ရဲေဘာ္ေငြ ● မမစိန္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ

 ရဲေဘာ္ေငြ ● မမစိန္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁၊ ၂၀၁၉

(၁)
အခု ကြၽန္မေရးေနတဲ့ မမစိန္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚသန္းစိန္ပါ။ ေဒါက္တာ လွေက်ာ္ေဇာ၊ ေဒၚစန္းေက်ာ္ေဇာ၊ ကို ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ (ကိုျမေမာင္) နဲ႔ ကိုေက်ာ္ေဇာဦး (ကိုခိုင္ေအာင္) တို႔ရဲ႕မိခင္ျဖစ္ပါတယ္။ နယ္စပ္ အေရွ႕ေျမာက္ လြတ္ ေျမာက္ေရးေဒသ ပန္ဆန္းသို႔ သူတို႔မိသားစုဝင္မ်ားအနက္ ေနာက္ဆံုး (၁၉၈၀ ခု) မွ ေရာက္လာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ကေတာ္ျဖစ္ေပမယ့္ နည္းနည္းမွ ေမာက္မာမႈမရွိဘဲ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔၊ စကားေျပာ အလြန္ေကာင္းသူ။ ဆက္ဆံေရး ေကာင္း သူျဖစ္လို႔ ကြၽန္မအပါအဝင္ ကြၽန္မတို႔ ရဲေဘာ္အားလံုးနဲ႔ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ေဒါက္တာလွေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ေဆးလုပ္ငန္းကို အတူလုပ္ကိုင္သူျဖစ္ေတာ့ အတူေန၊ အတူစား၊ အတူအိပ္ျဖစ္လို႔သာမက ေတာ္ လွန္ေရးထဲမွာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ သိပ္မကြာလွသူ အမ်ဳိးသမီးခ်င္းျဖစ္လို႔ အထူးရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္လွၿပီး ညီအစ္မ အရင္း လိုသေဘာထားကာ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားေရာ၊ လက္ငင္းကိစၥမ်ားပါ ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ ေျပာဆိုရာမွာလည္း ခ်က္ က်က် ေျပာဆိုတတ္သလို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ျဖစ္ေအာင္လည္း ေျပာတတ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ မမစိန္ရဲ႕ခင္ပြန္း ရဲေဘာ္ဦးတင္လည္း ၂၀၁၂ ေအာက္တိုဘာ ၁၀ ရက္ေန႔ နံနက္ ၃ နာရီခြဲမွာ ကြယ္လြန္ သြားခဲ့ရွာ ပါၿပီ။ မမစိန္ကေတာ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာပါ။ တဦးနဲ႔တဦး သန္႔ရွင္းျဖဴစင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပိုင္ရွင္ မ်ားျဖစ္ၾကလို႔ တမလြန္မွာ ျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကမွာပါလို႔ ကြၽန္မယံုၾကည္ေနမိတယ္။ အခုလို သူတို႔ဇနီးခင္ပြန္း ၂ ေယာက္လံုး ကြယ္လြန္သြားေပမယ့္ မမစိန္ေျပာျပခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ကြၽန္မ အာ႐ုံမွာ ျပန္လည္ထင္ဟပ္လာၿပီး သူတို႔ႏွစ္ဦးကို သတိရေနေစပါတယ္။ ျပန္လည္ လြမ္းတေနမိပါတယ္။

(၂)
ပန္ဆန္းကာလမ်ားရဲ႕ ေန႔တေန႔ ကြၽန္မဟာ မမစိန္ကို ဧည့္ခံထိုင္စကားေျပာေနရင္း အိမ္ေထာင္တခုအေၾကာင္း စကားစပ္မိ သြားရာက သတိရၿပီး မမစိန္က သူတို႔ အိမ္ေထာင္အေၾကာင္းကို ခုလို ေက်နပ္အားရစြာ ေျပာျပဖူးပါတယ္။

“ဇနီးခင္ပြန္းဆိုတာ လူ ၂ ဦး၊ စိတ္ ၂ စိတ္၊ တမိသားစုဆီက ဆင္းသက္လာၾကတာဆိုေတာ့ အႀကိဳက္ခ်င္းကလည္း မတူ ႏိုင္သလို ဓေလ့စ႐ိုက္ခ်င္းကလည္း မတူႏိုင္ဘူးေပါ့ ဆရာမႀကီးရယ္။ ဒီမွာ အဓိကက်တာကေတာ့ တဦးမႀကိဳက္တာကို တဦးက မလုပ္မိဖို႔ဘဲ၊ စိတ္အခန္႔မသင့္လို႔ ျဖစ္လာရင္လည္း တဦးက အေလ်ာ့ေပးလိုက္တာမ်ဳိး လုပ္ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ ၾကာလာတဲ့အခါ တဦးသေဘာ တဦးသိလာၿပီး ဇနီးခင္ပြန္းဆိုေပမယ့္ ေမာင္ႏွမေလးလို ျဖစ္လာတယ္။ တဦးနဲ႔တဦး ခင္မင္ တြယ္တာမႈကလည္း ပိုလာၿပီး သံေယာဇဥ္ ပိုႀကီးလာတယ္” တဲ့။

“ႏွစ္ဦးလံုးဟာ ဘဝၾကင္ေဖာ္အေနနဲ႔ ဆိုးတူေကာင္းဖက္သေဘာထားၿပီး ဘဝကို႐ုန္းကန္ၾကရတဲ့အခါ တဦးကိုတဦး ပိုမိုၾကင္ နာ ပိုမိုနားလည္လာတယ္။ အရာရာ ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ျဖစ္လာတယ္” တဲ့။

မမစိန္ဟာ သူတို႔မိသားစုႀကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ အတိတ္ေတြကို ျပန္လည္သတိရမိဟန္တူပါတယ္။ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တ ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ...   

