ျပည္သစ္ဟန္ ● အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ အထပ္​ျမင္​့တုိက္​တစ္​လုံးကုိ ၿမိဳသြားျခင္​း

 ျပည္သစ္ဟန္ ● အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ အထပ္​ျမင္​့တုိက္​တစ္​လုံးကုိ ၿမိဳသြားျခင္​း
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၉

မ​ေန႔ကကြၽန္​​ေတာ္​ ပန္​းခ်ီကားတစ္​ကားကုိ ​ေရးဆြဲ​ေနခဲ့မိတယ္​။ ဒီပန္​းခ်ီကားဟာ ႐ုပ္​သ​ေဘာအရ ထင္​ထင္​႐ွား႐ွား ျပႏုိင္​တဲ့ အ​ေရာင္​​ေတြ၊ စုတ္​ခ်က္​​ေတြ၊ ကားခ်ပ္​​ေဘာင္​ အက်ယ္​အဝန္​း​ေတြ ဘာမွ​ေရ​ေရရာရာမ႐ွိဘူး။ ဒါ​ေပမဲ့ ပန္​ခ်ီကားတစ္​ကား ​ေရးဆြဲ​ေနရတယ္​လုိ႔ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ခံစား​ေနမိတယ္​။ ပန္​းခ်ီကားက လက္​စသပ္​လုိ႔လည္​း မရခဲ့ဘူး။ တကယ္​ အံ့ဩဖုိ႔​လည္​းေကာင္​းတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ စိတ္​ထဲက​ေန အဆုံးသတ္​မယ္​ ၾကံလုိက္​ရင္​ ပန္​းခ်ီကားက လက္​မခံဘူး ျဖစ္​​ေနတယ္​။ ကင္​းဗက္​ျပားဟာ ခုန္​​ေပါက္​​ေန​ေတာ့တယ္​။ ​ေဆးဘူး​ေတြက ​ေမွာက္​လဲကုန္​​ေတာ့တယ္​။ စုတ္​တံ​ေတြလည္​း လြတ္​က်ကုန္​တယ္​။ ဒီလုိနဲ႔ ဆြဲလက္​စအတုိင္​းပဲ ပန္​းခ်ီကားကုိ ပစ္​ထားလုိက္​ရတယ္​။

