးေရးစည္းကမ္းကို ဆႏၵအေလ်ာက္ လိုက္နာတာဘဲ။ ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့အခါေတြမွာ အမ်ားစုကိုနာခံတာ၊ အထက္အဆင့္ကို နာခံတာ၊ ကြန္ဂရက္ကိုနာခံတာ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ပါတီစိတ္ဓာတ္ကို တိုင္းတာတယ္”လို႔ သူေျပာခဲ့တာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ သခင္စိုးတို႔ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ သခင္သိန္းေဖတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပါတီစိတ္ဓာတ္ရႈေထာင့္ကေန ရွင္းျပေတာ့ နားလည္မႈအသစ္ေတြ ရလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အမွားဟာ စည္းရံုးေရးစည္းကမ္းခ်ိဳးေဖာက္မႈ သက္သက္မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆၿပီး ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္တာ ျငင္းခုန္တာေတြလဲ ေတြ႔ရတယ္။ အဲသလိုေဆြးေႏြးသူေတြဟာ တပ္မဟာ ၂ က ေကဒါေတြသာမက တျခားဌာနေတြက တိုင္းရင္းသားေကဒါေတြျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဒီလိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကို ပထမဆံုး ေတြ႕ႀကံဳရတာျဖစ္လို႔ ပါတီတြင္းေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာေတာ့ ေအာက္ကလာတဲ့ ဗမာရဲေဘာ္တစ္စုဘဲ ပါတီထိပ္ပိ္ုင္းကို ရဲရဲဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ပံုေဖာ္ၾကတာ ေတြ႔ ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ေတာျပန္တစ္ေယာက္ကလဲ ဗကပဟာ သခင္ေအာင္ဆန္းကို ပါတီသစၥာေဖာက္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ဆိုၿပီးေတာင္ ရမ္းတုတ္ခဲ့တယ္။ ပါတီစိတ္ဓာတ္ရဲ႕သေဘာက ျငင္းစရာရွိရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျငင္းမယ္။ အခ်ိန္တခ်ိန္က်ရင္ အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မယ္။ အဲသလိုဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ အမ်ားစုဆံုးျဖတ္တာကို နာခံဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ဆိုရာမွာလဲ ပါတီကြန္ဂရက္ေတြမွာ အမ်ားစုက ေရြးေကာက္တာ၀န္ေပးလိုက္တဲ့ တာ၀န္ခံအဆင့္ဆင့္ျဖစ္လို႔ အထက္ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ အထက္ရဲ႔သေဘာတူခ်က္တို႔ကို တစ္ပါတီလံုးကနာခံတာျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနထိုင္လုပ္ကိုင္တာကို အက်င့္ျဖစ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ေပၚကလာသူ ေတြအတြက္ အခက္ခဲဆံုးျပႆနာဟာ အဲဒီပါတီစည္းကမ္းဘဲျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ခါစက ပါတီစိတ္ဓာတ္ကို အဲသလို နားလည္ေအာင္ပညာေပးခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးဟာ ၁၉၈၉ ခု ၀တပ္ေတြခြဲထြက္ေတာ့ ကိုယ့္ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ မပူးေပါင္းေတာ့ဘဲ ၀အဖြဲ႕နဲ႔ ပူးေပါင္းသြားတာကလဲ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းသလို သံေ၀ဂ ယူစရာတစ္ခုလဲ ျဖစ္ေနတယ္။ သူအပါအ၀င္ ပန္ဆန္းမွာက်န္ေနသူေတြကို တစ္ဖက္ကမ္း တရုတ္ျပည္နယ္စပ္ေရာက္ေနၾကတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက ၀ထဲမွာ မေနဘဲ ပါတီရွိရာလာခဲ့ၾကဖို႔ စာေတြေရးေခၚေပမဲ့ တရုတ္ျပည္ထဲမွာ ဘာမွ လုပ္စရာမရွိဘူး၊ ၀ေတြထဲမွာဘဲ အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ သူ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၅ ဗဟိုေကာ္မတီထဲက ကခ်င္နဲ႔ တရုတ္ ဗဟိုေကာ္မတီ ႏွစ္ဦးလဲ ၀နဲ႔ ပူးေပါင္းတယ္။ ရဲေဘာ္လြင္ကေတာ့ ၁၉၈၅ ကြန္ဂရက္မွာ အရန္ဗဟိုေကာ္မတီကေန ဖယ္ေပးခဲ့ရၿပီး စစ္ေဒသ ႏိုင္ငံေရး ဌာနမွဴးလုပ္ ေနခ်ိန္မွာ ၀တပ္ရဲ႕အာဏာအသိမ္းခံရတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလို ၀အဖြဲ႕ထဲမွာေနခဲ့ရာက ၇ လ ေလာက္အၾကာ ၁၉၈၉ ႏွစ္ကုန္မွာေတာ့ သူနဲ႔ အရန္ဗဟိုေကာ္မတီေဟာင္း ဦးသန္းလြင္ထြန္းအပါ ၀တပ္ဖြဲ႕ထဲမွာ ၀ႏိုင္ငံေရးဌာနႀကီးမွဴးတို႔ ၀ပါတီအတြင္းေရးမွဴးတို႔ စစ္ဦးစီးဌာနတို႔မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗမာေကဒါ ၃၀ ေက်ာ္ဟာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြနဲ႔အတူ တရုပ္ျပည္ဖက္ကို ထြက္ေျပးလာရတယ္။ ဗကပ က စီစဥ္ေပးခဲ့လို႔ ဗဟိုယာယီေရာက္ရွိရာ ကခ်င္ျပည္နယ္အေရွ႕ေျမာက္ ပန္၀ါေဒသကို သူတို႔လာေရာက္ပူးေပါင္း ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
သူတို႔ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ဗကပ ၁၀၁ စစ္ေဒသလဲ အစိုးရနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူလိုက္တဲ့အတြက္ ပါတီ ဖရိုဖရဲျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္အားလံုး တရုတ္ျပည္ထဲေျပာင္းေရႊ႕ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္မွ ပန္ဆန္းကေရာက္လာသူတခ်ိဳ႔နဲ႔ ပန္၀ါမွာရွိေနသူတခ်ိဳ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ပါတီ တစ္ခုေထာင္လုိက္ၾကတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူတို႔ပါတီကို အားေပးေထာက္ခံမဲ့ ေခါင္းေဆာင္က အိမ္နိမ့္စံဘ၀ေရာက္ သြားခ်ိန္မွာ ပါတီေထာင္မိရက္သား ျဖစ္ေနတယ္။ ကခ်င္ေတြက န၀တ အစိုးရနဲ႔ဆက္သြယ္ေပးေပမဲ့ သူတို႔ေဒသမွာေတာ့ ေနခြင့္ မေပးဘူး။ သူတို႔ပါတီက ျမစ္ႀကီးနား NDA (K) ဆက္သြယ္ေရးရံုးကတဆင့္ န၀တနဲ႔ ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း ေၾကးနန္းနဲ႔ ကမ္းလွမ္း ပါ တယ္။ ဟိုဘက္က “သူတို႔အစိုးရဟာ စစ္အစိုးရသာျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေရး မေဆြးေႏြးႏိုင္ပါ။ ျပန္လာခ်င္ရင္ လံုၿခံဳမႈကို တာ၀န္ယူုပါမယ္”လုိ႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပန္၀ါမွာေနခြင့္မရတဲ့ သူတို႔အုပ္စုဟာ တရုပ္ျပည္ထဲ ယာယီေရာက္ရွိသြားၿပီး ၂ လ ေလာက္အၾကာမွာ ဗမာျပည္ထဲ ေရာက္ရွိသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲမွာ ရဲေဘာ္လြင္ကလဲ သူတို႔ ပါတီနာယကအျဖစ္ပါသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုး ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားၿပီး အမနဲ႔ေယာက္ဖျဖစ္ သူ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္လတ္တို႔ဆီမွာ ေနတယ္လို႔ၾကားရတယ္။ အဲဒီကေန စာေရးဆရာႀကီး စိန္ခင္ေမာင္ရီဆီကို ေရာက္သြားၿပီး အဲဒီအိမ္မွာဘဲ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ရဲေဘာ္လြင္ဟာ သူ႔ပန္းခ်ီကား ေတြနဲ႔ ရုရွားျပန္အမွတ္တရပစၥည္းေတြကို တေလွ်ာက္လံုး တယုတယထားတတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ၀နယ္မွာ က်န္ရစ္တံုးက သူ႔ပန္းခ်ီကားတခ်ိဳ႕ အဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရသလို ပန္၀ါက ထြက္ေတာ့လဲ သူ႔ရဲ႕ ကားလ္မတ္ရုပ္တုေလးနဲ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြ အဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရ တယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္က်ိဳးရွာမလဲ ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္လြင္ကြယ္လြန္တာကိုၾကားရေတာ့ အေတာ္ကေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ သူဟာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ျပင္းထန္ေပမဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေအးေအးေဆးေဆးေနလိုသူျဖစ္ေနတယ္။ စာေတြေရးၿပီး ပန္းခ်ီေတြဆြဲေနသင့္သူမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔က်န္းမာေရးက သိပ္ေကာင္းလွတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူေနခဲ့တဲ့ကာလအတြင္း ညႀကီးသန္းေခါင္ ထၿပီးေအာ္တာ ေယာင္တာေတြ မၾကာခဏ
လုပ္တတ္တယ္။ အဲသလိုေအာ္ေနရင္ အိပ္ေပ်ာ္ရာက ႏိုးေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ႔ကိုသြားႏိႈးရတာ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး။ သူ႕အေၾကာင္းကို ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးေတြျပန္ေျပာျပမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ ပိုသေဘာေပါက္သြားတယ္။
ရဲေဘာ္လြင္ ေခၚ ဦးသိန္းေအာင္ဟာ ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံုစစ္တကၠသိုလ္တက္ဘူးသူျဖစ္ၿပီး စစ္အတြင္းမွာ ဗကပ ျဖစ္လာတယ္။ လြတ္လပ္ေရးယူဖို႔ BDA တပ္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ကႏၵီစာခ်ဳပ္အရ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကိုျပန္ဖြဲ႔ေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာပါခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္အမ်ားစုႀကီးဟာ တပ္ကထြက္လိုက္
ရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အျဖစ္ ျပန္ဖြဲ႔တဲ့အထဲ အဲဒီတပ္ထြက္အမ်ားစုပါသြားတယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတံုးက ဗကပရဲ႕ ရဲေခါင္ေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႔၀င္အမ်ားစုလဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ တပ္နီထဲေရာက္လာတယ္။ ပဲခူးမွာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးထဲပါခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းတစ္ဦးကြယ္လြန္ေတာ့ သူ႔အေလာင္းကို ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ေတြက လာေတာင္းတယ္။ တပ္နီေတြကလဲ မေပးခ်င္ဘူး ။ အဲသလို ကိုယ့္လူသူ႕လူအျငင္းပြားရာက လုတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္လာေတာ့ ရဲေဘာ္လြင္ဟာ အေလာင္းကို မေပးဘဲ ဖက္ထားခဲ့တယ္။ အဲသလိုလုပ္တဲ့အတြက္ သူ႔ေခါင္းကို တုတ္နဲ႔ ၀ိုင္းရိုက္တာ ခံလိုက္ရတယ္။ အဲဒီဒဏ္ရာဟာ ေသရာပါဒဏ္ရာျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔အခက္အခဲ သူ႔က်န္းမာေရး သူ႔အက်င့္ဓေလ့မ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္ သူ႔ကိုနားလည္တဲ့ သူ႔အႏြံအတာကိုခံၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအၾကားမွာဘဲေနသင့္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
Comments