“ကြၽန္မကေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်နပ္ပါတယ္ ဆရာမႀကီးရယ္။ ကြၽန္မခင္ပြန္းဟာ ျပည္သူ အေပၚမွာလည္း သစၥာရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဘက္တင္မကဘူး လူမႈေရးဘက္မွာေရာ အိမ္ေထာင္အေပၚမွာ အင္မတန္သစၥာရွိပါတယ္။ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ သားသမီးေတြအေပၚမွာလည္း ဖခင္တေယာက္အေနနဲ႔ တာဝန္ေက်ပါတယ္။ ကြၽန္မဘဝတသက္တာမွာ သူဟာ အလြန္ ေကာင္းတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ဘဝဟာ ခင္ပြန္းသည္က လိုေလေသးမရွိေအာင္ ယုယၾကင္နာ တန္ဖိုးထား သစၥာထား ျမတ္ႏိုးျခင္းခံရသူတဦးျဖစ္လို႔ ေနရင္လည္း ေနေပ်ာ္ပါတယ္။ ေသရင္လည္း ေသေပ်ာ္ပါတယ္လို႔ ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ေျပာရင္း စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

အဲဒီလို မမစိန္ ေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မမစိန္ရဲ႕ သြယ္လ်လ် မ်က္ႏွာေလးဟာ ႏုပ်ိဳရႊင္လန္း၊ ၾကည္လင္လို႔ေနပါတယ္။ မမစိန္ ရဲ႕မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း စိန္ပြင့္ေလးေတြလို တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနတယ္။ မမစိန္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ရင္း “အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးတိုင္း မမစိန္လိုဘဝမ်ဳိး ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ” လို႔ စိတ္ထဲက ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနမိတယ္။

ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနရင္း အခန္းတံခါးကေန အျပင္ကို ကြၽန္မလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းေဘးဝဲယာက ေနၾကာ႐ိုင္းပြင့္ေတြ ဟာ ဝင္းထိန္ေနၿပီး ေနာက္ခံ ေတာင္တန္းျပာႀကီးေတြနဲ႔ ပနံတင့္လွပါတယ္။

မမစိန္ကေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး မ႐ႈယဥ္တို႔အိမ္ဘက္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္မက မမစိန္ေျပာေနတဲ့ စကားေတြထဲမွာ နစ္ေျမာေနရင္းက သူေျပာျပဖူးတဲ့ သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ရင္ခုန္ဖြယ္ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆီကို အေတြးေရာက္သြားပါတယ္။

 ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း ....
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ႀကီးဟာ ျပည္တြင္းကို ေျခခ်ဝင္ေရာက္ လာပါၿပီ။ သတင္းေတြကလည္း ေလရဲ႕အဟုန္လို လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လို႔လာပါတယ္။

“ကြၽန္မလည္း ရင္ေတြခုန္ေနၿပီေပါ့ ဆရာမႀကီးရယ္။ ပ်ိဳတို႔ေမာင္လည္း သူလည္းပါ ေခ်ၿပီဆိုသလိုေပါ့၊ သူက ရဲေဘာ္သံုး က်ိပ္ဝင္တေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ကြၽန္မတို႔ ေမာင္ႏွမလည္း ဝမ္းသာမဆံုးျဖစ္ေနတာေပါ့”

“အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုခန္႔က သူ႔တူ ကိုေရႊကိုခ်စ္သလို ႏွမျဖစ္သူ ကြၽန္မကိုလည္း သိပ္ခ်စ္ခင္ရွာပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာ ကို ျမန္ျမန္အေကာင္အထည္ေပၚေစခ်င္လွပါၿပီ။ ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦးထက္ အစ္ကိုက ပိုစိတ္ေလာေနတယ္ေလ”

“သူက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ တပ္မွဴးတေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ပင္ကိုယ္က ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းသေလာက္ စိတ္ေနသေဘာထား ေကာင္းသူ။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ တည္ၾကည္သူ။ အေပ်ာ္အပါး မူးယစ္ေသာက္စား ေလာင္းကစားကင္းသူျဖစ္ေတာ့ ဂုဏ္ သတင္းေမႊးသူ တေယာက္ျဖစ္ေနတာေပါ့”

“သမီးရွင္ေတြကလည္း ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတာေပါ့၊ အခ်ဳိ႕မ်ားဆိုရင္ ဆရာမႀကီးရယ္ သမီးေလးနဲ႔လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ ရွိရွိ သမွ် စိန္ေရႊရတနာ အတြင္းပစၥည္းမ်ားသာမက မိမိတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့လယ္ယာေျမကိုပါ လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းအျဖစ္ ထည့္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့သတင္းမ်ဳိးေတြကလည္း ဟိုကတမ်ဳိး ဒီကတဖံု ထြက္ေနၿပီး။ တခ်ဳိ႕လည္း လူလႊတ္ နားေဖာက္ေနၾကတာ”

“ဒီေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုခန္႔က ႏွမျဖစ္သူ ကြၽန္မအတြက္ စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ရွာတာေပါ့”

“ကြၽန္မက ဒါေလာက္လည္း မစိုးရိမ္ပါနဲ႔အစ္ကိုရယ္၊ သူက ဘာမဆို ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားၿပီးမွ အလုပ္တခု လုပ္တတ္ သူပါ။ ဂ်ပန္ကိုသြားခါနီးမွာ အစိန္႔ကိုဖြင့္ေျပာၿပီးမွ ဘုရားမွာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ သစၥာဆို၊ သစၥာရည္ေသာက္ခဲ့တာ၊ အမွတ္တရ ပစၥည္းအေနနဲ႔ စိန္႔ဆီက ေန႔စဥ္သံုးေနက် ဘီးဆံထံုးေရွ႕မွာ အၿမဲစိုက္ေလ့ရွိတဲ့ ဘီးျဖဴေလး (လျခမ္းပံု ဘီးကုပ္ေလး) ေပး လို္က္ရတာ၊ သူကေတာ့ သူဝတ္ထားတဲ့လက္စြပ္ကို ခြၽတ္ၿပီး အစိန္႔ကို ကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးခဲတာ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ စိတ္ခ် ယံုၾကည္ဖို႔ေျပာၿပီးမွ လူခ်င္းခြဲခဲ့တာ၊ အစိန္က သူ႔ကိုစိတ္ခ်တယ္လို႔ အစ္ကိုခန္႔ကို ရွင္းျပလိုက္ရတယ္ေလ”

“ေအးဟာ ... အစ္ကိုကပဲ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေနလို႔လား မသိဘူး။ သူက သိပ္႐ိုးတာ။ ႐ိုးလြန္းေတာ့ အ တယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ အလည္ေတြနဲ႔ ေတြ႔သြားမွာ ေၾကာက္တယ္။ ဒါတခုပဲ စိုးရိမ္တာပါ။ သမီးရွင္ေတြကလည္းကြာ သဲလိုက္ ကဲလိုက္ၾကတာ။ ငါေတာ့ ၾကားရတာ စိတ္မခ်မ္းသာပါဘူးကြာ။ ဒီေလာက္ေတာ့ မသဲသင့္ဘူးထင္တယ္ေလ”

“ေၾသာ္ ... သဲတယ္လဲဘယ္ဟုတ္မလဲ အစ္ကိုခန္႔ရယ္၊ မိဘဆိုတာက ကိုယ့္သားသမီးကို ဆင္စီးလို႔ ျမင္းရံေစခ်င္ၾကတာ မ်ဳိးခ်ည္းပဲေလ”

“အစ္ကို တျခားမၾကည့္နဲ႔ စိန္႔တို႔သားအဖကိုပဲ ၾကည့္ပါဦး။ ေဖေဖရယ္ေလ အရင္ကေတာ့ အမ်ဳိးထဲမွာ ကိုေရႊကို ခ်စ္လိုက္တာ တေရႊထဲ ေရႊေနတာ။ ေဟာ အခုေတာ့ အစိန္နဲ႔ ခ်စ္ခင္စံုမက္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ‘သေဘာမတူဘူး။ မေပးစားႏိုင္ဘူးတဲ့။ ‘စစ္ သားမို႔လို႔ ငါ့သမီးေလး ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ မုဆိုးမအျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူးတဲ့၊ အစိန္ျဖင့္ ေဖေဖက ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဝမ္းနည္း လိုက္တာ။ ေဖေဖကို႔လည္း သနားတယ္။ ကိုေရႊကိုလည္း သနားတယ္”

“ေအးေလ ဒါကလည္း ဒုကၡတခုပဲ၊ ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ရွိတယ္။ လူငယ္ခ်င္း ေမတၱာခိုင္ၿမဲလို႔ကေတာ့ ခြဲမရဘူးဆိုရင္ မိဘ ဆိုတာ သေဘာတူလိုက္ရတာပါပဲ”

အမွန္ပါပဲ။ မမစိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ဘယ္သူမွ ခြဲလို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘဲ မမစိန္ကို အစ္ကိုဝမ္းကြဲလုပ္သူ အစ္ကိုခန္႔က သူ႔တူအတြက္ မမစိန္ရဲ႕မိဘမ်ား အိမ္ကေနခိုးသြားၿပီး သူ႔တူလက္ထဲ အပ္လိုက္ပါသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ မမစိန္တို႔ ၂ ေယာက္ဟာ
၁၉၄၅ ဇန္နဝါရီ ၁၅ ရက္၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ျမ ေနအိမ္
သတို႔သား ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ သတို႔သမီး မသန္းစိန္တို႔ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲ က်င္းပလိုက္ပါတယ္။

သတို႔သားအရန္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေဆာင္ရြက္ေပးၿပီး သတို႔သမီးအရန္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ မခင္ၾကည္က ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ သတို႔သမီး မသန္းစိန္ (မမစိန္) ကို သတို႔သမီးအရန္ မခင္ၾကည္ကတြဲၿပီးထုတ္လာေတာ့ သတို႔သား အရန္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ႔ေဘးက ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ဖိေပးၿပီး “ေက်ာ္ေဇာ-ေက်ာ္ေဇာ သတိထား သတိ ထား” လို႔ ေျပာကာ ေနာက္လိုက္သတဲ့။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ရွက္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ တမ်က္ႏွာလံုး ေခြၽးျပန္လာတာနဲ႔ အိတ္ထဲက လက္ကိုင္ပဝါထုတ္။ သုတ္လိုက္ေတာ့ လက္ကိုင္ပဝါ အၾကမ္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ ေရႊပြဲလာပရိသတ္ေတြ ပြဲက်သြား သတဲ့။

သတို႔သား သတို႔သမီးတို႔ကို သခင္ႏု (ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံျခားဝန္ႀကီး) နဲ႔ ဝန္ႀကီးကေတာ္ မျမရီတို႔က လက္ထပ္ေပးခဲ့ပါသတဲ့။ မဂၤလာပြဲရဲ႕ လက္ထပ္မဂၤလာၾသဘာစာကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက ဖတ္ၾကားဘိသိက္သြန္းေပးၿပီး လက္ထပ္ မဂၤလာပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာ အဆံုးသတ္ခဲ့တယ္လို႔ေျပာတာကို ျပန္လည္သတိရလာမိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္တဦးရဲ႕ လြမ္းေမာဖြယ္ မဂၤလာပြဲတခုပါကလား။

အေတြးထဲ လြမ္းေမာေနတုန္း ရိကၡာ႐ံုက ထမင္းလာယူဖို႔ သံေခ်ာင္းေခါက္လိုက္ေတာ့ အေတြးစကို လက္စသတ္လိုက္ ရပါတယ္။
  