သတင္​းစာတစ္​​ေစာင္​ထဲက သတင္​းတစ္​ပုဒ္​ကုိ ဖတ္​လုိက္​မိတယ္​။ သတင္​းကလည္​း ထူးဆန္​းတဲ့သတင္​းတစ္​ခုပဲ။ အ​ေတာ္​​ေလး ဆင္​းရဲစုတ္​ျပတ္​​ေနတဲ့ အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ဟာ ၿမိဳ႕လယ္​​ေခါင္​က တုိက္​တစ္​လုံးကုိ ၿမိဳလုိက္​တဲ့သတင္​း။ သတင္​း ဖတ္​ၿပီး​ေတာ့ လန္​႔ဖ်တ္​သြားတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ အဲဒီသတင္​းကုိ အ​ေသအခ်ာျပန္​ဖတ္​တယ္​။ မယုံလည္​း မယုုံႏုိင္​တာန​​​ဲ႔​ေလ။ သတင္​းစာ စာရြက္​ကုိ လက္​နဲ႔ပြတ္​ၾကည္​့တယ္​။ ဟုတ္​​ေနတယ္​။ သတင္​းစာ စာရြက္​အစစ္​။ သတင္​းကလည္​း တကယ္​့အမွန္​။ ထိတ္​တန္​းသတင္​းစာတစ္​​ေစာင္​က တကယ္​့သတင္​းလည္​းျဖစ္​​ေနတယ္​။ အဘုိးအုိက ဘာလုိ႔ တုိက္​ကုိၿမိဳရတာလဲ စဥ္​း စားၾကည္​့မိတယ္​။ ဘယ္​လုိမွ စဥ္​းစားမရတဲ့ကိစၥ။ သူ႔မွာ ဘာမ​ေက်နပ္​ခ်က္​​ေတြ႐ွိ​ေနလဲ။ ခက္​​ေနတာက ပုံမွန္​ျဖစ္​စဥ္​​ေတြအရ သက္​႐ွိလူသားတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ပါးစပ္​​ေပါက္​​ေလးက​ေန အထပ္​ျမင္​့အ​ေဆာက္​အအုံႀကီးကုိ ၿမိဳတယ္​ဆုိတဲ့ အ​ေၾကာင္​းကုိက အ​ေတာ္​​ေလးျခားနားကြဲလြဲၿပီး မျဖစ္​ႏုိင္​တာ ျဖစ္​​ေနတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​​ယုံၾကည္​​ေပးေနရတယ္​။ စုတ္​ျပတ္​​ေနတဲ့ အဘုိး အုိတစ္​​ေယာက္​ဟာ တုိက္​ႀကီးတစ္​လုံးကုိ ၿမိဳခဲ့တယ္​လုိ႔​ေပါ့၊ ဒီကိစၥကုိ ကြၽန္​​ေတာ္​ခဏ အာ႐ုံလႊဲပစ္​ရမယ္​ဆုိတာ သတိျပဳမိလာ တယ္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​့ ဆြဲလက္​စပန္​းခ်ီကားကုိ ကြၽန္​​ေတာ္​ ျပန္​ဆြဲဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္​လုိက္​တယ္​။ ဒီတစ္​ခါ​ေတာ့ ပန္​းခ်ီကားအ​ေပၚမွာ စိတ္​ဝင္​တစားနဲ႔ ဆြဲမယ္​လုိ႔ ဆုံးျဖတ္​ထားမိတယ္​။ ဘာလုိ႔လဲဆုိ​ေတာ့ အရင္​တစ္​ခါတုန္​းက ပန္​းခ်ီကားက လက္​စသပ္​ဖုိ႔ရာကုိ ျငင္​းဆန္​ခဲ့ဖူးတယ္​​ေလ။ အ​ေရာင္​ကုိလည္​း သတိထားသုံးမယ္​။ အာ႐ုံဝင္​စားမႈကုိလည္​း ျမႇင္​့တင္​ထားလုိက္​တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​စဆြဲမယ္​ဆုိၿပီး ကင္​းဗက္​စကုိ ၾကည္​့လုိက္​​ေတာ့ အရင္​က ကြၽန္​​ေတာ္​ဆြဲထားတဲ့ စုတ္​ခ်က္​​ေတြ မ​ေတြ႔​ေတာ့ျပန္​ဘူး။ ကြၽန္​​ေတာ္​ထူပူသြားမိတယ္​။ ဘာလုပ္​လုိ႔ ဘာကုိင္​ရမွန္​းမသိ​ေတာ့။ ဒီဆြဲထားၿပီးသမ်ွ စုတ္​ခ်က္​​ေတြဟာ ဘယ္​လုိ​ေပ်ာက္​ဆုံးသြားခဲ့တာလဲ။ အရင္​က​ေရာ ကြၽန္​​ေတာ္​ဆြဲထားမိရဲ႕လားလုိ႔ အ​ေသအခ်ာျပန္​စဥ္​းစားတယ္​။ ဆြဲခဲ့တာက​ေတာ့​ေသခ်ာ တယ္​။ မၿပီးခဲ့တာပဲ႐ွိတာ။ အခု​ေတာ့ ဆြဲထားသမ်ွ​ေတြ ​ေပ်ာက္​ဆုံးသြားၿပီ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဒုတိယအႀကိမ္​ စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႔ စုတ္​တံ​ေတြ၊ ​ေဆးခြက္​​ေတြကုိ ကင္​းဗက္​စ​ေပၚ ပစ္​ခ်ၿပီး အိမ္​အျပင္​လမ္​းမကုိ ထြက္​လာခဲ့မိတယ္​။