(၃)
ပန္ဆန္းဆိုတာ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ နမ့္ခါေခ်ာင္းေလး ျခားထားတဲ့ေနရာေလး၊ မယ္စ လီပြင့္ေတြ။ ေနၾကာရိုင္းပြင့္ေတြနဲ႔ သူ႔အခ်ိန္ နဲ႔သူ လွေနတတ္တဲ့ေနရာ၊ ဘယ္ေနရာၾကည့္ လိုက္ၾကည့္လိုက္ ျပာမႈိင္းမႈိင္းေတာင္တန္းႀကီးေတြက ဝန္းရံထားၿပီး ေကာင္း ဟုန္။ ေကာင္းမူဆိုတဲ့ ရွမ္းရြာေတြရွိတဲ့ လွ်ဳိေျမာင္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသေလး ျဖစ္တယ္။ လယ္စိုက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ လယ္ကြက္ ေတြဟာ ျမစိမ္းေရာင္လႈိင္းထေနတတ္သလို စပါးႏွံေတြထြက္လာျပန္ၿပီဆိုေတာ့လည္း ပန္ဆန္းကြင္းတခုလံုး ေရႊေရာင္လႈိင္း ထေန တတ္ပါတယ္။ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ လွေနတတ္တဲ့ ေဒသေလးလို႔ဆိုရင္ မမွားေပဘူးေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ရာသီဥတုက်တာ့ အေျပာင္းအလဲ ျမန္တတ္ပါတယ္။ ပူေနလို႔ဆိုၿပီး အဝတ္ပါးပါးနဲ႔ အခန္းထဲထိုင္ေနမိလို႔ကေတာ့ အေအးမိသြားၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ ရဲေဘာ္ေတြ အေအးမိတတ္ ဖ်ားတတ္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဦးတင္ (ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ) ဟာ က်န္းမာေရး အလြန္ဂ႐ုစိုက္တတ္သူပါ။ ဒါေပမဲ့ မမစိန္ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မၾကာ ေသးမီကာလတခုမွာ ဘယ္ကဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ မသိလိုက္ပါဘူး။ ေခါင္းကိုက္လို႔ဆိုၿပီး တရက္မွာ သမီးေဒါက္တာ လွေက်ာ္ေဇာထံ ေဆးေတာင္းေသာက္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ ေအပီစီကို ေပးတိုက္လိုက္မိသတဲ့။ အဲဒီေဆး ေသာက္ၿပီး ေနာက္ ဦးတင္ဟာ အစာအိမ္နာလာတယ္။ အန္လည္း အန္တယ္။ ဝမ္းလည္း သြားတယ္။ အန္တဲ့အထဲေရာ ဝမ္းသြားတဲ့ အထဲမွာ ေသြးပါလာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔လည္း အလြန္ စိုးရိမ္သြားမိတယ္။ တဖက္ႏိုင္ငံက ေဆး႐ံုကို ပို႔ဖို႔လုပ္ပါတယ္။ ဥကၠဌ သခင္ဗသိန္းတင္ကလည္း သိပ္စိုးရိမ္ေနၿပီး စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္တာေတြကို သူကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပး ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူနာတင္ကား အျမန္ေရာက္လာပါတယ္။

ကြၽန္မတို႔လည္း လူနာကို ေဆးသြင္းရင္းတန္းလန္းျဖစ္ေနေပမယ့္ လူနာကို ေဆးပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ပဲ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး လူနာကားေပၚ တင္လိုက္ပါတယ္။ မမစိန္ကို စိတ္ခ်ပါရန္ ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆို ထားခဲ့ၿပီး နီးရာေဆး႐ံုကို ပထမပို႔လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ လိုအပ္မႈအရ လူနာကို ကူမင္းေဆး႐ံုထိ ပို႔။ ကုသခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္တပိုင္း ကုသလို႔ လူနာအေျခအေန စိတ္ခ်ရေတာ့ ဦးတင္ ေဆး႐ံုက ဆင္းၿပီး ပန္ဆန္းကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။

ဦးတင္ ေဆး႐ံုဆင္းလာၿပီးေနာက္ တရက္မွာ ကြၽန္မ လူနာေမးဖို႔ ဗဟို႐ံုး (ဝ၇၈၉) ဌာနသို႔ တက္လာခဲ့ပါတယ္။

မမစိန္ဟာ လူနာေမးေရာက္လာတဲ့ ကြၽန္မကို ဧည္ခံစကားေျပာရင္း သူ႔ခံစားခ်က္ ေတြကို ခုလို ေျပာျပပါတယ္။

“ဆရာမႀကီးေရ လူနာဟာ ပိန္သြားတာကလြဲၿပီး အိပ္တာ၊ စားတာ၊ လႈပ္ရွားတာေတြ အားလံုးပံုမွန္ပါပဲ။ ကြၽန္မက ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖေရ စားခ်င္တာရွိရင္ ေျပာပါ။ ေမေမကို အားနာစရာ မလိုပါဘူး။ ဘာမ်ားစားခ်င္သလဲ။ ေမေမ ေကာင္းေကာင္းေလး ခ်က္ေကြၽးပါ့မယ္ေျပာေတာ့ ဆရာမႀကီးရယ္  သူ႔ခမ်ာ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဖူးဘဲနဲ႔ ‘ေမေမရယ္  ေဖေဖကိုသနားရင္ ဒီ တခ်က္ေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။ ေမေမ့ကိုလည္း အားနာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာဝန္က ေသေသခ်ာခ်ာမွာလိုက္တယ္။ အလုပ္ေတြကို လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေန႔တိုင္း အနည္းဆံုး ၾကက္ဥတလံုးေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္စားပါတဲ့။ ဒါမွ ေသြးအား ပံုမွန္ ျပန္ေရာက္ႏိုင္မယ္တဲ့။ ေမေမကိုေတာ့ သနားပါတယ္။ ေဖေဖ အလုပ္ေတြ လုပ္စရာရွိေနလို႔ပါ ေမေမရယ္။ ေမေမကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေန႔တိုင္း ၾကက္ဥတလံုးေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ေကြၽးပါေနာ္တဲ့”

“အို ကြၽန္မျဖင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးသနားလိုက္တာ၊ ဟုတ္တယ္။ အစားအေသာက္ကို သူဒီလိုေတာင္းဆိုတာ တခါမွမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါ သူ႔ရဲ႕ တသက္လံုး စိတ္ဓာတ္ပဲ”

“ေဖေဖရယ္ စိတ္ခ်ပါ။ ေမေမေကြၽးႏိုင္ပါတယ္။ ေမေမမွာ တေန႔ ၾကက္ဥ ၃ လံုးရတယ္။ တလံုးက ေဖေဖကိုေကြၽးၿပီး က်န္တဲ့ ႏွစ္လံုးက ဟင္းဖိုးအတြက္ စုမွာေပါ့၊ စိတ္ခ်။ စိတ္ခ် ေမေမေကြၽးမွာေပါ့လို႔ ကြၽန္မ အာမခံလိုက္ပါတယ္ ဆရာမႀကီးရယ္၊ ကြၽန္မ ဒီေလာက္ေတာ့ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္” လို႔ ကြၽန္မကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မမစိန္ဟာ သူကိုယ္တိုင္ မစားရက္မေသာက္ရက္ပဲ ဦးတင္ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ တည္ ေဆာက္ေပးခဲ့လို႔ ဦးတင္ဟာ ခုေနာက္ဆံုး အသက္ ၉၀ ေက်ာ္အထိ အသက္ရွည္ရွည္ေနႏိုင္သြားခဲ့တာပါလားဆိုတာကို ျပန္လည္ေတြးမိလို႔ မိမိခင္ပြန္းသည္အေပၚ ေမတၱာေစတနာႀကီးမားလွတဲ့ က႐ုဏာရွင္မႀကီး မမစိန္ရဲ႕ ေသွ်ာင္ ေနာက္ဆံထံုး ပါဘဝကို ေတြးမိၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းပီသလွတဲ့ မမစိန္ကို ေကာင္းခ်ီး ေထာမနာ ျပဳေနမိေတာ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ အလ်ဥ္းသင့္လို႔ မမစိန္တို႔ ဇနီးခင္ပြန္းအေၾကာင္း ေျပာျပလိုပါေသးတယ္။ မမစိန္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ တုန္းကေတာ့ တဦးနဲ႔တဦး ေခတ္အလိုက္ ေခၚေဝၚခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ သားသမီးေတြ အရြယ္ေလးေတြရလာကတည္းက တဦးကို တဦး ေမေမေရ၊ ေဖေဖေရလို႔ ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ၾကတယ္လို႔လည္း ေျပာျပဖူးပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုပဲ အျပန္အလွန္ေခၚေဝၚေျပာဆိုေနတာ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
          
(၄)
ပန္ဆန္းဟာ ငါးရက္တေဈး ၿမိဳ႕ေလးပါ။ ေဈးေန႔ေတြမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ အနီးအေဝးမက်န္ ဝ၊ လားဟူ၊ တ႐ုတ္၊ ရွမ္း၊ ဂ်င္းေဖာစတဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစံုေတြ ေဈးလာဝယ္ၾက။ ေရာင္းၾကနဲ႔ စည္စည္ကားကား ရွိလွတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေရာင္စံုပန္းေတြ ပြင့္ေန သလိုပါပဲ၊ အဲဒီလို ေဈးေန႔တိုင္းေလာက္မွာ မမစိန္ဟာ ေဈးဝယ္ရင္း သားသမီးမ်ားရွိရာ ပန္ဆန္းထဲကို ဗဟို႐ံုးကေန ဆင္းလာတတ္ပါတယ္။ တရက္ အဲဒီလို ေဈးေန႔ ေဈးဝယ္အၿပီး ကိုျမေမာင္အိမ္ဘက္ကေန ကြၽန္မဆီကို ေရာက္ လာပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ပန္ဆန္းဘဝဆိုတာ အိမ္ကို မိတ္ေဆြ ရဲေဘာ္ေတြ ေရာက္လာလို႔လည္း ခ်ေကြၽးစရာ ဘာမွွ မရွိတတ္တာက မ်ားတတ္ပါတယ္။ စကားဝိုင္းဖြဲ႔ ဧည့္ခံတာပဲ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ဧည့္ခံေျပာဆိုေနခဲ့ၾကတဲ့အထဲက တခ်ီမွာ မမစိန္က ခုလိုအစခ်ီၿပီး ....

“ဗဟို႐ံုးက ရဲေဘာ္ႀကီးေတြက ကြၽန္မကို ‘ေဒၚသန္းစိန္တို႔ ၾကည့္ရတာ ေဒၚသန္းစိန္နဲ႔ ဦးတင္တို႔ အၾကင္လင္မယားျဖစ္လာတာ ဦးတင္အစြမ္းအစေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္တယ္လို႔ေျပာၾကေတာ့ ကြၽန္မလည္း မခံႏိုင္ဘဲ ေၾသာ္ ... ရွင္တို႔က ရွင္တို႔ လူႀကီးကို အအ ႀကီးလို႔ ထင္ေနသလား၊ လူၾကည့္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးနဲ႔ အအႀကီးလိုေနတာ၊ သူေျပာခ်င္တာက်ေတာ့ ပါး လိုက္တာ လွစ္ေနတာဘဲ” လို႔ မမစိန္က ခုလိုရင္ဖြင့္ဖူးပါတယ္။