လူတစ္​​ေယာက္​ဟာ ​လမ္​း​ေဘးေရႏုတ္​​ေျမာင္​းတစ္​ခုထဲမွာ ကုန္​းကုန္​းကြကြနဲ႔ အလုပ္​မ်ား​ေနခဲ့တယ္​။ ဘာလုပ္​​ေနတာလဲလုိ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​လွမ္​း​ေမး​ေတာ့ သူ႔အနာဂတ္​ဟာ ​ေရႏုတ္​​ေျမာင္​းထဲ ျပဳတ္​က်သြားလုိ႔တဲ့​ေလ၊ ​ေရႏုတ္​​ေျမာင္​း​ေတာက္​​ေလ်ွာက္​ လုိက္​႐ွာ​ေနပုံရတယ္​။ ပတ္​ဝန္​းက်င္​ကုိလည္​း သတိထားပုံမရဘူး။ ကြၽန္​​ေတာ္​ထပ္​​​ေမးေတာ့လည္​း သူ႔ဆီက ဘာမွတုန္​႔ျပန္​သံမၾကားရ​ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း စိတ္​မ႐ွည္​​ေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီ​ေနရာက လမ္​း​ေဘးပလက္​​ေဖာင္​း​ေပၚမွာ ခဏထုိင္​ခ်​ေနလုိက္​မိတယ္​။ ​ေရႏုတ္​​ေျမာင္​းထဲက လူက​ေတာ့ ကုန္​းကုန္​းကြကြနဲ႔ ​ေစာ​ေစာကအတုိင္​းပဲ တစ္​စုံတစ္​ခုကုိ ႐ွာ​ေဖြ​ေနတုန္​းပဲ။

သူ႔ကုိ​ေမးခြန္​းတစ္​ခု ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးလုိက္​မိတယ္​။ ခင္​ဗ်ား သတင္​းစာဖတ္​လား။ ဖတ္​ခဲ့ရင္​ ဒီ​ေန႔ဘာသတင္​းထူးပါလဲလုိ႔ ​ေမး လုိက္​မိတယ္​။ အဲဒီ​ေတာ့မွ ​ေရႏုတ္​​ေျမာင္​းထဲကလူက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ လွည္​့ၾကည္​့တယ္​။ ၿပီး​ေတာ့မွ ကုန္​း​ေပၚကုိတက္​လာတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ အ​ေသအခ်ာစူးစုိက္​ၾကည္​့တယ္​။ အသက္​အရြယ္​ကလည္​း အ​ေတာ္​ႀကီး​ေနၿပီ။ ပါးျပင္​​ေပၚက ​ေငါထြက္​​ေနတဲ့ အ႐ုိး​ေတြနဲ႔ သူ႔အ​ေရျပား​ေပ်ာ့စိစိ​ေတြဟာ လႈိင္​းတြန္​႔​ေတြလုိ အစင္​း​ေတြ ျဖစ္​​ေနၾကတယ္​။ သူ႔မ်က္​လုံး​ေတြဟာ တစ္​စုံတရာကုိ သုိဝွက္​ထားမွန္​းသိသာတယ္​။ မင္​းက ဘာသတင္​းထူးၾကားလုိ႔လဲလုိ႔ ဆုိတယ္​။ အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ သတင္​း​ေလ။ အထပ္​ျမင္​့ တုိက္​တစ္​လုံးကု္​ိ ၿမိဳလုိက္​တဲ့ အဘု္္​ိးအုိတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ သတင္​း​ေပါ့။

ဟုတ္​တယ္​။ ငါလည္​း အဲဒီသတင္​းၾကားမိတယ္​။ သတင္​းစာဖတ္​လုိ႔​ေတာ့ မဟုတ္​ဘူး။ အဲဒီသတင္​းကုိ ငါအလုိလုိသိ​ေနခဲ့တာ လုိ႔ ​ေျပာ​ေတာ့တယ္​။ ဟ...ကြၽန္​​ေတာ္​ အ​ေတြးထဲမွာ မထင္​မွတ္​ထားတဲ့ လကၡဏာ​ေတြ ​ေပၚ​ေပါက္​လာ​ေတာ့တယ္​။ ​ေနာက္​ၿပီး​ေတာ့ ဒီလူဟာ တုိက္​ကုိၿမိဳလုိက္​တဲ့ အဘုိးအုိမ်ား ျဖစ္​​ေနမလားလုိ႔ ​ေတြး​ေနမိတယ္​။ ျဖစ္​ႏုိင္​​ေခ်က​ေတာ့ အ​ေတာ္​မ်ား​ေနၿပီ​ေလ။ တကယ္​လုိ႔ ဒီလူက သတင္​းစာလည္​း မဖတ္​ခဲ့ဘူး၊ ဖတ္​ခဲ့လည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာတဲ့ သတင္​းကုိ မဖတ္​မိဘူးဆုိရင္​ သူ အမွန္​အတုိင္​း မသိဘူးလုိ႔ပဲ ​ေျပာမွာပဲ​ေလ။ ဒါ အ႐ွင္​းႀကီးပဲ။ အခု​ေတာ့ သူက အဲဒီသတင္​းကုိ သူ႔အလုိလုိ သိ​ေနတာဆုိ​ေတာ့ တုိက္​ကုိၿမိဳတဲ့ အဘုိးအုိဟာ သူျဖစ္​ႏုိင္​ဖုိ႔ ရာခုိင္​ႏႈန္​း အ​ေတာ္​​ေတာ့ မ်ားသြားခဲ့ၿပီ။

သူ႔ကုိ ကြၽန္​​ေတာ္​ စကားဆက္​မ​ေျပာ​ေသးဘဲ ခဏတာ ​ေစာင္​့ၾကည္​့​ေနခဲ့တယ္​။ သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ သိပ္​​ေတာ့ အ​ေရးမစုိက္​ပါဘူး။ သူ႔အလုပ္​ကုိသာ သူဆက္​လုပ္​​ေနခဲ့တယ္​။ သူ႔အနာဂတ္​ ျပဳတ္​က်သြားတာကုိ ဆက္​ၿပီး လုိက္​႐ွာ​ေနတာပဲျဖစ္​မယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​တုိ႔ ခုနက စကားကုိ ဆက္​​ေျပာၾကရင္​​ေကာင္​းမယ္​လုိ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ စကားျပန္​စလုိက္​တယ္​။ သူက ​ေခါင္​း​ေမာ့ၾကည့္ တယ္​။ ​ေနာက္​ၿပီး​ေတာ့ မင္​းငါ့ကုိ လာ​ေႏွာက္​ယွက္​​ေနတာလားလုိ႔ တုန္​႔ျပန္​ပါတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း သူ႔ကုိ ​ေႏွာက္​ယွက္ တာ မဟုတ္​တဲ့အ​ေၾကာင္​း၊ ကြၽန္​​ေတာ္​ဒီ​ေန႔ သတင္​းစာမွာ ဖတ္​လုိက္​ရတဲ့ တုိက္​ကုိ ၿမိဳလုိက္​တဲ့ အဘုိးအုိဆုိတာ ခင္​ဗ်ားနဲ႔ ဘယ္​လုိမ်ား "ပတ္​သက္​​ေနႏုိင္​မလဲလုိ႔ ဆုိတဲ့အ​ေၾကာင္​း​ေတြ ​ေျပာျပရပါတယ္​။ သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ အ​ေသအခ်ာ စူးစုိက္​ၾကည္​့​ေနခဲ့တယ္​။ ၿပီး​ေတာ့မွ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ တုန္​႔ျပန္​​ေတာ့တယ္​။