“ဆရာမႀကီးႏွယ္ ေျပာရဦးမယ္၊ ပဲခူးစံျပတပ္မွာ သူေနတုန္းက စေန။ တနဂၤေႏြဆိုရင္ ကြၽန္မမွာ ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ အေမာပဲ သိလား၊ အိမ္ေရွ႕လည္း မထြက္ရဲဘူး၊ အိမ္ေရွ႕မွာ လည္ပင္းကိုးေတာင္ျဖစ္ေနတာက ေဖေဖေလ။ ပါးစပ္ကလည္း တေရႊထဲ ေရႊေနတာ၊ သူ႔သားမက္ကို ခ်စ္လိုက္တာကလည္း အလြန္ပဲ၊ မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္ကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတာ၊ ကြၽန္မကလည္း ေဖေဖနဲ႔ဆိုေတာ့ အတူသြားၿပီး မေမွ်ာ္ရဲဘူးသိလား၊ ကြၽန္မတို႔က မိ႐ိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဆိုေတာ့ ေမေမနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ေလ။ အခုဟာက ေဖေဖဆိုေတာ့ ကြၽန္မမွာ စိတ္ေမာလူေမာသာ ျဖစ္ေနတယ္။ အခန္း ထဲကထြက္ၿပီး အေရာင္ေလးေတာင္မျပရဲဘူး။ အဲဒါကို သူေရာက္လာေတာ့ ဘာေျပာသလဲသိလား။ သူ႔ကို ထြက္မႀကိဳလို႔ တဲ့ေလ ...”

“ကိုယ့္ျဖင့္ အိမ္မ်ားမွားဝင္မိသလားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္” တဲ့၊

“ၾကည့္ေလ ေျပာပံုက၊ ကြၽန္မကို စကားနာထိုးေနတာ”

“စိန္လည္း ေမွ်ာ္ေနတာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အိမ္ေရွ႕ေတာ့ထြက္ၿပီး မေမွ်ာ္ရဲဘူးေလ၊ အိမ္ေရွ႔မွာက အေဖႀကီးတေယာက္လံုး ရွိေန ေသးတာေတာ့လို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္” တဲ့၊

မမစိန္ကေတာ့ သူေျပာခ်င္တာ ေျပာလိုက္ရလို႔ စိတ္ထဲေပါ့သြားပံုရပါတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ဗမာအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ကာအိ ေႁႏၵႀကီးမႈအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္ေနမိပါတယ္။

(၅)
ပန္ဆန္းေဈးေန႔တေန႔မွာ ကြၽန္မဟာ ဗဟို႐ံုးကို မနက္စာ ထမင္းစားၿပီး ေစာေစာတက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက သြက္ေနတယ္ေလ၊ သြက္တယ္ေလ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔လည္စာစားရေအာင္ ကြၽန္မ အေၾကာ္စံုဝယ္လာတယ္။ ေရာက္တိုင္း မမစိန္ကပဲ အမ်ဳိးစံုလုပ္ေကြၽးေနတာမို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဝယ္ၿပီးလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ဗဟို႐ံုး ေရာက္ေတာ့ မမစိန္ကို သူ႔အိမ္ေရွ႕ကေန “မမစိန္ မမစိန္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ” လို႔ ေခၚၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့-

“ေဟာ ဆရာမႀကီးလာၿပီ၊ လာၹလာၹ ဆရာမႀကီးေရႊအလုပ္က ႐ႈပ္တာေတာ့ မေျပာပါနဲ႔၊ ကြၽန္မေလ တမနက္ခင္းလံုး တလႈပ္ လႈပ္နဲ႔ ခ်က္လိုက္ ျပဳတ္လိုက္လုပ္ ေနရတာဆိုေတာ့ ထမင္းစားၿပီး တေရးေလာက္ေတာ့ ေမွးလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ခုတင္ေပၚ တက္အိပ္ လိုက္တာ။ ေဖေဖရယ္ေလ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိပါဘူး၊ ျပတင္းေပါက္က လူေတြ ျမင္ရတယ္။ ရွက္စရာ ဘာညာနဲ႔ဆိုၿပီး က်မအိပ္တာကို သေဘာမတူဘူးတဲ့၊ အမယ္ ပါ ပါ ေခ်ေသးေတာ့တယ္။ သူ႔ဘက္ကိုလည္း လွည့္ၿပီး မအိပ္ ရဘူးတဲ့၊ သူကပဲ ေျပာရတယ္ရွိေသးတယ္။ ေျပာျခင္းေျပာရင္ ကြၽန္မကေျပာရမွာ သူက ေျပာေနတယ္။ ေနစမ္းပါဦး၊ လူေတြ ျမင္ေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္း၊ ကြၽန္မက ဘာလုပ္ေနလို႔တုန္း ... ဟင္။ ေျပာစမ္းပါဦး။ ေဖေဖက လူပ်ိဳမို႔လား၊ ကေလးေတြေတာင္ ဒါေလာက္ႀကီးလာလို႔ အလုပ္ေတြလုပ္။ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး။ သားေတြ သမီးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လူႀကီးေတြပဲ လူျမင္ေတာ့ဘာျဖစ္သလဲ၊ ေျပာစမ္းပါဦး”

မမစိန္က ေပါက္ကြဲမဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္မက မမစိန္ေပါက္ကြဲေနတာကိုၾကည့္ရင္း အနားမွာ ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ဦးတင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

“မဟုတ္ပါဘူး ေမေမရယ္။ ကိုယ့္ဘက္လွည့္အိပ္ေတာ့ ေမေမက မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ေလေတြဟာ ေဖေဖဆီကို မ်က္ႏွာလာၿပီး ထိေတာ့ ေဖေဖက အိပ္လို႔မရေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာပါ” လို႔ ေလေအးေလးနဲ႔ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးတခုလံုး နီရဲကာ ေခါင္းငံု႔ထိုင္ေနပါတယ္။

“အမယ္ အခုမွ ေလေအးေလးနဲ႔လုပ္ေနျပန္တယ္။ ေစာေစာကေတာ့ ရွက္လို႔ဆိုၿပီး။ ရွက္ရင္ရွက္တယ္ေပါ့။ ဘာျဖစ္လဲ ေမ ေမလည္း ရွက္တတ္ပါတယ္”