"မင္​းတုိ႔လုိ​ေကာင္​​ေတြ ငါအမ်ားႀကီး ​ေတြ႔ခဲ့ၿပီးၿပီ။ မင္​းအခု​ေျပာတဲ့ သတင္​းက ငါ့အတြက္​​ေတာ့ ဘာမွထူးျခားတဲ့ သတင္​း မဟုတ္​ဘူးဟ။ မင္​းတုိ႔​ေတြက တစ္​ခုခု​ေလး ကုိယ္​နဲ႔​ေဝးတဲ့ အ​ေၾကာင္​းအရာဆုိ အထူးအဆန္​း ထင္​​ေနတတ္​ၾကတာပဲ။ မင္​းမွတ္​ထားကြ။ ဒီၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီး နယ္​တဝုိက္​မွာ ဘာမဆုိ ျဖစ္​ႏုိင္​တယ္​ဆုိတာပဲ၊ ကုန္​ကုန္​​ေျပာမယ္​ကြာ။ လူတစ္​​ေယာက္​ဟာ တုိက္​ႀကီးတစ္​လုံးကုိ ၿမိဳ႐ုံတင္​မကဘူး။ ၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီး တစ္​ခုလုံးကုိပါ ၿမိဳခ်င္​ ၿမိဳသြားႏုိင္​တယ္​ဟ။ အဲဒါကုိ ငါနဲ႔ ဘယ္​လုိပတ္​သက္​လဲလုိ႔ လာ​ေမးတာဟာ မင္​းရဲ႕အမွားပဲကြ။ မင္​းယုံခ်င္​လည္​း ယုံလုိ႔ရတယ္​။ မယုံခ်င္​လည္​း ရတယ္​။ မင္​း​ေျပာတဲ့ အဲဒီသတင္​းကလည္​း ဟုတ္​ခ်င္​လည္​း ဟုတ္​မယ္​။ မဟုတ္​ခ်င္​လည္​း မဟုတ္​ဘူး။ ဒီၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီးထဲက ​ေပၚလာသမ်ွသတင္​း​ေတြကုိ အတည္​လုိက္​ယူၿပီး ​ေတြး​ေနတာကုိက မင္​းရဲ႕အမွားပဲ"လုိ႔ တရစပ္​​ေျပာ​ေတာ့တယ္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ဘာျပန္​​ေျပာရမွန္​း​ေတာင္​ မသိ​ေတာ့ဘူး။ သူ​ေျပာပုံ အရဆုိ ဒီလုိသတင္​းမ်ိဳး​ေတြဟာ ဒီၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီးထဲမွာ မၾကာခဏ​ေပၚ​ေပါက္​​ေနသလုိ၊ ထပ္​ၿပီး​ေတာ့ ​ေပၚ​ေပါက္​လာႏုိင္​တဲ့ အ​ေနအထားပဲ။ ဒါဆုိရင္​ ၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္​ဟာ ရင္​​ေလးစရာႀကီးပါလား။ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း အ​ေတြးမ်ိဳးစုံ​ေတြးရင္​းနဲ႔သာ ခ်ာလည္​လည္​​ေနတာ ဘာအ​ေျဖမွ ထြက္​မလာခဲ့ဘူး။ ​ေစာ​ေစာက လူက​ေတာ့ ​ေရႏုတ္​​ေျမာင္​းထဲမွာပဲ ကုတ္​ကုတ္​နဲ႔ သူ႔အနာဂတ္​ကုိ ဆက္​႐ွာ​ေဖြ​ေနဟန္​႐ွိတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​သူ႔ကုိ ထပ္​ၿပီးလည္​း ဒုကၡမ​ေပးခ်င္​​ေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီ​ေနရာက​ေန လွည္​့ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့တယ္​။

အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ တုိက္​ကုိၿမိဳတဲ့ သတင္​းထက္​ အ​ေရးႀကီးတာက ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ ဆြဲလက္​စ ပန္​းခ်ီကားကုိ လက္​စသတ္​ဖုိ႔ရာပဲျဖစ္​တယ္​။ ဟုတ္​တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​အိမ္​ျပန္​ၿပီး ပန္​းခ်ီကားကုိ အၿပီးလက္​စသပ္​ရမယ္​။ ​ေနာက္​ၿပီး​ေတာ့ တစ္​ခုသတိထားမိက ဒီၿမိဳ႕​ေတာ္​ထဲမွာ ဒီလုိသတင္​းမ်ိဳး​ေတြဆုိတာ ဘာမွ အ​ေရးတယူလုပ္​ဖုိ႔ မလုိအပ္​​ေလာက္​ဘူးဆုိတာပဲ ျဖစ္​တယ္​။