“ေမေမကလည္း ေတာ္ပါေတာ့၊ ၿပီးတာ ၿပီးၿပီေပါ့၊ စခန္းေကာ္မတီက ခ်က္ခ်င္းပဲ ခုတင္တလံုး လာခင္းေပးၿပီးၿပီပဲ၊ ေတာ္ပါ ေတာ့” လို႔ သမီးျဖစ္သူကလည္း ဝင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။

“ဆရာမႀကီးေရ အခုမွ ကြၽန္မတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္လည္း က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ေနစရာရေတာ့တယ္။ ဆရာမႀကီးလည္း ေန႔လည္ ေမာရင္ ဒီမွာလာနားပါ။ ရပါတယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ မမစိန္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လို႔ ကြၽန္မလည္း ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ေနလည္စာ စားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဦးတင္မရွိေတာ့ပါ။ အစည္းအေဝးသြား တက္ေနပါတယ္။ မမစိန္က ...

“သမီးေရ ေဖေဖဖို႔ အေၾကာ္မုန္႔ခ်န္ထားရင္ ေကာက္ညႇင္းေၾကာ္ေလး မ်ားမ်ားခ်န္ပါကြယ္၊ ဘူးသီးေၾကာ္နဲ႔တြဲခ်န္ပါ” လို႔ မီးဖို ထဲရွိေနတဲ့ ကြၽန္မနဲ႔ မ႐ႈယဥ္ထံ လွမ္းေအာ္ေျပာေနပါတယ္။

ေၾသာ္ .. မမစိန္တေယာက္ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ေပါက္ကြဲေနလိုက္တာ ခုေတာ့လည္း သူမဟုတ္သလိုပဲ။ ေၾသာ္ ... က႐ု ဏာ ေဒါေသာဆိုတာ ဒါပဲထင္ပါရဲ႕။ မုန္းလို႔ဟုတ္ဘူး... မုန္းလို႔ဟုတ္ဘူး။
                   
(၆)
ကြၽန္မတို႔ ပန္ဆန္းဘဝရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေဘာ္ေတြ ၾကက္ေမြးခြင့္ရလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ ေထာင္သည္ေတြမွာ ၾကက္ဥေလးေတြ ရွိေတာ့ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ဖ်ားနာရင္ ၾကက္ဥေလးနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္ဥေလးေရာင္းခ်ၿပီး စားစရာ တခုခုဝယ္သြားၿပီး လူနာကို သြားေရာက္ေမးျမန္းႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ေမြးလူနာ မီးဖြားရဲေဘာ္မတေယာက္ကို သြားေမးျမန္းရင္း အဲဒီမွာ ကြၽန္မ မမစိန္နဲ႔ ဆံုမိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ လူနာေမးၿပီး ခရီးလမ္းႀကံဳတာနဲ႔ သူ႔သမီးဆီသြားဖို႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔အတူလိုက္လာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက မ႐ႈယဥ္နဲ႔ ကြၽန္မက တဝိုင္းတည္းမွာ ေနေနတဲ့ကာလပါ။ (ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မ စစ္ေဒသဌာနခ်ဳပ္ဘက္ကို လုပ္ငန္းလိုအပ္မႈအရ ေျပာင္းခဲ့ရပါ တယ္။)

“ဆရာမႀကီးရယ္ ဗမာစကားမွာ ေယာက်ာ္းေဖာင္စီး။ မိန္းမမီးေနလို႔ဆိုတယ္ မဟုတ္လား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကေလး မီးဖြားရ တယ္ဆိုတာ တကယ္သက္စြန္႔ဆံဖ်ားဘဝပါပဲ၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ မိမိခင္ပြန္းသည္ အနားရွိေနရင္ေတာ့ တအားပဲေပါ့၊ အခ်ိန္တန္လို႔ ခင္ပြန္းသည္ မ်က္ႏွာမေတြ႔ရရင္ သိပ္အားငယ္။ သိပ္ေဒါသ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဟိုတုန္းက တပ္ထဲမွာ ‘မိခင္နဲ႔ကေလး ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ခဲ့တာေပါ့”

“ဒါနဲ႔ ဆရာမႀကီးကိုေျပာရဦးမယ္၊ ကြၽန္မ သူ႔ကိုရန္ေတြ႔ဖူးတဲ့ကိစၥတခု၊ ကြၽန္မ သားအငယ္ဆံုးေလး တြတ္တြတ္ကို မဂၤလာဒံု ေဆး႐ံုမွာ ေမြးတယ္။ မနက္အေစာႀကီးေမြးတာ၊ အဲဒီေန႔က ကြၽန္မက သူ႔ကိုတေန႔လံုးေမွ်ာ္တာ မလာဘူး။ ေနာက္ေန႔လည္း လာမၾကည့္ဘူး။ ကြၽန္မစိတ္လည္းဆိုး စိတ္လည္းေကာက္ေပါ့။ ေမြးၿပီး ၂ ရက္ၾကာမွလာေတြ႔တယ္။

သူက ႐ံုးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရင္း ေဆး႐ံုက လူနာၾကည့္ခ်ိန္ေက်ာ္သြားလို႔တဲ့ေလ။ အဲဒီကာလကလည္း အင္းစိန္တိုက္ပြဲေတြ ဘာေတြ ၿပီးကာစ အလုပ္အလြန္မ်ားတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမႀကီးေရ ‘သူ႔ႏွမ ကေလးမ်က္ႏွာျမင္ေတာ့ ဦးထြန္း တင္ (ဦးတင္နဲ႔  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မွာပါဝင္တဲ့လႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေနႀကီး ဦးထြန္းတင္) ကိုေခၚၿပီး သူ႔ႏွမေဆး႐ံုမီးဖြားတဲ့ ဒပ္ဖရင္ ေဆး႐ံုဆီကို လိုက္ပို႔ခိုင္းတယ္ေလ။ ဘာရမလဲ ကြၽန္မသူ႔ကို စကားနာထိုးခဲ့တာေပါ့”

“သူက အဲဒီေတာ့ ဘာျပန္ေျပာသလဲ သိလားဆရာမႀကီး။  ‘အဲဒီတုန္းက မင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ဆိုေတာ့ မင့္အနားမွာ ဝိုင္း ဝိုင္းလည္ေနတာ၊ ကိုယ္႔ႏွမက်ေတာ့ အားငယ္ေနမွာစိုးလို႔။ သနားလို႔ သြားၾကည့္ရတာတဲ့၊ သူက သူ႔ဥမွ သူ႔ဥေလ။ ၿပီးေတာ့ သူက မင္းအခုထိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့ေလ”

“အဲဒီညီမေလးဆိုတာ တျခားလူမဟုတ္ပါဘူး၊ ေဖေဖရဲ႕ တဦးတည္းေသာ ႏွမေလးျဖစ္တဲ့ က်င္က်င္ (ေဒၚက်င္ျမ) ကို ေျပာ တာပါ။ အစ္ကိုေတြ အိမ္ေထာင္က်သြားလည္း မခြဲဘူး။ အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ ကြၽန္မတို႔နဲ႔ တအိမ္တည္းလိုက္ေနတာပါ။ သူ႔အစ္ကို ကိုလည္း အင္မတန္ခ်စ္ရွာပါတယ္။ ႐ုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လိမ္မာေရးျခားရွိသူေလးပါ။ ေဖေဖဟာ သူ႔ႏွမေလးကို ခ်စ္ရွာလြန္းလို႔ သူ႔ စိတ္ႀကိဳက္အိမ္ေထာင္ဖက္ရွာၿပီး သူ႔ႏွမေလးကို ဖြင့္ေျပာကာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္စီစဥ္လက္ထပ္ေပးခဲ့တာပါ” လို႔ ေျပာရင္း စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

ေနဝင္႐ိုးရီမို႔ ပန္ဆန္းတခြင္လံုးလည္း အံု႔မႈိင္းေနပါၿပီ။ လမ္းေဘးမယ္စလီတန္းက မယ္စလီပင္ေတြလည္း အိပ္ေမာက်စ ျပဳေနပါၿပီ။ လမ္းေဘးဝဲယာ သစ္ပင္ေတြေပၚက ပုစင္းရင္ကြဲေတြကေတာ့ စီညံေနဆဲပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ေတာင္တန္းေတြေပၚက မီးေစာင္းတန္းေတြလည္း လင္းလက္ေနပါၿပီ။

(၇)
ဒါေတြဟာ မတူတဲ့ အိမ္ေထာင္ ၂ ခုက ဆင္းသက္လာတဲ့ လူသား ၂ ဦး။ အမ်ဳိးသားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးတို႔ ထူေထာင္ထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေလးတခုအတြင္းက ဘယ္လိုမွ အျပစ္ျမင္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ လူသားဆန္တဲ့ လူ႔ဘဝအက်င့္စ႐ိုက္ အျပဳအမူေလးေတြပါ။

ဒီလိုနဲ႔ မိမိတို႔ ၂ ဦး ထူေထာင္လိုက္တဲ့ လူမႈဘဝဆိုတဲ့သစ္ပင္ႀကီးကို ေျမၾသဇာေလာင္း ေပါင္းသင္းရင္း ရွင္သန္စည္ပင္ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေအာင္ ျပဳစုေပးရင္းနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ ရွင္သန္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။

အခုေတာ့ မမစိန္တို႔ ဇနီးခင္ပြန္း ၂ ဦးလံုး ေရွာင္ကြင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ သဘာဝတရားရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာကိုပါသြားၿပီး ကြၽန္မတို႔ တေတြနဲ႔ ထာဝရ ခြဲခြာသြားခဲ့ၾကပါၿပီ၊

မမစိန္ကလည္း သူ႔ဘဝကို “ေသရင္လည္း ေသေပ်ာ္ပါတယ္။ ေနရင္လည္း ေနေပ်ာ္ပါတယ္” လို႔ သူ႔ရဲ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈေတြကို အထက္တေနရာမွာ ေဖာ္က်ဴးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ခင္ပြန္း ကြၽန္မတို႔ေခါင္းေဆာင္ ရဲ ေဘာ္ဦးတင္ကလည္း ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းစိန္ (မမစိန္) ကြယ္လြန္တဲ့အခါ မ်ားစြာဝမ္းနည္းမႈျဖစ္ၿပီး ျပည္ပအသံလႊင့္ ဌာန နဲ႔ေျဖၾကားရာတြင္ “ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ စိတ္မေကာင္းဆံုးမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ ေလာကဓံကို မိမိနဲ႔အတူ ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့တဲ့ ဇနီးမယားျဖစ္သူအား မကြယ္လြန္မီ သူ႔အေပၚ တာဝန္ေက်ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မေျပာလိုက္ရတာ ကို မ်ားစြာယူက်ံဳးမရျဖစ္ရတယ္” လို႔ ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ သမီးလွေက်ာ္ေဇာကလည္း “အလြမ္းစာပန္းျခင္း” ေလးထဲမွာ “ေမေမ တာဝန္ေက်ပါတယ္။ အားလံုးအေပၚ တာဝန္ေက်ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမေမ” လို႔ ေရးသား ကမၺည္းထိုးခဲ့ပါတယ္။

မမစိန္ဟာ ကြၽန္မတို႔ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႕အတြင္းက တာဝန္ေက်ပြန္လွတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ ဇနီးေကာင္းနဲ႔ မိခင္ေကာင္း တဦးအျဖစ္ ကြၽန္မရင္ထဲ ကမၺည္းထိုး ထာဝစဥ္ ေလးစားသြားမွာပါ။

မမစိန္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေအးခ်မ္းစြာထာဝရ အနားယူႏိုင္ပါေစ။

ရဲေဘာ္ေငြ