ဆြဲလက္​စပန္​းခ်ီကားကုိၾကည္​့ရင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ စိတ္​မပါ လက္​မပါ ျဖစ္​​ေနခဲ့တယ္​။ ျပႆနာက ဟုိရက္​က​ေလးတင္​ကပဲ သတင္​းစာတစ္​ခုထဲမွာ ကြၽန္​​ေတာ့္ရဲ႕ ​ေ႐ွ႕ဆက္​ဆြဲသြားျဖစ္​မယ္​့ ပန္​းခ်ီကား​ေတြရဲ႕အ​ေၾကာင္​းကုိ အင္​တာဗ်ဴးတစ္​ခုမွာ အ​ေျဖ​ေပးသြားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဝန္​ခံ​ေျပာၾကားခဲ့ၿပီးၿပီ။ တစ္​ပတ္​အတြင္​းကုိ ကြၽန္​​ေတာ္​ ပန္​းခ်ီကား​ေပါင္​း တစ္​​ေသာင္​း​ေလာက္​ ​ေရးဆြဲျဖစ္​မယ္​လုိ႔​ေလ။ အခု​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ပန္​းခ်ီကားတစ္​ခ်ပ္​​ေတာင္​ ​ေရးဆြဲလုိ႔ မၿပီး​ေသးဘူး။ ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​လုိလုပ္​ရမလဲ။ ခက္​ၿပီ။ တကယ္​လုိ႔သာ မဆြဲႏုိင္​ခဲ့ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာ့ နာမည္​ပ်က္​ၿပီ။ ထမင္​းအုိးပါ ကြဲမဲ့ကိန္​း​ေလ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ကင္​းဗက္​ျပားကုိသာ ​ေငးစုိက္​ၾကည္​့​ေနခဲ့တယ္​။ အ​ေတြးထဲမွာ​ေတာ့ "ဟုတ္​တယ္​၊ ငါ ပန္​းခ်ီကားတစ္​​ေသာင္​း​ေလာက္​ ​ေရးဆြဲရမယ္​"ဆုိၿပီးသာ ​ေရရြတ္​​ေနႏုိင္​တယ္​။ စုတ္​တံက ကင္​းဗက္​ျပား​ေပၚ​ေတာ့ မ​ေရာက္​​ေသးဘူး။ အဲဒီလုိ​ေတြး​ေနရင္​းနဲ႔ ကင္​းဗက္​ျပားကုိသာ ​ေငး​ေမာၾကည္​့​ေနခဲ့မိတယ္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​ တ​ေရး​ေရး​ေလး ​ေငးၾကည္​့​ေနစဥ္​ ကင္​းဗက္​ျပား​ေပၚမွာ ပုံသဏၭာန္​တစ္​ခု ထင္​႐ွားစြာ​ေပၚလာ​ေတာ့တယ္​။ ဟုတ္​တယ္​။ ပုံသဏၭာန္​ကလည္​း တျဖည္​းျဖည္​း ထင္​႐ွားလာတယ္​။ အဘုိးအုိတစ္​​ေယာက္​ တုိက္​ကုိၿမိဳ​ေနတဲ့ ပုံစံႀကီးပဲ။ အဲဒီလုိ ​ေပၚလာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ စုတ္​တံနဲ႔ အဲဒီပုံသဏၭာန္​ကုိ လုိက္​ျခစ္​ပစ္​လုိက္​​ေတာ့တယ္​။ ဟုတ္​တယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ အဲဒီလုိပဲ လုပ္​သင္​့တယ္​လုိ႔ ျမင္​တယ္​။ ဒီၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီးမွာက ဒီလုိပုံသဏၭာန္​​ေတြနဲ႔ စကားအတုအ​ေယာင္​​ေတြ ​ေပၚလာ​ေနတတ္​လုိ႔​ေလ။

ျပည္​သစ္​ဟန္​